Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III K 79/17

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 stycznia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Białymstoku III Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący : SSO Wiesław Żywolewski

Protokolant Monika Krajewska

przy udziale prokuratora Jacka Pletniewskiego

po rozpoznaniu w dniach: 30.08., 11.10., 16.10., 29.11., 29.11.2017r. , 11.01.2018r. sprawy:

1) Z. H. (1), syna Z. i G. z d. L., urodz. (...) w J.,

2) W. B. (1), syna J. i H. zd. W., urodz. (...) w J.,

Oskarżonych o to, że:

I. W dniu 30 lipca 2015r. w hotelu (...) w B. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłowali doprowadzić pokrzywdzonego V. A. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 80560 zł w ten sposób, że w trakcie wymiany 300 milionów rubli białoruskich na Euro wprowadził go w błąd, co do przekazania mu 20000 Euro, albowiem zamienił Euro na wcześniej przygotowane, pocięte kartki papieru, działając na szkodę V. A. (1), lecz z uwagi na postawę pokrzywdzonego, zamierzonego celu nie osiągnął, przy czym Z. H. (1) czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy karty pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk wobec W. B. (1) i o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk wobec Z. H. (1)

II. W dniu 16 września 2015r. w O., działając wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili Y. P. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem znacznej wartości w kwocie 402800 zł w ten sposób, że w trakcie wymiany pieniędzy w kwocie 1 miliard 900 milionów rubli białoruskich na Euro wprowadził go w błąd, co do przekazania mu 100 tysięcy Euro, albowiem zamienił Euro na wcześniej przygotowane pocięte kartki papieru, czym działał na szkodę Y. P., przy czym Z. H. (1) czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy karty pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk wobec W. B. (1)

i o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk wobec Z. H. (1)

a ponadto Z. H. (1) o to, że:

III. W dniu 30 października 2014r. w B. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili Y. M. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 105 500 zł w ten sposób, że w trakcie wymiany pieniędzy w kwocie 317 milionów rubli białoruskich na Euro wprowadził go w błąd, co do przekazania mu 25 tysięcy Euro, albowiem zamienił Euro na wcześniej przygotowane pocięte kartki papieru, czym działał na szkodę Y. M., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne,

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

1. Oskarżonych Z. H. (1) i W. B. (1) w ramach czynu zarzucanego im w pkt. I uznaje za winnych tego, że w dniu 30 lipca 2015r. w hotelu (...) w B. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłowali doprowadzić pokrzywdzonego V. A. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 74.400 zł w ten sposób, że w trakcie prowadzonej przez Z. H. (1) transakcji wymiany 300 milionów rubli białoruskich na Euro z V. A. (1) wprowadził go w błąd, co do wartości przekazanych mu pieniędzy deklarowanych jako 20.000 Euro, albowiem zamienił Euro na wcześniej przygotowane, pocięte kartki papieru, zaś w W. B. (1) w tym czasie obserwował teren w rejonie transakcji, zapewniał ochronę Z. H. (1) i w razie konieczności możliwość odpowiedniej pomocy oraz interwencji, czym działali na szkodę V. A. (1), lecz z uwagi na postawę pokrzywdzonego, zamierzonego celu nie osiągnęli, przy czym Z. H. (1) oraz W. B. (1) czynu tego dopuścili się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. popełnienia czynu z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na mocy art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk skazuje każdego z tych oskarżonych, zaś na podstawie art. 14 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 33 § 2 kk wymierza oskarżonym kary:

- Z. H. (1) karę 2 (dwóch) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 100 (stu) złotych;

- W. B. (1) karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 100 (stu) złotych;

2. Oskarżonych Z. H. (1) i W. B. (1) w ramach czynu zarzucanego im w pkt. II uznaje za winnych tego, że w dniu 16 września 2015r. w O., działając wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili Y. P. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem znacznej wartości w kwocie 394.380,66 złotych w ten sposób, że w trakcie wymiany pieniędzy w kwocie 1 miliard 900 milionów rubli białoruskich na Euro wprowadził go w błąd, co do wartości przekazanych mu pieniędzy deklarowanych jako 100 tysięcy Euro, albowiem zamienił Euro na wcześniej przygotowane pocięte kartki papieru, czym działał na szkodę Y. P., zaś W. B. (1) w tym czasie obserwował teren w rejonie transakcji, zapewniał ochronę Z. H. (1) i w razie konieczności możliwość odpowiedniej pomocy oraz interwencji, przy czym Z. H. (1) i W. B. (1) czynu tego dopuścili się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. popełnienia czynu z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na mocy art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk skazuje każdego z tych oskarżonych, zaś na podstawie art. 294 § 1 kk w zw. z art. 33 § 2 kk wymierza tym oskarżonym kary:

- Z. H. (1) karę 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 150 (stu pięćdziesięciu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 100 (stu) złotych;

- W. B. (1) karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 100 (stu) złotych.

3. Oskarżonego Z. H. (1) w ramach czynu zarzucanego mu w pkt. III uznaje za winnego tego, że w dniu 30 października 2014r. w B. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził Y. M. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 47.866,60 złotych w ten sposób, że w trakcie wymiany pieniędzy w kwocie 317 milionów rubli białoruskich na Euro wprowadził go w błąd, co do wartości przekazanym mu pieniędzy deklarowanych jako 25 tysięcy Euro, albowiem zamienił Euro na wcześniej przygotowane pocięte kartki papieru, czym działał na szkodę Y. M., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. popełnienia czynu z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na mocy art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk skazuje tego oskarżonego, zaś na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 33 § 2 kk wymierza mu karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 100 (stu) złotych;

4. Na podstawie art. 85 § 1 i 2 kk, art. 86 § 1 kk orzeka wobec oskarżonych kary łączne:

- wobec Z. H. (1) w wymiarze 6 (sześciu) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 200 (dwustu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 100 (stu) złotych;

- wobec W. B. (1) w wymiarze 5 (pięciu) lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 120 (stu dwudziestu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej za równoważną kwocie 100 (stu) złotych.

5. Na podstawie art. 46 § 1 k.k.

- za czyn opisany w pkt. 2. zasądza od oskarżonych Z. H. (1) i W. B. (1) solidarnie na rzecz pokrzywdzonego Y. P. kwotę 394.380,66 zł (trzysta dziewięćdziesiąt cztery tysiące trzysta osiemdziesiąt złotych i sześćdziesiąt sześć groszy) tytułem naprawienia szkody w całości.

- za czyn opisany w pkt. 2. zasądza od oskarżonego Z. H. (1) na rzecz pokrzywdzonego Y. M. kwotę 47.866,60 zł (czterdzieści siedem tysięcy osiemset osiemdziesiąt sześć złotych i sześćdziesiąt groszy) tytułem naprawienia szkody w całości.

6. Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonym:

- Z. H. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 03.10.2015 r. (godz. 06:55) do dnia 11.12.2015r. (godz. 14:30),

- W. B. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 21.06.2016r. (godz. 06:00) do dnia 22.06.2016 r. (godz. 12:50).

7. Zasądza od każdego z oskarżonych Z. H. (1) i W. B. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego Y. P. kwotę po 3.000 złotych (trzy tysiące złotych) tytułem zwrotu poniesionych wydatków na ustanowienie pełnomocnika.

8. Zasądza od oskarżonych opłaty: od Z. H. (1) w kwocie 4.600,- złotych, od W. B. (1) w kwocie 2.800,- złotych i zwalnia ich od ponoszenia pozostałych kosztów sądowych.

SSO Wiesław Żywolewski

Sygn. akt III K 79/17

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku przewodu sądowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Z. H. (1) oraz W. B. (1) są mieszkańcami J.. Z. H. (1) zajmował się w latach 2004-2009 oszustwami na szkodę obywateli Czech podczas wymian waluty euro na korony czeskie. Za takie czyny został on skazany m.in. wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 08.02.2011r. w sprawie o sygn. III K 115/10 na karę trzech lat pozbawienia wolności.

Orzeczoną karę pozbawienia wolności odbywał on od dnia 05.12.2009r. Zakład karny opuścił w dniu 11 maja 2012r. kiedy uzyskał warunkowe przedterminowe zwolnienie

Z. H. (1) postanowił dokonywać podobnych oszustw podczas wymiany walut, na szkodę obywateli Republiki Białorusi na terenie B., gdzie nie był znany.

Pod koniec września 2014r. obywatel Białorusi Y. M. przebywał w B. w galerii handlowej przy ul. (...). Kiedy przebywał on w rejonie kantoru podszedł do niego Z. H. (1), przedstawił się jako J. O. i zaproponował mu wymianę gotówki białoruskich rubli na euro. Stwierdził, że ma do wymiany bardzo dużą ilość euro i zależy mu na wymianie tej waluty na pieniądze białoruskie, ponieważ ma je wywieźć do Szwajcarii. Z. H. (1) podał nr swojego telefonu (...) Po około tygodniu skontaktował się on telefonicznie z Y. M. i zaproponował wymianę kwoty 15.000 euro. Mężczyźni umówili się na spotkanie w celu wymiany na dzień 10.10.2014r. w Hotelu (...). Umówionego dnia mężczyźni spotkali się i doszło między nimi do wymiany waluty. Obie waluty zostały przeliczone. Po ich przeliczeniu Z. H. (1) kwotę 15.000 euro wkładał do torebki reklamówki z napisem (...). Mężczyźni umówili się na kolejne spotkanie w dniu 15.10.2014r. odbyło się ono w B. w Restauracji (...) przy ul. (...). Ponownie doszło do wymiany rubli białoruskich na Euro. Y. M. nabył kwotę 22000 euro. Po przeliczeniu waluty pieniądze te zostały schowane i przekazane mu w reklamówce z napisem (...).

Mężczyźni umówili się na kolejną transakcję wymiany walut na dzień 30.10.2014r. na godzinę 11:30 w tym samym lokalu co poprzednio. Mężczyźni mieli wymienić między sobą równowartość kwoty 25.000 euro. Y. M. przyszedł ze swoim kolegą S. P. i przyniósł na umówione spotkanie kwotę 317 mln rubli. Będąc w lokalu Z. H. (1) przeliczał banknoty euro i wsadzał je do reklamówki z napisem (...). Oryginalne i przeliczone banknoty euro nie wpadały jednak do tej reklamówki, lecz przez przecięte wcześniej dno do torby Z. H. (1), do której reklamówka ta była częściowo włożona.

Reklamówka ta była bowiem wcześniej specjalnie spreparowana przez Z. H. (1) w taki sposób, że posiadała dwie komory jedną specjalnie zgrzaną z dnem, a drugą część z przeciętym dnem. W jednej były już włożone przygotowane pocięte kartki papieru o wielkości zbliżonej do banknotów euro i o pokolorowanych krawędziach w kolorze banknotów, zaś na wierzchu przewiązanych plików znajdowały się prawdziwe pojedyncze banknoty euro.

Y. M. nie przeliczał już ponownie tej kwoty, wziął przekazaną mu reklamówkę, a sam przekazał odliczone ruble białoruskie w kwocie 317 mln Z. H. (1). Obaj mężczyźni wyszli z restauracji. Y. M. udał się w kierunku granicy i przed jej przekroczeniem zorientował się, że w przekazanej mu torebce nie ma pieniędzy i znajdują się tam spreparowane pocięte kartki papieru, a tylko na wierzchu przewiązanych plików znajdowały się prawdziwe pojedyncze banknoty euro.

W taki sam sposób Z. H. (1) postanowił dokonać kolejnych oszustw, działając wraz ze swoim znajomym z J. W. B. (1).

