Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 maja 2017 roku

Sąd Rejonowy w Nysie, Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Bartłomiej Madejczyk

Protokolant: Justyna Paralusz

Prokurator Prokuratury Rejonowej w Nysie E. B.

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 25 kwietnia i 16 maja 2017 roku sprawy karnej

D. P. (P.) s. W. i K. z domu B., ur. (...) w W.

oskarżonego o to, że:

w okresie od 26 października 2015r. do 27 października 2015r. we W. i w N. działając wspólnie i w porozumieniu z A. G. (1) i inna osobą nie objętą przedmiotowym postępowaniem wbrew przepisom ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii uczestniczył w obrocie środkami odurzającymi w znacznej ilości w postaci ziela konopi innych niż włókniste w znacznej ilości 1491,63 grama, w ten sposób, że skontaktował się ze sprzedającym ziele konopi innej niż włókniste, uzgodnił termin, miejsce i ilość kupowanej marihuany i następnie polecił A. G. (1) przywieźć ją z N. do W.,

to jest o przestępstwo z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii,

1)  uznaje oskarżonego D. P. za winnego popełnienia czynu opisanego w części wstępnej wyroku z tą zmianą, iż przyjmuje, że czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu z 13 lutego 2007 r., sygn. akt V K 2341/06, za przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w całości do dnia 22 marca 2011 r., to jest występku z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2017 r. poz. 783 t.j.) w zw. z art. 64 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz.U. z 2017 r. poz. 783 t.j.) w zw. z art. 64 § 1 k.k. wymierza mu karę 4 (czterech) lat pozbawienia wolności,

2)  na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeka wobec oskarżonego D. P. przepadek przedmiotów zapisanych pod pozycją 26 i 27 numeru bieżącego 145/16 księgi przechowywanych przedmiotów Sądu Rejonowego w Nysie,

3)  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego D. P. w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów sądowych.

Na oryginale właściwe podpisy

Z upoważnienia Kierownika

stażysta M. N.

UZASADNIENIE

W oparciu o dowody przeprowadzone w toku rozprawy głównej, Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

26 października 2015 r. A. G. (1) odwiedził oskarżonego D. P. w szpitalu we W.. Oskarżony zapytał go czy przewiezie z N. do W. marihuanę. A. G. zgodził się. O 17:26 oskarżony zadzwonił pod nr tel. (...). Z rozmówcą ustalił, że następnego dnia około 12 ktoś przyjedzie do N. odebrać marihuanę oraz że osoba ta będzie się już kontaktować z nim bezpośrednio. Następnie oskarżony dał A. G. numer telefonu do kontaktu z osobą, od której miał odebrać 1,5 kg marihuany.

/dowód: zeznania A. G. – k.301; komunikat – k.6 zał. nr 1; komunikat – k.7v zał. nr 1/

Oskarżony 27 października 2015 r. o 10:35 zadzwonił pod nr tel. (...). Upewnił się, że A. G. dotarł na miejsce i spotkał się z dostawcą marihuany.

/dowód: komunikat – k.11v zał. nr 1/

A. G. około godziny 11 został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji. Ujawniono przy nim 1491,63 g ziela konopi innych niż włókniste.

/dowód: protokół przeszukania – k.4; opinia – k.84/

Ustalając stan faktyczny Sąd oparł się w całości na zeznaniach A. G.. Bezpośredni kontakt ze świadkiem na rozprawie nie dał podstaw do kwestionowania szczerości jego zeznań. Sąd nie dopatrzył się przy tym żadnych okoliczności, które wskazywałyby, iż zeznania te mogą stanowić pomówienie. Tym bardziej, że znalazły potwierdzenie w dowodach z dokumentów zgromadzonych w aktach sprawy, które nie były kwestionowane przez strony, a ich prawdziwość i autentyczność nie budziły wątpliwości.

Oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i złożył wyjaśnienia, które odczytano na rozprawie. Wyjaśnił on, że to A. G. poprosił go o numer telefonu do kolegi z N. i dlatego ich skontaktował ze sobą. Nadto wskazał, że dzwonił następnego dnia do A. G., bo ten miał mu przywieźć do szpitala rzeczy, ale nie odbierał.

Wyjaśnienia oskarżonego były niewiarygodne, gdyż przeczyła im treść rozmów pomiędzy nim a osobą posługującą się nr tel. (...) oraz czas ich wykonania. Z rozmów odbytych 26 października 2015 r. wynikało, że to oskarżony ustalił czas i miejsce spotkania, którego celem było odebranie przez A. G. marihuany oraz poinformował rozmówcę, że będzie pośredniczył w przedsięwzięciu. 27 października 2015 r. oskarżony dzwonił do A. G. dopiero popołudniu. Natomiast wcześniej dzwonił pod nr tel. (...) i upewniał się, czy A. G. dotarł oraz instruował co do sposobu dalszego kontaktu. Wyjaśnieniom przeczą również zeznania A. G., które z przyczyn wskazanych powyżej sąd uznał za wiarygodne. Mając to na uwadze wyjaśnienia oskarżonego stanowiły wyłącznie linię obrony mającą na celu uniknięcie odpowiedzialności karnej.

Zgodnie z art. 56 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii kto, wbrew przepisom art. 33-35, art. 37, art. 40 i art. 40a, wprowadza do obrotu środki odurzające, substancje psychotropowe, słomę makową lub nowe substancje psychoaktywne albo uczestniczy w takim obrocie podlega karze pozbawienia wolności od 6 miesięcy do lat 8. Przy czym jeżeli przedmiotem czynu jest znaczna ilość środków odurzających, substancji psychotropowych, nowych substancji psychoaktywnych lub słomy makowej, sprawca podlega grzywnie i karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.

Pojęcie uczestniczenia w obrocie, o jakim mowa w art. 56 ust. 1 wskazanej ustawy, odnosi się nie tylko do zachowań związanych z bezpośrednim przekazywaniem środków odurzających innej osobie, ale także do zachowań składających się na funkcjonowanie takiej osoby w obrocie, np. magazynowania środków czy też udostępniania lokalu, w którym ma dojść do wprowadzenia środków do obrotu lub innych istotnych czynności (tak m.in. SN w postanowieniu z 9.02.2011 r., sygn. akt V KK 288/10).

Powyżej przedstawiona sytuacja obrazuje szerokie możliwości zaistnienia współdziałania przestępnego w wypadku analizowanego znamienia. Może być tak, że w ramach podziału ról część sprawców tylko przechowuje substancje, środki lub słomę, część tylko udostępnia pomieszczenia w tym zamiarze, a część podejmuje działania wskazujące na zamiar dalszego przekazywania. Przy zachowaniu znamion strony podmiotowej wszyscy oni uczestniczą w obrocie. Jeżeli mieć na uwadze, że omawiany czyn zabroniony może zostać popełniony nie tylko w zamiarze bezpośrednim, ale także w zamiarze ewentualnym, możliwości współdziałania przestępnego na jego gruncie, zwłaszcza w formie współsprawstwa, jawią się jako bardzo szerokie (Mozgawa Marek (red.), Komentarz do niektórych przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, [w:] Pozakodeksowe przestępstwa przeciwko zdrowiu. Komentarz).

Jak wynika z orzecznictwa sądów dla ustalenia czy przedmiotem czynu jest znaczna ilość środków odurzających przyjmuje się kryterium jakościowo-ilościowe, tzn. wielkość dawki środka odurzającego lub substancji psychotropowej wystarczającej do jednorazowego odurzenia się co najmniej kilkudziesięciu osób (Ważny Andrzej (red.), Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii. Komentarz).

Zgodnie z przepisem art. 44 § 2 k.k. sąd może orzec, a w wypadkach wskazanych w ustawie orzeka, przepadek przedmiotów, które służyły lub były przeznaczone do popełnienia przestępstwa.

Przepis art. 64 § 1 k.k. stanowi, że jeżeli sprawca skazany za przestępstwo umyślne na karę pozbawienia wolności popełnia w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary umyślne przestępstwo podobne do przestępstwa, za które był już skazany, sąd może wymierzyć karę przewidzianą za przypisane sprawcy przestępstwo w wysokości do górnej granicy ustawowego zagrożenia zwiększonego o połowę.

Mając na uwadze powyższe oraz poczynione w niniejszej sprawie ustalenia faktyczne sąd stwierdził, że oskarżony dopuścił się zarzucanego mu czynu z art. 56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, przy czym działał w warunkach z art. 64 § 1 k.k., albowiem czynu tego dopuścił się będąc uprzednio skazanym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia we Wrocławiu z 13 lutego 2007 r., sygn. akt V K 2341/06, za przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w całości do dnia 22 marca 2011 r.

Sąd nie miał wątpliwości, że oskarżony zrealizował znamiona czynu zabronionego wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami. Działał przy tym z zamiarem bezpośrednim. Obejmował świadomością istniejący podział ról. Udział oskarżonego w realizacji znamion polegał na skontaktowaniu się ze sprzedającym oraz ustaleniu terminu oraz miejsca odbioru ziela konopi przez A. G.. Udział ten był istotny. Przedmiotem obrotu było 1491,63 g ziela konopi innych niż włókniste, co stanowiło znaczną ilość. Nie było również wątpliwości, że zachowanie oskarżonego nie było oparte na przepisach art. 33-35, art. 37, art. 40 i art. 40a ustawy o przeciwdziałaniu, a więc było z nimi sprzeczne.

Wina oskarżonego nie budziła wątpliwości. Nie zachodziły żadne okoliczności wyłączające lub ograniczające poczytalność sprawcy.

Za popełnione przestępstwo sąd wymierzył oskarżonemu karę 4 lat pozbawienia wolności. Przy wymiarze kary sąd miał na uwadze dyrektywy wskazane w art. 53 k.k.

Przede wszystkim wymierzona kara nie przekraczała stopnia winy, który był wysoki. Oskarżony zdecydował się na udział w obrocie zielem konopi pomimo, że będąc osobą o normalnym rozwoju miał pełną świadomość, że narusza przepisy ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, co stanowi przestępstwo. Tym bardziej, że był wcześniej trzykrotnie karany za przestępstwa podobne.

Również stopień społecznej szkodliwości czynów był wysoki, gdyż oskarżony godził w szeroko rozumiane zdrowie społeczne (publiczne). Grożąca szkoda była bardzo duża, gdyż przedmiotem obrotu było prawie 1,5 kg ziela konopi, co mogło posłużyć do przygotowania kilku tysięcy porcji narkotyku. Przy tym działał z zamiarem bezpośrednim, w sposób zaplanowany, w warunkach powrotu do przestępstwa. Sąd nie dopatrzył się okoliczności łagodzących.

Powyższe okoliczności świadczyły o wysokim stopniu naganności zachowania oskarżonego oraz o jego demoralizacji. Dlatego odbycie kary pozbawienia wolności będzie miało efekt wychowawczy i zapobiegawczy wobec oskarżonego. Kara osiągnie ten cel w stosunku do niego jedynie, gdy będzie efektywnie wykonywana. Natomiast społeczeństwo otrzyma czytelny sygnał, że łamanie przepisów ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii spotka się ze stanowczą reakcją. Wpłynie to pozytywnie na kształtowanie świadomości prawnej obywateli.

Nadto sąd orzekł wobec oskarżonego przepadek przedmiotów zatrzymanych w sprawie, które były przeznaczone do popełnienia przestępstwa.

Sąd na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonego od zapłaty kosztów sądowych na rzecz Skarbu Państwa, ze względu na jego trudną sytuację życiową i materialną.

Na oryginale właściwe podpisy

Z upoważnienia Kierownika

stażysta M. N.