Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem w Elektronicznym Postępowaniu Upominawczym z dnia z dnia 29 maja 2014 roku (...)Spółka Akcyjna z siedzibą we W. reprezentowany przez pełnomocnika wniósł o zasądzenie od pozwanej G. P. kwoty 768,21 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP od dnia 01 maja 2014 r. do dnia zapłaty liczonymi od kwoty 206 zł, oraz bez odsetek kwoty 379,21 zł i 183 zł, a także domagał się zwrotu kosztów sądowych w wysokości 30 zł.

Pełnomocnik powoda podniósł, że w dniu 23 marca 2006 r. powód udzielił pozwanej kredytu z limitem 5000 zł. Pomimo wezwań i monitów pozwana nie uregulowała ciążących na niej zobowiązań, nie spłaciła kredytu zgodnie z comiesięcznymi wyciągami na podstawie zawartej umowy. Wymagalność roszczenia powstała w dniu 07 marca 2014 r.. Powód wskazał, że zobowiązanie pozwanej miało charakter odnawialny (pozew k. 3-5 a.s.).

Nakazem zapłaty z dnia 26 czerwca 2014 r. Sąd Rejonowy w Lublinie orzekł zgodnie z żądaniem pozwu (nakaz zapłaty k. 9 a.s.).

W terminie ustawowym pozwana złożyła sprzeciw od w/w nakazu zapłaty, w którym podniosła zarzut przedawnienia roszczenia. Ponadto wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz przekazanie sprawy do sądu właściwości ogólnej, tj. Sądu Rejonowego dla Warszawy Pragi – Południe w Warszawie (sprzeciw k. 11 a.s.).

Postanowieniem z dnia 11 sierpnia 2014 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie stwierdził skuteczne wniesienie sprzeciwu i utratę mocy nakazu zapłaty w całości i przekazał rozpoznanie przedmiotowej sprawy tut. Sądowi (postanowienie k. 18 a.s.).

W piśmie procesowym z dnia 04 listopada 2014 r. pełnomocnik powoda wniósł o oddalenie sprzeciwu pozwanej. Pozwana nie wypowiedziała bowiem umowy o przyznanie odnawialnego limitu w rachunku karty kredytowej, dlatego też bank automatycznie odnawiał umowę karty oraz limitu aż do jej wypowiedzenia przez Bank w lutym 2014 roku. Zatem roszczenie stało się w całości wymagalne dnia 08 kwietnia 2014 roku (pismo procesowe strony powodowej k. 23 a.s.).

W pozwie złożonym na formularzu urzędowym przed tut. Sądem powód domagał się od pozwanej kwoty 768,21 zł z odsetkami umownymi zmiennymi w stosunku rocznym wg 4.00-krotności stopy kredytu lombardowego NBP liczonymi od kwoty 206 zł od dnia 01 maja 2014 r. do dnia zapłaty, a nadto domagał się zwrotu kosztów procesu w postaci wpisu, opłaty skarbowej, oraz poniesionych opłat notarialnych (pozew k. 24-25v a.s.).

Na rozprawie w dniu 12 lutego 2015 roku, poprzedzającej jej zamknięcie i wydanie orzeczenia w sprawie pozwana stawiła się osobiście i oświadczyła, iż nie zgadza się z zarzutami powoda. Podniosła, iż we wrześniu 2006 r. udała się do oddziału powoda, aby uregulować zaciągnięty kredyt i tego samego dnia spłaciła należną kwotę. Ponadto pozwana zeznała, że nie wypowiadała umowy zawartej z powodem. Pełnomocnik powoda, prawidłowo zawiadomiony o terminie nie stawił się na rozprawie(k. 66).

S ą d Rejonowy ustali ł nast ę puj ą cy stan faktyczny:

Pozwana G. P. zawarła w dniu 23 marca 2006 r. z (...)Bankiem S.A. (w tej chwili (...)S.A.) umowę o przyznanie limitu kredytowego oraz o wydanie i korzystanie z karty kredytowej M. (...), z limitem kredytowym do kwoty 5000 zł. Integralną część umowy stanowił Regulamin przyznawania i korzystania z limitu kredytowego M. (...), który określał sposób korzystania z limitu oraz Tabela opłat i prowizji dla limitu kredytowego M. (...), określająca opłaty i prowizje związane z limitem kredytowym, wysokość odsetek od kapitału przeterminowanego oraz zawierająca informacje o innych kosztach ponoszonych przez Posiadacza rachunku kredytowego w związku z niewykonaniem przez niego zobowiązań wynikających z umowy limitu. Posiadacz rachunku oświadczał, że otrzymał Regulamin oraz Tabelę Opłat i Prowizji i zapoznał się z ich treścią oraz przyjął do wiadomości i będzie je stosował.

