Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 15 października 2018 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie w V Wydziale Karnym w składzie:

Przewodnicząca: SSR Joanna Kasicka

Protokolant: Patrycja Zielińska

przy udziale oskarżyciela Drugiego Urzędu Skarbowego w Szczecinie – P. D.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach: 19.06.2017 r., 25.09.2017 r., 23.10.2017 r., 20.12.2017 r., 14.03.2018 r., 30.05.2018 r., 18.07.2018 r., 3.10.2018 r.

Z. S.

syna E. i J. z domu W.

urodzonego w dniu (...) w T.

oskarżonego o to, że:

jako prezes zarządu Agencja z siedzibą w S., ul. (...). J. S. (...), udaremnił w okresie od 31.03.2015 r. do 18.09.2015 r. pracownikom Drugiego Urzędu Skarbowego w S., wykonanie czynności służbowych, tj. kontroli podatkowych w Agencja z siedzibą w S., ul. (...). J. S. (...), w zakresie kontroli prawidłowości naliczania i deklarowania należności podatkowych w podatku od towarów i usług za: 01.07.2013 r. - 30.09.2013 r., oraz w podatku dochodowym od osób prawnych za: 01.01.2013 r. - 31.12.2013 r., planowanych na podstawie upoważnień Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w S. z 19.03.2015 r. o numerach: (...) i (...) przez to, że nie złożył pisemnych wyjaśnień dotyczących prowadzonej działalności gospodarczej przez Spółkę w 2013 r. oraz nie udostępnił dla potrzeb kontroli podatkowych dokumentów wymienionych w wezwaniach z 23.03.2015 r., 14.05.2015 r. i 16.07.2015 r., przez co naruszył art. 281 i art. 286 § 1 i § 2 ustaw}' z 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.),

tj. o przestępstwo skarbowe określone w art. 83 § 1 Kodeksu karnego skarbowego (Dz. U. z 2013 r. poz. 186 z późn. zm.)

I. Z. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za przestępstwo to, na podstawie art.83§1 kks, wymierza oskarżonemu karę grzywny w wysokości 30 (trzydziestu) stawek dziennych po 100 (sto) złotych każda

II. na podstawie art. 627 kpk w zw. z art. 113 § 1 kks zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu

Państwa koszty sądowe, w tym, na podstawie art.3 ust. 1 Ustawy z 23 czerwca 1973 r. o

opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983 r. , Nr 49 poz. 223 ze zm.), opłatę w kwocie

300 (trzystu) złotych

Sygn. akt V K 47/17

UZASADNIENIE

Z. S. pełnił funkcję członka zarządu Agencja z siedzibą w S. (dalej w uzasadnieniu zwanej również jako Agencja lub Spółka) w okresie od 26 czerwca 2012 r. Wcześniej członkiem jednoosobowego zarządu był P. N.. Od dnia 26 czerwca 2012 r. do 12 czerwca 2016 r. prokurentem samoistnym Spółki był P. N.. Od dnia 12 czerwca 2016 r. prokurentami są M. W. i M. B. (prokura łączna). Od początku istnienia spółki do jej reprezentowania upoważnieni byli – w przypadku powołania jednoosobowego zarządu – prezes zarządu jednoosobowo. Pierwotnie spółka posiadał siedzibę w S. i mieściła się pod adresem ul. (...). J. S. (...). Właściwym dla spółki urzędem skarbowym był Drugi Urząd Skarbowy w S..

