Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 kwietnia 2018r.

Sąd Rejonowy w Rybniku III Wydział Karny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2018r. sprawy:

1. J. B. (B.)

s. J. i E.

ur. (...) w G.

oskarżonego o to, że:

I.  w dniu 07 kwietnia 2017 roku w sklepie (...) w R. przy ul. (...) działając wspólnie i w zrozumieniu z P. S., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim prowadzeniu w błąd pracownika sklepu co do zamiaru i możliwości wywiązania się z przyjętego na siebie zobowiązania poprzez złożenie ustnego oświadczenia o zatrudnieniu i trzymywanym z tego tytułu wynagrodzenia złożył wniosek o weryfikacje zdolności kredytowej Banku (...) w celu udzielenia kredytu w kwocie 5000 zł na zakup laptopa oraz ekspresu do kawy, zamierzonego czynu jednak nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez funkcjonariuszy policji , przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem przez Sąd Rejonowy w Gliwicach sygn. akt IX K 3/11 z art. 286 § 1 kk na karę pozbawienia wolności w wymiarze 1 roku , którą odbywał w de od 16 marca 2013 roku do 15 stycznia 2014 roku

to jest o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

2. P. S. (S.)

s. J. i A.

ur. (...) w G.

oskarżonego o to, że:

w dniu 07 kwietnia 2017 roku w sklepie (...) w R. przy ul. (...) działając wspólnie i w zumieniu z J. B., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd przez J. B. pracownika sklepu co do zamiaru i możliwości wywiązania się przyjmowanego na siebie zobowiązania poprzez złożenie ustnego oświadczenia o zatrudnieniu i otrzymywanym z tego tytułu wynagrodzeniu złożył wniosek o weryfikacje zdolności kredytowej w banku (...), w celu udzielenia kredytu w wysokości 5.500 zł na zakup laptopa ekspresu do kawy, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez funkcjonariuszy Policji, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem przez Sąd Rejonowy w Zabrzu w sygn. akt II K 1082/10 z art. 286 § 1 kk na karę pozbawienia wolności w wymiarze 2 lat i 9 miesięcy, którą odbywał w okresie od 17 października 2013 roku do 17 maja 2016 roku,

tj. o czyn z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

• 1.  uznaje oskarżonego J. B. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego ustawowe znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk i za to na mocy art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 kk wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

  2.  uznaje oskarżonego P. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu wyczerpującego ustawowe znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk przyjmując, że czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 13 lipca 2011 roku sygn. akt II K 1082/10 za umyślne przestępstwo podobne z art. 297 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności , którą odbył w ramach kary łącznej 2 lat i 9 miesięcy orzeczonej tym wyrokiem w okresie od 17 października 2013 roku do 17 maja 2016 roku i za to na mocy art. 14 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk. wymierza mu karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności;

  3.  na mocy art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu J. B. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 7 kwietnia 2017 roku od godz. 11.50 do godziny 15.00;

  4.  na mocy art. 63 § 1 kk zalicza oskarżonemu P. S. na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie w dniu 7 kwietnia 2017 roku od godz. 11.50 do godziny 20.15;

  5.  na mocy art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonych w całości od ponoszenia kosztów sądowych obciążając nimi Skarb Państwa.

Sędzia

Sygn. akt III K 1758/17

UZASADNIENIE

W dniu 7 kwietnia 2017r. około godziny 10.30 do sklepu (...) mieszczącego się w R. na ul. (...) weszło dwóch mężczyzn, jeden z nich miał kaptur na głowie, zarost na twarzy i nieprzyjemny zapach, drugi był łysy i ubrany na sportowo. Mężczyźni chodzili po sklepie i oglądali towar. W pewnym momencie podeszła do nich pracownica sklepu (...) i zapytała czy potrzebują pomocy. Ł. mężczyzna stwierdził, że chcą zakupić sprzęt na raty i wybrali laptop marki A. oraz ekspres do kawy marki K. wraz z przedłużonymi gwarancjami, następnie wskazał te produkty. Drugi mężczyzna w ogóle się nie odzywał. Następnie A. A. zaprosiła ich do stolika ratalnego, łysy mężczyzna zaznaczył, że chce zrobić wstępną weryfikację czy kredyt zostanie udzielony. Kredytobiorcą miał być mężczyzna z zarostem, w związku z czym poproszony został o dowód osobisty. Pracownica sklepu potwierdziła, że wizerunek osoby na dowodzie osobistym jest zgodny z wyglądem tego mężczyzny, nic nie budziło jej wątpliwości. Ł. mężczyzna nie okazywał jej żadnego dokumentu. Następnie przystąpiła do wypełniania elektronicznego wniosku o kredyt w banku (...) S.A. na kwotę 5.500 zł. Mężczyzna podał, że zamieszkuje w G., zatrudniony jest w hucie na czas nieokreślony i osiąga dochód w wysokości 2.200 zł. Pracownica sprawdziła w Internecie adres huty, wpisała go do wniosku gdyż mężczyzna nie pamiętał adresu. Przyszły kredytobiorca podczas spisywania danych nie okazał żadnych dokumentów potwierdzających zatrudnienie gdyż pracownicy sklepu nie mają obowiązku ich żądania. W trakcie spisywania danych obaj mężczyźni konsultowali się ze sobą.

