Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2018 r. w Piszu

sprawy z powództwa (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

przeciwko M. S.

o zapłatę

o r z e k a :

powództwo oddala.

Sygn. akt I C 706/18 upr

UZASADNIENIE

(...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. w dniu 1 marca 2018 roku wytoczyła powództwo przeciwko M. S. o zapłatę kwoty 4 479,80 złotych wraz z odsetkami:

- umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, liczonymi od kwoty 4 100,00 złotych od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty,

- ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 379,80 złotych od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, że w dniu 1 czerwca 2017 roku pozwana, przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość, zawarła z powódką umowę pożyczki V..pl o numerze (...). Pozwana za pomocą formularza rejestracyjnego umieszczonego na stronie internetowej należącej do powódki, (...) dokonała rejestracji, będącej równoznaczną ze złożeniem wniosku o pożyczkę. Pozwana sama dokonała wyboru zarówno w zakresie kwoty pożyczki, jak i okresu spłaty. Pozwana zapoznała się i zaakceptowała postanowienia umowy oraz regulaminu świadczenia usług drogą elektroniczną oraz zapoznała się i zaakceptowała warunki ochrony danych osobowych, a następnie zakończyła proces rejestracji wpłacając na rachunek bankowy powódki kwotę 0,01 złotych i podając w tytule „potwierdzam rejestrację i zgadzam się na umowę pożyczki V..pl”. W związku z dokonaniem przez pozwaną powyższych czynności oraz po wykonaniu przez powódkę odpowiednich czynności weryfikacyjnych, w dniu 1 czerwca 2017 roku powódka przelała na rachunek bankowy pozwanej, z którego pozwana dokonała przelewu kwoty weryfikacyjnej 0,01 złotych, zawnioskowaną kwotę pożyczki w kwocie 4 100,00 złotych. Pozwana nie wywiązała się z postanowień umowy pożyczki zawartej 1 czerwca 2017 roku.

Powódka wskazała, że na kwotę dochodzą pozwem składa się:

- kwota 4 100,00 zł – niespłacony kapitał pożyczki,

- kwota 379,80 zł – skapitalizowane odsetki umowne za opóźnienie w spłacie pożyczki, w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, naliczone od dnia następującego po dniu wymagalności, tj. od 2 lipca 2017 roku, do dnia 20 lutego 2018 roku.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z 5 kwietnia 2018 roku wydanym w niniejszej sprawie Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie nakazał pozwanej zapłacić na rzecz powódki całość dochodzonego roszczenia wraz z kosztami postępowania. (k. 6v)

Pozwana M. S. w przepisanym terminie wniosła sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa. W uzasadnieniu zakwestionował istnienie roszczenia tak co do zasady, jak i wysokości, oraz z ostrożności procesowej podniosła zarzut przedawnienia roszczenia.

Wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu przez pozwaną i utraty przez nakaz zapłaty mocy w całości, Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie postanowieniem z 23 sierpnia 2018 roku przekazał niniejszą sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Piszu jako sądowi właściwości ogólnej pozwanego.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 29 marca 2013 roku M. S. z rachunku bankowego o numerze (...) wpłaciła na rachunek bankowy (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. kwotę 0,01 złotych, podając w tytule przelewu „potwierdzam rejestrację i zgadzam się na umowę pożyczki V..pl nr (...)”.

(dowód: potwierdzenie przelewu k. 36)

W dniu 1 czerwca 2017 roku (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. przelała na rachunek bankowy M. S. o numerze (...) kwotę 5 000,00 złotych, podając w tytule przelewu „V..pl umowa pożyczki (...)”.

(dowód: potwierdzenia przelewu k. 37)

Sąd zważył, co następuje:

Powódka nie udowodniła roszczenia.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c., ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Tak więc w niniejszej sprawie na powódce spoczywał obowiązek udowodnienia faktów uzasadniających jej roszczenie, a ponadto w myśl art. 232 k.p.c. ciążył na niej obowiązek wskazywania dowodów, z których wywodziła skutki prawne.

