Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 256/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 06 grudnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Legionowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Tomasz Kosiński

Protokolant: Bożena Oblińska

w obecności oskarżyciela Prokuratora Piotra Barczewskiego

po rozpoznaniu dnia 28 lutego 2017 r. , 10 kwietnia 2017 r. , 23 maja 2017 r. , 10 sierpnia 2017 r. , 18 października 2017 r. , 06 grudnia 2017 r. , 02 lutego 2018 r. , 14 marca 2018 r. , 09 maja 2018 r. , 04 lipca 2018 r. , 13 sierpnia 2018 r. , 12 października 2018 r. i 27 listopada 2018 r. na rozprawie w L. sprawy,

I. J. L. (1), syna S. i D. z d. W., ur. (...) w W.,

oskarżonego o to, że :

1. w okresie od dnia 15 grudnia 2014 roku do dnia 21 stycznia 2015 roku w C., woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z G. C. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że zawarł za pośrednictwem sklepu internetowego dnia 15 grudnia 2014 roku umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych na nazwisko R. J. (1), które następnie G. C. odebrał dnia 18 grudnia 2014r od kuriera (...) ww. umowę okazując dowód osobisty na nazwisko R. J. (1) i podrabiając w celu użycia tej umowy za autentyczną podpis R. J. (1) w wyniku czego uzyskał telefon komórkowy m-ki S. (...) o nr abonenckim (...) o wartości 3.639 złotych, wprowadzając pracownika pokrzywdzonej spółki w błąd co do swojej tożsamości oraz zamiaru wywiązania się z warunków umowy i powodując straty w łącznej wysokości 3.796.86 zł

to jest o czyn z art. 286 § l k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. art. 275 § l k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

2. w okresie od dnia 05 lutego 2015 roku do dnia 23 kwietnia 2015 roku w C., woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z G. C. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że zawarł za pośrednictwem sklepu internetowego dnia 05 lutego 2015 roku umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych na nazwisko R. J. (1), które następnie G. C. odebrał dnia 09 lutego 2015 roku od kuriera (...) ww. umowę okazując dowód osobisty na nazwisko R. J. (1) i podrabiając w celu użycia tej umowy za autentyczną, podpis R. J. (1) w wyniku czego uzyskał telefon komórkowy m-ki S. (...) o nr abonenckim (...) o wartości 3.639,00 złotych, wprowadzając pracownika pokrzywdzonej spółki w błąd co do swojej tożsamości oraz zamiaru wywiązania się z umowy i powodując straty w łącznej wysokości 3.891,10 zł

to jest o czyn z art. 286 § l k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § l k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

3. w okresie od 20 stycznia 2015 roku do dnia 23 stycznia 2015 roku w C. woj. (...) działając wspólnie i w porozumieniu z G. C. w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) Sp. z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że zawarł za pośrednictwem sklepu internetowego dnia 20 stycznia 2015 roku umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych na nazwisko R. J. (1), które następnie G. C. odebrał dnia 23 stycznia 2015r od kuriera (...) ww umowę okazując dowód osobisty na nazwisko R. J. (1) i podrabiając w celu użycia tej umowy za autentyczną, podpis R. J. (1) w wyniku czego uzyskał telefon komórkowy m-ki H. (...)-2 o nr abonenckim (...) o wartości 394 złotych, wprowadzając pracownika pokrzywdzonej spółki w błąd co do swojej tożsamości oraz zamiaru wywiązania się z warunków umowy i powodując straty w łącznej wysokości 538,05 zł.

to jest o czyn z art. 286 § l k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. art. 275 § l k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k.

II. R. P., syna S. i M. z domu Buchaj, ur. (...) w G.,

oskarżonego o to, że :

4. w dniu 18 grudnia 2014 roku w msc. C. woj. (...) ułatwił G. C. i J. L. (1) popełnienie czynu zabronionego polegającego na doprowadzeniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 3.796,86 złotych poprzez zawarcie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych na nazwisko R. J. (1) i podrobienie podpisu R. J. (1) na umowie nr (...) oraz uzyskanie telefonu komórkowego marki S. (...) o numerze abonenckim (...) oraz posłużenie się dowodem R. J. (1) w ten sposób, że dostarczył przesyłkę wraz z umową pod adres C. ul. (...) a następnie przekazał telefon komórkowy maki S. (...) G. C. i J. L. (1) wiedząc, iż żaden z ww. nie jest stroną umowy, bowiem ich wiek i wygląd nie odpowiadały przedłożonemu mu dowodowi osobistemu R. J. (1) a następnie umowę z podrobionym podpisem R. J. (1) przekazał jako autentyczny (...) S.A. wprowadzając pokrzywdzonego w błąd co do autentyczności przekazanego dokumentu

to jest o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

5. w dniu 09 lutego 2015 roku w msc. C. woj. (...) ułatwił G. C. i J. L. (1) popełnienie czynu zabronionego polegającego na doprowadzeniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 3.891,10 złotych poprzez zawarcie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych na nazwisko R. J. (1) i podrobienie podpisu R. J. (1) na umowie nr (...) oraz uzyskanie telefonu komórkowego marki S. (...) o numerze abonenckim (...) oraz posłużenie się dowodem R. J. (1) w ten sposób, że dostarczył przesyłkę wraz z umową pod adres C. ul. (...) a następnie przekazał telefon komórkowy maki S. (...) G. C. i J. L. (1) wiedząc, iż żaden z ww. nie jest stroną umowy, bowiem ich wiek i wygląd nie odpowiadały przedłożonemu mu dowodowi osobistemu R. J. (1) a następnie umowę z podrobionym podpisem R. J. (1) przekazał jako autentyczny (...) S.A. wprowadzając pokrzywdzonego w błąd co do autentyczności przekazanego dokumentu

to jest o czyn z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

6. w dniu 23 stycznia 2015 roku w C., woj. (...) ułatwił G. C. i J. L. (1) popełnienie czynu zabronionego polegającego na doprowadzeniu w celu osiągnięcia korzyści majątkowej (...) z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w wysokości 538,05 złotych poprzez zawarcie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych na nazwisko R. J. (1) i podrobienie podpisu R. J. (1) na umowie nr (...) oraz uzyskanie telefonu komórkowego marki H. (...) h-2 o numerze abonenckim (...) oraz posłużenie się dowodem R. J. (1) w ten sposób, że dostarczył przesyłkę wraz z umową pod adres C. ul. (...) a następnie przekazał telefon komórkowy maki H. (...) h-2 G. C. i J. L. (1) wiedząc, iż żaden z ww. nie jest stroną umowy, bowiem ich wiek i wygląd nie odpowiadały przedłożonemu mu dowodowi osobistemu R. J. (1) a następnie umowę z podrobionym podpisem R. J. (1) przekazał jako autentyczny (...) z o.o. wprowadzając pokrzywdzonego w błąd co do autentyczności przekazanego dokumentu

tj. o przestępstwo z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

1. Oskarżonego J. L. (1) uniewinnia o popełnienia czynów opisanych w pkt. 1, 2 i 3 zarzutów ;

2. Oskarżonego R. P. uniewinnia o popełnienia czynów opisanych w pkt. 4, 5 i 6 zarzutów ;

3. Na podstawie art. 632 k.p.k. koszty postępowania odnośnie oskarżonych J. L. (1) i R. P. ponosi Skarb Państwa .

Sygn. akt II K 256/16

UZASADNIENIE

Na podstawie całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Na początku grudnia 2014 roku G. C. wszedł w nieustalony w sposób w posiadanie dowodu osobistego pokrzywdzonego R. J. (1). Prawdopodobnym jest iż pokrzywdzony R. J. (1) sam dał mu ten dowód osobisty celem zakupu na nazwisko pokrzywdzonego telefonów komórkowych .

