Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2018 r.

Sąd Okręgowy w Częstochowie II Wydział Karny w składzie :

Przewodniczący SSO Urszula Adamik

Protokolant Katarzyna Kilan

Przy udziale Prokuratora Edyty Nowak

po rozpoznaniu w dniu 1.02.2018r., 27.02.2018r., 29.03.2018r., 24.04.2018r.

sprawy:

T. C. (1),

ur. (...) w C., syna M. i D. zd. O.,

oskarżonego o to, że:

I. w dniu 04 kwietnia 2017 roku w miejscowości P., gmina O., woj. (...), dokonał przywłaszczenia powierzonego umowami leasingowymi o numerach (...) z dnia 22 września 2015 roku, (...) z dnia 22 września 2015 roku, (...) z dnia 16 marca 2016 roku oraz (...) z dnia 04 marca 2016 roku, mienia o znacznej wartości w postaci naczepy marki (...), produkcji 2015, o numerze rejestracyjnym (...) i numerze VIN (...), o wartości 177.479,61 zł, naczepy marki (...), rok produkcji 2015, o numerze rejestracyjnym (...) i numerze VIN (...), o wartości 177.479,61 zł, naczepy marki (...), rok produkcji 2015, o numerze rejestracyjnym (...) i numerze VIN (...), o wartości 307.778,14 zł oraz naczepy marki K. (...), rok produkcji 2016, o numerze rejestracyjnym (...) I numerze VIN (...), o wartości 299.842,20 zł powodując tym samym stratę w kwocie łącznej 962.579,56 zł, na szkodę (...) Sp. z o. o.,

tj. o przestępstwo z art. 284 § 2 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

II. w dniu 11 maja 2017 roku w miejscowości P., gmina O., woj. (...), dokonał przywłaszczenia powierzonego umowami leasingowymi o numerach (...) z dnia 18 listopada 2015 roku oraz (...) z dnia 30 kwietnia 2015 roku, mienia o znacznej wartości, w postaci samochodu ciężarowego marki (...) - autocysterna, rok produkcji 2006, o numerze rejestracyjnym (...) i numerze VIN (...), o wartości 330.000,00 zł oraz samochodu ciężarowego marki M. (...) – autocysterna, rok produkcji 2010, o numerze rejestracyjnym (...) I numerze VIN (...), o wartości 480.000,00 zł, powodując tym samym stratę w kwocie łącznej 810.000,00 zł, na szkodę (...) S.A.,

tj. o przestępstwo z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 §1 kk przy zast. art. 11 §2 kk

orzeka:

1.  uznaje oskarżonego T. C. (1) winnym popełnienia zarzuconych mu czynów wyczerpujących znamiona występków z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 294 § 1 kk, przy czym przyjmuje ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91 § 1 kk i na mocy art. 294 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk skazuje go na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności,

2.  na mocy art. 627 kpk i art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego T. C. (1) na rzecz Skarbu Państwa 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) opłaty sądowej i wydatki postępowania w kwocie 70 zł (siedemdziesiąt złotych).

Sygn. akt II K 2/18

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego,

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

T. C. (1) w 2009 roku rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej pod firmą (...) z siedzibą w P., ul. (...). Głównym przedmiotem działalności był transport drogowy, w tym międzynarodowy.

(Dowód:

informacja z (...) k. 5 tom I,

wyjaśnienia oskarżonego T. C. (1) k. 220-221 tom II,

k. 262-263, k. 267-268 tom III, k. 374 tom III)

W związku z rozwojem firmy (...) postanowił poszerzyć swoją działalność o kolejne samochody ciężarowe. W dniu 30 kwietnia 2015 roku w C. zawarł z (...) S.A. z siedzibą w Ł. umowę leasingu operacyjnego nr (...). Przedmiotem leasingu był samochód ciężarowy marki (...) – autocysterna, numer nadwozia (...) o wartości netto 330.000 zł. Oskarżony zobowiązał się do zapłaty 24 rat tytułem opłaty, w wysokości po 6.774,83 zł. miesięcznie, w okresie od dnia 8 czerwca 2015 roku do dnia 8 maja 2017 roku, przy czym opłata końcowa przy wykupie pojazdu miała wynosić 77.121,00 zł. brutto.