Z. H. (1) na ternie B. poszukiwał innych obywateli Białorusi skłonnych do wymiany większej kwoty gotówki.

W czerwcu 2015r. V. A. (1) przyjechał wraz siostrą i dziećmi do B. i dali się na zakupy do sklepu (...) przy ul. (...). Na parkingu podszedł do niego Z. H. (1). Powiedział, że potrzebuje rubli białoruskich w dużej ilości i oferuje dobrą cenę za wymianę, lepszą niż w kantorze wymiany walut. Mężczyźni wymienili się numerami telefonów. Z. H. (1) zatelefonował do V. A. (1) po 3-4 dniach i umówili się na spotkanie w Hotelu (...) w B. w celu wymiany walut na kwotę 5.000 euro. Ostatecznie doszło do spotkania mężczyzn i V. A. (1) wymienił ruble białoruskie na euro w kwocie 3.000 euro. V. A. (1) przyjechał do B. po około 2 miesiącach i pod sklepem (...) spotkał Z. H. (1). Ten powiedział, że został pobity i stracił swój telefon, stąd nie można było się do niego dodzwonić. Wymienili się numerami telefonów i znów umówili się na wymianę walut. V. A. (1) stwierdził, że może wymienić najwyżej równowartość 20.000 euro na ruble. Mężczyźni umówili się na wymianę waluty w kwocie 20.000 euro na 30 lipca 2015r. w hotelu (...) w B. przy ul. (...).

Tego dnia Z. H. (1) przyjechał do B. z W. B. (1). Ten ostatni miał za zadanie obserwować teren w rejonie transakcji, zapewniać ochronę Z. H. (1) i w razie konieczności udzielić mu odpowiedniej pomocy. Z. H. (1) zamierzał oszukać V. A. (1) w czasie transakcji za pomocą spreparowanej reklamówki z dwiema komorami w której miał przygotowane uprzednio pocięte kartki papieru o wielkości zbliżonej do banknotów euro, które trzymał w swojej większej torebce przewieszonej przez ramię.

Z. H. (1) spotkał się w umówionym miejscu z V. A. (1). V. A. (1) do B. przyjechał z żoną i synem. Żona została w samochodzie, zaś V. A. (1) poszedł do restauracji wraz z synem. Zabrał on z samochodu połowę przywiezionych na transakcję rubli, zaś drugą połowę pozostawił w samochodzie, gdyż obawiał się iść na spotkanie z tak znaczną kwotą pieniędzy. W trakcie spotkania Z. H. (1) zachowywał się nerwowo, wyglądał przez okno. Na zewnątrz w pobliżu okna restauracji miejsce transakcji obserwował W. B. (1). V. A. (1) przeliczył pieniądze przekazane mu tj. 20.000 euro w banknotach po 500 i 100 euro. Z. H. (1) otworzył torbę i wyjął z niej część reklamówki i po oddaniu przeliczonych pieniędzy włożył je do spreparowanej reklamówki w taki sposób, że przez przecięte dno torebki pieniądze wpadły do teczki Z. H. (1). Z. H. (1) wyciągnął spreparowaną reklamówkę zawierającą pocięte kartki papieru i podał V. A., a ten ostatni przekazał mu reklamówkę z rublami. V. A. (1) po otrzymaniu reklamówki do rąk zorientował się, że wewnątrz jest inny plik niż liczone przez niego pieniądze, otworzył reklamówkę i dostrzegł, że część reklamówki nie ma dna, a druga część jest normalna. V. A. (1) szybko wstał, wyrwał swoją reklamówkę z rąk Z. H. (1) i odrzucił mu jego torebkę. Zdarzenie dostrzegł W. B. (1) i postanowił interweniować. Wszedł on szybko do wnętrza hotelu, podszedł do miejsca gdzie przebywali mężczyźni i chwycił on V. A. (1) za ramię. V. A. (1) wyrwał się z tego chwytu. Obaj mężczyźni tj. Z. H. (1) i W. B. (1) zaczęli uciekać. V. A. (1) zabrał swoje pieniądze i wraz z żoną i synem pojechał do domu. Nie zdecydował się zawiadomić policji, gdyż nie poniósł straty i szkoda mu było czasu.

Z. H. (1) wraz W. B. (1) nadal przejeżdżali do B. i poszukiwali obywateli Białorusi, którzy byliby skłonni wymieniać większe ilości waluty tj. rubli białoruskich na euro i ostatecznie oszukiwać ich w toku transakcji.

Y. P., przedsiębiorca z Białorusi, regularnie przyjeżdżał do Polski na zakupy. W dniu 2 września 2015r. podczas, gdy oczekiwał on w swoim samochodzie na żonę, na parkingu galerii handlowej (...) podszedł do niego Z. H. (1). Zaproponował on wymianę rubli białoruskich na euro po kursie korzystnym dla Y. B.. Proponował wymianę na większą sumę, rzędu 10000 euro. Przekazał swój numer telefonu obywatelowi Białorusi. Mężczyźni umówili się na 4 września 2015r. na Galerii (...). W tym dniu wraz ze Z. H. (1) w B. był W. B. (1), który dyskretnie obserwował Y. P. i ubezpieczał swojego kolegę.

Umówionego dnia Y. P. przyjechał z żoną do Galerii (...). Zadzwonił do Z. H. (1) i umówił się w kawiarni, gdzie udał się sam. Doszło do transakcji wymiany walut na kwotę 10.000 euro. Y. P. przekazał mężczyźnie swój numer telefonu. Na ten numer telefonował do niego Z. H. (1) i pytał ile pieniędzy ten zebrał.

Mężczyźni umówili się na kolejną transakcję 8 września 2015r na terenie O. w restauracji (...). Y. P. przyjechał ze swoim kolegą W. H.. Y. P. sam udał się do restauracji, spotkał się ze Z. H. (1) i doszło do wymiany walut za kwotę 40.000 euro. Mężczyźni umówili się na kontakt telefoniczny co do kolejnej transakcji.

Do kolejnej umówionej transakcji doszło w dniu 15 września 2015r w O. w tej samej restauracji (...). Y. P. przyjechał wówczas z żoną. Y. P. sam udał się do restauracji, spotkał się ze Z. H. (1) i dokonał wymiany waluty białoruskiej za 30.000 euro. Z. H. (1) miał pretensje, że mężczyzna przywiózł za mało pieniędzy i nalegał na większą sumę.

Mężczyźni umówili się na kolejny dzień na następną wymianę większej kwoty. Y. P. udał się z żoną na granicę, gdzie załatwił większą sumę rubli białoruskich tj. 1 mld 900 mln pożyczając część tej kwoty od swoich znajomych. Rano w dniu 16 września 2015r. mężczyźni umówili się telefonicznie na spotkanie w O. w tym samym lokalu.

Z. H. (1) udał się na spotkanie w restauracji sam. Natomiast W. B. (1), który był razem z tym pierwszym mężczyzną obserwował samochód Y. P. i całe otoczenie w rejonie transakcji, zapewniając ochronę Z. H. (1), a w razie konieczności możliwość odpowiedniej pomocy oraz interwencji. Z. H. (1) posiadał przygotowaną do tej transakcji spreparowaną reklamówkę z dwiema komorami, a w jednej z nich specjalnie zgrzanej włożył przygotowane uprzednio pocięte kartki papieru o wielkości zbliżonej do banknotów euro i o pokolorowanych krawędziach w kolorze banknotów 500 i 100 euro, zaś na wierzchu przewiązanych plików znajdowały się prawdziwe pojedyncze banknoty euro tj. dwa banknoty po 500 euro z dwóch stron jednego pliku i 1 banknot 100 euro na drugim przygotowanym pliku.

Mężczyźni spotkali się i weszli do wnętrza restauracji. Transakcja wyglądała tak jak wcześniejsze. Z. H. (1) wyjął z przepasanej przez ramię torby pieniądze – paczkę banknotów po 500 euro i dał je Y. P. do przeliczenia, a następnie drugi plik po 100 euro. Po przeliczeniu banknotów euro Z. H. (1) wsadzał je do reklamówki, lecz przeliczone banknoty euro nie wpadały do tej reklamówki, lecz przez przecięte wcześniej dno do torby Z. H. (1), do której reklamówka ta była częściowo włożona. Następnie wręczył spreparowaną reklamówkę ze przygotowanymi plikami pociętych papierów Y. P., a sam wziął od niego torbę z rublami białoruskimi. Z. H. (1) stwierdził, że się spieszy i szybko wyszedł udając się w stronę, z której przyszedł. Y. P. poszedł do swojego samochodu i udał się nim w stronę granicy. Na terenie B. Y. P. zorientował się, że został oszukany i nie posiada oczekiwanej kwoty 100.000 euro.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie:

częściowych wyjaśnień oskarżonego Z. H. (1) (k. 175-6, 182-183, 183b, 385-387, 1295-6, 1465-1467v), zeznań świadków:

Y. P. (k. 201-205, 169-170, 538-9, 1468v- 1472v, 1138-1141, 1154, 65-66, 72-76, 159-161), I. P. (k. 211-213, 1518-1520v, 1194-1200), Y. M. (k. 2-4, 18-20v, 1472v- 1474v, 52-54, 60-64, 245-247, 643-645), S. P. (k. 10-11, 1520v-1521v, 648-650), V. A. (1) (k. 594-5, 1513v- 1517, 657-659, 661-662, 557-558, 1142-1144, 1515v-1516), I. A. (k. 564-5, 1517-1518), A. K. (k. 1524-v, 284-6), Ł. S. (1) (k. 1564v-1566),

w oparciu o dokumentację: protokoły okazania z materiałem poglądowym (k. 52-54, k. 52-54, 65-66, 72-76, k. 159-161, 245-247, 643-645, 648-650, 657-659, k. 1135-1137, k. 1138-1141, 1142-1144, 1194-1200, k. 598-602), materiał poglądowy z CH (...) (k. 86-115,), protokoły zatrzymania (k. 79-81, 132, k. 2216-220, protokoły przeszukania (k. 124-130, 950-2), protokoły oględzin (k. 133-135, 144-150, k. 451-457, k. 483-490, k. 531-535, 541-551, 552-556), dane telekomunikacyjne, wykazy połączeń telefonicznych oraz stacji bazowych dot. poszczególnych nr abonentów (k. 32-33, 725-731, 742-806, 807-907, 1044-1067, 1095, 1097, 1099, ), ekspertyza z zakresu badań daktyloskopijnych (k. 493-495), notatka z przeprowadzonej analizy (k. 908-917, k. 924-932, 1247-1258, k. 1036-1043, 1527v-8), opinię antropologiczną (k. 1210-1228, k 1313-1365), odpisy wyroków (k. 314-317, 318-19, 363, 1491-1511, 1540-1549), protokół z eksperymentu (k. 974- 975) oraz w oparciu o pozostały materiału dowodowego zgromadzony w aktach niniejszej sprawy.

Oskarżony Z. H. (1) przesłuchiwany w charakterze podejrzanego w toku postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i skorzystał z przysługującego mu prawa do odmowy składania ustnych wyjaśnień (k. 175-6, 182-183, 183b).

Wysłuchany po raz kolejny jako podejrzany przyznał się do popełnienia czynu drugiego, tj. oszukania obywatela Białorusi na kwotę 1 mld 300 mln rubli białoruskich. Wskazał, że przyjeżdżał do B. sam samochodem V. (...) i spał w K.. Wskazał, że zna J. B. (1), lecz nie występował on w tej sprawie. Wskazał w jaki sposób przygotowywał kartki znalezione w jego samochodzie oraz jak preparował torebkę reklamówkę do oszustwa. Opisał sposób swojego działania podczas oszustwa do którego się przyznał. Dodał, że wcześniej 2-3 razy spotkał się z J. w celu wymiany pieniędzy i wzbudzenia zaufania, a odnośnie zarzutu drugiego to umówił się z nim na kwotę 1 mld 300 mln rubli białoruskich. Wyjaśnił, że podczas wymiany J. otrzymał od niego kwotę 1100 euro. (k. 385-387, 1295-6)

Oskarżony Z. H. (1) wysłuchany w toku rozprawy przyznał się do oszustwa na szkodę Y. P., a do pozostałych czynów nie przyznał się. Podtrzymał wcześniej składane wyjaśnienia. W toku rozprawy dodał, iż przekazał do przeliczenia na rzecz oskarżyciela posiłkowego podczas transakcji kwotę 65 albo 70 tys. euro, nie pamiętał. Wskazywał kursy po jakich wymieniał walutę, kwoty wymieniane podczas poszczególnych transakcji. Dodał, że ruble sprzedawał W. B. (1), lecz nie wie po co były mu potrzebne. Jak wyjaśnił, drugi oskarżony W. B. (1) miał żadnego udziału w tym zdarzeniu do którego się przyznał, by wówczas sam. Oskarżony dodał, iż pokrzywdzony straszył go, że ludzie przyjadą po niego, że zna ludzi z Polski (k. 1465-1467v).

