Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 października 2018 r.

Sąd Rejonowy w Mrągowie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Wojciech Szałachowski

Protokolant: st. sekr. sąd. Ewelina Rabuczewska

w obecności oskarżyciela publicznego: - - -

po rozpoznaniu w dniach 12/09/2018r., 23/10/2018r. sprawy

A. G. (1) córki B. i R. z domu M.,

ur. (...) w O.,

oskarżonej o to, że:

Będąc Prezesem Zarządu, tj. osobą odpowiedzialną za sprawy gospodarcze i (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. w dniu 20.03.2017 roku w lokalu (...) przy ulicy (...) w M., urządzała gry na automatach do gier o nazwie A. G. (2) nr (...), A. G. (2) nr (...) i A. G. (2) nr (...), bez wymaganego zezwolenia i w miejscu do tego nie przeznaczonym, naruszając dyspozycje określone w art. 6 ust. 1, w art. 14 ust. 1 oraz w art. 23 a ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (tj. Dz. U. 2016, poz. 471);

tj. o przestępstwo z art. 107 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

O R Z E K A :

I.  Oskarżoną A. G. (1) uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to na podstawie art. 107 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s. skazuje ją na karę grzywny w rozmiarze 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych, ustalając wysokość stawki na 60 (sześćdziesiąt) złotych;

II.  Na podstawie art. 30 § 5 k.k.s. orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodów rzeczowych przechowywanych w magazynie depozytowym (...) Urzędu Celnego w O. w postaci automatów do gier o nazwie A. G. (2) nr (...), A. G. (2) nr (...), A. G. (2) nr (...) wraz z kluczami serwisowymi do automatów typu J. (...) sztuki;

III.  Na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s. zasądza od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa 480 złotych tytułem opłaty i obciąża ją pozostałymi kosztami sądowymi.

Sygn. akt IIK 74/18

UZASADNIENIE

A. G. (1) stanęła pod zarzutem tego, że będąc Prezesem Zarządu, tj. osobą odpowiedzialną za sprawy gospodarcze i (...) sp. z o.o. z siedzibą w O. w dniu 20.03.2017 roku w lokalu (...) przy ulicy (...) w M., urządzała gry na automatach do gier o nazwie A. G. (2) nr (...), A. G. (2) nr (...) i A. G. (2) nr (...), bez wymaganego zezwolenia i w miejscu do tego nie przeznaczonym, naruszając dyspozycje określone w art. 6 ust. 1, w art. 14 ust. 1 oraz w art. 23 a ustawy z dnia 19 listopada 2009 roku o grach hazardowych (tj. Dz. U. 2016, poz. 471), tj. o przestępstwo skarbowe z art. 107 § 1 kks w zw. z art. 9 § 3 kks.

Sąd ustalił , co następuje:

A. G. (1) była Prezesem Zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (...) z siedzibą w O., w związku z czym była też osobą uprawnioną do działania w imieniu spółki. W dniu 10 marca 2017 roku pisemnie złożyła rezygnację z funkcji Prezesa Zarządu (vide k. 160) (w którym poinformowała Spółkę, że czynności będzie podejmowała do końca miesiąca(ibidem)), zaś pismem z dnia 25 maja 2017 roku skierowanym do Sądu Rejonowego w Olsztynie wniosła o wykreślenie jej jako Prezesa Spółki H. Quiz (...) (k. 159)

W dniu 20 marca 2017 roku przeprowadzono kontrolę lokalu „KORONA 24H” przy ulicy (...) w M., zakresem kontroli objęto urządzanie i prowadzenia gier na automatach wbrew przepisom ustawy z dnia 9.11.2009 roku i w rezultacie ujawniono trzy automaty o nazwie A. G. (2) nr (...), A. G. (2) nr (...) i A. G. (2) nr (...).

W ramach kontroli przeprowadzono gry kontrolne na zabezpieczonych urządzeniach, w wyniku których ustalono, że gry prowadzone na tych automatach mają charakter losowy tj. taki, kiedy to wynik gry nie zależy od umiejętności gracza (vide k. 3-4).

Niezależnie od tego ustalono, że gry mają charakter komercyjny, wymagają zakredytowania określoną kwotą pieniężną w celu uruchomienia gry (ibidem).

Ponadto ustalono, że właściciel lokalu W. K. zawarł z Ł. W. umowę najmu lokalu użytkowego (vide k. 38), ten zaś podnajął go firmie (...), w imieniu której R. L. (mąż M. L.) ustawił tam automaty do gier, będące własnością firmy (...) (d. k. 103v-104, zeznania Ł. W.).

