Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 lutego 2019 roku

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie, Wydział XI Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Zawicki

Protokolant: Angelika Sykut

po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2019 roku w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w S.

przeciwko Towarzystwo (...) spółka akcyjna w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 19.547 (dziewiętnaście tysięcy pięćset czterdzieści siedem) złotych i 40 (czterdzieści) groszy z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 4 lutego 2018 roku do dnia zapłaty;

2.  zwraca powodowi od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 497 (czterysta dziewięćdziesiąt siedem) złotych i 91 (dziewięćdziesiąt jeden) groszy tytułem nadpłaconej zaliczki;

3.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 4.897 (cztery tysiące osiemset dziewięćdziesiąt siedem) złotych i 8 (osiem0 groszy tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt XI GC 1085/18

Sprawa rozpoznana w postępowaniu zwykłym

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 23 kwietnia 2018 powód (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w S. złożyła przeciwko pozwanej Towarzystwo (...) spółka akcyjna w W. o zapłatę kwoty 19.547,40 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 4 lutego 2018 roku do dnia zapłaty oraz kosztami procesu.

W piśmie wskazano, że doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzony został pojazd, którym poruszał się poszkodowany J. D.. Sprawca szkody posiadał polisę obowiązkowego ubezpieczenia OC wykupioną w Towarzystwo (...) spółka akcyjna w W.. W związku z niemożliwością korzystania przez poszkodowanego z uszkodzonego pojazdu poszkodowana zawarła z powodami umowę najmu pojazdu zastępczego.

W sprawie wydano nakaz zapłaty (karta 64).

Pozwana wniosła sprzeciw od nakazu zapłaty (karta 68) zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana wskazała, iż kwestionuje należność objętą pozwem co do wysokości. Zakwestionowała oraz dzienną stawkę najmu i okres najmu.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26 sierpnia 2017 roku doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego uszkodzeniu uległ pojazd marki V. (...) o należący do J. D.. Sprawca zdarzenia posiadał polisę obowiązkowego ubezpieczenia OC wykupioną w Towarzystwo (...) spółka akcyjna w W..

Niesporne;

Opisane wyżej zdarzenie drogowe przebiegało w ten sposób, że poszkodowany najechał swoim pojazdem na rozsypane na jezdni klocki drewniane. Nie można było od razu zlokalizować sprawcy zdarzenia, sprawcę zdarzenia ustalała policja. Sprawcę zdarzenia ustalono we wrześniu 2017 roku, w dniu 18 września 2018 roku przedstawiciele spółki (...) otrzymał z policji informację o sprawcy i w tym dniu przekazał ją ubezpieczycielowi sprawcy, zgłaszając szkodę.

Dowód:

- zeznania świadka J. D., karta 282v – 283;

W związku z niemożnością korzystania przez poszkodowanego z uszkodzonego pojazdu, poszkodowany zawarł w dniu 28 sierpnia 2017 roku z (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w S. umowę najmu pojazdu zastępczego. Wynajęty został pojazd H. (...).

Najem trwał 126 dni, zakończył się w dniu 31 grudnia 2017 roku .Z tytułu najmu wystawiono fakturę VAT na kwotę 20.147,40 złotych brutto, przyjmując, że kwota ta stanowi iloczyn 126 dni najmu przy stawce 130 złotych netto powiększonej o podatek VAT za jeden dzień najmu.

D.:

- umowa najmu, karta 19-20;

- OWU, karta 21-22;

- faktura, karta 23;

Poszkodowany w chwili zdarzenia nie miał innych pojazdów i nie miał możliwości nieodpłatnego korzystania z innych pojazdów. Z uszkodzonego pojazdu poszkodowany korzystał codziennie. Ostatecznie szkodę rozliczono jako szkodę całkowitą. Poszkodowany nie naprawiał pojazdu. Wrak został sprzedany za pośrednictwem ubezpieczyciela. Po otrzymaniu pieniędzy od ubezpieczyciela z tytułu odszkodowania oraz ze sprzedaży wraku, poszkodowany J. D. kupił samochód. Samochód zastępczy został zwrócony wynajmującemu 31 grudnia 2017 roku, nowy zakupiony został w dniu 10 stycznia 2018 roku. W okresie od zwrotu pojazdu zastępczego do dnia zakupu nowego poszkodowany nie potrzebował pojazdu zastępczego, ponieważ przebywał na urlopie.

