Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie złożonym 30 grudnia 2011 roku Przedsiębiorstwo (...) (...) (...) Spółka z o.o.w W.wnosiło o zasądzenie od pozwanego M. B. (1)­niaka kwoty 187.392 zł, z ustawowymi odsetkami od 6 maja 2011 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenia od pozwanego kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu podniesiono, iż powód jako podwykonawca zobowiązał się wobec pozwanego do wykonania robót w zakresie kanalizacji sanitarnej i deszczowej na ul. M. M. N. D. O. Z. J. ­. i. J.w Ł., w ramach inwestycji rozbudowy sieci wodno-kanalizacyjnej, której inwestorem była (...) Spółka z o.o.w Ł.. Zgodnie z zawartą przez strony umową, 80% należnego powodowi wynagrodzenia miało być płatne po wykonaniu zleconych robót do etapu bez nawierzchni drogowej, 10% po wykonaniu i odbio­rze nawierzchni drogowej przez gestora danego odcinka robót i kolejne 10% po odbiorze całego odcinka robót przez zamawiającego oraz inwestora i wystawieniu ostatniego protokołu przekazania do eksploatacji. Za wykonane prace powód wystawił faktury VAT opiewające na 80% wartości wykonanych prac, które zostały przez pozwanego zapłacone, z wyjątkiem faktur nr 15 i 16 z 2010 r., dotyczących odpowiednio ul. (...)i ul. (...). Złożonym pozwem powód dochodzi pozostałych 20% wynagrodzenia brutto za umówione prace (pozew k. 2-6).

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda kosztów procesu. Pozwany zarzucił przedwczesność roszczenia powoda, powołując się na § 8 ust. 5 umowy stron oraz podnosząc, iż dotychczas nie otrzymał od inwestora zapłaty za wykonane prace, a ponadto, iż „nie jest mu wiadome, jakoby protokoły odbioru nawierzchni oraz przekazania prac do eksploatacji inwestorowi zostały sporządzone”, a od tych zdarzeń umowa również uzależniała zapłatę dochodzonej pozwem należności. Poza tym pozwany zarzucił błąd rachunkowy w treści pozwu, skutkujący zawyżeniem należności powoda o kwotę 2000 zł (odpowiedź na pozew k. 39-42).

W piśmie procesowym złożonym na rozprawie w dniu 30 stycznia 2013 r. pozwany zgłosił zarzut potrącenia co do całej dochodzonej pozwem kwoty, z tytułu „obciążenia powódki kosztami materiałów i pozostałych usług świadczonych w ramach realizacji umowy nr 3/P/2009 (…) oraz kosztami wykonania przez pozwanego odtworzenia nawierzchni ulic po robotach budowlano-montażowych strony powodowej”. Na dowód zasadności owego zarzutu pozwany złożył dowód z dokumentu faktury VAT nr 1/W/13 z dnia 10.01.2013 r. oraz wniósł o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków i przesłuchania stron. Pozwany wyjaśnił ponadto, że konieczność złożenia zarzutu potrącenia uzasadniona jest faktem, że dopiero obecnie wierzytelność pozwanego została przedstawiona powódce do potrącenia i obecnie dopiero pozwany złożył stosowne oświadczenie o dokonaniu jej potrącenia (pismo procesowe pozwa­nego k. 149-152).

Na rozprawie w dniu 30 stycznia 2013 r. powódka cofnęła pozew ze zrzeczeniem się roszczenia w zakresie kwoty 2000 zł, popierając powództwo w pozostałej części (protokół rozprawy k. 183).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany M. B. (2)prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą (...) w K.­wie (...) (bezsporne).

Pozwany był jednym z wykonawców zadania inwestycyjnego pod nazwą „Rozbu ­dowa sieci wodociągowo-kanalizacyjnej w strefie zurbanizowanej Ł.dla dzielnic B.i W.”, wykonywanego na rzecz inwestora – (...) Spółki z o.o.w Ł.przez konsorcjum wykonawców (bezsporne).

