Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 grudnia 2013 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie :

Przewodniczący SSO Ewa Nowakowska

Protokolant Alina Kędzia

po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2013 r. w Kaliszu

odwołania J. J.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 17 września 2013 r. Nr (...)

w sprawie J. J.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o emeryturę

zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O. z dnia 17 września 2013 r. znak (...) w ten sposób, że przyznaje J. J. emeryturę od 1 sierpnia 2013 r.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 17.09.2013 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych w O. odmówił J. J. przyznania emerytury, gdyż jako osoba urodzona po 31.12.1948 r. nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach na dzień 01.01.1999 r., skoro na tę okoliczność nie przestawił świadectwa pracy w szczególnych warunkach.

Odwołanie od tej decyzji wniósł do Sądu J. J. domagając się przyznania emerytury z tytułu ponad 15-letniego wykonywania pracy w szczególnych warunkach na stanowisku traktorzysty w (...) O. w oparciu o zeznania świadków. Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania

Sąd ustalił i zważył co następuje:

Zgodnie z art.184 ust.1 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS (Dz. U. Nr 162 poz.1118) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31.12.1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku przewidzianego w art.32-34, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (01.01.1999 r.) osiągnęli :

1.  okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymagany w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzna;

oraz

2.  okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Stosownie do treści ust. 2 w aktualnym brzmieniu emerytura ta przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do OFE albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w OFE za pośrednictwem ZUS na dochody budżetu państwa.

Stosownie do treści art. 32 cyt. ustawy ubezpieczeni będący pracownikami, o których mowa w ust. 2-3, zatrudnieni w szczególnych warunkach przez co najmniej przez 15 lat, nabywali prawo do emerytury w wieku obniżonym o 5 lat od podstawowego o ile udowodnili łączny staż ubezpieczeniowy określony w art.27 cyt. ustawy wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z ust.4 tego przepisu wiek emerytalny, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ust.2 i 3 przysługiwało prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych tj. rozporządzenia Rady Ministrów z 7.02.1983 r. w sprawie wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytur i rent inwalidzkich dla pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8 poz.43 ze zmianami).

Paragraf 2 powyższego rozporządzenia stanowi, że okresami prac uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w tym rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach wykonywana była stale i w pełnym wymiarze czasu obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy te stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji w świadectwie wykonywania pracy w szczególnych warunkach.

Zgodnie z art.184 ust.1 cyt. ustawy odwołujący się, jako osoba urodzona (...), winien warunki stażowe, tj. 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych oraz 15-letni okres pracy w szczególnych warunkach, wykazać na dzień 1.01.1999 r.

Poza sporem jest, że odwołujący się nie pozostaje w stosunku pracy, pobiera świadczenie rentowe i nie przystąpił do OFE. Jak wynika z danych ZUS na dzień 01.01.1999 r. J. J. udowodnił zatrudnienie w łącznym wymiarze 25 lat, 4 miesiące i 5 dni okresów składkowych i nieskładkowych.

Z akt osobowych odwołującego się wynika, że do pracy w (...) w O., Punkt Usług (...)w L., na stanowisko traktorzysty, został przyjęty z dniem 04.08.1976 r. zawarto z nim umowę o prace w pełnym wymiarze czasu pracy. Od dnia 30.07.1976 r. posiadał prawo jazdy kategorii T uprawniające do prowadzenia ciągników. Następnie pracował jako traktorzysta w należącym do (...) Zakładzie Usług (...)w G.. Na okres od 01.01.1991 r. do 31.12.1991 r. wystąpił o udzielenie urlopu bezpłatnego w związku z wyjazdem do pracy na kontrakcie w Czechosłowacji, ale urlopu tego nie wykorzystał, na co wskazują angaże płacowe od 01.01.1991 r. i od 01.06.1991 r. Od 1 grudnia 1994 r. do 31.03.1995 r., w związku z trudnościami w przydzielaniu pracy przez spółdzielnię, J. J.został zatrudniony na dotychczasowym stanowisku w połowie wymiaru czasu pracy (dowód: k.58 akt osobowych). Od 1 kwietnia 1996 r. pracował ponownie w pełnym wymiarze czasu pracy. W dniu 6 maja 1996 r. zawarto z odwołującym się umowę o pracę na stanowisku traktorzysty w Zakładzie Usług (...)w G.na czas określony do 2 listopada 1996 r. (k 62 a. o.). Ze świadectwa pracy w szczególnych warunkach z dnia 18.11.1996 r. (k. 71 akt osobowych) wynika, że odwołujący się wykonywał pracę na stanowisku traktorzysty w pełnym wymiarze czasu pracy w dwóch okresach : od 04.08.1976 r. do 31.12.1995 r. i od 06.05.1996 r. do 02.11.1996 r.

