Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2018 r.

Sąd Okręgowy w G. III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Leszek Dąbek (spr.)

Sędzia SO Magdalena Balion - Hajduk

SO Marcin Rak

Protokolant Marzena Makoś

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2018 r. w G.

na rozprawie

sprawy z powództwa J. F.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółce Akcyjnej

w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w G.

z dnia 14 lutego 2018 r., sygn. akt I C 117/14

1)  oddala apelację;

2)  zasądza od pozwanej na rzecz powoda kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) z tytułu zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu odwoławczym.

SSO Marcin Rak SSO Leszek Dąbek SSO Magdalena Balion – Hajduk

Sygn. akt III Ca 931/18

UZASADNIENIE

Powód J. G. żądał zasądzenia na jego rzecz

od pozwanej Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 5.658zł z ustawowymi odsetkami od dnia 3 01 2014r.

oraz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Uzasadniając żądanie twierdził, że w dniu 24 11 2013r. miał miejsce wypadek drogowy, w którym został uszkodzony stanowiący jego własność samochód marki H. (...). Sprawca wypadku był ubezpieczony w pozwanym zakładzie ubezpieczeń, który uznał swą odpowiedzialność za szkody powstałe w następstwie wypadku. W związku z koniecznością dokonania naprawy samochodu musiał wypożyczyć pojazd zastępczy na łączny okres 23 dni.

Pozwana Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna
w W. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz od powo-da zwrotu kosztów procesu.

Zarzucał, że powód nie wykazał zasadności i kosztów wynajęcia samochodu zastępczego, a jego naprawa została dokonana bez jej akceptacji i niezgodnie z prze-kazanym mu jej stanowiskiem.

Sąd Rejonowy w G. w wyroku z dnia (...). zasądził

od pozwanej na rzecz powoda kwotę 5.658zł z ustawowymi odsetkami

za opóźnienie od dnia 24 01 2014r., oddalił powództwo w pozostałej części

i obciążył pozwaną kosztami procesu, pozostawiając ich szczegółowe wyliczenie referendarzowi sądowemu.

W ustalonym stanie faktycznym w motywach orzeczenia jako jego podstawę prawną wskazał regulacje prawne przywołane w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Stwierdził, iż powód mieszka na obrzeżach G. i musi wiele kilometrów codziennie dojeżdżać do pracy na godzinę 7.00 rano i nie sposób oczekiwać od niego, że zapewni sobie dojazd na tę godzinę komunikacją zbiorową. Uszkodzony pojazd był jedynym samochodem, którym dysponowała jego rodzina i wykorzystywano go także w celu robienia zakupów, po czym uznał,

że z tych względów powodowi był niezbędny pojazd zastępczy. Wskazał,

że pomiędzy stronami sporna była także ilość dni koniecznego wynajmu samochodu oraz wysokość stawki dobowej jego najmu. Przywołał opinię biegłego z której wynikało, że w okresie objętym powództwem koszty najmu samochodów podobnej klasy do samochodów marki H. (...) zawierały pomiędzy 73zł

a 212zł netto za dzień. Stwierdził, że zapłacona przez powoda stawka wynajęcia samochodu w wysokości 200zł netto za dzień i mieści się w tych granicach. Ocenił, że wbrew dyrektywie zawartej w art. 6 k.. pozwana nie wykazała,

że zaproponowała powodowi możliwość wynajmu samochodu we współpracującą z nim wypożyczalnia samochodów i przyjął, że brak jest podstaw do skorygo-wania tej stawki. Wskazał, że jakkolwiek zgodnie ze stanowiskiem pozwanej szkodę należało rozliczyć jako szkodę całkowitą, to należne mu z tego tytułu odszkodowanie – zgodnie z wyrokiem Sądu wydanym w sprawie o sygnaturze

akt I C 118/14 – zostało przez nią zaniżone i oczywistym jest, iż do daty uprawomocnienia się tego wyroku nie zostało mu wypłacone w pełnej wysokości. Stwierdził, że dopiero po jego wypłacie w pełnej wysokości można żądać od po-woda, by zakupił nowy pojazd i zakończył korzystanie z pojazdu zastępczego

i uznał, że naprawiając swój samochód oraz rezygnując z korzystania z pojazdu zastępczego, powód wręcz przyczynił do zmniejszenia rozmiaru szkody.

W konkluzji uznał, że roszczenie powoda o zapłatę odszkodowania jest w pełni uzasadnione i jedynie w zakresie żądania zapłaty od niego odsetek za opóźnienie za okres do 23 01 2014r. powództwo jest bezzasadne, gdyż dopiero z tym dniem upłynął 30 – to dniowy termin od dnia zgłoszenia pozwanej szkody.

O kosztach procesu orzekał stosując regulację art. 100 k.p.c. biorąc pod uwagę,

że powód wygrał proces w całości.

Orzeczenie zaskarżyła pozwana Towarzystwo (...)-kuracji (...) w W. w części uwzględniającej powództwo ponad kwotę 2.952zł oraz odsetek ustawowej za opóźnienie od tej kwoty , która wnosiła
o jego zmianę i oddalenie powództwa w tej części oraz zasądzenie na jej rzecz

od powoda zwrotu kosztów procesu za obie instancje według norm przepisanych.

