Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 października 2018r

Sąd Rejonowy w Ropczycach II Wydział Karny w składzie :

Przewodniczący SSR Anna Zięć

Protokolant Ewa Mazur

po rozpoznaniu w dniu 30.10.2018r sprawy karnej

J. D. s. S. i B. zd. B. , ur. (...) w S. , zam. O. (...)

M. B. s. J. i E. zd. W. ur.(...) w S., zam. Z. (...)

oskarżonych o to, że:

w dniu 13 maja 2018roku w miejscowości K., woj. (...) ,działając wspólnie i w porozumieniu wzięli udział w pobiciu A. F. w ten sposób, że zadawali mu uderzenia pięściami i kopali po całym ciele powodując u pokrzywdzonego obrażenia w postaci stłuczenia głowy, stłuczenia szyi , rozchwiania III zęba 48 oraz I zęba 18, stłuczenia podudzia lewego , które to spowodowały naruszenie czynności narządu ciała na okres poniżej dni siedmiu, czym narazili pokrzywdzonego na bezpośrednie niebezpieczeństwo nastąpienia skutku określonego w art. 157§1kk

tj. o czyn z art.158§1 kk

I.  uznaje oskarżonych za winnych dokonania czynu zarzuconego im w akcie oskarżenia stanowiącego występek z art. 158§1 kk i za czyn ten na mocy powołanego przepisu i art. 37a kk skazuje ich na kary w wymiarze po 1 (jednym) roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania pracy na cel społeczny w wymiarze po 32 (trzydzieści dwie) godziny w stosunku miesięcznym ,

II. na podstawie art.46 § 1 kk orzeka względem oskarżonego J. D. i M. B. obowiązek uiszczenia zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego A. F. w kwocie po 1500zł (jeden tysiąc pięćset złotych) od każdego z nich ,

III. na podstawie art.627§1 kpk zasądza od oskarżonego J. D. i M. B. na rzecz A. F. kwoty po 420zł (czterysta dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu wydatków związanych z ustanowieniem w sprawie pełnomocnika z wyboru ,

IV. na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonych J. D. i M. B. na rzecz Skarbu Państwa kwoty po 208,28zł (dwieście osiem złotych 28/100) tytułem kosztów postępowania .

Sędzia Sądu Rejonowego

Anna Zięć

Sygn. akt. IIK 179/18

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 30 października 2018 r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 13 maja 2018 r. J. D. i M. B. przebywali na terenie ośrodka rekreacyjno-wypoczynkowego w miejscowości K.. Około godz. 9.50 w/w wraz ze znajomymi przyszli na pole namiotowe. Zwracali uwagę swoim głośnym zachowaniem. W pobliżu pola namiotowego znajdowało się mola, do którego przycumowane były rowery wodne i kajaki. Obok znajdowała się tablica informacyjna, na której wskazana była informacja dotycząca godziny , od której możliwym było wypożyczenie sprzętu wodnego i informacja o zakazie wchodzenia na sprzęt wodny przed godzinami otwarcia wypożyczalni. Pomimo tego J. D. wszedł na rower wodny i zaczął skakać po tych rowerach. Zauważył to A. F., który był opiekunem tego ośrodka, podszedł na molo i nakazał J. D. zdenerwowanym tonem aby zszedł z rowerków. W/w nie używał przy tym wulgarnych wyzwisk. J. D. w wulgarny sposób odpowiedział mu aby go złapał. A. F. ponownie nakazał w/w aby zszedł z rowerków, opuścił molo .J. D. zeskoczył z rowerków na molo i zaczął szarpać za ubrane A. F., ten zaczał się bronic, doskoczył do nich M. B. i obaj zaczęli szarpać, bić A. T. wycofał się z mola i zaczął uciekać. Miał jednak z tym trudność, ponieważ był w klapkach. J. D. i M. B. zaczęli go gonić, zachowywali się agresywnie. A. F. udało się uciec ok. 60-70 m ale w/w go dogonili, przewrócili na ziemię i zaczęli go obkładać pięściami i kopać. Siadali na nim , przytrzymywali żeby nie uciekł. A. F. czuł uderzenia w okolice twarzy, żeber, czuł kopnięcia w nogi. Nie jest w stanie sprecyzować ile ciosów dostał. Był w szoku, leżał i zasłaniał rękoma twarz przed ciosami. W pewnym momencie napastnicy odstąpili od A. F., zrobili to pod wpływem gromadzenia się postronnych osób. A. F. wezwał ochronę ośrodka i policję.

