Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2018r.

Sąd Rejonowy w G. II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SR Joanna Sobczak

Protokolant: st. sekr. sąd. Monika Formaniewicz

w obecności Prokuratora Małgorzaty Zdrojewskiej – Gutowskiej

po rozpoznaniu dnia 8 maja 2018r. sprawy karnej

M. O. – s. M. i K. z domu W., urodz. (...) w G., zam. w G. ul. (...), obecnie przebywającego w (...) w G., PESEL (...), obywatelstwa polskiego, karanego

oskarżonego o to, że:

w dniu 25.06.2017r. w G. na parkingu przy ul. (...) ok. godz. 17.15 znajdując się w stanie nietrzeźwości odpowiadającemu wartościom stężenia alkoholu w organizmie rzędu 2-3 promila prowadził pojazd mechaniczny tj. samochód osobowy marki A. (...) o nr rej. (...), przy czym w przeprowadzonym o godzinie 19.05 badaniu krwi stwierdzono 3,53 promila alkoholu, a w badaniu przeprowadzonym o godzinie 19.35 wartość 3,49 promila alkoholu we krwi, natomiast w badaniu o godzinie 20.05 wartości 3,50 promila alkoholu we krwi,

tj. o czyn z art. 178a§1 kk

o r z e k A:

1.  oskarżonego M. O. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu tj. przestępstwa z art. 178a §1 kk i za to na podstawie art. 178a§1 kk wymierza mu karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności;

2.  na podstawie art. 42 § 1 i 2 kk orzeka wobec oskarżonego M. O. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 (czterech) lat od uprawomocnienia się wyroku;

3.  na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego M. O. środek karny w postaci świadczenia pieniężnego w kwocie 5.000 (pięć tysięcy) złotych na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

4.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz Kancelarii Adwokackiej adw. J. L. kwotę 420 (czterysta dwadzieścia) złotych plus VAT tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu;

5.  zwalnia oskarżonego od obowiązku uiszczenia opłaty oraz od obowiązku uiszczenia wydatków postępowania, którymi obciąża Skarb Państwa.

Sygnatura akt II K 35/18

Zakres uzasadnienia ograniczono na podstawie art. 424 § 3 KPK z uwagi na to, że wniosek o pisemne uzasadnienie złożony na podstawie art. 422 § 2 KPK dotyczy wyłącznie orzeczenia o karze.

UZASADNIENIE

Występek przewidziany w art. 178a § 1 kk jest zagrożony karą grzywny, karą ograniczenia wolności albo karą pozbawienia wolności do lat 2.

Rozważając w tych ramach wymiar kary wobec oskarżonego M. O. Sąd uwzględnił następujące okoliczności:

Sąd na niekorzyść oskarżonego potraktował:

- jego uprzednią wielokrotną karalność;

- znaczny stopień nietrzeźwości, z jakim oskarżony prowadził pojazd; stopień nietrzeźwości co najmniej czterokrotnie przekraczał dopuszczalną normę w świetle przepisów prawa karnego;

- brak uzasadnionych przyczyn, z powodu których oskarżony zdecydował się poruszać samochodem w stanie nietrzeźwości;

Sąd potraktował na korzyść oskarżonego:

- niewielką odległość jaką oskarżony pokonał kierując pojazdem zanim zostało mu to uniemożliwione;

Mając na względzie wszystkie powyżej opisane okoliczności Sąd uznał, że wobec oskarżonego należało orzec na podstawie art. 178a § 1 kk karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wymiar tej kary odpowiada zdaniem Sądu stopniowi społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego, który należy ocenić jako znaczny.

W ocenie Sądu w odniesieniu do oskarżonego, który był już uprzednio karny tylko kara pozbawienia wolności ma szanse spełnić cele kary i jednocześnie rodzaj i wymiar tej kary nie przekraczają stopnia jego winy, który należy uznać za znaczny. W tym kontekście ważką okoliczność stanowi fakt, iż oskarżonemu w przeszłości wymierzane były kary z warunkowym zawieszeniem ich wykonania, a pomimo tego oskarżony nie wykorzystywał dawanej mu szansy i powracał na drogę przestępstwa. Do tego dwukrotnie były wobec oskarżonego orzekane kary ograniczenia wolności, które wobec ich niewykonywania zamieniano na kary zastępcze pozbawienia wolności. Uprzednia wielokrotna karalność M. O., przemawia również za tym, że czyn, który on popełnił nie miał charakteru wyjątkowego i stanowił wyraz tendencji oskarżonego do lekceważenia norm prawnych. W świetle tych okoliczności nie ulega zatem wątpliwości, że dla powstrzymania oskarżonego przed popełnieniem innego lub podobnego przestępstwa za konieczne należy uznać wymierzenie kary najsurowszego rodzaju czyli kary pozbawienia wolności. W ocenie Sądu kara ta zdaje się wreszcie czynić zadość wskazaniom prewencji ogólnej, a mianowicie uzmysławia ona społeczeństwu, że prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości spotyka się z natychmiastową reakcją organów wymiaru sprawiedliwości. Z tych wszystkich względów orzeczono jak w punkcie 1-szym sentencji wyroku.

Oskarżony M. O. został skazany za popełnienie przestępstwa przewidzianego w art. 178a § 1 kk. W związku z tym Sąd na podstawie art. 42 § 2 kk orzekł wobec niego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres czterech lat. Podejmując to rozstrzygnięcie Sąd miał na względzie opisane już powyżej okoliczności, które zostały wzięte pod uwagę przy wymiarze kary. W ocenie Sądu orzeczony okres środka karnego określonego w art. 42 kk jest współmierny do stopnia społecznej szkodliwości popełnionego czynu przestępnego oraz winy oskarżonego, które należy uznać za dość znaczne. Wobec tego, że M. O. został skazany za czyn z art. 178§1 kk Sąd miał możliwość orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów w wymiarze od trzech do piętnastu lat. Zdaniem Sądu wymiar tego środka karnego odpowiada pozostałym dyrektywom wymiaru kary, w szczególności dyrektywie prewencji indywidualnej.

W ocenie Sądu wychowawczą rolę w kształtowaniu świadomości prawnej oskarżonego mogło spełnić świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 złotych, dlatego też orzeczono na podstawie art. 43a § 2 kk jak w punkcie trzecim sentencji wyroku. Zgodnie z treścią przywołanego przepisu w razie skazania za czyn z art. 178a§1a kk sąd orzeka świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości co najmniej 5000 złotych.

W punkcie 4 – tym wyroku orzeczono o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej oskarżonemu z urzędu, zasądzając od Skarbu Państwa na rzecz kancelarii adwokackiej adw. J. L. kwotę 420 zł + 23% podatku VAT.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (t.j. z 1983 r. Dz. U. Nr 49, poz. 223 ze zm.) w zw. z art. 624 § 1 kpk Sąd w punkcie 5- tym wyroku zwolnił oskarżonego w całości od obowiązku uiszczenia opłaty, zwolnił także go od obowiązku uiszczenia wydatków postępowania, którymi obciążył Skarb Państwa. Podejmując takie rozstrzygnięcie Sąd miał na względzie okoliczność, że oskarżony nie osiąga dochodów.