Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 września 2018 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

Wydział V Karny Sekcja Odwoławcza

w składzie:

Przewodniczący: SSO Jacek Myśliwiec

Protokolant: Beata Pinior

w obecności --

po rozpoznaniu w dniu 17 września 2018 r.

sprawy: E. N.

s. Z. i B.

ur. (...) w R.

oskarżonej o przestępstwo z art. 212 § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę

od wyroku Sądu Rejonowego w Raciborzu

z dnia 4 kwietnia 2018r. sygn. akt II K 354/17

I.utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;

II.obciąża oskarżoną na rzecz Skarbu Państwa opłatą za II instancję w kwocie 80 ( osiemdziesiąt) złotych i zasądza od niej wydatki postępowania odwoławczego w kwocie 20 ( dwudziestu) złotych.

SSO Jacek Myśliwiec

Sygn. akt V.2 Ka 374/18

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy w Raciborzu wyrokiem z dnia 04 kwietnia 2018 roku, sygn. akt II K 354/17 uznał oskarżoną E. N. za winną tego, że w dniu 17 listopada 2016 roku w R. w treści e-maila skierowanego do pracodawcy oskarżyciela, tj. spółki z o.o. (...) z/s w W. pomówiła S. M. o wykorzystywanie środków pracodawcy w postaci samochodu służbowego do celów prywatnych oraz nieefektywne wykorzystywanie czasu pracy, tj. o takie postępowanie, które mogło narazić go na utratę zaufania potrzebnego dla danego stanowiska, tj. popełnienia przestępstwa z art. 212 § 1 k.k. i za to na mocy art. 212 § 1 k.k. w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk orzeka wobec oskarżonej karę grzywny w wymiarze 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 10,- (dziesięciu) złotych.

Na mocy art. 628 pkt 1 i 2 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonej E. N. na rzecz oskarżyciela prywatnego S. M. kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem poniesionych przez niego kosztów procesu, a także obciąża ją kosztami postępowania w kwocie 130 (sto trzydzieści) złotych na rzecz Skarbu Państwa.

Apelację od powyższego wyroku wniósł obrońca i zarzucił:

1/ błąd w ustaleniach faktycznych, który miał istotny wpływ na treść wydanego w sprawie orzeczenia polegający na przyjęciu, że oskarżona dopuściła się popełnienia czynu poprzez użycie w kierowanym do spółki (...) mailu słów „o wykorzystywanie środków pracodawcy w postaci samochodu służbowego do celów prywatnych" co mogło narazić pokrzywdzonego na utratę zaufania u pracodawcy, w sytuacji kiedy stwierdzenie to polegało na prawdzie, a co potwierdził sam pokrzywdzony, jak również przesłuchany w sprawie świadek P. co doprowadziło do obrazy przepisów prawa materialnego tj. art. 212 kk poprzez jego zastosowanie i art. 213 kk poprzez jego niezastosowanie;

2/ błąd w ustaleniach faktycznych, który miał istotny wpływ na treść wydanego w sprawie wyroku poprzez przyjęcie w opisie czynu, że oskarżona miała pomówić pokrzywdzonego

o nieefektywne wykorzystywanie czasu pracy, w sytuacji gdy w całej treści maila nie ma w ogóle mowy o nieefektywnym wykorzystywaniu czasu pracy, a podczas przesłuchania oskarżona wyraźnie wskazała, że „uważam, że jeśli ktoś używa samochodu służbowego

i wystaje pod naszym domem to musi być nad tym jakiś nadzór;" „Była taka sytuacja w czasie konfrontacji na policji, że oskarżyciel powiedział, że przyjeżdża z M. robić zakupy w sklepie (...) na O., w związku z czym ja się pytam, czy to jest normalne, żeby służbowym autem jechać 100 km, żeby zrobić zakupy w R.. Oskarżyciel robił zdjęcia samochodu mojego ojca oraz innych członków rodziny, które stały zaparkowane pod blokiem. Wysłał je następnie do KPP w R. albo KWP w K. skutkiem czego ojciec dostał 7 mandatów. Ja rozmawiałam z Panem z W.. Zapytałam czy jest możliwość pomocy";

