Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2019 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2019 r. w S.

odwołania M. T.

od decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

z dnia 13 lipca 2018 r. Nr (...)

w sprawie M. T.

przeciwko Prezesowi Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego

o prawo do renty rolniczej

I.  zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo M. T.
do renty rolniczej od dnia 01 lipca 2018 roku do dnia
31 października 2020 roku;

II.  zasądza od Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego na rzecz M. T. kwotę 180,00 (sto osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt: IV U 633/18

UZASADNIENIE

Decyzją z 13 lipca 2018r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, działając na podstawie art.21 ust.1 i ust.2 oraz art.52 ust.1 pkt 2 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników w związku z art.14 ust.4 i ust.5 pkt 1 i 3 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z funduszu Ubezpieczeń Społecznych odmówił M. T. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym od 1 lipca 2018r. wskazując, że komisja lekarska KRUS w orzeczeniu z 2 lipca 2018r. nie uznała ubezpieczonej za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła M. T. wnosząc o jej zmianę i przyznanie jej prawa do renty rolniczej. W uzasadnieniu stanowiska podniosła, że organ rentowy błędnie ustalił, że nie jest ona całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym. Wskazała, że stan jej zdrowia stale się pogarsza i nie rokuje żadnej poprawy na przyszłość. Dlatego odebranie jej prawa do renty rolniczej jest całkowicie bezpodstawne (odwołanie wraz z załącznikami w postaci kopii dokumentacji medycznej k.2-24 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując iż zaskarżona decyzja wydana została na podstawie orzeczenia komisji lekarskiej kasy z 2 lipca 2018r., która uznała, że ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym, a odwołanie nie wnosi do sprawy żadnych nowych dowodów faktycznych i prawnych, które miałyby wpływ na zmianę zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.25 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Na mocy decyzji Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego z 31 lipca 2017r. ubezpieczona M. T. uprawniona była do renty rolniczej z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym od 1 stycznia 2017r. na stałe. Podstawę tej decyzji stanowiło orzeczenie komisji lekarskiej Kasy z 26 stycznia 2017r., w którym ubezpieczona uznana została za trwale całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym (orzeczenie komisji lekarskiej Kasy z 26 stycznia 2017r. k.318-319 akt rentowych i decyzja z 31 stycznia 2017r. o przyznaniu renty rolniczej k.320 akt rentowych). Uprzednio ubezpieczona uprawniona była do okresowej renty rolniczej, przedłużanej na kolejne okresy (vide: m.in. decyzja z 1 października 2008r. o przyznaniu renty rolniczej od 1 września 2008r. k.193-194 akt rentowych).

W piśmie z 23 kwietnia 2018r. naczelny lekarz Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego poinformował ubezpieczoną, że w ramach zwierzchniego nadzoru Prezesa Kasy nad orzecznictwem lekarskim zlecił wznowienie postepowania orzeczniczego w sprawie ubezpieczonej (pismo Naczelnego lekarza KRUS z 23 kwietnia 2018r. k.330 akt rentowych). W związku z powyższym ubezpieczona skierowana została na badanie przez lekarza rzeczoznawcę, który w orzeczeniu z 22 maja 2018r. stwierdził, że ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym (orzeczenie lekarza rzeczoznawcy z 22 maja 2018r. k.354 akt rentowych). Na skutek wniesionego przez ubezpieczoną odwołania od powyższego orzeczenia, ubezpieczona skierowana została na badanie przez komisję lekarską Kasy, która w orzeczeniu z 2 lipca 2018r. nie uznała ubezpieczonej za całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym (odwołanie ubezpieczonej od orzeczenia lekarza rzeczoznawcy k.356 akt rentowych i orzeczenie komisji lekarskiej Kasy z 2 lipca 2018r. k.367 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 13 lipca 2018r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego odmówił ubezpieczonej prawa do renty rolniczej od 1 lipca 2018r. (decyzja z 13 lipca 2018r. k.370 akt rentowych).