Oprocentowanie nominalne było zmienne w okresie obowiązywania umowy. Spłata limitu kredytowego następować miała w okresach miesięcznych poprzez dokonywanie przez Posiadacza rachunku spłat na rachunek wskazany w umowie, których wysokość i termin były określone w wyciągu z rachunku generowanego każdego 16 dnia miesiąca i wysyłanego na adres korespondencyjny Posiadacza rachunku kredytowego.

Umowa została zawarta na okres jednego roku tj. do dnia 23 marca 2007 r. przy czym Bank miał automatycznie przedłużać umowę limitu na kolejne roczne okresy, o ile Posiadacz rachunku kredytowego nie wypowie umowy najpóźniej 30 dni przed upływem okresu, na jaki została zawarta, albo nie zajdą inne, określone w Regulaminie limitu zdarzenia wykluczające możliwość przedłużenia umowy limitu. W pkt. II tejże umowy strony zawarły umowę o wydanie i korzystanie z karty kredytowej, w ramach której Bank wydaje kartę kredytową M. (...)umożliwiająca korzystanie z limitu kredytowego, o którym mowa w § 1 umowy o przyznanie limitu kredytowego. Umowę zawarto na okres trzech lat, przy czym po ich upływie Bank automatycznie przedłużał ją na kolejne trzyletnie okresy, o ile Posiadacz rachunku nie wypowie umowy najpóźniej na 30 dni przed upływem okresu, na jaki została zawarta, albo nie zajdą inne określone w Regulaminie karty zdarzenia wykluczające możliwość przedłużenia niniejszej umowy. Umowa o kartę ulega wypowiedzeniu w przypadku wypowiedzenia umowy o przyznanie limitu kredytowego. Integralną część tej umowy stanowił Regulamin wydawania i użytkowania kart kredytowych M. (...)oraz Tabela Prowizji i Opłat dla karty M. (...). Posiadacz oświadczał, że otrzymał w/w dokumenty, przyjął je do wiadomości i będzie stosował. Pozwana podpisała umowę własnoręcznie.

(dowód: umowa nr (...) k. 33-33v a.s., z tabel ą op ł at i prowizji dla karty kredytowej k. 42 i tabel ą op ł at dla limitu kredytowego k. 43).

W Regulaminie przyznawania i korzystania z limitu kredytowego M. (...)określono definicję dnia spłaty, zasady przyznawania limitu, i korzystania z niego, rachunek kredytowy z uwzględnieniem zasad pobierania przez Bank odsetek, opłat i prowizji za korzystanie z limitu oraz zasady dokonywania transakcji, a w tym wypłaty środków z rachunku, a także zasady ogólne, odsetki, opłaty i prowizje. Punkt VII Regulaminu określał postanowienia końcowe. Rozwiązanie umowy limitu następowało po upływie okresu wypowiedzenia umowy i oznaczało rozwiązanie umowy o kartę. Wypowiedzenie limitu mogło nastąpić m.in. w razie braku wymagalnej spłaty minimalnej przez okres 2 miesięcy, braku spłaty kwoty przekroczenia limitu w terminie spłaty wymagalnej spłaty minimalnej wskazanym na wyciągu, naruszenia przez Posiadacza rachunku kredytowego postanowień umowy limitu lub Regulaminu limitu lub naruszenia zawartej umowy o kartę lub Regulaminu karty. Umowa limitu była zawarta na rok z możliwością automatycznego przedłużenia na kolejne roczne okresy.

