Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 października 2013 roku

Sąd Okręgowy w Radomiu IV Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Joanna Kaczmarek-Kęsik (spr.)

Sędziowie: SO Maria Maziarek-Kaźmierska

SO Ewa Mierzejewska

Protokolant: st. sekr. sąd. Aldona Gurtat

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2013 roku w Radomiu

na rozprawie

sprawy z powództwa Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w R.

przeciwko J. P.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Radomiu

z dnia 14 stycznia 2013 roku

sygn. akt VII C 280/12

1.oddala apelację;

2. zasądza od J. P. na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w R. kwotę 450 /czterysta pięćdziesiąt/ złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania za instancję odwoławczą.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 14 stycznia 2013 roku Sąd Rejonowy w Radomiu zasądził od J. P. na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej przy ulicy (...) w R. kwotę 4.317,66 złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 1 października 2011 roku do dnia zapłaty oraz oddalił powództwo w pozostałym zakresie. Ponadto zasądził od Wspólnoty Mieszkaniowej przy ulicy (...) w R. na rzecz J. P. kwotę 578,36 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

Podstawę powyższego rozstrzygnięcia stanowiły następujące ustalenia:

Na podstawie umowy sprzedaży zawartej w dniu 22 grudnia 2010 roku w formie aktu notarialnego przed notariuszem M. G. ((...)) J. P. nabył od (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. odrębną własność sześciu lokali położonych w R. przy ul. (...), tj. pięciu lokali mieszkalnych o numerach (...) oraz jednego lokalu użytkowego o numerze (...). W dniu 4 stycznia 2011 roku Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) w R. podjęła uchwałę w drodze głosowania poprzez indywidualne zbieranie głosów. Za przyjęciem uchwały głosowało 62,06% głosujących, nie było żadnych głosów przeciwnych. Uchwałą tą Wspólnota na podstawie art. 22 ust. 3 pkt 1, 2 i 3 ustawy o własności lokali (Dz. U. z 2000, Nr 80, poz. 903) przyjęła na 2011 rok plan gospodarczy i na jego podstawie przyjęła stawki na utrzymanie części wspólnej nieruchomości, tj. na koszty zarządu nieruchomością wspólną w kwocie 1,60 zł/m ^{( 2)} powierzchni użytkowej, w tym wynagrodzenie zarządu/administratora w wysokości 0,40 zł/m ^{( 2)}. Jako powierzchnię użytkową w tej uchwale przyjęto powierzchnię lokalu wyodrębnionego wraz z pomieszczeniami przynależnymi (bez pomieszczenia garażu wielostanowiskowego). Uchwałą tą Wspólnota Mieszkaniowa utworzyła wyodrębniony księgowo fundusz remontowy traktowany jako amortyzację budynku przeznaczonego na bieżące i przyszłe remonty, które to środki nie podlegały zwrotowi. Wspólnota przyjęła stawkę na fundusz remontowy w wysokości 0,40 zł/m ^{( 2)} powierzchni użytkowej. Uchwała weszła w życie z chwilą jej podjęcia i obowiązywała od dnia 1 stycznia 2011 roku. Wspólnota Mieszkaniowa ustaliła stawkę zaliczki na koszty centralnego ogrzewania w wysokości 2,30 zł/m ^{( 2)}. Pismem datowanym na dzień 10 marca 2011 roku Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) wezwała (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. do zapłaty kwoty 10.310,32 złote w terminie 7 dni od dnia doręczenia pisma. Pismo to zostało doręczone Spółce (...) w dniu 4 kwietnia 2011 roku. Pismem datowanym na dzień 18 marca 2011 roku Wspólnota Mieszkaniowa przy ul. (...) w R. poinformowała J. P. jako właściciela lokali stanowiących odrębną nieruchomość. Kolejne wezwanie do zapłaty kwoty 11.124,26 złotych zostało wystosowane do J. P. w dniu 16 czerwca 2011 roku i doręczone w dniu 21 czerwca 2011 roku. J. P. sukcesywnie