3/ obrazę przepisów postępowania karnego tj. art. 5 § 2 k.p.k., który miał istotny wpływ na treść wydanego w sprawie wyroku, a polegający na przyjęciu, że oskarżona miała samodzielnie kierować swojego maila na ogólną pocztę spółki (...), z całkowitym zaprzeczeniem, aby oskarżona miała go pozyskać od K. T., gdy w rzeczywistości Sąd I instancji w żaden sposób nie sprawdził tej informacji, jak również nie przesłuchał K. T. dla ustalenia tej okoliczności;

4/ z ostrożności procesowej: błąd w ustaleniach faktycznych, który miał istotny wpływ na treść wydanego w sprawie wyroku poprzez wskazanie, że czyn popełniony przez oskarżoną jest szkodliwy w stopniu znacznym, w sytuacji gdy jak wynika z relacji oskarżonej, a także dokumentów dołączonych do niniejszej sprawy, oskarżona czując już niemoc poprzez częste nachodzenie jej osoby przez pokrzywdzonego (kierowanie licznych donosów przez pokrzywdzonego do różnych instytucji, w tym do ZUS, PUP, UOKiK, sprawa o nękanie zawisła przez Prokuratura Rejonową w Raciborzu) wystawanie pod blokiem, robienie zdjęć pojazdom należącym do członków rodziny oskarżonej przyczyniło się do szukania pomocy przez oskarżoną, a zachowanie pokrzywdzonego miało ewidentny wpływ na działania oskarżonej, co w konsekwencji winno mieć wpływ na wymiar kary, albowiem wymierzona kara pozostaje rażąco wygórowana wobec czego prawidłowe uwzględnienie przez sąd powyższych okoliczności winno spowodować orzeczenie oskarżonej znacznie łagodniejszej kary, nie wykluczając odstąpienia od wymierzenia kary ewentualnie warunkowego umorzenia niniejszego postępowania, która to kara również spełniłaby funkcje prewencji ogólnej.

Jednocześnie wniósł o przeprowadzenie następujących dowodów w sprawie:

1.  z przesłuchania świadków:

-

D. N.

-

Ż. P.

-

B. P.

dla wykazania prawdziwości twierdzeń ujętych w mailu kierowanym przez oskarżoną do firmy (...), a także dla ustalenia jak często i w jakich godzinach oskarżyciel prywatny przebywa w miejscu zamieszkania oskarżonej oraz jakie podejmuje działania, jak się zachowuje ect.

2.  zwrócenie się przez Sąd do Prokuratury Rejonowej w Raciborzu o udzielenie informacji odnośnie toczącego się postępowania w sprawie o nękanie oskarżonej przez oskarżyciela prywatnego, sygn.. akt. PR 1 Ds.108.2018;

3.  zwrócenie się przez Sąd do Sądu Rejonowego w Raciborzu o akta sprawy wykroczeniowej Z. P. oraz przeprowadzenie dowodu ze zgłoszenia znajdującego się w aktach sprawy, a także ze zdjęć zgromadzonych w niniejszych aktach dla ustalenia kiedy i w jakich godzinach oskarżyciel fotografował samochody należące do członków jego rodziny.

Mając na uwadze powyższe zarzuty skarżący wniósł o:

1/ zmianę wydanego przez Sąd I instancji wyroku i uniewinnienie oskarżonej od zarzucanego jej czynu względnie w przypadku niepodzielania stanowiska obrońcy zmianę wydanego w sprawie w części dotyczącej kary poprzez zmianę wyroku Sądu I instancji i odstąpienie od wymierzenia oskarżonej kary ewentualnie warunkowe umorzenie postępowania na okres jednego roku.