Oskarżony W. B. (1) na etapie postępowania przygotowawczego nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień (k. 988-989). W toku kolejnego wysłuchania wskazał na w jego ocenie nieprawidłowo przeprowadzone okazanie z jego udziałem. Wyjaśnił, że kiedy przyjechał pod budynek KMP i szedł w kierunku wejścia podszedł do niego policjant i wówczas z samochodu A. (...) czarnego wysiadł pokrzywdzony P. i pokrzywdzony widział go z policjantem. Opisał nadto sytuację 7-9.10.2015r. podczas zawodów zapaśniczych w W. i wówczas pokrzywdzony P. pokazywał na niego palcem w obecności swojej żony. Oskarżony wyjaśnił, iż po zawodach pokrzywdzony podszedł do M. W. (1) i powiedział, że zmarnował mu on życie (k. 1297-1299).

W toku rozprawy oskarżony nie przyznał się do popełniania zarzucanych czynów. Wskazał, że w tego typu przestępstwie nie uczestniczył na terenie P.. Podał, iż kilkukrotnie kupowałem ruble od pana H. i to wszystko co mam do zeznania.

Oskarżony wyjaśnił, iż w okresie między lipcem a wrześniem 2015 r. być może przebywał w B. czy O., nie pamiętał, gdyż dużo podróżuje (k. 1467v-1468v).

Sąd zważył, co następuje:

W pewnej mierze bezsporne w sprawie jest zdarzenie związane z przestępstwem na szkodę Y. P. i udziałem w tym zdarzeniu oskarżonego Z. H. (1). W tym zakresie oskarżony Z. H. (1) przyznał się do oszustwa na szkodę tego pokrzywdzonego.

Wyjaśnienia oskarżonego Z. H. (1) złożone w dniu 11.12.2015r. (k. 385 -7) w których przyznał się do popełnienia oszustwa na szkodę Y. P. w tej tylko wąskiej części co do zasady zasługują na wiarę, gdyż korespondują z zeznaniami pokrzywdzonego, w zakresie okoliczności i sposobu dokonanego oszustwa. Kwestią sporną w zakresie tego czynu jest natomiast kwota będąca przedmiotem przestępstwa. Oskarżony wskazywał na kwotę 1mld 300 mln rubli, zaś pokrzywdzony na sumę 1 mld 900 mln rubli inaczej także przedstawiali kwotę euro, która miała być przedmiotem tej wymiany walut.

Pokrzywdzony Y. P. w swoich pierwotnych zeznaniach z dnia 16.09.2015r. (k. 201-205) dokładnie i rzeczowo zrelacjonował wszelkie zdarzenia poprzedzające dokonanie oszustwa na jego szkodę. Opisał okoliczności poznania mężczyzny (tj. Z. H. (1)), kolejne z nim spotkania i transakcje wymiany walut rubli białoruskich na euro. Wskazywał w zeznaniach daty, kwoty wymian, opisywał okoliczności towarzyszące. Opisał także zdarzenie związane z ostatnią wymianą walut w dniu 16.09.2015r. , wskazał w jaki sposób znalazł się w posiadaniu całej kwoty rubli białoruskich tj. jak wskazywał 1 mld 950 mln rubli – na szkodę znajomych, którym musi tę sumę zwrócić

Pokrzywdzony w kolejnych zeznania jeszcze raz szczegółowo opisał sposób działania sprawcy wskazując na sposób wkładania pieniędzy do reklamówki, która była częściowo włożona do torby mężczyzny. Wskazał, że po przekazaniu mu zawiniętej reklamówki nie zaglądał już do środka. Wskazał, że pytał później znaj omowych, czy ktoś nie zaczepiał ich w sposób podobny do oszusta. Jeden ze znajomych powiedział, że ktoś w taki sposób próbował oszukać jego kolegę o imieniu V. i mieszka on w W. (k. 169-170).

W toku kolejnych zeznań podał, że chciał na własną rękę dogadać się ze Z. H. (1) i J. B. (1) co do zwrotu wyłudzonych pieniędzy. Wskazał że spotkał się z tym ostatnim i ten powiedział mu, że to nie oby ze Z. H. (1), gdy pokrzywdzony został oszukany. Pokrzywdzony wskazał, że na 90 % jest pewny, że to tego mężczyznę widział w CH (...)i O. (k. 538-9).

Na rozprawie głównej pokrzywdzony jeszcze raz szczegółowo opisał kolejne wydarzenia związane z wymianą walut z oskarżonym Z. H. (1) oraz z dokonanym na jego szkodę oszustwem, podtrzymał wcześniej składane zeznania. Pokrzywdzony doprecyzował, iż podczas ostatniej wymiany walut, gdy doszło do oszustwa na jego szkodę posiadał sumę przeznaczoną do wymiany w kwocie 1 mld 900 mln rubli. Opisał w jaki sposób wszedł w posiadanie tej kwoty tj. częściowo pochodziła ona z uzyskanej pożyczki i przedstawił okoliczności przewiezienia tej kwoty na teren Polski (k. 1468v- 1472v).

W toku rozprawy pokrzywdzony nie pamiętał już dokładnie szczegółów wydarzeń w zakresie kwot poszczególnych transakcji, jak wskazywał minęły już od nich 2 lata. Pokrzywdzony wskazał, że kiedy poznał oskarżonego Z. H. (1) w centrum (...) wiedział, że prawdopodobnie chodził za nim i obserwował go inny mężczyzna i opisał go jako 50-60 latka szczupłego, siwe włosy. Wskazał, że w O., gdy umówił się na oszukańczą transakcję widział tego samego człowieka. Zwrócił na niego uwagę, bo obserwował jego samochód gdy podjechał, następnie widział tego samego mężczyznę, gdy szedł dokonać wymiany euro u oszusta. Pokrzywdzony wskazał, że teraz wie, że na pewno obserwował on go i mężczyźni byli oni razem (k. 1468v-1472v).

W zeznaniach złożonych przez pokrzywdzonego w dniu 16.10.2015r. pokrzywdzony wskazał, że podczas spotkania w centrum (...), jak też w O. był jeszcze drugi mężczyzna, który go obserwował i według niego sprawcy działali razem. Wówczas pokrzywdzonemu okazano tablicę poglądową i rozpoznał na niej niewłaściwą osobę (tablica poglądowa nr 2) wskazując ją jako opisywanego mężczyznę (k. 273-4). Rozpoznanie te nie było jednak trafne wobec J. B. (1). Na tym etapie postępowania przygotowawczego organy ścigania wytypowały bowiem jako drugiego podejrzanego J. B. (1), które to podejrzenie okazało się bezpodstawne.

Podczas kolejnego okazania pokrzywdzony rozpoznał z kolei W. B. (1) jako mężczyznę którego widział w CH (...) podczas pierwszego spotkania ze Z. H. (1), opisał te wydarzenie i wskazał dalej, że po raz drugi widział tego mężczyznę w O. gdy dokonano na jego szkodę przestępstwo oszustwa dodał jak ten mężczyzna się zachowywał i jak wówczas wyglądał (k. 1138-1141).

Prawidłowość czynności okazania była kwestionowana przez obronę (k. 1147,1149). Świadek odniósł się do tego w swoich zeznaniach opisując moment wejścia do KMP na czynność okazania. Wskazał, że może widział mężczyznę wchodzącego do budynku z tyłu, który później był mu okazywany. Podkreślał, że nie widział wcześniej twarzy tego mężczyzny, a sytuację skojarzył dopiero po czynności okazania (k. 1154) Na rozprawie pokrzywdzony wskazał, że w toku wymiany walut widział konkretnie B., opisał w jaki sposób poruszał się ten mężczyzna, jak obserwował go, szedł za nim do samochodu. Wskazał, że ma wątpliwości, bo zapamiętał jego chód - oprócz twarzy i całej sylwetki. Dodał, że ten chód jest niezwyczajny, chodzi on jakby trochę podciągając nogami. Odnośnie okazywania pokrzywdzonemu dwóch mężczyzn i rozpoznania przez niego B. i B., wskazał, iż mężczyźni są do siebie bardzo podobni. Dodał, że po tym jak widział jak chodzi (W. B. (1)) pokrzywdzony był pewien na sto procent rozpoznania. Pokrzywdzony w toku rozprawy jeszcze raz w swoich zeznaniach opisywał daty, okoliczności i kwoty poszczególnych transakcji przeprowadzanych ze Z. H. (1), w tym ostatnią oszukańczą transakcję. Nie miał wątpliwości co do ostatecznej kwoty wymiany tj. że było to 1 miliard 900 milionów rubli. Wskazał, że przeliczył banknoty euro i było to 100 tys. euro w nominałach po 500 i po 100.

Odnośnie okoliczności kwestionowanej prawidłowości okazywania oskarżonego W. B. (1) wypowiadał się świadek Ł. S.. Świadek opisał podejmowane czynności, które miały w jego ocenie przeciwdziałać możliwości spotkania się pokrzywdzonego z okazywanym. Potwierdził, że W. B. (1) wskazywał, że pokrzywdzony był pod budynkiem Komendy, kiedy podejrzany przyjechał. Wskazał, że na ten temat zeznawał następnego dnia pokrzywdzony. Z treści zeznań tego świadka, że opisywane zdarzenie nie było intencjonalne i zdarzyło się przypadkowo o czym funkcjonariusze nie mieli pojęcia (k. 1564v-1566).

Analogicznej treści zeznania, w pełni zbieżne z depozycjami pokrzywdzonego, złożyła jego żona I. P.. Świadek nie znała tak dokładnych szczegółów, jak jej mąż, który transakcje przeprowadzał, lecz w dużej mierze znała te okoliczności z własnych obserwacji wspartych jego relacjami. Odnośnie ostatniej oszukańczej transakcji wymiany walut świadek wskazała na stratę w sumie 2 mld rubli. (k. 211-213). Także na rozprawie głównej świadek opisała wszelkie istotne wydarzenia o których wiedziała, związane z transakcjami wymiany walut. Opisała w jaki sposób pomogła mężowi zgromadzić równowartość 100.000 euro w rublach białoruskich i od kogo uzyskali pożyczkę w zakresie brakującej im kwoty tj. równowartości 60 tys. euro. Świadek doprecyzowała, że przez granicę przewiozła (z pisywanymi osobami) w sumie kwotę 1 mld 900 mln rubli. Świadek sprecyzowała, że drugie mężczyznę przez nią rozpoznanego widziała dwa razy w CH (...) i później w O.. Dodała, że podczas zawodów w W. jej mąż nie pokazywał jej mężczyzny (k. 1518-1520v).

Podczas okazania świadek I. P. rozpoznała W. B. (1) jako mężczyznę którego widziała w CH (...) i w O., podczas wymian walut między jej mężem a Z. H. (1). (k. 1194-1200).

Pokrzywdzony Y. P. w toku okazania tablicy poglądowej rozpoznał na niej „na sto procent” Z. H. (1) jako sprawcę oszustwa podczas wymiany 1 mld 900 mln rubli na 100 tys. euro (k. 65-66). Rozpoznanie powyższe należy uznać za przeprowadzone w sposób prawidłowy. Pokrzywdzony ten rozpoznał także oskarżonego Z. H. (1) na nagraniu monitoringu z centrum handlowego (...) z dnia 04.09.2015r. i wskazał, że tego dnia mężczyzna był właśnie tak ubrany (k. 72-76).