Usługi z zakresu księgowości świadczył R. P. (1). W dniu 27 lutego 2012 r. sporządzone zostało pełnomocnictwo, na podstawie którego miał on być upoważniony do reprezentowania Agencji. Dokument zawierający to pełnomocnictwo był opatrzony imienną pieczęcią ówczesnego prezesa zarządu P. N. i podpisem B. N. (1), który nie był uprawniony do reprezentowania Spółki. Z treści pełnomocnictwa wynikało upoważnienie R. P. (1) do dokonywania takich czynności jak: sporządzanie, podpisywanie i składanie w imieniu i na rzecz Spółki wszystkich deklaracji podatkowych, w tym deklaracji VAT, deklaracji PIT, zeznań rocznych CIT (wraz z załącznikami), zgłoszeń identyfikacyjnych, aktualizacyjnych i zgłoszeń rejestracyjnych oraz zgłoszeń o zapotrzebowaniu wykonywania czynności podlegających VAT wraz z załącznikami, a także składania informacji VAT-UE wraz z załącznikami, reprezentowania Spółki w trakcie i w zakresie czynności sprawdzających, kontroli podatkowej oraz postępowania podatkowego, podpisywania protokołów z czynności sprawdzających, kontroli podatkowej oraz postępowania podatkowego, oraz sporządzania, podpisywania i składania w imieniu i na rzecz Spółki pism, oświadczeń, wniosków, odwołań, zgłoszeń, zmian, aktualizacji, deklaracji itp. związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą, a niewyszczególnionych w treści pełnomocnictwa. Pomimo tego, że pełnomocnictwo nie zostało sygnowane przez uprawnioną do tego osobę to, ani Spółka, ani pracownicy Urzędu nigdy nie kwestionowali prawidłowości pełnomocnictwa i R. P. (1) podejmował czynności na jego podstawie. R. P. (2), na podstawie tego pełnomocnictwa, reprezentował Spółkę przez ok. 3 lata, tj. od dnia 27 lutego 2012 r. do 20 marca 2015 r. Podpisywał on składane deklaracje VAT-7, w tym te, w których wykazano kwoty podatku do zwrotu, korekty deklaracji oraz zeznania CIT-8, a także składał w Urzędzie deklaracje VAT-7 i korekty deklaracji oraz zeznania CIT-8. Świadczył on również usługi księgowe na rzecz Spółki. W Drugim Urzędzie Skarbowym w S. był znany jako jedyny pełnomocnik Spółki. Figurował w systemie Urzędu, jako osoba do której doręczane były przesyłki adresowane do Spółki i pracownicy Urzędu, gdy chcieli skontaktować się ze Spółką, kontaktowali się tylko z nim.

W rozliczeniach VAT Spółka podała wydatki obniżające podstawę opodatkowania za lipiec 2013 r. – w wysokości 144 239 zł netto, za sierpień 2013 r. w wysokości 115 111 zł netto i za wrzesień 2013 r. w wysokości 132 527 zł netto, a odnośnie podatku dochodowego od osób prawych podała koszty w wysokości 2 132 948,50 zł, o które pomniejszono przychody w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za 2013 r.

Drugi Urząd Skarbowy w S. (zwany dalej w uzasadnieniu również jako „Urząd”) zamierzał przeprowadzić kontrolę podatkową Agencji w celu sprawdzenia, czy Agencja wywiązuje się z obowiązków wynikających z przepisów prawa podatkowego. Przyczyną przeprowadzenia kontroli była chęć sprawdzenia, co stanowiło podstawę zadeklarowanych przez Spółkę wydatków w rozliczeniach VAT za lipiec 2013 r. – w wysokości 144 239 zł netto, za sierpień 2013 r. w wysokości 115 111 zł netto i za wrzesień 2013 r. w wysokości 132 527 zł netto z tytułu VAT oraz kosztów w wysokości 2 132 948,50 zł, o które pomniejszono przychody w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za 2013 r. Z uwagi na przedmiot kontroli kontrola ta została przeprowadzona w trybie określonym w art. 79 ust. 2 pkt 3 (wówczas obowiązującej) ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej. Była to druga z kolei kontrola spółki. Wcześniejszą przeprowadzili J. K. (1) i Z. B..

Podstawę do przeprowadzenia czynności kontroli podatkowej stanowiło – odnośnie podatku VAT - upoważnienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w S. z dnia 19 marca 2015 r. o nr (...) i – odnośnie podatku dochodowego od osób prawnych - upoważnienie Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w S. z dnia 19 marca 2015 r. o nr (...). Obie kontrole miały przeprowadzić J. K. (1) i D. P..