Tabela opłat i prowizji dla karty kredytowej M. (...)określała stawki obowiązujące za takie czynności jak opłata roczna za kartę, płatność bezgotówkowa, wypłata gotówki w kraju i za granicą, zastrzeżenie karty, blokada karty. Tabela opłat i prowizji dla limitu kredytowego wskazywała natomiast na limit kredytowy, oprocentowanie za wypłatę środków z rachunku w formie przelewu, wymagalną spłatę minimalną w opcji podstawowej, wysokość odsetek od przeterminowanego kapitału, opłatę za przekroczenie limitu kredytowego, koszty sądowe oraz koszty komornicze oraz opłatę za wystawienie Bankowego Tytułu Egzekucyjnego.

(dowód: Regulamin przyznawania i korzystania z limitu kredytowego k. 38- 39, Tabela op ł at i prowizji dla karty kredytowej k. 42, Tabela op ł at i prowizji dla limitu kredytowego k. 43).

W dniu 28 września 2006 r. pozwana wpłaciła na rzecz powoda kwotę 4753,84 zł.

(dowód: dane podstawowe rachunku k. 35).

W okresie od 23 marca 2006 r. do 28 września 2006 r. pozwana dokonywała transakcji przy użyciu karty kredytowej M. (...). Od dnia 16 października 2006 r. naliczane były pozwanej odsetki za brak spłaty kredytu, opłaty za upomnienia listowne, odsetki od kapitału przeterminowanego, koszty komornicze. W dniu 08 kwietnia 2014 r. nastąpiło przeksięgowanie zadłużenia pozwanej – obciążenie 751,05 zł. Pozwana nie spłaciła całości zadłużenia. Na dzień 16 września 2006 r. zadłużenie pozwanej wynosiło 4753,84 zł i pozwana powiększyła je transakcją z 21 września 2006 r. – wypłata z bankomatu na kwotę 200 zł i opłatą za wypłatę tejże gotówki z bankomatu na kwotę 6 zł, które to operacje podlegały zaksięgowaniu i rozliczeniu, również w zakresie odsetek naliczonych w kolejnym okresie rozliczeniowym prowadzonym dla rachunku pozwanej tj. od 16 września do 16 października 2006 r..

(dowód: lista operacji k. 34-37, wyciąg z dnia 16.10.2006 r. k. 59 i 62 a.s.).

W dniu 16 kwietnia 2006 r. została pobrana od pozwanej opłata roczna za kartę główną.

(dowód: dane podstawowe rachunku k. 34).

Wobec braku spłaty zadłużenia umowa o limit kredytowy i o kartę została wypowiedziana pozwanej przez Bank w dniu 26 lutego 2014 r.

(dowód: wypowiedzenie k. 41 wraz z potwierdzeniem nadania k. 46).

W dniu 30 kwietnia 2014 r. strona powodowa wystawiła wobec pozwanej wyciąg z ksiąg banku na kwotę zadłużenia w wysokości 768,21 zł.

(dowód: wyci ą g z ksi ą g banku k. 40).

S ą d Rejonowy zwa ż y ł , co nast ę puje:

W świetle zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego powództwo zasługiwało na uwzględnienie.

Zdaniem Sądu podniesiony przez pozwaną zarzut przedawnienia roszczenia jest chybiony. Należy mieć na uwadze, iż strony łączyła umowa odnawialnego limitu w rachunku karty kredytowej, a zatem zgodnie z postanowieniami umowy trwała ona do dnia jej wypowiedzenia przez którąkolwiek ze stron. Pozwana przyznała, że nie wypowiedziała niniejszej umowy, a zrobiła to strona powodowa skutecznie w dniu 07 marca 2014 r. tj. dniu doręczenia niniejszego wypowiedzenie pozwanej G. P.. Zgodnie zatem z przewidywanym w umowie 30-dniowym okresie wypowiedzenia, wymagalność roszczenia wobec pozwanej nastąpiła w dniu następnym po upływie okresu 30 dni tj. 08 kwietnia 2014 r. i od tej daty można byłoby liczyć termin przedawnienia, przerwany w trybie art. 123 k.c. skierowaniem przez powoda niniejszej sprawy do Sądu w dniu 29 maja 2014 r. W tak ustalonym stanie faktycznym w ocenie Sądu brak podstaw do uznania, iż dochodzone roszczenie stało się zobowiązaniem naturalnym.

W dalszej kolejności odnosząc się do argumentu pozwanej, że żądanie pozwu jest bezzasadne, albowiem spłaciła swoje całe zadłużenie wobec (...)Banku (aktualnie (...)) uznać należy, że jest on bezzasadny, a pozwana nie udowodniła, aby jej zobowiązanie wygasło.

