Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lipca 2017 r.

Sąd Rejonowy w Kaliszu w V Wydziale Gospodarczym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Magdalena Berczyńska – Bruś

Protokolant: Joanna Adamiak

po rozpoznaniu w dniu 13 lipca 2018 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Spółki Akcyjnej we W.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda (...) Spółki Akcyjnej we W. kwotę 12 904,99 złotych (dwanaście tysięcy dziewięćset cztery złote 99/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 16 kwietnia 2016 r. do dnia zapłaty,

2.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5 434,29 złotych (pięć tysięcy czterysta czterdzieści trzy złote 29/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania,

4.  nakazuje ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 974,13 złotych (dziewięćset siedemdziesiąt cztery złote 13/100) tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

SSR Magdalena Berczyńska – Bruś

Sygn. akt V GC 1609/16

UZASADNIENIE

Powód (...) S.A. z siedzibą we W. wniósł w dniu 28 września 2016 roku pozew do Sądu Rejonowego w Kaliszu o zasądzenie od pozwanego (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 13.725,23 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 13.417,73 zł za okres od dnia 16 kwietnia 2016 roku do dnia zapłaty wraz z kosztami postępowania, w tym kosztami zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że w dniu 16 marca 2016 roku doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki V. (...) o nr rej. (...). Sprawca szkody objęty był ochroną ubezpieczeniową u pozwanego, który uznał swoją odpowiedzialność za powstałą szkodę i wypłacił odszkodowanie. W wyniku umowy cesji powód nabył wierzytelność składająca się z części odszkodowania ponad kwotę przyznaną i wypłaconą dotąd na rzecz właściciela pojazdu. W wyniku analizy stwierdzono, że należne odszkodowanie zostało zaniżone. Mimo złożone przez powoda pisma pozwany nie zmienił swojego stanowiska i nie dokonał dopłaty kwoty celem pełnej kompensaty szkody.

W wyznaczonym terminie pozwany (...) S.A. z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania sądowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu wskazał, że w następstwie kolizji drogowej, która miała miejsce w dniu 16 marca 2016 r. uszkodzeniu uległ samochód marki V. (...) o nr rej. (...). Stanowiący własność poszkodowanego M. C.. Sprawca kolizji posiadał ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. W ramach zawartej umowy ubezpieczenia pozwany przyjął odpowiedzialność za powstałą szkodę i przyznał odszkodowanie w kwocie 4.169,75 zł. Poszkodowany nie przedłożył faktur za naprawę pojazdu. Roszczenie nie zostało udokumentowane przez powoda w zakresie wysokości z uwagi na nie przedłożenie dokumentów potwierdzających poniesienie wyższych kosztów naprawy.

W dalszych pismach procesowych strony podtrzymały okoliczności oraz twierdzenia przedstawione w pozwie oraz pismach procesowych.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny.

W dniu 16 marca 2016 roku miała miejsce kolizja drogowa w wyniku, której uszkodzeniu uległ pojazd marki V. (...) o nr rej. (...), którego właścicielem był M. C.. Sprawca szkody objęty był ochroną ubezpieczeniową w zakładzie pozwanego. W wyniku postępowania likwidacyjnego pozwany uznał swoją odpowiedzialność.

(okoliczność bezsporna)

Do przedmiotowego zdarzenia doszło przed miejscowością G.. Winę za zdarzenie poniósł kierowca ubezpieczony w zakładzie pozwanego, który wymusił pierwszeństwo. W pojeździe poszkodowanego uszkodzeniu uległ cały, prawy przedni bok, opona, felga z prawej strony z przodu, zawieszenie, lampa, zderzak, maska oraz lusterko prawe. W wyniku kolizji pojazd poszkodowanego został zrzucony do rowu. Pojazd został odholowany do salonu (...) w K., a następnie do mechanika w P.. Poszkodowany korzystał z pojazdu zastępczego.

(dowód: zeznania świadka M. C. na rozprawie w dniu 22.02.2017 r. 00:10:57 – 00:17:25)

Pojazd V. (...) został sprowadzony do Polski z Holandii, zaś wierzyciel pierwotny był jego pierwszym właścicielem w kraju. Naprawy pojazdu przed jego sprowadzeniem były dokonywane w autoryzowanym serwisie w Holandii. Zakupiony w kraju samochód był już jednak po gwarancji. Pojazd w czasie od zakupu do zdarzenia drogowego nie był naprawiany i serwisowany.