Pismem datowanym na dzień 20 marca 2015 r. Z. S., reprezentujący Agencja z siedzibą w S., wypowiedział R. P. (1) pełnomocnictwo z dnia 27 lutego 2012 r. Wypowiedzenie zostało doręczone do biura R. P. (1). R. P. (1) był jednak wtedy nieobecny w miejscu pracy i za niego wypowiedzenie odebrała J. D. - pracownik Biura (...) – w dniu 20 marca 2015 r. o godz. 15:40, co potwierdziła własnoręcznym podpisem.

W dniu 23 marca 2015 r. upoważnieni pracownicy Urzędu pojawił się w siedzibie Spółki celem przeprowadzeniu obu kontroli podatkowych. Przekazali R. P. (1) upoważnienia do przeprowadzenia kontroli podatkowej w zakresie podatku VAT i okazali legitymacje służbowe. Doręczyli mu również pisemną informację z dnia 23 marca 2015 r. o powodach nie zawiadomienia podatnika o zamiarze wszczęcia kontroli na podstawie ww. upoważnień odnośnie podatku VAT. Kontrola podatkowa co do VAT została wszczęta w dniu 23 marca 2015 r., w trybie art. 284 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

R. P. (1) wręczono również wezwanie z dnia 23 marca 2015 r. znak KP/411- (...)WEŹ (...) do przedłożenia dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia kontroli podatkowej dotyczącej VAT, w tym ksiąg rachunkowych za 2013 r. oraz dowodów źródłowych (faktur, rachunków), bilansów oraz rachunku zysków i strat szczegółowo wymienionych w wezwaniu. Pełnomocnik Spółki potwierdził odbiór pisma własnoręcznym podpisem. W dniu 23 marca 2015 r. R. P. (1) złożył pisemne informacje o braku innych kontroli w spółce, dniach roboczych, oraz zgodzie na przeprowadzenie kontroli na podstawie otrzymanych upoważnień.

W tym samym dniu przeprowadzono również kontrolę podatkową odnośnie podatku dochodowego od osób prawnych i przeprowadzono te same czynności, co w przypadku pierwszej kontroli. J. K. (1) i D. P. przekazały R. P. (1) upoważnienia do przeprowadzenia kontroli podatkowej i okazały legitymacje służbowe. Jednocześnie doręczyły mu pisemną informację z dnia 23 marca 2015 r. o powodach nie zawiadomienia podatnika o zamiarze wszczęcia kontroli na podstawie ww. upoważnień. Kontrola podatkowa odnośnie podatku dochodowego od osób prawnych została wszczęta w dniu 23 marca 2015 r., w trybie art. 284 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

R. P. (1) wręczono wezwanie z dnia 23 marca 2015 r. znak KP/411- (...)WEŹ (...) do przedłożenia dokumentów niezbędnych do przeprowadzenia kontroli podatkowej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, szczegółowo wymienionych w wezwaniu. Pełnomocnik Spółki potwierdził odbiór pisma własnoręcznym podpisem. W dniu 23 marca 2015 r. R. P. (1) złożył pisemne informacje o braku innych kontroli w spółce, dniach roboczych, oraz zgodzie na przeprowadzenie kontroli na podstawie otrzymanych upoważnień.

R. P. (1) niezwłocznie po zakończeniu ww. czynności kontroli podatkowej udał się go Z. S. do siedziby Spółki w S. i przekazał mu protokoły i upoważnienia do kontroli.

W dniu 24 marca 2015 r. do Urzędu wpłynęło pismo Z. S., z którego wynikało, że działając w imieniu Agencji wypowiedział on z dniem 20 marca 2015 r. pełnomocnictwo udzielone R. P. (1) w dniu 27 lutego 2012 r. Dodał, że uznaje za nieważne czynności podjęte w imieniu Spółki przez R. P. (1) po dacie 20 marca 2015 r. Podał również, że zmianie uległa siedziba spółki, która od tej pory miała mieścić się w W. pod adresem ul. (...).

(...) został ujawniony w KRS w dniu 26 marca 2015 r.