Zważyć w tym miejscu wypada, że Kodeks cywilny stanowi ogólną zasadę, w myśl, której ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.). Każdy fakt sporny powinien być udowodniony, jeżeli ma istotne znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy. Zgodnie zaś z dyspozycją art. 232 k.p.c. to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą się skutki prawne. Zatem przede wszystkim strony powinny wskazać Sądowi środki dowodowe zmierzające do wykazania prawdziwości ich twierdzeń, a ocena przydatności wskazanego przez strony dowodu należy do Sądu.

Mając na uwadze powyższą konstatację uznać należało na gruncie niniejszej sprawy, że zgodnie z rozkładem ciężaru dowodu strona powodowa winna przedłożyć umowę łączącą ją z pozwaną, a pozwana dowody świadczące o tym, że przedmiotowe zadłużenie spłaciła, zgodnie z tym co twierdziła na rozprawie dnia 12 lutego 2015 roku. Powód dochodził od pozwanej zapłaty kwoty 768,21 zł wynikającej z umowy o przyznanie limitu kredytowego i wydania karty kredytowej, i w tym zakresie powód zaoferował dowód w postaci umowy z dnia 23 marca 2006 r. zawartej z pozwaną G. P. wraz z jej integralnymi częściami tj. Regulaminami i Tabelami opłat i prowizji, udowadniając tym samym w ocenie Sądu fakt istnienia zobowiązania pozwanej co do zasady. Ponadto strona powodowa przedstawiła również wyciąg z tabeli obrotów na rachunku karty, czym potwierdziła wysokość zadłużenia pozwanej. Notabene ten sam wyciąg wykazujący stan i obrót środków finansowych na rachunku pozwanej w okresie spornym złożyła sama pozwana, a zatem jej zarzuty, że w sprawie funkcjonowały zupełnie odrębne trzy zestawienia spłaty – przedstawiony tut. Sądowi, Sądowi w Lublinie i ten, którym dysponowała pozwana jest zupełnie bezzasadny.

Brak było przy tym jakichkolwiek podstaw do podważania wiarygodności złożonych dokumentów, jako podstawy odpowiedzialności finansowej pozwanej. Jak wynika z przedstawionych przez powoda dowodów pozwana zobowiązana była na mocy zawartej umowy do wpłacania na rachunek kredytowy wymaganej spłaty minimalnej, i kwoty wykorzystanego kapitału w terminach umownych. Regulamin, z którym zapoznała się pozwana – potwierdza to złożenie własnoręcznego podpisu pozwanej pod umową - przewidywał ratalny sposób spłaty należności na podstawie przesyłanych pozwanej wyciągów bankowych, okres rozliczeniowy przypadał na każdy 16-ty dzień miesiąca. Powód przedstawił wyciąg z tabeli obrotów na rachunku karty, z którego wynika, że pozwana należności określonych umową i Regulaminem nie uregulowała terminowo, brak też dowodu wbrew twierdzeniom pozwanej, że całe zadłużenie wykazane przez powoda w niniejszej sprawie uregulowała. Nie podlega bowiem zdaniem Sądu żadnej wątpliwości, że w dniu 21 września 2006 r. pozwana dokonała operacji bankowych tj. wypłaty z bankomatu kwoty 200 zł za co pobrana została opłata w wysokości 6 zł – (tabela opłat i prowizji dla karty kredytowej dla limitu kredytowego). Ponieważ nastąpiło to w dniu 21 września 2006 r. rozliczone zostało przez Bank w kolejnym okresie rozliczeniowym (wraz z narosłymi odsetkami umownymi z tego tytułu – wymagalna spłata minimalna za wykorzystany w danym okresie rozliczeniowym kapitał oraz opłaty, prowizje o odsetki) kończącym się w dniu 16 października 2006 r. Transakcje pozwanej, a w tym wypłaty z bankomatów gotówki wraz z kosztami wykorzystanego kapitału, podlegały rozliczeniu w danym okresie rozliczeniowym - § 5 umowy, a nadto również w oparciu o podpisaną przez pozwaną umowę naliczane od nich były odsetki. Tak więc wpłata pozwanej w dniu 28 września 2006 r. kwoty 4753,84 zł była tylko częściową spłatą zadłużenia, która nie obejmowała w istocie rozliczenia (w tym odsetkowego za wykorzystany kapitał) transakcji za okres następny przypadający w dniu 16 października 2006 r.. Pozwana spłaciła zatem narosły na dzień 28 września 2006 r. kapitał, ale już nie odsetki należne i rozrachowane w następnym okresie rozliczeniowym. Dodać w tym miejscu należy powołując się na zasady doświadczenia życiowego i powszechną wiedzę w tym zakresie, że to dlatego Banki wydają swoim klientom zaświadczenia o całkowitej spłacie karty kredytowej z odroczonym okresem wystawienia takiego dokumentu o 30 dni (odrębnie płatnego), albowiem analizie podlegają wszystkie transakcje w ostatnich okresach rozliczeniowych z uwzględnieniem spłat minimalnych i ich oprocentowania w danym miesiącu oraz narosłe odsetki od wykorzystanego przez klienta kapitału. Dlatego też spłata pozwanej kwoty 4753,84 zł w dniu 28 września 2006 r. obejmowała okres rozliczeniowy zamknięty transakcjami na dzień 16 września 2006 r., a transakcja z 28 września z opłatą za podjęcie gotówki z bankomatu rozliczona została w zakresie narosłych odsetek w dniu 16 października 2006 r. Dalsze odsetki i ich wysokość oraz pozostałe opłaty składające się na sumę długu pozwanej obrazuje co do wysokości lista operacji na rachunku bankowym pozwanej oraz tabele opłat, prowizji i limitu oraz oprocentowania.

