Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2018 r.

Dnia 13 grudnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Szczytnie I Wydział Cywilny

Przewodniczący SSR Sylwia Staniszewska

Protokolant sekr. Hubert Tomaszewski

po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2018 r. w Szczytnie

sprawy z powództwa A. S.

przeciwko M. W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego M. W. na rzecz powódki A. S. kwotę 52.500 zł (pięćdziesiąt dwa tysiące pięćset zł) z ustawowymi odsetkami od dnia 11.09.2015 r. do dnia zapłaty, przy czym od dnia 1.01.2016 r. w wysokości nie wyższej niż odsetku ustawowe za opóźnienie,

II.  oddala powództwo w pozostałej części,

zasądza od pozwanego na rzecz powódki kwotę 7.780 zł tytułem kosztów procesu.
UZASADNIENIE

Powódka A. S. wniosła do Wydziału Pracy o ustalenie, że w okresie od 15.05.2013 r. do 14.03.2015 łączył ja z pozwanym M. W. stosunek pracy na podstawie umowy o pracę oraz o zasądzenie kwoty 52.500 zł tytułem wynagrodzenia z ustawowymi odsetkami i zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazała, że była zatrudniona u pozwanego na stanowisku księgowej na podstawie ustnej umowy na czas nieokreślony za wynagrodzeniem w wysokości 2.500 zł. Otrzymała jedynie wynagrodzenie za pierwszy miesiąc pracy.

Pozwany M. W. wniósł o oddalenie powództwa. Wskazał, że strony łączyła umowa o współpracy. Zapłacił powódce umówione wynagrodzenia w kwocie 2.500 zł miesięcznie za okres świadczenia pracy na rzecz pozwanego.

Prawomocnym Wyrokiem z dnia 30 marca 2016 r. Sąd Rejonowy w (...)oddalił powództwo o ustalenie istnienia stosunku pracy a powództwo w części dotyczącej wynagrodzenia przekazał do Sądu Rejonowego w (...)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany M. W. prowadził Zakład Usług (...). Do 2013 r. sprawami związanymi z księgowością zakładu pozwanego zajmowała się księgowa prowadząca biuro rachunkowe.

W związku z rozwijającą się działalnością, w maju 2013 r. pozwany zlecił prowadzenie obsługi księgowej swojego zakładu i zakładu prowadzonego przez jego syna D. W., powódce A. S., która z zawodu jest księgową. Oprócz obsługą księgowości powódka miała się też zajmować sprawami kadrowymi w tych dwóch zakładach. Powódka miała wykonywać swoje usługi w lokalu przy ul. (...) w S. wynajętym przez pozwanego od I. D.. Wynagrodzenie za świadczone przez powódkę usługi zostało ustalone przez strony na kwotę 2.500 zł miesięcznie, wypłacać je miał pozwany. Powódki usługi na rzecz pozwanego świadczyła do lutego 2015 r. (bezsporne)

W tym samym czasie powódka świadczyła pracę na rzecz E. P. prowadzącej zakład w Ś.. W zakładzie tym do jej obowiązków naklejała obsługa księgowa i sprawy kadrowe.(dowód : zeznania świadka E. P. płyta CD k. 57)

Powódka otrzymała wynagrodzenie za pierwszy miesiąc pracy u pozwanego. Wynagrodzenie w kwocie 2.500 zł w dniu 17.06.2013 r. zostało jej przelane na jej rachunek bankowy z rachunku bankowego pozwanego. (dowód: przelew k. 9 akt (...))

Powódka nie otrzymała wynagrodzenia za usługi świadczone na rzecz pozwanego za następne miesiące, do końca okresu wykonywania przez nią usług na rzecz pozwanego. (dowód: zeznania powódki płyt CD k 74)

Sąd ustalił, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Zdaniem Sądu należy uznać, że bezspornym jest w sprawie, że strony łączyła umowa zgodnie z którą powódka miała się zajmować obsługą księgową i sprawami kadrowymi z zakładzie prowadzonym przez pozwanego i zakładzie prowadzonego przez jego syna, D. W.. Należy zatem przyjąć, że strony łączył umowa o świadczenie usług. Bezsporne jest również w sprawie, że umowa ta łączyła strony w okresie od maja 2013 r. do lutego 2015 r. oraz, że za świadczone usługi powódka miała otrzymywać wynagrodzenie w kwocie po 2.500 zł miesięcznie.

Kwestią sporną między stronami jest czy powódka otrzymała od pozwanego uzgodnione wynagrodzenie za okres, w którym świadczyła na jego rzecz usługi.

Pozwany bowiem podnosił, że uiścił powódce całe należne jej wynagrodzenia za okres łączącej ich umowy.

W ocenie Sądu, w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego, zasługują na wiarę twierdzenia powódki, że nie otrzymała ona od pozwanego należnego jej wynagrodzenia za okres, w którym łączyła ich umowa, oprócz pierwszego miesiąca świadczenia pracy na rzecz pozwanego. Jej zeznania korespondują z zeznaniami świadka E. P., której powódka jeszcze w okresie pracy na rzecz pozwanego, skarżyła się że nie jest jej wypłacane wynagrodzenie.

Pozwany nie przedstawił dowodów podważających wiarygodność tych zeznań. Stosownie do art. 232 k.p.c. to strony są obowiązane wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne. Oznacza to, że na pozwanym spoczywał obowiązek przedstawienia dowodów, z których wynikałoby, że uiścił powódce wynagrodzenia a wykonywane usługi.