zbywał odrębną własność posiadanych lokali, w tym: w dniu 8 lutego 2011 roku zbył pomieszczenia przynależne do lokalu (...): (...) o powierzchni 8,63 m ^{( 2)} oraz pomieszczenie przynależne (...) o powierzchni 3,31 m ^{( 2)}. W tym samym akcie ustanowiono odrębną własność lokalu (...) o powierzchni 58,63 m ^{( 2 )}wraz z pomieszczeniem przynależnym (...) o powierzchni 19,12 m ^{( 2)}. W dniu 30 marca 2011 roku zbył odrębną własność lokalu mieszkalnego o nr (...) o powierzchni 60,03 m ^{( 2)}, w tym pomieszczenie przynależne o powierzchni 2,81 m ^{( 2)}. W dniu 18 maja 2011 roku zbył odrębną własności lokalu mieszkalnych o nr (...) o powierzchni 73,09 m ^{( 2)}, w tym pomieszczenie przynależne o powierzchni 2,81 m ^{( 2)}. J. P. zapłacił na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) za posiadane lokale łącznie kwotę 2.166,54 złote za okres od stycznia do września 2011 roku, która w pierwszej kolejności zgodnie z poleceniem wpłacającego została zaliczona na fundusz remontowy. Pozwany wnosząc o odrzucenie pozwu powoływał się na przesłankę z art. 199 § 1 pkt 3 k.p.c., zgodnie z którą Sąd odrzuci pozew z uwagi na braki w zakresie zdolności sądowej lub procesowej. Bezspornym było, że w akcie notarialnym zawartym przed notariuszem M. G. i zapisanego w rep. A nr (...) postanowiono, że sposób zarządu nieruchomością wspólną będzie sprawowany na zasadach określonych w rozdziale 4 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali, z tym zastrzeżeniem, że czynności w zakresie zwykłego zarządu nieruchomością wspólną w rozumieniu przepisów tej ustawy w okresie do dnia 28 lutego 2011 roku podejmować będzie Spółka (...). W dniu 9 grudnia 2010 roku odbyło się zebranie właścicieli lokali Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...), podczas którego uchwały były protokołowane przez notariusza A. D.. Na zebraniu podjęło uchwałę nr (...) o odwołaniu zarządu powierzonego spółce (...) na podstawie art. 20 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali (Dz. U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903 ze zm.) oraz uchwałę nr (...), którą na podstawie art. 20 ust. 1 i 2 wskazanej ustawy powołano zarząd wspólnoty w składzie pięciu osób fizycznych. We Wspólnocie ustalono, iż sposób zarządzania nieruchomością wspólną był sprawowany przez (...) Spółkę. z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.. Tak ustalony sposób zarządu został zmieniony w dniu 9 grudnia 2010 roku uchwałą Wspólnoty Mieszkaniowej przy ulicy (...) w R. zaprotokołowaną przez notariusza A. D.. W treści przywołanej uchwały jako podstawę prawną odwołania zarządu powierzonego wskazano art. 20 ust. 2 u.w.l., który stanowi, że zarząd lub poszczególni jego członkowie mogą być w każdej chwili na mocy uchwały właścicieli lokali zawieszeni w czynnościach lub odwołani. W ocenie Sądu Rejonowego, wskazana przez notariusza w uchwale podstawa prawna odwołania zarządcy była niewłaściwa, gdyż odnosiła się do zmiany zarządu, a nie zmiany sposobu zarządu, o której mowa w art. 18 ust. 2a u.w.l. Jednakże podjęta uchwała o takiej treści nie została zaskarżona, dlatego jej wada formalna podległa sanowaniu i po upływie terminów z art. 25 ust. 1a nie można się już na tę niezgodność z prawem powoływać. Mimo wskazania nieprawidłowej podstawy odwołania zarządcy wspólnoty, nastąpiło skuteczne jego odwołanie i powołanie zarządu Wspólnoty. Treści uchwał w sposób jednoznaczny wskazują na cel, jaki właściciele lokali chcieli osiągnąć podejmując uchwały nr (...) i (...) roku mimo błędnie wskazanej podstawy prawnej zmiany sposobu zarządu Wspólnotą. W ocenie Sądu I instancji, nie są zasadne zarzuty pozwanego, że wobec wskazania nieprawidłowej podstawy prawnej odwołania zarządcy