Zarzucała, że przy ferowaniu wyroku naruszono podane w apelacji przepisy prawa materialnego w sposób w niej podany.

Powód J. F. w odpowiedzi na apelację wnosiła o jej oddalenie i zasądzenie od pozwanej na jego rzecz zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje:

Sąd pierwszej instancji prawidłowo zakwalifikował roszczenia powoda przyjmując, że mają one źródło w łączących pozwaną ze sprawcą wypadku drogowego umowie ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów

oraz w reżimie odpowiedzialności deliktowej za szkodę.

Ustalenia faktyczne składające się na podstawę faktyczną zaskarżonego orzeczenia nie były kwestionowane w apelacji, w znacznej części dotyczą okoliczności bezspornych pomiędzy stronami, a w pozostałym zakresie mają podstawę w informacjach zawartych we wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku źródłach dowodowych, których ocena jest logiczna i mieści się w granicach swobodnej oceny dowodów.

Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sąd pierwszej instancji.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego jest prawidłowa i Sąd odwoławczy w całości ją podziela i przyjmuje za własną (orzecz. SN z dn. 26 04 1935r. C III 473/34, Zb. U.z 1935r. poz. 496).

Odpowiedzialność pozwanej za skutki przedmiotowego wypadku drogowego nie była bowiem negowana w toku postępowania.

Ma ona źródło w regulacji 415 k.c. w związku z art. 436 § 1 k.c. i postanowieniach umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów zawartej przez pozwaną ze sprawcą wypadków drogowego oraz w regulacji art. 822 § 4 k.c. uprawniającej powoda do dochodzenia roszczeń bezpośrednio od pozwanego zakładu ubezpieczeń.

Na zasadach ogólnych rodzi ona po stronie pozwanej obowiązek zapłaty poszkodowanemu (w przedmiotowych wypadku drogowym) odszkodowania

za wynikłą w jego następstwie szkodę.

Jej zakres wyznacza regulacja art. 361 § 1 k.c. zgodnie z którą pozwana jest zobowiązana do zrekompensowania im szkody (w rozumieniu art. 361 § 2 k.c.), będącej normalnym następstwem zdarzenia, z których ona wynikła.

W granicach tych mieści się między innymi szkoda jaka powstała w majątku poszkodowanego w wyniku poniesionych przez niego kosztów wynajmu samochodu zastępczego.

Pozwana w postępowaniu likwidacyjnym wypłaciła bowiem powodowi tylko część należnego mu odszkodowania odpowiadającego wartości samochodu powoda w chwili wypadku (w wyniku likwidacji „szkody całkowitej”).

Z tej przyczyny – na co słusznie zwrócił uwagę Sąd pierwszej instancji – nie zrekompensowała mu szkody w sposób uniemożliwiający mu nabycie nowego samochodu (tj. samej klasy i podobnym stopniu zużycia).

Dlatego niezależnie od przeprowadzanej przez niego w spornym okresie naprawy samochodu był on zmuszony w tym czasie korzystać z samochodu zastępczego (uszkodzony w wypadku samochód był to jedynym samochodem znajdujący się w dyspozycji jego rodziny, wykorzystywanym w celu dojazdu przez powoda do pracy oraz w innych celach rodzinnych).

Trafnie także Sąd Rejonowy ocenił, że pozwana – wbrew dyrektywie zawartej w art. 6 k.c. - nie wykazała, że proponowała powodowi wynajęcie samochodu zastępczego we współpracującej z nią wypożyczalni (okoliczność była sporna pomiędzy stronami i jako taka wymagała udowodnienia).

Z niekwestionowanej w tym zakresie opinii biegłego wynika, że ceny najmu pojazdów klasy podobnej do H. (...) w okresie objętym powództwem zawierały się pomiędzy 73 zł a 212 zł netto.

Koszty wynajmu samochodu, jakie faktycznie poniósł powód wynosiły 200 zł netto dziennie.

Pozostawały one zatem w granicach cen występujących na rynku lokalnym i w świetle regulacji art. 363 § 1 k.c. były w całości uzasadnione.

Rozstrzygnięcia o należnych powodowi od pozwanej odsetkach ustawowych za opóźnienie od zasadzonej należności głównej oraz kosztach procesu – co do zasady nie były kwestionowane w apelacji.

Z połączeniu z powyższym czyni to apelację bezzasadną w rozumieniu art. 385 k.p.c. i stosownie w so zawartej w nim regulacji prowadziło do jej oddalenia.

Reasumując zaskarżony wyrok jest prawidłowy i dlatego apelację jako bezzasadną oddalono na mocy regulacji art. 385 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono stosując regulację art. 98 k.p.c. biorąc pod uwagę, iż pozwana uległa w całości
w postępowaniu odwoławczym i powinna zwrócić powodowi poniesione

przez niego w tym postępowaniu koszty zastępstwa procesowego