Podczas okazania bezpośredniego także rozpoznał on bez żadnych wątpliwości oskarżonego Z. H. (1) jako sprawcę oszustwa na jego szkodę (k. 159-161).

Wsparciem zeznań pokrzywdzonego są dowody przekazane przez niego związane z oszustem na jego szkodę tj. spreparowana reklamówka z zawartością wyciętych do formatu banknotów kartek papieru, z pokolorowanymi krawędziami wraz z oryginalnymi banknotami na wierzchu (2xpo 500 euro i 1x100 euro; k. 2216-220, k. 531-535).

Odnosząc się do aktywnego działania pokrzywdzonego Y. P. zmierzających do ustalenia sprawców oszustwa na jego szkodę, jak też domagania się zwrotu pieniędzy od Z. H. (1), wyjazdu do J., kontaktowania się z jego obrońcą, o czym opowiadał w trakcie swoich zeznań, to zdaniem Sądu zachowanie takie nie może budzić zdziwienia mając na uwadze kwotę strat poniesionych przez pokrzywdzonego. Istotny jest też kontekst środowiska sportowców - zapaśników, z którego wywodzi się ten pokrzywdzony, a najwyraźniej oskarżony Z. H. (1) również doskonale zna te środowisko i jest tam rozpoznawalny. Zatem zrozumiała w tym kontekście jest chęć odzyskania straconego mienia przez pokrzywdzonego na drodze pozasądowej, czy można to nazwać eufemistycznie „ugodowej” od oskarżonego Z. H. (1), który przecież nie kwestionował swojego sprawstwa. Inaczej rzecz się ma wobec oskarżonego W. B. (1), który kwestionował sprawstwo, lecz na jego udział w przestępstwie wskazywał bez wątpliwości pokrzywdzony. Zatem tego typu zachowanie, mając na uwadze konsekwentną treść zeznań pokrzywdzonego, nie wpływa to w żadnym stopniu na wiarygodność składanych przez niego zeznań. Pokrzywdzony potwierdził w swoich zeznaniach, że był na zawodach zapaśniczych w W., jako trener zapasów, lecz nie widział tam W. B. (1) i nie było takiej sytuacji, że palcem wskazywał na B.. Dodał, że nigdy nie rozmawiał z M. W. (1). Pokrzywdzony szczegółowo opisał okoliczności pożyczenia od swoich znajomych z Białorusi kwoty w rublach o równowartości 60 tys. euro i dodał, że 40 tys. euro było jego.

Wobec spójnych, zbieżnych i konsekwentnych zeznań zarówno pokrzywdzonego Y. P. i jego żony Sąd uznał je za całkowicie wiarygodne. Za wiarygodne należy w tej sytuacji przyjąć zeznania świadków także w odniesieniu do sytuacji na zawodach w W.. Sąd nie przychylił się do zeznań świadka M. W. (1), który mówił, że w trakcie tych zawodów rozmawiał z nim ten pokrzywdzony odnośnie B. i H. mówiąc, że go okradli i mówił, że zabije mu żonę i dzieci. Zdarzeniom tym zdecydowanie zaprzeczyli Y. P. i jego żona. Świadek dodał, że o rozmowie tej powiedział B., gdy go spotkał na ulicy (k. 1561v- 1564). Zwrócić należy uwagę, że według świadka nie było postronnych innych świadków tej rozmowy i miała ona trwać 2-3 minuty. Rozpoznanie przez M. W. (1) pokrzywdzonego Y. P. (w czasie wideokonferencji na monitorze o przeciętnej jakości) należy uznać jako wysoce dyskusyjne. W ocenie Sądu nie można jednoznacznie przychylić się do zeznań M. W. (1), aczkolwiek wątek ten nie ma jednak zasadniczego znaczenia dla oceny udziału obu oskarżonych w zarzucanych im przestępstwie na szkodę Y. P., jak też w odniesieniu do udziału w tym zdarzeniu oskarżonego W. B. (1). O winie tego oskarżonego świadczą bowiem obiektywne dowody zgromadzone w sprawie, w tym zeznania świadków, lecz także analiza dotycząca połączeń telefonicznych użytkowanych przez niego aparatów telefonicznych, w tym miejsc logowań, i przemieszczania się na terenie Kraju.

Przechodząc do pozostałych zarzutów z aktu oskarżenia, tj. dwóch pozostałych zdarzeń z udziałem i na szkodę obywateli Republiki Białoruś tj. Y. M. i V. A. (1). Szczegółowy opis wydarzeń, które rozegrały się z ich udziałem zostały obszernie, spójnie i możliwie najdokładniej zrelacjonowane w zeznaniach tych pokrzywdzonych i treść zeznań tych świadków nie budzi wątpliwości co do prawdomówności i rzetelności relacji tych pokrzywdzonych.

Pokrzywdzony Y. M. w swoich pierwotnych zeznaniach złożonych w dniu 4.11.2014r., a więc w krótkim czasie po oszustwie na jego szkodę opisał on dokładnie historię zapoznania mężczyzny, który zaproponował mu wymianę walut i kolejne transakcje takiej wymiany. Opisał mężczyznę, wskazał nr telefonu pod którym z nim się kontaktował, wskazał daty i kwoty kolejnych transakcji wymiany rubli białoruskich na euro. Wskazał sposób postępowania mężczyzny przy kolejnych spotkaniach oraz ostateczną transakcję, w czasie której przekazał kwotę 317 mln rubli białoruskich w zamian za oczekiwane 25 tys. euro, których nie otrzymał. Pokrzywdzony wskazał, że dopiero w rejonie granicy w przekazanej mu reklamówce sprawdził zawartość i były tam pocięte pliki papieru a po ich dwóch stronach pojedyncze banknoty euro. Dodał, że świadkiem wymiany gotówki był jego kolega S. P. (k. 2-4). Na podstawie opisu słownego pokrzywdzonego został sporządzony portret pamięciowy sprawcy oszustwa (K. 18-20v). Portret taki sporządzony przy pomocy technik komputerowych należy uznać za dość przeciętnie odzwierciedlający wygląd oskarżonego Z. H. (1), aczkolwiek fakt ten w żadnym stopniu nie obniża wiarygodności zeznań pokrzywdzonego.

W toku rozprawy głównej pokrzywdzony Y. M. ponownie obszernie opisał wszelkie okoliczności związane z poznaniem Z. H. (1) w rejonie centrum handlowego, transakcje wymiany walut z nim dokonywane. Wskazywał kwoty wymian oraz opisał szczegółowo ostatnią oszukańczą transakcję wymiany walut na 25 tys. euro. Pokrzywdzony dodał, że zarówno w czasie tej ostatniej transakcji jak i wcześniej był z nim kolega S. P.. Pokrzywdzony dodał, iż nie znał wcześniej Y. P. i trzeciego pokrzywdzonego V. A. (1). Pokrzywdzony potwierdził zeznania składne na etapie postępowania przygotowawczego i dodał, że nie pamięta już na rozprawie szczegółów wydarzeń (k. 1472v- 1474v) .

Pokrzywdzony Y. M. podczas okazania mu tablicy poglądowej rozpoznał bez wątpliwości Z. H. (1) jako sprawcę oszustwa podczas opisywanej wymiany walut (k. 52-54). Wskazał, że nie ma wątpliwości, mimo, że człowiek ten podczas zdarzenia miał krótki zarost i okulary. Dodał, że dobrze pamięta twarz mężczyzny, bo spotykali się kilka razy. Rozpoznał także jako sprawcę osobę na zabezpieczonym nagraniu z monitoringu CH (...) w B. z dnia 04.09.2015r., gdzie bezsprzecznie utrwalony jest oskarżony Z. H. (1) (k. 60-64). Podczas okazania bezpośredniego pokrzywdzony ten rozpoznał oskarżonego Z. H. (1) jako sprawcę oszustwa na jego szkodę wskazując, iż w czasie spotkań z nim używał on okularów (k. 245-247). W świetle zeznań powyższego świadka rozpoznanie przez niego oskarżonego nie budzi wątpliwości. Świadek rzeczywiście miał okazje kilku spotkań z oskarżonym i mógł dokładnie zapamiętać twarz mężczyzny.

Także na nagraniu monitoringu miejskiego z dnia 15.10.2014r. ujawniono postać oskarżonego Z. H. (1) na ul. (...), który wygląda w sposób opisany przez pokrzywdzonego oraz utrwalony został moment spotkania pokrzywdzonego z tym oskarżonym , jak też świadkiem (k. 552-556). Choć jakość nagrania nie jest wysoka, to sylwetka i ogólny wygląd postaci oskarżonego, są możliwe do rozpoznania, szczególnie w kontekście treści zeznań pokrzywdzonego i wskazania na miejsce i porę spotkania z mężczyzną. Pokrzywdzony ten wskazał także na sprawcę oszustwa na jego szkodę na zabezpieczonym nagraniu z monitoringu w rejonie ul. (...) z dnia 15.10.2014r. wskazał, że tego dnia i w tym miejscy spotkał się z tym człowiekiem, wskazał na takie same ubranie – różowa koszula, strój, torbę przewieszoną przez ramię, okulary, a także posiadaną w ręku gazetę (k. 643-645). Rozpoznanie przez pokrzywdzonego na zabezpieczonym nagraniu z monitoringu nie budzi wątpliwości. Jednak ilość szczegółów wskazanych przez pokrzywdzonego oraz zbieżność miejsca spotkania, daty i godziny wskazuje, że jest to trafne rozpoznanie. Ponadto dysponując znaczną ilością materiału poglądowego w aktach można stwierdzić z pewnością, że na wskazanych ujęciach widoczny jest właśnie oskarżony Z. H. (1).

Zeznaniom powyższego pokrzywdzonego Y. M. Sąd dał wiarę, bowiem są one zbieżne z materiałem dowodowym związanym z opisywanymi przez niego wydarzeniami, w szczególności z nagranymi obrazami monitoringu, jak też znajdują pełne potwierdzenie w depozycjach świadka S. P. (k. 10-11). Świadek ten, zbieżnie z relacjami pokrzywdzonego, zrelacjonował kolejne spotkania z opisywanym mężczyzną oraz transakcje do których dochodziło między tym mężczyzną a Y. M., sposób ich przeprowadzania oraz finalny wynik oszukańczej wymiany ze stratą finansową dla pokrzywdzonego mężczyzny. Świadek jednoznacznie doprecyzował na rozprawie, że ostatnia wymiana była na kwotę 25 tys. euro. (k. 1520v-1521v). Świadek S. P. na tym samym nagraniu jako sprawcę oszustwa na szkodę pokrzywdzonego Y. M. rozpoznał Z. H. (1), wskazując na sposób ubrania, torbę przewieszoną przez ramię, ale też twarz, jak też trzymaną w ręku gazetę (k. 648-650).

Na przedmiotach służących do popełnienia powyższego czynu – torebce, pociętych kartkach nie ujawniono śladów, które nadawały się do identyfikacji (k. 416-418). Natomiast na ujawnionej w samochodzie którym poruszał się zatrzymany Z. H. (1) torebce foliowej, w której umieszczone były wycięte kartki papieru na kształt banknotów (466-7, 468-472, k. 470 fot. 2) ujawniono linie papilarne Z. H. (1) (ekspertyza z zakresu badań daktyloskopijnych k. 493-495), z czego wynika, że to on dotykał i był posiadaczem tej torebki z zawartością (dowody ujawnione w samochodzie, który się ten oskarżony poruszał).