nastąpiła jedynie zmiana osoby zarządcy, a nie zmiana sposobu zarządu, gdyż z treści uchwał jednoznacznie wynika cel, jaki chcieli osiągnąć właściciele lokali podejmując przedmiotowe uchwały. Sąd Rejonowy nie znalazł podstaw do odrzucenia pozwu wobec uznania, że nastąpiła skuteczna zmiana sposobu zarządu we Wspólnocie z zarządcy na zarząd wspólnoty. Powód w niniejszej sprawie dochodził zapłaty od pozwanego zaliczek na pokrycie kosztów utrzymania części wspólnej nieruchomości i zaliczek za centralne ogrzewanie lokali, stanowiących własność pozwanego za okres od dnia 1 stycznia 2011 roku do dnia 30 września 2011 roku. Pozwanemu w tym okresie przysługiwała odrębna własność lokali mieszkalnych (...) oraz jeden lokal użytkowy o numerze (...), część z lokali mieszkalnych pozwany zbywał w okresie dochodzonym pozwem. Pozwany zarzucił, że uchwała z dnia 4 stycznia 2011 roku numer (...), na podstawie której powód dochodził swoich roszczeń w niniejszym procesie nie została podjęta. Na taki zarzut powód złożył do akt sprawy poświadczony notarialnie odpis tej uchwały. Pozwany zarzucił również, że uchwała z dnia 4 stycznia 2011 roku nie jest dokumentem, ponieważ nie została przez nikogo podpisana, lista obecności nie ma wskazania, że dotyczy ona uchwały nr (...). Taki zarzut mógłby być podstawą zaskarżenia tej uchwały, co nie zostało dokonane. W tytule listy do głosowania choć nie ma wskazanego numeru uchwały, jest wskazane, że dotyczy ona podjęcia uchwały w sprawie wysokości zaliczek na utrzymanie części wspólnej nieruchomości i sam zarzut pozwanego nie wykazuje, że uchwała ta jest nieistniejąca. Wskazać należy, że pozwany w toku niniejszego procesu niewątpliwie zapoznał się z treścią uchwały nr (...) z dnia 4 stycznia 2011 roku i nie podnosił, aby ją zaskarżył nawet licząc termin sześciotygodniowy z art. 25 ust. 1 a ustawy o własności lokali od chwili dowiedzenia się o tej uchwale. Dlatego należy uznać, że uchwała nie została zaskarżona i jest obowiązująca. Termin sześciotygodniowy jest terminem zawitym. Zasadnym był zarzut pozwanego, że powód obliczył zaliczki za pełne miesiące bez uwzględnienia, że część lokali była zbyta w trakcie trwania miesiąca. Wspólnota stanęła na stanowisku, że skoro zaliczki wnosi się do 10-tego dnia każdego miesiąca, to należą się one za pełny miesiąc mimo zbycia lokalu w jego trakcie. W ocenie Sądu Rejonowego, pozwany powinien ponosić zaliczki na utrzymanie nieruchomości wspólnej tylko za okresy, kiedy był właścicielem lokali, czyli do dat ich zbycia, jeżeli miało ono miejsce w trakcie trwania miesiąca. Po dacie sprzedaży pozwany nie był już właścicielem lokali i nie może ponosić odpowiedzialności za zaliczki. Sąd I instancji uznał, że strona powodowa nie wykazała zmiany wysokości zaliczek na fundusz remontowy i koszty zarządu, dlatego w całym okresie dochodzonym pozwem odnośnie wysokości zaliczek na koszty zarządu oparł się na treści uchwały z dnia 4 stycznia 2011 roku, natomiast odnośnie zaliczki na fundusz remontowy za okres od maja 2011 roku przyjął stawkę 0,30 zł/m ^{( 2)} w związku z ostatecznym stanowiskiem powoda i brakiem możliwości orzekanie ponad żądanie pozwu. Zdaniem Sądu Rejonowego, w tożsamy sposób należało ocenić zasadność żądania przez powoda zaliczek na ciepłą wodę, zimną wodę i wywóz nieczystości, przedstawioną w szczegółowym rozliczeniu lokali. W ramach zaliczek powód dochodził również zaliczek na centralne ogrzewanie w wysokości 2,30 zł/m ^{( 2)}. Powód nie złożył uchwały w tym zakresie, a pozwany wyraźnie zakwestionował zasadność obciążania go tą kwotą. Na rozprawie w dniu 22 listopada 2012 roku zarząd powoda przyznał, że wysokość zaliczki na centralne ogrzewanie została przyjęta w okresie objętym pozwem