Pełny tekst orzeczenia

WYROK ŁĄCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 stycznia 2019 roku

Sąd Rejonowy w C. Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący – SSR Agata Makowska-Boniecka

Protokolant – stażysta M. P.

przy udziale Prokuratora Marcina Mazura

po rozpoznaniu w dniach 30 października 2018 roku i 11 stycznia 2019 roku

sprawy R. B. urodzonego w dniu (...) w C. syna N. i W. zd. L.

skazanego prawomocnymi wyrokami:

1.  Sądu Rejonowego w C. z dnia 5 marca 2013 roku w sprawie o sygn. akt II K (...) na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 (trzech) lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem z dnia 21 maja 2018 roku,

2.  Sądu Rejonowego w C. z dnia 26 czerwca 2014 roku w sprawie o sygn. akt II K (...) na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 (czterech) lat próby,

3.  Sądu Rejonowego w C. z dnia 8 stycznia 2018 roku w sprawie o sygn. akt II K (...) na karę 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności, polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym,

4.  Sądu Rejonowego w C. z dnia 27 lipca 2018 roku w sprawie o sygn. akt II K (...) na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności

w przedmiocie wydania wyroku łącznego

orzeka:

I.  na podstawie art. 569 § 1 k.p.k., art. 85 k.k., art. 85a k.k. art. 86 § 1 k.k., art. 87 § 1 k.k. łączy jednostkową karę pozbawienia wolności i karę ograniczenia wolności orzeczone wobec R. B. następującymi wyrokami:

- Sądu Rejonowego w C. z dnia Sądu Rejonowego w C. z dnia 8 stycznia 2018 roku w sprawie o sygn. akt II K (...);

- Sądu Rejonowego w C. z dnia 27 lipca 2018 roku w sprawie o sygn. akt II K (...)

i w ich miejsce wymierza R. B. karę łączną 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 90 § 2 k.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k., art. 85 k.k., art. 85a k.k. art. 86 § 1 k.k., w miejsce środków karnych w postaci zakazów orzeczonych wobec oskarżonego następującymi wyrokami:

- Sądu Rejonowego w C. z dnia Sądu Rejonowego w C. z dnia 8 stycznia 2018 roku w sprawie o sygn. akt II K (...);

- Sądu Rejonowego w C. z dnia 27 lipca 2018 roku w sprawie o sygn. akt II K (...)

orzeka wobec oskarżonego łącznie środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 5 (pięciu) lat,

III.  zalicza skazanemu na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej w punkcie I kary łącznej pozbawienia wolności okres dotychczas odbytej kary orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w C. w sprawie II K (...),

IV.  w pozostałym zakresie wyżej wymienione wyroki podlegają odrębnemu wykonaniu;

V.  zasądza ze Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego w C.) kwotę 147,60 zł (sto czterdzieści siedem złotych sześćdziesiąt groszy) brutto na rzecz adwokata Z. Ś. tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu

VI.  wydatkami poniesionymi w sprawie obciąża Skarb Państwa.

IIK 361/18

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 30 sierpnia 2018 r. Dyrektor Zakładu Karnego Nr 1 w G. zawiadomił tutejszy Sąd, że w stosunku do skazanego R. B. zachodzą warunki do wydania wyroku łącznego.

W oparciu o kartę karną skazanego oraz dane z systemu NOE-SAD na pierwszym terminie rozprawy ustalono, że R. B. został skazany prawomocnymi i podlegającymi wykonaniu wyrokami:

5.  Sądu Rejonowego w C. z dnia 5 marca 2013 roku w sprawie o sygn. akt II K (...) na karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 (trzech) lat próby, której wykonanie zarządzono postanowieniem z dnia 21 maja 2018 roku, za czyn z art. 244 k.k. i art. 178a § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w dniu 7 stycznia 2013 roku;

6.  Sądu Rejonowego w C. z dnia 26 czerwca 2014 roku w sprawie o sygn. akt II K (...) na karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 (czterech) lat próby, za czyn z art. 244 k.k. popełniony 10 marca 2013 roku, okres próby zakończył się 4 lipca 2018 roku;

7.  Sądu Rejonowego w C. z dnia 8 stycznia 2018 roku w sprawie o sygn. akt II K (...) na karę 10 (dziesięciu) miesięcy ograniczenia wolności, polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (dwudziestu) godzin w stosunku miesięcznym, za czyn z art. 178a § 1 k.k. popełniony w dniu 21 sierpnia 2017 roku;

8.  Sądu Rejonowego w C. z dnia 27 lipca 2018 roku w sprawie o sygn. akt II K (...) na karę 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności, za czyn z art. 244 k.k. popełniony w dniu 27 kwietnia 2018 roku.