W dniu 26 marca 2015 r. pracownicy Urzędu ponownie udali się pod adres przy ul. (...) w S.. Wcześniej sprawdzili aktualny adres spółki. Celem wizyty było doręczenie upoważnień i wezwań oraz okazanie legitymacji Z. S.. Na miejscu obecny był Z. S.. Okazano mu legitymacje służbowe i wręczono upoważnienia do kontroli. Informacje te zostały sporządzone w piśmie z dnia 26 marca 2015 r. znak (...).KP.411. (...), które Z. S. odebrał w dniu 26 marca 2015 r. Z. S. poinformował pracowników Urzędu o tym, że zmianie uległa siedziba spółki i jego zdaniem Drugi Urząd Skarbowy w S. nie był już właściwy do przeprowadzenia kontroli podatkowej Spółki.

Kolejne wezwania z dnia 14 maja 2015 r. i z dnia 16 lipca 2015 r. Urząd wysłał już na adres w W.. Pismami z dnia 22 maja 2015 r., 15 czerwca 2015 r. i 7 lipca 2015 r. Z. S. zakwestionował skuteczność wszczęcia kontroli podatkowej w dniu 23 marca 2015 r. Podał, że dotychczas Urząd nie doręczył skutecznie upoważnień do przeprowadzenia kontroli i podał, że Drugi Urząd Skarbowy w S. nie jest urzędem właściwym dla Agencji. Jego zdaniem R. P. (1) nie był upoważniony do reprezentowania Spółki podczas kontroli, ponieważ jego pełnomocnictwo zostało podpisane przez B. N. (2), który nigdy nie był członkiem zarządu Spółki, a nie przez P. N., ówczesnego prezesa zarządu.

Z. S. nie złożył pisemnych wyjaśnień dotyczących prowadzenia działalności gospodarczej Agencji w 2013 r. i nie udostępnił dla potrzeb tej kontroli dokumentów wymienionych w wezwaniach z dnia 23 marca 2015 r., 14 maja 2015 r., 16 lipca 2015 r. Pismem z dnia 5 października 2015 r. złożył zastrzeżenia do protokołu kontroli.

Dowody:

- zawiadomienie k. 1-2v,

- pełnomocnictwo k. 3, 61,

- upoważnienia k. 4-5, 62-63,

- wypowiedzenie pełnomocnictwa k. 6, 58, 75,

- pisma Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w S. z dnia 23.03.2015 r. k. 7-8v,

- pisma Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w S. z dnia 14.05.2015 r. wraz z potwierdzeniem odbioru k. 9-12v,

- pisma Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w S. z dnia 16.07.2015 r. wraz z potwierdzeniem odbioru k. 13-16v,

- protokoły kontroli podatkowej wraz z potwierdzeniem odbioru k. 17-32v,

- pisma oskarżonego k. 33-36,

- pismo Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w S. z dnia 19.10.2015 r. k. 37-46,

- wniosek o wydanie odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego k. 48,

- pismo Drugiego Urzędu Skarbowego w S. z dnia 11.01.2016 r. k. 49-49v,

- umowa o świadczenie usług księgowych k. 59-60,

- odpis pełny KRS Agencja z siedzibą w S. k. 64-67,

- pismo Drugiego Urzędu Skarbowego w S. z dnia 03.03.2016 r. k. 74-74v,

- notatka k. 77,

- pisma Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w S. z dnia 26.03.2015 r. z potwierdzeniem odbioru k. 80-81v,

- pismo oskarżonego z dnia 22 maja 2015 r. k. 82,

- zawiadomienie k. 83,

- pisma oskarżonego z dnia 15 czerwca 2015 r. i 7 lipca 2015 r. k. 84-85,

- zeznania świadka R. P. (1) k. 55-57, 150-151,

- zeznania świadka J. D. k. 72-73, 151,

- zeznania świadka J. K. (1) k. 151-153,

- zeznania świadka B. N. (2) k. 156-157,

- zeznania świadka P. N. k. 162-163,

- zeznania świadka Z. B. k. 175-175v,

- zeznania świadka G. K. k. 185-186,

- wyjaśnienia oskarżonego – w części k. 99-100, 163-165.

W dniu 18 maja 2015 r. adwokat T. K. wydał opinię prawną, z której wynika, że R. N. nie mógł reprezentować spółki, ponieważ pełnomocnictwa nie udzieliła mu żadna z osób, uprawnionych do reprezentowania Spółki.