Sąd zważył, co następuje:

Przede wszystkim należy wskazać, że czyn zarzucany oskarżonej A. G. (1) obejmuje datę 20 marca 2017 roku i po pierwsze, w czasie tym A. G. (1) pełniła funkcję Prezesa Zarządu, co wynika wprost z jej pisma z dnia 10 marca 2017 roku. Po drugie – urządzenie gier za pośrednictwem sieci Internet (za wyjątkiem zakładów wzajemnych rozgrywanych na podstawie udzielonego zezwolenia) do dnia 31 marca 2017 roku (czyli w czasie popełnienia przez oskarżoną czynu zarzucanego aktem oskarżenia) – zgodnie z art. 29 a ust. 1 ustawy o grach hazardowych było także zakazane. Wskazać trzeba, że projekt ustawy z 26 maja 2017 roku o zmianie ustawy o grach hazardowych (którym to aktem prawnym dodano powołany art. 29 a) – został notyfikowany Komisji Europejskiej stosownie do dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1998 roku ustanawiającej procedurę udzielania informacji w dziedzinie norm i przepisów technicznych oraz zasad dotyczących usług społeczeństwa informacyjnego. Dlatego też niewątpliwie mógł stanowić normatywne wypełnienie blankietu z art. 107 § 1 k.k.s.

Ponadto, od 1 kwietnia 2017 roku zgodnie z art. 5 ust. 1 b wyżej wymienionej ustawy urządzanie gier hazardowych przez Internet, jest objęte monopolem Państwa, oczywiście z wyjątkiem zakładów wzajemnych i loterii promocyjnych. W tym miejscu należy z całą mocą podkreślić, że zmiany prowadzone opisaną wyżej nowelizacją, co do zasady nie zmieniają definicji gier na automatach w rozumieniu ustawy o grach hazardowych (nastąpiło doprecyzowanie definicji gier urządzanych w Internecie). Nie zmieniono przy tym przepisów dotyczących gier urządzanych z wykorzystaniem urządzeń ani zakazu urządzania gier na automatach poza kasynami gier poprzez podmioty prywatne.

W tym miejscu należy podkreślić, że jak wynika z uzasadnienia projektu ustawy o zmianie ustawy o grach hazardowych oraz niektórych innych ustaw z 15 grudnia 2016 roku (Dz.U. z 2017 r. poz. 88, druk nr 795) jej celem nie była penalizacja gier hazardowych w Internecie (bo one były już niedozwolone) lecz ograniczenie „szarej strefy” w środowisku gier hazardowych, w tym wprowadzenie narzędzi prawnych umożliwiających blokowanie stron internetowych nielegalnych operatorów oraz utrudnianie dokonywania płatności na rzecz podmiotów „szarej strefy”.

Przenosząc te rozważania na grunt faktyczny niniejszej sprawy wypada postawić tezę, że zabezpieczone w sprawie automaty do gier to terminale internetowe. Takie stwierdzenie, nie jest jednakże jednoznaczne w ustaleniem, że gra urządzania była przez Internet. Jak wynika z uzasadnienia postanowienia Sadu Najwyższego z 30 września 2015 roku w sprawie IKZP 6/15 – nie jest uzasadnione założenie, iż urządzenie gier hazardowych przez sieć Internet jest każde urządzenia takiej gry, jeśli tylko, niezależnie od sposobu i zakresu, wykorzystuje Internet. Istnieje drugie uprawnione stanowisko, zgodnie z którym znamię „urządzania gier hazardowych przez sieć Internet” należy rozpatrywać w tym znaczeniu, czy urządzający grę i jej uczestnik mają bezpośrednią styczność czy też organizowanie to wyłącza możliwość bezpośredniego kontaktu między urządzający (prowadzącym) grę, a jej uczestnikiem. Okoliczności te są na tyle istotne, że należy je odnieść do opinii Instytutu, którą w toku rozprawy głównej referował kierownik Laboratorium (...).

W ocenie Sądu należy wskazać, że stwierdzenia tam zawarte (vide k. 128v) żadną miarą nie rozstrzygają o charakterze gier możliwych do zrealizowania na zabezpieczonych automatach. Wydaje się, z pozoru, że opinia ta rozstrzyga nie tylko o zgodności badanego urządzenia z wymogami rozporządzenia Ministra Finansów z 9 marca 2012 roku w sprawie szczegółowych warunków rejestracji i eksploatacji automatów i urządzeń, ale przede wszystkim stanowi o tym, czy dane urządzenie może zostać uznane za automat do gier w rozumieniu ustawy o grach hazardowych.

