Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 listopada 2018r.

Sąd Rejonowy w Kętrzynie III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Olejarczyk

Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Grabowska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 listopada 2018r. w K. sprawy

z powództwa małoletniej W. D. reprezentowanej przez J. W.

przeciwko T. C.

o podwyższenie alimentów

I.  Podwyższa alimenty od pozwanego T. C. na rzecz małoletniej W. D. do kwoty po 600,00 (sześćset) złotych miesięcznie, płatne przy zachowaniu dotychczasowych warunków i terminów płatności z ustawowymi odsetkami w wypadku opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat poczynając od 11 września 2018r. w miejsce alimentów ustalonych ugodą zawartą przed Sądem Rejonowym w Kętrzynie z dnia 20 marca 2015r. w sprawie III RC 429/14 w kwocie 500,00 złotych miesięcznie.

II.  Oddala powództwo w pozostałym zakresie.

III.  Nie obciąża pozwanego kosztami sądowymi.

IV.  Wyrokowi w punkcie I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności .

SSR Grzegorz Olejarczyk

UZASADNIENIE

J. W. działając w imieniu małoletniej powódki W. D. wniosła o podwyższenie alimentów od pozwanego T. C. z kwoty 500 zł na kwotę 800 zł na rzecz małoletniej córki.

W uzasadnieniu pozwu podała, że od czasu ustalenia alimentów w 2015r. zmieniły się koszty utrzymania małoletniej. Aktualnie córka ma 12 i wydatki związane z jej utrzymaniem znacząco wzrosły. Z uwagi na wadę zgryzu, małoletnia ma założony aparat ortodontyczny i pozostaje pod opieką lekarza ortodonty. Matka poniosła wysokie koszty leczenia w tym zakresie. Natomiast pozwany nie płaci regularnie alimentów na rzecz córki oraz w żaden inny sposób nie dokłada się do jej utrzymania. Podniosła, że pozwany wyjeżdża do pracy za granicą oraz dorabia podejmując prace w budownictwie, zatem powinien w większym niż dotychczas stopniu łożyć na utrzymanie córki (k. 2-3).

Ostatecznie na rozprawie w dniu 30 listopada 2018r. wniosła o podwyższenie alimentów na rzecz małoletniej powódki do kwoty 700 zł miesięcznie (k. 36).

Pozwany T. C. w odpowiedzi na pozew domagał się oddalenia powództwa.

W uzasadnieniu podał, że utrzymuje się z renty w wysokości ok. 920 zł miesięcznie i podejmuje prace dorywcze. Aktualnie nie jest w stanie łożyć na utrzymanie córki wyższych alimentów. W jego ocenie, matka małoletniej powódki zawyżyła koszty utrzymania córki. Wskazał, że dołożył się do leczenia ortodontycznego córki razem ze swoją matką w kwocie 700 zł (k. 11-12).

Sąd ustalił, co następuje:

W sprawie III RC 429/14 w dniu 20 marca 2015r. przed Sądem Rejonowym w Kętrzynie strony zawarły ugodę, w której pozwany T. C. zobowiązał się płacić na rzecz małoletniej W. C. tytułem obniżonych alimentów kwotę 500 zł miesięcznie w miejsce dotychczasowych alimentów w kwocie 600 zł ustalonych w wyroku Sądu Okręgowego w Olsztynie z dnia 29 września 2014r. w sprawie VI RC 1732/13 przy zachowaniu dotychczasowych warunków i terminów płatności poczynając od 1 marca 2015r. (protokół zawarcia ugody k. 38 akt III RC 1732/13).

J. W. wspólnie z mężem małoletnia córką zamieszkuje w W.. Pracuje jako asystent nauczyciela w Specjalnym Ośrodku szkolno-wychowawczym w W. w niepełnym wymiarze czasu pracy, gdzie zarabia 980,62 zł netto miesięcznie (zeznania k. 26, kserokopia umowy o pracę k. 6, zaświadczenie o wynagrodzeniu k. 24).

T. C. wspólnie z konkubiną zamieszkuje w B.. Pobiera rentę z tytułu niezdolności do pracy w wysokości 878,12 zł miesięcznie. Podejmuje prace dorywcze w budownictwie oraz kilka razy w roku wyjeżdża do pracy sezonowej do Niemiec (zeznania pozwanego k. 26v, k. 36, zaświadczenie z ZUS k. 25).

Sąd zważył, co następuje:

Na podstawie art. 138 kro w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Jednocześnie ustalając wysokość obowiązku alimentacyjnego Sąd bierze pod uwagę nie tylko usprawiedliwione potrzeby uprawnionego, ale także ustala na jakiej stopie życiowej żyją uprawnieni i zobowiązany do alimentacji (art. 135§1 kro). W sytuacji gdy rodzic, który nie wykonuje bieżącej pieczy nad dziećmi jest wówczas zobowiązany finansowo do łożenia na ich rzecz celem zapewnienia utrzymania.

Bezsporne jest, że małoletnia powódka nie jest w stanie utrzymać się samodzielnie i nie posiada majątku, wobec tego oboje rodzice obowiązani są do przyczyniania się do łożenia na jej utrzymanie.