2/ ewentualnie uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonej na uwzględnienie nie zasługiwała. Podniesiony w tej apelacji zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający wpływ na jego treści, nie jest zasadny. Powyższy zarzut byłby słuszny tylko wtedy, gdy Sąd I instancji oparł swój wyrok na faktach, które nie znajdują potwierdzenia w wynikach postępowania dowodowego albo też z faktów tych wysnuł wnioski niezgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia zawodowego. Takich uchybień sąd rejonowy w przedmiotowej sprawie się nie dopuścił albowiem sąd ten wskazał dowody na których oparł swoje ustalenia faktyczne, a jednocześnie wskazał przesłanki, którymi kierował się odmawiając wiary dowodom przeciwnym. Należy zwrócić uwagę, iż materiał dowodowy w przedmiotowej sprawie jest dość jednorodny, gdyż stanowi go treść wiadomości e-mail wysłanej przez oskarżoną do zatrudniającej oskarżyciela prywatnego Sp. z o.o. (...) „ oraz jego bezpośrednich przełożonych. Różni stanowiska stron jedynie interpretacja tego zdarzenia.

Odnosząc się do pierwszego z zarzutów, to prawdą jest, iż oskarżyciel używał do celów prywatnych służbowego samochodu. Miał jednak na to zgodę swoich przełożonych. Nie to jednak stanowiło istotę i powód wysłania przez oskarżoną wiadomości e-mail. Jej głównym celem było zdyskredytowanie oskarżyciela w oczach swoich przełożonych co poniekąd osiągnęła, gdyż oskarżyciel przez długi czas utracił zaufanie swoich przełożonych. Bez wątpienia sugestie, iż oskarżyciel swój czas pracy wykorzystuje na sprawy prywatne mogło podważyć w oczach jego przełożonych jego rzetelność pracowniczą. Fakt, iż w treści e- mail nie pojawia się wprost tego typu sugestia, nie świadczy o tym, iż nie wynika ona z kontekstu całościowej treści tej wiadomości.

Sąd odwoławczy nie podziela tezy apelującej, iż czyn zarzucany oskarżonej cechuje nieznaczny stopień społecznej szkodliwości, co skarżąca wywodzi z faktu nękania jej przez oskarżyciela. Należy jednak stanowczo stwierdzić, iż jedynym organem do którego w takiej sytuacji ( stalking) można się zwrócić są organy ścigania. Wszelkie próby zdyskredytowania oskarżyciela jak w tym przypadku poprzez wysyłanie zniesławiających informacji do przełożonych nie mogą się spotkać z akceptacją lecz z reakcją prawno-karną. Także wnioski dowodowe zawarte w apelacji były całkowicie chybione i dotyczyły zupełnie innej sprawy, tj. domniemanego nękania oskarżonej i jako takie powodowałyby znacznie przedłużenie postępowania. Generalnie zarzuty i argumenty apelacji miały charakter czysto polemiczny sprowadziły się do negowania ocen i ustaleń sądowych i zastępowania ich ocenami i wnioskami własnymi. W żadnym zaś razie nie podważają one trafności rozstrzygnięcia sądu rejonowego.

W świetle zebranego i prawidłowo ocenionego przez sąd I instancji materiału dowodowego nie ulega wątpliwości, iż oskarżona dopuściła się przypisanego jej przestępstwa.

Mając powyższe na uwadze i uznając analizę materiału dowodowego dokonaną przez sąd rejonowy za prawidłową, sąd okręgowy nie znalazł podstaw do zmian zaskarżonego wyroku w zakresie winy ani też podstaw do jego uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Wymierzonej oskarżonej kary grzywny nie można uznać za rażąco niewspółmiernie surową, dlatego i w tej części brak jest podstaw do zmiany zaskarżonego wyroku.

Z tych powodów sąd okręgowy orzekł jak w części dyspozytywnej.

Sędzia Sądu Okręgowego

Jacek Myśliwiec