Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 września 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Lucyna Morys - Magiera

Protokolant Iwona Reterska

po rozpoznaniu w dniu 13 września 2018 r. w Gliwicach na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej w W.

przeciwko J. K.

o zapłatę

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Raciborzu

z dnia 28 listopada 2017 r., sygn. akt I C 1136/17

oddala apelację.

SSO Lucyna Morys - Magiera

Sygn. akt III Ca 407/18

UZASADNIENIE

Powód (...) S. A. z siedzibą w W. wniósł o zasądzenie od pozwanego J. K. 553,51 złotych (487 zł tytułem należności głównej i 66,51 zł z tytułu skapitalizowanych odsetek) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od 9 maja 2017 r. oraz zwrot kosztów procesu według norm przypisanych. Podawał, że strony łączyła umowa ubezpieczenia z 23 lipca 2015r., mocą której pozwany zobowiązał się do opłacania rocznych rat składki w zamian za ochronę prawną. Pozwany nie zapłacił wymaganej składki, mimo wezwania do zapłaty. Podjęcie próby pozasądowego rozwiązania sporu przez powoda pozostało bez reakcji pozwanego.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa, zaprzeczając, jakoby strony łączyła umowa ubezpieczenia oraz podał, iż nic nie wie o wznowieniu umowy.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 28 listopada 2017 roku Sąd Rejonowy w Raciborzu oddalił powództwo.

Sąd pierwszej instancji stwierdził, iż powód nie przedstawił umowy nr (...) z dnia 23 lipca 2015r. łączącej strony. Do pozwu dołączył jedynie nieuwierzytelnione kserokopie polis 27 lipca 2015r. i 24 czerwca 2014r.

W tym stanie rzeczy Sąd Rejonowy uznał powództwo za bezzasadne.

Zważył, iż przedłożone przez stronę powodową kserokopie dokumentów i wydruki nie mogą stanowić dowodu istnienia roszczenia, bowiem nie stanowią dokumentu prywatnego w rozumieniu art. 245 kpc, zaś zwykła odbitka ksero (tj. odbitka niepotwierdzona, niestanowiąca dokumentu) nie może zastąpić dokumentu, na którego bazie powstała, zwłaszcza, że pozwany na rozprawie zakwestionował istnienie zobowiązania, natomiast powód nie wykazał inicjatywy dowodowej.

Powołał się Sąd na regulację art. 353 § 1 kc przy przyjęciu, iż pozwanego nie łączył z powodem żaden stosunek zobowiązaniowy, z którego wynikałoby dochodzone roszczenie. Powód bowiem, wbrew obowiązkowi wynikającemu z art. 6 kc w zw. z art. 232 zd. 1 kpc, nie udowodnił zawarcia umowy ubezpieczenia z dnia 23 lipca 2015r. Stąd powództwo oddalono.

Apelację od tego orzeczenia w całości wniósł powód. Zarzucał naruszenie art. 43 ust. 1 ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej poprzez jego niezastosowanie i przyjęcie, iż dokumenty przedłożone w sprawie nie są wystarczające do stwierdzenia istnienia po stronie pozwanego zobowiązania wobec powoda, podczas gdy wynika z nich jednoznacznie, iż strony zawarły umowę, a pozwany nie opłacił składki. Podnosił nadto naruszenie przepisów prawa procesowego mające wpływ na treść orzeczenia w postaci : art. 309 kpc w zw. z art. 233 § 1 kpc poprzez jego niezastosowanie i uznanie za niewiarygodne złożonych do akt polis mimo możliwości nadania im mocy dowodowej, art. 129 § 2 kpc poprzez jego niezastosowanie i przyjęcie, iż zamiast oryginału nie można złożyć odpisu dokumentu poświadczonego za zgodność oryginałem przez radcę prawnego oraz art. .233 § 1 kpc przez przyjęcie, że powód nie wykazał zasadności roszczenia oraz nie podważył twierdzeń pozwanego składając polisy, które mogą być sporządzone w formie elektronicznej. Wnosił zatem skarżący o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa w całości oraz zwrot kosztów postępowania odwoławczego. W apelacji zawarto także wniosek o dopuszczenie dowodu z załączonych do niej polis, których kopie złożono uprzednio do akt sprawy, na dotychczasową okoliczność.

Wniosek dowodowy apelującego oddalono na rozprawie apelacyjnej w dniu 13 września 2018r. jako spóźniony (art. 381 kpc).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja pozwanego nie mogła odnieść skutku.

Podzielić wypadało w całości ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji, które aczkolwiek niezwykle zwięzłe, oddawały należycie rzeczywisty stan rzeczy, adekwatnie do zaoferowanego przez powoda materiału dowodowego. Nie dopatrzył się tu Sąd Odwoławczy naruszenia przepisów prawa procesowego, na które powoływano się w apelacji. W istocie bowiem uwierzytelniona przez radcę prawnego będącego pełnomocnikiem w sprawie kopia dokumentu może stanowić dowód w cywilnym postępowaniu sądowym, jednakże w niniejszej sprawie dowód taki nie został dostarczony. Kserokopie polis złożone do akt sprawy przed Sądem pierwszej instancji nie zostały bowiem w ogóle opatrzone poświadczeniem za zgodność z oryginałem i jako takie nie stanowią dokumentu z art. 244 kpc, a w sytuacji kwestionowania przez pozwanego istnienia umowy ubezpieczenia łączącej strony, jej wznowienia oraz dochodzonego roszczenia w całości, nie mogą przesądzać o uwzględnieniu żądania pozwu. Pozwany bowiem wiarygodności tych kopii zaprzeczył. Innych natomiast dowodów strona powodowa nie przedstawiła. Powód, reprezentowany przez wykwalifikowanego pełnomocnika, wnosząc do Sądu pozew pierwotnie w elektronicznym postępowaniu, a następnie w postępowaniu uproszczonym, winien był przewidzieć konieczność dowodzenia oraz dostarczenia wraz z pozwem kompletu dowodów uzasadniających dochodzone roszczenie, w odpowiedniej formie, licząc się z podjęciem przez pozwanego obrony. Z charakteru postępowania uproszczonego oraz regulacji nim rządzących wynika, iż przede wszystkim ma ono na celu sprawność postępowania i jego szybkość oraz koncentrację materiału dowodowego. Wobec zaniechania należytego dowodzenia i zaprzeczeniu przez pozwanego podawanym w pozwie okolicznościom faktycznym, wypadało uznać za Sądem pierwszej instancji, iż obowiązkowi dowodzenia powód w niniejszej sprawie nie podołał, a składane w postępowaniu odwoławczym wnioski dowodowe były spóźnione. W wyniku kwestionowania stanu faktycznego podanego w pozwie przez pozwanego, powód winien był bowiem na wcześniejszym etapie postępowania reagować na bieżąco inicjatywą dowodową, z czego nie zwalniała nieobecność na rozprawie profesjonalnego pełnomocnika powoda, prawidłowo powiadomionego o terminie.

W świetle zatem powyższych okoliczności, uznano, że nie doszło przy wyrokowaniu do naruszenia przepisów prawa procesowego, które miałoby wpływ na wynik sprawy (art. 505 ⁹ § 1 pkt 2 kpc), ani też do uwzględnianego z urzędu naruszenia przepisów prawa materialnego (art. art. 505 ⁹ § 1 pkt 1 kpc).

Z tych przyczyn oddalono apelację powoda na zasadzie art. 385 kpc.

SSO Lucyna Morys – Magiera