Po odroczeniu rozprawy, z uwagi na konieczność zapoznania się przez Sąd z aktami dozoru w sprawie o sygn. akt: II K (...) (D. 138/14), wobec skazanego na dzień wyrokowania podlegały wykonaniu już tylko kary w sprawach o sygn. akt II K (...) i o sygn. akt II K (...). W sprawie o sygn. akt II K (...) z dniem 4 stycznia 2019 roku upłynął już 6-miesięczny okres od zakończenia okresu próby, w którym możliwe było zarządzenie wykonania kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem wykonania, natomiast karę w sprawie o sygn. akt: II K (...) skazany odbył w okresie od 7 sierpnia 2018 roku do 25 grudnia 2018 roku.

Obecnie skazany odbywa karę pozbawienia wolności w Zakładzie Karnym w P.. R. B. pozbawiony jest wolności od dnia 7 sierpnia 2018 r. Jego zachowanie w warunkach izolacji penitencjarnej dyrektor jednostki określa jako przeciętne. Prezentuje poprawną, regulaminową postawę, w kontaktach interpersonalnych jest bezkonfliktowy, nie był nagradzany regulaminowo ani karany dyscyplinarnie. W programach resocjalizacji nie uczestniczył. Skazany nie jest zatrudniony z uwagi na pobyt w oddziale szpitalnym w związku z leczeniem gruźlicy.

(dowód – opinia dyrektora Zakładu Karnego w P. z dn. 11 października 2018 r. – k. 14 akt)

Z karty karnej skazanego (k. 16-18) wynika, że wobec R. B. zapadło 5 wyroków skazujących. Cztery przestępstwa zakwalifikowano z art. 244 k.k. (w tym jedno z art. 244 k.k. i art. 178a § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.), a jedno – z art. 178a § 1 k.k.

Podstawą do wydania wyroku łącznego w przedmiotowej sprawie były dowody z dokumentów zebranych w aktach sprawy oraz w aktach dotyczących spraw jednostkowych będących podstawą orzeczenia a przede wszystkim wyroki skazujące, opinia o skazanym z zakładu karnego i dane o pobytach w jednostkach penitencjarnych. Wszystkie dowody Sąd uznał za wiarygodne i miarodajne da rozstrzygnięcia, bowiem są to dokumenty urzędowe, które nie zostały zakwestionowane przez żadną ze stron postępowania.

Według treści art. 569 § 1 kpk wydanie wyroku łącznego możliwe jest jedynie w tych przypadkach, gdy zachodzą warunki do orzeczenia kary łącznej w stosunku do osoby prawomocnie skazanej różnymi wyrokami.

Przesłanki, których równoczesne spełnienie pozwala na orzeczenie kary łącznej, określa z kolei art. 85 kk. Są nimi:

-

popełnienie przez oskarżonego, co najmniej dwóch przestępstw,

-

wymierzenie za nie prawomocnymi wyrokami kar tego samego rodzaju lub innych podlegających łączeniu,

-

podstawą orzeczenia kary łącznej są wymierzone i podlegające wykonaniu z zastrzeżeniem art. 89, w całości lub części kary lub kary łączne.

Analizując możliwość połączenia kar wyrokiem łącznym, Sąd brał pod uwagę jedynie kary podlegające łączeniu w chwili orzekania. Sąd ustalił, na podstawie dokumentów zawartych w aktach sprawy, że istnieją przesłanki do połączenia R. B. kar orzeczonych wyrokami Sądu Rejonowego w C.:

- 10 miesięcy ograniczenia wolności orzeczonej w sprawie II K (...)

- 6 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej w sprawie II K (...).

Powyższe kary mogą zostać objęte węzłem kary łącznej w oparciu o przepis art. 87 § 1 k.k. W razie skazania za zbiegające się przestępstwa na kary pozbawienia wolności i ograniczenia wolności sąd wymierza karę łączną pozbawienia wolności, przyjmując, że miesiąc ograniczenia wolności równa się 15 dniom pozbawienia wolności. Zatem w miejsce kary 10 miesięcy ograniczenia wolności połączeniu podlegało 5 miesięcy pozbawienia wolności.

Dolną granicą kary łącznej jest, zgodnie z art. 86 § 1 k.k., kara najsurowsza. W tym wypadku jest to kara 6 miesięcy pozbawienia wolności. Górną granicą kary łącznej jest suma kar podlegających łączeniu z zastrzeżeniem art. 87 § 1 k.k., czyli w niniejszej sprawie 11 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd orzekł wobec R. B. karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności mając na uwadze dyrektywy wymiaru kary wskazane w art. 85 a kk, tj. cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara powinna w stosunku do skazanego osiągnąć, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Skazany nie wyciągnął wniosków z orzeczonych wobec niego kar zarówno w sprawach objętych przedmiotowym wyrokiem łącznym jak i innych. Należy zauważyć, że wobec skazanego wymierzane były wielokrotnie różne kary, także wolnościowe. W większości przypadków skazany zawodził zaufanie Sądu. Poprzednio wystawione pozytywne prognozy kryminologiczne okazały się nietrafne, skazany wymagał bowiem dalszego oddziaływania resocjalizacyjnego w warunkach izolacji. Okoliczność ta pozwala ocenić postawę skazanego jako zdecydowanie negatywną.