Dowód:

- opinia prawna k. 80-81v.

W dniu 29 lutego 2015 r. została wszczęta kontrola skarbowa przed Pierwszym Urzędem Skarbowym dla (...) w W., której przedmiotem była kontrola prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług za okres od 1 lipca 2013 r. do 31 grudnia 2014 r., podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2013 i 2014 oraz analiza danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym.

Dowód:

- kopia zawiadomienia o zamiarze wszczęcia kontroli podatkowej k. 184.

Z. S. urodził się w (...) r. Jest żonaty, ma na utrzymaniu jedno dziecko w wieku 18 lat. Posiada wykształcenie wyższe i z zawodu jest technikiem fotochemii. Uzyskuje dochód w wysokości 3200 zł netto tytułem emerytury i wynagrodzenie w wysokości 1850 zł brutto z tytułu zatrudnienia w (...) sp. z o.o. z siedzibą w W.. Jest właścicielem nieruchomości niezabudowanej o pow. 978 m2 w S. i pomieszczeń piwnicznych o łącznej powierzchni ok. 100 m2 w S.. Prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z żoną, która również otrzymuje dochód, ale w nieznanej wysokości.

Dowód:

- dane osobopoznawcze oskarżonego k. 99.

Z. S. nigdy nie był karany.

Dowód:

- zapytanie o udzielenie informacji o osobie k.177,

W postępowaniu przygotowawczym oskarżony nie przyznał się do zarzucanego mu czynu. Odmówił składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania.

W postępowaniu przed sądem również nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Złożył wyjaśnienia, z których wynikało, że współpracował z Drugim Urzędem Skarbowym i próbował wyjaśnić swoje stanowisko co do tego, że kontrola podatkowa nie została w ogóle skutecznie wszczęta. Przedstawił argumenty, które miały przemawiać za tym, że R. P. (1) nie był uprawniony do odebrania upoważnienia do kontroli podatkowej oraz za tym, że Drugi Urząd Skarbowy nie był właściwy do przeprowadzenia kontroli podatkowej, bo zmianie uległa siedziba Spółki.

/wyjaśnienia oskarżonego k. 99-100,/

Stan faktyczny w sprawie sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, zeznań świadków i częściowo wyjaśnień oskarżonego.

Zeznania świadków R. P. (1), J. D., J. K. (1), B. N. (1), P. N., Z. B. i G. K. były wiarygodne, ponieważ były logiczne, spójne, zbieżne z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym i zostały złożone w sposób swobodny.