W tym czasie w sklepie przebywali funkcjonariusze Policji z K. w R. i obserwowali całą sytuację. Kiedy wniosek kredytowy został wysłany do wstępnej weryfikacji, mężczyzna z zarostem został poproszony przez policjantów o wyjście za sklepu, następnie wyproszono łysego mężczyznę. Mężczyzną z zarostem był J. B., drugim zaś mężczyzną P. S..

Okazało się, że tego samego dnia P. S. jadąc ulicą (...) w G. na przystanku zauważył zaniedbanego, nieznanego mu mężczyznę czyli J. B.. Zatrzymał się i zapytał go czy chce zarobić kilkaset złotych, J. B. był tym zainteresowany. Wsiadł do samochodu i razem udali się do R.. Podczas jazdy P. S. poinformował go, że zawiezie go do sklepu, gdzie na jego dane osobowe zaciągną kredyt i zakupią sprzęt elektroniczny, następnie po dokonaniu wyłudzenia oraz sprzedaży sprzętu przekaże mu część uzyskanych z tego tytułu pieniędzy.

Mężczyźni przyjechali do sklepu (...) w R. i postanowili zaciągnąć kredyt na zakup laptopa marki A. oraz ekspresu do kawy marki K.. Obaj mieli świadomość, że nie będą płacić rat z tytułu zaciągniętego kredytu, a sprzęt elektroniczny zamierzali natychmiast sprzedać.

(wyjaśnienia oskarżonego P. S. k. 29, k. 152, wyjaśnienia oskarżonego J. B. k. 25, k. 152, zeznania A. A. k. 6, k. 152v, protokoły przeszukania k. 11-12, k. 13-16, 34-37, 49-50)

P. S. był wielokrotnie karany za przestępstwa przeciwko mieniu, w tym za przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. Zarzucanego mu czynu dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 13 lipca 2011 roku sygn. akt II K 1082/10 za umyślne przestępstwo podobne z art. 297 § 1 kk i art. 13 § 1 kk w zw. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk na karę 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w ramach kary łącznej 2 lat i 9 miesięcy orzeczonej tym wyrokiem w okresie od 17 października 2013 roku do 17 maja 2016 roku.

J. B. był raz karany, zarzucanego mu przestępstwa dopuścił się w warunkach powrotu do przestępstwa będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 8 lutego 2011r. sygn. akt IX K 3/11 za umyślne przestępstwo podobne z art. 286 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 16 marca 2013 roku do 15 stycznia 2014 roku.

(karty karne k. 144-146, k. 149-151, odpisy wyroków k. 45-48, 52-53, 55)

W toku postępowania przygotowawczego oskarżeni przyznali się do popełniania zarzucanego im czynu.

W dniu 7 kwietnia 2017r. P. S. wyjaśnił (k. 29), że jadąc ulicą (...) w G. na przystanku zauważył zaniedbanego, nieznanego mu mężczyznę czyli J. B.. Zatrzymał się i zapytał go czy chce zarobić kilkaset złotych, mężczyzna był zainteresowany. Wsiadł do samochodu i razem pojechali do R.. Podczas jazdy P. S. poinformował go, że zawiezie go do sklepu, gdzie na jego dane personalne zakupią sprzęt elektroniczny, następnie po dokonaniu wyłudzenia oraz sprzedaży sprzętu przekaże mu część uzyskanych z tego tytułu pieniędzy. W sklepie (...) w R. postanowili wyłudzić kredyt na zakup laptopa marki (...) oraz ekspresu do kawy. Mężczyzna, którego danych nawet nie znał udał się do stoiska, gdzie załatwia raty na zakup sprzętu. Zaznaczył, że obaj dobrze wiedzieli, że nikt z nich nie będzie płacił rat za ten sprzęt elektroniczny. W chwili gdy załatwiane były formalności i dokumentacja związana z kredytem podeszło do nich dwóch mężczyzn, którzy wylegitymowali się i okazało się, że są policjantami. Policjanci zapytali ich czy chcą wyłudzić kredyt, on od razu się przyznał. Podał, że słyszał o tym, że w taki sposób można wyłudzić kredyt i dlatego tak zrobił, gdyż potrzebował pieniędzy. Wyraził wolę dobrowolnego poddania się karze i wniósł o wymierzenie mu kary 1 roku pozbawienia wolności.

