Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 grudnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Piszu I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący:	SSR Magdalena Łukaszewicz
Protokolant:	starszy sekretarz sądowy Anita Topa

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 grudnia 2018 r. w Piszu

sprawy z powództwa R.Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w K.

przeciwko W. P.

o zapłatę

o r z e k a :

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2018 roku R. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. wytoczył powództwo przeciwko W. P. o zapłatę kwoty 904,31 złotych.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że przedmiotowa wierzytelność wynika z umowy abonenckiej o numerze (...) zawartej w dniu 23 sierpnia 2012 roku pomiędzy (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W., a pozwaną, z której to umowy pozwana się nie wywiązała.

Powód wskazał, że na kwotę dochodzoną pozwem składają się następujące należności:

1)  39,90 zł – abonament telewizyjny, data wymagalności 23.05.2013r.,

2)  39,90 zł – abonament telewizyjny, data wymagalności 23.06.2013r.,

3)  39,90 zł – abonament telewizyjny, data wymagalności 23.07.2013r.,

4)  2,50 zł – opłata z tytułu udostępnienia dekodera, data wymagalności 23.05.2013r.,

5)  5,00 zł – opłata z tytułu udostępnienia dekodera, data wymagalności 23.06.2013r.,

6)  5,00 zł – opłata z tytułu udostępnienia dekodera, data wymagalności 23.07.2013r.,

7)  5,00 zł – opłata z tytułu udostępnienia dekodera, data wymagalności 23.08.2013r.,

8)  5,00 zł – opłata z tytułu udostępnienia dekodera, data wymagalności 23.09.2013r.,

9)  5,00 zł – opłata z tytułu udostępnienia dekodera, data wymagalności 23.10.2013r.,

10)  2,83 zł – opłata z tytułu udostępnienia dekodera, data wymagalności 23.11.2013r.,

11)  414,28 zł – kara umowna z tytułu rozwiązania umowy w okresie podstawowym, data wymagalności 31.12.2013r.

12)  340,00 zł – kata umowna z tytułu braku zwrotu dekodera, data wymagalności 09.03.2016r.

(...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. zbyła przysługującą jej względem pozwanej wierzytelność na rzecz powoda na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 6 września 2016 roku, o czym pozwana została zawiadomiona. Powód wezwał pozwaną do zapłaty nieuregulowanego zadłużenia w terminie do 24 października 2016 roku. Wezwanie pozostało bezskuteczne.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym wydanym w niniejszej sprawie 27 czerwca 2018 roku, Sąd Rejonowy w Piszu nakazał pozwanej zapłacić na rzecz powoda całość dochodzonego roszczenia wraz z kosztami postępowania. (k. 26)

Pozwana W. P. w przepisanym terminie wniosła sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty zaskarżając go w całości i podnosząc w uzasadnieniu zarzut przedawnienia roszczenia.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 23 sierpnia 2012 roku pomiędzy (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W., a W. P. zawarta została umowa abonencka o numerze (...), w ramach której W. P. udostępniony został dekoder.

Umowa została zawarta na 29 miesięcy, począwszy od 23 lutego 2013 roku. Zgodnie z umową, W. P. zobowiązała się do ponoszenia abonamentu telewizyjnego w wysokości 44,90 złotych miesięcznie oraz opłaty z tytułu udostępnienia dekodera w wysokości 5,00 złotych miesięcznie.

(dowód: umowa abonencka wraz z załącznikami k. 13-21v)

W. P. nie uregulowała następujących należności:

1.  39,90 zł – abonament telewizyjny, data wymagalności 23.05.2013r.,

2.  39,90 zł – abonament telewizyjny, data wymagalności 23.06.2013r.,

3.  39,90 zł – abonament telewizyjny, data wymagalności 23.07.2013r.,

4.  2,50 zł – opłata z tytułu udostępnienia dekodera, data wymagalności 23.05.2013r.,

5.  5,00 zł – opłata z tytułu udostępnienia dekodera, data wymagalności 23.06.2013r.,

6.  5,00 zł – opłata z tytułu udostępnienia dekodera, data wymagalności 23.07.2013r.,

7.  5,00 zł – opłata z tytułu udostępnienia dekodera, data wymagalności 23.08.2013r.,

8.  5,00 zł – opłata z tytułu udostępnienia dekodera, data wymagalności 23.09.2013r.,

9.  5,00 zł – opłata z tytułu udostępnienia dekodera, data wymagalności 23.10.2013r.,

10.  2,83 zł – opłata z tytułu udostępnienia dekodera, data wymagalności 23.11.2013r..

