Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 września 2018 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 19 września 2018 roku w Człuchowie

sprawy z powództwa Bank (...) S. A. we W.

przeciwko K. T.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanej K. T. na rzecz powoda Bank (...) S. A. we W. kwotę 1.016,70zł (tysiąc szesnaście złotych siedemdziesiąt groszy) wraz z odsetkami umownymi liczonymi od kwoty 1.011,82zł (tysiąc jedenaście złotych osiemdziesiąt dwa grosze) w wysokości 10% w stosunku rocznym od dnia 27 września 2017 roku do dnia zapłaty, a w razie zmiany wysokości stopy kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego – z odsetkami stanowiącymi czterokrotność wysokości tych odsetek, nie więcej jednak niż w wysokości ustawowych odsetek maksymalnych za opóźnienie;

2.  zasądza od pozwanej K. T. na rzecz powoda Bank (...) S. A. we W. kwotę 300zł (trzysta złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Pobrano opłatę kancelaryjną

w kwocie zł – w znakach

opłaty sądowej naklejonych

na wniosku.

Sygn. akt I C 382/18

UZASADNIENIE

Powód Bank (...) SA we W. wniósł przeciwko pozwanej K. T. w elektronicznym postępowaniu upominawczym pozew o zapłatę kwoty 1.016,70 zł. W uzasadnieniu wskazał, że strona powodowa zawarła ze stroną pozwaną w dniu 7 lipca 2015 r umowę o kartę kredytowa, z której - jak wynika z pozwu - strona pozwana nie wywiązała się, albowiem nie wykonała ciążącego na niej zobowiązania tj. terminowego dokonywania spłat. Według powoda data wymagalności przedmiotowego roszczenia to dzień 27 września 2017 r. Powód podkreślił, ze strona pozwana nie spłaciła wymagalnej wierzytelności do dnia sporządzenia pozwu. Na kwotę dochodzoną pozwem składa się kwota 1011,82 zł. tytułem kapitału i kwota 4,88 zł. tytułem odsetek umownych naliczanych od dnia 5 lipca 2017 do dnia 26 września 2017,

W dniu 4 stycznia 2018 r. Sąd Rejonowy L.wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym uwzględnił powództwo.

K. T. wniosła sprzeciw od wyżej wymienionego nakazu i domagała się oddalenia powództwa w całości. W sprzeciwie pozwana zakwestionowała twierdzenia powoda, zarzucając brak udowodnienia dochodzonego przez stronę powodową roszczenia. Zakwestionowała zawarcie umowy między stronami. Z ostrożności procesowej zakwestionowała również wykonanie umowy przez bank i podniosła zarzut przedawnienia.

Wskazała, że nie przypomina sobie, aby zawierała z powodem jakąkolwiek umowę wskazaną w pozwie. Podkreśliła, ze kwestionuje wszystkie, wyraźnie nie przyznane twierdzenia powoda, w szczególności istnienie zobowiązania pozwanej względem powoda dochodzonego w niniejszej sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 7 lipca 2015 r. powód Bank (...) SA we W. zawarł z pozwaną K. T. umowę nr (...) o udzielenie kredytu i wydanie płatniczej karty kredytowej. Na podstawie umowy bank udzielił pozwanej limitu kredytowego na rachunku karty w całkowitej kwocie 1000 zł. na okres 2 lat. Zgodnie z umową kredyt miał zostać postawiony do dyspozycji pozwanej na rachunku karty kredytowej do dwóch dni roboczych od dnia wejścia w życie umowy. Wykorzystanie kredytu było możliwe poprzez dokonanie transakcji bezgotówkowych i gotówkowych przy użyciu karty od dnia otrzymania karty.

dowód: umowa k. 26-28

Pozwana K. T. korzystała z przedmiotowej karty i początkowo dokonywała jej spłaty,

dowód: historia rachunku k. 65

Z uwagi na fakt, iż pozwana nie wywiązywała się z zawartej umowy pismem z dnia 11 lipca 2017 r. powód wypowiedział umowę.

dowód: pismo k. 29

W związku z brakiem zapłaty zadłużenia przez pozwaną powód wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, w którym dookreślił wysokość jej zadłużenia.

dowód: bankowy tytuł egzekucyjny k. 25

Sąd zważył co następuje:

Powód Bank (...) SA we W. swoje roszczenie w stosunku do pozwanej K. T. wywodził z umowy o udzielenie kredytu i wydanie płatniczej karty kredytowej. W celu wykazania zasadności roszczenia, przedłożył odpis umowy, poświadczony za zgodność z oryginałem przez występującego w sprawie pełnomocnika, dodatkowo przedłożył wypowiedzenie umowy oraz historię operacji dla rachunku pozwanej.

