Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 04 grudnia 2018 roku

Sąd Rejonowy w Giżycku w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – SSR Katarzyna Garbarczyk

Protokolant – st.sekr.sąd. Aneta Dybikowska

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w (...) Urszuli Bolik

po rozpoznaniu w dniu 04 grudnia 2018 roku sprawy

S. P. (1)

ur. (...) w E.

syna C. i J. z d. S.

oskarżonego o to, że:

1.  W dniu 06 i 10 sierpnia 2018 roku w miejscowości W. i miejscowości P. gmina W., pomimo orzeczonego w dniu 14 czerwca 2018 roku wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydział Karny o sygn. akt. IIK 160/18 zakazu zbliżania się B. S. (1) na odległość mniejszą niż 100 metrów na okres 3 lat, zbliżył się do w/w wymienionej na odległość od 1 do 2 m w miejscu pracy oraz w miejscu zamieszkania przy czym zarzucanego mu przestępstwa dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne

tj. o czyn z art. 244kk w zw. z art. 64§1kk

2.  W dniu 10 sierpnia 2018 roku w miejscowości P. gmina W. wypowiadał pod adresem B. S. (1) groźby karalne pozbawienia życia oraz zniszczenia samochodu, przy czym groźby te wzbudziły u w/ wymienionej uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione

tj. o czyn z art. 190§1kk

1.  Oskarżonego S. P. (1) w ramach czynu zarzuconego mu w pkt. 1 uznaje za winnego tego, że:

a). w dniu 06 sierpnia 2018 roku w miejscowości W. nie stosował się do orzeczonego w dniu 14 czerwca 2018 roku wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydział Karny o sygn. akt. IIK 160/18 zakazu zbliżania się B. S. (1) na odległość mniejszą niż 100 metrów na okres 3 lat i zbliżył się do w/w wymienionej na odległość od 1 do 2 m w miejscu pracy przy czym zarzucanego mu przestępstwa dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne tj. czynu z art. 244kk w zw. z art. 64§1kk;

b). w dniu 10 sierpnia 2018 roku w miejscowości P. gmina W., nie stosował się do orzeczonego w dniu 14 czerwca 2018 roku wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydział Karny o sygn. akt. IIK 160/18 zakazu zbliżania się B. S. (1) na odległość mniejszą niż 100 metrów na okres 3 lat i zbliżył się do w/w wymienionej na odległość od 1 do 2 m w miejscu zamieszkania przy czym zarzucanego mu przestępstwa dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne tj. czynu z art. 244kk w zw. z art. 64§1kk

- ustala, że oskarżony działał w warunkach ciągu przestępstw i za to na podstawie art. 244 kk w zw. z art. 64§1 kk skazuje oskarżonego, zaś na podstawie art. 244 kk w zw. z art. 91§1 kk wymierza oskarżonemu karę 1 ( jeden ) roku i 6 ( sześć) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Oskarżonego S. P. (1) uznaje za winnego czynu zarzuconego mu w pkt. 2 i za to na podstawie art. 190§1 kk skazuje go na karę 10 ( dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 41a§1 i 4 kk tytułem środka karnego orzeka wobec oskarżonego zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej B. S. (1) na odległość mniejszą niż 100 ( sto) metrów przez okres 5 ( pięć) lat oraz zakaz kontaktowania się z pokrzywdzoną B. S. (1) bezpośrednio i za pośrednictwem środków teleinformatycznych przez okres 5 ( pięć) lat.

3.  Na podstawie art. 85§1 i 2 kk, art. 85a kk, art. 86§1 kk i art. 91§2 kk orzeka karę łączną w wysokości 1 (jeden) roku i 10 ( dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności.

4.  Zwalnia oskarżonego od ponoszenia opłaty i pozostałych kosztów sądowych.

Sygn. akt IIK 501/18

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranych dowodów Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Prawomocnym dnia 28.03.2007 r., wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Olecku, z dnia 06.02.2007 r., sygn. akt VK 785/06, S. P. (1) został skazany za popełnienie przestępstwa z art. 244 kk w zb. z art. 178a§1 kk w zw. z art. 11§2 kk na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie m. in. od 28.10.2014 r. do 28.11.2015 r. S. P. (1) i B. S. (1) pozostawali w konkubinacie. Pokrzywdzona postanowiła zakończyć związek z oskarżonym, z czym S. P. (1) nie mógł się pogodzić.