Dowód:

- zeznania świadka J. D., karta 282v – 283;

Ubezpieczyciel, w toku postępowania likwidacyjnego wypłacił wynajmującym pojazdu, z tytułu najmu pojazdu zastępczego kwotę 600 złotych. Ubezpieczyciel uznał za zasadny okres najmu 5 dni przy stawce dziennej 120 złotych brutto za dobę.

Niesporne

Wynajmujący wzywał ubezpieczyciela do zapłaty.

Dowód:

- wezwanie, karta 29-30;

J. D. zawarł P. H. umowę cesji wierzytelności prawa dochodzenia odszkodowania z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego. Przedstawiciel (...) informował poszkodowanego o przebiegu postępowania likwidacyjnego.

P. H. zawarł z (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa w S. umowę cesji wierzytelności prawa dochodzenia odszkodowania z tytułu kosztów najmu pojazdu zastępczego.

Dowód:

- umowy cesji, karta 17, karta 18;

- zeznania świadka J. D., karta 282v – 283;

Uzasadniony czas najmu pojazdu zastępczego wynosił 126 dni.

Najem rozpoczął się dwa dni po szkodzie to jest w dniu 28 sierpnia 2017 roku, w dniu 18 września 2017 roku cesjonariusz ustalił sprawcę szkody i w tym dniu zawiadomił o szkodzie ubezpieczyciela. Kosztorys naprawy ubezpieczyciel przesłał po ponagleniu 23 października 2017 roku, wiadomością e-mail w dniu 26 października 2017 roku powiadomiono ubezpieczyciela o konieczności kolejnych oględzin. Kosztorys po drugich oględzinach doręczono poszkodowanemu 6 listopada 2017 roku. 14 grudnia ubezpieczyciela wydał decyzję o wypłacie odszkodowania, poszkodowany przedstawił własny kosztorys, co doprowadziło do uznania szkody za całkowitą. Szkodę całkowitą uznano 21 grudnia 2107 roku, zaś odszkodowanie wypłacono w dniu 19 stycznia 2018 roku.

Stawki za dobę najmu pojazdu zastępczego odpowiadającemu klasie pojazdowi uszkodzonemu i wynajętemu (oba klasa B) nie uległy zmianie na rynku (...) od 2012 roku w opcji bez limitu kilometrów i ze zniesionym udziałem własnym w szkodach wynosiły średnio; przy okresie najmu 1 do 4 dni 150 złotych netto za dobę, przy okresie najmu 5-15 dni wynosiły 143 złotych, przy okresie najmu 16-31 dni wynosiły 134 złotych.

Dowód:

- opinia biegłego, karta 283-300;

- opinia ustna uzupełniająca, protokół CD karta 311;

- pismo policji, karta 33;

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest uzasadnione.

Niespornym jest, iż sprawcę szkody i pozwaną łączyła umowa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, zgodna z treścią przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 r., Nr 124, poz. 1152 ze zm.).

Przepis art. 4 powyższej ustawy wskazuje, iż ubezpieczeniem obowiązkowym jest ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów. Stosownie do treści art. 13 ust. 2 ustawy w obowiązkowych ubezpieczeniach OC odszkodowanie wypłaca się w granicach odpowiedzialności cywilnej podmiotów objętych ubezpieczeniem. Natomiast w sprawach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego (art. 22 ust 1 ustawy).

Zgodnie z treścią art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia OC ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność ponosi ubezpieczający albo ubezpieczony.

Zgodnie z treścią art. 822 § 4 k.c. uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

W niniejszej sprawie powód dochodzi kwoty odszkodowania tytułem kosztów najmu pojazdu zastępczego, pomniejszonych o kwotę dotychczas wypłaconego odszkodowania (20.147,40 złotych – 600 złotych = 19.547,40 złotych).

