Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 października 2018 r.

Sąd Okręgowy w Kielcach V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 17 października 2018 r.

na rozprawie

odwołania W. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

z dnia 23 lipca 2018 roku nr (...)

w sprawie W. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K.

o emeryturę

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i przyznaje W. W. emeryturę od dnia 2 lipca 2018 roku;

II.  stwierdza, ze organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji;

III.  zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. na rzecz W. W. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

T R A N S K R Y P C J A U Z A S A D N I E N I A

wyroku z dnia 17 października 2018 roku

w sprawie o sygn. akt V U 1882/18

Zaskarżoną decyzją z dnia 23 lipca 2018 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. odmówił W. W. przyznania emerytury uznając, że nie spełnia on przesłanek określonych w artykule 184, w związku z artykułem 32 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Uznano, że ubezpieczony nie wykazał wszystkich warunków przewidzianych w tych przepisach, w szczególności ubezpieczony nie wykazał, że pracował przez okres 15 lat w warunkach szczególnych. Ubezpieczony złożył odwołanie od tejże decyzji, domagając się zmiany w całości zaskarżonej decyzji, przyznania wnioskowanego świadczenia od daty złożenia wniosku oraz zasądzenia kosztów procesu. Podnosił, że w spornym okresie w latach 73 - 1995 pracował w warunkach szczególnych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W. W. urodzony (...) złożył w dniu 2 lipca 2018 roku wniosek o emeryturę.

Organ rentowy uwzględnił okres 3 lat, 8 miesięcy 8 dni, jako okres pracy w warunkach szczególnych, był to okres zatrudnienia ubezpieczonego od 1 lutego 1995 roku do 31 grudnia 1998 roku.

W okresie od 1 września 1973 roku do 31 stycznia 1995 roku ubezpieczony był zatrudniony w Przedsiębiorstwie Produkcyjno - (...) w O..

Ubezpieczony w okresie od 26 października 1978 roku do 7 października 1980 roku odbywał służbę wojskową, wrócił do pracy w dniu 5 listopada 1980 roku.

Ubezpieczony początkowo pracował, jako pracownik młodociany, miał zawartą umowę, umowę o naukę zawodu. Uczył się zawodu mechanika maszyn urządzeń przemysłowych, pracował na dziale warsztatów szkolnych.

Następnie ubezpieczony przeszedł od dnia 1 lipca 1976 roku do pracy na siłowni, gdzie pracował przy bieżącej konserwacji, utrzymaniu, naprawach, urządzeń tam się znajdujących, urządzeń kotłowych, taśmociągów, linii przesyłowych, pomp oraz zaworów, wodowskazów i innych urządzeń, które znajdowały się na terenie siłowni. Na terenie siłowni były kotły niezautomatyzowane, kotły parowe typu przemysłowego obsługiwane przez palaczy, oczyszczaczy, odżużlaczy.

Ubezpieczony następnie odbywał służbę wojskową w wspomnianym okresie, po zakończeniu służby wojskowej, ubezpieczony pracował na oddziale elektrycznym, jako ślusarz remontowy urządzeń hutniczych, a zajmował się pracą między innymi turbiny, służącej do wytwarzania prądu na potrzeby Huty (...).

Od 1 sierpnia 1982 roku ubezpieczony zmienił pracę, przeszedł do pracy na wydziale siłowni, gdzie pracował poprzednio przed służbą wojskową, tam pracował, jako ślusarz remontowy również zajmował się bieżącym utrzymaniem, konserwacjami, naprawami urządzeń znajdujących się na terenie siłowni, siłowni, a właściwie kotłowni, gdzie, jako podstawowe były wykonywane prace palaczy, prace oczyszczaczy, prace palaczy kotłów niezautomatyzowanych, parowych typu przemysłowego. Taką też pracę ubezpieczony wykonywał do końca zatrudnienia w tym przedsiębiorstwie, czyli do 31 stycznia 1995 roku.

Stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych przez organ rentowy, na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach osobowych ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcyjno - (...) oraz na podstawie zeznań świadków, zeznań ubezpieczonego. Dowody te w ocenie Sądu tworzą spójną całość, pozwalają na poczynienie wiążących ustaleń.

Sąd doszedł do wniosku, że odwołanie ubezpieczonego jest zasadne, a decyzja winna ulec zmianie.

Sąd zwrócił uwagę na treść artykułu 184, w związku z artykułem 32 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Z przepisów tych wynika, że ubezpieczony urodzony po dniu 31 grudnia 1948 roku uzyskuje prawo do emerytury po osiągnięciu wieku przewidzianego, między innymi w artykule 32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, to jest w dniu 1 stycznia 1999 roku osiągnął okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym według przepisów dotychczasowych, to jest 15 lat pracy, oprócz tego ma okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w artykule 27, to w przypadku mężczyzn jest 25 lat, emerytura przysługuje pod warunkiem nie przystąpienia do Otwartego Funduszu Emerytalnego.

Spór w sprawie koncentrował się wokół jednego warunku, a mianowicie 15 - letniego okresu pracy w warunkach szczególnych. Pozostałe warunki, jako niesporne ubezpieczony spełnił. Jeżeli chodzi o sporny okres zatrudnienia w Przedsiębiorstwie Produkcyjno - (...), to Sąd uznał, że ubezpieczony wykonywał tam pracę w warunkach szczególnych, prace wymienioną w dziale XIV pod pozycją 25, a w związku z działem XIV pod pozycją 1 i 2 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku, w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym charakterze.

Sąd uwzględnił tutaj okresy od 2 lipca 1976 roku do 26 października 1978 roku oraz okres od 1 sierpnia 1982 roku do 31 stycznia 1995 roku.

W tych okresach ubezpieczony pracując na siłowni wykonywał pracę przy bieżącej konserwacji, naprawach na kotłowni, gdzie jako podstawowe były wykonywane prace palaczy, kotłów niezautomatyzowanych typu przemysłowego oraz prace oczyszczaczy tego rodzaju kotłów.

Sąd wziął także pod uwagę, że do tego okresu należy również doliczyć okres uwzględniany przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych, czyli okres 3 lat, 8 miesięcy, 8 dni. Zsumowanie tych wszystkich okresów powoduje, że ubezpieczony posiada ponad 15 - letni okres pracy w warunkach szczególnych.

Z tego też względu Sąd uznał, że należy dokonać zmiany zaskarżonej decyzji, przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od daty 2 lipca 2018 roku, czyli ukończenia 60 roku życia.

Sąd stwierdził na podstawie artykułu 118 ustęp 1a ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, że organ rentowy nie ponosi odpowiedzialności za nieustalenie ostatnich okoliczności niezbędnych do wydania decyzji. Okoliczności te bowiem zostały wyjaśnione dopiero w toku postępowania dowodowego przed Sądem. Należy też podkreślić, że ubezpieczony nie przedstawił wymaganego świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych, gdy chodzi o ten okres sporny.

Sąd na podstawie artykułu 98 k.p.c. zasądził od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych na rzecz ubezpieczonego kwotę 180 złotych kierując się zasadą odpowiedzialności za wynik procesu. Sąd wziął tu pod uwagę, że ubezpieczony reprezentowany przez pełnomocnika radcę prawnego, Sąd uwzględnił tutaj przepisy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych, a w szczególności paragraf 9 ustęp 2 tegoż przepisu.

Z tych względów należało orzec, jak w sentencji wyroku.