przez zarząd wspólnoty, a w tym okresie nie obowiązywał regulamin rozliczania kosztów centralnego ogrzewania, który został przyjęty dopiero w marcu 2012 roku. W tej sytuacji należało uznać, że powód nie wykazał zasadności żądania zasądzenia tej kwoty od pozwanego, co skutkowało oddaleniem powództwa w tym zakresie. Szczegółowe rozliczenie lokali przedstawia się następująco: - lokal nr (...) o powierzchni 73,09 m ^{( 2)} został przez pozwanego sprzedany w dniu 18 maja 2011 roku. Koszty zarządu zgodnie z treścią uchwały nr (...) wyniosły 1,60 zł/m ^{( 2)} x 73,09 m ^{( 2)} (powierzchnia lokalu) = 116,94 złote miesięcznie, wysokość funduszu remontowego 0,40 zł za m ^{( 2 )}powierzchni użytkowej x 73,09 m ^{( 2)} (powierzchnia lokalu) = 29,24 złote miesięcznie z tym, że od maja Sąd Rejonowy przyjął stawkę 0,30 zł/m ^{( 2)}. Zatem miesięcznie łącznie zaliczki na fundusz remontowy i koszty zarządu wynosiły do maja 2011 roku 146,18 złotych (116,94 zł + 29,24 zł), a od maja 138,87 złotych (116,94 zł + 21,93 zł). Pozwany był właścicielem lokalu do dnia 18 maja 2011 roku, zatem powinien ponieść koszty zarządu i funduszu remontowego do tej daty, tj. za maj w wysokości 80,84 złote (138,87 zł : 31 dni = 4,48 zł x 18 dni = 80,64 zł) oraz za okres od stycznia do maja w wysokości 584,72 złote (4 miesiące x 146,18 zł = 584,72 zł), co daje łącznie kwotę 665,36 złotych (584,72 zł + 80,64 zł = 665,36 zł). Wpłaty pozwanego na ten lokal wyniosły 1.364,28 złotych, co oznacza, że z tytułu zaliczek na fundusz remontowy i koszty zarządy za ten lokal pozwany nie posiada zaległości;- lokal nr (...) o powierzchni 58,63 m ^{( 2 )}stanowił własność pozwanego w całym okresie objętym żądaniem pozwu, tj. od 01 stycznia 2011 roku do 30 września 2011 roku. Koszty zarządu zgodnie z treścią uchwały nr (...) wyniosły 1,60 zł/m ^{( 2)} x 58,63 m ^{( 2)} (powierzchnia lokalu) = 93,81 złotych miesięcznie, wysokość funduszu remontowego 0,40 zł za m ^{( 2 )}powierzchni użytkowej x 58,63 m ^{( 2)} (powierzchnia lokalu) = 23,45 złotych miesięcznie z tym, że od maja Sąd Rejonowy przyjął stawkę 0,30 zł/m ^{( 2)}. Zatem miesięcznie łącznie zaliczki na fundusz remontowy i koszty zarządu wynosiły do maja 2011 roku 117,26 złotych (93,81 zł + 23,45 zł), a od maja 111,40 zł (93,81 zł + 17,59 zł). Pozwany zatem powinien ponieść koszty zarządu i funduszu remontowego w wysokości 1026,04 złote (117,26 zł x 4 miesiące = 469,04 zł oraz 111,40 zł x 5 miesięcy = 557 zł). Wpłaty pozwanego na ten lokal wyniosły 164,16 złotych, co oznacza, że z tytułu zaliczek na fundusz remontowy i koszty zarządy za ten lokal pozwany posiada zaległość w wysokości 861,88 złotych;- lokal (...) o powierzchni 52,93 m ^{( 2)} stanowił własność pozwanego w całym okresie objętym żądaniem pozwu, jednak ostatecznie strona powodowa żądała zaliczek za okres do 22 lutego 2011 roku. Koszty zarządu zgodnie z treścią uchwały nr (...) wyniosły 1,60 zł/m ^{( 2)} x 52,93 m ^{( 2)} (powierzchnia lokalu) = 84,69 złotych miesięcznie, wysokość funduszu remontowego 0,40 zł za m ^{( 2 )}powierzchni użytkowej x 52,93 m ^{( 2)} (powierzchnia lokalu) = 21,17 złotych miesięcznie Zatem miesięcznie łącznie zaliczki na fundusz remontowy i koszty zarządu wynosiły 105,86 złotych (84,69 zł + 21,17 zł). Powód żądał zaliczek do 22 lutego 2011 roku, zatem pozwany powinien ponieść koszty zarządu i funduszu remontowego do tej daty, tj. za luty w wysokości 83,16 złotych (105,86 zł : 28 dni = 3,78 zł x 22 dni = 83,16 zł) oraz za styczeń 2011 roku w wysokości 105,86 złotych, co daje łącznie kwotę 189,02 złote. Pozwany nie dokonał wpłaty za ten lokal, a zatem posiada zaległość w wysokości 189,02 złote; - lokal nr (...) o powierzchni 60,03 m ^{( 2)} został przez pozwanego