W dniu 7 kwietnia 2017r. J. B. wyjaśnił (k. 25), że ktoś chciał go nakłonić do wzięcia telefonu, on miał pokazać dowód osobisty kobiecie w sklepie (...) w R.. Doszło do tego w ten sposób, że siedział na ławce w G., w pewnym momencie podjechał do niego mężczyzna niebieskim samochodem i zapytał go czy nie chce zarobić. Zgodził się na to, przyjechał z tym mężczyzną do R., w sklepie przekazał swój dowód osobisty pracownicy, która sprawdziła go w BIK, wtedy do sklepu weszli policjanci i zatrzymali ich. Przyznał, że jest osobą bezdomną, utrzymuje się ze zbierania puszek, wiedział na czym miał polegać „przekręt” polegający na wyłudzeniu mienia ze sklepu. Zgodził się na to pomimo tego, że nie wiedział ile z tego będzie miał korzyści. Również wyraził wolę dobrowolnego poddania się karze i wniósł o wymierzenie mu kary 1 roku pozbawienia wolności.

Oskarżeni prawidłowo zawiadomieni o terminie rozprawy głównej nie stawili się, w związku z czym odczytano jego uprzednio złożone wyjaśnienia na podstawie art. 389 § 1 k.p.k.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonych albowiem spójnie i logicznie opisali przestępczy proceder, którego się dopuścili. Wyjaśnienia te korelują z pozostałym zgromadzonym w sprawie materiałem dowodowym.

Sąd podzielił w całości zeznania A. A., które są logiczne i konsekwentne. Świadek opisała przebieg wizyty oskarżonych w sklepie, procedurę spisywania wniosku kredytowego. Zaznaczyła przy tym, że w związku z zachowaniem mężczyzn sklep nie poniósł żadnej szkody.

Sąd uznał zeznania w/w świadka za w pełni wiarygodne, w toku całego postępowania nie ujawniły się jakiekolwiek okoliczności podważające ich prawdziwość.

Sąd dał wiarę zgromadzonym w sprawie dowodom z dokumentów albowiem zostały one sporządzone w zakresie kompetencji osób i instytucji do tego uprawnionych, a ich prawdziwość nie była w żaden sposób kwestionowana przez strony postępowania, jak również Sąd nie znalazł żadnych podstaw podważających ich wiarygodność.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że oskarżony P. S. w dniu 07 kwietnia 2017 roku w sklepie (...) w R. przy ul. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z J. B., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim wprowadzeniu w błąd przez J. B. pracownicy sklepu co do zamiaru i możliwości wywiązania się przyjmowanego na siebie zobowiązania poprzez złożenie ustnego oświadczenia o zatrudnieniu i otrzymywanym z tego tytułu wynagrodzeniu złożył wniosek o weryfikacje zdolności kredytowej w banku (...), w celu udzielenia kredytu w wysokości 5.500 zł na zakup laptopa ekspresu do kawy, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez funkcjonariuszy Policji, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Zabrzu z dnia 13 lipca 2011 roku sygn. akt II K 1082/10 za umyślne przestępstwo podobne z art. 297 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. na karę 2 lat i 8 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w ramach kary łącznej 2 lat i 9 miesięcy orzeczonej tym wyrokiem w okresie od 17 października 2013 roku do 17 maja 2016 roku, czym wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k.

P. B. swoim zachowaniem również wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. W dniu 07 kwietnia 2017 roku w sklepie (...) w R. przy ul. (...) działając wspólnie i w zrozumieniu z P. S., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, po uprzednim prowadzeniu w błąd pracownika sklepu co do zamiaru i możliwości wywiązania się z przyjętego na siebie zobowiązania poprzez złożenie ustnego oświadczenia o zatrudnieniu i otrzymywanym z tego tytułu wynagrodzenia złożył wniosek o weryfikacje zdolności kredytowej Banku (...) w celu udzielenia kredytu w kwocie 5000 zł na zakup laptopa oraz ekspresu do kawy, zamierzonego czynu jednak nie osiągnął z uwagi na zatrzymanie przez funkcjonariuszy policji , przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 8 lutego 2011r. sygn. akt IX K 3/11 za umyślne przestępstwo podobne z art. 286 § 1 kk na karę 1 roku pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 16 marca 2013 roku do 15 stycznia 2014 roku.