(dowód: zeznania świadka M. C. na rozprawie w dniu 22.02.2017 r. 00:05:15 – 00:10:57)

Pismem z dnia 11 maja 2016 roku pozwany po rozpatrzeniu zgłoszonych roszczeń z tytułu szkody w pojeździe marki V. (...) o nr rej. (...) przyznał odszkodowanie w kwocie 4.169,75 zł.

(dowód: pismo pozwanego z dnia 11.05.2016 r. k. 15)

W dniu 02 maja 2016 roku cedent (...) S.A. z siedzibą we W. zawarł z cesjonariuszem M. C. umowę przelewu wierzytelności. Zgodnie z treścią umowy strony oświadczyły, że w dniu 27 stycznia 2016 roku zawarły umowę leasingu pojazdu, na podstawie której cedent oddał cesjonariuszowi pojazd do używania.

(dowód: umowa cesji k. 19 – 20)

W dniu 20 czerwca 2016 roku wierzyciel pierwotny M. C. zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności, której przedmiotem była wierzytelność wynikająca z uszkodzeniu jego pojazdu marki V. (...) nr rej. (...) w dniu 16 marca 2016 r. O cesji został powiadomiony pozwany.

(dowód: umowa cesji k. 24 – 26)

Ze sporządzonego na zlecenie powoda przez Biuro (...) spółka z o.o. z siedzibą we W. kosztorysu wynika, iż rzeczywisty koszt naprawy pojazdu wyniósł 19.930,42 zł brutto. Koszt opracowania i wykonania kosztorysu wyniósł 307,50 zł brutto (250,00 zł netto).

(dowód: kosztorys k. 28 – 36; faktura VAT k. 37)

Pismem z dnia 22 czerwca 2016 roku powód odnosząc się do decyzji wydanej przez pozwanego nie zgodził się z zaprezentowanym stanowiskiem przyznającym kwotę w wysokości 4.649,27 zł tytułem kosztów naprawy pojazdu. Jednocześnie wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 13.897,64 zł tytułem dopłaty brakującej różnicy w wysokości odszkodowania w wysokości 13.417,73 zł, odsetek za opóźnienie w wysokości 172,41 zł oraz zwrotu kosztów kalkulacji w kwocie 307,50 zł.

(dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 22.06.2016 r. k. 16 – 18)

Naprawy powypadkowe samochodów użytkowych krócej niż 6 lat powodują obniżenie wartości tych pojazdów w odniesieniu do ich stanu sprzed naprawy. Wartość szkody nie była mniejsza niż ok. 15.000,00 zł, po uwzględnieniu korekty dotyczącej naprawy powypadkowej. Uśredniona wartość roboczogodziny wyniosła 100,00 zł, zaś uśredniona kwota roboczogodziny w (...) wyniosła ok. 125,00 zł.

(dowód: opinia biegłego sądowego B. Ł. k. 97 – 103; kosztorys k. 104 – 107)

Biorąc pod uwagę ustalone stawki za roboczogodzinę w okresie kiedy wystąpiła szkoda komunikacyjna wynoszące w warsztatach, które stosują technologię producenta pojazdu 100,00 zł netto oraz niezbędne operacje technologiczne zgodnie z technologią producenta pojazdu, używając do naprawy nowych części oryginalnych o jakości O, sumaryczny koszt naprawy samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) wyniósł 19.364,79 zł brutto. Przyjmując te same założenia stosując do naprawy pojazdu dostępne części o jakości (...) sumaryczny koszt naprawy samochodu V. (...) wyniósł 18.273,75 zł brutto. Zamiast części z logo producenta O istnieje możliwość zastąpienia ich częściami o jakości (...), gdy okres eksploatacji pojazdu wynosi powyżej 6 lat oraz brak było innych istotnych przesłanek związanych z wcześniejszymi uszkodzeniami pojazdu.

(dowód: opinia biegłego sądowego P. L. k. 205 – 216; kalkulacja k. 217 – 238)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zebranych w sprawie dokumentów. Dokumenty te, w ocenie Sądu nie budzą wątpliwości co do ich rzetelności i zgodności z treścią łączącego strony stosunku prawnego, zaś w toku postępowania nie pojawiły się żadne okoliczności rzutujące na ich autentyczność.