W dniu 10 grudnia 2013 roku (...) S.A. obciążył W. P. karą umowną w wysokości 414,28 złotych - z tytułu rozwiązania umowy w okresie podstawowym - której termin zapłaty upłynął bezskutecznie 31.12.2013r.

W dniu 24 lutego 2016 roku (...) S.A. obciążył W. P. karą umowną w wysokości 340,00 złotych - z tytułu braku zwrotu dekodera - płatną w terminie do 09.03.2016r.

(dowód: wykaz niezapłaconych faktur k. 6; noty obciążeniowe k. 23 i 23v)

Na podstawie umowy przelewu wierzytelności z dnia 6 września 2016 roku, (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. przysługującą jej względem W. P. wierzytelność zbyła na rzecz R. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego w K., o czym W. P. została zawiadomiona.

Pismem z 21 października 2016 roku R. Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty w K. wezwał W. P. do dobrowolnej spłaty zadłużenia w terminie do 24 października 2016 roku. Wezwanie pozostało bezskuteczne.

(okoliczności bezsporne, dowód: umowa przelewu wierzytelności wraz z wyciągiem z listy dłużników k. 8v-10; zawiadomienie o przelewie wierzytelności k. 6v; przedsądowe wezwanie do zapłaty k. 7)

Sąd zważył, co następuje:

W myśl art. 117 § 1 k.c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu.

W przedmiotowej sprawie powód niewątpliwie dochodzi roszczenia majątkowego – domaga się bowiem zasądzenia na jego rzecz od pozwanej kwoty 904,31 złotych. Zgłoszone przez powoda roszczenie nie jest objęte żadnym wyjątkiem od zasady przedawniania się roszczeń majątkowych.

Ustawą z dnia 13 kwietnia 2018 roku o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw, która weszła w życie 9 lipca 2018 roku, do art. 117 k.c. dodany został § 2 ¹ , zgodnie z którym po upływie terminu przedawnienia nie można domagać się zaspokojenia roszczenia przysługującego przeciwko konsumentowi.

W związku z powyższym, to na sąd, racjonalny ustawodawca nałożył obowiązek badania terminu przedawnienia z urzędu, również co roszczeń zawisłych przed sądem przed dniem wejścia w życie przepisów nowelizacyjnych, gdyż zgodnie z art. 5 ust 4 cytowanej wyżej ustawy nowelizującej z dnia 13 kwietnia 2018 roku, roszczenia przedawnione przysługujące przeciwko konsumentowi, co do których do dnia wejścia w życie niniejszej ustawy nie podniesiono zarzutu przedawnienia, podlegają z tym dniem skutkom przedawnienia określonym w ustawie nowelizującej. W przedmiotowej sprawie zarzut przedawnienia podniosła również pozwana.

Zgodnie z treścią art. 118 k.c., jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi sześć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Jednakże koniec terminu przedawnienia przypada na ostatni dzień roku kalendarzowego, chyba, że termin przedawnienia jest krótszy niż dwa lata. Art. 5 ustawy z dnia 13.04.2018r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz.U.2018.1104), która weszła w życie w dniu 09.07.2018r., stanowi, że jeżeli przedawnienie, którego bieg terminu rozpoczął się przed dniem wejścia w życie wspomnianej ustawy, nastąpiłoby przy uwzględnieniu dotychczasowego terminu wcześniej (w tym przypadku 3- letniego), to przedawnienie następuje z upływem tego wcześniejszego terminu.

Nie ulega wątpliwości, że świadczenie usług telekomunikacyjnych na podstawie umów abonenckich, mieści się w zakresie działalności gospodarczej, dlatego termin przedawnienia roszczeń wynikających z tego rodzaju umów wynosi 3 lata. Chyba, że wierzyciel uzyska prawomocne orzeczenie sądu lub innego organu powołanego do rozpoznawania spraw danego rodzaju albo orzeczenie sądu polubownego, stwierdzające jego roszczenie, wówczas termin przedawnienia wynosił będzie lat sześć (art. 125 § 1 k.c.).