Wydając wyrok łączny i rozważając wysokość kar łącznych Sąd oceniał także czy pomiędzy poszczególnymi czynami, za które wymierzono te kary istnieje ścisły związek podmiotowy, przedmiotowy lub czasowy, czy też związek ten jest dość odległy lub w ogóle go brak, a ponadto czy okoliczności, które zaistniały już po wydaniu poprzednich wyroków przemawiają za korzystnym lub niekorzystnym ukształtowaniem kary łącznej.

Biorąc pod uwagę zbiegające się przestępstwa będące podstawą orzeczenia w niniejszej sprawie, na uwagę zasługuje fakt, że jedno z nich jest przestępstwem przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, a drugie – przeciwko wymiarowi sprawiedliwości. Były więc skierowane przeciwko różnym dobrom prawnie chronionym. Nie ma też pomiędzy nimi bliskiej zbieżności czasowej, gdyż jedno skazany popełnił w dniu 21 sierpnia 2017 roku, a kolejne – w dniu 27 kwietnia 2018 roku.

Mając na uwadze cel jaki przyświeca instytucji kary łącznej, którym jest zapewnienie racjonalnego i humanitarnego stosowania kar, mechaniczne ich sumowanie mogłoby prowadzić do nadmiernego i zbyt uciążliwego dla skazanego stosowania represji karnej. Zważywszy takie okoliczności, jak warunki i właściwości osobiste skazanego (przebieg resocjalizacji, stosunek do popełnionych czynów), jak i rodzaj oraz ilość popełnionych przez niego przestępstw, tj. brak zbieżności przedmiotowej, brak zbieżności czasowej, przeciętne zachowanie skazanego w ramach izolacji penitencjarnej oraz uprzednią wielokrotną karalność skazanego nie było dostatecznych podstaw uzasadniających zastosowanie ani pełnej kumulacji kar, ani ich pełnej absorpcji. W tej sytuacji Sąd zastosował zasadę asperacji kar i orzekł karę łączną 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie Sądu wymierzona skazanemu zgodnie z tą zasadą kara powinna uzmysłowić skazanemu zarówno nieodpłacalność łamania prawa, jak i związane z tym konsekwencje. Jednocześnie tak wymierzona kara pozwala docenić pozytywne zachowanie skazanego w warunkach izolacji.

Kierując się omówionymi wyżej przesłankami na podstawie art. 90 § 2 k.k. w zw. z art. 569 § 1 k.p.k., art. 85 k.k., art. 85a k.k. art. 86 § 1 k.k., w miejsce środków karnych w postaci zakazów orzeczonych wobec oskarżonego wyrokami Sądu Rejonowego w C. w sprawach o sygn. akt II K (...) i sygn. akt II K (...), Sąd orzekł wobec skazanego łącznie środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 5 (pięciu) lat. Dolną granicą zakazu, zgodnie z art. 86 § 1 k.k., był zakaz najsurowszy. W tym wypadku był to środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 4 lat. Górną granicą łącznego zakazu była suma okresów stosowania środków karnych podlegających łączeniu, czyli w niniejszej sprawie 6 lat zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym.

Sąd zaliczył na poczet orzeczonej kary łącznej okres dotychczas odbytej kary pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w C. w sprawie II K (...). Przez przeoczenie Sąd nie orzekł wprost o zaliczeniu na poczet kary łącznej również okresu dotychczas odbytej kary ograniczenia wolności. Dlatego postanowieniem z dnia 17 stycznia 2019 roku Sąd zaliczył wobec skazanego R. B. na poczet kary łącznej pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie I wyroku łącznego Sądu Rejonowego w C. z dnia 11 stycznia 2019 roku okres dotychczas odbytej kary ograniczenia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego w C. w sprawie II K (...) w wymiarze 4 (czterech) miesięcy przyjmując, że jeden miesiąc kary ograniczenia wolności równa się piętnastu dniom kary pozbawienia wolności.

Na mocy art. 576 § 1 kpk pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach podlegają odrębnemu wykonaniu.

Orzeczenie o wynagrodzeniu obrońcy za pomoc prawną udzieloną z urzędu Sąd wydał na podstawie § 17 ust. 5 w zw. z § 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r., poz. 1714).

Orzeczenie o kosztach Sąd wydał na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. uznając, że skazany nie ma możliwości ich uiszczenia.

SSR Agata Makowska-Boniecka

C., dnia 30 stycznia 2019 r.