(Dowód:

zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa k. 1-4 tom I,

umowa leasingu wraz załącznikami k. 11-25,

wyjaśnienia oskarżonego T. C. (1) k. 220-221 tom II,

k. 262-263, k. 267-268 tom III, k. 374 tom III,

zeznania świadka P. M. k. 54-55 tom I, 359 tom III,

zeznania świadka K. P. k. 59-60 tom I)

T. C. (1) w dniu 22 września 2015 roku zawarł z (...) S.A. z siedzibą w W. cztery umowy leasingu operacyjnego numer (...). Przedmiotem umów były naczepy: (...), nr VIN (...) rok produkcji 2015 o wartości 177.479,61 zł., (...), nr VIN (...), rok produkcji 2015 o wartości 177.479,61 zł., (...), nr VIN (...), rok produkcji 2015 o wartości 307.778,14 zł. i (...), nr VIN (...) rok produkcji 2016 o wartości 299.842,20 zł.

(Dowód:

zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa k. 93-95 tom I,

umowy leasingu wraz załącznikami k. 102-122, k. 167-216 tom I,

wyjaśnienia oskarżonego T. C. (1) k. 220-221 tom II,

k. 262-263, k. 267-268 tom III, k. 374 tom III,

zeznania świadka J. F. (1) k. 93-95 tom I, k. 270-271 tom III,

zeznania świadka P. G. k. 161-163 tom I, k. 265-266 tom III,

zeznania świadka J. K. k. 358 tom III )

Kolejną umowę leasingu operacyjnego nr (...) T. C. (1) zawarł z (...) S.A. w dniu 18 listopada 2015 roku. Przedmiotem leasingu był samochód ciężarowy marki M. (...) – autocysterna, numer nadwozia (...) o wartości netto 480.000 zł. Oskarżony zobowiązał się do zapłaty 59 opłat w wysokości po 10.293,97 zł. miesięcznie w okresie od dnia 8 grudnia 2015 roku do dnia 8 października 2020 roku, przy czym opłata końcowa przy wykupie miała wynosić 5.904,00 zł. brutto.

(Dowód:

zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa k. 1-4 tom I,

umowa leasingu wraz załącznikami k. 31-44 tom I,

wyjaśnienia oskarżonego T. C. (1) k. 220-221 tom II,

k. 262-263, k. 267-268 tom III, k. 374 tom III,

zeznania świadka P. M. k. 54-55 tom I, 359 tom III,

zeznania świadka K. P. k. 59-60 tom I)

Z początkiem 2017 roku firma (...) utraciła płynność finansową z uwagi na brak zleceń i oskarżony zaprzestał regulowania opłat leasingowych. W związku z bezskutecznym upływem dodatkowego wyznaczonego terminu do zapłaty zaległych należności, (...) S.A. pismem z dnia 3 kwietnia 2017 roku wypowiedziała umowy leasingu nr (...). Jednocześnie (...) wezwała do zwrotu przedmiotów leasingu, w terminie do dnia 17 kwietnia 2017 roku.

(Dowód:

zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa k. 1-4 tom I,

umowa leasingu wraz załącznikami k. 31-44 tom I,

wypowiedzenia k. 117-122 tom I,

wyjaśnienia oskarżonego T. C. (1) k. 220-221 tom II,

k. 262-263, k. 267-268 tom III, k. 374 tom III,

zeznania świadka J. F. (1) k. 93-95 tom I, k. 270-271 tom III,

zeznania świadka P. G. k. 161-163 tom I, k. 265-266 tom III,

zeznania świadka J. K. k. 358 tom III)

W związku z bezskutecznym upływem terminu zwrotu przedmiotów określonych w umowach leasingu, w dniu 24 kwietnia 2017 roku (...)zleciło przedstawicielom (...) Sp. z o. o. z siedzibą w W. odbiór i zabezpieczenie naczep: (...), nr rej. (...), nr VIN (...), (...), nr rej. (...), nr VIN (...), (...), nr rej. (...), nr VIN (...), (...), nr rej. (...), nr VIN (...). Jednocześnie zlecono wyegzekwowanie od dłużnika wierzytelności w wysokości: 64.471,64 zł. wraz z kosztami windykacji. Osobą odpowiedzialną w imieniu firmy (...) Sp. z o. o. za prowadzenie zlecenia był J. F. (2).