Zgodnie z art. 286 § 1 kk, za oszustwo odpowiada ten, kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu tej osoby. Wprowadzenie w błąd oznacza, że sprawca swoimi podstępnymi zabiegami doprowadza inną osobę do mylnego wyobrażenia o rzeczywistym stanie rzeczy, przy tym wprowadzenie w błąd zrealizowane może być za pomocą słów, pisma, gestów. Istotne jest, by błąd doprowadził pokrzywdzonego do tego, by wyobrażał on sobie, że rzeczywisty stan jest taki, jaki przedstawia mu sprawca. Wprowadzenie w błąd musi dotyczyć okoliczności istotnych, a więc takich, które mogłyby mieć wpływ na decyzję pokrzywdzonego o rozporządzeniu mieniem, zwłaszcza okoliczności decydującej o tym, że dokonanie rozporządzenia mieniem jest niekorzystne. W oszustwie celem działania sprawcy jest uzyskanie szeroko pojętej korzyści majątkowej. Zamiar bezpośredni powinien obejmować zarówno cel działania sprawcy, jak i sam sposób działania zmierzającego do zrealizowania tego celu. W przypadku oszustwa, sprawca musi chcieć użyć jakiegoś konkretnego sposobu działania w celu osiągnięcia konkretnej korzyści majątkowej i cel ten musi stanowić punkt odniesienia przy realizowaniu każdego ze znamion przedmiotowych przestępstwa.

W realiach niniejszej sprawy nie budzi wątpliwości, że oskarżeni działając wspólnie i w porozumieniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej usiłowali doprowadzić pokrzywdzony bank do niekorzystnego rozporządzenia swoim mieniem poprzez wprowadzenie w błąd co do zamiaru i możliwości wywiązania się z zobowiązania. Doskonale zdawali sobie sprawę z tego, że po wydaniu im sprzętu natychmiast go sprzedadzą, a ich celem nie była spłata zaciągniętego kredytu. Tylko przypadkowa interwencja policjantów sprawiła, że przestępstwo, które zaplanowali zostało zatrzymane na etapie usiłowania.

Czyn przypisany oskarżonym jest zawiniony. Można im przypisać winę w czasie jego popełnienia albowiem uzasadnionym było w konkretnej sytuacji wymagać od oskarżonych zachowania zgodnego z normą prawną, a nie zachodziły jednocześnie przyczyny, które odmowę takiego zachowania uzasadniałyby.

Stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonym należy określić również jako znaczny. Świadczy o tym nie tylko rodzaj naruszonego nim dobra prawnego jakim jest mienie, ale również sposób i okoliczności jego popełnienia. Oskarżeni czynu tego dopuścili się umyślnie z zamiarem bezpośrednim.

Wymierzając oskarżonym karę Sąd miał na uwadze, aby kara ta nie przekraczała stopnia winy oraz uwzględniała stopień społecznej szkodliwości czynu, przy jednoczesnym uwzględnieniu, i to na ich niekorzyść faktu, iż w przeszłości byli karani za czyn z art. 286 § 1 kk. Sąd baczył także na motywację sprawców, sposób działania, właściwości i warunki osobiste oraz sposób życia przed i po popełnieniu czynu. Sąd miał również na uwadze, aby orzeczona kara spełniła swoje cele zapobiegawcze i wychowawcze wobec sprawcy, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że karą adekwatną wobec oskarżonego J. B. będzie bezwzględna kara 8 pozbawienia wolności, zaś wobec oskarżonego P. S. bezwzględna kara 1 roku pozbawiania wolności. Oskarżeni są sprawcami niepoprawnymi, lekceważącym jawnie porządek prawny, popełniającymi kolejne przestępstwa. Zarówno bowiem fakt wcześniejszego skazania ich za przestępstwa podobne, jak i fakt odbywania kar pozbawienia wolności nie zmienił ich postawy wobec dóbr chronionych prawem. Oskarżeni zatem, w ocenie Sądu, nie wykazują zupełnie woli zmiany swego nagannego postępowania, co rodzi konieczność odpowiedniego oddziaływania na ich postawę w przyszłości. Opisane kary z pewnością uświadomią im naganność postępowania i wdrożą do przestrzegania porządku prawnego.

Na mocy art. 63 § 1 kk zaliczono oskarżonym na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie: J. B. w dniu 7 kwietnia 2017 roku od godz. 11.50 do godziny 15.00, zaś P. S. w dniu 7 kwietnia 2017 roku od godz. 11.50 do godziny 20.15.

Na podstawie art. 624 § 1 kpk Sąd zwolnił oskarżonych w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych. Po przeanalizowaniu aktualnej sytuacji osobistej, rodzinnej, majątkowej i materialnej oskarżonych Sąd uznał, iż zachodzą przesłanki pozwalające przyjąć, że uiszczenie kosztów postępowania, pomimo tego, iż do ich powstania się przyczynili byłoby dla nich nadmiernie uciążliwe, zwłaszcza w sytuacji orzeczenia wobec nich bezwzględnej kary pozbawienia wolności.