sprzedany w dniu 30 marca 2011 roku. Koszty zarządu zgodnie z treścią uchwały nr (...) wyniosły 1,60 zł/m ^{( 2)} x 60,03 m ^{( 2)} (powierzchnia lokalu) = 96,05 złotych miesięcznie, wysokość funduszu remontowego 0,40 zł za m ^{( 2 )}powierzchni użytkowej x 60,03 m ^{( 2)} (powierzchnia lokalu) = 24,01 złotych miesięcznie Zatem miesięcznie łącznie zaliczki na fundusz remontowy i koszty zarządu wynosiły 120,06 złotych (96,05 zł + 24,01 zł). Pozwany był właścicielem lokalu nr (...) do dnia 30 marca 2011 roku, zatem powinien ponieść koszty zarządu i funduszu remontowego do tej daty, tj. za marzec w wysokości 116,10 złotych (120,06 zł : 31 dni = 3,87 zł x 30 dni = 116,10 zł) oraz za styczeń i luty po 120,06 złotych, co daje łącznie kwotę 356,22 złote (120,06 zł x 2 + 116,10 zł). Wpłaty pozwanego za ten lokal wyniosły 70,48 złotych, co oznacza, że z tytułu zaliczek na fundusz remontowy i koszty zarządu za ten lokalu pozwany posiada zaległość w wysokości 285,74 złote; - lokal nr (...) o powierzchni 57,99 m ^{( 2 )}stanowił własność pozwanego w całym okresie objętym żądaniem pozwu, tj. od 01 stycznia 2011 roku do 30 września 2011 roku. Koszty zarządu zgodnie z treścią uchwały nr (...) wyniosły 1,60 zł/m ^{( 2)} x 57,99 m ^{( 2)} (powierzchnia lokalu) = 92,78 złotych miesięcznie, wysokość funduszu remontowego 0,40 zł za m ^{( 2 )}powierzchni użytkowej x 57,99 m ^{( 2)} (powierzchnia lokalu) = 23,20 złotych miesięcznie z tym, że od maja Sąd Rejonowy przyjął stawkę 0,30 zł/m ^{( 2)}. Zatem miesięcznie łącznie zaliczki na fundusz remontowy i koszty zarządu wynosiły do maja 2011 roku 115,98 złotych (92,78 zł + 23,20 zł), a od maja 110,18 złotych (92,78 zł + 17,40 zł). Pozwany zatem powinien ponieść koszty zarządu i funduszu remontowego w wysokości 1014,82 złote (115,98 zł x 4 miesiące = 463,92 zł oraz 110,18 zł x5 miesięcy = 550,90 zł). Wpłaty pozwanego na ten lokal wyniosły 162,39 złotych, co oznacza, że z tytułu zaliczek na fundusz remontowy i koszty zarządu za ten lokal pozwany posiada zaległość w wysokości 852,43 złote; - lokal nr (...) o powierzchni 144,79 m ^{( 2 )}stanowił własność pozwanego w całym okresie objętym żądaniem pozwu. Koszty zarządu zgodnie z treścią uchwały nr (...) wyniosły 1,60 zł/m ^{( 2)} x 144,79 m ^{( 2)} (powierzchnia lokalu) = 231,66 złotych miesięcznie, wysokość funduszu remontowego 0,40 zł za m ^{( 2 )}powierzchni użytkowej x 144,79 m ^{( 2)} (powierzchnia lokalu) = 57,92 złotych miesięcznie z tym, że od maja Sąd Rejonowy przyjął stawkę 0,30 zł/m ^{( 2)}. Zatem miesięcznie łącznie zaliczki na fundusz remontowy i koszty zarządu wynosiły do maja 2011 roku 289,58 złotych (231,66 zł + 57,92 zł), a od maja 275,10 złotych (231,66 zł + 43,44 zł). Pozwany zatem powinien ponieść koszty zarządu i funduszu remontowego w wysokości 2.533,82 złote (289,58 zł x 4 miesiące = 1158,32 zł oraz 275,10 zł x 5 miesięcy = 1375,50 zł). Wpłaty pozwanego za ten lokal wyniosły 405,23 złote, co oznacza, że z tytułu zaliczek na fundusz remontowy i koszty zarządu za ten lokal pozwany posiada zaległość w wysokości 2.128,59 złotych. Sąd Rejonowy od zasądzonej od pozwanego kwoty 4.317,66 złotych zasądził odsetki ustawowe zgodnie z żądaniem pozwu, tj. od dnia 1 października 2011 roku. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o własności lokali na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca. Zatem od dnia następnego zaliczki miesięczne za poszczególne lokale były wymagalne. Żądanie pozwu obejmowało okres od dnia 1 stycznia 2011 roku do dnia 30 września 2011 roku. Zatem zasadnym było zasądzenie odsetek od dnia 1 października 2011 roku do dnia zapłaty. O kosztach procesu Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 98 i 100 k.p.c.