W ocenie Sądu, pozwany nie przedstawił wiarygodnych dowodów na tą okoliczność. Należy zauważyć, że pozwany był przedsiębiorcą, działalność gospodarczą prowadził od 1989 r., jak zeznała świadek B. W.. W tej sytuacji winien on zdawać sobie sprawę jak ważną role w rozliczeniach, w których jest stroną odgrywają dowody, z których w sposób nie budzący wątpliwości wynikałoby , że uczynił zadość swojemu zobowiązaniu. Wszelkie zaniedbania w tym zakresie winny w opinii Sądu obciążasz pozwanego, który jako profesjonalista, prowadzący działalność gospodarczą, winien tak ją prowadzić by rozliczenia między stronami nie budził wątpliwości, w celu zapewnienie ochrony zarówno interesów swoich jak i drugiej strony.

Pozwany nie przedstawił żadnych pokwitowań odbioru przez powódkę kwot wynagrodzenia za poszczególne miesiące.

Zeznania świadka I. K. i W. A. jakoby powódka chciała otrzymywać wynagrodzenie do ręki, a nie na rachunek bankowy, nie zasługują na wiarę albowiem jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego powódka w dniu 17.06.2013 r. otrzymała wynagrodzenie za pierwszy miesiąc pracy u pozwanego, które zostało jej przelane na rachunek bankowy z rachunku bankowego pozwanego. Skoro, zatem wynagrodzenie za pierwszy miesiąc świadczenia usług na rzecz pozwanego, zostało przelane powódce na rachunek bankowy, brak było racjonalnych przesłanek nie przekazywania w ten sposób wynagrodzenia za pozostały okres świadczenia pracy przez powódkę.

Nie mogą się również ostać zeznania świadka B. W., że przekazując powódce pieniądze tytułem wynagrodzenia nie brała pokwitowania, gdyż uważała, że to powódka dołączy stosowny dokument do dokumentów księgowych, gdyż są nielogiczne. Świadek ten, bowiem zeznał, że od osoby zatrudnionej przed powódką, do obsługi księgowości, odbierała pokwitowanie przekazania jej kwot tytułem wynagrodzenia. Zeznał, że w sytuacji, gdy za coś płaciła otrzymywała pokwitowanie. Zastanawiające jest, zatem, że akurat w przypadku powódki nie żądała i nie otrzymywała pokwitowania za wypłacone jej wynagrodzenie.

Zeznania świadków I. K., J. P., K. P., B. W., D. W. jakoby powódka otrzymała należne wynagrodzenie, w ocenie Sądu, budzą wątpliwości.

Świadkowie ci są najbliższą rodziną pozwanego a wiec osobami zainteresowanymi w korzystnym dla niego przedstawieniu sprawy. Ponadto zeznania tych świadków nie współgrają ze sobą. B. W. zeznała, że przy przekazywaniu wynagrodzenia powódce była obecna jej mama, I. K., miało to miejsce kilka razy. Zeznała także, że przy przekazywania wynagrodzenia powódce często obecna była jej siostra, J. P.. Tym czasem, świadek I. K. zeznała, że tylko raz była obecna przy wypłacie wynagrodzenia powódce, w pozostałych przypadkach, może pięciu, gdy córka szła wypłacić wynagrodzenie powódce, ona szła do miasta. Świadek J. P. zeznała, że ona również tylko raz była obecna gdy siostra przekazywała wynagrodzenie powódce. Świadek D. W., zeznał że był obecny przy wypłacaniu wynagrodzenia powódce przez matkę, a B. W., nie wskazywała, że był on świadkiem wypłacania powódce wynagrodzenia.

Natomiast świadek K. P. zeznała, że nie wie czy powódce zostało wypłacone wynagrodzenie, nie była obecna przy przekazywaniu wynagrodzenia. Jej twierdzenia jakoby powódce wypłacono wynagrodzenie nie są oparte własnymi spostrzeżeniami.

Sąd nie analizował zeznań świadków J. B., E. Z., I. D., A. L. albowiem nie wiedzieli oni nić na temat okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy, tj. wypłaty wynagrodzenia powódce.

Sąd pominął dowód z przesłuchania pozwanego w charakterze strony gdyż mimo prawidłowego wezwania na termin rozprawy w dniu 3.07.2018 r. w tym charakterze, nie stawił się i nie usprawiedliwił niestawiennictwa. Sąd nie czynił ustaleń na podstawie zeznań pozwanego złożonych w sprawie (...), gdyż stanowiłoby to naruszenie reguły z art. 235 § 1 k.p.c., zgodnie, z którą postępowanie dowodowe odbywa się przed sądem orzekającym, chyba, że sprzeciwia się temu charakter dowodu albo wzgląd na poważne niedogodności lub niewspółmierność kosztów w stosunku do przedmiotu sporu.

Mając na uwadze powyższe rozważania na mocy art. 750, 734, 353 k.c. orzeczono jak w sentencji. Ponieważ z dowodów zebranych w sprawie nie wynika termin płatności poszczególnych kwot tytułem wynagrodzenia, Sąd zasądził odsetki od należności głównej po upływie 14 dni od daty otrzymania pozwu w sprawie (...), gdyż powódka nie przedstawiła dowodu by wcześniej wzywała pozwanego do zapłaty dochodzonej kwoty.

O kosztach procesu orzeczono na mocy art. 98 k.p.c., na które składa się opłata od pozwu uiszczona w sprawie IVP 124/15, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, wynagrodzenie pełnomocnika.

z/

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)