Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 stycznia 2018 r.

Sąd Okręgowy w Bydgoszczy VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący SSO Ewa Milczarek

Protokolant – st. sekr. sądowy Sylwia Sawicka

po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 2018 r. w Bydgoszczy

na rozprawie

odwołania: A. M.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w B.

z dnia 10 sierpnia 2017 r., znak: (...)

w sprawie: A. M.

przeciwko: Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w B.

o wysokość świadczenia

1)  zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że zobowiązuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. do obliczenia wysokości emerytury ubezpieczonej A. M. według zasad przewidujących kwartalną waloryzację kapitału początkowego i składek,

2)  stwierdza, że organ rentowy ponosi odpowiedzialność za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

Na oryginale właściwy podpis.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją dnia 10.08.2017 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. ustalił wysokość i podjął wypłatę emerytury od dnia 1.06.2017r., tj. miesiąca zgłoszenia wniosku. Organ rentowy wskazał, że emerytura ustalona tą decyzją wynosi kwotę 1950,41 zł.

W odwołaniu od tej decyzji ZUS ubezpieczona zarzuciła organowi rentowemu zaniżenie wysokości świadczenia w stosunku do pierwszej decyzji ZUS z 29.05. 2017 r. w zakresie wysokości emerytury w której wskazano wysokość świadczenia na kwotę 2052,19 zł

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania. Zdaniem organu zaskarżona decyzja została wydana zgodnie z obowiązującymi przepisami a różnica w wysokości emerytury ustalonej w decyzji z dnia 10.08.2017 r. a w decyzji zaliczkowej z dnia 29.05. 2017 r. powstała na skutek waloryzacji składek i waloryzacji kapitału początkowego dla emerytur ustalonych w I i II kwartale ( w okresie kwiecień-maj ) a ustalonych w II kwartale ( ale w miesiącu czerwcu ). Obniżenie kapitału początkowego i składek na ubezpieczenie emerytalne spowodowane zostało przyjęciem do obliczenia emerytury w decyzji z dnia 29.05.2017 r. kwartalnej waloryzacji kapitału początkowego a przy podjęciu wypłaty od dnia 1.06.2017 r. waloryzacji rocznej kapitału początkowego.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Ubezpieczona A. M. złożyła wniosek o emeryturę w dniu 3.11. 2016 r. Wskazany wniosek został załatwiony odmowną decyzją ZUS z dnia 10.11.2016 r. Po pozytywnym dla ubezpieczonej rozstrzygnięciu odwołania ubezpieczonej od tej decyzji ZUS, decyzją z dnia 29.05.2017 r. ZUS przyznał ubezpieczonej emeryturę od dnia (...)r., tj. od daty określonej wyrokiem Sądu, będącej datą spełnienia przez ubezpieczoną warunku osiągnięcia wieku emerytalnego. Świadczenie emerytalne zostało ustalone w kwocie zaliczkowej, tj. 2052,00 zł. Organ rentowy pouczył ubezpieczoną, iż wypłata emerytury podlega zawieszeniu, gdyż ubezpieczona kontynuuje zatrudnienie, zaś w celu podjęcia wypłaty emerytury należy przedłożyć w oddziale ZUS świadectwo pracy lub zaświadczenie potwierdzające fakt rozwiązania stosunku pracy. Ubezpieczona rozwiązała stosunek pracy ze swoim pracodawcą w dniu 23 czerwca 2017 r. i 26 czerwca 2017 r. dostarczyła świadectwo pracy do organu rentowego. Pozwany organ rentowy w dniu 10.08. 2017 r. wydał decyzję o podjęciu wypłaty emerytury, w której ponownie ustalił wysokość wypłacanej emerytury i wznowił wypłatę emerytury od dnia 1 czerwca 2016 r. w kwocie 1950,41 zł.

Okoliczności bezsporne

dowód: wniosek i decyzje w aktach rentowych

W świetle powyższych ustaleń Sąd Okręgowy uznał żądanie odwołania za uzasadnione. W ocenie Sądu Okręgowego nie budzi wątpliwości, iż pierwszorazową decyzją przyznającą ubezpieczonej emeryturę była decyzja z dnia 29.05.2017 r. Decyzja ta, mimo nazwania ją decyzją zaliczkową, przyznawała ubezpieczonej prawo do emerytury i ustalała w sposób definitywny jej wysokość. Powodem niewypłacania ubezpieczonej emerytury od dnia spełnienia warunku wieku emerytalnego był jedynie fakt pozostawania ubezpieczonej w zatrudnieniu. Świadczenie emerytalne zostało wyliczone przez pozwany organ rentowy według zasad obowiązujących w dniu wydania decyzji pierwszorazowej, tj. według zasad przewidujących waloryzację kwartalną świadczenia, co jest niesporne w sprawie. Prawo do emerytury zostało przyznane wnioskodawczyni według zasad i w wysokości wskazanej w tej decyzji. Decyzja ta, co do zasady nie została zakwestionowana przez żadną ze stron postępowania.