Apelację od powyższego wyroku wniósł pozwany, zaskarżając wyrok w części zasądzającej od niego na rzecz powoda kwotę 4.317,66 złotych wraz z odsetkami i zarzucając:

- naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 233 k.p.c. poprzez dokonanie oceny dowodów z przekroczeniem granic swobodnej oceny dowodów, co skutkowało błędnym przyjęciem, iż Wspólnota Mieszkaniowa podjęła w dniu 4 stycznia 2011 roku uchwałę nr (...) określającą wysokość zaliczek z tytułu zarządu nieruchomością wspólną;

- naruszenie prawa materialnego, tj. art. 25 ust. 1 i 1a ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokali poprzez ich błędną wykładnię polegającą na przyjęciu, że w zakres hipotezy tych przepisów wchodzi przypadek podjęcia przez wspólnotę mieszkaniową uchwały nieistniejącej.

Wskazując na powyższe wniósł o zmianę wyroku w zaskarżonej części poprzez oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego za obie instancje według norm przepisanych ewentualnie o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania z pozostawieniem temu Sądowi rozstrzygnięcia o kosztach postępowania odwoławczego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest bezzasadna.

W pierwszej kolejności omówienia wymaga zarzut naruszenia prawa procesowego zmierzający do podważenia ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd pierwszej instancji. Sąd Rejonowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych w oparciu o materiał dowodowy zgromadzony w sprawie i oceniony zgodnie z zasadą swobodnej oceny dowodów wyrażoną w treści art. 233 k.p.c. Ocena dowodów dokonana przez Sąd pierwszej instancji nie narusza reguł logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. W szczególności w zakresie dotyczącym oceny dowodów przedstawionych na okoliczność ustalenia, iż powodowa wspólnota mieszkaniowa w dniu 4 stycznia 2011 roku podjęła uchwałę nr (...) Sąd Okręgowy podziela ocenę Sądu pierwszej instancji, iż wiarygodnym dokumentem w tym zakresie jest potwierdzony notarialnie odpis uchwały nr (...) Wspólnoty Mieszkaniowej przy ul. (...) w R. wraz z listą podpisów właścicieli lokali, którzy głosowali za podjęciem uchwały (k.117-118). Wbrew twierdzeniem skarżącego dowód ten stanowi dokument w rozumieniu art. 245 k.p.c., bowiem oprócz treści uchwały załączono do niego listę podpisów właścicieli głosujących za jej podjęciem. Lista podpisów zawiera stwierdzenie jakiej konkretnie uchwały dotyczy stanowiąc: „Uchwała w sprawie wysokości zaliczek na utrzymanie części wspólnej nieruchomości”. Należy podkreślić, iż uchwały wspólnoty mieszkaniowej w istocie stanowią rodzaj czynności prawnej służącej do wyrażania wspólnej woli właścicieli lokali. Uchwała dochodzi do skutku, gdy jej treść uzyska aprobatę odpowiedniej większości osób. Cechą znamienną jest to, że jeżeli spełnione zostaną warunki do podjęcia uchwały, wiąże ona także te osoby, które nie brały udziału w głosowaniu albo głosowały przeciwko proponowanej uchwale. Właściciele lokali przegłosowani muszą się podporządkować woli większości. Omówione wyżej dokumenty zawierające treść uchwały oraz listę podpisów właścicieli lokali głosujących za podjęciem uchwały w sposób wystarczający dowodzą okoliczność podjęcia uchwały przez wspólnotę mieszkaniową. Zatem niezasadny jest zarzut naruszenia art. 233 k.p.c. Z tych względów Sąd Okręgowy podziela dokonane przez Sąd Rejonowy ustalenia faktyczne i nie ma potrzeby ich powtarzania.