Ubezpieczona cierpi na zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa szyjnego i lędźwiowego z przewlekłym zespołem bólowym oraz znacznym ograniczeniem ruchomości w odcinku szyjnym i lędźwiowo-krzyżowym. W 1999r. ubezpieczona przeszła leczenie operacyjne dyskopatii L5/S1. Nadto cierpi na zespół bólowy z zaburzeniami zwieraczy i przewlekły zespół bólowy barku prawego z ograniczeniem ruchomości. Badanie ortopedyczno-neurologiczne ubezpieczonej wykazuje spłycenie lordozy lędźwiowej ze wzmożeniem napięcia mięśni przykręgosłupowych, ograniczenie ruchomości odcinka lędźwiowego w stopniu znacznym oraz ruchomości kręgosłupa szyjnego w stopniu miernym, a ponadto bolesność stawów barkowych podczas ruchu, ograniczenie ruchomości barku prawego podczas odwodzenia i rotacji w stopniu znacznym powodującym dysfunkcje ruchową kończyny górnej prawej. Powyższy stan narządu ruchu ubezpieczonej upośledza w znacznym stopniu sprawność i wydolność fizyczną ubezpieczonej. Istniejące zaawansowane zmiany dyskopatyczne kręgosłupa lędźwiowego z przewlekłym zespołem bólowym i znacznym ograniczeniem ruchomości przy współistniejących zmianach dyskopatycznych kręgosłupa szyjnego i zmianach chorobowych braku prawego powodują u ubezpieczonej całkowitą niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym trwającą od 1999r. (stan zdrowia ubezpieczonej nie uległ poprawie od czasu badania przez komisję lekarską kasy w dniu 26 stycznia 2017r.), a przewidywany okres trwania tej niezdolność to 31 października 2020r. (opinia biegłego ortopedy M. W. i biegłego neurologa J. S. k.32 akt sprawy).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonej M. T. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.21 ust.1 i 2 ustawy z 20 grudnia 1990r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. z 2008r., Nr 50, poz. 291 ze zm.) renta rolnicza przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki: podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez okres, o którym mowa w ust.2 wskazanego przepisu, jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym, a całkowita niezdolność do pracy powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art.20 ust.1 i 2 ustawy, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów. W myśl art.21 ust.5 w/w ustawy za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym.

Z przedstawionych wyżej ustaleń Sądu wynika, że ubezpieczona uprawniona była początkowo do okresowej, a od 1 stycznia 2017r. do stałej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Od 1 lipca 2018r. organ rentowy odmówił ubezpieczonej prawa do renty powołując się na orzeczenie komisji lekarskiej KRUS z 2 lipca 2018r., która to komisja w ramach wznowienia postępowania orzeczniczego – w trybie zwierzchniego nadzoru Prezesa Kasy nad orzecznictwem lekarskim – stwierdziła, że ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym.

Badając, na skutek odwołania ubezpieczonej, zasadność zaskarżonej decyzji Sąd dopuścił dowód o opinii biegłych ortopedy i neurologa, którzy w złożonej opinii stwierdzili, że wbrew ustaleniom komisji lekarskiej KRUS stan zdrowia ubezpieczonej nie uległ poprawie i w dalszym ciągu z uwagi na zaawansowane zmiany chorobowe narządu ruchu – kręgosłupa lędźwiowego, szyjnego oraz stawów barkowych, a w szczególności prawego stawu barkowego, jest ona całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym, a przewidywany okres trwania tej niezdolności to 31 października 2020r. (opinia biegłych k.32 akt sprawy).

Analizując powyższą opinie biegłych Sąd doszedł do przekonania, że stanowi ona miarodajny i wiarygodny dowód w sprawie, gdyż wydana została przez lekarzy specjalizujących się w schorzeniach występujących u ubezpieczonej, a ponadto poprzedzona została analizą dokumentacji medycznej ubezpieczonej i jej badaniem.

Opinia ta nie spotkała się ponadto z zastrzeżeniami organu rentowego.

Mając na uwadze powyższe okoliczności na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i orzekł jak w pkt I wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł zgodnie z wynikiem sprawy – na podstawie art.98§1 i 3 kpc w zw. z art.99 kpc i §9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (Dz.U. z 2015r., poz.1804 ze zm.).