Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Zambrów 18 października 2018 roku

Sąd Rejonowy w Zambrowie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący Sędzia Marta Kołakowska

Protokolant Renata Konert

w obecności Prokuratora Katarzyny Kluczek – Przybylskiej

po rozpoznaniu na rozprawie 27.04.2018r., 08.06.2018r., 29.06.2018r., 12.10.2018r.

sprawy Ł. Z. (1) syna J. i A. z domu R., ur. (...) w Z.

oskarżonego o to, że:

w dniu 10.04.2017r. w Z., w użytkowanym samochodzie marki (...) nr rej. (...), posiadał wbrew przepisom ustawy znaczne ilości substancji psychotropowych w postaci amfetaminy o łącznej wadze 802,41 grama netto

tj. o czyn z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2017r. o przeciwdziałaniu narkomanii

I.  Kwalifikując czyn zarzucany oskarżonemu z art. 62 ust. 2 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii, oskarżonego Ł. Z. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na mocy art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii skazuje go i wymierza mu karę 2 (dwa) lat pozbawienia wolności.

II.  Na mocy art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu Ł. Z. (1) na poczet orzeczonej w pkt. I kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 10 kwietnia 2017 roku godz. 7.50 do dnia 27 czerwca 2017r. godz. 15.55 uznając, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

III.  Zwalnia oskarżonego Ł. Z. (1) od ponoszenia kosztów postępowania.

Sygn. akt II K 309/17

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10.04.2017r. w godzinach porannych u mieszkającego w Z. Ł. Z. (1), funkcjonariusze Komendy Powiatowej Policji w Z. przeprowadzili przeszukanie pomieszczeń mieszkalnych oraz piwnicy, w związku z podejrzeniem jego związku z prowadzonym postępowaniem. W wyniku dokonanych przeszukań pomieszczeń nie ujawniono przedmiotów, których posiadanie jest zabronione. W następnej kolejności dokonano przeszukania w użytkowanym przez Ł. Z. (1) samochodzie marki (...) nr rej. (...), w którego bagażniku ujawniono znaczne ilości substancji psychotropowych w postaci amfetaminy o łącznej wadze 802,41 grama netto.

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o: częściowo wyjaśnienia oskarżonego Ł. Z. (1) (k. 345v, 335v, 48-50, 59-60, 143-145), zeznania świadków A. Z. (k. 336, 7v, 238-239), K. G. (k. 336-336v, 36v-37, 250-253), S. W. (k. 337-337v, 51v), B. W. (k. 338v, 242-244), M. D. (k. 416v), J. G. (k. 416v-417), protokoły oględzin (k. 30-31, 42-43, 94, 132), protokoły zatrzymania rzeczy (k. 39-41, 69-71), protokoły zatrzymania osoby (k. 11, 12), protokoły przeszukań (k. 5-6, 20-22, 23-26, 27-28, 3-35), protokoły użycia testera narkotykowego (k. 13, 14), materiał poglądowy (k. 99), protokół zdawczo-odbiorczy (k. 213), opinia daktyloskopijna (k. 173-176, 190-193),opinie chemiczne (k. 178-182, 195-198), opinie z zakresu badań informatycznych (k. 128-131, 215-216), pismo z (...) (k. 208-209), dokumentację dot. kluczyka (k. 248-249), notatkę urzędową (k. 293-295), pismo z dnia 25.07.2018 r. (k. 364).