W dniu 14 czerwca 2018 roku wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydział Karny - sygn. akt. IIK 160/18 – S. P. (1) został skazany m. in. za przestępstwo z art. 190a§1 kk w zb. z art. 190§1 kk w zw. z art. 11§2 kk, popełnione na szkodę B. S. (1). Wyrokiem tym orzeczono wobec oskarżonego, na mocy art. 41a§1 i 4 kk, środek karny w postaci zakazu zbliżania się B. S. (1) na odległość mniejszą niż 100 metrów na okres 3 lat. Wyrok uprawomocnił się w dniu 22.06.2018 r.

Pomimo zapadłego wyroku, oskarżony nachodził pokrzywdzoną, czyniąc to wbrew jej woli, albowiem B. S. (2) wielokrotnie oświadczała oskarżonemu, że nie życzy sobie kontaktów z nim.

W dniu 06 sierpnia 2018 roku, S. P. (1) przyszedł do lokalu „(...)” w W., do miejsca pracy pokrzywdzonej. Oskarżony wiedział, że B. S. (1) tu pracuje. Podszedł do kobiety na odległość 1 metra, żądając, by pokrzywdzona wyszła z nim na zewnątrz baru, gdyż chce z nią porozmawiać. B. S. (1) odmówiła, wobec czego S. P. (1) opuścił lokal.

W dniu 10 sierpnia 2018 roku, oskarżony przybył do miejsca zamieszkania B. S. (1), do P., gmina W., domagając się wpuszczenia go przez pokrzywdzona do jej domu, albowiem chce z nią z porozmawiać. Pokrzywdzona nie wpuściła oskarżonego, więc ten stukał do zamkniętych drzwi wejściowych, krzycząc, żeby kobieta wpuściła go do środka. B. S. (1) oświadczyła oskarżonemu, że nie wpuści go do środka i nie będzie z nim rozmawiać. Wówczas S. P. (1) zaczął wulgarnie wyzywać pokrzywdzoną, kierował pod jej adresem groźby karalne pozbawienia życia oraz zniszczenia samochodu. Groźby te wzbudziły u pokrzywdzonej uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione. W tym czasie w mieszkaniu przebywała córka B. P.- która słyszała słowa oskarżonego. B. S. (1) wezwała na miejsce patrol Policji, który zatrzymał S. P. (1).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: częściowo wyjaśnień oskarżonego (k. 283v: 21-22, 25-26, 43), nadto na podstawie zeznań B. S. (1) (k. 283v- 284, 7-9, 49-50, 179-180), P. S. (k. 284- 284v, 123-124), M. F. (k. 284v, 13-14), a także w oparciu o takie dowody, jak: protokół zatrzymania osoby k. 2, odpis wyroku k. 3-4, kserokopia notatnika k. 15-18, karta karna k. 141-143, wyrok k. 164.

S. P. (1) częściowo przyznał się do winy (k. 283v: 21-22, 25-26, 43), tj. do tego, że przybył do miejsca pracy pokrzywdzonej, i do tego, że udał się do miejsca zamieszkania B. S. (1). Oskarżony zaprzeczył natomiast, by stosował wobec B. S. (1) groźby. S. P. (1) potwierdził, iż wiedział, że ma zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej.

Sąd sceptycznie odniósł się do wyjaśnień oskarżonego, w których nie przyznaje się on do winy. W ocenie Sądu wyjaśnienia te nie polegają na prawdzie i stanowią jedynie przyjętą przez S. P. (1) linię obrony.