W dniu 15 grudnia 2014 r. G. C. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że zawarł za pośrednictwem telesprzedaży dnia 15 grudnia 2014 roku umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych na nazwisko R. J. (1) posługując się dowodem osobistym pokrzywdzonego R. J. (1) i podając się za pokrzywdzonego. G. C. zrobił to najprawdopodobniej za wiedzą pokrzywdzonego R. J. (1) . W dniu 18 grudnia 2014 r. oskarżony R. P. pracujący jako kurier w firmie (...) dostarczył przesyłkę zawierający telefon komórkowy marki S. (...) oraz umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych pomiędzy (...) S.A. a R. J. (1) na adres C. ul. (...) – miejsca zamieszkania ówczesnej konkubiny G. S. B. . Pod wskazanym adresem na ulicy przed tą posesją na oskarżonego R. P. czekał G. C. wraz ze starszym mężczyzną znajdującym się pod wpływem alkoholu , którym był najprawdopodobniej pokrzywdzony R. J. (1) . G. C. okazał oskarżonemu R. P. dowód osobisty pokrzywdzonego R. J. (1) i przekazał oskarżonemu R. P. kserokopię tego dowodu osobistego . Oskarżony R. P. po sprawdzeniu dowodu osobistego R. J. (1) stwierdził iż zdjęcie w tym dowodzie osobistym odpowiada wizerunkowi tego starszego mężczyzny . Następnie oskarżony R. P. przekazał G. C. i temu starszemu mężczyźnie umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych pomiędzy (...) S.A. a R. J. (1). Umowa ta następnie została podpisana albo przez G. C. albo R. J. (1) ( Prokuratura mimo iż pobrała materiał porównawczy od R. J. (1) i G. C. nie dopuściła opinii grafologicznej w tym zakresie opierając się wyłącznie na tym że G. C. przesłuchany w charakterze podejrzanego przyznał się do tego że podpisał tą umowę – k . 197-198 , k. 201-202 , k. 205 ) . Oskarżony R. P. nie był świadkiem podpisywania tej umowy bo znajdował się wtedy w samochodzie i nie obserwował tych osób . Następnie po podpisaniu tej umowy oskarżony R. P. przekazał G. C. i temu starszemu mężczyźnie którym był najprawdopodobniej R. J. (1) telefon komórkowy marki S. (...). W wyniku czego G. C. uzyskał telefon komórkowy m-ki S. (...) o nr abonenckim (...) o wartości 3.639 złotych . Następnie G. C. sam sprzedał ten telefon komórkowy m-ki S. (...) najprawdopodobniej w N. . W dniu 18 grudnia 2014 r. w C. przy ul. (...) nie było oskarżonego J. L. (2) . R. J. (1) nie wywiązał się z tej umowy i nie płacił abonamentu za przedmiotowy telefon .

W dniu 20 stycznia 2015 roku r. G. C. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) Sp. z o.o. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że zawarł za pośrednictwem internetu dnia 20 stycznia 2015 roku umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych na nazwisko R. J. (1) posługując się dowodem osobistym pokrzywdzonego R. J. (1) i podając się za pokrzywdzonego . G. C. zrobił to najprawdopodobniej z wiedzą pokrzywdzonego R. J. (1) . W dniu 23 stycznia 2015 r. oskarżony R. P. pracujący jako kurier w firmie (...) dostarczył przesyłkę zawierający telefon komórkowy marki H. (...) h-2 oraz umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych pomiędzy P (...) Sp. z o.o. a R. J. (1) pod adres C. ul. (...) – miejsca zamieszkania ówczesnej konkubiny G. S. B.. Pod wskazanym adresem na ulicy przed tą posesją na oskarżonego R. P. ponownie czekał G. C. wraz ze starszym mężczyzną ponownie znajdującym się pod wpływem alkoholu , którym był najprawdopodobniej pokrzywdzony R. J. (1) . G. C. ponownie okazał oskarżonemu R. P. dowód osobisty pokrzywdzonego R. J. (1) i przekazał oskarżonemu R. P. kserokopię tego dowodu osobistego . Oskarżony R. P. po sprawdzeniu dowodu osobistego R. J. (1) stwierdził iż zdjęcie w tym dowodzie osobistym odpowiada wizerunkowi starszego mężczyzny . Następnie oskarżony R. P. przekazał G. C. i temu starszemu mężczyźnie umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych pomiędzy P (...) Sp. z o.o. a R. J. (1). Umowa ta następnie została podpisana albo przez G. C. albo R. J. (1) ( Prokuratura mimo iż pobrała materiał porównawczy od R. J. (1) i G. C. nie dopuściła opinii grafologicznej w tym zakresie opierając się wyłącznie na tym że G. C. przesłuchany w charakterze podejrzanego przyznał się do tego że podpisał tą umowę – k . 197-198 , k. 201-202 , k. 205 ) . Oskarżony R. P. nie był świadkiem podpisywania tej umowy bo znajdował się wtedy w samochodzie i nie obserwował tych osób. Następnie po podpisaniu tej umowy oskarżony R. P. przekazał G. C. i temu starszemu mężczyźnie którym był najprawdopodobniej R. J. (1) telefon komórkowy marki H. (...) h-2 . W wyniku czego G. C. uzyskał telefon komórkowy marki H. (...) h-2 o numerze abonenckim (...) o wartości 538,05 złotych. Następnie G. C. sam sprzedał ten telefon komórkowy marki H. (...) h-2 najprawdopodobniej w N.. W dniu 23 stycznia 2015 r. w C. przy ul. (...) nie było oskarżonego J. L. (2) . R. J. (1) nie wywiązał się także z tej umowy i nie płacił abonamentu za przedmiotowy telefon .

W dniu 05 lutego 2015 r. G. C. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził (...) S.A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w ten sposób, że zawarł za pośrednictwem telesprzedaży dnia 05 lutego 2015 roku umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych na nazwisko R. J. (1). G. C. zrobił to najprawdopodobniej z wiedzą pokrzywdzonego R. J. (1) posługując się dowodem osobistym pokrzywdzonego R. J. (1) i podając się za pokrzywdzonego . W dniu 09 lutego 2015 r. oskarżony R. P. pracujący jako kurier w firmie (...) dostarczył przesyłkę zawierający telefon komórkowy marki S. (...) oraz umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych pomiędzy (...) S.A. a R. J. (1) pod adres C. ul. (...) – miejsca zamieszkania ówczesnej konkubiny G. S. B.. Pod wskazanym adresem na ulicy przed tą posesją na oskarżonego R. P. ponownie czekał G. C. wraz ze starszym mężczyzną ponownie znajdującym się pod wpływem alkoholu , którym był najprawdopodobniej pokrzywdzony R. J. (1) . G. C. ponownie okazał oskarżonemu R. P. dowód osobisty pokrzywdzonego R. J. (1) i przekazał oskarżonemu R. P. kserokopię tego dowodu osobistego . Oskarżony R. P. po sprawdzeniu dowodu osobistego R. J. (1) stwierdził iż zdjęcie w tym dowodzie osobistym odpowiada wizerunkowi starszego mężczyzny . Następnie oskarżony R. P. przekazał G. C. i temu starszemu mężczyźnie umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych pomiędzy (...) S.A. a R. J. (1). Umowa ta następnie została podpisana albo przez G. C. albo R. J. (1) ( Prokuratura mimo iż pobrała materiał porównawczy od R. J. (1) i G. C. nie dopuściła opinii grafologicznej w tym zakresie opierając się wyłącznie na tym że G. C. przesłuchany w charakterze podejrzanego przyznał się do tego że podpisał tą umowę – k . 197-198 , k. 201-202 , k. 205 ) . Oskarżony R. P. nie był świadkiem podpisywania tej umowy bo znajdował się wtedy w samochodzie i nie obserwował tych osób . Następnie po podpisaniu tej umowy oskarżony R. P. przekazał G. C. i temu starszemu mężczyźnie którym był najprawdopodobniej R. J. (1) telefon komórkowy marki S. (...). W wyniku czego G. C. uzyskał telefon komórkowy m-ki S. (...) o nr abonenckim (...) o wartości 3.639,00 złotych. Następnie G. C. sam sprzedał ten telefon komórkowy m-ki S. (...). W dniu 09 lutego 2015 r. w C. przy ul. (...) nie było oskarżonego J. L. (2) . R. J. (1) nie wywiązał się także z tej umowy i nie płacił abonamentu za przedmiotowy telefon .