W dniu 27 kwietnia 2017 roku T. C. (1) sporządził w obecności J. F. (2) oświadczenie, w którym odmówił zwrotu naczep będących przedmiotem leasingu z (...). Jednocześnie zobowiązał się do dnia 6 maja 2017 roku podjąć decyzję co do spłaty lub zwrotu przedmiotów leasingu.

(Dowód:

pełnomocnictwa k. 99-100 tom I,

zlecenie k. 101 tom I,

wyjaśnienia oskarżonego T. C. (1) k. 220-221 tom II,

k. 262-263, k. 267-268 tom III, k. 374 tom III,

zeznania świadka J. F. (1) k. 93-95 tom I, k. 270-271 tom III,

zeznania świadka P. G. k. 161-163 tom I, k. 265-266 tom III,

zeznania świadka J. K. k. 358 tom III,

oświadczenie k. 98 tom I)

W dniu 26 kwietnia 2017 roku (...) rozwiązało w trybie natychmiastowym umowy leasingu nr (...) z dnia 30.04.2015r. oraz nr (...) z dnia 18.11.2015r. albowiem oskarżony popadł w zwłokę w zapłacie należności, w tym okresowych opłat leasingowych. Według stanu na dzień 24 kwietnia 2017r. wysokość zadłużenia z umowy nr (...) wynosiła 14.510,33 zł. a z umowy nr (...) dług wyniósł kwotę 21 381,80 zł. W dniu 23 maja 2017r. (...) wydało firmie windykacyjnej (...) S.A. zlecenia odbioru należności od dłużnika, zastrzegając prawo do prowadzenia negocjacji z T. C. (1) w zakresie terminu spłaty należności lub sposobu zabezpieczenia należności wynikających z rozwiązanych umów leasingu nr (...). Osobą odpowiedzialną w imieniu firmy (...) S.A. za prowadzenie zleceń był P. M..

(Dowód:

zlecenia k. 6, k. 26, k. 88-89 tom I,

wydruk należności k. 7-8, k. 27-28 tom I,

oświadczenia k. 9-10, k. 29-30, k. 68-75 tom I,

umowa o współpracy k. 76-87 tom I,

wyjaśnienia oskarżonego T. C. (1) k. 220-221 tom II,

k. 262-263, k. 267-268 tom III, k. 374 tom III,

zeznania świadka P. M. k. 54-55 tom I, k. 359 tom III,

zeznania świadka K. P. k. 59-60 tom I)

W dniach 26 maja i 1 czerwca 2017 roku P. M. przeprowadził interwencje w siedzibie firmy oskarżonego. Podczas rozmowy telefonicznej z T. C. (1) zobowiązał go do spłaty zadłużenia do dnia 7 czerwca 2017 roku. Oskarżony nie wywiązał się z ciążących na nim powinności i nie usprawiedliwił zaistniałej sytuacji, w związku z czym w dniu 12 czerwca 2017 roku w imieniu pokrzywdzonego zostało złożone zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa. Pomimo kolejnych prób podejmowanych przez P. M., nie udało się pomyślnie zakończyć prowadzonego zlecenia.

(Dowód:

raporty z podjętych działań k. 63-67 tom I,

wyjaśnienia oskarżonego T. C. (1) k. 220-221 tom II,

k. 262-263, k. 267-268 tom III, k. 374 tom III,

zeznania świadka P. M. k. 54-55 tom I,

k. 359 tom III)

W październiku 2016 roku oskarżony przeniósł jeden samochód ciężarowy marki M. na teren firmy (...), zajmującej się handlem pojazdami albowiem liczył, że sprzeda pobraną w leasing ciężarówkę i uzyska środki finansowe pozwalające na spłatę zaległych zobowiązań. Ponadto podjął próbę przejęcia umów leasingowych zawartych z (...) S.A. przez swojego brata Ł. C., lecz leasingodawca wydał decyzję odmową. W sierpniu 2017 roku T. C. (1) postanowił przemieścić przedmioty leasingu a mianowicie 2 pojazdy ciężarowe marki M. oraz 4 naczepy (...), z siedziby swojej firmy w P. na otwarty plac w miejscowości T., stanowiący własność ojca jego znajomego M. K.. Oskarżony T. C. (1) nie powiadomił (...) S.A. ani (...) S.A. o miejscu przetrzymywania samochodów ciężarowych i naczep.