W dniu 25 kwietnia 2009 r. strony zawarły umowę o wykonanie robót budowlanych nr 3/P/2009. W umowie tej powodowa spółka jako wykonawca zobowiązała się wobec pozwanego jako zamawiającego, do wykonania robót w postaci budowy kanalizacji sanitarnej przy ul. M. M. O. i. Z.oraz kanalizacji sanitarnej i deszczowej przy ul. N. i. u. D.(§ 1 umowy). Do zakresu zleconych robót wchodziło ponadto:

−

odtworzenie nawierzchni ulic i wjazdów po robotach budowlano-montażowych na zleco­nych odcinkach kanałów,

−

konserwacja nawierzchni ulic i wjazdów po robotach budowlano-montażowych na zleco­nych odcinkach kanałów do czasu dokonania odbioru, przez odśnieżanie, okre­sowe równanie, usuwanie odkształceń itp. (§ 2 umowy).

Zamawiający zobowiązał się w tejże umowie m.in. do „terminowego regulowania płatności należnych z tytułu wykonania przedmiotu umowy” (§ 4 pkt 6 umowy). Wysokość ryczałtowego wynagrodzenia powodowego wykonawcy strony określiły łącznie na 658.800 zł brutto, w tym za wykonanie:

−

kanalizacji sanitarnej w ul. (...) na kwotę 59.000 zł,

−

kanalizacji sanitarnej w ul. (...) na kwotę 76.000 zł,

−

kanalizacji sanitarnej w ul. (...) na kwotę 120.000 zł,

−

kanalizacji deszczowej w ul. (...) na kwotę 35.000 zł,

−

kanalizacji sanitarnej w ul. (...) na kwotę 65.000 zł,

−

kanalizacji deszczowej w ul. (...) na kwotę 85.000 zł,

−

kanalizacji sanitarnej w ul. (...) na kwotę 35.000 zł,

−

kanalizacji sanitarnej w ul. (...) na kwotę 65.000 zł,

przy czym do ww. kwot doliczany miał być podatek od towarów i usług (§ 7 ust. 1 i 2 umowy).

W zakresie terminów zapłaty wynagrodzenia, strony uzgodniły, że pozwany zama­wiający będzie wypłacać należne wynagrodzenie w oparciu o przedstawione przez powodo­wego wykonawcę faktury VAT, sporządzane na podstawie protokołu odbioru robót (§ 8 ust. 1 umowy). Zamawiający zobowiązał się do wypłacania należnego wynagrodzenia na rzecz wykonawcy „w terminie 30 dni roboczych od dnia dostarczenia każdej faktury, lecz nie wcze­śniej niż po upływie 7 dni od daty otrzymania środków finansowych za dany odcinek robót od inwestora, na co wykonawca wyraża zgodę” (§ 8 ust. 5 umowy).

Rozliczenie robót objętych nin. umową miało przy tym odbywać się według nastę­pującego harmonogramu:

−

80% wynagrodzenia – po wykonaniu zleconych robót do etapu bez nawierzchni drogo­wej,

−

10% wynagrodzenia – po wykonaniu i odbiorze nawierzchni drogowej przez gestora drogi danego odcinka robót oraz inwestora,

−

10% wynagrodzenia – po odbiorze całego odcinka robót przez zamawiającego oraz inwe­stora i wystawieniu ostatniego protokołu przekazania do eksploatacji (§8 ust. 8 umowy)

(dowód: odpis umowy k. 12-15).

W dniu 20 października 2009 r. strony zawarły aneks do ww. umowy, w którym rozszerzyły zakres rzeczowy prac zleconych powodowemu wykonawcy o budowę kanalizacji deszczowej na ul. Jeziorańskiego i ul. Jakubowicza w Ł., podwyższając w związku z tym wysokość wynagrodzenia wykonawcy do kwoty 768.000 zł netto (dowód: odpis aneksu do umowy k. 16).

Z tytułu wykonania poszczególnych prac objętych ww. umową, powódka wystawiała pozwanemu faktury VAT, na podstawie których pozwany wypłacał jej należności w związku z opisaną wyżej umową (dowód: odpisy faktur k. 18-27).

Dokumentem potwierdzającym odbiór przez inwestora wykonanej sieci wodno-kanalizacyjnej od wykonawcy w ramach realizacji zadania „Rozbudowa sieci wodociągowo-kanalizacyjnej w strefie zurbanizowanej Ł. dla dzielnic B. i W.” było świadec­two przejęcia. Następnie sieci te przekazywane były przez (...) Spółkę z o.o. w Ł. do eksploatacji (dowód: pisemna informacja (...) Spółki (...)­strukturalnej z 5.06.2012 r. k. 66-67).