Oskarżony J. L. (2) w okresie od 15 grudnia 2014 r. do maja 2015 r. przebywał w miejscowości S. znajdującej siew odległości 85 km od N. i nie przyjeżdżał do C. . Nie kontaktował się również w okresie objętym zarzutami aktu oskarżenia z G. C..

Pokrzywdzony R. J. (2) zmarł 28 stycznia 2017 r. ( k. 151 ) .

Prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Legionowie II Wydział Karny sygn. akt II K 144/17 z dnia 16 maja 2017 r. G. C. został skazany za czyny opisane w pkt. 1 , 2 i 3 aktu oskarżenia w niniejszej sprawie .

Oskarżony J. L. (2) ma ukończone 27 lata, jest kawalerem , nie ma nikogo na utrzymaniu , pracuje dorywczo i uzyskuje dochód 800 zł , był karany ( k. 295 ) , był leczony psychiatrycznie , nie był leczony odwykowo . Z opinii sądowo psychiatrycznej sporządzonej przez biegłych lekarzy psychiatrów w dniu 23 lutego 2017 r. wynika iż u oskarżonego J. L. (2) nie rozpoznano choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego . Rozpoznano natomiast zaburzenia lękowo-depresyjne . Ten stan psychiczny tempore criminis nie znosił ani nie ograniczał, jego zdolności rozpoznawania znaczenia zarzucanych mu czynów ani do pokierowania swoim postępowaniem. Aktualny stan zdrowia psychicznego oskarżonego pozwala na jego udział w czynnościach postępowania karnego ( poczytalność nie budzi wątpliwości ) oraz na prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny ( k. 111-112 ).

Oskarżony R. P. ma ukończone 60 lata, jest po rozwodzie , ma na utrzymaniu 2 dzieci , pracuje jako kurier w firmie (...) i uzyskuje dochód w wysokości 2500 zł nie był karany ( k. 297 ) , nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo .

Sąd powyższy stan faktyczny ustalił na podstawie następujących dowodów : wyjaśnień oskarżonych : J. L. (2) ( k. 208 -209, k. 215-216 i k. 353-354 Zb. A oraz k. 122-124 ) i R. P. ( k. 124-126 i k. 304 ) oraz zeznań świadków : I. S. ( poprzednio (...) ) ( k. 155 i k. 156-157 ), M. M. (2) ( k. 8 Zb. A ) , S. B. ( k. 163 i k. 170-171 ), M. C. ( k. 166 i k. 171-172 ) , M. M. (3) ( k. 168 i k. 172-173 ), A. K. ( k. 188-189 ) , E. R. ( k. 187- 188 ) , S. L. ( k. 240 ) , A. C. (1) ( k. 219-220 ) i C. M. (1) ( k. 300 i k. 303 – 304 ) oraz dokumentów w postaci : umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych ( k. 32-33, k. 76-77, k. 140-146 zbiór D ) , protokołu zatrzymania J. L. (1) ( k. 198 zbiór A ) , danych osobo poznawczych k. 378, k. 379, k. 380 zbiór A ) , karty karnej ( k. 295, k. 296, k. 297 ) i opinii sadowo psychiatrycznej ( k. 111-112 ) oraz częściowo zeznań świadków : R. J. (1) ( k. 3-4 , k. 7 zb C , k. 33 i k. 46 ) i G. C. ( k. 197-198 , k. 201-202 , k. 205 , k. 208-210 i k. 304-305 ).

Oskarżony J. L. (2) stanął pod zarzutami , iż :

Oskarżony R. P. stanął pod zarzutami , iż :

Oskarżony J. L. (2) podczas pierwszych przesłuchań w postępowaniu przygotowawczym w dniu 23 lutego 2016 r. przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił iż tym wszystkim zarządzał G. C. i to on wszedł w posiadanie dowodu osobistego R. J. (1) i później nim dysponował oraz robił jego kserokopie w celu jego wykorzystania i osiągniecia korzyści majątkowych . Oskarżony J. L. (2) stwierdził iż on z tego nie otrzymał żadnych pieniędzy , natomiast G. C. sprzedał te telefony na własną rękę nie znanym mu osobą ( k. 208 -209 i k. 353-354 Zb. A ) . Natomiast podczas kolejnego przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym w dniu 25 lutego 2016 r. oskarżony J. L. (2) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił iż on podczas poprzednich przesłuchań przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów bo bał się że pójdzie do więzienia i zostaną mu odwieszone poprzednie wyroki . Ponadto oskarżony J. L. (2) wskazały w swoich wyjaśnieniach osoby które widziały jak G. C. wszedł w posiadanie dowodu osobistego R. J. (1) ( k. 215 -216 zb. A ) .

Natomiast na rozprawie przed Sądem oskarżony J. L. (2) nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił iż z jakich powodów podczas pierwszych swoich przesłuchań w postępowaniu przygotowawczym przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów . Oskarżony J. L. (2) dodatkowo wskazał iż nie zna pokrzywdzonego R. J. (1) . Zna natomiast G. C. z którym się kolegował . Oskarżony J. L. (2) podniósł iż w okresie od 15 grudnia 2014 r. do 25 stycznia 2015 r. przebywał u swojego ojca w miejscowości S. znajdującej się w odległości około 85 km od N.. Do N. przyjechał tylko 25 stycznia 2015 r. na pogrzeb babcia a potem znów wrócił do miejscowości S. gdzie pracował u swojego wujka i wrócił z stamtąd dopiero w maju 2015 r. . W tym okresie nie przyjeżdżał do C. i nie kontaktował się z G. C. . Oskarżony J. L. (2) wskazał iż G. C. chwalił się mu iż zawiera umowy na podstawie dowodów osobistych i podrobionych podpisów oraz że dysponuje dowodem osobistym R. J. (1) . G. C. wtedy nigdzie nie pracował i pozostawał na utrzymaniu swojej dziewczyny i w ten sposób zarabiał . G. C. następnie sprzedawał te telefony . Oskarżony J. L. (2) wskazał iż nie miał nic wspólnego z działalnością G. C. a ten mógł go pomówić o udział w tych przestępstwach ze względu na to że odmówił pożyczenia pieniędzy G. C. ( k. 122-124 ) .

Sąd dał w całości wiarę wyjaśnieniom oskarżonego J. L. (2) w którym wskazał iż organizatorem tych oszustw był G. C. i on nie miał z nimi nic wspólnego gdyż 15 grudnia 2014 r. do maja 2015 r. przebywał w miejscowości S. , gdzie pracował i nie przyjeżdżał do C. . W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego J. L. (2) są jasne , dokładne i korespondują z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza zeznaniami świadków : A. K. ( k. 188-189 ) , E. R. ( k. 187- 188 ) , S. L. ( k. 240 ) , A. C. (1) ( k. 219-220 ) i C. M. (1) ( k. 300 i k. 303 – 304 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę . Należy wskazać iż z zeznań świadków A. K. ( k. 188-189 ) , E. R. ( k. 187- 188 ) , S. L. ( k. 240 ) i A. C. (1) ( k. 219-220 ) wynika wprost iż od 15 grudnia 2014 r. do maja 2015 r. oskarżony J. L. (2) przebywał w miejscowości S. i nie przyjeżdżał do C. i nie kontaktował się z G. C.. Należy ponadto wskazać iż z zeznań świadków A. K. ( k. 188-189 ) i A. C. (1) ( k. 219-220 ) wynika iż G. C. doskonale znał pokrzywdzonego R. J. (1) , którego nazywał wujkiem i od którego otrzymał dowód osobisty w celu zawarcia umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych na nazwisko R. J. (1) , a następnie tak uzyskane telefony sprzedał . Z zeznań tych świadków i zeznań świadka S. B. ( k. 163 i k. 170-171 ) nie wynika by oskarżony J. L. (2) uczestniczył w popełnieniu tych czynów . Świadkowie A. K. i A. C. (1) wskazują w swoich zeznaniach na udział w tych przestępstwach pokrzywdzonego R. J. (1) . Fakt ten potwierdzają ponadto wyjaśnienia oskarżonego R. P. z których wynika iż osobami które odebrały od niego te telefony był G. C. i najprawdopodobniej R. J. (1) gdyż jego wizerunek odpowiadał zdjęciu z dowodu osobistego jaki został mu okazany podczas doręczenia tych przesyłek ( k. 124-126 i k. 304 ). Ponadto z zeznań świadka C. M. (1) ( k. 300 i k. 303 – 304 ) wynika iż G. C. przychodził do jego lombardu w N. ,a pokrzywdzonym R. J. (1) próbował wyłudzić kredyt na nierzetelne zaświadczenie o zatrudnieniu w prowadzonym przez niego Biurze (...) kredytowego (...) w N. w lutym 2015 r. , co potwierdzają przedstawione przez tego świadka dokumenty ( k. 47-53 Zb D ) .