Sąd zważył, co następuje.

Zgodnie z dyspozycją art. 509 § 1 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (§ 2 art. 509 k.c.). Powód wszedł jako wierzyciel pozwanego w miejsce M. C. w oparciu o umowę cesji zawartej w dniu 20 czerwca 2016 roku. Co do zasady przysługiwało mu zatem roszczenie w stosunku do pozwanego w takim zakresie w jakim je posiadał zbywca wierzytelności.

Odpowiedzialność pozwanego wynika z zawartej przez niego umowy ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej. Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 392 ze zmianami) umowa ubezpieczenia obowiązkowego odpowiedzialności cywilnej obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym oraz wynikłe z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, o ile nie sprzeciwia się to ustawie lub (naturze) danego rodzaju stosunku. Zakład ubezpieczeń wypłaca odszkodowanie lub świadczenie z tytułu ubezpieczenia obowiązkowego na podstawie uznania roszczenia uprawnionego z umowy ubezpieczenia w wyniku ustaleń, zawartej z nim ugody lub prawomocnego orzeczenia sądu (art. 13 ust. 1 ustawy). Termin wypłaty odszkodowania wynosi zasadniczo 30 dni od dnia złożenia przez poszkodowanego lub uprawnionego zawiadomienia o szkodzie (art. 14 ust. 1 ustawy). W przypadku gdyby wyjaśnienie terminu, o którym mowa wyżej, okoliczności niezbędne do ustalenia odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania okazało się niemożliwe, odszkodowanie wypłaca się w terminie 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe, nie później jednak niż w terminie 90 dni od dnia złożenia zawiadomienia o szkodzie, chyba że ustalenie odpowiedzialności zakładu ubezpieczeń albo wysokości odszkodowania zależy od toczącego się postępowania karnego lub cywilnego. W terminie, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy, zakład ubezpieczeń zawiadamia na piśmie uprawnionego, a także wypłaca bezsporną część odszkodowania (art. 14 ust. 2 ustawy). Zgodnie z treścią art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony. Umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje szkody będące następstwem przewidzianego w umowie zdarzenia, które miało miejsce w okresie ubezpieczenia (art. 822 §2 k.c.). O ile nie umówiono się inaczej, suma pieniężna wypłacona przez ubezpieczyciela z tytułu ubezpieczenia nie może być wyższa od poniesionej szkody (art. 824 ¹ k.c.). W przedmiotowej sprawie nie budzi wątpliwości, że pozwany ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną przez sprawcę kolizji. Bezspornym pozostaje również, iż odpowiedzialność pozwanego wynika z art. 822 § 1 i 2 k.c. oraz art. 9 i 9a ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych. Powód zaś będąc osobą uprawnioną do odszkodowania mógł dochodzić roszczenia bezpośrednio od pozwanego (art. 822 § 4 k.p.c.). Sporna pomiędzy stronami procesu pozostawała wysokość przyznanego odszkodowania z tytułu odpowiedzialności cywilnej. Przede wszystkim sąd zauważa, iż sposób naprawienia szkody został uregulowany przez ustawodawcę w art. 361 § 2 k.c. i obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono i stosownie do wyboru poszkodowanego, powinno nastąpić bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej (art. 363 § 1 k.c.). Odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń ogranicza się jednak do zapłaty określonej w umowie kwoty odszkodowania (art. 822 § 1 k.c.). W niniejszej sprawie, z uwagi na istotną rozbieżność w przedmiocie wysokości odszkodowania koniecznym było ustalenie przez Sąd racjonalnej i uzasadnionej kwoty niezbędnej do przywrócenia pojazdu do stanu sprzed zdarzenia. Powód przedłożył do akt sprawy kosztorys jednakże zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego prywatne opinie sporządzone na zlecenie stron należy traktować jedynie jako ich stanowiska w sprawie i nie mogą podlegać ocenie sądu jako dowód z opinii biegłego. W związku z tym sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu ruchu drogowego i rekonstrukcji wypadków drogowych, techniki samochodowej, wyceny wartości pojazdów oraz kosztów jakości napraw pojazdów samochodowych.

