Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 21 kwietnia 2017 r.

Powód (...) Bank S.A z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego B. J. kwoty 40.175,06 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Ponadto, wniósł o zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych i zasądzenie zwrotu innych kosztów w kwocie 4,79 zł (poniesionej tytułem opłaty manipulacyjnej dla dostawcy usługi płatności) (pozew, k. 2-5).

W uzasadnieniu powód wskazał, że w dniu 21 lipca 2011 r. udzielił pożyczki B. J., który zaprzestał regulowania należności wynikającej z zawartej umowy.

Pozwany nie kwestionował zadłużenia, zadeklarował chęć jego spłaty i wniósł o rozłożenie należności dochodzonej pozwem na raty w wysokości po 2.000 zł miesięcznie. Nadto, pozwany wniósł o obniżenie kosztów procesu (pismo pozwanego z dnia 27.01.2017 r., k.48; protokół rozprawy z dnia 21.04.2017 r., k. 63-63 v.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

(...) Bank S.A. z siedzibą w W. w dniu 21 lipca 2001 r. zawarł z pozwanym B. J. umowę pożyczki nr (...) (bezsporne).

W piśmie z dnia 03 lutego 2016 r., powód wezwał pozwanego do zapłaty wymaganego zadłużenia z tytułu umowy pożyczki z dnia 21 lipca 2011 r. w kwocie 44.284,24 zł w terminie 7 dni od daty otrzymania pisma.

W dniu 25 kwietnia 2016 r. (...) Bank S.A. w W. sporządził wyciąg z ksiąg (...) Bank S.A. nr (...) stwierdzający, że B. J. posiada wymagalne zadłużenie w wysokości 40.175,06 zł z tytułu umowy pożyczki z dnia 21 lipca 2011 r. W przedłożonym wyciągu wyszczególniono, iż na kwotę wymagalnego zadłużenia składa się niespłacony kapitał w kwocie 37.602,79 zł, odsetki umowne w kwocie 926,27 zł oraz odsetki od zobowiązania przedterminowego w kwocie 1.646 zł. Nadto zaznaczono, że od dnia 25 kwietnia 2016 roku do dnia zapłaty bankowi należne są również dalsze odsetki ustawowe naliczane od kwoty zadłużenia przedterminowego, tj. kwoty z tytułu niespłaconego zadłużenia w wysokości 40.175,06 zł. (bezsporne a nadto wyciąg z ksiąg (...) Bank S.A. z dnia 25.04.2016 r. nr (...), k. 13).

W dniach 14 października 2016 r., 02 grudnia 2016 r. i 20 stycznia 2017 r. B. J. wpłacił na rzecz powoda kwoty po 2.000 zł, tj. łącznie kwotę 6.000 zł tytułem spłaty zadłużenia ((potwierdzenia wpłat k. 60-62).

Pozwany B. J. ma 57 lat, prowadzi gospodarstwo domowe z matką, nie ma nikogo na utrzymaniu. W grudniu 2014 r. z uwagi na nagłą utratę zdolności finansowej zaprzestał prowadzenia wieloletniej działalności gospodarczej. Pozwany obecnie prowadzi nową działalność gospodarczą i osiąga z tego tytułu dochody w kwocie ok. 70.000 zł rocznie. Posiada nieznaczne oszczędności z przeznaczeniem na bieżącą działalność gospodarczą. Cierpi na wielonaczyniową chorobę wieńcową, przeszedł operacje kardiochirurgiczne i był kilkukrotnie hospitalizowany. W dniu 13 września 2016 r. przeszedł ostry zawał serca. W okresie od września 2016 r. do marca 2017 r. przebywał na zwolnieniu lekarskim, w styczniu 2017 r. został skierowany na leczenie w szpitalu uzdrowiskowym (karty informacyjne, k. 34-41; pismo z NFZ, k. 49; skierowanie na leczenie uzdrowiskowe, k. 50-51; przesłuchanie pozwanego, k. 63v.)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie złożonych do akt niniejszej sprawy dokumentów, które uznał za wiarygodne nie znajdując podstaw do kwestionowania ich prawdziwości z urzędu oraz biorąc pod uwagę fakt, iż strony również nie podważały ich wiarygodności.

Ponadto, Sąd oparł się na dowodzie z przesłuchania pozwanego, który uznał za wiarygodny. W ocenie Sądu, pozwany podawał okoliczności w sposób logiczny i spontaniczny.

Sąd zważył, co następuje:

Podstawą roszczenie powoda stanowił art. 720 k.p.c. Zgodnie z przepisem art. 720 k.c. przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Stan faktyczny w niniejszej sprawie pozostawał bezsporny pomiędzy stronami. W szczególności pozwany nie kwestionował istnienia roszczenia ani co do zasady ani co do wysokości, wniósł jedynie o rozłożenie dochodzonej pozwem kwoty na raty oraz o uwzględnienie dokonanych wpłat. W związku z powyższym Sąd uznał tę okoliczność za przyznaną przez pozwanych na podstawie art. 230 k.p.c.