W rozpoznawanej sprawie pozwana nie kwestionowała okoliczności, iż co do zasady obciąża ją odpowiedzialność z tytułu kosztów likwidacji szkody oraz zwrotu kosztów wynajmu pojazdu zastępczego.

Poszkodowany i P. H., a następnie P. H. i powód zawarli umowę cesji wierzytelności. Sąd nie miał wątpliwości co do skuteczności umowy przelewu wierzytelności. Zgodnie z treścią art. 509 k.c. wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (§ 1), a wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki (§ 2). Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę i utrata jej przez cedenta. Przelew powoduje utratę statusu wierzyciela przez cedenta i jego wyłączenie ze stosunku zobowiązaniowego łączącego go dotychczas z dłużnikiem. Wierzycielem staje się cesjonariusz, który nabywa wierzytelność w takim zakresie i stanie, w jakim znajdowała się ona w chwili dokonania przelewu.

Za wykonanie umowy najmu powódka nie miała otrzymać wynagrodzenia w formie świadczenia pieniężnego, a świadczeniem wzajemnym poszkodowanej było przeniesienie wierzytelności.

W niniejszym postępowaniu poza sporem pozostała kwestia odpowiedzialności pozwanej za powstałą szkodę, jak i obowiązek wypłaty odszkodowania w związku z najmem pojazdu zastępczego. Sporna okazała się jedynie jego wysokość stawki dziennej i okres najmu. Pozwany za zasadny uznał krótszy okres najmu i niższą stawkę.

W spornym zakresie Sąd w całości oparł się na dokumentach przedłożonych przez strony, a także - opinii biegłego, nie kwestionowanej przez strony.

Nie sposób zgodzić się z zarzutem pozwanej, jakoby przyjęta przez powoda stawka dobowa najmu wynosząca 130 zł netto/doba była stawką zawyżoną. Z opinii biegłego wynika, że wymieniona kwota jest niższa aniżeli średnia stawka najmu pojazdu odpowiadającego klasie pojazdowi uszkodzonemu i wynajętemu (oba pojazdy umiejscowiono w klasie B) bez względu na długość najmu.

W kontekście powyższego należało ustalić zasadność (wysokość) stawki przyjętej w umowie najmu.

Biegły w sporządzonej opinii jednoznacznie wskazał, iż w okresie zawarcia umowy najmu przedmiotowa stawka, zastosowana przez powoda stanowiła stawkę rynkową.

Opinia w sprawie wydana przez biegłego sądowego W. S. była spójna, logiczna i wyczerpująca, a metodologia przyjęta przez biegłego nie może budzić zastrzeżeń, dlatego sąd uznał opinię za w pełni wiarygodną.

Co do okresu najmu, zauważyć należy nielojalne zachowanie po stronie ubezpieczyciela. Z jednej stronie zarzuca on powodowi i poszkodowanemu naruszenie zasady minimalizacji szkody, z drugiej zaś strony przyznaje, że najem trwać powinien 5 dni – uwzględniając „okres na zagospodarowanie wraku”. Po wtóre podnosi zarzuty opieszałości po stronie powoda ze zgłoszeniem szkody, zupełnie pomijając fakt, ze w chwili powstania szkody sprawca był nieznany. Zatem odmawia przyznania prawa do najmu pojazdu zastępczego od dnia powstania szkody do dnia jej zgłoszenia. Pozwany nie zauważa, że po otrzymaniu informacji z policji powód zgłosił szkodę pozwanemu. W kontekście powyższego nie jest zrozumiałe twierdzenie pozwanego (sprzeciw, karta 74), że powód uniemożliwił udzielenie poszkodowanemu pomocy przy organizacji pojazdu zastępczego. Dalej pozwany twierdzi, że miał możliwość wynajęcia poszkodowanemu pojazdu zastępczego. Powód okoliczności tej zaprzeczył, pozwany nie wykazał, że był w stanie taki pojazd faktycznie po szkodzie wynająć. Sądowi z urzędu wiadome jest, że o ile w ogóle ubezpieczyciel może wynająć pojazd zastępczy, to wiąże się to z długim oczekiwaniem na ten pojazd. Ponadto z urzędu jest sądowi wiadome, że oferty najmu zawierają dodatkowe ukryte koszty, które ostatecznie ponieść musi poszkodowany. Dalej pozwany opisuje swoje kontakty policją powołując się na pięć pism kierowanych do policji. O ile policja zwlekała z przesłaniem ubezpieczycielowi odpowiednich danych dotyczących zdarzenie i jego sprawcy, to okoliczność ta nie może obciążać poszkodowanego, który wynajmował pojazd zastępczy albowiem są to okoliczności od niego niezależne.