Na podstawie dokumentów w postaci pełnomocnictwa i zeznań świadka R. P. (1) sąd uznał, że R. P. (1) reprezentował Spółkę od 27 lutego 2012 r. do dnia 24 marca 2015 r. Z zeznań R. P. (3), Z. B. i J. K. (1) wynika, że R. P. (1) był jedyną osobą, która kontaktowała się z pracownikami Urzędu Skarbowego, i z którym ci urzędnicy się kontaktowali. Gdy pracownicy Urzędu chcieli kontaktować się ze Spółką, kontaktowali się z R. P. (1), czy to pocztą, czy też telefonicznie. O tym, że pełnomocnikiem Spółki był faktycznie R. P. (1) przekonani byli również pracownicy Spółki, co wynika z zeznań B. N. (2). Również R. P. (1) w dniu kontroli był przekonany o tym, że jest pełnomocnikiem Spółki. To, że P. N. zeznał, że nie pamięta, czy R. P. (1) był upoważniony do reprezentowania spółki nie miało znaczenia dla ustalenia tej okoliczności, ponieważ okoliczność ta wynikała w sposób niewątpliwy z zeznań pozostałych świadków, a świadek P. N. z powodu upływu czas mógł tej okoliczności nie pamiętać. Idąc dalej wskazać należy, że co prawda oskarżony stał na stanowisku, że R. P. (1) nie był uprawniony do reprezentowania spółki, jednak jak wyżej wskazano faktycznie, przez ok. 3 lata, korzystał on z pełnomocnictwa z dnia 27 lutego 2012 r. i wykonywał wszystkie czynności objęte treścią tego pełnomocnictwa. Niewątpliwie dokument pełnomocnictwa z dnia 27 lutego 2012 r. nie stanowił pełnomocnictwa w znaczeniu formalno-prawnym, ponieważ nie został podpisany przez osobę upoważnioną do reprezentowania spółki. Stąd wynikało, że R. P. (1) przez cały okres od 27 lutego 2012 r. do 20 marca 2015 r. działał jako tzw. rzekomy pełnomocnik, o którym mowa w art. 103 § 1 kc. Status ten nie wykluczał jednak tego, aby uznać jego działania, w tym odbiór upoważnień do kontroli za nieważne, jak wskazywał oskarżony. W sprawie brak było dowodów, a nawet oskarżony nie wskazywał na konkretne okoliczności, z których wynikałoby, że pomimo faktycznego reprezentowania spółki przez R. P. (1), jego czynności miałyby być kwestionowane przez osoby uprawnione do reprezentowania spółki, np. przez zarząd, czyli samego oskarżonego, zarówno odnośnie działań podjętych przez niego w dniu 23 marca 2015 r. jak i wcześniej. Przyjąć więc należało, że uprawnienie przysługujące i wykorzystywane przez R. P. (1) do reprezentowania spółki nie było kwestionowane. Skoro przez kilka lat R. P. (1) wykonywał czynności objęte treścią dokumentu pełnomocnictwa z dnia 27 lutego 2012 r. i czynności te nie były kwestionowane, a wręcz przeciwnie, zarówno pracownicy Urzędu jak i Spółki uważali, że R. P. (1) był pełnomocnikiem spółki, to przyjąć należy, że wszelkie podejmowane przez niego, w ww. zakresie czynności, były potwierdzane w rozumieniu art. 103 kc. Jak się powszechnie przyjmuje potwierdzenie dokonania czynności przez osobę, która formalnie nie legitymuje się pełnomocnictwem, a więc tak jak w przypadku R. P. (1), nie wymaga szczególnej formy prawnej i może być dokonane również w sposób dorozumiany. Tak też się stało odnośnie działania R. P. (1) w dniu 23 marca 2015 r.

Jak wynika z dokumentu w postaci wypowiedzenia pełnomocnictwa, pełnomocnictwo z dnia 27 lutego 2012 r. zostało wypowiedziane przez Z. S., a więc osobę uprawnioną do reprezentowania Spółki, w dniu 20 marca 2012 r. Już z samego faktu, że pełnomocnictwo to zostało wypowiedziane wynika, że wcześniej ono istniało i dotychczas nie było kwestionowane. Przyjęcie innego rozumowania, czyli takiego jakie prezentował oskarżony, a które miało polegać na zakwestionowaniu ważności czynności podejmowanych przez R. P. (1) przed dniem 20 marca 2012 r., byłoby więc nielogiczne wobec treści tego wypowiedzenia. Z wypowiedzenia tego wynika, że nie potwierdza się czynności dokonanych przez R. P. (1) po dacie 20 marca 2015 r., co oznacza, że czynności podjęte wcześniej zostały w sposób dorozumiany potwierdzone.