D; zeznania A. F. k. 16-17, 94-95

częściowe wyjaśnienia J. D. k. 29-30, 92-93

częściowe wyjaśnienia M. B. k. 33-34, 93-94

zeznania K. P. k. 95

J. D. i M. B. zostali zatrzymania na terenie ośrodka w dniu 13.05. 2018 r. o godz. 10.30.

Przeprowadzone u M. B. badanie alkomatem o godz. 10.45 wykazało 0.97 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Przeprowadzone o godz. 10.48 badanie alkomatem J. D. wykazało 0.78 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Jak wynika z deklaracji w/w w nocy 12/13.05. 2018 r do godzin porannych spożywali oni wódkę. A. F. był trzeźwy.

D; protokoły zatrzymania k. 5, 7

protokół badania k. 9,10, 12

częściowe wyjaśnienia J. D. k. 29-30, 92-93

częściowe wyjaśnienia M. B. k. 33-34, 93-94

Po zdarzeniu A. F. był ok. godz. 13,25 w dniu 13.05. 2018 r. na obdukcji lekarskiej W trakcie obdukcji w dniu 13.05. 2018 r. w rozpoznaniu wskazano; liczne powierzchniowe urazy, stłuczenie głowy, uraz okolicy żuchwy , skręcenie kręgosłupa szyjnego uraz łydki lewej. W/w otrzymał również zalecenie konsultacji stomatologicznej. Konsultację tą A. F. odbył w następnym dniu tj. 14.06. 2018 r. Przez 14 dni miał zwolnienie lekarskie z pracy. Po zdarzeniu był cały obolały, przewrażliwiony. Miał problemy z zasypianiem.

W wyniku pobicia A. F. doznał obrażeń ciała w postaci stłuczenia głowy, stłuczenia szyi, stłuczenia podudzia lewego, rozchwiania III ⁰ zęba 48 oraz I ⁰ zęba 18. Stwierdzone obrażenia spowodowały naruszenie prawidłowych funkcji uszkodzonych narządów ciała na czas poniżej 7 dni trwający. Powyższe obrażenia powstały w wyniku działania przedmiotu tępego lub tępokrawędzistego i mogły powstać w wyniku uderzeń ręką, kopnięć kolanem.

D; zeznania A. F. k. 47, 94-95

dokumentacja lekarska –koperta k.48

opinia biegłego lekarza k. 54-55

J. D. i M. B. nie byli karani . W/w nie pracują zawodowo, nie uczą się. W chwili czynu J. D. miał skończone 19 lat, M. B. miał skończone 21 lat.