Poszczególne odcinki robót objętych umową stron przekazywano do eksploatacji w następujących datach:

−

kanalizacja sanitarna w ul. (...) – 11.06.2010 r.,

−

kanalizacja sanitarna w ul. (...) – 24.09.2010 r.,

−

kanalizacja sanitarna w ul. (...) – 1.10.2010 r.,

−

kanalizacja deszczowa w ul. (...) – 5.11.2010 r.,

−

kanalizacja sanitarna w ul. (...) – 23.12.2010 r.,

−

kanalizacja sanitarna w ul. (...) – 21.01.2011 r.,

−

kanalizacja sanitarna w ul. (...) – 21.01.2011 r.,

−

kanalizacja deszczowa w ul. (...) – 3.06.2011 r.,

−

kanalizacja deszczowa w ul. (...) – 3.06.2011 r.,

−

kanalizacja deszczowa w ul. (...) – 10.06.2011 r.

Protokoły te potwierdzają również odbiór nawierzchni przez gestora drogi i dopuszczenie do ruchu (dowód: kopie protokołów przekazania k. 197-226, pismo (...) Spółki (...)­ralnej z 29.04.2013 r. k. 240, przesłuchanie strony powodowej k. 285).

Ostatnie płatności należne wykonawcy zostały wstrzymane na poczet zabezpieczenia roszczeń (...) Spółki (...) w stosunku do wykonawcy (dowód: pisemna informacja (...) Spółki (...) z 5.06.2012 r. k. 66-67, zeznania świadków A. W. k. 121-122 i B. B. k. 185-188).

W dniu 4 sierpnia 2011 r. powódka wystawiła pozwanemu fakturę VAT nr 10/2011, obejmującą należności z tytułu pozostałej części (łącznie 20%) wynagrodzenia za wykonane prace, zgodnie z opisaną wyżej umową, na kwotę 154.000 zł netto (187.880 zł brutto) (dowód: odpis faktury k. 17). Została ona doręczona pozwanemu w dniu 5 sierpnia 2011 r. (bezsporne). Faktura ta jednak została odesłana bez zaksięgowania (dowód: odpis pisma pozwanego z 16.09.2011 r. k. 28, zeznania świadka A. W.k. 121-122).

Sąd zważył, co następuje:

Jak stanowi przepis art. 647 k.c., przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wyma­ganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczegól­ności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

Umowa, na którą powoływała się strona powodowa, stanowi umowę o roboty budowlane, zdefiniowaną w przytoczonym wyżej przepisie prawa. Z umowy tej wynika m.in. zobowiązanie pozwanego do zapłaty na rzecz powódki jako wykonawcy umówionego wyna­grodzenia ryczałtowego.

Bezspornie pozwany nie wypłacił powódce wynagrodzenia w części określonej w § 8 ust. 8 umowy opisanej w pozwie, stanowiącej łącznie 20% umówionego wynagrodzenia.

Pozwany przeciwko roszczeniu pozwu podniósł dwa zarzuty: zarzut przedwczesno­ści żądania (tj. braku wymagalności roszczenia pozwu) oraz zarzut potrącenia.

Zarzut braku wymagalności roszczenia pozwu oparty był na dwóch podnoszonych przez pozwanego okolicznościach: nieotrzymania środków finansowych przez pozwanego od inwestora (§ 8 ust. 5 umowy) oraz braku odbioru nawierzchni drogowej przez gestora drogi i inwestora oraz braku odbioru całego odcinka robót przez zamawiającego i inwestora, połą­czonego z wystawieniem protokołu przekazania do eksploatacji (§ 8 ust. 8 umowy).

Jednakże postanowienie zawarte w § 8 ust. 5 przedmiotowej umowy stron należy uznać za nieważne w zakresie, w jakim uzależnia wypłatę wynagrodzenia przysługującego wykonawcy robót od okoliczności faktycznej w postaci „otrzymania środków finansowych za dany odcinek robót od inwestora”.

