Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 17 kwietnia 2018 roku w sprawie z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W. przeciwko (...) w W. o zapłatę 615,00 zł Sąd Rejonowy w Kaliszu w pkt. I zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 500,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 30 kwietnia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i dalej ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty; w pkt. II oddalił powództwo w pozostałym zakresie; w pkt. III zasądził od pozwanej na rzecz powódki kwotę 202,24 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

(wyrok k. 175, uzasadnienie k. 181 - 183)

Apelację od powyższego wyroku wniosła powódka zaskarżając go w części, to jest w zakresie pkt. II w części oddalającej powództwo ponad zasądzoną kwotę 500,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 30 kwietnia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie do dnia zapłaty, czyli co do kwoty 115,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 30 kwietnia 2014 r. do dnia 31 grudnia 2015 roku, a także w zakresie pkt. III co do rozstrzygnięcia o kosztach procesu ponad zasądzoną z tego tytułu kwotę 202,24 zł.

Skarżąca zarzuciła sądowi pierwszej instancji naruszenie prawa materialnego, a mianowicie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług poprzez jego niewłaściwe zastosowanie skutkujące błędnym przyjęciem na podstawie ustalonego przez sąd pierwszej instancji stanu faktycznego, że w niniejszej sprawie powódka w momencie nabycia usługi posiadała status czynnego podatnika VAT oraz, że powódce przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego od kwoty podatku należnego, co w żaden sposób nie wynika z materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania.

Wskazując na powyższe skarżąca wniosła o: zmianę zaskarżonego wyroku w pkt. II poprzez zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kwoty 115,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 30 kwietnia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty oraz w pkt. III poprzez zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki zwrotu całości kosztów procesu w postępowaniu przed sądem pierwszej instancji, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Ponadto skarżąca wniosła o zasądzenie od pozwanej na rzecz powódki kosztów postępowania, w tym kosztów opłaty sądowej od apelacji oaz kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym według norm przepisanych.

(apelacja k. 191 – 192)

W odpowiedzi na apelację pozwana wniosła o jej oddalenie i przyznanie od powódki na rzecz pozwanej kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

(odpowiedź na apelację k. 202 - 205)

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powódki okazała się niezasadna.

Sąd pierwszej instancji nie naruszył wskazanych przez skarżącą przepisów prawa materialnego. Sąd Okręgowy podziela ustalenia faktyczne sądu pierwszej instancji i przyjmuje je za własne.

Rozpoznając niniejszą sprawę należy zauważyć, że skarżąca nie sformułowała jakichkolwiek zarzutów naruszenia prawa procesowego, w tym zarzutów dotyczących ustaleń faktycznych dokonanych przez sąd pierwszej instancji oraz oceny dowodów. Sąd drugiej instancji rozpoznający sprawę na skutek apelacji jest związany zarzutami dotyczącymi naruszenia prawa procesowego i sam nie dokonuje oceny w tym przedmiocie. Tym samym bez podniesienia w apelacji lub w toku postępowania apelacyjnego odpowiedniego zarzutu sąd drugiej instancji nie może wziąć z urzędu pod rozwagę uchybień prawu procesowemu, popełnionych przez sąd pierwszej instancji, choćby miały wpływ na wynik sprawy (uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2008 roku, sygn. akt III CZP 49/07, OSNC 2008 roku, Nr 6, poz. 55).

W tym miejscu warto także podkreślić, że apelacja została sporządzona przez profesjonalnego pełnomocnika. A zatem sąd drugiej instancji nie ma obowiązku poszukiwania zarzutów w treści uzasadnienia apelacji, a opiera się jedynie na zarzutach wskazanych w jej petitum.

W przedmiotowej sprawie skarżąca nie zakwestionowała ustaleń faktycznych sądu pierwszej instancji, z których wprost wynikało, że powódka jest płatnikiem podatku VAT. Wobec braku zarzutu naruszenia prawa procesowego Sąd Okręgowy nie miał więc podstaw do oceny zaskarżonego rozstrzygnięcia w tym zakresie, choćby sąd pierwszej instancji popełnił błędy mające wpływ na rozstrzygnięcie sprawy.

Wobec powyższego chybiony okazał się zarzut skarżącej naruszenia przez sąd pierwszej instancji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 roku, poz. 1221, ze zm.).

W świetle niekwestionowanych ustaleń faktycznych powódka jest płatnikiem podatku VAT. Tym samym zgodnie ze wskazanym przepisem ma możliwość odliczenia podatku VAT poprzez obniżenie kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wobec powyższego sąd pierwszej instancji prawidłowo obniżył wysokość odszkodowania za sporządzenie ekspertyzy prywatnej o kwotę podatku VAT.

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego i sądów powszechnych odszkodowania na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu mechanicznego za szkodę obejmuje kwotę podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim uprawniony nie może obniżyć podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (uchwała składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 17 maja 2007 roku, sygn. akt III CZP 150/06, OSNC 2007 rok, Nr 10, poz. 144). Obniżenie odszkodowania o kwotę podatku VAT jest uzależnione wyłącznie od hipotetycznej możliwości odliczenia podatku VAT, nie zaś od rzeczywistego skorzystania przez podatnika z tego uprawnienia. Powyższe wynika zaś z obowiązku uprawnionego do działania zmierzającego do ograniczenia rozmiarów szkody.

W przedmiotowej sprawie ekspertyza prywatna została sporządzona na zlecenie powódki w ramach prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Choć powódka była cesjonariuszem wierzytelności poszkodowanego wobec ubezpieczyciela sprawcy szkody, to dla ustalenia możliwości odliczenia podatku VAT znaczenie ma status powódki, która we własnym imieniu i na własny rachunek poniosła wydatki podlegające zwrotowi od ubezpieczyciela sprawcy szkody (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 18 maja 2004 roku, sygn. akt III CZP 24/04, OSNC, 2005 rok, Nr 7-8, poz. 117). Wobec powyższego powódka jako podatnik podatku VAT ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabywaniu towarów lub usług.

Ponadto w świetle niekwestionowanych ustaleń faktycznych sądu pierwszej instancji powódka zapłaciła za sporządzenie ekspertyzy prywatnej kwotę 500,00 zł netto. Wydatki zaś podlegające zwrotowi przez ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych nie mogą przekraczać rzeczywiście poniesionych kosztów.

Wobec powyższego wysokość należnego odszkodowania stanowi koszt sporządzenia ekspertyzy prywatnej określony w fakturze VAT w kwocie netto.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. oddalił apelację powódki (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością we W. jako bezzasadną.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy oparł na zasadzie odpowiedzialności za wynik procesu wynikającej z art. 98 § 1 k.p.c. uwzględniając dyspozycję art. 98 § 3 k.p.c. Powódka przegrała postępowanie odwoławcze w całości i powinna zwrócić pozwanej poniesione przez nią koszty w kwocie 120,00 zł stanowiącej wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika ustalone stosownie do wartości przedmiotu zaskarżenia na podstawie § 2 pkt 1 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015 roku, poz. 1800, ze. zm.).