Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 października 2018 r.

Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Przemysław Majkowski

Protokolant : sekr. sąd. Justyna Raj

po rozpoznaniu w dniu 8 października 2018 r. w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Bank (...) SA z siedzibą w W.

przeciwko J. S.

o zapłatę

1.  uchyla w całości wyrok zaoczny wydany przez Sąd Okręgowy w Sieradzu w dniu 25 czerwca 2018r. w sprawie sygn. akt I C 127/18,

2.  oddala powództwo,

3.  zasądza od powoda (...) Bank (...) SA z siedzibą w W. na rzecz pozwanego J. S. kwotę 5.417,00 ( pięć tysięcy czterysta siedemnaście ) zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 127/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 30 marca 2018 r. wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powódka (...) Bank (...) S.A. w W. wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanego J. S. kwoty 87.535,99 zł z odsetkami szczegółowo opisanymi w pozwie oraz zasądzenie od pozwanego kosztów procesu.

Postanowieniem z dnia 10 kwietnia 2018 roku Sąd Rejonowy Lublin - Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Sieradzu stwierdzając brak podstaw do wydania nakazu zapłaty.

W dniu 25 czerwca 2018 r. Sąd Okręgowy w Sieradzu wydał w sprawie sygn. akt I C 127/18 wyrok zaoczny zasądzając od pozwanego na rzecz powodowego Banku kwoty dochodzone pozwem wraz z kosztami procesu i nadając wyrokowi co do pkt. 1 rygor natychmiastowej wykonalności.

Pełnomocnik pozwanego w ustawowym terminie wywiódł sprzeciw od wyroku zaocznego podnosząc zarzuty szczegółowo opisane w treści sprzeciwu.

W odpowiedzi na sprzeciw pełnomocnik powoda poparł powództwo i wniósł o utrzymanie w całości wyroku zaocznego.

Pismem procesowym z dnia 8 października 2018r. ( data wpływu do Sądu) pełnomocnik pozwanego podtrzymując dotychczasowe zarzuty w sprawie podniósł dodatkowo zarzut przedwczesności roszczenia z uwagi na brak skuteczności wypowiedzenia umowy złożonego pozwanemu gdyż w dacie wypowiedzenia funkcjonował już przepis art. 75c ustawy Prawo Bankowe, którego powodowy Bank nie zastosował w stosunku do pozwanego.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 29 maja 2007 roku J. S. zawarł z (...) Bank (...) S.A. w W. umowę o kredyt odnawialny nr(...), na kwotę 80. 000,00 zł.

(dowód: umowa kredytu - k. 17 -19).

W treści § 19 ust. 2 umowy strony ustaliły, że Bank miał prawo wypowiedzieć umowę z trzydziestodniowym okresem wypowiedzenia, w braku wolnych środków na spłatę kredytu, braku systematycznych wpłat, wystąpienia wypłat powodujących przekroczenie wolnych środków.

(dowód: umowa kredytu op. cit.).

Strony ustaliły w § 19 ust. 2 pkt. 5 umowy, że w następnym dniu po upływie ostatniego dnia terminu wypowiedzenia całe zadłużenie z tytułu udzielonego kredytu wraz z odsetkami i należnymi opłatami, staje się zadłużeniem przeterminowanym
i wymagalnym.

(dowód: umowa kredytu – op.cit).

Początkowo pozwany wywiązywał się z warunków umowy i spłacał raty kredytu z należnymi odsetkami. W późniejszym okresie pojawiły się kłopoty z terminową spłatą co spowodowało, ze na dzień 21 lutego 2017 roku pozwany miał zadłużenie.

(dowód: wypowiedzenie umowy kredytu odnawialnego k. 104).

W związku z powstałym zadłużeniem powodowy Bank wypowiedział pozwanemu umowę o kredyt odnawialny.

(dowód: wypowiedzenie umowy kredytu odnawialnego op. cit, potwierdzenie odbioru przesyłki poleconej - k. 105 - 106).

Wobec powstania zaległości w spłacie kredytu powodowy Bank wezwał pozwanego do spłaty kredytu tj. kapitału i odsetek.

(dowód: wezwanie do zapłaty k. 107, potwierdzenie odbioru przesyłki poleconej - k. 108 - 109).