Zważyć jednak należy, że wypowiedzenie to jest skuteczne wobec Urzędu Skarbowego dopiero z dniem doręczenia go do Urzędu, a nie z dniem jego sporządzenia, czy też doręczenia R. P. (1). Z art. 33 § 2 kpa wynika obowiązek zawiadomienia organu o wypowiedzeniu pełnomocnictwa. Skoro w postępowaniu administracyjnym udzielono pełnomocnictwa i przedłożono je organowi administracji w formie pisemnej, to tenże organ administracji musi być też powiadomiony o wypowiedzeniu pełnomocnictwa w tej samej formie. (Kodeks Postępowania Administracyjnego. Komentarz A. Wróbel.lex.pl). Tymczasem w toku postępowania ustalono, że wypowiedzenie pełnomocnictwa zostało doręczone do Drugiego Urzędu Skarbowego w dniu 24 marca 2015 r. Przyjąć więc należało, że wypowiedzenie pełnomocnictwa R. P. (1) stało się skuteczne wobec Drugiego Urzędu Skarbowego dopiero z dniem 24 marca 2015 r. Art. 284 § 1 zd. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa stanowi, że wszczęcie kontroli podatkowej, z zastrzeżeniem § 3 i art. 284a § 1, następuje przez doręczenie kontrolowanemu upoważnienia do jej przeprowadzenia oraz okazanie legitymacji służbowej. W sprawie nie wystąpił przypadek z art. 284a § 1 ww. ustawy. J. K. (1) i D. P. doręczyły upoważnienia do obu kontroli podatkowych i okazały legitymacje służbowe w dniu 23 maja 2015 r. R. P. (1). W tym dniu, jak już wyżej wskazano, R. P. (1) nadal był upoważniony do reprezentowania Spółki w zakresie czynności sprawdzających, kontroli podatkowej oraz postępowania podatkowego, podpisywania protokołów z czynności sprawdzających, kontroli podatkowej. Reasumując przyjąć należało, że kontrola podatkowa wobec Spółki w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych i VAT została skutecznie wszczęta w dniu 23 maja 2015 r.

Okoliczności sprawy, w szczególności z nagłe wypowiedzenie pełnomocnictwa R. P. (1) mniej więcej w tym samym czasie, gdy wszczęta została kontrola, pozwalają niewątpliwie na przyjęcie, że czynność ta została dokonana przez oskarżonego tylko w celu udaremnienia kontroli skarbowej. Jak wynika z zeznań J. K. (2) w spółce prowadzone były w sumie trzy kontrole podatkowe, a kontrola z dnia 23 marca 2015 r . była drugą kontrolą z kolei, i była ona w stałym kontakcie ze Z. S.. Z tych zeznań (k. 152) wynika, że Z. S. wiedział o planowanych – drugiej i trzeciej kontroli. Dlatego przyjąć należało, że działania podjęte przez Z. S. miały jedynie na celu utrudnienie lub udaremnienie przeprowadzenia kontroli podatkowej.

Taki sam charakter miała zmiana siedziby spółki. Sąd uznał jednak, że okoliczność ta również nie miała wpływu na prawidłowość kontroli podatkowej. Sąd zważył, że zgodnie z art. 18b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa organy podatkowe właściwe w dniu wszczęcia postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej do określenia lub ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego pozostają właściwe we wszystkich sprawach związanych ze zobowiązaniem podatkowym, które jest przedmiotem postępowania lub kontroli, chociażby w trakcie postępowania lub kontroli nastąpiło zdarzenie powodujące zmianę właściwości. Jak wyżej wskazano kontrole podatkowe zostały wszczęte w dniu 23 marca 2015 r. Zmiana siedziby Spółki została ujawniona w Rejestrze Przedsiębiorców KRS w dniu 26 marca 2015 r. Mając to na uwadze przyjąć należało, że Drugi Urząd Skarbowy w S. był właściwy w zakresie przeprowadzenia obu przedmiotowych kontroli podatkowych. Bez znaczenia dla ustalenia tej okoliczności pozostawały twierdzenia oskarżonego, że już w lutym planował zmianę siedziby spółki i powiadomił o tym pracowników Urzędu. Powoływał się przy tym na to, że wspólnicy spółki podjęli stosowną uchwałę i złożono wniosek o wpis zmiany w KRS. Wskazać jednak należy, że oskarżony nie wykazał tych okoliczności, nie przedstawił żadnych dokumentów, z których wynikałyby powyższe okoliczności. Poza tym zgodnie z art. 14 i 17 ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym Spółka była zobowiązana do złożenia wniosku o wpis do rejestru nowego adresu i nie może powoływać się wobec Urzędu, który działał w dobrej wierze na dane, które nie zostały wpisane do Rejestru. Domniemywa się, że dane wpisane w rejestrze są prawdziwe.