Stosownie do treści art. 25a ust.1 ustawy o emeryturach rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych przy ustalaniu wysokości emerytury kwota składek na ubezpieczenie emerytalne zewidencjonowanych na koncie ubezpieczonego po dniu 31 stycznia roku, za który przeprowadzono ostatnią waloryzację, o której mowa w art. 25, jest waloryzowana kwartalnie. Ustęp 2 ww. przepisu stanowi, iż w przypadku ustalania wysokości emerytury:

1)w pierwszym kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za trzeci kwartał poprzedniego roku;

2)w drugim kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za czwarty kwartał poprzedniego roku;

3)w trzecim kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za pierwszy kwartał danego roku;

4)w czwartym kwartale danego roku - ostatniej kwartalnej waloryzacji składek dokonuje się za drugi kwartał danego roku.

Należy podkreślić, że ubezpieczona nabyła prawo do emerytury z dniem(...)., a więc od osiągnięcia wieku emerytalnego a prawo to przyznano ubezpieczonej decyzją z dnia 29.05.2017 r.

Organ rentowy bezzasadnie zatem w późniejszej, zaskarżonej decyzji, obliczył ubezpieczonej świadczenie na nowo, według waloryzacji rocznej, przyjmując że ubezpieczona nabyła świadczenie z dniem 1 czerwca 2016 r. Tymczasem ubezpieczona nabyła prawo do świadczenia w maju 2016 r., które zostało zawieszone z powodu kontynuowania przez nią stosunku pracy. Sąd miał przy tym na uwadze wykładnię prezentowaną w postanowieniach Sądu Najwyższego z dnia 6 października 2015, sygn. III UZP 9/15, oraz z dnia 3 listopada 2015 r., sygn. III UZP 12/15, w uzasadnieniach których Sąd Najwyższy wskazał, że kwotę emerytury w systemie zdefiniowanej składki ustala się tylko raz. Podobnie Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 3 marca 2016 r. (sygn. akt III AUa 520/15) stwierdził, że kwotę emerytury w systemie zdefiniowanej składki ustala się tylko (jedynie) raz, albo w dniu nabycia prawa do świadczenia, albo w dniu realizacji ryzyka (obecnie jedynym ryzykiem jest rozwiązanie stosunku pracy). Tak ustalona już raz emerytura może być już tylko powiększona w przypadku dalszego opłacania składek w sposób podany w art. 108 ustawy o emeryturach i rentach z FUS.

Sąd Okręgowy w pełni podziela stanowiska prezentowane w postanowieniach Sądu Najwyższego oraz w wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie. Nie można uznać zasadności twierdzeń organu rentowego, że w sytuacji, gdy ubezpieczona nie kwestionowała co do zasady prawidłowości ustalenia podstawy wymiaru emerytury obliczonej na podstawie art. 26 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, przyznanej jej od dnia (...) i zawieszonej z uwagi na kontynuowanie przez nią zatrudnienia u dotychczasowego pracodawcy, to wyliczenie ponowne świadczenia emerytalnego w dniu wydania zaskarżonej decyzji, jest prawidłowe. Wysokość emerytury ubezpieczonej obliczona została 29.05.2017 r., tj. w dniu nabycia przez nią prawa do emerytury. W przypadku ubezpieczonego, który przeszedł na emeryturę w maju danego roku, niedopuszczalnym było zastosowanie przez organ rentowy waloryzacji rocznej, ta bowiem byłaby możliwa gdyby ubezpieczony przechodził na emeryturę (uzyskał ją) w czerwcu 2017 r. Tymczasem ubezpieczona uzyskała prawo do świadczenia (zostało mu jej przyznane) już w maju 2017 r., czego wyrazem była decyzja ZUS z dnia 29.05.2017 r., a tylko wypłata świadczenia została jedynie zawieszona z uwagi na kontynuowanie zatrudnienia. Nie było więc podstaw do dokonywania waloryzacji rocznej, w efekcie zastosowania której ubezpieczona uzyskałaby świadczenie w wysokości niższej, aniżeli to obliczone w oparciu o waloryzację kwartalną.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w punkcie 1 sentencji wyroku.

Wobec wadliwego i niezgodnego z przepisami prawa działania organu rentowego, który w zaskarżonej decyzji, bez podstawy prawnej, ponownie ustalał wysokość już raz przyznanej ubezpieczonej emerytury, Sąd Okręgowy na podstawie art. 118 ust. 1a ustawy emerytalnej ustalił odpowiedzialność tego organu za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji.

SSO Ewa Milczarek