D; karty karne k. 39-40

częściowe wyjaśnienia J. D. k. 29-30, 92-93

częściowe wyjaśnienia M. B. k. 33-34, 93-94

Na etapie postępowania przygotowawczego J. D. przyznał się do dokonania zarzuconego mu czynu, jednakże miał zastrzeżenia co do stwierdzonych u pokrzywdzonego obrażeń ciała, a konkretnie rozchwiania zębów, gdyż nie przypomina on sobie aby uderzył w szczękę pokrzywdzonego. W trakcie rozprawy w/w stwierdził, że postawiony mu zarzut jest zbyt rygorystyczny. Wyjaśnienia J. D. tylko w części zasługują na wiarę. Sąd dał wiarę wyjaśnieniom w/w, z których wynika, iż w dniu zdarzenia był na terenie ośrodka wypoczynkowego w K., był pod wpływem alkoholu, z których wynika, że wszedł na rowery wodne, i z których wynika, iż złapał pokrzywdzonego i trzymał za szyje. Wyjaśnienia te korespondują z zeznaniami A. F., K. P.. Nie dał Sąd wiary wyjaśnieniom w/w , z których wynika, iż nie uderzył pokrzywdzonego, nie kopał go, z których wynika, że to pokrzywdzony odnosił się do niego wulgarnie i pierwszy go uderzył a on tylko złapał go za szyje i trzymał a jego kolega trzymał go za nogi, po czym puścili pokrzywdzonego. Wyjaśnienia te pozostają w sprzeczności z zeznaniami A. F., K. P., częściowo z wyjaśnieniami M. B.. Zresztą sam w/w twierdzi, że nie pamięta wszystkiego, był pod wpływem alkoholu, stąd mało wiarygodne są jego twierdzenia, iż ma pewność , że nie uderzył i nie kopał pokrzywdzonego. W toku postępowania przygotowawczego w/w nawet nie wspomniał o tym, że wraz z kolegą gonili pokrzywdzonego i najdotkliwiej pobili go gdy przewrócili go w pewnej odległości od mola na ziemię. Zupełnie nielogiczne są wyjaśnienia J. D., iż A. F. na pewno nie został uderzony w twarz ani przez niego ani przez M. B., w sytuacji gdy w/w sam twierdzi, że nie pamięta wszystkiego, nie pamięta w jaki sposób kolega pomógł mu położyć pokrzywdzonego na ziemię, nie pamięta nawet dlaczego bili pokrzywdzonego w pewnej odległości od mola i jak tam się znaleźli, są one nielogiczne również w kontekście tego, że wyjaśnił, iż nie wie co dokładnie robił jego kolega, i w kontekście tego, że M. B. przyznał się do uderzenia w twarz pokrzywdzonego, a w rozpoznaniu na karcie informacyjnej ze szpitala odnotowano, iż pokrzywdzony otrzymał zalecenie konsultacji stomatologicznej, miał uszkodzenie żuchwy.

W części za wiarygodne uznał Sąd również wyjaśnienia M. B.. Sąd dał wiarę jego wyjaśnieniom, z których wynika, że J. D. wszedł na rowery wodne, z których wynika, że na molo szarpał się z pokrzywdzonym, , przewrócili go na ziemie, z których wynika, że siedział na pokrzywdzonym , uderzył pokrzywdzonego w twarz , z których wynika, że bił pokrzywdzonego pięściami w okolice żeber, siedział mu na nogach gdy ten leżał a J. D. siedział mu na plecach. Wyjaśnienia te korespondują z zeznaniami A. F., K. P.. Nie dał Sąd wiary wyjaśnieniom w/w, z których wynika, ze nie uderzył pokrzywdzonego w twarz i go nie kopał. M. B. na etapie postępowania przygotowawczego przyznał się do tego, że uderzył pokrzywdzonego w twarz T. rozbieżności w swoich wyjaśnieniach w/w wytłumaczył tym, że przyznał się jak był zatrzymany na policji, że uderzył w twarz pokrzywdzonego, bo policjanci mu powiedzieli , że jak się nie przyzna do tego to nie wyjdzie. Rzecz w tym, iż oskarżony podtrzymał te wyjasnienia w późniejszym okresie, kiedy nie był już zatrzymywany. Wówczas nikt nie kazał mu nic mówić. W/w twierdzi, że nie pamięta wszystkiego, nie pamięta czy gonili pokrzywdzonego, dlaczego bili go w pewnej odległości od mola, w jaki sposób przewrócili pokrzywdzonego. Nielogicznym jest zatem to w tych okolicznościach, iż dokładnie pamięta, iż nie uderzył w twarz pokrzywdzonego i go nie kopał. Tłumaczenie oskarżonego, że ma pewność , że nie kopal pokrzywdzonego i nie uderzył go w twarz bo nigdy w życiu dotychczas tak nie bił nikogo są wręcz śmieszne. W swoich wyjaśnieniach w/w skazał, iż sam nie wie jak było z tym uderzeniem w twarz.

