Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 11 lutego 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy,

w składzie:

Przewodniczący: SSR Mariusz Zawicki

Protokolant: Angelika Sykut

po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2019 r. w Szczecinie na rozprawie

sprawy z powództwa B. S.

przeciwko P. S.

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 3.617,00 zł (trzy tysiące sześćset siedemnaście zł zero gr) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt :XI GC 57/18

Sprawa rozpoznana w postępowaniu uproszczonym

UZASADNIENIE

Powódka B. S. złożyła pozew z dnia 6 października 2017 roku przeciwko P. S. o zapłatę kwoty 10.072,60 złotych z odpowiednimi odsetkami, zażądała również zasądzenia od pozwanego, na jej rzecz kosztów procesu.

W piśmie wskazano, że pozwany zlecił powódce wykonanie montażu poszycia dachu, wykonanie oraz montaż obróbek blacharskich w budynku w S.. Powódka wystawiła fakturę, która „mimo wykonanej przez powoda realizacji zamówienia” nie została opłacona.

W sprawie wydano nakaz zapłaty (karta 21).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty (karta 25) pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki, na jego rzecz, kosztów procesu.

Pozwany wskazał, że powódka nie wykazała roszczenia co do zasady i co do wysokości, zaś to pozwany posiada przeciwko powódce roszczenie. Pozwany przyznał, że w toku współpracy stron opłacił faktury powódki na kwotę 52.724,40 złotych. Powódka wykonała remont z wadami. Końcową fazą miało być wykonanie poszycia dachu w tym poprawki, montaż obróbek blacharskich, za co powódka miała wystawić ostatnią fakturę. Firma powódki zeszła z placu budowy. N. dach został zabezpieczony, inny przedsiębiorca wykonał końcówkę prac.

Po trzech miesiącach pozwany spotkał się z przedstawicielem powódki, ten zobowiązał się wykonać prace końcowe, wykończeniowe, oraz prace remontowe w zalanych mieszkaniach. Pozwany za ostatni etap prac wypłacił powódce zaliczkę 5.0000 złotych, zaliczkę powódka pobrała i prac nie wykonała.

Pozwany zaprzeczył, aby powódka wykonała prace wskazane w fakturze VAT, roszczenie jest bezpodstawne i nieudowodnione.

W kolejnym piśmie (karta 81) powódka wskazała, że wykonała swoją część umowy, pozwany prace odebrał bez zastrzeżeń.

W toku postępowania strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Zawarta została umowa między P. S. a B. S., która reprezentowana była przez brata D. D.. Przedmiotem umowy było przeprowadzenie remontu dachu przy ul. (...) w S.. Strony umówiły się na wynagrodzenie ryczałtowe. Rozbiórką poprzedniego dachu zajmowało się inne przedsiębiorstwo. Prace remontowe rozpoczęto w styczniu 2017 roku i trwały one do wiosny, kiedy zamawiający przestał płacić wykonawcy za wykonane prace. W toku prac remontowych B. S. wystawiła faktury na łączną kwotę 52.724,40 złotych, które zostały opłacone przez P. S.. Przedsiębiorstwo (...) wykonywało prace pierwotnie objęte umową jak i prace dodatkowe. Zakres prac na bieżąco zmieniał się. P. S. rozliczał się z B. a S. procentowa, uiszczając zapłatę za wykonane prace. Część (...) budowlanych (...) kupowała z własnych środków.

W czasie trwania prac budowlanych, aby przyśpieszyć zakończenie tych prac, P. S. zawarł umowę z kolejnym przedsiębiorcą. Zakres prac wykonywanych przez B. S. i inne osoby wymieszał się.

Przedsiębiorstwo (...) wykonało „więcej niż połowę zleconych prac” pierwotnie zleconych jej prac.

W toku prac przedsiębiorstwa (...) rozpoczęto rozbiórkę kominów, poszycie dachowe zostało uszkodzone i doszło do zalania mieszkań.