Oskarżony Ł. Z. (1) (k. 345v, 335v, 48-50, 59-60, 143-145), nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i odmówił składania wyjaśnień, podtrzymując swoje wcześniejsze wyjaśnienia. Dodatkowo wskazał, że wcześniej wyjaśniał inaczej z uwagi na to, że adwokat powiedział mu, że to jego jedyna możliwość wyjścia na wolność. Oskarżony wskazał, że zanim policjanci ujawnili plecak to nie miał świadomości, że się tam znajduje. Zaczął uciekać, bo wiedział jak się to wszystko skończy, był wcześniej karany i wiedział, że jak go złapią to jemu przypiszą plecak. Oskarżony wskazał, że dzień przed zdarzeniem pożyczał samochód O. Ł. i nie wie co się z nim działo, kluczyki oddano mu późno w nocy albo nad ranem w dniu 10 kwietnia 2017r. W swoich wcześniejszych wyjaśnieniach składanych w postępowaniu przygotowawczym oskarżony najpierw nie przyznał się do zarzucanego mu czynu następnie zaś wskazał, że zatrzymana amfetamina stanowiła jego własność, zakupił ją dla własnych potrzeb, nie miał zamiaru jej sprzedawać, wskazał również osobę, od której zakupił narkotyki (k. 143-145). W wyjaśnieniach składanych w dniu 11 kwietnia 2017 roku (k. 49-50) wskazał, że samochód (...) użytkował przez jakiś czas, później pokłócił się z jego właścicielem i oddał mu kluczyki, zostawił sobie klucz techniczny, dzięki czemu miał możliwość zabrania z samochodu swoich rzeczy. Widział w samochodzie plecak, wrzucał do niego rzeczy, które się z niego wysypały, ale nie zwracał uwagi na to co to było, gdyż nie były to jego rzeczy. Oskarżony wskazał, że nie pamięta kiedy i o co pokłócił się z K. G. – właścicielem samochodu.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego w zakresie w jakim przyznaje się do tego, że zatrzymana amfetamina stanowiła jego własność są jak najbardziej wiarygodne, w przeciwieństwie do wyjaśnień, w których wskazuje, że nie przyznaje się do zarzucanego mu czynu. Wyjaśnienia te są niespójne, w jednych wyjaśnieniach oskarżony wskazuje, że plecak znajdował się w samochodzie przed zatrzymaniem, że sam do niego wrzucał rzeczy, następnie zaś mówi, że w nocy przed zatrzymaniem nie dysponował samochodem, pożyczył go, oddano mu go w nocy i nie wie co się z nim działo, zaś przed ujawnieniem plecaka przez policję w ogóle o nim nie wiedział. W pierwszych wyjaśnieniach zaś nie wskazuje, że pożyczał O. Ł. samochód, co więcej mówi, że kluczyki od niego oddał wcześniej K. G.. Wskazuje, że nie używał samochodu od dwóch tygodni. Jasnym jest, że wyjaśnienia te stanowią przyjętą przez oskarżonego linię obrony, w tym zapewnienie, że dotykał plecaka i jego zawartości służy temu, aby uzasadnić ewentualne ślady, jakie mógł na nim pozostawić. Wskazać należy również, że w momencie interwencji policji, oskarżony zaczął uciekać. Nie sposób uznać, że gdyby narkotyki nie stanowiły jego własności, zdecydowałby się na taki krok, zdając sobie sprawę, że może to jedynie pogorszyć jego sytuację.

W sprawie przesłuchano szereg świadków, mogących posiadać wiedzę na temat zdarzenia z dnia 10 kwietnia 2017 roku oraz towarzyszących mu okoliczności.

Matka oskarżonego A. Z. (k. 336, 7v, 238-239), wskazała, że nie widziała u syna żadnych narkotyków. M. D. (k. 416v) podała, że nie wie, do kogo należy samochód (...) o numerze rejestracyjnym (...), nie wie, kto go użytkował. Wie jedynie, że stał pod blokiem, w którym mieszkała i ona i oskarżony. Zeznania świadków nie wniosły nic istotnego do sprawy.

K. G. (k. 336-336v, 36v-37, 250-253), właściciel auta użytkowanego przez oskarżonego podał z kolei, że Ł. Z. (1) jest jego kolegą z osiedla, ale nic nie wie o posiadaniu przez niego narkotyków. Jednakże wskazał, że w dniu zatrzymania Ł. Z. (1) przyjechała do niego policja i poinformowała go o tym, co znaleziono u niego w samochodzie. Świadek podał, że w dniu zatrzymania jeździł tym samochodem wraz z Ł. Z. (1), jeździli do Ł., potem do (...) w Z., ostatecznie zaparkowali samochód na ulicy (...) w miejscu zamieszkania. Świadek wskazał, że oprócz niego i Ł. był z nimi również S. W.. Świadek podał, że narkotyki nie stanowiły własności ani jego ani S. W.. Ponadto dodał on, że wkładał zakupy do bagażnika samochodu i wówczas nie było tam żadnego plecaka. Świadek podał, że Ł. Z. (1) miał przy sobie jedyny kluczyk do auta, który składał się z pilota i kluczyka technicznego. S. W. potwierdził zeznania S. W., wskazując, że on był tylko kierowcą, woził kolegów do Ł. i po Z. (k. 337, 51v). Podkreślał, że kiedy wkładał i wyjmował z bagażnika zakupy, nie było w nim żadnego granatowego plecaka. W ocenie Sądu należy uznać zeznania świadków za wiarygodne. Wskazali oni w sposób dokładny co robili w dniu 09 kwietnia 2017 roku i potwierdzili, że czas ten spędzili w towarzystwie oskarżonego. Co szczególnie znaczące obaj świadkowie jasno wskazali, że w momencie, kiedy korzystali z samochodu, w bagażniku nie było żadnego plecaka, zaś po ich rozstaniu samochodem dysponował Ł. Z. (1). K. G. nie potwierdził wyjaśnień oskarżonego w zakresie w jakim ten wskazał, że się z nim pokłócił i oddał mu kluczyk od samochodu, zostawiając sobie drugi kluczyk. Co więcej świadek K. G. podał, że do samochodu był tylko jeden kluczyk.