Oskarżony R. P. podczas przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień ( k. 374 zb. A ).

Natomiast na rozprawie przed Sądem oskarżony R. P. nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i wyjaśnił jak w roku 2014 i na początku roku 2015 r. wyglądała procedura dostarczania przez kurierów firmy (...) do odbiorców umów na świadczenie usług telekomunikacyjnych wraz z telefonami . Oskarżony R. P. wskazał iż wtedy miał upoważnienia od operatorów telefonii komórkowych do podpisywania tych umów oraz że wtedy nie by przeszkolony odnośnie procedury podpisywania tych umów. On osobę która miała podpisać tą umowę legitymował z dowodu osobistego . Odnosząc się do zarzucanych mu czynów oskarżony R. P. wskazał iż za każdym razem gdy przyjechał doręczyć tą przesyłkę czekali na niego młody chłopak w wieku około 30 lat którym na pewno nie był oskarżony J. L. (2) a którym był G. C. w towarzystwie starszego mężczyzny w wieku około 50 lat który był podpity . Osoby te okazały mu dowód osobisty który był ważny i dane z dowodu zgadzały się z danymi osoby z umowy oraz przekazały mu kserokopię tego dowodu osobistego . Wizerunek osoby z tego dowodu osobistego był podobny do tego starszego mężczyzny . W trakcie całego zdarzenia on zawsze siedział w samochodzie i dał tym osoba umowę do podpisu. Jednak nie wie który z nich podpisał tą umowę bo tego nie widział , gdyż siedział w samochodzie . Następnie po podpisaniu umowy przekazał im telefon . Tak działa się za każdym razem. Następnie oskarżony R. P. opisał jakie obecnie obowiązują kurierów (...) procedury przy dostarczaniu umów na świadczenie usług telekomunikacyjnych ( k. 124-126 i k. 304 ) .

Sąd dał w całości wiarę wyjaśnieniom oskarżonego R. P. złożonym na rozprawie przed Sądem jako jasnym , dokładnym i korespondującym z całością zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza zeznaniami świadków: S. B. ( k. 163 i k. 170-171 ) , A. K. ( k. 188-189 ) i A. C. (1) ( k. 219-220 ) i dokumentami w postaci umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych ( k. 32-33, k. 76-77, k. 140-146 zbiór D ). Należy ponownie wskazać iż zeznań świadków A. K. ( k. 188-189 ) i A. C. (1) ( k. 219-220 ) wynika iż G. C. doskonale znał pokrzywdzonego R. J. (1) , którego nazywał wujkiem i od którego otrzymał dowód osobisty w celu zawarcia umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych na nazwisko R. J. (1) , a następnie tak uzyskane telefony sprzedał . Ponadto z zeznań S. B. ( k. 163 i k. 170-171 ) wynika iż G. C. wskazał jej adres zamieszkania jako miejsce dostarczenia tych przesyłek przez kuriera . Fakty te potwierdzają wyjaśnienia oskarżonego R. P. z których wynika iż osobami które odebrały od niego te telefony był G. C. i najprawdopodobniej R. J. (1) gdyż jego wizerunek odpowiadał zdjęciu z dowodu osobistego jaki został mu okazany podczas doręczenia tych przesyłek . Ponadto należy ponownie wskazać iż z zeznań świadka C. M. (1) ( k. 300 i k. 303 – 304 ) wynika że pokrzywdzonym R. J. (1) próbował wyłudzić kredyt na nierzetelne zaświadczenie o zatrudnieniu w prowadzonym przez niego Biurze (...) kredytowego (...) w N. w lutym 2015 r. , co potwierdzają przedstawione przez tego świadka dokumenty ( k. 47-53 Zb D ) .

Sąd dał wiarę w całości zeznaniom świadków : I. S. ( poprzednio (...) ), M. M. (2), S. B. , M. C. , M. M. (3) , A. K., E. R., S. L. , A. C. (1) i C. M. (1) jako jasnym dokładnym , spójnym , logicznym i korespondującym z całością zebranego w sprawie materiału dowodowego .

Z zeznań świadków I. S. ( poprzednio (...) ) ( k. 155 i k. 156-157 ) i M. M. (2) ( k. 8 Zb. A ) – pracowników (...) S.A. wynika w jaki sposób zostały zawarte przedmiotowe umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych między (...) S.A. a osoba podającą się za R. J. (1) i jak zostały dostarczone telefony . Ponadto świadek I. S. opisała również procedurę dostarczania przez kurierów firmy (...) umów i telefonów do klienta oraz jakie były obowiązki kuriera dostarczającego takie przesyłki na przełomie roku 2014 i 2015 r..

Z zeznań świadka S. B. – byłej dziewczyny G. C. wynika iż zamieszkiwał on u niej w domu w C. przy ul. (...) od listopada 2014 r. do marca 2015 r. , kiedy byli w związku . Świadek S. B. stwierdziła iż dopiero jak policja przeszukała jej dom w związku z telefonami nabytymi na pokrzywdzonego R. J. (1) dowiedziała się iż przy zawieraniu tych umów został podany jej adres , dlatego uważa iż jej były chłopak G. C. , z którym obecnie nie utrzymuje kontaktu jest w to zamieszany . Świadek S. B. wskazała iż nie widziała u G. C. w okresie jak u niej mieszkał żadnych nowych telefonów oraz dowodu osobistego R. J. (1) , jednak ona w tym okresie chodziła do szkoły. Świadek S. B. wskazała iż zarówno ona jak i G. C. znają oskarżonego J. L. (2) . Nie wie jednak w jakim okresie oskarżony przyjeżdżał do C. do swojej dziewczyny ( k. 163 i k. 170-171 ) .

Z zeznań świadka M. C. wynika iż zna zarówno oskarżonego J. L. (2) i G. C. i utrzymywał z nimi kontakty towarzyskie . Jednak nic nie wie na temat zakupu telefonów na dane R. J. (1) i posługiwaniem się dowodem osobistym R. J. (1) ( k. 166 i k. 171-172 ) .

Z zeznań świadka M. M. (3) ( k. 168 i k. 172-173 ) wynika iż zna zarówno oskarżonego J. L. (2) i G. C. ale tylko z widzenia i nie utrzymywał z nimi żadnych bliższych kontaktów towarzyskie i nic nie wie na temat zakupu telefonów na dane R. J. (1) i posługiwaniem się dowodem osobistym R. J. (1) ( k. 168 i k. 172-173 ).

Z zeznań świadków E. R. ( k. 187- 188 ) – ciotki oskarżonego J. L. (2) i S. L. ( k. 240 ) ojca oskarżonego J. L. (2) wynika iż od 15 grudnia 2014 r. do maja 2015 r. oskarżony cały czas przebywał w miejscowości S. gdzie pracował dorywczo . W tym okresie nie przyjeżdżał do C. . Był tylko w styczniu 2015 r. w N. na pogrzebie swojej babci .