Rozważając ten zapis umowy w świetle art. 89 k.c. (zgodnie z którym, „z zastrzeże­niem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności praw­nej, powstanie lub ustanie skutków czynności prawnej można uzależnić od zdarzenia przyszłego i niepewnego [warunek]”), wskazać należy, że umowa stron uzależnia powstanie wymagalności roszczenia o zapłatę wynagrodzenia od zdarzenia przyszłego i niepewnego, jakim jest uzyskanie przez pozwanego środków finansowych od swojego kontrahenta. Wprawdzie ustawa nie zakazuje wyraźnie zastrzegania tego rodzaju warunków, jednakże należało rozważyć, czy warunek taki jest dopuszczalny z uwagi na właściwości czynności prawnej. Strony zawarły bowiem umowę o dzieło, w której zamawiający obowiązany jest do zapłaty wynagrodzenia. Za sprzeczne z naturą takiej umowy uznał Sąd sytuację, w której przyjmujący zamówienie w ogóle nie otrzymałby świadczenia wzajemnego. Dlatego wyklu­czyć należy takie rozumienie postanowienia zawartego w § 8 ust. 5 przedmiotowej umowy, które dopuszczałoby możliwość nieograniczonego w czasie odsunięcia terminu wymagalności roszczenia o zapłatę wynagrodzenia. Jeśli wszak w ogóle nie ziści się warunek w postaci otrzymania przez pozwanego środków finansowych od inwestora, powódka nigdy nie otrzyma świadczenia wzajemnego, co pozostaje w sprzeczności z istotą i naturą umowy o dzieło i zasadą ekwiwalentności świadczeń. Uzależnienie zatem wymagalności roszczenia od otrzymania środków od podmiotu trzeciego, które mają być przeznaczone na zaspokojenie tego roszczenia należy uznać tylko wówczas za dopuszczalne, gdy jest ograniczone terminem, w którym środki te zostaną przekazane zobowiązanemu do zapłaty. Uwzględniając przy wykładni dyrektywę art. 65 § 2 k.c., Sąd Okręgowy doszedł do wniosku, iż § 8 ust. 5 przed­miotowej umowy winien być rozumiany w ten sposób, że roszczenie powódki o zapłatę staje się wymagalne po upływie 7 dni od otrzymania przez pozwanego środków finansowych od inwestora, jednakże nie później niż w ciągu 7 dni od dnia, w którym staje się wymagalne roszczenie pozwanego o zapłatę tych środków przez inwestora. Nie można bowiem przyjąć, iż zgodnym zamiarem stron umowy było takie ustalenie, w myśl którego wymagalność rosz­czenia powódki o wynagrodzenie w sposób nieograniczony byłaby uzależniona od wypłacal­ności kontrahenta pozwanego. Byłoby to uzależnienie sprzeczne z celem zawartej przez strony umowy. Wymagalność roszczenia wykonawcy robót o wynagrodzenie może być zatem umową stron odsunięta w czasie, ale ostatecznie musi być ograniczona zdarzeniem pewnym, czego nie można powiedzieć o regulacji zawartej w § 8 ust. 5 przedmiotowej umowy, inter­pretowanej w sposób przedstawiony przez pozwanego. Podobny pogląd wyrażony został także w judykaturze – por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 17 lipca 2007 r. (sygn. akt I ACa 817/06), w którym stwierdzono, iż „nieważne jest postanowienie umowy uzależniające termin zapłaty wynagrodzenia podwykonawcy przez wykonawcę od uzyskania wynagrodzenia od inwestora”.

Nieważność omówionej wyżej części umowy strony z mocy art. 58 § 1 k.c. nie pociąga za sobą nieważności całej zawartej przez strony umowy (art. 58 § 3 k.c.), zatem pozostałe jej postanowienia pozostają w mocy.

Jeśli chodzi o odbiór nawierzchni drogowej przez gestora drogi odcinków robót oraz inwestora oraz odbiór całego odcinka robót przez zamawiającego oraz inwestora i wystawie­nie ostatniego protokołu przekazania do eksploatacji – powódka udowodniła te okoliczności dowodami ze złożonych dokumentów, przede wszystkim protokołów przekazania do eksplo­atacji poszczególnych odcinków ulic, na których wykonywane były przez powódkę umówio­ne prace.

Sąd odmówił przy tym mocy dowodowej zeznaniom świadka B. B. w zakresie zeznań świadka, iż końcowy odbiór robót objętych inwestycją „Rozbudowa sieci wodocią­gowo-kanalizacyjnej w strefie zurbanizowanej Ł. dla dzielnic B. i W.” został dokonany dopiero w 2012 r. Przeczą temu oświadczenia inwestora – (...), zawarte w informa­cjach nadesłanej, na wystąpienie Sądu, w piśmie z 5.06.2012 r. (karta 66-67) i z 29.04.2013 r. (karta 240) oraz treść dokumentów protokołów przekazania do eksploatacji poszczególnych odcinków inwestycji. Szczególnie te ostatnie dokumenty stanowią znacznie bardziej obiek­tywne źródło dowodowe, niż zeznania świadka związanego z pozwanym.