W swoich wyjaśnieniach oskarżony podał, że w dniu 09 kwietnia 2017 roku udostępnił swój samochód O. Ł.. Świadek O. Ł. (1) (k. 346) podał, że ostatnim użytkownikiem samochodu był J. G. i narkotyki najprawdopodobniej należały do niego. Świadek podał, że wielokrotnie pożyczał samochód od Ł. Z. (1), a w dniu znalezienia narkotyków pożyczył samochód i przekazał go J. G., który miał nim jechać do W..

J. G. przesłuchany w charakterze świadka (k. 416v-417) wskazał, że oskarżonego zna jedynie z widzenia, nie wie do kogo należy samochód B. (...). Wskazał, że nie pożyczał samochodu od oskarżonego, zaprzeczył również temu, że O. Ł. (1) pożyczał mu samochód. Podał, że odkąd rozbił mu on samochód, nie są już kolegami. Sąd zeznania świadka uznał za wiarygodne. W ocenie Sądu świadek, mówiąc o tym, że nigdy nie jeździł samochodem będącym w posiadaniu oskarżonego powiedział prawdę, w związku z czym jako zupełnie niewiarygodne Sąd uznał zeznania świadka O. Ł. (1). Jak wskazuje J. G., nie przyjaźni się on już z nim z uwagi na to, że O. Ł. (1) rozbił jego samochód. Mogło to przyczynić się do tego, że O. Ł. (1), próbując potwierdzić linię obrony przyjętą przez oskarżonego, próbował winą obarczyć osobę, z którą znajduje się w złych stosunkach, ponadto oskarżając go o próbę wpływania na jego zeznania (pismo z dnia 25.07.2018 r. (k. 364).

W aktach sprawy znajdują się protokoły związane z zatrzymaniem Ł. Z. (1) i znalezieniem w użytkowanym przez niego samochodzie narkotyków, protokoły oględzin (k. 30-31, 42-43, 94, 132), protokoły zatrzymania rzeczy (k. 39-41, 69-71), protokoły zatrzymania osoby (k. 11, 12), protokoły przeszukań (k. 5-6, 20-22, 23-26, 27-28, 3-35), protokoły użycia testera narkotykowego (k. 13, 14), materiał poglądowy (k. 99), protokół zdawczo-odbiorczy (k. 213). Z opinii z zakresu badań informatycznych zatrzymanego przy oskarżonym Ł. Z. (2) telefonu wynika, że pamięć karty SIM jest zabezpieczona kodem (...), dokonano odczytu jedynie zabezpieczonego obszaru pamięci karty SIM, w celu odczytania pozostałych danych należy ustalić kod (...) lub (...) (k. 128-131). Po dostarczeniu przez (...) kodu (...) do karty (k. 208-209), przeprowadzono opinię uzupełniającą (k. 215-216) ujawniając w kontaktach dwa rekordy: (...) (brak numeru), M., numer kontaktowy + (...).

W sprawie dopuszczono dowód z opinii z zakresu badań daktyloskopijnych (k. 190-193), z której wynika, że na powierzchni dwóch torebek foliowych z zapięciem strunowym ozn. jako „przedmiot nr 2”, łyżki metalowej (przedmiot nr 3), opakowania plastikowego z nalepką (przedmiot nr 4), opakowania plastikowego z dwiema nalepkami (przedmiot nr 11) oraz wadze elektronicznej z dwiema nalepkami oraz dwóch baterii (przedmiot nr 12) nie ujawniono śladów linii papilarnych. Zaś na torebce foliowej (przedmiot nr 5), łyżeczce plastikowej (przedmiot nr 6), nożyku tapicerskim (przedmiot nr 8), łyżce metalowej (przedmiot nr 10), osłonie gniazda baterii wagi elektronicznej (przedmiot nr 12) ujawniono ślady linii papilarnych, które nie nadają się do identyfikacji.