Podczas przeszukania siedziby firmy (...) w P., przy ul. (...) przeprowadoznego w dniu 7 września 2017 roku, nie ujawniono samochodów ciężarowych marki M. ani naczep typu (...). Wskutek działań podjętych przez Policję tego samego dnia w T., ujawniono naczepy: (...), nr rej. (...), nr VIN (...), (...), nr rej. (...), nr VIN (...), (...), nr rej. (...), nr VIN (...), (...), nr rej. (...), nr VIN (...). Zatrzymane naczepy zostały przekazane na przechowanie J. F. (1), natomiast odzyskane samochody ciężarowe (...) numer rejestracyjny (...) oraz M. (...) numer rejestracyjny (...) zostały przetransportowane na plac poleasingowy (...) SA w G..

(Dowód:

protokół przeszukania k. 136-137, k. 144-146 tom I

protokół oględzin rzeczy k. 147-148 tom I

protokół oddania rzeczy na przechowanie k. 149-155 tom I

pismo (...) SA k. 225-227 tom II,

wyjaśnienia oskarżonego T. C. (1) k. 220-221 tom II,

k. 262-263, k. 267-268 tom III, k. 374 tom III,

zeznania świadka J. F. (1) k. 93-95 tom I, k. 270-271 tom III,

zeznania świadka P. G. k. 161-163 tom I, k. 265-266 tom III,

zeznania świadka J. K. k. 358 tom III,

zeznania świadka P. M. k. 54-55 tom I, 359 tom III,

zeznania świadka K. P. k. 59-60 tom I)

Oskarżony T. C. (1) przesłuchiwany w charakterze podejrzanego w dniu 19 października 2017r nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów, przy czym potwierdził większość okoliczności ustalonego w sprawie stanu faktycznego (k. 220-221, tom II). Wyjaśnił, że zawarł wskazane w zarzutach umowy leasingu i początkowo raty spłacał w terminie, jednak z uwagi na utratę płynności finansowej firmy zaprzestał regulowania należności. W maju 2017 roku próbował przekazać pojazdy innemu podmiotowi w ramach renegocjowania zawartych umów i jednocześnie w (...) zgłosił chęć wykupu częściowo spłaconego pojazdu marki M., zaś kwotą uzyskaną ze sprzedaży zamierzał uregulować zadłużenie. Przyznał, że nie oddał dobrowolnie pojazdów, albowiem miał nadzieję spłacić zaległe raty. Oświadczył, że przedmioty leasingu stały zaparkowane na placu w T..

