Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 luty 2019r.

Sąd Rejonowy Poznań Nowe Miasto i Wilda w Poznaniu Wydział VI Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Izabela Hantz – Nowak

Protokolant: sekr. sąd. Katarzyna Pawłowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej Poznań Wilda -----

po rozpoznaniu dnia 04.02.2019 r.

sprawy :

M. K. s. J. i R. zd. B., ur. (...) w P.

oskarżonego o to, że:

w dniu 07.12.2017r. w P. przy ul. (...) poprzez uderzenie ręką w karoserię pojazdu marki R. (...) o nr rej. (...) dokonał uszkodzenia mienia w postaci wgniecenia lewej powierzchni dachu na wysokości przedniego mocowania relingu dachowego powodując tym samym straty w wysokości 924,44 zł na szkodę (...) sp z oo

tj. o przestępstwo z art. 288 § 1 kk

I.  Oskarżonego M. K. uznaje za winnego popełnienia w sposób opisany wyżej przestępstwa z art. 288 § 1 kk i za to na podstawie art. 288 § 1 kk wymierza oskarżonemu karę grzywny 100 (sto) stawek dziennych po 10 (dziesięć) zł każda.

II.  Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 924,44 (dziewięćset dwadzieścia cztery 44/100) zł na rzecz (...) sp z oo.

III.  Na podstawie art. 627 kpk oraz art. 1, art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w kwocie 70 zł i opłatę w kwocie 100 zł.

/-/ SSR I. Hantz – Nowak

UZASADNIENIE

Z uwagi na wniosek o uzasadnienie złożony przez Prokuratora co do kary, ograniczono sporządzenie uzasadnienia na piśmie do orzeczenia o karze.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, oskarżony zachowaniem swym wyczerpał znamiona przestępstwa z art. 288 § 1 kk.

W dniu 07.12.2017 r. w P. przy ul. (...) poprzez uderzenie ręką w karoserię pojazdu marki R. (...) o nr rej. (...) dokonał uszkodzenia mienia w postaci wgniecenia lewej powierzchni dachu na wysokości przedniego mocowania relingu dachowego powodując straty w wysokości 924,44 zł na szkodę (...) sp z oo, czyli przestępstwa z art. 288 § 1 kk.

W ocenie Sądu, wina i sprawstwo oskarżonego w sposób jednoznaczny wynika z zeznań świadków K. T. i M. P. a także dokumentów, w tym protokołu oględzin. Oskarżony działał umyślnie z zamiarem bezpośrednim uszkodzenia samochodu.

Zgodnie z brzmieniem art. 288 § 1 k.k. przestępstwa uszkodzenia mienia dopuszcza się ten, kto cudzą rzecz niszczy, uszkadza lub czyni niezdatną do użytku. Przedmiotem bezpośredniego działania sprawcy przestępstwa z art. 288 § 1 k.k. jest cudza rzecz.

Przestępstwo uszkodzenia mienia należy do przestępstw umyślnych, to jest zachowanie sprawcy musi być ukierunkowane na określony cel, którym jest uszkodzenie cudzej rzeczy. Niezbędnym warunkiem przypisania przestępstwa uszkodzenia jest działanie umyślne. Niezbędne jest zatem wykazanie, iż sprawca miał świadomość znaczenia swojego działania, to znaczy tego, że chciał zniszczyć cudzą rzecz ruchomą.

Przestępstwo uszkodzenia mienia jest przestępstwem materialnym. Do jego znamion należy skutek w postaci uszkodzenia rzeczy.

Odnosząc powyższe rozważania teoretyczne do realiów przedmiotowej sprawy należy uznać, iż oskarżony M. K. swoim zachowaniem wypełnił wszystkie znamiona zarzucanego mu czynu, to jest dokonania przestępstwa uszkodzenia mienia. Nie ulega wątpliwości, że zamiarem oskarżonego była chęć uszkodzenia pojazdu pokrzywdzonego.

Uznając sprawstwo i winę oskarżonego za udowodnione w zakresie opisanym powyżej Sąd przystąpił do wymierzenia mu kary adekwatnej do stopnia zawinienia, społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu, a także uwzględniając cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie kara winna osiągnąć w stosunku do oskarżonego oraz warunki i właściwości osobiste oskarżonego. Ponadto, orzeczona kara powinna spełniać rolę w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kara wymierzona oskarżonemu winna przede wszystkim uwzględniać motywację i sposób jej zachowania, rodzaj i stopień naruszenia ciążących na niej obowiązków, rodzaj i rozmiar ujemnych następstw przestępstw. Ponadto Sąd, wymierzając kary – zgodnie z dyspozycją art. 53 § 2 k.k. – uwzględnił także właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób jego życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego popełnieniu.

Przy wymiarze kary Sąd, kierując się dyrektywami wymiaru kary zawartymi w art. 53 § 1 i 2 k.k. miał na uwadze tak okoliczności obciążające jak i łagodzące dotyczące oskarżonej. I tak, w pierwszej kolejności Sąd jako okoliczności łagodzącą przyjął przyznanie się oskarżonego do winy i złożenie wyjaśnień, jako okoliczność obciążającą są przyjął działanie na szkodę innej osoby i uprzednią karalność. Mając na względzie powyższe orzeczono karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych po 10 złotych każda. W ocenie Sądu, kara grzywny spełnia stawiane przed nią cele i uwzględnia wszelkie okoliczności mające na nią wpływ, uwzględnia sytuację finansową oskarżonego i jej możliwości zarobkowe. Oskarżony prowadzi działalność gospodarczą.

W pkt II wyroku Sąd orzekł obowiązek naprawienia szkody poprzez zapłatę kwoty 924,44 zł na rzecz pokrzywdzonego.

W punkcie III wyroku Sąd na podstawie art. 627 kpk i art. 1 , art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983r. Nr 49, poz. 223 ze zm.) zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty postępowania w kwocie 70 zł i opłaty w kwocie 100 zł, uznając brak podstaw do zwolnienia.

/-/ SSR I. Hantz – Nowak