Kolejny pokrzywdzony V. A. (1) złożył w niniejszej sprawie na etapie postępowania przygotowawczego i na rozprawie zeznania, w których opisał historię związaną z poznaniem mężczyzny, który proponował mu korzystną wymianę waluty rubli białoruskich na euro i kolejno przeprowadzane transakcje. Świadek dość szczegółowo opisał moment nawiązania znajomości z mężczyzną w czerwcu 2015r. na parkingu sklepu (...) przy ul. (...). Opis pierwsza umówioną i udaną transakcje wymiany walut na kwotę 3.000 euro. Wskazał, że ponowie spotkał tego samego mężczyznę pod sklepem (...) i mężczyźni umówili się na wymianę waluty w kwocie 20.000 euro pod koniec września 2015r. w Hotelu (...).

Pokrzywdzony opisał zdarzenia z tego dnia tj. wymianę walut rubli białoruskich na euro równowartości 20.000 euro. Według jego relacji mężczyzna zachowywał się nerwowo, wyglądał przez okno. Świadek dostrzegł na zewnątrz za oknem innego mężczyznę, którego wygląd opisał i wskazał, że chodził on bez przerwy pod oknem i zaglądał do środka przez szybę, patrzył na stolik przy którym siedzieli mężczyźni. Pokrzywdzony V. A. (1) wskazał okoliczności towarzyszące wymianie walut sposób przeliczenia przez niego kwoty 20.000 euro w banknotach po 500 i 100 euro, sposób włożenia tych pieniędzy przez drugiego mężczyznę do reklamówki schowanej częściowo w przewieszonej przez ramię torbie. V. A. (1) zeznał, że po wzięciu przekazanej mu reklamówki zorientował się, że wewnątrz jest inny plik niż liczone przez niego pieniądze, otworzył reklamówkę i dostrzegł, że część reklamówki nie ma dna, a druga część jest normalna. Pokrzywdzony wskazał, iż szybko wstał, wyrwał swoją reklamówkę z rąk mężczyzny i odrzucił mu jego torebkę. W tym momencie został chwycony za ramię odwrócił się i zobaczył, że trzyma go wcześniej opisywany przez niego drugi mężczyzna. V. A. (1) zeznał, iż wyrwał się z tego chwytu. Jak zeznał świadek obaj mężczyźni podjęli ucieczkę. Pokrzywdzony wskazał, iż zabrał swoje pieniądze i pojechał do domu. Dodał że tego dnia był w B. z synem, który widział wszystkie wydarzenia. Pokrzywdzony na okazanych mu tablicach poglądowych rozpoznał Z. H. (1) jako mężczyznę, który proponował mu wymianę walut i uczestniczył w tych transakcjach.

Pokrzywdzony wskazał także numery telefonów które otrzymał od mężczyzny przedstawiającego mu się jako A. a rozpoznanego przez pokrzywdzonego (Z. H. (1)), który dzwonił do niego na Białoruś i z którym pokrzywdzony także się kontaktował (k. 594-5).

Analogicznej treści zeznania pokrzywdzony złożył w trakcie rozprawy głównej (k. 1513v- 1517). Ponownie opisał on wszelkie okoliczności związane z poznaniem oskarżonego Z. H. (1) i prowadzonymi z nim wymianami walut. Przy czym na rozprawie świadek nie pamiętał już dokładnie szczegółów odnośnie wymienianych kwot. Wskazał on, iż w trakcie ostatniej transakcji w hotelu (...) miał on przy sobie równowartość 10.000 euro, zaś drugą część w tej samej wysokości zostawił w samochodzie u żony, obawiając się nosić przy sobie tak dużą kwotę. Dodał, że mówił o tym mężczyźnie – A., lecz on może go nie zrozumiał. Doprecyzował, że podczas ten transakcji jego syn był razem z nim, siedział obok niego. Świadek wyjaśnił, że nie udał się na policję, gdyż nie stracił pieniędzy ( nie odebrał jego pieniędzy).

Podczas okazania bezpośredniego pokrzywdzony V. A. (1) rozpoznał oskarżonego Z. H. (1) jako sprawcę oszustwa na jego szkodę po twarzy. Dodał, że w czasie spotkań miał on dłuższe włosy, nosił okulary. Nie miał wątpliwości co do rozpoznania (k. 657-659).

W trakcie konfrontacji V. A. (1) ponownie wskazał, iż rozpoznaje Z. H. (1) i widział do wcześniej dwa razy w rejonie sklepu (...), raz w Hotelu (...) i raz w Hotelu (...). Z. H. (1) stwierdził, że pokrzywdzonego widzi pierwszy raz (k. 661-662).

Rozpoznał także osobę J. B. (1), który w czasie ostatniego spotkania chwycił go za rękę i umożliwił ucieczkę drugiemu mężczyźnie (k. 557-558). Pokrzywdzony rozpoznał w toku okazania J. B. (1), wskazując, że ten mężczyzna złapał go za ramię w trakcie wymiany waluty, gdy doszło do jego oszukania (k. 598-602). W tym wypadku rozpoznanie osoby J. B. (1) należy uznać za błędne.

Pokrzywdzony V. A. (1) rozpoznał następnie w trakcie okazania oskarżonego W. B. (1), wskazując, że ten mężczyzna w chwili oszustwa na jego szkodę złapał go za rękę. Wskazał, że poznał go także po jego sposobie bycia, poruszania się (k. 1142-1144). W toku rozprawy świadek odnosił się ponownie do czynności okazania i zeznał, że okazywani mu mężczyźni byli podobni z twarzy (do siebie). W ocenie świadka mężczyźni, którzy byli w hotelu (...) i uciekali byli jednakowego wzrostu. Świadek opisał też kwestię dotyczącą uzyskania przez niego informacji o analogicznym oszustwie na szkodę Y. P., kiedy opisał swoje przygody znajomemu A. M. (k. 1515v-1516).

Zeznania pokrzywdzonego V. A. (1) należy uznać za wiarygodne i zbieżne ze zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym. Faktem jest, że pokrzywdzony nie potrafił co do dnia osadzić zdarzeń związanych z transakcjami, w tym oszukańczą ostatnią. Natomiast daty te możliwe były do ustalenia poprzez analizę połączeń telefonicznych i logowań telefonów użytkowanych przez oskarżonego oraz pokrzywdzonego, o czym będzie poniżej.

Syn pokrzywdzonego I. A. w swoich zeznaniach potwierdził treść depozycji ojca. W zeznaniach opisał okoliczności poznania mężczyzny, który proponował wymianę walut, a także transakcje do których doszło. Świadek nie znał kwot walut, które wymieniał jego ojciec. Świadek opisał także dokładnie sytuację do której doszło podczas ostatniej umówionej wymiany w restauracji hotelowej, gdy ostatecznie do niej nie doszło. Podał, że po przekazaniu pieniędzy przez mężczyznę przedstawiające się jako A., podszedł do nich inny mężczyzna o siwych włosach i chwycił za ramię V. A. (1), jakby chciał go przytrzymać. Wówczas ojciec zorientował się, że coś jest nie tak odrzucił otrzymaną reklamówkę i szybko zabrał swoją z rublami. Według relacji świadka dwaj mężczyźni uciekli. Świadek na okazanych mu tablicach poglądowych rozpoznał Z. H. (1) jako mężczyznę, który wymieniał pieniądze z jego ojcem i chciał go oszukać (k. 564-5). Zeznania analogicznej treści świadek złożył w toku rozprawy (k. 1517-1518).

Nawiązując w tym miejscu ponownie do wszystkich czynności okazywania podejrzanych (jak też J. B. (1)) zarówno wizerunków na tablicach poglądowych, jak też osób w toku okazania bezpośredniego, w ocenie Sądu okazania te były przeprowadzone w możliwie najbardziej prawidłowy sposób z zgodnie z treścią Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 2 czerwca 2003 r. w sprawie warunków technicznych przeprowadzenia okazania (Dz. U. z dnia 13 czerwca 2003 r.) i nie można stwierdzić, że doszło w tym zakresie do nieprawidłowości, które skutecznie podważyłyby prawidłowość tych czynności (mimo zdarzenia związanego ze spotkaniem Y. P. z W. B. (1) pod budynkiem KMP).

Wobec treści uznanych za wiarygodnych dowodów, nie można przychylić się do wyjaśnień oskarżonych. Wyjaśnienia te należy uznać za niewiarygodne. Jedynie w wąskim zakresie, o czym wyżej była już mowa należało uznać wyjaśnienia Z. H. (1) za wiarygodne, w tej części, w której przyznał się do oszustwa na szkodę Y. P..

W wyniku działań policji, oskarżony Z. H. (1) wraz z synem M. w dniu 3.10.2015r. został zatrzymany na terenie B. - w pobliżu sklepu (...). Mężczyźni poruszali się samochodem V. (...) nr rej. (...). W toku przeszukania wnętrza tego pojazdu doszło do ujawnienia przedmiotów, które mają nierozerwalny związek z przestępstwami opisywanymi w zeznaniach pokrzywdzonych w tym większe torby z paskiem do noszenia na ramieniu, reklamówki foliowe w tym z napisem (...) (częściowo już spreparowane tj. z przeciętym dnem i potencjalnie służące do oszustwa opisywanego przez pokrzywdzonych), pocięte kartki papieru z pokolorowanymi krawędziami (do imitowania banknotów euro), kredki (do kolorowania krawędzi banknotów), a także banknoty euro, telefony komórkowe wraz z kartami SIM, okulary korekcyjne (k. 124-130, 133-135, 144-150, protokół oględzin k. 451-457)

Funkcjonariusz policji A. K., który brał udział w zatrzymaniu samochodu, którym poruszał się oskarżony Z. H. (1) wskazał, że Z. H. (1) powiedział wówczas, że przyjechał na poważniejsze zakupy i syna zabrał przypadkowo. Z jego zeznań wynikało, iż było podejrzenie, że zabezpieczone pieniądze euro mogą pochodzić z przestępstwa i dlatego zostały zabezpieczone (k. 1524-v, 284-6).

Jako nietypowe i dość ciekawe należy uznać zeznania W. K. (vel C./G.) w powiązaniu do treści listów przesłanych przez tego świadka do Prokuratury (k. 1204-5, 1208). Świadek ten obciążał Z. H. (1) oraz W. B. (1) wskazując ich jako sprawców oszustw na terenie B. na szkodę obywateli Białorusi. W swoich zeznaniach wskazał, iż oskarżeni Z. H. (1), W. B. (1) PS. (...) oraz on i inne wskazane osoby zajmowała się proceder oszukiwania obcokrajowców przy wymianie walut. Opisał sposób postępowania w takich oszustwach – w sposób całkowicie zbieżny do zdarzeń opisywanych przez pokrzywdzonych. Opis tego procederu świadka i jego zeznania wprost wskazują, że zajmował się on tego typu procederem i zna niuanse tego rodzaju oszustw. Świadek wskazał, iż spotkał w J. J. B. (1), który powiedział mu, że Z. H. (1) szukał w B. „ruskiego” na 100.000 euro i jest on „wrabiany” w tę sprawę. Powiedział mu, że wówczas działali H., B., M. i S., a on (tj. J. B. (1)) nie ma z tym nic wspólnego. Świadkowi okazano nagranie z monitoringu miejskiego z dnia 15.10.2014r. i rozpoznał on na ujęciu Z. H. (1) bez żadnych wątpliwości. Okazano mu także nagranie z CH (...) z dnia 04.09.2015r. i tam także rozpoznał zarówno Z. H. (1), jak też oskarżonego W. B. (1). Na rozprawie świadek ponownie mówił o znanych mu związkach personalnych w środowisku przestępczym J. w tym o osobach „(...)” i „(...)”. Te wątki opowiadane przez świadka nie były jednak w zainteresowaniu Sądu i nie było potrzeby pogłębiania tej części materiału dowodowego, w szczególności poprzez poszukiwanie osób o takich pseudonimach (k. 1261-2, 1266-1269. 1557-1561).