Okolicznością bezsporną jest, iż w dniu 14 czerwca 2018 roku wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydział Karny - sygn. akt. IIK 160/18 – S. P. (1) został skazany m. in. za przestępstwo z art. 190a§1 kk w zb. z art. 190§1 kk w zw. z art. 11§2 kk, popełnione na szkodę B. S. (1). Wyrokiem tym orzeczono wobec oskarżonego, na mocy art. 41a§1 i 4 kk, środek karny w postaci zakazu zbliżania się B. S. (1) na odległość mniejszą niż 100 metrów na okres 3 lat. Wyrok uprawomocnił się w dniu 22.06.2018 r. (odpis wyroku k. 3-4). S. P. (1) miał pełną świadomość zakazu, jaki został na niego nałożony, a co wprost wynika z wyjaśnień samego oskarżonego (k. 283v: 21-22, 25-26, 43). Pomimo tego, w dniu 06 sierpnia 2018 roku, oskarżony przyszedł do lokalu „(...)” w W., do miejsca pracy pokrzywdzonej, zbliżając się do B. S. (1) na odległość 1 metra, żądając, by pokrzywdzona wyszła z nim na zewnątrz baru, gdyż chce z nią porozmawiać. B. S. (1) odmówiła, wobec czego S. P. (1) opuścił lokal. Powyższe wynika z zeznań pokrzywdzonej (k. 283v- 284, 7-9, 49-50, 179-180), przy czym sam S. P. (1) przyznał się, iż tego dnia był w miejscu pracy B. S. (1), żeby z nią porozmawiać.

Z zeznań pokrzywdzonej wynika, że od dłuższego czasu nie życzyła ona sobie kontaktów z oskarżonym, przy czym mężczyzna nie potrafiąc tego zaakceptować, nachodził pokrzywdzoną, nawiązywał z nią liczne połączenia telefoniczne, i w konsekwencji jego zachowanie stało się powodem postępowania karnego, zakończonego skazującym wyrokiem w sprawie IIK 160/18. Pomimo treści zapadłego orzeczenia- oskarżony nie zmienił swojego postępowania. Zauważyć należy, że z protokołu rozprawy w sprawie IIK 160/18 (k. 63-65) wynika, że B. S. (1) uczestniczyła w tym procesie, została zapoznana przez Sąd z treścią wniosku oskarżonego o dobrowolne poddanie się karze, zaakceptowała go, a który to wniosek następnie legły u podstaw wyroku skazującego S. P. (2). W tych okolicznościach, wyjaśnienia oskarżonego, które ulegały modyfikacji w czasie postępowania – raz twierdził, że zapomniał, iż miał zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej i zajechał do jej pracy, by porozmawiać z kobietą, następnie utrzymywał, że przyjechał do pracy B. S. (1) na jej prośbę, by poinformować ją o treści wyroku wcześniej przeciwko niemu zapadłego, przy czym wiedział o obowiązującym go zakazie, ale nie sądził, że wyniknął z tego określone konsekwencje (wyjaśnienia k. 283v: 21-22, 25-26, 43), w kontekście konsekwentnych i stanowczych zeznań B. S. (1) (k. 283v- 284, 7-9, 49-50, 179-180) - nie zasługują na akceptację. Podobnie należy ocenić wyjaśnienia oskarżonego, w jakich przedstawia on powody, z których pojawił się w miejscu zamieszkania pokrzywdzonej. Już z samych wyjaśnień S. P. (2) wynika, że jego wizyta w miejscu zamieszkania B. S. (1) nie była przez nią pożądana. Oskarżony jak sam przyznał, nie otrzymał odpowiedzi na SMSa, w sprawie zakupu rybek dla córki pokrzywdzonej, nie został wpuszczony przez B. S. (1) do domu (wyjaśnienia k. 283v: 21-22, 25-26, 43). Z zeznań B. S. (1) (k. 283v- 284, 7-9, 49-50, 179-180) oraz jej córki P. S. (k. 284- 284v, 123-124) zgodnie i jednoznacznie wynika, że kiedy oskarżony przybył do miejsca zamieszkania B. S. (1), pokrzywdzona nie wpuściła oskarżonego, oświadczyła mu, iż nie będzie z nim rozmawiać. Wówczas S. P. (1) zaczął wulgarnie wyzywać pokrzywdzoną, kierował pod jej adresem groźby karalne pozbawienia życia oraz zniszczenia samochodu. Zeznania M. F. (k. 284v, 13-14) stanowiły potwierdzenie tego, że w dniu 10 sierpnia 2018 roku oskarżony przebywał pod domem B. S. (1), która opisała w/w funkcjonariuszowi policji zachowanie S. P. (2), wobec czego policjanci zdecydowali o zatrzymaniu oskarżonego. Świadek wskazał, iż zarówno pokrzywdzona, jak i jej córka płakały, były wystraszone zachowaniem oskarżonego.