W toku postępowania sądowego (k. 262-263, k. 267-268 tom III) oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów i odmówił składania wyjaśnień, z tym że udzielił odpowiedzi na zadawane pytania. W uzupełnieniu podał, że posiada dokumenty poświadczające fakt regularnego spłacania rat leasingowych. Początkowo działalność gospodarcza przynosiła mu wymierne dochody, jednak w 2016r. otrzymał mniej zleceń i w konsekwencji firma utraciła płynność finansową. Od marca 2017 roku nie miał już środków na zapłatę rat leasingowych. Wtedy uzgodnił ze swoim bratem Ł. C., że to on przejmie od niego pojazdy w ramach umowy leasingu, jednak planowane działania nie zostały zaakceptowane przez leasingodawcę. W maju 2017 roku (...) wezwała go do zwrotu pojazdów, ale mimo to oskarżony liczył jeszcze na korzystne dla niego rozwiązanie problemu, przy czym nie bez znaczenia był fakt, że jeden z pojazdów marki M. został przez niego spłacony praktycznie w całości, albowiem do uregulowania pozostała jedna rata w wysokości 6.000 zł. i faktura wykupowa na kwotę 70.000 zł., przy czym pojazd był wart 300.000 zł, zaś pozostałe dwa pojazdy spłacił po 150.000 złotych. Podał również, że gdyby zwrócił przedmioty leasingu, poniósłby duże straty w postaci zapłaconych rat, które nie zostałyby mu zwrócone. Początkowo jego firma miała parking w dzielnicy (...)w C., z tym że czasami kierowcy zostawiali u siebie samochody i naczepy. Dopiero w sierpniu 2017 roku zrezygnował z wynajmowania parkingu i przeniósł 2 pojazdy ciężarowe marki M. oraz 4 naczepy na otwarty plac do T., który był własnością jego znajomego. Dodał, że od października 2016 roku jeden z M. stał u K. W., który prowadził firmę zajmującą się handlem pojazdami albowiem oskarżony liczył, że (...) zgodzi się na sprzedaż tego pojazdu. Przyznał, że nie powiadomił (...) ani (...) o miejscu przechowywania pojazdów, z tym, że - według niego – były widoczne z drogi, w związku z czym nie można mu przypisać zarzutu ukrywania. W rozmowie telefonicznej z M. K. uzyskał informację, że firma leasingowa razem z Policją przyjechała zabrać pojazdy. Oświadczył, że zasadniczo pojazdy były przygotowane do zdania, jednak wcześniej Policja dokonała ich zabezpieczenia.

Oskarżony T. C. (1) przesłuchiwany po raz kolejny w dniu 29 marca 2018r. (k. 374 tom III) oświadczył, że w 2017 roku posiadał jeszcze dwie umowy leasingu z M. (...), które były spłacane na bieżąco. Ponadto podpisał umowę leasingu z (...) na dwa samochody marki (...) i regulował na bieżąco raty, za wyjątkiem dwóch płatności, które przekazał w późniejszym terminie za zgodą leasingodawcy.

W toku postępowania został przesłuchany J. F. (1) (k. 93-95 tom I, k. 270-271 tom III, k. 382 tom III), zatrudniony w firmie (...) Sp. z o. o. , zajmującej się odbiorem i zabezpieczeniem przedmiotów będących własnością firm leasingowych. Świadek podał, że w dniu 24 kwietnia 2017 roku otrzymał polecenie odbioru czterech naczep – cystern firmy (...) o numerach rejestracyjnych (...). Wiedział, że firma leasingowa wypowiedziała oskarżonemu powyższe umowy albowiem zaprzestał płacenia rat. Termin zwrotu pojazdów został ustalony na dzień 17 kwietnia 2017 roku na parkingu w miejscowości S. (...) koło S.. Po otrzymaniu zlecenia, udał się w dniu 26 kwietnia 2017 roku do siedziby firmy oskarżonego w P., jednak nie zastał tam T. C. (1). Następnego dnia T. C. (1) odmówił wydania naczep i poinformował go, że do dnia 6 maja podejmie decyzję co do zwrotu przedmiotów leasingu. W zaistniałej sytuacji J. F. (1) zaproponował oskarżonemu aby sporządził pisemne oświadczenie odnośnie odmowy wydania naczep (k. 98). W dniu 15 maja 2017 roku T. C. (1) ponownie odmówił ich wydania i oświadczył, że zamierza przekazać leasing pojazdów innej firmie. Świadek nadmienił, że po złożeniu zawiadomienia o przestępstwie, Policji udało się odszukać i zwrócić pokrzywdzonemu wszystkie pojazdy pobrane przez oskarżonego w ramach umów leasingu.