W myśl art. 213 § 2 k.p.c., Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że jest ono sprzeczne z prawem, zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

W ocenie Sądu, w niniejszej sprawie nie zachodziły jakiekolwiek przesłanki uzasadniające kwestionowanie uznania powództwa przez pozwanego.

Nadto, pozwany w toku procesu przedstawił dowody w postaci potwierdzenia dokonania na rzecz powoda 3 wpłat kwot po 2.000 zł, tj. łącznie 6.000 zł. Wobec powyższego pozwany spełnił część dochodzonego pozwem roszczenia.

Ewentualne rozłożenie świadczenia na raty odnosi skutek od daty wyrokowania. Zatem uwzględniając dokonane przez pozwanego wpłaty należało do kwoty należności głównej 34.175,06 zł doliczyć odsetki ustawowe za opóźnienie (art. 481 k.c. i art. 482 k.c.) narosłe od dochodzonych należności za okres od dnia wytoczenia powództwa do dnia wyrokowania (2.620,34 zł). Po doliczeniu wskazanych odsetek zasądzeniu podlegała kwota łączna 36.795,40 zł (pkt I wyroku).

Z kolei skoro powód nie cofnął powództwa co do kwoty 6.000 zł, w tym zakresie Sąd oddalił powództwo, albowiem roszczenie powoda wygasło na skutek spełnienia świadczenia przez pozwanego (pkt II wyroku).

Zgodnie z treścią art. 320 k.p.c. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie. Sąd przychylił się do wniosku pozwanego o rozłożenie na raty zasądzonej należności. Zdaniem Sądu, uiszczenie należności dochodzonej pozwem jednorazowo przez pozwanego byłoby niesłuszne z uwagi na dotychczasową postawę pozwanego i jego stan zdrowia. Sąd wziął pod uwagę w szczególności fakt, że pozwany nie uchyla się od spłaty zobowiązania, zaś dotychczasowa zaległość związana była z nagłą utratą płynności finansowej pozwanego i jego problemami zdrowotnymi.

Zasądzona kwota została zatem rozłożona na 19 rat płatnych do ostatniego dnia każdego miesiąca poczynając od miesiąca następnego po uprawomocnieniu się wyroku, z zastrzeżeniem ustawowych odsetek w razie uchybienia terminowi płatności danej raty. Wysokości osiemnastu pierwszych rat ustalono na kwoty po 2.000 zł (tj. na kwoty, które pozwany sam zadeklarował i wykazał w ostatnim czasie możliwość uiszczania na rzecz powoda), a ostatniej na kwotę 795,40 zł (pkt III wyroku).

O kosztach procesu orzeczono częściowo na mocy art. 100 k.p.c. i częściowo art. 102 k.p.c., mając na uwadze częściowe uwzględnienie żądań powoda i zasadę słuszności. Pozwany nie kwestionował roszczenia powoda jest więc co do zasady stroną przegrywającą sprawę, zobowiązaną do zwrotu przeciwnikowi kosztów procesu, jednakże w zakresie w jakim Sąd oddalił powództwo, pozwany proces wygrał.

Jednocześnie pozwany wnosił o obciążanie go kosztami procesu w niższej wysokości. Podstawę taką stwarza przepis art. 102 k.p.c., stanowiący, że w wypadkach szczególnie uzasadnionych sąd może zasądzić od strony przegrywającej tylko część kosztów albo nie obciążać jej w ogóle kosztami.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie zaistniały okoliczności uzasadniające częściowe odstąpienie od obciążania pozwanego kosztami procesu. Sąd również w tym miejscu miał na uwadze przede wszystkim postawę pozwanego w toku procesu oraz jego stan zdrowia. Pozwany od razu uznał roszczenie powoda i tym samym nie generował dalszych kosztów procesu. Nadto, pozwany od razu po wszczęciu postępowania wyraził wolę spełnienia świadczenia, jednakże jego sytuacja osobista, zdrowotna uniemożliwiła mu wcześniejsze dokonanie wpłat. Zadłużenie powstały na skutek zdarzeń losowych. Strona powodowa nie angażowała się w toku sprawy, nie stawiała się na rozprawy, zaś czynności swoje ograniczyła w zasadzie do wniesienia pozwu.

W związku z powyższym, w ocenie Sądu, zasadne było zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda łącznej kwoty jedynie 2.000 zł, która pokryje koszty powoda w zakresie opłaty od pozwu, opłaty skarbowej od pełnomocnictwa i częściowo koszty zastępstwa procesowego, a w pozostałym zakresie odstąpienie od obciążania pozwanego kosztami procesu (pkt IV wyroku).

ZARZĄDZENIE

(...)