W świetle tych dowodów, bez wątpliwości przyjąć należy, że w dniu 06 i 10 sierpnia 2018 roku w miejscowości W. i miejscowości P. gmina W., pomimo orzeczonego w dniu 14 czerwca 2018 roku wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydział Karny o sygn. akt. IIK 160/18 zakazu zbliżania się B. S. (1) na odległość mniejszą niż 100 metrów na okres 3 lat, oskarżony zbliżył się do w/w wymienionej na odległość od 1 do 2 m w miejscu pracy oraz w miejscu zamieszkania.

Analizując wyjaśnienia oskarżonego stwierdzić bez wątpliwości należy, iż S. P. (1) nie może się pogodzić z rozstaniem z B. S. (1), stąd też szuka z nią kontaktu. Powyższe wynika wprost z zeznań M. F. (k. 284v, 13-14), któremu w chwili zatrzymania oskarżony oświadczył, iż kocha pokrzywdzoną i nie może bez niej żyć. Tymczasem B. S. (1) konsekwentnie kontaktu z oskarżonym nie chce, a co wielokrotnie S. P. (1) oświadczała. Pomimo rozstania z B. S. (1) i jej deklaracji, mężczyzna nie potrafił tego zaakceptować, już wcześniej nachodził pokrzywdzoną, nawiązywał z nią liczne połączenia telefoniczne, co stało się powodem postępowania karnego, zakończonego skazującym wyrokiem w sprawie IIK 160/18. S. P. (1) nie zmienił swojego postępowania i konsekwentnie szukał kontaktu z pokrzywdzoną. Takie zachowanie S. P. (1) pozostaje niejako w logicznym ciągu z jego zachowaniem w dniu 10 sierpnia 2018 roku, w miejscu zamieszkania kobiety. Kiedy po raz kolejny usłyszał od B. S. (1), że ta nie chce z nim rozmawiać, zdenerwował się, że jego wysiłki na nic się zdają i zaczął wulgarnie wyzywać pokrzywdzoną, kierował pod jej adresem groźby karalne pozbawienia życia oraz zniszczenia samochodu. Przedmiotowe zachowania oskarżonego tworzą jasny, logiczny obraz sytuacji.

Nie budzi wątpliwości, że groźby kierowane przez S. P. (1) pod adresem B. S. (1) wzbudziły u pokrzywdzonej uzasadnioną obawę, że zostaną spełnione. Na uwadze mieć należy, że oskarżony nie po raz pierwszy w tak naganny sposób zachowywał się wobec pokrzywdzonej. Pomimo skazującego go wyroku, w sprawie, gdzie B. S. (1) także była pokrzywdzoną- S. P. (1) nie zmienił swojego postępowania.

Bezspornym jest, iż wyrokiem zaocznym Sądu Rejonowego w Olecku, z dnia 06.02.2007 r., sygn. akt VK 785/06, S. P. (1) został skazany za popełnienie przestępstwa z art. 244 kk w zb. z art. 178a§1 kk w zw. z art. 11§2 kk na karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie m. in. od 28.10.2014 r. do 28.11.2015 r. (karta karna k. 141-143, wyrok k. 164).

W świetle analizy zebranych dowodów, Sąd oskarżonego S. P. (1) w ramach czynu zarzuconego mu w pkt. 1 uznał za winnego tego, że:

a). w dniu 06 sierpnia 2018 roku w miejscowości W. nie stosował się do orzeczonego w dniu 14 czerwca 2018 roku wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydział Karny o sygn. akt. IIK 160/18 zakazu zbliżania się B. S. (1) na odległość mniejszą niż 100 metrów na okres 3 lat i zbliżył się do w/w wymienionej na odległość od 1 do 2 m w miejscu pracy przy czym zarzucanego mu przestępstwa dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne tj. czynu z art. 244kk w zw. z art. 64§1kk;

b). w dniu 10 sierpnia 2018 roku w miejscowości P. gmina W., nie stosował się do orzeczonego w dniu 14 czerwca 2018 roku wyrokiem Sądu Rejonowego w Giżycku II Wydział Karny o sygn. akt. IIK 160/18 zakazu zbliżania się B. S. (1) na odległość mniejszą niż 100 metrów na okres 3 lat i zbliżył się do w/w wymienionej na odległość od 1 do 2 m w miejscu zamieszkania przy czym zarzucanego mu przestępstwa dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne tj. czynu z art. 244kk w zw. z art. 64§1kk

- ustalił, że oskarżony działał w warunkach ciągu przestępstw i za to na podstawie art. 244 kk w zw. z art. 64§1 kk skazał oskarżonego, zaś na podstawie art. 244 kk w zw. z art. 91§1 kk wymierzył oskarżonemu karę 1 ( jeden ) roku i 6 ( sześć) miesięcy pozbawienia wolności.