Orzekając w niniejszej sprawie Sąd uznał, że wypełniona została dyspozycja art. 138 kro, uzasadniająca podwyższenie alimentów należnych małoletniej powódki od pozwanego o 100 zł tj. do kwoty 600 złotych miesięcznie. Wskazać bowiem trzeba, iż od czasu orzekania w zakresie alimentów w 2015r. zmieniły się usprawiedliwione potrzeby małoletniej powódki, Małoletnia powódka aktualnie ma 12 lat, uczęszcza do szóstej klasy szkoły podstawowej, zatem koszty jej utrzymania są znaczące. Matka małoletniej powódki niejednokrotnie podnosiła, że pozwany oprócz płacenia należnych alimentów w wysokości 500 zł miesięcznie, w żaden inny sposób nie dokłada się do utrzymania małoletniej córki, nie utrzymuje z córką regularnych kontaktów (zeznania k. 26). Sąd dał wiarę zeznaniom matki małoletniej powódki w tym zakresie. Podnieść przy tym należy, iż małoletnia ma znaczną wadę zgryzu i zaszła konieczność podjęcia leczenia ortodontycznego, co niewątpliwie generuje jeszcze większe wydatki związane z jej utrzymanie. Za założenie aparatu ortodontycznego córce tylko górne zęby matka zapłaciła 1700 zł. Natomiast pozwany nie pokrył nawet połowy poniesionych przez matkę kosztów w tym zakresie.

Dlatego też, w ocenie Sądu pozwany winien w większym niż dotychczas zakresie łożyć na utrzymanie małoletniej powódki, adekwatnie do jej usprawiedliwionych potrzeb. Podnieść w tym miejscu należy, iż pozwany znajduje się w lepszej sytuacji materialnej, aniżeli w dacie poprzedniej sprawy alimentacyjnej. Renta w wysokości ok. 900 zł miesięcznie, jaka otrzymuje – nie jest jego jedynym źródłem dochodu. Ponadto renta jest świadczeniem okresowym i jak zeznał pozwany kończy się mu już w grudniu (k 36). Dlatego Sąd uznał, iż nie renta jest stałym i głównym źródłem dochodów pozwanego, gdyż stałym dochodem pozwanego jest podejmowana przez niego praca w kraju i zagranicą. Pozwany potrafi pracować na budowie, potrafi też kilka razy w roku pracować sezonowo w rolnictwie zagranicą. Oceniając stan jego wydatków pozwanego Sąd wziął także pod uwagę, iż pozwany nie prowadzi samodzielnego gospodarstwa domowego, ale mieszka z konkubiną, o czym sam zeznał (k 36). Kwota 300 zł jaka ma dokładać się do życia konkubinie nie jest wygórowana i umożliwia pozwanemu na łożenie alimentów w wyższej kwocie.

Zatem jego sytuacja majątkowa pozwala mu na płacenie alimentów w wysokości ustalonej przez Sąd tj. 600 zł, czyli o 100 zł miesięcznie więcej. 100 zł w skali roku daje kwotę 1200 zł czyli niecałe 300 euro. W ocenie sądu pozwany również na tą kwotę podwyższenia alimentów jest w stanie zarobić czy to w kraju, czy zagranicą.

Dodatkowo wskazać należy, iż ustalone w nowej wysokości alimenty nie spowodują zwolnienia matki małoletniej powódki z obowiązku łożenia na jej utrzymanie. Koszt utrzymania dziecka jest wyższy aniżeli 600 zł miesięcznie, a J. W. oprócz sprawowania wyłącznej pieczy nad córką także co miesiąc, lub w miarę potrzeb wykłada kwoty w podobnej co ojciec dziecka wysokości.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, Sąd podwyższył alimenty od pozwanego T. C. na rzecz małoletniej W. D. do kwoty 600 zł miesięcznie, poczynając od 11 września 2018r. (pkt. I wyroku).

W pkt. II wyroku Sąd, powództwo w pozostałej części oddalił albowiem żądana przez matkę małoletniej powódki kwota 700 zł alimentów miesięcznie jest w tym zakresie wygórowana. W ocenie Sądu alimenty w kwocie 600 zł miesięcznie zabezpieczą połowę kosztów utrzymania małoletniej powódki. W ocenie Sądu, alimenty w takiej wysokości, odpowiadają usprawiedliwionym potrzebom powódki i są adekwatne do możliwości zarobkowych pozwanego. Sąd ocenił, że w ten sposób koszt utrzymania małoletniej powódki będzie rozłożony równomiernie na obydwoje rodziców, przy uwzględnieniu także wykonywania przez matkę bieżącej pieczy nad dzieckiem.

Na podstawie art. 100 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U z 2018r. poz. 300) nie obciążył pozwanego kosztami sądowymi (pkt. III wyroku).

Zgodnie z art. 333§1 pkt. 1 kpc wyrokowi w pkt. I nadano rygor natychmiastowej wykonalności (pkt. IV wyroku).

SSR Grzegorz Olejarczyk