Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 23 stycznia 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. odmówił J. M. prawa do renty na podstawie ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U. z 2009r., nr 153, poz. 1227 ze zm.), uzasadniając swoje stanowisko orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 21 stycznia 2013r., która uznała ubezpieczonego za zdolnego do pracy.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł ubezpieczony, domagając się jej zmiany i przyznania żądanego świadczenia, bowiem jest niezdolny do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania, powołując się ponownie na okoliczności przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

Sąd ustalił i zważył co następuje.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy przytoczonej na wstępie - renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnia łącznie następujące warunki:

1) jest niezdolny do pracy,

2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3) niezdolność do pracy powstała w okresach wskazanych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Przy czym w myśl art. 12 wspomnianej wyżej ustawy - niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Zgodnie z art. 61 ustawy o emeryturach i rentach z FUS - prawo do renty, które ustało z powodu niezdolności do pracy, podlega przywróceniu, jeżeli w ciągu 18 miesięcy od ustania prawa do renty ubezpieczony ponownie stał się niezdolny do pracy.

Kwestią sporną w przedmiotowej sprawie było ustalenie stanu zdrowia ubezpieczonego i jego wpływu na zdolność do pracy.

W celu rozstrzygnięcia powyższej kwestii Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych sądowych, lekarzy następujących specjalizacji:

- otolaryngologa - specjalisty medycyny pracy,

- dermatologa - specjalisty medycyny pracy,

- neurologa,

- psychiatry,

którzy rozpoznali u ubezpieczonego poniższe schorzenia:

- przewlekłe zapalenie ucha środkowego prawego z głębokim

niedosłuchem prżewodzeniowym,

- łuszczycę przewlekła przechodzącą w łuszczycę stawową

- zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego z blokiem kostnym C6-

Thl2.

Zdaniem biegłych sądowych ubezpieczony jest nadal częściowo niezdolny do pracy, od chwili wstrzymania świadczenia, tj. 01.03. 2013r, do 31. 12. 2015r. Biegli nie stwierdzili u ubezpieczonego istotnej poprawy stanu zdrowia, przy czym jako przyczynę istniejącej nadal u ubezpieczonego częściowej niezdolności do pracy podali przewlekłe zapalenie ucha środkowego z głębokim niedosłuchem przewodzeniowym i łuszczycę przewlekłą przechodzącą w łuszczycę stawową.

- dowód- opinia biegłych sądowych (k. 13-14 akt).

Jedyne zastrzeżenia do opinii wniósł organ rentowy podnosząc, że ubezpieczony nie jest zatrudniony w hałasie, a w tej sytuacji to, że przeszedł zapalenie ucha bez głuchoty socjalnej nie ma znaczenia, nie spełnia on też kryteriów do rozpoznania łuszczycy stawowej.

Sąd nie uwzględnił zastrzeżeń zgłoszonych przez organ rentowy, bowiem w skład zespołu biegłych sądowych wchodzili specjaliści z zakresu schorzeń, które dolegają ubezpieczonemu, w tym aż dwóch specjalistów medycyny pracy, którzy w sposób szczególny są zorientowani w warunkach, jakie panują na stanowiskach pracy zajmowanych przez ubezpieczonego. Sugerowany przez organ rentowy brak czynników szkodliwych w postaci hałasu nie znajduje też potwierdzenia w przedstawionym przez ubezpieczonego zestawieniu posiadanych kwalifikacji ( w tym zawodu wyuczonego i zajmowanych stanowisk pracy - k. 27 akt ). Także zarzut, iż brak jest podstaw do stwierdzenia, że występująca u ubezpieczonego łuszczyca przechodzi w łuszczycę stawową, jest zwykła polemiką, bez jakiegokolwiek szerszego uzasadnienia medycznego. Trzeba przy tym zauważyć, iż ubezpieczony choruje na łuszczycę od wielu lat, przy czym biegły - dermatolog podczas przeprowadzanych badań stwierdził, iż zmiany łuszczycowe zajmują ręce po stronie grzbietowej i stronie dłoni, powodują znaczny stan zapalny skóry obu rąk z głębokim pękaniem i sączeniem, co utrudnia zginanie palców, a nadto stwierdził, że stawy palców sąpogrubiałe, bolesne i zniekształcone.

Sąd nie znalazł podstaw do uwzględnienia zastrzeżeń zgłoszonych przez organ rentowy i pozytywnie ocenił opinię biegłych sądowych, której treść była jasna i uzasadniona w sposób przekonujący.

Biorąc powyższe pod uwagę, Sąd zgodnie z art. 477 u § 2 k.p.c, zmienił zaskarżoną decyzję, jak wpkt 1 wyroku.

Jednocześnie w myśl art. 118 ust. 1 a ustawy o emeryturach i rentach z FUS Sąd ustalił odpowiedzialność organu rentowego za nie wyjaśnienie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji, bowiem dysponował on w znacznej części tym samym materiałem w postaci dokumentacji medycznej, co biegli sądowi ( biegli nie wskazali, aby jakikolwiek z dodatkowych dokumentów medycznych im przedłożonych miał decydujące znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy ), zatem miał podstawy do wydania decyzji potwierdzającej prawo do renty, czego jednak nie uczynili.

SSO Karolina Chudzińska – Koczorowicz