Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 listopada 2018 r.

Sąd Okręgowy w Łomży I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 29 listopada 2018 r. na rozprawie

sprawy z powództwa Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego w W.

przeciwko J. C.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego J. C.

od wyroku Sądu Rejonowego w Grajewie

z dnia 5 lipca 2018 r. sygn. akt I C 621/17

I.  apelację oddala;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2700 złotych tytułem kosztów instancji odwoławczej.

Eugeniusz Dąbrowski W. K. A.

Sygn. akt I Ca 357/18

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 5 lipca 2018 r. Sąd Rejonowy w Grajewie zasądził od pozwanego J. C. na rzecz powoda Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego z siedzibą w W. kwotę 57.497,68 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 12 stycznia 2016 r. do dnia zapłaty oraz kwotę 6.136 zł tytułem kosztów sądowych.

Z ustaleń poczynionych przez Sad wynika, że powód dochodzi w trybie regresowym z tytułu odszkodowania wypłaconego na rzecz poszkodowanego za szkodę spowodowaną przez Z. C. nieubezpieczonym w zakresie OC pojazdem J. C. m-ki V. (...) nr rej. (...) powstała na skutek zdarzenia komunikacyjnego zaistniałego w dniu 6 czerwca 2013 r. Fakt zaistniałego zdarzenia oraz winę pozwanego potwierdza prawomocny wyrok Sądu Rejonowego w Łomży IX Zamiejscowego Wydziału Karnego w G. z dnia 6 lutego 2014 r. wydany w sprawie IX K 648/13.

Nakazem zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym w sprawie VI Nc 1882362/16 Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie uwzględnił żądanie powoda.

Nakaz uprawomocnił się w stosunku do Z. C..

Od powyższego nakazu skutecznie sprzeciw złożył J. C. podnosząc, że przedmiotowy pojazd nie stanowi jego własności w związku z czym nie posiada legitymacji biernej. W związku z powyższym wniósł o oddalenie w stosunku do niego przedmiotowego żądania.

W przedmiotowej sprawie na rozprawie w dniu 9 listopada 2017 r. Sąd Rejonowy prawomocnie odrzucił pozew w stosunku do Z. C..

Sąd uznał, że właścicielem pojazdu jest J. C., co wynika z jego zeznań złożonych w toku postępowania w sprawie karnej. W chwili zdarzenia komunikacyjnego spowodowanego przez jego brata Z. C. pojazd m-ki V. (...) o nr rej. (...) nie posiadał ważnego ubezpieczenia OC. Za spowodowaną szkodę odszkodowanie wypłacił powód. Wysokość odszkodowania wyniosła kwotę 60.297,68 zł. W toku prowadzonego przez powoda postępowania windykacyjnego J. C. uiścił na rzecz powoda kwotę 2.800 zł i w związku z tym dochodzona jest pozostała kwota w wysokości 57.497,68 zł.

Sąd oceniając zebrany w sprawie materiał dowodowy uznał, że powództwo w stosunku do J. C. jest w całości zasadne. Sąd nie dał wiary, że wyłącznym właścicielem i posiadaczem przedmiotowego pojazdu jest jego brat Z. C..

Apelację od powyższego wyroku złożył J. C. podnosząc naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. Apelacja wnosiła o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 9 czerwca 2017 r., sygn. akt III CZP 21/17, wniesienie sprzeciwu w elektronicznym postepowaniu upominawczym powoduje utratę mocy nakazu zapłaty w całości w stosunku do pozwanego, który wniósł sprzeciw (art. 505 ³⁶ k.p.c.). W tej sytuacji w przedmiotowej sprawie nakaz w stosunku do Z. C. stał się prawomocny i podlega wykonaniu. W związku z tym zasadne było stanowisko Sądu Rejonowego z dnia 9 listopada 2017 r. o odrzuceniu pozwu w stosunku do Z. C. (k. 62).

Pozostają zatem do rozważenia okoliczności podnoszone przez J. C. w spzeciwie jak i w toku przedmiotowej rozprawy. Pozwany podnosił, że przedmiotowy pojazd o nr rej (...) został zakupiony przez Z. C., który jest jego właścicielem i posiadaczem. Nie była kwestionowana okoliczność, że pojazd nie posiadał w momencie zdarzenia odprawy celnej i nie był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej. Pojazd został zakupiony w Belgii i przewieziony do miejsca zamieszkania J. C.. Skąd został wzięty przez Z. C., który spowodował zdarzenie komunikacyjne.

Wysokość wypłaconej poszkodowanemu szkody przez powoda wynosi kwotę 60.297,68 zł. Na poczet tej szkody pozwany uiścił kwotę 2.800 zł. Pozostaje zatem do rozważenia kwestia podnoszona przez pozwanego, że przedmiotowy pojazd zakupił Z. C., na poczet tych twierdzeń pozwany przedstawił umowę kupna-sprzedaży. Trudno jednak podzielić takie stanowisko, trzeba bowiem mieć na uwadze zeznania złożone przez pozwanego w sprawie karnej, który słuchany jako świadek z uprzedzeniem o odpowiedzialności karnej zeznał „samochód V. (...) o nr rej. (...) karoserii koloru granatowego jest moją własnością i ja sprowadziłem z Belgii. W dniu dzisiejszym około 19:00 mój brat Z. C. wziął od mojej osoby ten samochód” (k. 16-17 akt IX K 648/13). Z powyższego wynika, że J. C. był z całą pewnością właścicielem pojazdu, użytkował go, a tym samym był zobowiązany do zawarcia umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC. W tej sytuacji podzielając ustalenia Sądu Rejonowego trudno zgodzić się z zarzutami zawartymi w apelacji, a dotyczącymi naruszenia art. 233 k.p.c. Należy uznać, że dołączona umowa kupna-sprzedaży została sporządzona w tej treści na potrzeby niniejszego postępowania. Z innych spraw o podobnej tematyce wynika, że strony zawierają umowę kupna-sprzedaży poprzez niewypełnienie blankietu treścią i dopiero w Polsce w zależności od potrzeb nadawana jest jej treść.

Sąd Okręgowy nie podzielił z powyższych przyczyn zarzutów zawartych w apelacji i w okolicznościach przedmiotowej sprawy tytuł wykonawczy winien być wystawiony w stosunku do Z. C., w stosunku do którego uprawomocnił się nakaz zapłaty (k. 4), gdyż nie złożył on sprzeciwu jak i wyrok Sądu Rejonowego (k. 82) w stosunku do J. C., gdyż jego apelacja została skutecznie oddalona na zasadzie art. 385 k.p.c.

O kosztach orzeczono na zasadzie art. 98 k.p.c.

Eugeniusz Dąbrowski W. K. A.