Za wiarygodne uznał Sąd zeznania A. F., zeznania jego są logiczne, spójne, korespondują z zeznaniami K. P. oraz z dołączoną do akt sprawy dokumentacją lekarską.

W podobny sposób ocenił Sąd zeznania K. P.. Zeznania jej korespondują z zeznaniami A. F., z wyjaśnieniami oskarżonych w zakresie, którym Sąd dał wiarę. W/w jest w sprawie osobą zupełnie postronną.

Za wiarygodna uznał Sąd opinie lekarską dotyczącą doznanych przez pokrzywdzonego obrażeń ciała. Wnioski wynikające z tej opinii korespondują w pełni z zeznaniami pokrzywdzonego i K. P.. Opinia ta wydana została po analizie dokumentacji lekarskiej sporządzonej w dniu 13.05. 2018 r. w Szpitalu (...) w S. M.. po obdukcji pokrzywdzonego i w oparciu o dokumentacje lekarską sporządzoną po badaniach pokrzywdzonego w gabinecie stomatologicznym w dniu 14.05. 2018r , na które pokrzywdzony udał się zgodnie z zaleceniami lekarza dokonującego jego obdukcji w dniu 13.05. 2018 r. W ocenie Sądu to, że konsultacja stomatologiczna odbyła się dzień później po zdarzeniu nie może stanowić żadnej podstawy do kwestionowania powstałych urazów zębów. Konieczność takiej konsultacji odnotowana została już w dokumentacji lekarskiej z dnia 13.05. 2018 r. Dzień 13.05. 2018r była to niedziela. W całym powiecie(...) (...) w niedziele i dni świąteczne nie jest czynny żaden gabinet stomatologiczny. Poza tym lekarz stomatolog na podstawie zdobytej wiedzy i doświadczenia praktycznego, potrafi ocenić czy dany uraz zębów jest wynikiem choroby zębów, dziąseł, czy jest efektem urazu mechanicznego.

Nie kwestionował Sąd pozostałych ujawnionych w sprawie dokumentów tj. kart karnych, protokołów badania, protokołów zatrzymania. Dokumenty te nie były kwestionowane przez żadną ze stron, w ocenie Sądu nie wzbudziły one żadnych wątpliwości co do swojej autentyczności.

Sąd zważył co następuje.

Analizując zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, iż w pełni zachodzą podstawy do przypisania oskarżonym dokonania czynu z art. 158 ᶊ 1 kk.

Występku z art. 158 § 1 kk dopuszcza się ten, kto bierze udział w bójce lub w pobiciu, w którym naraża się człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo nastąpienia skutku określonego w art. 156 § 1 kk lub 157ᶊ 1 kk ( ciężkiego lub średniego uszczerbku na zdrowiu ). Pobicie w rozumieniu art. 158 § 1 kk wymaga zaangażowania w to zdarzenie dwóch lub większej liczby osób. Gdy napastników jest więcej, kwestia zindywidualizowania działania poszczególnych napastników staje się problematyczna, albowiem kwestia przypisania spowodowania konkretnych obrażeń ciała powstałych u ofiary jest znacznie utrudniona, czasami niemożliwa. Art. 158 § 1 kk skonstruowany został w taki sposób, że sprawca odpowiada na podstawie tego przepisu niezależnie od tego, czy to właśnie jego zachowanie stanowi o niebezpieczeństwie dla życia lub zdrowia pokrzywdzonego oraz niezależnie od tego, czy można mu przypisać np. zadanie uderzenia powodującego konkretny uszczerbek na zdrowiu. Przepis art. 158 § 1 kk nie określa sposobu udziału w pobiciu, co oznacza, że może to być każda forma świadomego współdziałania uczestników pobicia, a w jej ramach również każdy środek użyty do ataku na inną osobę, jeśli wspólne działanie powoduje narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia lub nastąpienia ciężkich lub średnich obrażeń ciała. Do przypisania udziału w pobiciu nie jest wymagane udowodnienie, że zadawał on pokrzywdzonemu ciosy, kopnięcia itp. a wystarczające jest świadome połączenie działania jednego ze sprawców z działaniem drugiego człowieka lub większej grupy osób, przeciwko innemu człowiekowi. Odpowiedzialność za udział w pobiciu ma charakter wspólnej odpowiedzialności za następstwa działania, co stanowi odstępstwo od zasady indywidualnej odpowiedzialności karnej. Sprawcy odpowiadają niezależnie od tego, czy można ustalić , który z nich spowodował konkretne następstwa , ale pod warunkiem, że każdy z nich możliwość nastąpienia ich przewidywał albo mógł i powinien był przewidzieć. Przestępstwo z art. 158 § 1 kk jest przestępstwem skutkowym. Jego skutkiem jest narażenie człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo uraty życia lub powstania obrażeń ciała, o których mowa w art. 156 § 1 kk lub 157 § 1 kk. Narażenie na bezpośrednie niebezpieczeństwo to stworzenie stanu realnej groźby utraty w/w chronionych dóbr ( wyrok SA w Gdańsku z dnia 13.07. 2017 r IIAKa 415/16, wyrok SA w Łodzi z dnia 12.10. 2000 r IIAKa 181/00).

Przenosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy z całą stanowczością uznać należy, iż oskarżeni swoim zachowaniem zrealizowali przedmiotowe i podmiotowe znamiona występku z art. 158 ᶊ 1 kk. W/w zaatakowali i zadawali uderzenia pięściami, nogami pokrzywdzonemu, siedzieli na nim, gdy przewrócili go na ziemie, przytrzymywali go za szyje, szarpali za odzież. Bez wątpienia zadając pokrzywdzonemu ciosy pięściami w okolice brzucha, głowy, którą osłaniał pokrzywdzony rękami , przewracając go na ziemie, siadając na nim w/w narażali go na powstanie tzw. ciężkich i średnich obrażeń ciała określonych w art. 156 § 1 kk lub 157 § 1 kk. Oskarżeni bijąc pokrzywdzonego w taki sposób z pewnością zdawali sobie sprawę, a przynajmniej z uwagi na swój wiek powinni zdawać sobie sprawę, że poprzez takie zachowanie mogą spowodować u pokrzywdzonego ciężkie obrażenia ciała.

Za przypisany oskarżonym czyn , przy zastosowaniu art. 37 a kk wymierzył Sąd karę po 1 roku ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania pracy na cel społeczny w wymiarze po 32 godziny miesięcznie. W związku z tym, i pokrzywdzony doznał konkretnego uszczerbku na zdrowiu w wyniku zachowania oskarżonych, odczuwał ból fizyczny, dyskomfort natury psychicznej, przez 14 dni nie był zdolny do pracy zawodowej nałożył Sąd na oskarżonych obowiązek uiszczenia zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego w kwocie po 1500 zł. Tak orzeczona kara jest adekwatną w stosunku do stopnia winy oskarżonych i stopnia społecznej szkodliwości przypisanego im czynu, który w obu wypadkach ocenić nadzy jako znaczny. Oskarżeni działali pod znacznym wpływem alkoholu, w miejscu ogólnie dostępnym, publicznym. Ich zachowanie cechowała znaczna agresja, brak jakiegokolwiek poszanowania dla zasad współżycia społecznego, obowiązujących na terenie ośrodka regulaminów , zasad zachowania się w miejscu publicznym, swoim zachowanie wykazali zupełny brak szacunku dla cudzego zdrowia, życia, pełnionych przez pokrzywdzonego obowiązków. Ich zachowanie ocenić należy w kategoriach typowego wybryku chuligańskiego. Poprzez swoje zachowanie wyrządzili określony uszczerbek na zdrowiu pokrzywdzonego, narazili go na powstanie u niego poważnych konsekwencji zdrowotnych, zakłócili wypoczynek przebywającym na terenie ośrodka w celu wypoczynku osobom. Ich zachowaniu towarzyszyła wyjątkowa arogancja i pewność siebie, co oskarżeni prezentowali również w trakcie rozprawy sądowej. W/w nie wykazali żadnej skruchy, nie przeprosili za swoje zachowanie pokrzywdzonego, uznając, iż to on ponosi winę za przedmiotowe zdarzenie. W/w z pola uwagi zupełnie stracili to, że pokrzywdzony w trakcie tego zdarzenia był w pracy, pełnił swoje obowiązki, widząc jednego z