Z powyższych rozważań wynika, że roszczenie powódki opisane w pozwie jest wymagalne.

Co się tyczy zgłoszonego w toku procesu przez pozwanego zarzutu potrącenia, nie mógł on zostać uwzględniony z uwagi na treść obowiązującego w nin. sprawie przepisu art. 479 ¹⁴ § 4 k.p.c., zgodnie z którym „do potrącenia w toku postępowania mogą być przed­stawione tylko wierzytelności udowodnione dokumentami”. Przepis ten obowiązywał w postępowaniu odrębnym w sprawach gospodarczych i został uchylony z dniem 3 maja 2012 r. mocą ustawy z 16 września 2011 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 233, poz. 1381), wraz z całym rozdziałem 1 w dziale IVa w tytule VII w księdze pierwszej w części pierwszej Kodeksu postępowania cywilnego. Jednocześnie przepis art. 9 cyt. ustawy nowelizującej zasadniczo utrzy­mał zastosowanie poprzednio obowiązujących przepisów do postępowań wszczętych przed dniem wejścia w życie omawianej nowelizacji – a zatem omawiany przepis art. 479 ¹⁴ § 4 k.p.c. znalazł zasto­sowanie także do niniejszego postępowania, jako wszczętego przed jego uchyleniem.

Ustawodawca, wprowadzając w 2007 r. przytoczony przepis art. 479 ¹⁴ § 4 k.p.c., niewątpliwie ograniczył pozwanemu w procesie cywilnym w sprawach gospodarczych podję­cie merytorycznej obrony również w odniesieniu do zgłaszania zarzutu potrącenia, gdyż do potrącenia w toku postępowania mogą być przedstawione tylko wierzytelności udowodnione dokumentami. U podstaw takiego unormowania tkwiło założenie, że wymóg udokumentowa­nia wzajemnych wobec powoda wierzytelności pozwanego zapobiega długotrwałemu i obszernemu postępowaniu dowodowemu, ponieważ niedopuszczalne będzie w tym zakresie przesłuchiwanie świadków i stron oraz przeprowadzanie dowodu z opinii biegłego. A poza tym regulacja ta nie pozbawia pozwanego możliwości sądowego dochodzenia swej innej wierzytelności objętej oświadczeniem o potrąceniu, czy to w drodze osobnego procesu, czy też przez wytoczenie powództwa przeciwegzekucyjnego.

W każdym jednak razie przepis ten nie obejmuje sytuacji, w której dochodzi do wytoczenia procesu o wierzytelność, która uprzednio została skutecznie potrącona, bowiem wówczas pozwany dysponuje przede wszystkim zarzutem nieistnienia wierzytelności (umo­rzonej na skutek potrącenia), stanowiącej przedmiot żądania pozwu. Regulacja ta odnosi się jedynie do przypadku, w którym pozwany w toku procesu podnosi zarzut potrącenia, po dorę­czeniu pozwanemu odpisu pozwu. W tym przypadku zarzutowi potrącenia w znaczeniu pro­cesowym towarzyszy złożenie oświadczenia o potrąceniu wierzytelności pozwanego z wierzytelnością dochodzoną w tym procesie przez powoda. I to właśnie w tej sytuacji ustawa wprowadza wymóg udowodnienia istnienia wierzytelności dowodem z dokumentów.

Opisana wyżej sytuacja procesowe miała miejsce w przedmiotowej sprawie. Pozwany podniósł zarzut potrącenia wierzytelności, co do której oświadczenie o dokonaniu potrącenia zostało złożone już po doręczeniu mu odpisu pozwu. Zatem przepis art. 479 ¹⁴ § 4 k.p.c. znajduje tu pełne zastosowanie.

Pozwany na dowód istnienia i wysokości wierzytelności przedstawionej do potrące­nia zaprezentował następujące dokumenty:

a)  wystawioną przez siebie fakturę VAT nr 01/W/13 z 10.01.2013 r., na kwotę 168.521,15 zł netto (207.281,01 zł brutto), w której oznaczono tytuł płatności jako „budowa sieci kanalizacji sanitarnej i deszczowej w rejonie «G.Zlewnia rzeki S.» – Rejon I, II etap II, sprzedaż materiałów i pozostałe koszty zgodnie z umową nr 3/P/09 ” (karta 155),

b)  zestawienie kosztów związanych z realizacją umowy nr 3/P/2009 oraz aneksem do tej umowy (karta 156),

c)  oświadczenie o potrąceniu z 25.01.2013 r. (karta 157),

d)  kosztorysy powykonawcze dotyczące odtworzenia nawierzchni ul. (...)­nej, N., D., O., Z., J., J.­wicza (karta 159-182).