W oparciu o zeznania świadków T. P.i W. W.Sąd ustalił, że przez cały okres zatrudnienia odwołujący się wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę na stanowisku traktorzysty. Miał na stał przydzielony ciągnik U. (...). Wykonywał wszelkie prace polowe w ramach usług realizowanych przez zakład pracy na zlecenia indywidualnych rolników,(przy orce, żniwach, wykopkach, opryskach, wysiewaniu nawozu itp.). Poza okresem prac polowych wykonywał usługi transportowe. Uciążliwość i szkodliwość dla zdrowia jego pracy wiązała się z tym, że traktor nie był resorowany, co narażało kierowcą na wstrząsy przez cały dzień pracy. Ponadto wiadome jest powszechnie, że brak było kabin zabezpieczających przed wpływem warunków atmosferycznych i przed działaniem oparów środków chemicznych zwłaszcza podczas wykonywania oprysków.

Zapewne taki charakter pracy traktorzystów szkodliwy dla ich zdrowia zadecydował o umieszczeniu ich pracy w wykazie prac w szczególnych warunkach. Praca na stanowisku kierowcy ciągnika jest w cytowanym rozporządzeniu zakwalifikowana jako wymieniona w wykazie A dział VIII pkt. 3.

W ocenie sądu nie ma przeszkód do takiego zakwalifikowania pracy świadczonej przez J. J., mimo, że dział VIII dotyczy transportu, a zakład pracy odwołującego się należał do branży rolniczej, gdyż umiejscowienie pracy kierowców ciągników we wspomnianym wykazie z pewnością uwzględniało charakter pojazdu, bez względu na branżę dla jakiej wykonywali pracę. Nie ma znaczenia czy odwołujący się kierował ciągnikiem na drodze czy też w trakcie prac polowych, bo wykonywał również i w tym czasie takie same czynności kierowcy pojazdu jak podczas wykonywania usług transportowych. Rodzaj wykonywanych usług nie może pracy odbierać szczególnego charakteru tylko z uwagi na miejsce wykonywania pracy.

W prawidłowości takiego kwalifikowania pracy na stanowisku traktorzysty w rolnictwie (dokonywanego konsekwentnie przez tutejszy sąd) utwierdza niedawno wyrażone jednoznacznie (w odparciu apelacji organu rentowego) stanowisko Sądu Apelacyjnego w Łodzi w sprawie IIIAUa 463/12.

Praca w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku traktorzysty w obu okresach wskazanych wyżej stanowi ponad 15 lat. J. J.spełnia więc wszystkie warunki stażowe do emerytury wcześniejszej. J. J.wiek 60 lat osiągnął w dniu (...). Wniosek o emeryturę złożył w dniu 06.08.2013 r.

Data ukończenia 60 roku życia jest wcześniejsza niż data złożenia wniosku o emeryturę, zatem prawo do niej przyznać należało od 1 dnia miesiąca złożenia wniosku tj. od 01.08.2013 r. Jest to zgodne z art. 129 ust.1 cyt. ustawy o emeryturach i rentach z FUS, który stanowi, że świadczenia wypłaca się poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu.

Zaskarżona decyzja podlegała więc zmianie i zgodnie z art.477 ¹⁴§2 k.p.c. orzeczono jak w wyroku.