Odnośnie inicjatywy dowodowej Sąd Rejonowy w Piszu w pełni podziela utarte orzecznictwo Sądu Najwyższego wyrażające się w tezie: „Rzeczą sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.).” (vide wyrok Sądu Najwyższego z 17.12.1996r. w sprawie I CKU 45/96, OSNC 1997/6-7/76; podobnie również wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z 21.10.2003r. w sprawie I ACa 516/03, OSP 2004/9/118; wyrok Sądu Najwyższego z 07.10.1998r. w sprawie II UKN 244/98, OSNP 1999/20/662).

Podstawą dochodzonego przez powódkę roszczenia jest, jak wynika z treści pozwu, umowa pożyczki zawarta między stronami 1 czerwca 2017 roku o numerze (...) , w oparciu o którą pozwanej wypłacona została kwota 4 100,00 złotych. Powódka wskazała, że rejestracja na należącej do niej stronie internetowej jest równoznaczna ze złożeniem wniosku o pożyczkę, a proces rejestracji kończy się wpłaceniem przez wnioskodawcę na rachunek bankowy powódki kwoty 0,01 złotych z podaniem w tytule „potwierdzam rejestrację i zgadzam się na umowę pożyczki V..pl”. Powódka wskazała ponadto, że zawnioskowana przez pozwaną kwota pożyczki 4 100,00 złotych została przelana przez powódkę na ten sam rachunek bankowy, z którego pozwana wpłaciła opłatę weryfikacyjną w kwocie 0,01 złotych.

Tymczasem podkreślić należy, iż załączone do akt sprawy potwierdzenie przelewu przez pozwaną opłaty weryfikacyjnej w kwocie 0,01 złotych (k. 36), dotyczy potwierdzenia rejestracji i zgody na umowę pożyczki o numerze (...). Ponadto, przedłożone Sądowi potwierdzenie przelewu kwoty pożyczki (k. 37), o ile dotyczy umowy pożyczki o numerze (...), co wprost wynika z tytułu operacji bankowej, o tyle opiewa na kwotę 5 000,00 złotych, a nie kwotę 4 100,00 złotych, a przecież o taką, jak wynika z twierdzeń powódki, wnioskowała pozwana i taka została jej wypłacona. Z kolei załączona do akt sprawy umowa pożyczki (k. 29-34), co prawda sporządzona została 1 czerwca 2017 roku, jednak nie jest ona opatrzona żadnym numerem, a ponadto dotyczy pożyczki przyznanej w łącznej wysokości 5 900,00 złotych, z której po potrąceniu prowizji i odsetek, pozwanej wypłacona została kwota 5 000,00 złotych.

Nie sposób pominąć także, że rachunek bankowy, z którego pozwana dokonała przelewu opłaty weryfikacyjnej w kwocie 0,01 złotych, nie jest tożsamy z rachunkiem bankowym, na który powódka przelała kwotę 5 000,00 złotych. Tymczasem z twierdzeń powódki wynika, że wnioskowana kwota pożyczki wypłacana jest na ten sam rachunek bankowy, z którego wpłacana jest opłata weryfikacyjna.

Ponadto nie sposób pominąć, iż dokonany przez pozwaną przelew weryfikacyjny miał miejsce 29 marca 2013 roku, zaś umowa pożyczki o numerze (...) została zawarta, jak wskazuje strona powodowa, dopiero 1 czerwca 2017 roku, zatem po przeszło czterech latach, co rażąco odbiega od przyjętych standardów szybkich umów pożyczek zawieranych przy wykorzystaniu środków porozumiewania się na odległość.

Z uwagi na powyższe rozbieżności nie można wykluczyć, że pomiędzy stronami zawierane były też inne umowy pożyczki.

Powódka nie przedstawiła żadnych dowodów, które wskazywałyby, że pozwana zgodziła się na zawarcie umowy pożyczki o numerze (...), która jest podstawą dochodzonych roszczeń w niniejszej sprawie, i w oparciu o którą pozwanej została wypłacona przez powódkę kwota 4 100,00 złotych.

W tym stanie rzeczy, uznając, iż powódka nie dowiodła swojego roszczenia, Sąd powództwo oddalił.