Dokonując analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego sąd dopuścił dowód z opinii biegłego B. Ł. i P. L.. Sąd przede wszystkim oparł się na pisemnej opinii biegłego sądowego P. L.. Biegły bowiem prawidłowo ustalił zarówno rozmiar szkód powstałych w przedmiotowym pojeździe oraz koszt i niezbędny zakres jego naprawy. Na tej podstawie biegły L. ustalił, że biorąc pod uwagę ustalone stawki za roboczogodzinę w okresie kiedy wystąpiła szkoda komunikacyjna wynoszące w warsztatach, które stosują technologię producenta pojazdu 100,00 zł netto oraz niezbędne operacje technologiczne zgodnie z technologią producenta pojazdu, używając do naprawy nowych części oryginalnych o jakości O, sumaryczny koszt naprawy samochodu marki V. (...) o nr rej. (...) wyniósł 19.364,79 zł brutto. Przyjmując te same założenia stosując do naprawy pojazdu dostępne części o jakości (...) sumaryczny koszt naprawy samochodu V. (...) wyniósł 18.273,75 zł brutto. Zamiast części z logo producenta O istnieje możliwość zastąpienia ich częściami o jakości (...), gdy okres eksploatacji pojazdu wynosi powyżej 6 lat oraz brak było innych istotnych przesłanek związanych z wcześniejszymi uszkodzeniami pojazdu. Zdaniem biegłego L., w pojeździe brak było przesłanek, aby użyć do naprawy innych części niż części oryginalne oznaczone logo producenta pojazdu.

Jednakże wskazać należy, że w przypadku wykorzystywania pojazdu ujętego w środkach trwałych firmy w użytku mieszanym, przedsiębiorca będzie mógł odliczyć jedynie 50% podatku VAT od wydatków z nim związanych. 50 % od kwoty podatku od towarów i usług (3.621,06 zł) od sumy ogólnej naprawy pojazdu (15.743,73 zł) stanowi kwota 1.810,53 zł. Suma ogólna naprawy wraz z podatkiem od towarów i usług po odliczeniu wyniosła więc 17.554,26 zł.

Zatem Sąd w punkcie 1 zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 12.904,99 złotych, stanowiącej różnicę między wysokością odszkodowania (17.554,26 zł) a wypłaconym odszkodowaniem (4.649,27 zł).

Jako datę wymagalności odsetek za opóźnienie sąd uznał datę wskazaną w pozwie, mając na względzie art. 817 § 1 k.c., zgodnie z którym ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie 30 dni od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Gdy wyjaśnienie w powyższym terminie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okaże się niemożliwe, świadczenie powinno zostać spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe (art. 817 § 2 k.c.). Pozwany winien był niezwłocznie wypłacić uprawnionemu należne odszkodowanie, po zebraniu niezbędnych danych. Pozwany dysponując odpowiednim aparatem pracowniczym i osób z nim współpracujących, w tym rzeczoznawcami samochodowymi, winien był w sposób należyty i profesjonalny ocenić skalę doznanej szkody. Powód zgłosił szkodę pozwanemu w dniu 16 marca 2016 roku. Zatem odsetki ustawowe od kwoty 12.904,99 zł należały się od dnia 16 kwietnia 2016 do dnia zapłaty.

Mając powyższe na uwadze sąd orzekł jak w punkcie 1, 2 wyroku.

W punkcie 3 wyroku Sąd o kosztach procesu postanowił na podstawie art. 100 k.p.c. dokonując ich stosunkowego rozdzielenia. Pozwany uległ powodowi w zakresie 94 % wartości przedmiotu sporu. Wysokość kosztów procesu wyniosła 14.495,13 zł.

Powód winien ponieść koszty w kwocie 869,71 zł, a poniósł w kwocie 6.304,00 zł. W związku z tym zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 5.434,29 zł.

W punkcie 4 wyroku Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Kaliszu kwotę 974,13 zł tytułem nieuiszczonych kosztów sądowych.

/-/SSR Magdalena Berczyńska – Bruś

ZARZĄDZENIE

1.  Odnotować w kontrolce uzasadnień,

2.  Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego,

3.  Za 14 dni od dnia doręczenia lub z apelacją.

K., dnia ……………………….2018 r.

/-/SSR Magdalena Berczyńska – Bruś