Powyższy stan faktyczny nie był sporny miedzy stronami, został ustalony na podstawie dokumentów załączonych do pozwu, których autentyczność nie była kwestionowana przez strony i nie budziła wątpliwości Sądu.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Powództwo jest niezasadne i nie zasługuje na uwzględnienie z przyczyn formalnych. Niezależnie od argumentacji podnoszonej w sprawie przez obie strony stwierdzić należy, że powództwo jest przedwczesne gdyż roszczenie z umowy o kredyt nie było na dzień wniesienia powództwa wymagalne w rozumieniu art. 455 k.c.

Dokonując rozważań prawnych podnieść należy, że zgodnie z art. 6 k.c. ciężar dowodowy wykazania zasadności żądania spoczywał na stronie powodowej. Pomiędzy stronami nie było sporne udzielenie samego kredytu, ale obowiązek jego spłaty. Powód nie wykazał swojego roszczenia, które zakładało, że pozwany zobowiązany jest do natychmiastowej spłaty całości niespłaconego kredytu wraz z odsetkami oraz opłatami i prowizjami.

Wskazać także należy, iż na podstawie ustawy z dnia 25 września 2015 r. o zmianie ustawy – Prawo bankowe oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2015 poz.128 z dnia 23.01.2015) ograniczono bankom swobodę w zakresie wypowiadania umów kredytowych w przypadku, gdy kredytobiorca opóźnia się w spłacie kredytu. Zgodnie z art. 75c ust.1 ustawy Prawo Bankowe jeżeli kredytobiorca opóźnia się ze spłatą zobowiązania z tytułu udzielonego kredytu, bank wzywa go do dokonania spłaty, wyznaczając termin nie krótszy niż 14 dni roboczych. Stosownie do treści art. 75c ust.2 wyżej cytowanej ustawy w wezwaniu, o którym mowa w ust. 1, bank informuje kredytobiorcę o możliwości złożenia, w terminie 14 dni roboczych od dnia otrzymania wezwania, wniosku o restrukturyzację zadłużenia. Bank powinien, na wniosek kredytobiorcy, umożliwić restrukturyzację zadłużenia poprzez zmianę określonych w umowie warunków lub terminów spłaty kredytu, jeżeli jest uzasadniona dokonaną przez bank oceną sytuacji finansowej i gospodarczej kredytobiorcy (ust. 3).

W niniejszej sprawie powodowy Bank nie dopełnił tej formalności, bowiem jak wynika z akt sprawy powód wysłał pozwanemu jedynie wypowiedzenie umowy kredytu i wezwanie do zapłaty bez informacji o możliwości restrukturyzacji zadłużenia. Należy podkreślić, iż bank nie może swobodnie wypowiedzieć umowy kredytowej, gdy kredytobiorca popadł w opóźnienie ze spłatą kredytu. Najpierw powinien doręczyć kredytobiorcy wezwanie określone w art. 75c ust. 1-2 ustawy Prawo bankowe oraz odczekać do upływu dodatkowego terminu na spłatę zadłużenia wyznaczonego w wezwaniu (nie krótszego niż 14 dni roboczych). Dopiero po upływie tego terminu bank może złożyć wobec kredytobiorcy oświadczenie woli w sprawie wypowiedzenia umowy kredytowej. Nie jest przy tym istotne, czy wypowiedzenie następuje ze względu na niedotrzymanie przez kredytobiorcę warunków udzielenia kredytu, czy utratę zdolności kredytowej. W przypadku gdy powyższe przesłanki nie zostały spełnione, czynność prawna banku polegająca na wypowiedzeniu umowy jest nieważna (art. 58 § 1 k.c.). W szczególności nie prowadzi ona do wymagalności wierzytelności banku o spłatę tej części kredytu, co do której kredytobiorca nie pozostawał w opóźnieniu (por. Tomasz Czech M.Pr.Bank.2016.12.66, Obowiązki banku w razie opóźnienia kredytobiorcy ze spłatą kredytu Teza nr 7, Lex 309305/7). Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni podziela wyrażony powyżej pogląd prawny. Nieważność ta jest nieważnością ex tunc, a zatem od momentu dokonania czynności, w tej sytuacji nie można mówić o wymagalności roszczenia, gdyż umowa nadal łączy strony. W związku z tym biorąc pod uwagę powyższe ustalenia, powództwo jako przedwczesne podlegało oddaleniu. W tej sytuacji zbędne było przeprowadzenie postępowania dowodowego dotyczącego wysokości zobowiązania pozwanego czy kwestie ważności czy nieważności umowy kredytu łączącej strony.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 6 Rozporządzenie Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za adwokackie z dnia 22 października 2015 r.