Dowód:

- zeznanie świadka D. D., karta 120v – 121v;

- zeznania świadka M. G., karta 121v;

- zeznani świadka A. P., protokół elektroniczny, karta 154;

- zeznania powódki B. S., protokół elektroniczny, karta 154;

- zeznania pozwanego P. S., protokół elektroniczny, karta 165;

- protokoły oględzin lokali, karta 42 – 47;

- faktury, karta 48 – 66;

- dowody przelewów, karta 67 – 77;

B. S. w dniu 8 czerwca 2017 roku wystawiła fakturę VAT numer (...) na kwotę 15.072,60 złotych tytułem montażu poszycia dachu, wykonania oraz montażu obróbek blacharskich ul. (...) w S.. Z tytułu opisanej faktury uiszczona została kwota 5.000 złotych. B. S. wzywała P. S. do zapłaty.

Dowód:

- faktura, karta 16;

- wezwania do zapłaty, karta 17 – 18 z dowodami nadania , karta 19;

- dowody zapłaty, karta 31;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się niezasadne.

Podstawą prawną pozwu jest zatem norma art. 627 k.c., stosownie do której przez umowę o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się do wykonania oznaczonego dzieła, a zamawiający do zapłaty wynagrodzenia. Powód twierdził, że zawarł z pozwaną umowę (określonego rezultatu ). Pozwana nie zaprzeczyła twierdzeniom pozwu w tym zakresie. W przypadku zastosowania inne podstawy prawnej poniższe rozważania pozostają aktualne.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe nie pozwoliło na ustalenie jaka była treść umowy łączącej strony, jaką część umowy wykonała strona powodowa, czego dokładnie dotyczy sporna faktura.

W sprawie sporna była podstawa, zakres i cena przedmiotowej faktury.

Z zeznań powódki wynika, że od brata dowiedziała się, że „firma wykonała 50% zleconych prac”, brat – świadek D. zeznał ,że wykonano tych prac około 70 % zaś świadek P. (podwykonawca powódki) wskazał, że wykonano 80 – 90% prac.

Niespornym był fakt, że pracownicy powódki mieli wykonać poszycie dachowe, że nie wykonali tej pracy w całości i inni przedsiębiorcy wykańczali cześć dachu.

W pozwie powódka wskazała, że pozwany zlecił powodowi wykonanie montażu poszycia dachu, wykonanie oraz montaż obróbek blacharskich przy ul, M. 4 w S., zgodnie z treścią umowy. Mimo wykonania realizacji zamówienia i zaakceptowaniu przez pozwanego wystawionej faktury nie wykonał częściowo zobowiązania. Poza sporem pozostała kwestia, że z faktury na kwotę 15.072,60 złotych niezapłacona została kwota objęta pozwem, 10.072,60 złotych.

Pozwany podniósł, że powódka nie wykazała roszczenia co do wysokości ani co do zasady. Pozwany przyznał, że na rzez powódki opłacił faktury na kwotę 52.724,40 złotych. Pozwany przyznał, że rozliczył czynności faktycznie wykonane przez powódkę, choć wykonała je wadliwie.

Ostatnim etapem prac, według twierdzeń pozwanego miało być dokonanie montażu poszycia dachu w tym montaż obróbek blacharskich. Zauważyć należy, że taki przedmiot prac zawiera sporna faktura (karta 16). Według twierdzeń sprzeciwu, tego ostatniego etapu prac nie wykonano. Dalej pozwany wskazał, że powódka zgodziła się wykonać prace remontowe w zalanych mieszkaniach. Tym twierdzeniem i dowodom sąd nie dał wiary albowiem pozwany nie wykazał związku przyczynowego między działaniem powódki a powstałą szkodą. Co więcej, z zeznań świadków wynika, że do zalania doprowadziły prace murarskie, których powódka nie wykonywała. Pozwana wyjaśniła, że uiszczona z ostatniej faktury kwota 5.000 złotych stanowiła zaliczkę na poczet prac stanowiących ostatni, ostatecznie niewykonany, etap prac.

W odpowiedzi na zarzuty sprzeciwu, powódka złożyła lakoniczne pismo (karta 82) w którym wskazała, że wykonała swoją część umowy a prace zostały przyjęte przez pozwanego.

Co do sformułowania „swoja część umowy” trudno ustalić, czym miała być owa część. Jak bowiem w toku postępowania ustalono, pierwotnie powódka miała wykonać remont całego dachu. Ostatecznie powódka, jej brat i podwykonawca podali zdecydowanie różnie procentowo zakresu umowy, które miały zostać wykonane.

Świadek D. D. (brat powódki) zeznał, że wykonano prace podstawowe oraz dodatkowe, że wynagrodzenie było ryczałtowe. Wskazał, że pozwany rozliczył się z powódką procentowo, za wykonane prace. Świadek wreszcie zeznał (karta 121) „nie pamiętam co faktycznie zostało między nami rozliczone”. D. D. był przedstawicielem powódki przy spornym kontrakcie. Był zatem osobą, która powinna być najlepiej zorientowana w zakresie i rodzaju wykonanych prac. W zasadzie nie padły żadne zeznania świadków, które wskazałyby na to, że prace objęte sporną fakturą zostały zaakceptowane przez pozwanego, brak jest na tę okoliczność dokumentu. Brak było dowodu na okoliczność wartości poszczególnych prac.

Powódka wykazała fakt zawarcia umowy. Należy mieć na uwadze, że samo twierdzenie strony nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla sprawy okoliczności (art. 227 k.p.c.) powinno być – zgodnie z dyspozycją art. 232 k.p.c. i art. 6 k.c. – udowodnione przez stronę, która to twierdzenie zgłasza. Powódka powinna zatem wykazać fakt wykonania prac objętych fakturą, doprecyzowania jakie to były prace, jakie strony umówiły wynagrodzenie za wykonanie tych prac. Okoliczności tych nie wykazano, tym bardziej, że świadek D. zeznał, iż „nie pamiętam co zostało miedzy nami rozliczone”. Nie sposób odnieść niezapłaconej części faktury, do pozostałych, zapłaconych faktur jak i do zakresu prac faktycznie wykonanych przez powódkę, nie wiadomo bowiem jaki dokładnie zakres prac wykonała powódka, jaki był zakres wykonanych prac dodatkowych, a przede wszystkim jak wyglądał umowa stron.

Sąd doszedł do przekonania, że strony łączyła umowa ustna. Mając na uwadze fakt, że powodem jest przedsiębiorca, sąd nie dał wiary tym wyjaśnieniom i zeznaniom, gdzie wskazany, że pozwany nie przekazał powodowi kopii umowy. Nie jest bowiem wiarygodne, że strona rozpoczyna dużą inwestycję nie posiadając żadnej umowy.

Co do faktu, na który nie powoływała się co prawda strona powodowa, iż sporna faktura została opieczętowana pieczęcią przedsiębiorstwa pozwanego, oraz podpisana, powódka nie wskazywał, aby to pozwany podpisał ten dokument, bądź uczyniła to osoba upoważniona do jego reprezentowania, nie wskazano, że pozwany uznał dług, co również według sądu nie miało miejsca. Nie jest wykluczone, że fakturę tę podpisał jeden z pracowników pozwanego, nie sposób zaś ustalić kim była ta osoba, do czego była upoważniona. Samo zaś podpisanie faktury, nie stanowi w sposób oczywisty jej akceptacji. Tym bardziej, jak wyjaśniał pozwany, że miała ona dotyczyć prac przyszłych, ostatecznie niewykonanych. Okoliczność podpisania faktury powódka łączy z „zaakceptowaniem przez pozwanego wystawionej faktury”. Jak wyjaśnił jednak w sprzeciwie pozwany, uzgodnił on, że ostatnia (a zatem sporna) faktura, obejmować będzie prace, które nie zostały wykonane. Faktu wykonania prac objętych fakturą nie wykazał zatem powód.

Mając na uwadze powyższe powództwo podlegało oddaleniu.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Pozwany wygrał sprawę w całości. Na koszty poniesione przez pozwanego składa się opłata od pełnomocnictwa i wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 3.600 złotych.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)