Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 października 2017 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Janusz Madej

Protokolant st. sekr. sądowy Dorota Hańc

po rozpoznaniu w dniu 17 października 2017 r. w Bydgoszczy na rozprawie

odwołania J. Ż.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 25 marca 2016 r., znak: (...)

w sprawie: J. Ż.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

oddala odwołanie.

Sygn. akt VIU 1267/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 25 marca 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. po rozpatrzeniu wniosku J. Ż. z dnia 3 lutego 2016 roku, odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy na podstawie artykułu 57 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych od 1 lutego 2016 roku. W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy wskazał, iż prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy przysługuje osobie, która stała się niezdolna do pracy, a ponadto spełnia warunki wymagane do uzyskania prawa do tej renty. Niezdolna do pracy w rozumieniu artykułu 12 Ustawy emerytalno - rentowej jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Zdaniem organu rentowego ubezpieczony nie ma prawa do renty, gdyż komisja lekarska ZUS orzeczeniem ustaliła, że nie jest on niezdolny do pracy, chodzi o orzeczenie z 22 marca 2016 roku. Odwołanie od tej decyzji wniósł ubezpieczony domagając się jej uchylenia, wydania orzeczenia stwierdzającego niezdolność do pracy, a w konsekwencji przyznania prawa do renty. W uzasadnieniu zaskarżenia odwołujący wskazywał, że orzeczeniem z dnia 25 lutego 2016 roku lekarz orzecznik ZUS stwierdził, że jest on częściowo niezdolny do pracy do 28 lutego 2017 roku, jednak komisja lekarska ZUS wydała orzeczenie, iż jest on zdolny do pracy. Ponadto skarżący podnosił, że w trakcie wydawania orzeczenia przez komisję lekarską ZUS w dniu 22 marca 2016 roku zarzucono mu brak nieprzygo..., za..., zarzucono mu nieprzygotowanie dokumentacji medycznej. Ubezpieczony twierdził, że dopełnił wszystkich powinności i zarzucił, że nie przeprowadzono rzetelnego, bezpośredniego badania jego nogi, co w przypadku urazów ortopedycznych winno być jedną z najważniejszych rzeczy i podstawą orzekania w tego typu sprawach. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie, powołując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Sąd Okręgowy ustalił i rozważył co następuje. Ubezpieczony J. Ż. urodzony (...) do dnia..., w okresie od 1 grudnia 2008 roku do 31 stycznia 2016 roku uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 1- go..., w dniu 3 lutego 2016 roku złożył on wniosek o ustalenie prawa do renty na dalszy okres. Orzeczeniem z dnia 25 lutego 2016 roku lekarz orzecznik ZUS ustalił, iż ubezpieczony jest częściowo niezdolny do pracy do 28 lutego 2017 roku i że częściowa niezdolność do pracy pozostaje w związku ze stanem narządu ruchu. Po rozpoznaniu zarzutu wadliwości tego orzeczenia komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 22 marca 2016 roku ustaliła, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. O..., to orzeczenie komisji lekarskiej ZUS uwzględnił organ rentowy wydając zaskarżoną decyzję. Sąd Okręgowy ustalił..., Sąd Okręgowy w toku postępowania sądowego dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego - specjalisty chirurgii urazowej i ortopedii w celu zweryfikowania stanowiska organu rentowego opartego na orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS. Biegły sądowy w opinii pisemnej z dnia 26 czerwca 2017 roku, karta 16 i 18 akt sprawy, w badaniu ortopedycznym ustalił, że ubezpieczony ma chód dwunożny naprzemienny z niewielkim utykaniem na kończynę dolną lewą, iż kończyna dolna lewa charakteryzuje się niewielkiego stopnia deformacją i zatarciem zarysów kolana lewego, kolano stabilne bez wysięgu..., bez wysięku, wyprost kolana pełny, zgięcie ograniczone - deficyt 20 stopni, ograniczenie ruchomości stawu skokowego lewego, zgięcie grzbietowe 15 stopni, podeszwowe 10 stopni. Biegły sądowy rozpoznał u ubezpieczonego przebyte złamanie rzepki lewej podudzia lewego leczone operacyjnie, wygojone, bez istotnego zaburzenia funkcji chodu. Odpowiadając na pytania Sądu zawarte w postanowieniu