Uznając oskarżonego za winnego czynu zarzuconego mu w pkt. 2, na podstawie art. 190§1 kk skazał go na karę 10 ( dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 41a§1 i 4 kk tytułem środka karnego orzekł wobec oskarżonego zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej B. S. (1) na odległość mniejszą niż 100 ( sto) metrów przez okres 5 ( pięć) lat oraz zakaz kontaktowania się z pokrzywdzoną B. S. (1) bezpośrednio i za pośrednictwem środków teleinformatycznych przez okres 5 ( pięć) lat.

W ocenie Sądu, w świetle przedstawionych okoliczności, wina umyślna oskarżonego ( w tym mając na uwadze treść opinii k. 195- 199) nie budzi wątpliwości – oskarżony z pełną świadomością naruszył nałożony na niego zakaz sądowy, z pełną świadomością, wulgarnie, krzykiem, odnosząc się do pokrzywdzonej, działał w zamiarze konkretnego oddziaływania na jej psychikę.

Przy wymiarze kar Sąd kierował się ogólnymi jej dyrektywami zawartymi w art. 53§1 i 2 kk, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynów, winy sprawcy, sposób popełnienia przestępstw, motywy i pobudki jakimi kierował się oskarżony.

Postępowanie oskarżonego nie zasługuje na usprawiedliwienie. Nie można akceptować sytuacji agresywnego wulgarnego zachowania oskarżonego wobec pokrzywdzonej, odebranego przez kobietę jako zachowanie wysoce nieprzyjemne i wzbudzające obawę. Za wysoce naganne należy uznać również „niekończące się” nachodzenie pokrzywdzonej, jako sposób na „odzyskanie” kobiety, przekonanie jej do swoich uczuć, przy czym podkreślić należy, że S. P. (1) miał pełną świadomość tego, że obowiązuje go zakaz zbliżania się do B. S. (1), a mimo to zlekceważył go, za nic mając wydany w tym przedmiocie wyrok Sądu.

Uznając, iż zachodzi potrzeba wzmocnienia ochrony pokrzywdzonej przed zamachami na jej dobro prawne takie jak wolność, aby uniemożliwić kontakt sprawcy z pokrzywdzoną, Sąd stwierdził, że w okolicznościach niniejszej sprawy znajduje swoje uzasadnienie zastosowanie art. 41a§1 i 4 kk, wobec czego orzeczono tytułem środka karnego wobec oskarżonego zakaz zbliżania się do pokrzywdzonej B. S. (1) na odległość mniejszą niż 100 ( sto) metrów przez okres 5 ( pięć) lat oraz zakaz kontaktowania się z pokrzywdzoną B. S. (1) bezpośrednio i za pośrednictwem środków teleinformatycznych przez okres 5 ( pięć) lat.

Orzekając w oparciu o art. 85§1 i 2 kk, art. 85a kk, art. 86§1 kk i art. 91§2 kk wobec S. P. (1) karę łączną w wysokości 1 (jeden) roku i 10 ( dziesięć) miesięcy pozbawienia wolności, Sąd miał na uwadze zbieżność czasową czynów, tożsamość celów, jakimi kierował się oskarżony.

Za okoliczność obciążającą uznano dotychczasową karalność oskarżonego ( karta karna k. 141-143), natomiast jako okoliczność łagodzącą- częściowe przyznanie się oskarżonego do winy.

Zdaniem Sądu wymierzona sprawcy kara jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynów, spełni cele w zakresie prewencji szczególnej, jak i ogólnej

Zwalniając oskarżonego od ponoszenia opłaty i pozostałych kosztów sądowych, Sąd miał na uwadze treść art. 624§1 kpk.