Przesłuchany w charakterze świadka P. G. (k. 161-163 tom I, k. 265-266 tom III) jest zatrudniony na stanowisku starszego specjalisty w Wydziale (...) firmy (...) Sp. z o.o. w W.. Przedstawił proces zawierania z oskarżonym umów leasingu operacyjnego numer (...). Wyjaśnił, że wskutek zaprzestania regulowania należności wynikających z umów, (...) wezwał oskarżonego do zapłaty zaległych rat. Ostatnia wpłata miała miejsce w dniu 27 lutego 2017 roku i z dniem 3 kwietnia 2017 roku pokrzywdzony wypowiedział umowy. Z uwagi na to, że leasingobiorca nie zwrócił dobrowolnie pojazdów, została wynajęta firma (...), której zlecono podjęcie czynności windykacyjnych. Wdrożone postępowanie nie doprowadziło do skutecznego odzyskania pojazdów przez (...). Świadek nie posiadał wiedzy czy faktycznie w maju 2017 roku zgłosiła się inna firma, która rzekomo chciała przejąć przedmioty leasingu od oskarżonego, jednak zastrzegł, że taka praktyka w (...) nie jest dopuszczalna.

Świadek J. K. pracuje w firmie (...). Składając zeznania w toku przewodu sądowego (k. 358 tom III) przyznał, że obsługiwał umowy leasingowe T. C. (1). Po pewnym czasie otrzymał polecenie z centrali firmy aby monitorował sytuację oskarżonego z uwagi na opóźnienie w spłacie rat. Po około roku czasu (...) wypowiedziała T. C. (1) umowy z uwagi na powstałe zadłużenie. W międzyczasie oskarżony zwrócił się o przeniesienie umów leasingowych na rzecz jego brata, jednak z uwagi na niskie dochody wskazanej osoby, dokonanie tej czynności nie było możliwe.

Przesłuchany w toku postępowania świadek P. M. (k. 54-55 tom I, k. 359 tom III) jest przedstawicielem firmy (...) S.A. z siedzibą w S., gdzie zajmuje się windykacją należności. Z zeznań świadka wynikało, że w maju 2017 roku otrzymał od (...) zlecenie odzyskania zaległych opłat leasingowych i odbioru dwóch samochodów ciężarowych marki M.. Po wielokrotnych próbach nawiązania kontaktu z oskarżonym ustalił, że T. C. (1) jest skłonny zapłacić zaległe raty, jednak te deklaracje nie zostały spełnione, co skutkowało rozwiązaniem umów. Z depozycji świadka wynika, że próbował pozyskać od oskarżonego wiedzę na temat miejsca przechowywania pojazdów, lecz T. C. (1) nie podał żadnego adresu, jak również nie wskazał terminu zwrotu przedmiotów leasingu.

Świadek K. P. był pracownikiem (...) . Składając zeznania w toku postępowania przygotowawczego (k. 59-60 tom I), podał, że nie prowadził sprawy oskarżonego przed jej przekazaniem do firmy windykacyjnej (...). Wiedział jednak o wypowiedzeniu umów nr (...) oraz o tym, że oskarżony był zobowiązany do zwrotu pojazdów do dnia 10 maja 2017 roku, jednak tego nie uczynił.

M. K. przesłuchany w charakterze świadka (k. 142-143 tom I, k. 266-267 tom III) potwierdził, że T. C. (1) wynajął od niego część działki, położonej w T.. Oskarzony sprowadził tam pojazdy u numerach rejestracyjnych: (...), które stały przez okres około 4 miesięcy. Pamiętał, że pewnego dnia przyjechał pracownik firmy leasingowej razem z funkcjonariuszami Policji i zabrali pojazdy.

Sąd zważył do następuje:

Przestępstwo z art. 284§1 kk jest przestępstwem powszechnym. Jego strona podmiotowa polega na umyślności wyłącznie w formie zamiaru bezpośredniego, ponieważ charakteryzuje je szczególne ukierunkowanie ( dolus coloratus) - zamiar postępowania z rzeczą jak właściciel. Innymi słowy, zachowaniu sprawcy musi towarzyszyć zamiar zatrzymania mienia bez żadnego tytułu prawnego.