oskarżonych skaczącego po rowerach wodnych, na które zgodnie z regulaminem w/w nie miał prawa wchodzić , pokrzywdzony miał prawo zwrócić mu uwagę i wezwać do tego aby zszedł z rowerów, miał również prawo do wykazania zdenerwowania widząc, że oskarżony jest pod znacznym wpływem alkoholu, a pomimo tego wszedł na stojące na wodzie rowery. Obowiązkiem pokrzywdzonego jako osoby sprawującej nadzór nad ośrodkiem było w tej sytuacji usuniecie oskarżonego z pojazdów wodnych stojących na tafli wody aby nie doszło do nieszczęśliwego wypadku i uszkodzeniu mienia. Twierdzenia J. D., iż pomimo tego, że był pijany na pewno on by się tam nie utopił bo nie było głęboko, świadczą tylko o wyjątkowej lekkomyślności, pewności siebie i barku jakiegokolwiek szacunku dla takich wartości jak życie czy zdrowie. Wymierzając oskarżonym karę jako okoliczność łagodząca uwzględnił Sąd to, że w/w nie byli dotychczas karani, nie dopatrzył się Sąd żadnych innych okoliczności łagodzących. Za okoliczność obciążającą uwzględnił Sąd zupełny brak krytycyzmu oskarżonych dla swojego zachowania, cudzej pracy - pełnionych obowiązków.

W ocenie Sądu uwzględniając w/w okoliczności, to, ze oskarżeni nie pracują zawodowo, nie uczą się , uznał Sąd, iż kara ograniczenia wolności przez okres 1 roku z obowiązkiem pracy na cel społeczny po 32 godziny miesięcznie będzie jak najbardziej adekwatną karą, która uświadomi oskarżonym naganność swojego postępowania, szacunek dla cudzej pracy, potrzebę podporządkowania się pewnym regulaminom, kara ta będzie również pożyteczna społecznie. Obowiązek uiszczenia zadośćuczynienia na rzecz pokrzywdzonego w w/w kwotach uświadomi oskarżonym, iż nie wolno bez konsekwencji zadawać bólu fizycznego innym osobom, powodować uszczerbku na zdrowiu innych osób, narażać nikogo na powstanie poważnego uszczerbku na zdrowiu. Zasądzone kwoty zadośćuczynienia nie są wysokie, oskarżeni mogą podjąć prace chociażby dorywcza i zadośćuczynienie to uiścić.

W ocenie Sądu tak wymierzona oskarżonym kara spełni swoją rolę, przyczyni się do tego, że w przyszłości oskarżeni powstrzymają się od podobnego rodzaju chuligańskich występków. Kara ta znajdzie również właściwy oddźwięk w opinii publicznej.

Obciążył Sąd oskarżonych kosztami postępowania na rzecz Skarbu Państwa w całości. Koszty te nie są wysokie, oskarżeni bez problemu mogą podjąć prace, chociażby dorywcza i koszty te uiścić.

W związku z tym, iż pokrzywdzony w toku postępowania wydatkował koszty związane z ustanowieniem w sprawie pełnomocnika z wyboru nałożył Sąd na każdego z oskarżonych obowiązek zwrotu na rzecz pokrzywdzonego ½ części wydatkowanych kosztów, licząc je wdł. minimalnej stawki adwokackiej za postępowanie prowadzone w trybie zwyczajnym.

SSR. Anna Zięć