K. T. natomiast w sprzeciwie zakwestionowała samo istnienie, jak i wysokość dochodzonego pozwem roszczenia. W pierwszej kolejności podniosła, że strona powodowa nie wykazała, ze strony łączyła umowa będąca podstawą roszczenia, albowiem pozwana nie przypomina sobie, aby ją zawierała, ponadto zakwestionowała wykonanie umowy przez powoda. Podważała również wartość dowodową przedłożonych przez bank dowodów, podkreślając, że kserokopia wyciągu banku stanowi dokument prywatny i jako taki powinien podlegać odpowiedniej ocenie Sądu. Podniosła również zarzut przedawnienia.

Zdaniem Sądu fakt zawarcia umowy został wykazany przez stronę powodową w sposób należyty. Na powyższą okoliczność został przedstawiony dowód w postaci pisemnej umowy, która została zwarta między stronami ( por. dowód umowa k. 26-28). Postanowienia przedmiotowej umowy spełniały ustawowe wymogi co do treści umowy o kredyt konsumencki wskazane w ustawie o kredycie konsumenckim (okoliczność ta nie była kwestionowana). Jak wynika z umowy, pozwana zapoznała się z jej treścią a następnie podpisała. Odpis umowy został poświadczony za zgodność z oryginałem przez pełnomocnika występującego w sprawie. Strona pozwana nie domagała się przedstawienia oryginału, nie zarzuciła mu braku prawdziwości. Także w ocenie Sądu nie występowała konieczność żądania oryginału umowy, biorąc pod uwagę charakter i przebieg spraw.

Podkreślić należy, ze w sprzeciwie pozwana nie zakwestionowała, ze dokument jest nieprawdziwy wskazała jedynie, ze nie przypomina sobie aby zawierała umowę z powódką. Podkreślić jednak należy, że okoliczność zawarcia umowy, jak powyżej wskazano, została przez powoda wykazana za pomocą umowy, której odpis został przedłożony do akt (dowód: umowa k. 26). W związku z powyższym nie można mieć jakichkolwiek wątpliwości ze została ona przez strony zawarta. Pozwana powoływała się również, ze nie wykonano przedmiotowej umowy. Jednakże w ocenie Sadu są to niewiarygodne twierdzenia, albowiem bank przedłożył harmonogram spłat, co wykazuje, ze jednak została ona wykonana. Podkreślić należy, ze analiza całości materiału dowodowego jaki i okoliczności przytoczone przez strony, doprowadziły Sąd do przekonania, ze strony łączyła umowa, która została wykonana przez stronę powodową, a ostatecznie została wypowiedziana z powodu braku jej realizacji przez pozwaną. Pozwana nawet nie twierdziła, aby spłaciła przedmiotowe zadłużenie.

Nie zasługuje również na uwzględnienie zarzut pozwanej dotyczący przedawnienia dochodzonego przez powódkę roszczenia. W ocenie Sądu bank wykazał, ze umowa została wypowiedziana w lipcu 2017r. (por. dowód: pismo dot. wypowiedzenia umowy k. 29), natomiast pozew w niniejsze sprawie został złożony w dniu 8 grudnia 2018 r. Biorąc pod uwagę treść art. 118 k.c. roszenie związane umową kredytowa przedawnia się po upływie trzech lat, który to okres niewątpliwie nie upłynął.

W związku z powyższym Sąd uznał, ze bank skutecznie wypowiedział umowę. Na skutek wypowiedzenia przez powoda łączącej strony umowy, kwota kapitału kredytu stała się w całości wymagalna. Brak uregulowania przez pozwaną powyższej kwoty spowodował zaistnienie opóźnienia w spełnieniu świadczenia, co uprawniało powoda do żądania odsetek ustawowych za opóźnienie na podstawie powołanego art. 481 § 1 k.c. W związku z powyższym Sąd uznał, ze powód wykazał swoje roszczenie zarówno co do zasady jak i wysokości, a tym samym w świetle zawartej przez strony umowy w związku z treścią art. 353 k.c. roszczenie powoda zgłoszone w pozwie jest zasadne i na pozwanej ciąży obowiązek zapłaty należności dochodzonej pozwem. Pozwana w żaden sposób nie podważyła materiału dowodowego w sprawie, nie przedstawiła jakiegokolwiek dowodu, który osłabiłby jego wartość dowodową.

O kosztach procesu na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Sąd orzekł w pkt. 2 wyroku. Na koszty należne powodowi od pozwanej złożyły się: kwota 30 zł stanowiąca opłatę od pozwu i 270 zł tytułem wynagrodzenia pełnomocnika powoda występującego w sprawie.