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art. 25 ust. 1 i 1 a ustawy z dnia 24 czerwca 1994 roku o własności lokai (Dz.U. 2000r., nr 80, poz.903 ze zm.) wskazać należy, iż w przypadku rażącego naruszenia podstawowych zasad porządku prawnego przy podejmowaniu uchwały dopuszczalne jest żądanie ustalenia w trybie art. 189 k.p.c. nieistnienia albo nieważności takiej uchwały, jako odstępstwo od trybu wzruszenia uchwały przewidzianego w art. 25 ustawy o własności lokali. Sąd Okręgowy podziela pogląd, iż każda osoba mająca w tym interes prawny może wówczas w dowolnym czasie wystąpić do sądu z powództwem o ustalenie nieistnienia albo nieważności uchwały bądź też zgłosić zarzut nieistnienia lub nieważności uchwały w innym postępowaniu sądowym (por. R. Strzelczyk, A. Turlej, Własność lokali. Komentarz, C.H.Beck 2007, str. 442). Jednakże w niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki do uznania, że przy podjęciu uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej z dnia 4 stycznia 2011 roku Nr (...) doszło do uchybień skutkujących jej bezwzględną nieważnością lub nieistnieniem. Przedmiotowa uchwała została podjęta w trybie indywidualnego zbierania głosów (art. 23 ust. 1 ustawy). Poświadczony odpis uchwały wskazuje, że karta do głosowania umieszczona została na „odwrotnej stronie uchwały” (k. 117). Dołączona została do niej „lista do głosowania” z 44 podpisami członków Wspólnoty Mieszkaniowej (k. 118). Wprawdzie w liście tej nie została wypełniona rubryka „udziały”, jednakże powód złożył do akt dokument „głosowania nad uchwałą nr (...)”, z którego wynika wielkość udziałów poszczególnych właścicieli lokali (k. 33 – 35). Należy stwierdzić, iż zachodzi tożsamość imion i nazwisk osób wskazanych jako właściciele poszczególnych lokali w obu listach do głosowania. Pozwala to na ustalenie, że „za przyjęciem uchwały głosy oddało 44 właścicieli, których suma udziałów w nieruchomości wspólnej wynosi 60,70% (w uchwale błędnie podano, że jest to 62,06% ) – k. 117. Powołane dokumenty dają podstawę do ustalenia, iż Wspólnota Mieszkaniowa w sposób skuteczny uchwaliła wysokość zaliczek na koszty zarządu nieruchomością wspólną oraz na fundusz remontowy, a za podjęciem uchwały (...) roku określającej stawki zaliczek na koszty zarządu i fundusz remontowy głosowała większość właścicieli, o jakiej mowa w art. 23 ust. 2 ustawy o własności lokali (Dz. U. z 2000, Nr 80, poz. 903). Analizując zatem treść złożonego odpisu uchwały Nr (...), na której odwrocie zamieszczono listę do głosowania, należało stwierdzić, iż pomimo niewskazania wysokości udziałów w nieruchomości wspólnej każdej z osób głosujących za jej przyjęciem, brak ten nie może skutkować uznaniem uchwały za nieistniejącą. Nie został podniesiony zarzut, aby wysokość udziałów tychże osób wskazana w toku głosowania nad uchwałą nr (...) była inna od istniejącej w dacie głosowania nad uchwałą nr (...).

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy stosowanie do art. 385 k.p.c. oddalił apelację.

Sąd Okręgowy orzekł o kosztach postępowania odwoławczego, obciążając nimi pozwanego stosownie do zasady odpowiedzialności za wynik procesu wyrażonej w treści art. 98 k.p.c. Na zasądzone koszty składa się wynagrodzenie pełnomocnika reprezentującego powoda w wysokości ustalonej na podstawie §12 ust 1 pkt 1 w zw. z §6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz.U. nr 163, poz. 1349 ze zm.).