Wiarygodność tego świadka jest dyskusyjna, skoro pochodzi on ze środowiska przestępnego zna obu oskarżonych, jest z nimi skonfliktowany i zainteresowany był ich obciążaniem, a z drugiej strony w pewnym zakresie odnośnie źródła wiedzy świadka faktów przez niego podawanych nie potwierdzał świadek J. B. (1). Nie można jednak wykluczyć, co w zasadzie znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, że świadek ten w znaczącym zakresie mówił zgodnie z faktami, o których wiedział jedynie ze słyszenia.

Odnośnie natomiast rozpoznania obu oskarżonych na okazywanych mu nagraniach, to w ocenie Sądu rozpoznania te są trafne, z racji długiej znajomości świadka z Z. H. (1) jak też z W. B. (1).

Najwyraźniej wysłuchany w procesie świadek J. S. nie był osobą wskazywaną przez świadka W. K., stąd zeznania tego świadka okazały się nieistotne.

Nawiązując do osoby J. B. (1), który początkowo był podejrzany o działanie wspólnie ze Z. H. (1) w przestępnych zachowaniach, to inne dowody, prócz rozpoznania go przez pokrzywdzonych, świadków (jak się okazało błędnego), nie wskazywały na jego udział w przestępstwach. Także opinia w zakresie badań poligraficznych przeprowadzona z nim za jego zgodą wskazywała, że nie ma on związku ze zdarzeniami przedstawianymi w sprawozdaniu (626-627v). Z zeznań świadka wynika, że nie uczestniczył w przestępczej działalności na terenie B. ze Z. H. (1), którego zna z widzenia z J.. (k. 411-12, 610-11). Zeznał on, że zna Z. H. (1), lecz nie utrzymuje z nim żadnych kontaktów. Wskazał, że nie był on w B. od 25 lat. Wskazał, że Y. P. widział się z nim i chciał go zmusić, że by pomógł mu odnaleźć sprawcę. Wyjaśnił, że nie był w T. i w Hotelu (...) w B., czy też w dniu 16 września 2015r. w O.. Dodał, że gdy Y. P. mu groził powiedział mu, aby szedł do H. (k. 619-620). Dodał, że nie zna W. B. (1) (k. 1125-26). Wskazał, że z tą sprawą nie ma nic wspólnego. Opisał okoliczności spotkania z pokrzywdzonym Y. P., który odwiedził go w jego domu w J. i domagał się od niego zwrotu skradzionych mu pieniędzy (k. 1525-7). Faktem jest, że J. B. (1) dopuszczał się czynów takich jak oskarżeni w przedmiotowej sprawie i został za to prawomocnie skazany, co przyznawał wysłuchany jak świadek (k. 586-587)

Nieco bardziej skomplikowaną po względem dowodowym kwestią pozostaje udział w dwóch zarzucanych aktem oskarżenia czynach – na szkodę V. A. (1) i na szkodę Y. P. drugiego oskarżonego tj. W. B. (1). Jak wyżej wskazano początkowo podejrzanym o udział w dwóch przestępnych zdarzeniach był J. B. (1), także pochodzący z J., mieszkający nieopodal Z. H. (1) i karany za tego typu przestępstwa (k. 366). Nie ulega wątpliwości, że w dniu 04.09.2015r. w centrum handlowym (...) oskarżony Z. H. (1) był i działał z drugą osobą – razem przyjechali jednym autem, poruszali się po centrum w niewielkiej odległości czasowej i razem wyjechali (k. 86-115, materiał poglądowy z CH (...), protokół oględzin k. 483-490). Początkowo organy ścigania w trakcie postępowania przygotowawczego przyjęły, że mężczyzną tym miał być J. B. (1), lecz nie było to trafne. Ostatecznie zarzuty zostały postawione W. B. (1). J. B. (1) rzeczywiście ma pewne cechy szczególnie wyglądu twarzy, głowy, koloru włosów (k. 120) zbliżone do W. B. (1), natomiast różnią się oni budową ciała – wzrostem, masą, jak też wiekiem.

Stąd najwyraźniej mogło dojść do błędnego rozpoznania J. B. (1) podczas czynności okazania przez pokrzywdzonych, jak też świadkaK. K.(k. 122-123, 733-737). Natomiast świadek ta rozpoznała okazanego jej później oskarżonego W. B. (1), jako mężczyznę, który nocował jesienią 2015r. w (...) w K. (k. 1135-1137). Świadek w swoich zeznaniach wskazała na podobieństwo obu mężczyzn w zakresie koloru włosów i budowy ciała (k. 1517v-1518). Świadkowie ci mieli niewielką sposobność na przyjrzenie się cechom mężczyzny, który towarzyszył Z. H. (1) i stąd można wyjaśnić ich pomyłki podczas rozpoznania.

W sprawie został przeprowadzony eksperyment procesowy na ternie CH (...) w B. (nagrany na monitoringu tego centrum handlowego) wykorzystany następnie do badania z zakresu zapisów wizualnych J. B. (1) (k. 613- 617). Zwrócić należy uwagę, że z opinii z zakresu badań zapisów wizualnych wynika, iż można wykluczyć, że na materiale dowodowym w CH (...) nagrany widoczny jest J. B. (1), gdyż mężczyzna na nagraniu tym jest około 10-15 cm wyższy od mężczyzny na nagraniu porównawczym tj. od J. B. (1) (k.675-682).

Następnie na podstawie ww. eksperymentu i kolejnego (k. 974-5, 1241-1245) doszło do dopuszczenia dowodu z opinii antropologicznej. Dowód ten – choć pośrednio - wskazuje dodatkowo na możliwość udziału W. B. (1) w przestępstwach oszustwa na szkodę V. A. (1) i Y. P. (k. 1210-1228, k 1313-1365). Jak wynika z wniosków przeprowadzonej opinii antropologicznej osoba zarejestrowana na nagraniu dowodowym (z CH (...) w dniu 04.09.2015r) i osoba zarejestrowana w materiałach porównawczych z dnia 22.06.2016r. (podejrzany W. B. (1)) to prawdopodobnie jest jedna i ta sama osoba. Sąd przychylił się do treści powyższej opinii. Opinia sporządzona została przez biegłego ze znacznym doświadczeniem zawodowym, jest fachowa, rzeczowa, jasna i nie budzi wątpliwości. Oczywiście należy mieć na uwadze, że wniosek opinii jest sformułowany jako prawdopodobieństwo, a nie pewność.

Natomiast fakt współudziału oskarżonego W. B. (1) w zarzucanych mu przestępstwach wynika także z analizy dat i miejsc logowań użytkowanych przez niego aparatów telefonicznych, jak też faktu ostatecznego rozpoznania go przez pokrzywdzonych. Co do błędu w zakresie uprzedniego rozpoznania przez pokrzywdzonych J. B. (1), to jeszcze raz należy zwrócić uwagę na duże podobieństwo obu tych osób w zakresie wyglądu twarzy, siwego koloru włosów (k. 932), natomiast istotna jest różnica w ich budowie – co do wzrostu, masy ciała, jak też sposobu poruszania się – o czym wspominali pokrzywdzeni w toku okazania. Opinia antropologiczna wskazuje także , że J. B. (1) jest o 10-15 cm niższy, od mężczyzny utrwalonego na nagraniu dowodowym w CH (...).

W toku postępowania ustalono wykazy połączeń telefonicznych oraz stacje bazowe, gdzie logowały się aparaty telefoniczne używane przez oskarżonych do kontaktowania się z pokrzywdzonymi, co pozwoliło na dokonanie analiz użytkowanych przez oskarżonych telefonów pod względem miejsc ich logowania, przemieszczania się, wzajemnych powiązań i połączeń.

Dodatkowym dowodem obciążającym obu oskarżonych, ale szczególnie W. B. (1) są przeprowadzone analizy dotyczące miejsc logowań telefonów komórkowych używanych przez obu tych oskarżonych. Pozwoliło to ustalić ich przemieszczenie się w konkretnych datach na terenie Polski, pobyt w miejscach związanych z popełnionymi przestępstwami (tj. w B., O., w okolicach T. – nocleg), w datach kiedy dochodziło do poszczególnych wymian walut i przestępnego działania. W toku przeszukania oskarżonego Z. H. (1) ujawniono i zabezpieczono 3 telefony: -m-ki S. o nr IMEI (...), m-ki N. o nr (...), - m-ki N. o nr (...) (k. 136-138). W samochodzie użytkowanym przez Z. H. (1) ujawniono telefony komórkowe: N. o nr IMEI (...) z kartą sieci P. o nr (...), telefon komórkowy m-ki S. koloru białego o nr IMEI (...) z karta sieci P. o nr (...), telefon komórkowy m-ki S. koloru czarnego o nr IMEI (...) z kartą SIM sieci P. o nr (...) (k. 124 -137, 144-150). Kolejne aparaty telefoniczne zabezpieczono także w pomieszczeniach użytkowanych przez oskarżonego W. B. (1). Niezbędne dane telekomunikacyjne do analizy ustalono na podstawie danych ustalonych od operatorów telefonii komórkowej w odniesieniu do telefonów używanych, bądź zabezpieczonych od oskarżonych (k. 136-138, 124-137, 144-150).

W dniu 14.09.2015r. recepcja hotelu (...) w J. przyjęła rezerwację pokoju dla dwóch osób od Z. H. (1) z nr (...), lecz nikt nie pojawił się w hotelu (k. 639). Z przeprowadzonej analizy wynikało, że oskarżony Z. H. (1) posługujący się określonymi aparatami telefonicznymi znajdował się w czasie i miejscu oszustwa dokonanego na szkodę Y. P. (co przyznawał ten oskarżony), jak również w miejscu i czasie przestępstwa na szkodę V. A. (1) (k. 908-917). Wskazany powyżej nr telefonu logował się w dniu dokonania oszustwa na szkodę Y. P. w O.. Ten numer telefonu logował się w J. oraz w K. przy ul. (...), a w tym rejonie oskarżony Z. H. (1) regularnie przebywał. Telefon o nr IMEI(...)obsługujący nr abonenta(...)tj. numer podany przez oskarżonego Z. H. (1) do kontaktu dla Y. P. logował się do stacji BTS obsługującej galerię (...) w dniu 02. i 04.09.2015r. Ten telefon logował się w T. w dniu 2.09.2015r. W dniach 2, 4, 6-7 i 8 września 2015r. łączył się telefonem Y. P. (tj. numerem + (...)). W dniu wymiany pieniędzy z tym pokrzywdzonym tj. 15.09.2015 r. oraz w dniu przestępstwa tj. 16.09.2015r. telefon logował się w O. (k. 909).

Telefon S. o nr IMEI (...) zabezpieczony w trakcie przeszukania Z. H. (1) obsługujący nr abonenta (...) logował się w okresie od 1 do 9 .09.2015r w T., następnie w msc. Ł. , powiat (...), a w dniu 27.09.2015r w K. przy ul. (...) (k.909-910).

Z kolejnej analizy wynikało, iż oskarżony W. B. (1) Ps. (...) (lub (...)) przebywał w B. w dniu 09.09.2015r. a następnie do tego dnia do następnego w msc. T.. W dniu 15.09.2015r. przemieścił się do O.. Następnie telefony, którymi posługiwali się obaj oskarżeni przemieściły się do B. w godz. 14:01-14:48, zaś w dniu 16.09.2015r. telefon W. B. (1) loguje się w O.. W dniu 04.09.2015r. telefon W. B. (1) loguje się w B. przy ul. (...) o godz. 11:24 (k. 924-932). Powyższe pozwala na ustalenie udziału oskarżonego W. B. (1) w oszustwie na szkodę Y. P..