Z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową nie wynika, aby w przeszłości wierzyciel uzyskał orzeczenie sądu stwierdzające przedmiotowe roszczenie, dlatego w niniejszej sprawie obowiązuje trzyletni termin przedawnienia.

Odnośnie terminu, od którego zaczyna biec przedawnienie należy odwołać się do art. 120 § 1 zd. 1 k.c., w myśl którego bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Roszczenia mogą uzyskać przymiot wymagalności w dniu oznaczonym przez ustawę lub przez czynność prawną, albo przez właściwość zobowiązania. W doktrynie określa się wymagalność jako stan, w którym wierzyciel ma prawną możliwość żądania zaspokojenia przysługującej mu wierzytelności. Jest to stan potencjalny, o charakterze obiektywnym, którego początek zbiega się z chwilą uaktywnienia się wierzytelności. Stanowi to początek biegu przedawnienia.

Natomiast bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju, albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia roszczenia lub zabezpieczenia (art. 123 § 1 k.c.) oraz przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje. Przerwanie biegu terminu przedawnienia wyłącznie może wynikać z zachowania wierzyciela lub dłużnika. Przyczynami przerwania biegu terminu przedawnienia mogą być zarówno zdarzenia (czynności) w znaczeniu materialnoprawnym (uznanie roszczenia), jak i o charakterze procesowym (wniesienie powództwa w celu dochodzenia roszczenia).

Przedawnienie jest instytucją prawa bezwzględnie obowiązującego (ius cogens) i regulujące je przepisy nie mogą być uchylone lub zmienione wolą stron – zgodnie z treścią przepisu art. 119 k.c., terminy przedawnienia nie mogą być skracane ani przedłużane przez czynność prawną.

Nie ulega wątpliwości, że pozwaną i poprzednika prawnego powoda – (...) Spółkę Akcyjną z siedzibą w W. łączyła umowa abonencka o numerze (...) zawarta 23 sierpnia 2012 roku, z której warunków pozwana się nie wywiązała.

Strona powodowa, zgodnie z ciążącym na niej obowiązkiem wynikającym z art. 187 § 1 pkt 1 ¹ k.p.c., oznaczyła daty wymagalności poszczególnych należności składających się na dochodzone roszczenie. Z załączonego do pozwu wykazu niezapłaconych faktur (k. 6) wynika jednoznacznie, że wymagalność najstarszego roszczenia, pomijając ostatnią notę obciążeniową dotyczącą kary umownej z tytułu braku zwrotu dekodera, przypada na dzień 23 listopada 2013 roku, wobec czego przedawniło się 24 listopada 2016 roku.

Odnosząc się natomiast do kary umownej z tytułu braku zwrotu dekodera, wskazać należy, że zgodnie z przedmiotową umową abonencką, w przypadku jednostronnego rozwiązania umowy przed upływem okresu podstawowego, pozwana zobowiązana była do zwrotu dekodera w terminie 30 dni oraz do zapłaty kary umownej. W oparciu o załączoną do akt sprawy notę obciążeniową dotyczącą kary umownej z tytułu rozwiązania umowy w okresie podstawowym, która to nota została wystawiona 10 grudnia 2013 roku, stwierdzić należy, że przedmiotowa umowa abonencka została rozwiązana najpóźniej 10 grudnia 2013 roku, w związku z czym dekoder powinien był być zwrócony do 9 stycznia 2014 roku. Zatem roszczenie powoda w zakresie kary umownej i zwrotu dekodera przedawniło się najpóźniej 10 stycznia 2017 roku.

Strona powodowa nie udowodniła, aby w niniejszej sprawie doszło do przerwania biegu przedawnienia. Również czynność procesowa podjęta przez powoda, a polegająca na wniesieniu niniejszego pozwu o zapłatę (20 czerwiec 2018 roku), nie przerwała biegu terminu przedawnienia, gdyż została podjęta już po upływie tegoż terminu.

W tym stanie sprawy, uznając, iż roszczenie powoda względem pozwanej W. P., wynikające z przedmiotowej umowy abonenckiej, uległo przedawnieniu, Sąd na podstawie art. 118 k.c. w zw. art. 117 § 2 ¹ k.c. powództwo oddalił.