Sąd uznał za niewiarygodne wyjaśnienia oskarżonego w znacznej części. Po pierwsze nie dał wiary im w zakresie, w jakim oskarżony wskazywał, że jako osoba reprezentująca spółkę „dokonał wszelkich starań, aby współpracować z organem podatkowym na każdym etapie kontroli”, co wynikać miało m.in. z korespondencji oskarżonego. Bez znaczenie okazały się twierdzenia Z. S., z których miało wynikać, że podczas pierwszej kontroli informował on J. K. (1) i Z. B. o tym, że siedziba spółki zostanie przeniesiona do W. i polecił im kierowanie korespondencji dotyczącej kolejnych czynności na (...) w W.. Podał, że pracownice Urzędu przyjęły od niego dokumenty w postaci uchwały wspólników spółki, wniosku do KRS, które miały potwierdzać to, że siedziba spółki została przeniesiona z dniem 26 marca 2015 r. a kolejna kontrola miała odbyć się dopiero później. Przy ustaleniu okoliczności daty zmiany siedziby Spółki sąd kierował się danymi ujawnionymi w Rejestrze Przedsiębiorców KRS.

Oskarżony wyjaśniał, że R. P. (1) wręczył mu dokumentację z kontroli podatkowej z dnia 23 marca 2015 r., jednak okoliczność ta po pierwsze nie była okolicznością istotną dla rozstrzygnięcia sprawy, a po drugie została ustalona na podstawie zeznań świadka R. P. (1).

Z wyjaśnień oskarżonego (k. 164) wynika, że nie złożył wyjaśnień i nie przedstawił żądanych przez kontrolujących dokumentów, ponieważ uważał, że kontrola nie została w ogóle wszczęta. Jak wyżej wykazano stanowisko oskarżonego było błędne.

Na podstawie ww. dowodów sąd uznał, że Z. S. udaremnił w okresie od 31 marca 2015 r. do 18 września 2015 r. dokonanie kontroli przez pracowników Drugiego Urzędu Skarbowego w S.. Swoim postępowaniem naruszył przepisy art. 281 i 286 § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa. Nie ulega więc wątpliwości, że ponosi odpowiedzialność za popełnienie czynu z art. 83 § 1 kks.

Sąd nie znalazł żadnych podstaw do przyjęcia istnienia jakiejkolwiek z okoliczności wyłączających winę albo bezprawność zarzucanych mu czynów Z. S., w szczególności brak było podstaw do zastosowania w sprawie art. 31 § 1 i 2 k.k.

Ustalając wymiar kary za zarzucany oskarżonemu czyn sąd miał na uwadze stopień zawinienia sprawcy, sposób działania przed popełnieniem tego czynu, rodzaj naruszonego dobra, a także konieczność spełnienia przez karę celów prewencji wobec sprawcy i prewencji ogólnej. Z. S. nie utrudniał prowadzonego postępowania. Sąd wziął pod rozwagę wysokość dochodów oskarżonego oraz jego możliwości finansowe, a także okoliczność, że swoim zachowaniem wymieniony nie uszczuplił należności publicznoprawnej. Z drugiej jednak strony sąd wziął pod uwagę motywy działania sprawcy, utrudnienie kontroli upoważnionych pracowników Urzędu Skarbowego. Z tych względów zarówno ilość stawek dziennych jak i ich wysokość sąd ustalił w granicy minimalnej. Powyższe znalazło odzwierciedlenie w punkcie I sentencji wyroku.

Już tylko na marginesie zauważyć należy, że kara orzeczona przez sąd po przeprowadzeni pełnego postępowania dowodowego finalnie jest karą surowszą od kary orzeczonej wyrokiem nakazowym. Ani prokurator ani oskarżyciel Urzędu Skarbowego w S. nie złożyli sprzeciwu od wyroku nakazowego. Sąd nie miał też możliwości wysłuchania stanowiska prokuratora, który nie stawił się na rozprawę a co za tym idzie nie złożył wniosku w przedmiocie winy, czy też kary.

O kosztach sądowych sad orzekł w punkcie II sentencji orzeczenia i na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 kks zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sadowe, w tym na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 września 1973 r. o opłatach w sprawach opłatę w wysokości 300 zł.