Z dalszej analizy wynika jednoznacznie data spotkania V. A. (1)ze Z. H. (1) tj. 30.07.2015r. Analiza wskazuje, że telefon użytkowany przez oskarżonego W. B. (1) (a należący do jego syna – o czym mowa poniżej) łączył się z BTS w B. przy ul. (...) w dniu 30.07.2015r. godz. 11:39-12:00, a od godz. 12:01-12:04 w rejonie ulicy (...)/(...) czyli nieopodal Hotelu (...) (k. 1036-1043). Telefon N. o nr Imei (...)użytkowany był przez W. B. (1), co wynika pośrednio z treści zeznań świadka Ł. L. który wskazał, że użytkuje ten telefon od około 6 miesięcy czyli od około początku 2016r. i otrzymał go od K. B. (1), k. 955-6, 957-8), choć zaprzeczył temu w zeznaniach K. B. (1) (k. 962-3), wskazujący że to on kupił ten telefon jako nowy i pożyczył go koledze. W tym zakresie, zeznania K. B. (1) są najwyraźniej nieprawdziwe i mają na celu polepszenie sytuacji procesowej jego ojca. Analiza połączeń tego telefonu wskazuje wprost, że użytkownik tego telefonu poruszał się na trasach i w czasie zbieżnym z opisywanymi przestępstwami i dalsza analiza tych danych, w połączeniu z rozpoznaniem osoby W. B. (1) wskazuje, że to W. B. (1) był użytkownikiem tego aparatu – w czasie popełnienia przypisanych mu czynów, a nie kto inny. W toku rozprawy K. B. (1) zeznał z kolei, że nie wie czy ten telefon użytkował on czy jego ojciec, zatem świadek nie miał już w tym zakresie pewności (k. 1527v-8).

Z kolei nr telefonu (...)podany przez oskarżonego Z. H. (1) dla pokrzywdzonego Y. M. logował się w dniu 10.10.2014r, 15.10.2014r i 30.10.2014r do stacji BTS przy ul. (...). W tych datach dochodziło do spotkań z tym pokrzywdzonym w restauracji hotelu (...)” i w lokalu (...). Ten sam telefon logował się w okresie od 12.10. do 14.10.2014r do stacji BTS w K. przy ul. (...), gdzie oskarżony Z. H. (1) regularnie przebywał z racji zamieszkania rodziny Z. H. (1). Telefon ten logował się we wrześniu i w październiku 2014r w rejonie T.. We wrześniu 2015r tj. 25-27.09.2015r. Z. H. (1) nocował w (...) (k. 571-572, 908, 32-33 ).

Telefon marki N. o nr IMEI (...) obsługujący abonenta o nr(...) zabezpieczony w samochodzie V. (...), którym poruszał się oskarżony Z. H. (1), z książki telefonicznej miał usunięte kontakty do (...) (...)i (...) (...). Ostatni nr łączy się 25 razy ze wskazanym na wstępie nr telefonu o nr (...) (k. 910). Pseudonimem (...) posługiwał się W. B. (1), co wynika także z zeznań świadka W. K. i w tym zakresie należy im dać wiarę (k. 1261-1263). Telefony o nr (...) i(...)(podane dla Y. M.) logują się w jednym czasie i miejscu.

Numer abonenta (...)podany przez Z. H. (1) do kontaktu dla V. A. (1), współpracował z aparatem telefonicznym o nr IMEI (...). Telefon o wskazanym numerze to telefon S. ujawniony przy Z. H. (1) w dniu 3.10.2015r. Wykaz połączeń dla nr (...)wykazuje połączenia z nr telefonu (...) V. A. (1) w okresie od 6.07. do 30.07.2015r. (k.1036-37). Ostatnie połączenia z dnia 30.07.2015r wskazują jednoznacznie na dzień usiłowania wyłudzenia od tego pokrzywdzonego pieniędzy. Telefon o nr(...), którym posługiwał się oskarżony Z. H. (1) logował się wówczas przy ul. (...) w B..

Analiza telefonu o nr IMEI (...) obsługującego kartę o nr abonenta (...) zapisanego w telefonie Z. H. (1) jako(...)wskazuje, że w dniu 30.07.2015r w godz. 11:39-12:00 telefon logował się do stacji BTS :ul. (...)/ul. (...). W wyniku przeszukania miejsca zamieszkania W. B. (1) zabezpieczono 3 telefony I. o nr IMEI (...), (...), (...) oraz 2 telefony N. : - pierwszy ((...)) o nr IMEI 1: (...) i IMEI 2: (...) wszystkie posiadające karty SIM sieci P. - drugi ((...)) o nr IMEI 1 : (...), IMEI2: (...). Telefon o nr(...) w dniu 30.07.2015r również logował się do stacji BTS przy ul. (...)/ ul. (...). Wskazany numer telefonu obsługiwany był przez aparat telefoniczny N. o nr IMEI (...). W.w telefon został zabezpieczony w trakcie przeszukania mieszkania W. B. (1), od jego szwagra- Ł. L..

Bezpośrednio po zatrzymaniu oskarżonego Z. H. (1) w dniu 3.10.2015r. powołany telefon N. o nr IMEI 1 : (...), loguje się kolejno w K., S., M. i od godz. 08:44 w B. przy ul. (...) ( k.1247). W wykazie połączeń dla aparatu(...)nr IMEI (...) (obsługującego nr (...)), ustalono, iż w dniu 29.07.2015r. (tj. dzień przed czynem na szkodę V. A. (1)) telefon logował się w msc O., a następnie w dniu 30.07.2015r w C.. Telefon ten logował się w tych samych miejscach jak telefon o nr(...), zapisany w kontaktach telefonu Z. H. (1) pod nazwą (...) (k. 951-952,1249). (...) logował się do stacji BTS w pobliżu miejsca zamieszkania W. B. (1), natomiast w dniu 30.07.2017r. logował się w B. do stacji przy ul. (...) w B. , po czym przemieszcza się analogicznie do przemieszczania aparatu (...)nr abonenta (...) zatrzymany od W. B. (1).

Ponadto w dniu 4.09.2015r. (data spotkania W. B. (1) z Y. P. i wymiany z nim pieniędzy w galerii (...)), telefon o nr IMEI (...) W. B. (1) loguje się o północy w O., następnie pomiędzy godz. 11:23, a 12:03 telefon loguje się do stacji bazowych w pobliżu galerii (...). Monitoring z galerii (...) nagrał pobyt Z. H. (1) i W. B. (1) od godz. 10:49 do 12:30. W dniu dokonania przestępstwa 16.09.2015r. na szkodę Y. P. telefon o nr (...), loguje na terenie O. tak jak telefonem używany przez Z. H. (1) - (...). Telefon N. o nr IMEI 1: (...) W. B. (1) obsługiwał nr abonencki (...). Wskazany numer w dniach od 25.09.2015r. do 3.10.2015r wielokrotnie kontaktuje się z telefonem o nr (...)należącym do Z. H. (1), do czasu jego zatrzymania. W dniu 3.10.2017r telefon o nr IMEI 1 : (...) przemieszcza się z O. w kierunku B. (k. 1247-1258).

Sąd przychyla się w całości do przeprowadzonych analiz i wniosków w nich zawartych, gdyż znajdują one oparcie w danych teleinformatycznych uzyskanych od operatorów telefonii komórkowej i zostały przeprowadzone w oparciu o odpowiednie i specjalistyczne oprogramowanie służące do przeprowadzenia takich analiz, a dodatkowo zrozumiale zobrazowane na dołączonych grafikach. Przeprowadzone analizy Sąd zatem w pełni podziela w całej rozciągłości uznając je za opartą na wiarygodnych i obiektywnych dowodach i całkowicie rzetelne.

Powyższe ustalenia dały podstawy do jednoznacznego uznania, że obaj oskarżeni dopuścili się zarzucanych im czynów i wyczerpali znamiona zarzucanych im przestępstw, przy dokonaniu opisanych w sentencji wyroków modyfikacji w opisach czynów im przypisanych oraz kwalifikacji prawnej.

Dwóm oskarżonym tj. Z. H. (1) i W. B. (1) należało przypisać dwa przestępstwa w ramach działania wspólnie i w porozumieniu w odniesieniu do pokrzywdzonych V. A. (1) i Y. P..

Oskarżeni w dniu 30 lipca 2015r. w hotelu (...) w B. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłowali doprowadzić pokrzywdzonego V. A. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 74.400 zł w ten sposób, że w trakcie prowadzonej przez Z. H. (1) transakcji wymiany 300 milionów rubli białoruskich na Euro z V. A. (1) wprowadził go w błąd, co do wartości przekazanych mu pieniędzy deklarowanych jako 20.000 Euro, albowiem zamienił Euro na wcześniej przygotowane, pocięte kartki papieru, zaś w W. B. (1) w tym czasie obserwował teren w rejonie transakcji, zapewniał ochronę Z. H. (1) i w razie konieczności możliwość odpowiedniej pomocy oraz interwencji, czym działali na szkodę V. A. (1), lecz z uwagi na postawę pokrzywdzonego, zamierzonego celu nie osiągnęli.

Podobnie w zakresie drugiego czynu Sąd uznał winę obu oskarżonych Z. H. (1) i W. B. (1) przypisując im czyn polegający na tym, że: w dniu 16 września 2015r. w O., działając wspólnie i w porozumieniu, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadzili Y. P. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem znacznej wartości w kwocie 394.380,66 złotych w ten sposób, że w trakcie wymiany pieniędzy w kwocie 1 miliard 900 milionów rubli białoruskich na Euro wprowadził go w błąd, co do wartości przekazanych mu pieniędzy deklarowanych jako 100 tysięcy Euro, albowiem zamienił Euro na wcześniej przygotowane pocięte kartki papieru, czym działał na szkodę Y. P., zaś W. B. (1) w tym czasie obserwował teren w rejonie transakcji, zapewniał ochronę Z. H. (1) i w razie konieczności możliwość odpowiedniej pomocy oraz interwencji.

Sąd doprecyzował w ramach tych dwóch zarzutów działania które podejmował W. B. (1). Ten oskarżony nie uczestniczył bezpośrednio w czynnościach sprawczych, gdyż te przejął na siebie Z. H. (1) nawiązując kontakt z pokrzywdzonymi, kontując się z nimi telefonicznie, nakłaniał do wymian walut i ostatecznie dokonywał finalnej oszukańczej transakcji. Natomiast oskarżony W. B. (1), co wynika z relacji pokrzywdzonych w tym czasie obserwował teren w rejonie transakcji, zapewniał ochronę Z. H. (1) i w razie konieczności możliwość odpowiedniej pomocy oraz interwencji, co uczynił w przypadku tej opisanej sytuacji.

Oskarżonego Z. H. (1) Sąd uznał także za winnego popełnienia kolejnego trzeciego czynu polegającego na tym, że w dniu 30 października 2014r. w B. przy ul. (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził Y. M. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 47.866,60 złotych w ten sposób, że w trakcie wymiany pieniędzy w kwocie 317 milionów rubli białoruskich na Euro wprowadził go w błąd, co do wartości przekazanym mu pieniędzy deklarowanych jako 25 tysięcy Euro, albowiem zamienił Euro na wcześniej przygotowane pocięte kartki papieru, czym działał na szkodę Y. M., przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, tj. popełnienia czynu

Działanie obu oskarżonych wyczerpało ustawowe znamiona czynu z art. 286 § 1 k.k. (a w odniesieniu do czynu na szkodę Y. P.także w zw. z art. 294 § 1 k.k. ). Przy czym działanie w zakresie czynu V. A. (1) zakończyło się na etapie usiłowania wobec aktywnej postawy i szybkiej reakcji tego pokrzywdzonego. Oskarżeni działali umyślnie z zamiarem bezpośrednim kierunkowym – w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Wprowadzali oni pokrzywdzonych w błąd, co do wartości przekazanych pieniędzy na kwoty, na które umawiali się przy transakcjach wymiany walut, zamieniając pieniądze na pocięte kartki papieru i tak doprowadzali do niekorzystnego rozporządzenia mieniem pokrzywdzonych.