W tym miejscu dodać należy, że pozwana nie przedstawiła żadnego dowodu na okoliczność rozmów prowadzonych z pracownikiem powodowego Banku co do wysokości jej zadłużenia, sposobu wyliczenia takiej kwoty do spłaty, terminu spłaty czy wypowiedzenia tejże umowy. Pozwana przyznała jednocześnie, iż nie czytała w/w umowy oraz załączonych do niej tabel i Regulaminów oraz nie wypowiedziała łączącej ją umowy ze stroną powodową.

Ubocznie też wskazać należy, że wbrew twierdzeniom pozwanej kwota opłaty rocznej za prowadzenie rachunku w wysokości 25 zł została prawidłowo pobrana i rozliczona w dniu 16 kwietnia 2006 r. - § 3 pkt. II umowy z dnia 23.03.2006 r.

Rzeczą Sądu nie jest zarządzanie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych do rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.) (wyrok SN z dnia 17.12.1997 r., I CKU 45/96). A więc ewentualne ujemne skutki nie przedstawienia dowodu obciążają stronę, która nie dopełniła ciążącego na niej obowiązku.

Fakt ciążącego na pozwanej długu skutkował wypowiedzeniem umowy przez (...)Spółka Akcyjna z siedzibą we W. oraz wystawieniem wyciągu z ksiąg banku.

Na marginesie jedynie dodać w tym miejscu należy, że Sąd uznał powyższy wyciąg za dowód prywatny w sprawie, jednakże w obliczu innych dowodów złożonych przez powoda na poparcie swego stanowiska, a w tym umowy zawartej z pozwaną wraz ze stosownymi Regulaminami i Tabelami opłat i prowizji oraz listą operacji wykonanych na rachunku należącym do pozwanej oraz brak dowodów przeciwnych i inicjatywy dowodowej pozwanej w tym zakresie, powództwo należało uznać za zasadne w całości.

Mając na uwadze powyższe ustalenia faktyczne i rozważania prawne, Sąd orzekł, jak w pkt I sentencji wyroku.

Orzeczenie o odsetkach od zasądzonej kwoty Sąd oparł na przepisie art. 482 § 2 k.c.

Orzeczenie zawarte w pkt II wynika z przepisu art. 98 k.p.c. tj. odpowiedzialności za wynik procesu. Na kwotę zasądzoną od pozwanej na rzecz strony powodowej składa się kwota 30 zł tytułem opłaty od pozwu, 17 zł tytułem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa oraz 34,44 zł tytułem zwrotu opłat notarialnych, tj. w sumie 81,44 zł, jakie poniósł powód w niniejszej sprawie.

Mając na względzie powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)