Z zeznań świadka A. K. wynika iż G. C. mówił jej że chce zawrzeć umowy na telefon jednak nie mówił czy na swoje nazwisko . Ponadto pokazywał im dowód osobisty R. J. (1) twierdząc iż to jego wujek i pytał gdzie może zrobić kserokopię tego dowodu osobistego. W tym czasie G. C. nigdzie nie pracował jednak miał pieniądze pochodzące chyba ze sprzedaży tego telefonu . Ponadto świadek A. K. wskazała iż zna oskarżonego J. L. (2) , który jednak nigdy nie mówił jej o żadnych telefonach . Świadek podniosła iż nie wie czy oskarżonym J. L. (2) zna G. C.. Ona ostatni raz widziała oskarżonego J. L. (2) przed jego wyjazdem w grudniu 2014 r. ( k. 188-189 ) .

Natomiast z zeznań świadka A. C. (1) wynika iż była dziewczyna G. C. do końca roku 2014 . Świadek A. C. (2) wskazała iż G. C. mówił jej że wziął jakieś telefony na R. J. (1) i chce jej sprzedać w N. C. M. (2) który prowadził lombard. Świadek A. C. (1) ponadto zeznała iż G. C. pokazywał jej dowód osobisty R. J. (1) mówiąc że dostał go od R. J. (1) , który jest jego wujkiem . G. C. mówił że zamawiał te telefony przez internet i przywiózł je kurier . Nie wie jednak czy G. C. sprzedał te telefony bo się z nim rozstała , wie natomiast iż rozmawiał on na temat ich sprzedaży z C. M. (1) . Ponadto świadek A. C. (1) wskazała iż zna oskarżonego J. L. (2) i spotykała go do grudnia 2014 r. , przed tym jak wyjechał do rodziny ( k. 219-220 ) .

Świadek C. M. (1) w swoich zeznaniach opisał próbę wyłudzenia kredytu przez pokrzywdzonego R. J. (1) w oparciu o nierzetelne zaświadczenie o zatrudnieniu z firmy (...) w prowadzonym przez niego Biurze (...) w N. w lutym 2015 r. . Ponadto z zeznań tego świadka wynika iż G. C. przychodził do prowadzonego przez niego lombardu w N. ( k. 300 i k. 303 – 304 ) .

Fakt, że wymienieni wyżej świadkowie precyzyjnie określają zakres swojej wiedzy na temat zdarzeń, w zakresie których Sąd dał wiarę zeznaniom tych świadków, świadczy zdaniem Sądu o braku skłonności do konfabulacji i dążeniu do rzetelnego przedstawienia przebiegu wydarzeń. Zeznania świadków są jasne , dokładne i korespondują z całością materiału dowodowego zebranego w sprawie.

Świadek R. J. (1) pokrzywdzony w niniejszej sprawie ( który zmarł 28 stycznia 2017 r. - k. 151 ) w swoich zeznaniach wskazał iż 25 stycznia 2015 r. jego sąsiadka przekazała mu korespondencję z firmy (...) S.A. w której wynika iż zawarł 2 umowy na świadczenie usług telekomunikacyjnych . R. J. (1) zaprzeczył by to zrobił , wskazując iż zrobiła to najprawdopodobniej S. P. z której matką T. W. był w związku i wtedy mogła ona skopiować z dowodu jego dane ( k. 3-4 , k. 7 zb C ) . Ponadto świadek R. J. (1) wskazał w swoich dalszych zeznaniach iż we wrześniu 2015 r. dowiedział się że ktoś zawarł na niego umowę z P 4 Sp. o.o. na świadczenie usług telekomunikacyjnych. On nigdy takiej umowy nie zawierał i nie wie kto to mógł zrobić , jednak dwa lata temu zgubił dowód osobisty ( k. 46 zb. C ) . Ponadto w swoich kolejnych zeznaniach stwierdził iż nie przyznaje się do próby wzięcia kredytu w N. wraz z M. R. ( k. 33 Zb C ).

Jeżeli chodzi o zeznania świadka R. J. (1) to zasługuje na wiarę tylko niewielka część z której wynika iż zostały zawarte umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z firma (...) S.A. i (...) Sp. o.o. na jego nazwisko . W tym zakresie zeznania świadka R. J. (1) są jasne , dokładne , spójne , logiczne i korespondują z całością zebranego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza z zeznaniami i świadków : I. S. ( poprzednio (...) ) ( k. 155 i k. 156-157 ) i M. M. (2) ( k. 8 Zb. A ) oraz wyjaśnieniami oskarżonego R. P. ( k. 124-126 i k. 304 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę oraz dokumentami w postaci umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych ( k. 32-33, k. 76-77, k. 140-146 zbiór D ).

Nie zasługuje na wiarę natomiast pozostała część zeznań świadka R. J. (1) odnośnie faktu iż nie wie kto te umowy zawarł oraz że podejrzewa o to S. P. z której matką T. W. był w związku i wtedy mogła ona skopiować z dowodu jego dane. Na wiarę nie zasługuje również ta część zeznań świadka R. J. (1) w których stwierdził iż w lutym 2015 r. nie próbował wyłudzić na postawie nierzetelnego zaświadczenia o zatrudnieniu kredytu z (...) .W tym zakresie zeznania świadka R. J. (1) są niejasne , nielogiczne i wewnętrznie sprzeczne. Pozostają one również w sprzeczności z wyjaśnieniami R. P. ( k. 124-126 i k. 304 ) oraz zeznań świadków : A. K. ( k. 188-189 ) , A. C. (1) ( k. 219-220 ) i C. M. (1) ( k. 300 i k. 303 – 304 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę . Na wstępie należy wskazać iż Sąd nie mógł w pełni zweryfikować prawdziwości zeznań świadka R. J. (1) ponieważ świadek ten zmarł 28 stycznia 2017 r. ( k. 151 ) . Należy stwierdzić iż praktycznie od razu po zawarciu umów na świadczenie usług telekomunikacyjnych z (...) S.A. świadek R. J. (1) próbował się uwolnić od obowiązku zapłaty abonamentu wynikającego z tych umów oraz wskazał jako sprawcę tych czynów na jego szkodę S. P. , która miała rzekomo uzyskać jego dane gdy był w związku z jej matka T. W. . Ponadto bardzo istotnym dla oceny prawdziwości zeznań świadka R. J. (1) jest fakt iż w lutym 2015 r. próbował wyłudzić kredyt na nierzetelne zaświadczenie o zatrudnieniu w prowadzonym przez C. M. (1) Biurze (...) w N. z firmy (...) . Fakt ten potwierdzają zeznania świadka C. M. (1) ( k. 300 i k. 303 – 304 ) i przedstawione przez tego świadka dokumenty ( k. 47-53 Zb D ). Ponadto zeznań świadków A. K. ( k. 188-189 ) i A. C. (1) ( k. 219-220 ) wynika iż G. C. doskonale znał pokrzywdzonego R. J. (1) , którego nazywał wujkiem i od którego otrzymał dowód osobisty w celu zawarcia umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych na nazwisko R. J. (1) , a następnie tak uzyskane telefony sprzedał. Ponadto z wyjaśnień oskarżonego R. P. wynika iż osobami które odebrały od niego te telefony był G. C. i najprawdopodobniej R. J. (1) gdyż jego wizerunek odpowiadał zdjęciu z dowodu osobistego jaki został mu okazany podczas doręczenia tych przesyłek ( k. 124-126 i k. 304 ). Wyżej wskazane dowody wskazują na to iż G. C. i R. J. (1) ściśle ze sobą współpracowali przy popełnieniu tych czynów , zaś późniejsze działania pokrzywdzonego R. J. (1) miały na celu uwolnienie się od obowiązku płacenia abonamentu na rzecz operatorów komórkowych .

Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość zeznań świadka R. J. (1) w zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Świadek G. C. ( oskarżony w niniejszej sprawie co do którego postępowanie zostało wyłączone do odrębnego postepowania i toczyło się w sprawie sygn. akt II K 144/17 zakończyło się wydaniem prawomocnego wyroku w dniu 16 maja 2017 r. ) wynika iż na pomysł zawarcia umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych na dane R. J. (1) wpadł oskarżony J. L. (2) a on miał tylko odbierać te telefony . Świadek G. C. wskazał iż nie zna R. J. (1) i nigdy nie był w posiadaniu jego dowodu osobistego , zaś oskarżonym J. L. (1) , który zamawiał te telefony na dane R. J. (1) przez internet , za każdym razem przed przyjazdem kuriera dostarczał mu kserokopię dowodu osobistego R. J. (1) . Z zeznań świadka G. C. wynika iż telefony te były zamawiane przez oskarżonego J. L. (2) na adres jego konkubiny S. B. w C. przy ul. (...) . Odbierając te telefony od kuriera zawsze był sam nie miał przy sobie dowodu osobistego R. J. (1) , tylko jego kserokopię . Kurier który dostarczał te telefony kazał mu się podpisać imieniem i nazwiskiem R. J. (1) . Następnie te telefony przekazywał oskarżonemu J. L. (1) który przyjeżdżał po nie do C. . Świadek G. C. wskazał iż ze sprzedaży tych telefonów nie dostał żadnych pieniędzy od oskarżonego J. L. (1) ( k. 197-198 , k. 201-202 , k. 205 , k. 208-210 i k. 304-305 ) .

Jeżeli chodzi o zeznania świadka G. C. to zasługuje na wiarę tylko niewielka część z której wynika iż telefony te były zamawiane na adres jego konkubiny S. B. w C. przy ul. (...) . W tym zakresie zeznania świadka R. J. (1) są jasne , dokładne , spójne , logiczne i korespondują z całością zebranego w sprawie materiału dowodowego zwłaszcza z zeznaniami i świadka S. B. ( k. 163 i k. 170-171 ) , I. S. ( poprzednio (...) ) ( k. 155 i k. 156-157 ) i M. M. (2) ( k. 8 Zb. A ) oraz wyjaśnieniami oskarżonego R. P. ( k. 124-126 i k. 304 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę oraz dokumentami w postaci umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych ( k. 32-33, k. 76-77, k. 140-146 zbiór D ).

Nie zasługuje na wiarę natomiast pozostała część zeznań śwadka G. C.. W tym zakresie zeznania świadka G. C. są niejasne , nielogiczne i wewnętrznie sprzeczne. Pozostają one również w sprzeczności z wyjaśnieniami oskarżonych R. P. ( k. 124-126 i k. 304 ) i J. L. (2) ( k. 208 -209, k. 215-216 i k. 353-354 Zb. A oraz k. 122-124 ) oraz zeznań świadków : A. K. ( k. 188-189 ) , A. C. (1) ( k. 219-220 ) i C. M. (1) ( k. 300 i k. 303 – 304 ) w zakresie jakim Sąd dał im wiarę . Należy ponownie stwierdzić iż zeznań świadków A. K. ( k. 188-189 ) i A. C. (1) ( k. 219-220 ) wynika iż G. C. doskonale znał pokrzywdzonego R. J. (1) , którego nazywał wujkiem i od którego otrzymał dowód osobisty w celu zawarcia umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych na nazwisko R. J. (1) , a następnie tak uzyskane telefony sprzedał. Fakt ten potwierdzaj również wyjaśnienia oskarżonego J. L. (2) ( k. 208 -209, k. 215-216 i k. 353-354 Zb. A oraz k. 122-124 ). Ponadto z wyjaśnienia oskarżonego R. P. wynika iż osobami które odebrały od niego te telefony był G. C. i najprawdopodobniej R. J. (1) gdyż jego wizerunek odpowiadał zdjęciu z dowodu osobistego jaki został mu okazany podczas doręczenia tych przesyłek ( k. 124-126 i k. 304 ). Należy podnieść iż opisany przez świadka G. C. sposób odbioru przez niego od kuriera telefonów komórkowych , gdzie stwierdził iż przekazał tylko kurierowi kserokopię dowodu osobistego R. J. (3) i nie okazał tego dowodu osobistego bo go nie miał pozostają w sprzeczności z wyjaśnieniami oskarżonego R. P. ( k. 124-126 i k. 304 ) i zeznaniami świadka I. S. ( poprzednio (...) ) ( k. 155 i k. 156-157 ) którzy opisali jaki wyglądał procedura dostarczania tego typu przesyłek. Należy wskazać iż zarówno z wyjaśnień oskarżonego R. P. jak i zeznań świadka I. S. ( poprzednio (...) ) wynika kategorycznie że by adresat mógł odebrać taką przesyłkę i podpisać umowę musiał okazać kurierowi dowód osobisty . Tym samym świadek G. C. by odebrać tego typu przesyłki musiał posiadać dowód osobisty R. J. (1) . Bez okazania tego dowodu tak przesyłka nie została by wydana przez kuriera . Wyżej wskazane dowody wskazują na to iż świadkowie G. C. i R. J. (1) ściśle ze sobą współpracowali przy popełnieniu tych czynów. Ponadto należy wskazać iż wskazać iż z zeznań świadków A. K. ( k. 188-189 ) , E. R. ( k. 187- 188 ) , S. L. ( k. 240 ) i A. C. (1) ( k. 219-220 ) ,wynika wprost iż od 15 grudnia 2014 r. do maja 2015 r. oskarżony J. L. (2) przebywał w miejscowości S. i nie przyjeżdżał do C. i nie kontaktował się z G. C.. Natomiast z zeznań A. C. (1) ( k. 219-220 ) wynika iż świadek G. C. próbował sprzedać te telefony komórkowe w lombardzie C. M. (1) w N. . Fakt ten pośrednio potwierdzają zeznania świadka C. M. (1) ( k. 300 i k. 303 – 304 ) z których wynika iż G. C. przychodził do jego lombardu w N..

Wyżej wskazane fakty dyskwalifikują prawdziwość zeznań świadka G. C. zakresie jakim Sąd nie dał im wiary .

Sąd dał pełną wiarę opinii sądowo psychiatrycznej sporządzonej przez biegłych lekarzy psychiatrów w dniu 23 lutego 2017 r. ( k. 111-112 ) jako jasnej , dokładnej i fachowej. Z opinii sądowo psychiatrycznej sporządzonej przez biegłych lekarzy psychiatrów w dniu 23 lutego 2017 r. wynika iż u oskarżonego J. L. (2) nie rozpoznano choroby psychicznej ani upośledzenia umysłowego . Rozpoznano natomiast zaburzenia lękowo-depresyjne . Ten stan psychiczny tempore criminis nie znosił ani nie ograniczał, jego zdolności rozpoznawania znaczenia zarzucanych mu czynów ani do pokierowania swoim postępowaniem. Aktualny stan zdrowia psychicznego oskarżonego pozwala na jego udział w czynnościach postępowania karnego ( poczytalność nie budzi wątpliwości ) oraz na prowadzenie obrony w sposób samodzielny i rozsądny.

Sąd dał w pełni wiarę dowodom z dokumentów , albowiem dokumenty powyższe zostały sporządzone przez funkcjonariuszy publicznych , nie zainteresowanych rozstrzygnięciem w sprawie , a zatem nie mających logicznego powodu , by przedstawiać nieprawdziwy stan rzeczy w dokumentach . Brak jest na tych dokumentach jakichkolwiek śladów podrobienia bądź przerobienia .

Sąd dał ponadto wiarę wszystkim ujawnionym na rozprawie dokumentom. Ich autentyczność i wiarygodność nie była kwestionowana przez żadną ze stron, ani nie stoi w sprzeczności z żadnym innym dowodem, a tym samym nie budzi wątpliwości.

Sąd zważył, co następuje:

Przepis art. 286 § 1 k.k. stanowi , że karze podlega kto w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadza inną osobę do niekorzystnego rozporządzenia własnym lub cudzym mieniem za pomocą wprowadzenia jej w błąd albo wyzyskania błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranego działania. Przedmiotem ochrony są wskazanym w tym przepisie są prawa majątkowe. Treść art. 286 § 1 k.k. określa odpowiedzialność za oszustwo, którym według tego przepisu jest motywowane celem korzyści majątkowej doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez wprowadzenie jej w błąd albo wyzyskanie błędu lub niezdolności do należytego pojmowania przedsiębranej czynności. Istota tego przestępstwa polega więc na posłużeniu się fałszem jako czynnikiem sprawczym, który ma doprowadzić pokrzywdzonego do podjęcia niekorzystnej decyzji majątkowej.

