Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 stycznia 2019 r.

Sąd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim w Wydziale I Cywilnym, w składzie:

Przewodniczący SSR Mariusz Kubiczek

Protokolant st. sekr. sądowy Karolina Bieniek

po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2019 roku w Tomaszowie Maz.

przy udziale -----------------------------------------

na rozprawie

sprawy z powództwa- G. C., A. Z., (...) Spółka Cywilna z siedzibą w T.

przeciwko- I. W.,

o zapłatę

orzeka; zasądza od pozwanej I. W. na rzecz powoda G. C., A. Z., (...) Spółka Cywilna z siedzibą w T. kwotę 2.000,97 (dwa tysiące i 97/100) złotych z odsetkami umownymi w wysokości odsetek maksymalnych za opóźnienie, liczonymi od dnia 4 września 2018 roku do dnia zapłaty oraz kwotę 717,00 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, przy czym kwotę zasądzonej należności głównej rozkłada pozwanej na dwadzieścia rat, pierwsza w wysokości 100,97 złotych, druga do dwudziestej w wysokości po 100,00 złotych każda, płatne do 28 dnia każdego miesiąca, poczynając od miesiąca lutego 2019 roku.

UZASADNIENIE

W e-pozwie z dnia 4 września 2018r. powód- G. C., A. Z., A. G. wspólnicy P.U.H. (...) s.c w T., zastąpiony przez radcę prawnego, domagał się zasądzenia od pozwanej I. W. na rzecz powoda kwoty 2.000,97 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości nie wyższej niż wysokość odsetek maksymalnych za opóźnienie, liczonymi od dnia 4 września 2018 roku do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów postępowania.

Postanowieniem z dnia 24 września 2018 roku Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał rozpoznanie sprawy tutejszemu sądowi, stwierdzając brak podstaw do wydania nakazu zapłaty /k-6 odwrót/.

Pozwana I. W. uznała powództwo i wniosła o rozłożenie należności na raty, po 100,00 złotych miesięcznie /k- 31/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 maja 2017 roku pozwana I. W. zawarła z – (...) Spółką z o.o. z siedzibą w T. umowę pożyczki gotówkowej, w wysokości 2.000,00 złotych, spłata której nastąpić miała w okresie od dnia 10 czerwca 2017 roku do 10 maja 2019 roku, tj. w 24 ratach. Harmonogram spłat zawarty został w załączniku nr 1 do umowy pożyczki. Całkowity koszt pożyczki wyniósł kwotę 3.920,19 złotych, z czego kwota 1.540,00 złotych stanowiła prowizję, a kwota 380,19 złotych należne odsetki za cały okres obowiązywania umowy.

Na podstawie zawartej w dniu 10 maja 2018 roku umowy powierniczego przelewu wierzytelności powód - G. C., A. Z., A. G. wspólnicy P.U.H. (...) s.c w T. nabył wierzytelność przysługującą pierwotnemu wierzycielowi względem pozwanej.

Wobec nie wywiązania się przez pozwaną z warunków zawartej umowy pożyczki, strona powodowa pismem z dnia 18 czerwca 2018 roku wypowiedziała umowę pożyczki. Wcześniej pismem z dnia 19 marca 2018 roku wezwano pozwaną do zapłaty należności.

/dowód; umowa pożyczki, wypowiedzenie umowy - k-18 koperta, wezwanie do zapłaty k-19, umowa powierniczego przelewu wierzytelności k-18 koperta/.

Na wysokość zadłużenia składają się następujące kwoty ; 1.987,25 złotych niespłaconego kapitału pożyczki, 13,72 złotych z tytułu odsetek za opóźnienie od zadłużenia przeterminowanego.

/dowód; wyliczenie, wpłaty dokonane przez pozwaną k-11/.

Pozwana I. W. /licząca 69 lat/ utrzymuje się ze świadczenia emerytalnego, posiadała inne zobowiązania finansowe, ma zajęcie komornicze. Z emerytury pozostaje jej po potrąceniach /zajęcie/ kwota 930,00 złotych na życie.

/dowód; oświadczenie pozwanej k-31/.

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo jest w pełni zasadne. Zebrany materiał dowodowy w postaci dokumentów złożonych przez stronę powodową w sposób oczywisty wskazuje, że pozwana zawarła umowę pożyczki i nie dotrzymała warunków umowy.

Wyliczona przez stronę powodową należność nie budzi wątpliwości Sądu. Ponadto pozwana przyznała wszystkie okoliczności faktyczne pozwu- uznała powództwo.

Wobec powyższych okoliczności należało żądanie pozwu uwzględnić i zasądzić kwotę zgodną z żądaniem pozwu wraz z odsetkami umownymi za opóźnienie liczonymi od dnia 4 września 2018 roku.

Zasądzoną spłatę /należności głównej/ rozłożył Sąd na dwadzieścia rat, pierwsza w wysokości 100,97 złotych, druga do dwudziestej w wysokości po 100,00 złotych każda, płatne do 28 dnia każdego miesiąca, poczynając od miesiąca lutego 2019 roku.

Zastosował Sąd instytucję przewidzianą w art. 320 k.p.c. przyjmując, że pozwana spełnia przesłanki przewidziane w tym przepisie.

W szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie /../. Założeniem tego przepisu jest uczynienie postępowania wykonawczego /egzekucji/ realnym ze względu na określoną sytuację ekonomiczną i finansową dłużnika. Unormowanie to daje bowiem możliwość antycypowania trudności mogących wynikać w toku postępowania egzekucyjnego, a które można przewidzieć w fazie postępowania rozpoznawczego.

Szczególnie uzasadnione wypadki w rozumieniu tego przepisu nie muszą, mieć wyjątkowego charakteru. O tym, czy chodzi o szczególnie uzasadnione wypadki, decydują okoliczności konkretnego wypadku. Z reguły chodzić będzie o okoliczności leżące po stronie pozwanego dłużnika, jego sytuację majątkową, finansową, rodzinną, które czynią nierealnym spełnienie przez niego od razu i w pełnej wysokości zasądzonego świadczenia.

/porusza Kodeks postępowania cywilnego z komentarzem pod red. Jerzego Jodłowskiego, Wyd. Prawn., W-wa 1989 rok, str.511, 513/.

Dlatego też Sąd rozłożył zasądzone świadczenie na raty, uznając iż stan majątkowy oraz osobisty pozwanej nie pozwalają na spłatę jednorazową. Zadeklarowana przez pozwaną wysokość spłat po 100,00 złotych miesięcznie, przy pozostającym jej na bieżące wydatki dochodzie 930,00 złotych, pozwoli pozwanej na realną spłatę zadłużenia wraz ze świadczeniami pobocznymi.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie przepisu art. 98 k.p.c. przyjmując zasadę odpowiedzialności za wynik sprawy / na koszty te składają się ; opłata od pozwu = 100,00 złotych, wynagrodzenie radcy prawnego = 600,00 złotych oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa =17,00 złotych/.

Opłatę za czynności radcy prawnego określono w oparciu o przepis § 3 ust. 1 pkt 3 w związku z brzmieniem § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku zmieniające rozporządzenie w sprawie opłat za czynności radców prawnych /Dz. U. z 2016 roku, poz. 1667/.