Oprócz tego pozwany wnosił o przeprowadzenie na te okoliczności dowodu z zeznań świadków i przesłuchania stron, jednakże wnioski te zostały oddalone, jako zmierzające do ominięcia wymogu z art. 479 ¹⁴ § 4 k.p.c.

Z ww. dowodów z dokumentów nie sposób jednak wyprowadzić wniosku o wykaza­niu przez pozwanego istnienia i wysokości wierzytelności, którą przedstawił do potrącenia. Ani bowiem samo obiektywne istnienie, ani rzeczywista wysokość owych wierzytelności, nie wynikają z tychże dokumentów. Faktura – tym bardziej nie przyjęta przez zobowiązanego − nie stanowi dowodu istnienia opisanej w niej wierzytelności, sama też nie kreuje żadnego zobowiązania po stronie jej odbiorcy. Dokument zestawienia kosztów oraz kosztorysy powy­konawcze są dokumentami prywatnym pochodzącymi od pozwanego i mają moc oświadcze­nia wiedzy pozwanego co do opisanych w nich kosztów, nie zaś moc dokumentów dowodzą­cych, że opisane w nich należności obiektywnie pozwanemu przysłu­gują. Podobnie dokument oświadczenia o potrąceniu stanowi dowód jedynie na to, że pozwany takie oświadczenie złożył, ale nie na to, że oświadczenie to złożył skutecznie, potrą­cając rzeczywiście przysłu­gującą mu wierzytelność.

Poza tym, wbrew stanowisku pozwanego, okoliczność zaniechania odtworzenia nawierzchni ulic nie została przyznana przez powódkę; jej przedstawiciel oświadczył w trak­cie przesłuchania w charakterze strony, że została ona odtworzona w takim zakresie, jaki został przewidziany umową stron i ewentualne dalsze czynności odtworzeniowe, jakie wyko­nywał pozwany, wykraczały poza obowiązek powódki określony w umowie. Zdaniem bowiem strony powodowej, dokonała ona w ramach umowy z pozwanym odtworzenia ulic do takiego stanu, jaki został jej przekazany przez pozwanego, co nie jest równoznaczne ze stanem sprzed wykonania całej inwestycji budowlanej. Przykładowo, jeśli pozwany uprzednio usunął nawierzchnię asfaltową z danej drogi, to powódka nie odtwarzała tej nawierzchni uznając, iż odtworzenie to należy do pozwanego. W ocenie powódki, odtworze­niu podlegał jedynie stan drogi w chwili przekazania jej powódce przez pozwanego, nie zaś jej stan sprzed rozpoczęcia całej inwestycji. Nie przesądzając w tym miejscu o zasadności ww. stanowiska powódki, nie sposób jednak uznać twierdzenia pozwanego o wykonaniu zastępczym z przedmiotowej umowy stron za okoliczność nie wymagającą dowodów, wobec jej przyznania.

Z powyższych przyczyn Sąd nie uwzględnił zarzutów pozwanego przeciwko żądaniu pozwu, zaś uznając je za udowodnione, uwzględnił powództwo co do zasady i niemal do pełnej wysokości żądania.

Sąd umorzył postępowanie na podstawie art. 355 § 1 k.p.c., w zakresie kwoty 2000 zł, w jakiej powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew.

W zakresie odsetek ustawowych za opóźnienie w zapłacie należności głównej Sąd orzekł na podstawie art. 481 § 1 i 2 k.c., oddalając przy tym powództwo w zakresie odsetek za okres wcześniejszy od 5 września 2011 r. Termin płatności faktury VAT nr 10/2011 określony był na 30 dni, zaś faktura ta została doręczona pozwanemu w dniu 5 sierpnia 2011 r., zatem termin płatności opisanej w niej należności pieniężnej upłynął z dniem 4 września 2011 r.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 zd. 2 k.p.c., zasądzając je w całości od pozwanego, albowiem powódka jedynie nieznacznie uległa żądaniu oddalenia pozwu. Na koszty poniesione przez powódkę złożyła się opłata od pozwu 9370 zł, opłata za czynności reprezentującego powódkę adwokata 3600 zł oraz opłata skarbowa od pełnomoc­nictwa procesowego 17 zł.

(...)

(...)