W niniejszej sprawie znaczenie ma fakt wypłaty odszkodowania ta bowiem data zwalnia pozwanego z odpowiedzialności za szkodę. Do zapłaty doszło w styczniu 2018 roku, podczas gdy przed tą datą zakończył się najem pojazdu zastępczego, bo w dniu 31 grudnia 2017 roku. Poszkodowany wyjaśnił, ze pojazd nie był mu między 31 grudnia 2017 roku a 10 stycznia 2018 roku (data zakupu nowego samochodu) potrzebny albowiem był na urlopie.

Sąd nie odnalazł żadnych innych konstruktywnych zarzutów w zakresie okresu najmu. O ile zatem pozwana kwestionuje okres najmu, to jednocześnie nie wskazuje z jakich dokładnie względów. Dodatkowo z treści sprzeciwu wynika, że to sąd powinien zbadać długość okresu najmu. Pozwana tym samym narusza zasady właściwego przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego. Sąd zauważa również, odnośnie zarzutu opieszałości powoda przy kolejnych oględzinach, że kosztorys naprawy otrzymano 23 października 2107 roku, konieczność kolejnych oględzin zgłoszono 26 października 2017 roku, stąd brak jest podstaw do ustalenia w tym zakresie opieszałości powoda.

Wysokość odszkodowania powinna być pochodną szkody ustalonej stosownie do art. 361 k.c. Jeśli więc biegły w toku postepowania wskazuje, że stawka przyjęta w umowie najmu przez powoda odpowiada akceptowalnej stawce na rynku lokalnym w danym okresie, to brak jest podstaw w ocenie Sądu do kwestionowania wskazanej stawki, czy uznania jej za zawyżoną.

Skoro zatem zasadny czas najmu to 126 dni przy stawce 130 złotych netto (159,90 złotych brutto) powód mógł dochodzić i dochodził kwoty stanowiącej równicę między kwota ze spornej faktury a otrzymaną od ubezpieczyciela (20.147,70 złotych – 600 złotych = 19.547,40 złotych).

Żądanie zapłaty odsetek znajduje uzasadnienie w treści art. 481 § 1 k.c. Z uwagi na treść art. 817 § 1 i 2 k.c., a także art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, pozwana winna spełnić świadczenie najpóźniej w ciągu 30 dni od dnia otrzymania zawiadomienia w tej sprawie, a najpóźniej w terminie 14 dni od momentu, w którym wyjaśnienie wszystkich okoliczności stało się możliwe (art. 817 § 2 k.c.).

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje postawę prawną w art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w związku z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powód wygrał sprawę w całości.

Na poniesione przez powoda koszty w kwocie 4.897,07 złotych złożyło się wynagrodzenie pełnomocnika zawodowego w kwocie 3.600 złotych, wraz z opłatą od pozwu 978 zł, opłata od pełnomocnictwa 17 złotych, część zaliczki na poczet opinii biegłego 302,08 złotych, gdzie pozostała kwota na wynagrodzenie biegłego pobrana została z zaliczki pozwanego.

Dodatkowo zwrócono powodowi nadpłaconą zaliczkę (art. 80 i art. 84 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych) w kwocie 497,92 złotych (800 złotych – 302,08 złotych).

W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

1. (...)

2. (...)

- (...)

3. (...)