Obaj oskarżeni w ramach przypisanych im przestępstw działali w warunkach powrotu do przestępstwa z art. 64 § 1 kk, gdyż czynów przypisanych dopuścili się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej sześciu miesięcy kary pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne W zakresie oskarżonego Z. H. (1) Sąd przychylił się zatem do kwalifikacji przyjętej w akcie oskarżenia przez rzecznika oskarżenia. Oskarżony Z. H. (1) była skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 08.02.2011r. w sprawie o sygn. III K 115/10 na karę trzech lat pozbawienia wolności. Orzeczoną karę pozbawienia wolności odbywał on od dnia 05.12.2009r. Zakład karny opuścił w dniu 11 maja 2012r. kiedy uzyskał warunkowe przedterminowe zwolnienie (k. 314-7, 1288-1284).

W ocenie Sądu także oskarżony W. B. (1) przy obu przypisanych mu czynach działał w warunkach powrotu do przestępstwa w rozumieniu art. 64 § 1 kk. Był on bowiem skazany za przestępstwo podobne (przeciwko mieniu, usiłowanie kradzieży zuchwałej zawodowej z włamaniem) wyrokiem Sądu w Wiedniu z dnia 24.06.2009r. na karę trzech lat pozbawienia wolności. W związku z orzeczoną karą (a także tymczasowym aresztowaniem) przebywał on w areszcie śledczym za ten czyn od dnia 1.04.2009r. do 29.09.2009r., następnie w areszcie karnym do dnia 04.11.2010r. następnie reszta kary w wymiarze 1 roku, 4 miesięcy i 27 dni została mu w drodze indywidualnego aktu łaski prezydenta federacji warunkowo umorzona na 5 letni okres próby do dnia 13.05.2016r. (k. 1491-1511, 1540-1549). Przed tą datą (opuszczenia zakładu karnego) oskarżony dopuścił się czynów omawianych w niniejszej sprawie. Nie ulega wątpliwości, iż odbycie za granicą ponad 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za czyn stanowiący przestępstwo wg przepisów polskiej ustawy karnej, stanowi podstawę do przyjęcia, że doszło do powrotu do przestępstwa w rozumieniu treści art. 64 § 1 kk, a pozostałe przesłanki z tego przepisy zostały także spełnione (tak też: uchwała SN z dnia 24.04.1975r. sygn. VI KZP 59/74, OSNKW 1975/6/71, Lex 18968). Nie ma także znaczenia, czy kara została wymierzona przez sąd obcego państwa. Kwestia badania jakie znaczenie ma akt łaski prezydenta federacji Republiki Austrii jest zbędna, skoro ten akt dotyczył warunkowego umorzenia reszty kary na 5 letni okres próby i ten okres próby nie upłynął do chwili popełnienia przez oskarżonego przestępstw.

Sąd zmodyfikował nadto kwotę strat poniesionych przez pokrzywdzonych przestępnym działaniem oskarżonych. Straty poniesione przez oskarżonych nie stanowią bowiem wartości waluty euro (których nie uzyskali), lecz waluty rubli białoruskich, które zostały im zabrane przez oskarżonych. Kwota szkody stanowi zatem wartość rubli białoruskich przeliczonego na złote wg średniego kursu NBP z dnia czynu (pomniejszona o wartość uzyskanych w wyniku oszukańczych transakcji Euro).

O odniesieniu do pokrzywdzonego V. A. (1) szkoda, która mogłaby nastąpić w wyniku skutecznego działania oskarżonych miała doprowadzić do strat w mieniu pokrzywdzonego w kwocie 300 mln rubli białoruskich. Średni kurs NBP z 29.07.2015r 0,0248 za 100 BYR (k. 1581) daje to kwotę potencjalnej straty 74.400 zł.

W przypadku pokrzywdzonego Y. P. kwota strat rublach to 1mld 900 mln rubli. Średni kurs rubla NBP z dnia 16.09.2015r. 0,0210 zł za 100 BYR (k. 1583) pomniejszona o kwotę 1.100 euro które otrzymał (kurs Euro to 4,1994 w dniu 16.09.2015r. (k. 1460 wniosek). Daje to wartość poniesionej szkody 394.380,66 zł (tj. 399000 zł – 4619,34 zł ).

Odnośnie pokrzywdzonego Y. M. prawidłowa suma szkody wynosi 98.270 złotych. tj. kwota straty 317 mln rubli (średni kurs NBP rubla białoruskiego na datę 29.10.2014r. to 0,0310 PLN za 100 BYR, k. 1579v) pomniejszona o 300 euro, które otrzymał (kurs euro z dnia czynu to 4,2280 zł) tj. 1268,40. Czyli kwota szkody to 97.001,60 zł (98.270 zł – 1268,40). Należy w tym miejscu stwierdzić, że w sentencji wyroku w odniesieniu do tego pokrzywdzonego Y. M. doszło do omyłki rachunkowej w zakresie przeliczenia na złote szkody poniesionej przez tego pokrzywdzonego w wyniku działania oskarżonego Z. H. (1). I taka sama omyłka rachunkowa została powielona w zakresie zobowiązania do naprawienia szkody wobec tego pokrzywdzonego. Prawidłowo wyliczona kwota straty w sentencji wyroku w pkt. 3 oraz w zobowiązaniu do naprawienia szkody na rzecz tego pokrzywdzonego wyrażona w złotych powinna wynosić 97.001,60 zł, a nie 47.866,60 zł

Sposób działania oskarżonych w zakresie poszczególnych przypisanych im czynów był finezyjnie zaplanowany i przemyślany, rozciągnięty na poszczególne etapy działania, którego finałem była oszukańcza transakcja, umawiana na stosunkowo wysokie kwoty pieniężne, aby uzyskać jak największy zysk z przestępstwa.

Określając rodzaj i wysokość kary wymierzonej oskarżonemu, Sąd kierował się dyrektywami sądowego wymiaru kary przewidzianymi w Rozdziale VI Kodeksu karnego. Wymierzając wobec oskarżonych kary pozbawienia wolności w wymiarze wskazanym wyroku oraz kary grzywny za poszczególne przypisane czyny, Sąd kierował się ogólnymi dyrektywami sądowego wymiaru kary zawartymi w art. 53 § 1 i 2 k.k.. Przy wymiarze kar Sąd baczył by dolegliwość sankcji karnej nie przekraczała stopnia winy, która w tym konkretnym przypadku miała postać umyślnej z zamiarem kierunkowym i społecznej szkodliwości czynów, którą z kolei należy uznać w realiach przedmiotowej sprawy za bardzo wysoką z uwagi także na wartość mienia, do niekorzystnego rozporządzenia którym doprowadzali oskarżeni (czy usiłowali doprowadzić). Przy wymiarze kar za poszczególne czyny przypisane oskarżonym, Sąd kierował się również potrzebami w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Sankcja wymierzona oskarżonym przyczyni się niewątpliwie do wzmocnienia systemu postaw moralnych społeczeństwa oraz wiary i ufności w potrzebę przestrzegania norm, które na ów system się składają. Nadto Sąd miał na względzie rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiar wyrządzonej szkody oraz motywację sprawców, tj. okoliczność, iż sprawcy działał w sposób przemyślany, głęboko zaplanowany, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej.

Obaj oskarżeni byli karani sądownie (k. 1283-4, 1303) przy czymZ. H. (1) wielokrotnie i za przestępstwa podobne, a nawet takiego samego typu i przy użyciu takiego samego schematu postępowania. Obaj też odpowiadali w warunkach recydywy specjalnej z art. 64 § 1 kk. Do okoliczności obciążających należałoby także zaliczyć naganną motywację oskarżonych. Oskarżeni powodowani byli chęcią osiągnięcia dużej korzyści majątkowej. Działania wobec poszczególnych pokrzywdzonych prowadzone w analogiczny sposób wskazują, że takie działania były powtarzalne, schematyczne i miały na celu skuteczne odszukanie, przekonanie i finalnie oszukanie jak największej ilości potencjalnych „klientów” – pokrzywdzonych, na jak najwyższe kwoty pieniędzy. Nie była to zatem działalność incydentalna, lecz przeciwnie celowa, zaplanowana na jak „najlepsze” ilościowo i kwotowo przestępcze efekty. Można powiedzieć, że działania oskarżonych cechowały się profesjonalizmem w przestępczych działaniach, w sensie, który należy uznać za naganną i znacznie obciążającą obu oskarżonych. Sąd nie doszukał się wobec oskarżonych szczególnych okoliczności łagodzących. Sąd orzekł zatem wobec poszczególnych oskarżonych kary jednostkowe pozbawienia wolności w wymiarze wskazanym w sentencji wyroku. Kara taka jest adekwatna do stopnia ich zawinienia, stopnia społecznej szkodliwości poszczególnych przypisanych im czynów, do okoliczności przestępstwa, sposobu działania sprawców, uwzględnia ich role w popełnionych czynach. Sąd orzekł wobec oskarżonych także karę grzywny obok kary pozbawienia wolności, z racji działania w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, aby oskarżeni dodatkowo odczuli dolegliwość orzeczonej wobec nich kary. Kara grzywny jest ukształtowana w odniesieniu do obu oskarżonych mając na uwadze ich rolę w przestępstwach i ilość orzeczonych wobec oskarżonych stawek dziennych uwzględnia stopień ich winy, społecznej szkodliwości, zaś wysokość stawki dziennej jest adekwatna do możliwości zarobkowych i majątkowych oskarżonych.

Kara łączna pozbawienia wolności i grzywny orzeczona w sentencji wyroku została ukształtowana na zasadzie mieszanej z przewagą w kierunku absorpcji. Taka zasada wynika z kwestii podobieństwa przestępstw przypisanych oskarżonym oraz powiązania temporalnego miedzy poszczególnymi przestępstwami.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k., z uwagi na wniosek pokrzywdzonych Sąd zasądził od oskarżonych Z. H. (1) i W. B. (1) solidarnie na rzecz pokrzywdzonego Y. P. kwotę 394.380,66 zł tytułem naprawienia szkody w całości.

Natomiast za czyn opisany w pkt. 2. Sąd zasądził od oskarżonego Z. H. (1) na rzecz pokrzywdzonego Y. M. kwotę 47.866,60 zł tytułem naprawienia szkody w całości. Wyżej już opisano, iż w tym zakresie doszło do powielenia omyłki rachunkowej z pkt. 2 sentencji orzeczenia, w zakresie przeliczenia szkody z rubli białoruskich na złote (pomniejszoną w kwotę uzyskaną w euro) gdyż kwota ta powinna wynosić 97.001,60 zł, a nie 47.866,60 zł.

Na podstawie art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności zaliczono oskarżonym: Z. H. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 03.10.2015 r. (godz. 06:55) do dnia 11.12.2015r. (godz. 14:30), W. B. (1) okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 21.06.2016r. (godz. 06:00) do dnia 22.06.2016 r. (godz. 12:50).

O poniesionych przez oskarżyciela posiłkowego Y. P.wydatkach związanych z ustanowieniem pełnomocnika orzeczono na podstawie art. 627 k.p.k., obciążając nimi obu oskarżonych w częściach równych, zgodnie z przedłożonym spisem kosztów (k. 1585).

Nadto na podstawie art. 617 k.p.k. oraz art. 2 ust. 5 i 6, art. 3 ust. 1, art. 6 ustawy o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r., nr 49, poz. 223 z późn. zm.) Sąd zasądził od każdego z oskarżonych opłaty wskazane w orzeczeniu uznając, że kwoty te mieszczą się w możliwościach finansowych oskarżonych, w powiązaniu z koniecznością uiszczenia orzeczonych w sprawie kar grzywny. W pozostałym zakresie na zasadzie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych, uznając, iż dalsze obciążenie oskarżonych byłoby zbyt dolegliwe, mając też na uwadze ich możliwości finansowe, posiadany majątek oraz zobowiązania finansowe wobec pokrzywdzonych wynikające z treści niniejszego wyroku, co nie pozwoli na uiszczenie pozostałych kosztów sądowych przewyższających kwoty opłat.

SSO W. Żywolewski

III K 79/17

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE