Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 listopada 2018 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2018 roku w Człuchowie

na rozprawie

sprawy

z powództwa (...) Banku S.A, z siedzibą w W.

przeciwko D. D., P. K. (1), M. K., K. K.

o zapłatę

oddala powództwo

Pobrano opłatę kancelaryjną

w kwocie zł – w znakach

opłaty sądowej naklejonych

na wniosku.

Sygn. akt I C 842/18

UZASADNIENIE

Powód (...) Bank S.A. z siedzibą w W. wniósł pozew do elektronicznego postępowania upominawczego przeciwko D. D., M. K., K. K. i P. K. (1) o zapłatę solidarnie kwoty 5.226,75 złotych wraz z umownymi odsetkami w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP rocznie, ale nie więcej niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie od dnia 4 lipca 2018 roku do dnia zapłaty od kwoty 4.159,98 złotych oraz ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty od kwoty 1.046,91 złotych i o zasądzenie od pozwanych na rzecz powoda kosztów sądowych.

W uzasadnieniu wskazał, że zawarł z D. D. umowę kredytu nr (...) w dniu 14 marca 2008 roku zabezpieczoną umową poręczenia cywilnego zawartą z T. K. z dnia 14 marca 2008 roku. Strona pozwana nie wywiązała się z ciążącego na niej zobowiązania terminowego dokonywania spłat w wysokościach ustalonych w zawartej umowie.

W dniu 25 grudnia 2013 roku poręczyciel T. K. zmarł.

Postanowieniem Sądu Rejonowego w C. z dnia 25 marca 2015 roku, wydanym w sprawie I Ns (...), spadek po T. K. nabyli z dobrodziejstwem inwentarza M. K., K. K. i P. K. (1).

Powód podkreślił, że roszczenie jest wymagalne od dnia 25 października 2015 roku, kiedy to strona pozwana dopuściła się pierwszej zaległości w spłacie wymagalnych rat. W związku z brakiem zapłaty zaległych rat strona powodowa wypowiedziała przedmiotową umowę stawiając całą należność w stan wymagalności.

Na dochodzone roszczenie składa się niespłacony kapitał w wysokości 4.159,98 złotych, odsetki umowne za okres korzystania z kapitału w wysokości 10%, tj. od dnia 25 października 2015 roku do dnia 6 maja 2016 roku w wysokości 56,12 złotych, odsetki za opóźnienie w wysokości 10% za okres od dnia 25 października 2015 roku do dnia 3 lipca 2018 roku w wysokości 990,79 złotych oraz kwota 19,86 złotych tytułem opłat i prowizji.

Postanowieniem z dnia 6 września 2018 roku, wydanym w sprawie VI Nc-e (...), Sąd Rejonowy Lublin Zachód (...) stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty i przekazał sprawę do tutejszego Sądu.

Pozwany – D. D. nie stawił się na termin rozprawy.

Pozwani – K. K., M. K. i P. K. (1) przyznali, że wiedzieli o zobowiązaniu pozwanego D. D.. Pozwany P. K. (1) zaprzeczył aby posiadał wiedzę na temat poręczenia zobowiązania przez jego ojca T. K., natomiast pozwane M. K. i K. K. przyznały, że wiedziały o poręczeniu. Podkreśliły jednak, że pozwany D. D. zapewniał ich, że zobowiązanie reguluje. Pozwani zaprzeczyli aby otrzymywali jakiekolwiek wezwania do zapłaty, jak również aby poręczyciel T. K. informował ich o nieregulowaniu zobowiązania przez pozwanego D. D..

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 marca 2008 roku pozwany D. D. zawarła z powodem (...) Bank S.A. z siedzibą w K. Oddział w J. umowę kredytu złotówkowego indeksowanego kursem (...) nr (...), stanowiącego równowartość w złotych polskich kwoty 9.961,10 CHF na okres 72 miesięcy. Kredyt został poręczony przez T. K..

Data uiszczenia pierwszej raty została ustalona na dzień 25 kwietnia 2008 roku, a ostatniej na dzień 25 marca 2014 roku.

Kredyt przeznaczono na zakup samochodu osobowego marki H. (...), rok produkcji 1999, o wartości 17.800,00 złotych.

bezsporne, nadto dowód z innych środków dowodowych: umowa kredytu z dnia 14 marca 2008 roku z harmonogramem spłat k. 20 – 22, umowa poręczenia k. 23.

W dniu 25 grudnia 2013 roku zmarł poręczyciel T. K..

Postanowieniem z dnia 25 marca 2015 roku Sąd Rejonowy w C., w sprawie I (...) stwierdził, że spadek po nim na podstawie ustawy nabyła jego żona M. K. w ¼ części oraz jego dzieci P. K. (1), K. K., P. K. (2) i J. K. każda z tych osób w 3/16 części z tym, że nabycie spadku nastąpiło z dobrodziejstwem inwentarza.

bezsporne, nadto dowód z innych środków dowodowych: postanowienie Sądu Rejonowego w Człuchowie z dnia 25 marca 2015 roku k. 24.

Pozwany D. D. i poręczyciel T. K., w związku z zakończeniem okresu kredytowania umowy kredytu i postawieniem całej należności w stan wymagalności, wezwaniem z dnia 6 maja 2016 roku zostali wezwani do zapłaty pozostałego zadłużenia. Jednocześnie powód poinformował pozwanego i poręczyciela o możliwości przetwarzania ich danych osobowych bez ich zgody w okresie pięciu lat od dnia wygaśnięcia zobowiązania, co może utrudnić korzystanie z produktów kredytowych oferowanych przez banki i instytucje finansowe na terenie kraju.

dowód z innych środków dowodowych: zawiadomienie i ostateczne wezwanie z dnia 6 maja 2016 roku k. 25 – 26v.

Pozwani M. K., P. K. (1) i K. K. nie otrzymywali żadnych wezwań do zapłaty od powoda. Nie posiadali żadnej wiedzy o wysokości istniejącego zadłużenia.

przyznane

Sąd zważyła następujący stan faktyczny:

Roszczenie nie zasługuje na uwzględnienie z uwagi na przedawnienie roszczenia.

Zgodnie z treścią art. 117 § 2 kc ten, przeciwko komu przysługuje dane roszczenie (podmiot zobowiązaniowy), po upływie określonego czasu, ma możliwość uchylenia się od jego zaspokojenia. Upływ czasu oznacza w istocie, że podmiot zobowiązany staje się stroną, która decyduje o zaspokojeniu roszczenia. Ma on bowiem możliwość albo powołania się na przedawnienie, albo dobrowolnego zaspokojenia uprawnionego. Przy czym ma on w tym zakresie pełną swobodę i może dokonać tego w dowolny sposób, w tym także per facta concludentia.

Ponadto w myśl art. 117 § 2 ¹ kc, dodanego ustawą z dnia 13 kwietnia 2018 roku (Dz.U. z 2018 r. poz. 1104), która weszła w życie w dniu 9 lipca 2018 roku, po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi. Podkreślić przy tym należy, że przepis ten stosuje się również do roszczeń przedawnionych przysługujących przeciwko konsumentowi, co do których do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nie podniesiono zarzutu przedawnienia (art. 5 ust. 4 Ustawa o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw z dnia 13 kwietnia 2018 roku (Dz.U. z 2018 r. poz. 1104).

Bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Należy jednak zauważyć, że bieg przedawnienia przerywa się m.in. przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia, ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia (art. 123 § pkt 1 k.c.) oraz przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której przysługuje (art. 123 § 1 pkt 2 k.c.). Po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo, przy czym w razie przerwania przedawnienia w sposób wskazany w art. 123 § 1 pkt 1 k.c., biegnie ono na nowo dopiero po zakończeniu postępowania (art. 124 k.c.). Bieg terminu przedawnienia ulega zawieszeniu w przypadkach wskazanych w art. 121 k.c.

W myśl natomiast art. 118 kc, w brzmieniu ustawy z dnia 13 kwietnia 2018 roku (Dz.U. z 2018 r. poz. 1104), która weszła w życie w dniu 9 lipca 2018 roku, jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata.

Bieg terminu przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne, a jeżeli wymagalność roszczenia zależy od podjęcia określonej czynności przez uprawnionego, to bieg terminu rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stałoby się wymagalne, gdyby uprawniony podjął czynność w najwcześniej możliwym terminie (art. 120 § 1 kc).

W przedmiotowej sprawie niewątpliwym jest, że roszczenie powoda ma charakter majątkowy i jest związane z działalnością gospodarczą powoda. Należy również zauważyć, że o związku roszczenia z prowadzeniem działalności gospodarczej powinny decydować okoliczności istniejące w chwili powstania roszczenia, przy czym bez znaczenia dla tej kwalifikacji pozostaje, czy roszczenie powstało w relacji obustronnie profesjonalnej, czy też profesjonalista (przedsiębiorca) występuje tylko po jednej stronie stosunku prawnego, wystarczy, iż podmiotem gospodarczym jest osoba występująca z roszczeniem (por. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 15 listopada 2012 roku, w sprawie I ACa 674/12).

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci umowy kredytu nr (...) z dnia 14 marca 2008 roku wynika, że pozwany na podstawie przedmiotowej umowy skorzystał z kredytu złotówkowego indeksowanego kursem (...), stanowiącego równowartość w złotych polskich kwoty 9.961,10 CHF na zakup pojazdu marki H. (...), jak również, że przedmiotowe zobowiązanie zostało poręczone przez T. K., który zmarł w dniu 25 grudnia 2015 roku. Istotnym jest również, że kredyt ten miał być spłacany w systemie ratalnym, przy czym płatność pierwszej raty ustalono na dzień 25 kwietnia 2008 roku, a ostatniej na dzień 25 marca 2014 roku. Ponadto powód w uzasadnieniu pozwu wskazał, że datą wymagalności roszczenia jest 25 październik 2015 roku, przy czym data ta jest tożsama z dopuszczeniem się przez stronę pozwaną pierwszej zaległości w spłacie wymagalnych rat.

Wobec powyższego Sąd powziął wątpliwości co do faktycznej daty wymagalności roszczenia, albowiem z zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci harmonogramu spłaty kredyt jednoznacznie wynika, że ostatnia rata miała być płatna w dniu 25 marca 2014 roku. Ponadto powód nie przedłożył żadnego materiału dowodowego, z którego wynikałoby aby podejmował on jakiekolwiek czynności mające na celu zmianę terminu spłaty zobowiązania – wydłużenie terminu spłaty zobowiązania, w szczególności w zakresie zmiany terminu spłaty poszczególnych rat. Nie wykazał on również w toku niniejszego procesu aby podejmował jakiekolwiek czynności mające na celu przerwę biegu przedawnienia.

Dlatego też wskazany przez powoda w uzasadnieniu pozwu termin wymagalności roszczenia, jako niemający potwierdzenia w zaoferowanym materiale dowodowym, należy uznać jako wskazany wyłącznie na potrzeby niniejszego procesu.

W konsekwencji Sąd jako datę wymagalności roszczenia przyjął dzień następujący po dacie wskazanej w harmonogramie jako datę spłaty ostatniej raty.

Zatem, skoro z harmonogramu spłaty kredytu wynika bezsprzecznie, że ostatnia rata miała być uiszczona w dniu 25 marca 2014 roku, to roszczenie powoda uległo przedawnieniu, albowiem pozew został wniesiony po upływie trzyletniego terminu do dochodzenia roszczenia, a mianowicie w dniu 9 lipca 2018 roku.

Wprawdzie pozwani nie podnieśli zarzutu przedawnienia, jednakże z uwagi na treść art. 117 § 2 ¹ kc, dodanego ustawą z dnia 13 kwietnia 2018 roku (Dz.U. z 2018 r. poz. 1104), która weszła w życie w dniu 9 lipca 2018 roku, Sąd zobligowany był do jego uwzględnienia z urzędu. Przepis ten bowiem jednoznacznie wskazuje, że z uwagi na upływ terminu przedawnienia powód nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi.

Wobec powyższego zasadnym było orzec jak w sentencji.