Zachowanie sprawcy polega na przywłaszczeniu cudzej rzeczy lub prawa majątkowego, a więc rozporządzeniu nimi przez włączenie do majątku swego lub innej osoby i powiększenie w ten sposób stanu posiadania swojego lub innej osoby. Nie występuje tu element zaboru, ponieważ jego przedmiot znajduje się w posiadaniu sprawcy. Charakterystyczne dla przestępstw stypizowanych w art. 284§2 kk działanie polegające na zatrzymaniu czy też rozporządzeniu cudzym składnikiem majątku jak własnym, odzwierciedla odnoszący się do jego skutków cel sprawcy, który sprowadza się do pozbawienia innej osoby mienia i uczynienia z niego swojej własności. Przepis art. 284§2 kk określa typ kwalifikowany przywłaszczenia, zwanego sprzeniewierzeniem, ze względu na nadużycie zaufania związane z uzurpacją władztwa nad danym przedmiotem, który uzurpatorowi został powierzony przez właściciela lub posiadacza. Świadomość powierzenia rzeczy sprawcy w określonym celu, np. do używania, przechowania itp., w tym w szczególności świadomość, że rzecz nie została przekazana sprawcy do swobodnego dysponowania, stanowi element kwalifikujący przywłaszczenie. Sprawca, dokonując przywłaszczenia rzeczy, godzi także, obok zamachu na prawa do rzeczy, w szczególny stosunek zaufania, jakim powierzający go obdarza. Dla ustalenia znamion strony podmiotowej niezbędne jest wykazanie, iż sprawca, postępując z rzeczą w sposób sprzeczny z uzgodnieniami poczynionymi z właścicielem, działał w celu włączenia rzeczy do swojego majątku i pozbawienia osoby uprawnionej jej własności.

Oskarżony T. C. (1) zasadniczo przyznał okoliczności przytoczone w zarzutach, z tym że zakwestionował trafność oceny jego zamiaru i przedstawił w tym zakresie własną interpretację zaistniałych zdarzeń.

Z okoliczności sprawy jednoznacznie wynika, że oskarżony zawarł kilka umów leasingowych i na ich podstawie wszedł w posiadanie 4 naczep o łącznej wartości 962.579,56 zł. stanowiących własność (...) spółka z o. o. w W. i 2 samochodów ciężarowych marki M. (...) o łącznej wartości 480.000 zł., stanowiących własność (...) SA w Ł.. Faktem jest, że warunki tych umów zostały przez leasingodawców określone w sposób rygorystyczny, jednak T. C. (1) miał świadomość przyjmowanych na siebie zobowiązań i zaakceptował zarówno ciążące na nim powinności jaki i skutki ich niedopełnienia.

Wymaga zaakcentowania, że oskarżony zobligowany było do terminowego regulowania opłat leasingowych, które stanowiły wynagrodzenie z tytułu używania przedmiotu leasingu, zaś prawo do nabycia rzeczy przysługiwało mu dopiero po zakończeniu umowy (k. 11-14, 31-34, 102-103, 106-107, 110-111, 114-115). Nawet jeśli przez pewien okres czasu dopełniał ciążących na nim powinności, nie miał prawa przypisywania sobie roszczeń do używanej rzeczy. Zapłata kolejnych rat miała wpływ na realność objęcia w przyszłości przedmiotu leasingu w posiadanie z tytułem własności, jednak w rzeczywistości opłata była rozliczana jako należność za jej używanie, a nie częściową spłatę ceny wykupu. W wyniku zaprzestania płatności rat, pokrzywdzeni wypowiedzieli umowy w trybie natychmiastowym i tym samym oskarżony utracił prawo dalszego używania powierzonych mu samochodów i naczep. Zarówno (...), jak i (...) wykazały stosunkowo dużo dobrej woli, ponieważ mimo wypowiedzenia umów, nie odmówiły oskarżonemu prawa do renegocjowania nowych warunków i stosunkowo długo zwlekały ze złożeniem zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa. Na uwagę zasługuje, że w przypadku (...) SA umowy zostały wypowiedziane w dniu 26.04.2017r. a doniesienie złożono dopiero w dniu 12.06.2017r. (k. 9, 29, 1-3), zaś (...) wypowiedział umowy w dniu 3.04.2017r. a zgłosił sprawę organom ścigania dopiero w dniu 11.07.2017r., przy czym w obu przypadkach oskarżony był informowany o konieczności niezwłocznego zwrotu przedmiotów leasingu i miał udzielony termin do dokonania tych czynności. Zachowanie dłużnika jednoznacznie świadczyło o braku woli wydania właścicielom przedmiotów, które zostały mu powierzone, w szczególności próbował przeciągać negocjacje z firmami windykacyjnymi m.in. poprzez unikanie kontaktów z ich przedstawicielami, a nadto ukrył przed nimi przedmioty leasingu w miejscowości T. i nie ujawnił miejsca ich przechowywania a nagabywany przez pełnomocnika (...) o zwrot samochodów ciężarowych kategorycznie odmówił spełnienia tego żądania (zeznania J. F., oświadczenie oskarżonego k. 98). Istotną wymowę ma fakt, że jeden z samochodów ciężarowych oskarżony usiłował sprzedać i w tym celu przedstawił już stosowną ofertę wybranej przez siebie firmie (m.in. wyjaśnienia oskarżonego). Jakkolwiek T. C. (1) podjął nieudolną próbę wykazania, że nie ukrył samochodów i naczep, to przecież faktem pozostaje, że przedmioty te zostały zlokalizowane dopiero przez jednostkę Policji (protokół przeszukania k. 144-148). Wymaga zaakcentowania, że oskarżony nie miał realnych szans na wznowienie umów zawartych z leasingodawcami, nie posiadał środków umożliwiających spłatę zadłużenia, a nawet nie mógł liczyć na przejęcie lub „kontynuowanie” umów przez inny podmiot, nie istniały zatem żadne okoliczności, które mogły mieć wpływ na przywrócenie oskarżonemu prawa do używania powierzonych mu przedmiotów.