„Wprowadzenie w błąd” polega na tym, iż sprawca własnymi podstępnymi zabiegami doprowadza pokrzywdzonego do mylnego wyobrażenia o określonym stanie rzeczy (np. co do wartości przedmiotu, cech sprzedawanego lub nabywanego towaru, możliwości uzyskania korzyści z zawartej transakcji itp.). Ta postać oszustwa nazywana jest „oszustwem czynnym. Natomiast „wyzyskanie błędu” - to celowe skorzystanie z mylnego wyobrażenia o wartości rzeczy, skutkach transakcji itp., w jakim znajduje się pokrzywdzony. Tę formę oszukańczego zachowania nazywa się niekiedy „oszustwem biernym”, co jednak nie jest ścisłe, gdyż sprawca musi przejawiać określoną aktywność, aby wyzyskać błąd pokrzywdzonego. Przedmiotem wykonawczym oszustwa jest mienie w znaczeniu szerokim obejmującym zarówno uszczerbek majątkowy (damnum emergens), jak i utracone korzyści (lucrum cessans), jeżeli są następstwem niekorzystnego rozporządzenia mieniem przez pokrzywdzonego. ( za Komentarz do art.286 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, LEX, 2007, wyd. IV. ) .

Przestępstwo oszustwa ma charakter materialny, przy czym skutkiem jest niekorzystne rozporządzenie mieniem własnym lub cudzym przez osobę wprowadzoną w błąd lub której błąd został przez sprawcę wyzyskany. Dopóki takie rozporządzenie nie nastąpi, a sprawca podejmie oszukańcze zabiegi mające na celu jego uzyskanie, można mówić jedynie o usiłowaniu, a nie o dokonaniu oszustwa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 8 stycznia 1999 r., V KKN 513/97, Orz. Prok. i Pr. 1999, nr 6). Oszustwo jest przestępstwem kierunkowym, w którym celem działania sprawcy jest uzyskanie szeroko pojętej korzyści majątkowej , która może polegać zarówno na uzyskaniu zysku (zwiększeniu aktywów), jak i na zmniejszeniu pasywów.

Natomiast przepis art. 270 § 1 k.k. stanowi , iż karze podlega , kto, w celu użycia za autentyczny, podrabia lub przerabia dokument lub takiego dokumentu jako autentycznego używa. Występek ten ma charakter umyślny. Przedmiotem ochrony jest publiczne zaufanie do dokumentów, a ściślej mówiąc do ich autentyczności i rzetelności, co stanowi podstawowy warunek pewności obrotu prawnego (tak wyrok Sądu Najwyższego z 3 VI 1996 r., II KKN 24/96, Orz. Prok. i Pr. 1997, nr 2, poz. 5). Przestępstwo określone w art. 270 § 1 k.k., zwane fałszerstwem materialnym dokumentu, może polegać na jego podrobieniu, przerobieniu albo na używaniu jako autentyczny dokumentu podrobionego lub przerobionego. Przez podrobienie dokumentu rozumie się sporządzenie przedmiotu (pisma, druku itp.), który ma imitować dokument autentyczny. Z podrobieniem dokumentu mamy do czynienia, gdy nie pochodzi od tej osoby, w imieniu której został sporządzony (tak wyrok Sądu Najwyższego z 27 XI 2000 r., III KKN 233/98, Orz. Prok. i Pr. 2001, nr 5, poz. 4). Podmiotowym znamieniem przestępstwa podrobienia lub przerobienia dokumentu jest działanie sprawcy w celu użycia go jako autentycznego. Jest to zatem, w obu tych odmianach, przestępstwo kierunkowe. Sprawca nie musi przy tym zmierzać do natychmiastowego użycia dokumentu, wystarczy że towarzyszy mu zamiar użycia sfałszowanego dokumentu w przyszłości ( tak Komentarz do art. 270 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, Dom Wydawniczy ABC, 2006, wyd. III. ).

Dla bytu przestępstwa z art. 270 § 1 k.k. zupełnie obojętne jest to, czy osoba, której podpis podrobiono na dokumencie, wiedziała o tym lub wyraziła na to zgodę, czy też nie. Dokument jest bowiem podrobiony wówczas, gdy nie pochodzi od osoby, w której imieniu został sporządzony. Podpisanie innej osoby jej nazwiskiem na dokumencie mającym znaczenie prawne, nawet za zgodą tej osoby, stanowi przestępstwo z art. 265 k.k. z 1969 r. (tak wyrok z dnia 25 października 1979 r. II KR 10/79 OSNPG 1980/11 poz. 127 str. 7). Przestępstwo z art. 270 k.k. jest przestępstwem formalnym. Dla bytu tego przestępstwa jest przy tym obojętne, czy ktoś poniósł przez to szkodę, czy też nie (tak wyrok Sądu Najwyższego z 14 marca 1959 r. V K 430/59 Służba MO nr 2 str. 349-350) ( tak wyrok Sądu Najwyższego - Izba Karna z dnia 9 września 2002 r. V KKN 29/2001Prokuratura i Prawo - dodatek 2003/2 poz. 5 ) .

Zgodnie z treścią art. 275 § 1 k.k. karze podlega kto posługuje się dokumentem stwierdzającym tożsamość innej osoby albo jej prawa majątkowe lub dokument taki kradnie lub go przywłaszcza. Przedmiotem ochrony jest wiarygodność dokumentów stwierdzających tożsamość lub prawa majątkowe określonej osoby, prawo do dysponowania takimi dokumentami przez osobę, której dotyczą, a pośrednio także prawa majątkowe tej osoby (Wróbel (w:) Zoll II, s. 1358). Strona przedmiotowa przestępstwa z art. 275 § 1 k.k. polega na posługiwaniu się dokumentem stwierdzającym tożsamość innej osoby albo jej prawa majątkowe, na kradzieży takiego dokumentu lub jego przywłaszczeniu. „Posługiwanie się” oznacza tyle co użycie czegoś jako środka, narzędzia do osiągnięcia jakiegoś celu ( Słownik..., t. 2, s. 839). Na gruncie analizowanego przepisu „posługiwanie się” należy rozumieć jako okazywanie cudzego dokumentu jako własnego lub powoływanie się na jego treść (por. wyrok SA w Krakowie z dnia 10 listopada 1999 r., II AKa 188/99, KZS 1999, z. 11, poz. 28). W zakresie posługiwania się cudzym dokumentem przepis art. 275 § 1 k.k. określa przestępstwo formalne (bezskutkowe), zaś w odniesieniu do kradzieży i przywłaszczenia - materialne (skutkowe). Skutkiem jest wyjęcie cudzego dokumentu przez sprawcę z władztwa osoby uprawnionej (Zawłocki (w:) Wąsek II, s. 695; Piórkowska-Flieger, Przestępstwa..., s. 3). Jest to przestępstwo powszechne. W przypadku czynności w postaci kradzieży i przywłaszczenia konieczna jest umyślność w postaci zamiaru bezpośredniego; w przypadku posługiwania się - w grę wchodzi również zamiar ewentualny ( za Marek Mozgawa Komentarz do art. 275 kodeksu karnego ) .

Zgodnie z treścią art. 11 § 2 k.k. jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. Przepis ten określa zasady orzekania w sytuacjach tzw. zbiegu przepisów ustawy, to znaczy w sytuacji , gdy ten sam czyn wyczerpuje znamiona więcej niż jednego przepisu ustawy karnej . W przepisie tym ustanowiono zasadę kumulatywnego zbiegu przepisów ustawy , który polega na tym , że gdy ten sam czyn wyczerpuje znamiona więcej niż jednego przepisu stawy karnej , sprawca zostaje skazany na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów.