dowodowym biegły sądowy orzekł, iż ubezpieczony ze względu na schorzenia narządu ruchu, przebyte złamanie rzepki lewej podudzia lewego nie jest częściowo, ani całkowicie niezdolny do pracy. Przebyte..., zdaniem biegłego sądowego przebyte złamanie rzepki podudzia lewego wraz z postępem usprawniania dało dobry efekt terapeutyczny, bez cech progresji, bez istotnych zaburzeń funkcji chodu. Uzyskany efekt leczniczy nie powoduje znacznej dysfunkcji narządu ruchu i nie stanowi przyczyny orzekania długotrwałej niezdolności do pracy. Biegły sądowy nie stwierdził też pogorszenia stanu zdrowia z przyczyn ortopedycznych kwalifikujących uznanie powoda za niezdolnego do pracy. Zaznaczył także, że nawracający zespół bólowy stawu kolanowego i skokowego lewego, leczony zachowawczo, nie stanowi o długotrwałej niezdolności do pracy i może być leczony w ramach zwolnienia lekarskiego. Wczesne zmiany zwyrodnieniowe stawów kolanowych bez zaburzeń funkcjonalnych nie stanowią przyczyny niezdolności do pracy. Biegły podzielił orzeczenie komisji lekarskiej ZUS, wskazując, że z powodu schorzeń narządu ruchu ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy, a stopień zmian narządu ruchu w istotnym stopniu nie ogranicza możliwości pracy w wyuczonym i wykonywanym zawodzie. Strony procesu nie zgłosiły zastrzeżeń do tej opinii w wyznaczonym przez Sąd terminie. W tej sytuacji Sąd Okręgowy uznał, iż dowód z opinii biegłego sądowego ma taką moc i wiarygodność, iż pozwala na wydanie w sprawie merytorycznego rozstrzygnięcia i dokonanie istotnych dla rozstrzygnięcia sporu ustaleń na jego podstawie. Biegły specjalista chirurgii urazowej i ortopedii ocenił stan czynnościowy organizmu ubezpieczonego, w sposób szczegółowy opisał badanie przedmiotowe pacjenta i w sposób logiczny, zgodnie z posiadaną specjalistyczną wiedzą medyczną uzasadnił ustalenia i wnioski końcowe opinii biegłych sądowych. Strony nie kwestionowały tej opinii. Biegły sądowy kontrolował orzeczenie komisji lekarskiej ZUS, na którym oparta była zaskarżona decyzja i wyjaśnił, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy i nie był niezdolny do pracy także w czasie, gdy orzekała o jego stanie zdrowia komisja lekarska ZUS. Dokonując subsumpcji właściwych przepisów prawa materialnego do ustalonego w sprawie stanu faktycznego, w którym ustalono, że ubezpieczony nie jest aktualnie niezdolny do pracy Sąd Okręgowy wskazuje, iż zgodnie z artykułem 57 ustępem 1 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Tekst jednolity Dziennik Ustaw z 2016 roku pozycja 888, renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki wskazane w punktach 1, 2 i 3 ustępu 1 tego przepisu. W szczególności, aby nabyć prawo do renty ubezpieczony musi być niezdolny do pracy. Jak wykazało postępowanie dowodowe tej przesłanki ubezpieczony nie spełnił. Zgodnie z artykułem 12 ustępem 1, 2 i 3 powołanej Ustawy emerytalno - rentowej niezdolną do pracy w rozumieniu Ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Artykuł 13 ustęp 1 tej Ustawy wskazuje także, że przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji. Po drugie możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Biegły sądowy formułując ustalenia i wnioski końcowe swojej opinii brał pod uwagę w ocenie Sądu Okręgowego te kryteria orzecznicze, wskazując, iż przebyte złamanie rzepki odludzia..., podudzia lewego wraz z postępem usprawniania dało dobry efekt terapeutyczny bez cech progresji, bez istotnych zaburzeń chodu. Uzyskany efekt leczniczy nie powoduje znacznej dysfunkcji narządu ruchu i nie stanowi przyczyny orzekania długotrwałej niezdolności do pracy w zawodach wyuczonym i wykonywanym przez ubezpieczonego, czyli w zawodzie kierowcy, czy technika rolnika. Wskazać także należy, że stan zdrowia z natury rzeczy ma charakter dynamiczny i zmienia się w czasie. Właśnie taką zmianę pozytywną rozpoznał, ustalił i opisał biegły sądowy - specjalista chirurgii urazowej i ortopedii. W związku z tym Sąd Okręgowy na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragraf 1 Kodeksu postępowania cywilnego w związku z powołanymi przepisami prawa materialnego orzekł jak w punkcie..., jak w sentencji wyroku o oddaleniu odwołania. Na tym wygłoszenie uzasadnienia zakończono.