Zawarte przez T. C. (1) umowy leasingu jednoznacznie definiowały warunki łączącego strony kontraktu. Oskarżony nabył prawo do używania powierzonych mu przedmiotów, jednak status właściciela przysługiwał wyłącznie leasingodawcy. W realiach niniejszej sprawy nie ulega zatem wątpliwości, że zatrzymując przedmioty leasingu mimo zerwania umów przez leasingodawców i wdrożenia postępowania windykacyjnego, oskarżony dopuścił się przestępstwa określonego w art. 284§2 kk, przy czym wartość tych przedmiotów uzasadniała postać kwalifikowaną tego występku określoną w art. 294§1 kk. Mając na względzie, że przestępstwa opisane w zarzutach z pkt I i II zostały popełnione z wykorzystaniem takiej samej sposobności i w krótkim odstępie czasu, Sąd przyjął ciąg przestępstw w rozumieniu art. 91§1 kk.

Oskarżony był w przeszłości karany za przestępstwa różnego rodzaju (k. 228a-228b). Aktualnie ma 42 lata, ma na utrzymaniu jedno dziecko, którego jest biologicznym ojcem i dwoje dzieci, dla których pełni funkcję rodziny zastępczej.

Zważywszy na rodzaj i okoliczności popełnienia przestępstw, a nadto dotychczasowy tryb życia oskarżonego oraz jego warunki i właściwości osobiste, Sąd orzekł karę pozbawienia wolności w dolnym wymiarze. Nie ulega wątpliwości, że uprzednie skazania stanowią dla oskarżonego okoliczności obciążające, jednak nie można tracić z pola widzenia zarówno specyfiki niniejszej sprawy, jak i faktu, że pokrzywdzeni nie ponieśli żadnej szkody. Nie usprawiedliwiając postępów oskarżonego, należy jednak uwzględnić, że zasadniczym celem jego poczynań było zatrzymanie prawa do używania rzeczy, które przecież były podstawą funkcjonowania jego firmy. Pokrzywdzone podmioty nie poniosły żadnej szkody nie tylko ze względu na odzyskanie swojej własności, ale również z powodu dbałości oskarżonego o ich stan techniczny, co miało wpływ na realną wartość.

Oskarżony obecnie ma problemy z utrzymaniem płynności finansowej firmy, przy czym faktycznie z przestępstw nie uzyskał wymiernej korzyści, co uzasadniało odstąpienie od kary majątkowej. Niestabilna sytuacja materialna i fakt, że T. C. (1) ma na utrzymaniu 3 dzieci przemawiały za zwolnieniem go od kosztów sądowych.