Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: I C 1088/18

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 listopada 2018 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSR Marek Makowczenko

Protokolant:

sekretarka Agnieszka Ulatowska

po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2018 r. w Giżycku

sprawy z powództwa Gminy Miejskiej G.

przeciwko R. M., W. M.

o eksmisję

1.  Nakazuje pozwanym R. M., W. M. aby opróżnili, opuścili i wydali Gminie Miejskiej G. lokal mieszkalny nr (...) położony w G. przy ul. (...);

2.  Przyznaje pozwanym R. M., W. M. prawo do lokalu socjalnego i wstrzymuje wykonanie opróżnienia lokalu opisanego w punkcie 1 do czasu złożenia pozwanym przez Gminę Miejską G. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego;

3.  Nie obciąża pozwanych kosztami postępowania w sprawie.

Sygn. akt I C 1088/18

UZASADNIENIE

Powódka Gmina Miejska G. domagała się eksmisji pozwanych R. M. i W. M. z lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w G. przy ulicy (...). W uzasadnieniu wskazała, że z pozwanymi łączyła ją umowa najmu lokalu socjalnego na czas określony. Po upływie terminu pozwani korzystali z lokalu , co powódka akceptowała. Doprowadziło to do przedłużenia umowy najmu, która z uwagi na zaległości w opłacie czynszu została rozwiązana. Pomimo tego pozwani nie wydali lokalu.

.

Pozwani nie stawili się na rozprawę, nie zajęli również stanowiska w sprawie. W tej sytuacji na podstawie art.339 § 1 kpc wydano wyrok zaoczny.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Stan faktyczny w zasadzie jest w sprawie bezsporny.

Powódka jest właścicielką lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w G. przy ulicy (...). Pozwani w dniu 21 lutego 2011r. zawarli z powódką umowę najmu przedmiotowego lokalu mieszkalnego jako lokalu socjalnego. Umowę zawarto na czas określony do dnia 31 stycznia 2012r. (k. 10 – 11v ).

Po upływie termonu najmu pozwani nie opuścili lokalu i dalej w nim zamieszkiwali, co tolerowała powódka ( bezsporne).

Pozwani zalegali z opłatami czynszu (k. 18 – 37).

W piśmie z dnia 20 grudnia 2016r. powódka poinformowała pozwanych o wysokości zadłużenia z tytułu płatności czynszu najmu oraz pozostałych opłat za lokal, ponadto wezwała do uregulowania należności i wyznaczyła termin do jej zapłaty z tym zastrzeżeniem, ze jeżeli w ciągu miesiąca zadłużenie nie zostanie uregulowane umowa najmu zostanie rozwiązana i do Sądu zostanie skierowana sprawa o eksmisję (k. 12, 13).

Pozwani nie spłacili zadłużenia.

W piśmie z dnia 11 kwietnia 2017r. powódka wypowiedziała umowę każdemu z pozwanych najmu (k. 14, 15).

W sprawie nie ma wątpliwości, że strony łączyła umowa najmu dotycząca lokalu mieszkalnego objętego pozwem. Na początku była to umowa na czas określony i następnie na podstawie art. 674 kc umowa na czas nieoznaczony. Z uwagi na wypowiedzenie umowa ta została rozwiązana ( art. 11 ust 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego).„Wygaśnięcie stosunku najmu powoduje obowiązek zwrotu przedmiotu najmu przez najemcę „( W. Czachórski, Zobowiązania zarys wykładu, PWN, Warszawa 1986, str. 366 ).

Wobec powyższego powództwo było zasadne i należało je uwzględnić.

W sprawie stosownie do brzmienia art. 14 ustawy o ochronie lokatorów należało rozważyć o uprawnieniu bądź jego braku do lokalu socjalnego. W tym zakresie Sąd ustalił, że pozwani R. M. ( urodzony (...) ) oraz W. M. ( urodzony (...) ) nie byli zarejestrowani jako osoby bezrobotne, nie pobierali także zasiłków ani rent czy emerytur (k. 49, 62, 64 ). Natomiast korzystali w szerokim zakresie przez okres kilkunastu lat z pomocy Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w G. (k. 52 – 59). Pomoc dotyczyła zasiłków okresowych z powodu bezrobocia, zasiłków celowych , wyżywienia, zakupu opału i pobytu w Szpitalu w G. .

Z uwagi na to stosownie do art. 14 ust. 4 pkt 2 oraz ust. 5, 6 ustawy o ochronie lokatorów należało przyznać pozwanym prawo do otrzymania lokalu socjalnego i wstrzymać wykonanie opróżnienia lokalu do czasu złożenia przez Gminę Miejską G. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego.

O kosztach rozstrzygnięto na podstawie art. 102 kpc mając na uwadze trudną sytuację majątkową pozwanych..

Ze wskazanych przyczyn należało orzec jak w wyroku.