Z opinii chemicznej (k. 195-198) wynika, że na przebadanym materiale dowodowym w postaci torebki foliowej z zapięciem strunowym z zawartością proszku koloru białego o łącznej wadze brutto 836 grama (ozn. jako ślad nr 2), łyżki metalowej koloru srebrnego oklejonej substancją koloru białego (ozn. jako ślad nr 3), plastikowego opakowania koloru białego z zieloną przykrywką z zawartością białego proszku (ozn. jako ślad nr 4), białego proszku w torebce foliowej z zapięciem strunowym o łącznej wadze brutto 5,7 grama (ozn. jako ślad nr 5), plastikowej łyżeczce koloru zielonego oblepionej białym proszkiem (ozn. jako ślad nr 6), łyżki metalowej koloru srebrnego z widocznym zagięciem w połowie długości oblepionej białym proszkiem (ozn. jako ślad nr 10) stwierdzono obecność amfetaminy. Zaś na nożyku tapicerskim koloru niebiesko-żółtego (ozn. jako ślad nr 8), plastikowym opakowaniu koloru białego oblepionym wewnątrz białym proszkiem (ozn. jako ślad nr 11), worku materiałowym koloru niebieskiego opylonym nieznaczną ilością proszku koloru białego (ozn. jako ślad nr 13) stwierdzono obecność śladowych ilości amfetaminy. Na wadze koloru czarnego (ozn jako ślad nr 12) nie stwierdzono obecności środków odurzających ani substancji psychotropowych. Wskazano ponadto, że amfetamina wymieniona jest w wykazie substancji psychotropowych grupa II-P, stanowiącym załącznik nr 2 do ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z dnia 29 lipca 2005 roku.

W ocenie sądu wszystkie złożone opinie są w pełni wiarygodne i zasługują na przyjęcie przez sąd zawartych w nich ustaleń. Zostały one sporządzone przez profesjonalnych biegłych, specjalistów w swoich dziedzinach.

W związku ze spornymi informacjami na temat kluczyka do samochodu (...) pożyczonego przez oskarżonego od K. G., dokonano jego zabezpieczenia odnośnie czego zeznania złożyła funkcjonariusz policji B. W. (k. 338v, 242-244), która w swoich wiarygodnym zeznaniach podała, że w kwietniu 2017 roku była w mieszkaniu zatrzymanego wówczas Ł. Z. (1) celem odnalezienia i zatrzymania plastikowego elementu, będącego integralną częścią kluczyka do samochodu (...). W mieszkaniu zabezpieczono pilot do samochodu, który wyglądał na niekompletny. W aktach sprawy znajduje się dokumentację dot. kluczyka (k. 248-249, 293-295), która wskazuje, że kluczyki do tego modelu auta składają się dwóch części: kluczyka technicznego z metalowym trzpieniem, który jest wkładany do obudowy plastikowej, tworząc integralną całość.

W ocenie Sądu zebrany materiał dowodowy jasno wskazuje, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu. Jak wskazano wyżej nie zasługują na uwzględnienie jego wyjaśnienia w których wskazuje, że nie wiedział o narkotykach znajdujących się w jego samochodzie. Nie ulega wątpliwości że zatrzymane narkotyki znajdowały się w posiadaniu oskarżonego, a tym samym dopuścił się on czynu określonego w art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii. Z uwagi na pomyłkę w kwalifikacji czynu zawartą w akcie oskarżenia, sąd prawidłowo określił ustawę w jakiej zawarty jest opis czynu, którego dopuścił się oskarżony.

Art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku przewiduje karalność za posiadanie wbrew przepisom ustawy środków odurzających lub substancji psychotropowych, natomiast z ustępu 2 odpowiada osoba, która posiadała znaczną ilość środków odurzających lub substancji psychotropowych. Z pewnością zatrzymana u oskarżonego amfetamina o wadze 802,41 grama netto stanowiła znaczną ilość substancji psychotropowych, dlatego też oskarżonemu przedstawiono zarzut z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii.

Wymierzając sprawcy karę Sąd kierował się dyrektywami określonymi w art. 53 i n. kk. W ocenie Sądu wymierzona kara 2 lat pozbawienia wolności jest jak najbardziej adekwatna do popełnionego przez niego czynu. W ocenie Sądu jedynie bezwzględna kara pozbawienia wolności da wymierny skutek w stosunku do oskarżonego. Oskarżony był wcześniej wielokrotnie karany (k. 348), również za przestępstwa z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Orzeczona wobec niego kara powinna spełnić wszelkie cele stawiane przed wymiarem kary przez przepisy kodeksu karnego a jedynie kara pozbawienia wolności ma szansę wpłynąć na zachowanie oskarżonego. Oskarżony wskazał, że jest kawalerem, na utrzymaniu ma jedno dziecko, nie posiada majątku, przed osadzeniem utrzymywał się z prac dorywczych (k. 345v).

Na mocy art. 63 § 1 kk zaliczono oskarżonemu Ł. Z. (1) na poczet orzeczonej wobec niego kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 10 kwietnia 2017 roku godz. 7.50 do dnia 27 czerwca 2017r. godz. 15.55 uznając, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności.

O kosztach orzeczono na podstawie art. 626 § 1 kpk, art. 624 § 1 kpk, zwalniając oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania, oskarżony odbywa kary pozbawienia wolności, również w tej sprawie orzeczono wobec niego bezwzględną karę pozbawienia wolności, w związku z czym nie będzie miał on możliwości spłaty należności sądowych.