Tymczasem przecież o charakterze tych gier w rozumieniu przepisów ustawy o grach hazardowych rozstrzyga jedynie decyzja Ministra właściwego do spraw finansów publicznych – nie zaś biegły czy też podmioty gry urządzające. W przypadku wątpliwości co do charakteru gier podmiot gospodarczy ma możliwość wystąpienia do Ministra z wnioskiem o rozstrzygnięcie charakteru gier na automatach (art. 2 ust. 6 ustawy o grach hazardowych). Te precyzyjne uwarunkowania pozwalają na podstawnie tezy, że żadna jednostka badająca (tu – Instytut (...) z siedzibą w W.) w swojej opinii nie jest uprawniona do rozstrzygania czy gra na danym urządzeniu jest grą na automacie w rozumieniu ustawy. Przedmiotem opinii może być jedynie to, czy badany automat może być legalnie eksploatowany przez podmiot uprawniony do prowadzenia gier na automatach w zgodzie z obowiązującymi przepisami w zakresie urządzania tych gier. Bezsporne jest, że negatywny wynik opinii oznacza jedynie, że badane urządzeni nie spełnia wymogów rozporządzenia (nie może zostać zarejestrowane i eksploatowane).

Niezależnie od tego należy wskazać, że wprowadzanie różnych elementów dodatkowych np. elementów wiedzy, należy postrzegać jako działania mające na celu stworzenie pozoru braku losowości – które nie pozbawiają gry charakteru losowego, jeśli w konsekwencji wynik gry zależy od przypadku. W orzecznictwie przyjął się pogląd, że przepis art. 2 ust. 1 zdanie 1 ustawy o grach hazardowych należy rozumieć tak, że w sytuacji gdy wynik jakiegokolwiek etapu jest przypadkowy (niezależny od woli, wiedzy i zręczności uczestnika gry) to należy przyjąć, że ten etap ma wpływ na ostateczny wynik gry, co przesądza o jej losowym charakterze).

Na marginesie należy wskazać, że bezpośredni eksperyment przeprowadzony na kontrolowanych urządzeniach w sposób istotny odzwierciedlił stan, cechy i możliwości kontrolowanych urządzeń i w istocie prowadzenia na nich gier. Dlatego też w ocenie Sądu dowód z eksperymentu jest miarodajny merytorycznie, zaś procesowo przebieg eksperymentu został prawidłowo ustalony. Dodatkowo należy wskazać, że niewątpliwie zatrzymane urządzenia stanowią automaty do gier losowych, także w stanie prawnym obowiązującym do 31.03.2017 roku. Według art. 2 ust. 3 ustawy o grach hazardowych jaka obowiązywała do 31 marca 2017 roku, grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych o wygrane pieniężne lub rzeczowe w których gra zawiera element losowości. Z kolei zgodnie z art. 2 ust. 5 cyt. wyżej ustawy grami na automatach były także gry na urządzeniach jak wyżej opisane, organizowane w celach komercyjnych, w których grający nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej ale gra ma charakter losowy. Wskazać trzeba, że wygarną losową jest również możliwość przedłużania gry bez uiszczenia stawki za udział w grze.

Z zebranych w sprawie dowodów bezspornie wynika, że gracze nie byli w stanie przewiedzieć rezultatów prowadzonej gry, jak również nie mieli wpływu na odpowiednie ustawienie bębnów. Jak wynika z eksperymentu procesowego gracz może prowadzić gry bezpośrednio na wyświetlanych bębnach bez konieczności udzielania odpowiedzi na poszczególne pytania, co wprost wskazuje, że element wiedzy jest pozorny i nie przewidywalny dla grającego.

W tym stanie rzeczy wina oskarżonej nie budzi wątpliwości i została jej w pełni wykazana zebranymi w sprawie dowodami. Działaniem swym wyczerpała ona dyspozycję art. 107 § 1 k.k.s. w zw. z art. 9 § 3 k.k.s.

W tym stanie rzeczy należy uznać, że wymierzona oskarżonej kara grzywny jest adekwatna do stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości czynu jej zarzucanego oraz adekwatna do jej stosunków majątkowych. Przy wymiarze kary grzywny Sąd miał na uwadze uprzednią karalność oskarżonej, zaś w sposób istotny jednakże łagodzi ocenę czynu to, że oskarżona złożyła rezygnację z pełnionej funkcji i zaprzestała przestępczego procederu.

O dowodach rzeczowych orzeczono jak w punkcie II.

O kosztach procesu orzeczono jak w punkcie III na podstawie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 113 § 1 k.k.s.