Jeżeli chodzi o czyny z art. 286 § l k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. art. 275 § l k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 12 k.k. zarzucone oskarżonemu J. L. (2) w pkt. 1 , 2 i 3 zarzutów to nie można stwierdzić na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego by oskarżony popełnił zarzucony mu czyn. Należy zauważyć iż zebrane w sprawie dowody nie potwierdziły faktu iż oskarżony J. L. (2) popełnił te czyny . Należy wskazać iż z zeznań świadków A. K. ( k. 188-189 ) , E. R. ( k. 187- 188 ) , S. L. ( k. 240 ) i A. C. (1) ( k. 219-220 ) wynika wprost iż od 15 grudnia 2014 r. do maja 2015 r. oskarżony J. L. (2) przebywał w miejscowości S. i nie przyjeżdżał do C. i nie kontaktował się z G. C.. Należy ponadto wskazać iż z zeznań świadków A. K. ( k. 188-189 ) i A. C. (1) ( k. 219-220 ) wynika iż G. C. doskonale znał pokrzywdzonego R. J. (1) , którego nazywał wujkiem i od którego otrzymał dowód osobisty w celu zawarcia umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych na nazwisko R. J. (1) , a następnie tak uzyskane telefony sprzedał . Z zeznań świadka A. C. (1) wynika również iż G. C. chciał te telefony sprzedać w lombardzie C. M. (1) w N. ( k. 219-220 ) . Tym samym z zeznań świadków A. K. i A. C. (1) wynika wprost udział w tych przestępstwach pokrzywdzonego R. J. (1) . Fakt ten potwierdzają ponadto wyjaśnienia oskarżonego R. P. z których wynika iż osobami które odebrały od niego te telefony był G. C. i najprawdopodobniej R. J. (1) gdyż jego wizerunek odpowiadał zdjęciu z dowodu osobistego jaki został mu okazany podczas doręczenia tych przesyłek ( k. 124-126 i k. 304 ). Z wyjaśnień oskarżonego R. P. wynika również iż osobą która odbierała te telefony na pewno nie był oskarżony J. L. (2) . Ponadto z zeznań świadka C. M. (1) ( k. 300 i k. 303 – 304 ) wynika iż G. C. przychodził do jego lombardu w N. . Należy wskazać iż jedynym dowodem który potwierdzał udział oskarżonego J. L. (1) w popełnieniu tych czynów były zeznania świadka G. C. ( oskarżonego w niniejszej sprawie co do którego postępowanie zostało wyłączone do odrębnego postępowania i toczyło się w sprawie sygn. akt II K 144/17 zakończyło się wydaniem prawomocnego wyroku w dniu 16 maja 2017 r. ). Jednak Sąd w tym zakresie nie dał wiary zeznaniom świadka G. C. z przyczyn wskazanych wcześniej .

Dlatego Sąd rozstrzygnął wszelkie niedające się usunąć wątpliwości na podstawie art. 5 § 2 k.p.k. na korzyść oskarżonego J. L. (2) i uniewinnił go od popełnienia u czynów zarzucanych mu w pkt. 1 ,2 i 3 zarzutów .

Natomiast zgodnie z treścią art. 18 § 3 k.k. odpowiada za pomocnictwo, kto w zamiarze, aby inna osoba dokonała czynu zabronionego, swoim zachowaniem ułatwia jego popełnienie, w szczególności dostarczając narzędzie, środek przewozu, udzielając rady lub informacji; odpowiada za pomocnictwo także ten, kto wbrew prawnemu, szczególnemu obowiązkowi niedopuszczenia do popełnienia czynu zabronionego swoim zaniechaniem ułatwia innej osobie jego popełnienie. Pomocnictwo polega na ułatwianiu innej osobie popełnienia czynu zabronionego. Ustawa wskazuje na typowe formy pomocnictwa, jakimi są: dostarczenie narzędzia, środka przewozu, a także udzielenie rady lub informacji. Użyty w ustawie zwrot „w szczególności” wskazuje, że w grę mogą wchodzić również inne formy pomocnictwa. Chodzi zatem o takie zachowania, które - obiektywnie rzecz biorąc - ułatwiają popełnienie czynu zabronionego, o czym przesądza określenie ustawowe „ułatwia” . Zachowanie, które popełnienia czynu zabronionego nie ułatwiało, a jedynie - według zamiaru sprawcy - miało ułatwić, może być traktowane jako usiłowanie pomocnictwa. Użyty przez ustawę zwrot „w zamiarze” oznacza, że pomocnictwa można dopuścić się zarówno w zamiarze bezpośrednim, jak i ewentualnym. Ustawodawca przesądził także możliwość pomocnictwa przez zaniechanie, wymagając jednak, aby polegało ono na niedopełnieniu szczególnego obowiązku prawnego . Umyślność pomocnictwa dotyczy jedynie popełnienia czynu zabronionego i nie przesądza o formie winy sprawcy takiego czynu. Jest więc w pełni możliwe zróżnicowanie form winy oraz sprawcy wykonawczego, co jest zgodne z zasadą wyrażoną w art. 20 k.k. . ( za Komentarz do art. 18 kodeksu karnego (Dz.U.97.88.553), [w:] A. Marek, Kodeks karny. Komentarz, LEX, 2007, wyd. IV. ) .

Należy zauważyć iż na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego nie można stwierdzić by zachowanie oskarżonego R. P. opisane w pkt. 4 , 5 i 6 zarzutów realizowało znamiona czynu z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. Należy zauważyć iż pomocnictwo polega na ułatwianiu innej osobie popełnienia czynu zabronionego. W powyższej sprawie nie można stwierdzić by zachowanie oskarżonego R. P. w jakikolwiek sposób ułatwiło popełnienie G. C. czynów z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.. Podnieść należy że ze zgormadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika iż G. C. przy popełnieniu tego czynu ściśle współpracował z pokrzywdzonym R. J. (1) i niewątpliwie działał za jego zgoda i we współpracy z nim . Należy ponownie wskazać iż z zeznań świadków A. K. ( k. 188-189 ) i A. C. (1) ( k. 219-220 ) wynika iż G. C. doskonale znał pokrzywdzonego R. J. (1) , którego nazywał wujkiem i od którego otrzymał dowód osobisty w celu zawarcia umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych na nazwisko R. J. (1) , a następnie tak uzyskane telefony sprzedał. Fakt ten potwierdził również w swoich wyjaśnieniach oskarżony J. L. (2) ( k. 208 -209, k. 215-216 i k. 353-354 Zb. A oraz k. 122-124 ). Brak więc jest powodów by uznać za nieprawdziwe wyjaśnienia oskarżonego R. P. odnośnie okolicznością odbioru przez G. C. i najprawdopodobniej R. J. (1) odbioru tych telefonów i podpisania umów na świadczenie usług telekomunikacyjnych. Niewątpliwym jest iż osoby te posiadały podczas odbioru tych telefonów dowód osobisty R. J. (1) , bo w innym wypadku te telefony nie zostały by im wydane i nie doszło by do podpisania umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych . Fakt ten wynika z zeznań świadka I. S. ( poprzednio (...) ) ( k. 155 i k. 156-157 ). Należy wskazać iż jedynym dowodem który pośrednio potwierdzał popełnienie przez oskarżonego R. P. tych czynów były zeznania świadka G. C. ( oskarżonego w niniejszej sprawie co do którego postępowanie zostało wyłączone do odrębnego postępowania i toczyło się w sprawie sygn. akt II K 144/17 zakończyło się wydaniem prawomocnego wyroku w dniu 16 maja 2017 r. ). Jednak Sąd w tym zakresie nie dał wiary zeznaniom świadka G. C. z przyczyn wskazanych wcześniej .

Z wyżej wskazanych powodów Sąd uniewinnił oskarżonego R. P. od zarzucanych mu w pkt. 4 , 5 i 6 zarzutów.

Na podstawie art. 632 k.p.k. koszty postępowania ponosi Skarb Państwa .

Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w wyroku.

II K 256/16

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE