Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

K., dnia 17 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: S. S.O. Marian Raszewski

po rozpoznaniu w dniu 17 lutego 2014 r. w Kaliszu

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa (...) (...) z siedzibą w W.

przeciwko M. C.

o zapłatę

w przedmiocie zażalenia powoda

na zarządzenie Sądu Rejonowego w Jarocinie VI Zamiejscowego Wydziału Cywilnego z siedzibą w P.

z dnia 19 grudnia 2013 r., sygn. akt VI C 1212/13

postanawia:

uchylić zaskarżone zarządzenie

Sygn. akt II Cz 76/14

UZASADNIENIE

Zarządzeniem z dnia 19 grudnia 2013 r. Sąd Rejonowy w Jarocinie VI Zamiejscowy Wydział Cywilny z siedzibą w P. zobowiązał powoda do uzupełnienia braków formalnych pozwu przez uzupełnienie brakującej części opłaty od pozwu, którą wymierzył na kwotę 175 zł.

W uzasadnieniu zarządzenia Sąd Rejonowy wskazał, iż na podstawie art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. obowiązek uzupełnienia brakującej części opłaty od pozwu istnienie wówczas gdy w sprawie nie może zostać wydany nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym i niezbędne jest rozpoznanie sprawy w postępowaniu zwykłym lub innym postępowaniu odrębnym. W ocenie Sądu I instancji powód nie musi uzupełniać opłaty od pozwu jedynie w przypadku gdy nakaz zapłaty w elektronicznym postępowaniu upominawczym został wydany, ale pozwany wniósł od niego sprzeciw.

Zażalenie na powyższe orzeczenie wniósł powód zaskarżając je w całości i domagając się jego uchylenia i przyznania kosztów postępowania zażaleniowego. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzucono naruszenie art. 19 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Sąd Okręgowy, zważył co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

Analizując zarzuty podniesione w zażaleniu słuszność należy przyznać skarżącemu, że w niniejszej sprawie zastosowanie ma art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. w brzmieniu obowiązującym sprzed nowelizacji, która weszła w życie w dniu 7 lipca 2013 r., gdyż zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 10 maja 2013 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego [Dz.U. z 2013 r. poz.654] do postępowań wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

Mając na uwadze to zastrzeżenie zauważenia wymaga, że art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. w poprzednim brzmieniu nie przewidywał konieczności uzupełnienia opłaty od pozwu po przekazaniu sprawy z elektronicznego postępowania upominawczego do sądu według właściwości ogólnej i konieczności rozpoznania sprawy w postępowaniu zwykłym lub innym postępowaniu odrębnym. Okoliczność ta nie wynikała wprawdzie wprost z przepisu, gdyż pominięta została milczeniem przez ustawodawcę, jednak z uzasadnienia projektu ustawy z dnia 9 stycznia 2009 r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw [Dz.U. Nr 26, poz. 156 z późn. zm.], która wprowadziła do systemu prawnego ten przepis wynika jasno, że „opłata w wysokości ¹/4 nie będzie uzupełniana w razie wniesienia sprzeciwu, uchylenia nakazu zapłaty i stwierdzenia braku podstaw do wydania nakazu zapłaty oraz - tak jak dotychczas - będzie zwracana w razie zwrotu pozwu. Taka regulacja ma na celu skłonienie jak największej ilości powodów do rezygnacji ze zwykłego postępowania upominawczego angażującego wszystkie sądy w Polsce, zajmującego zarówno orzeczników, jak i sekretariaty sądów oraz generującego duże koszty tradycyjnych doręczeń”. Z treści tej wynika jasno, że z obowiązku zwolnienia od wnoszenia brakującej części opłaty zwolniono powoda również w sytuacji gdy w elektronicznym postępowaniu upominawczym stwierdzono brak podstaw do wydania nakazu zapłaty a nie jak wskazał Sąd Rejonowy tylko w przypadku skutecznego wniesienia sprzeciwu od nakazu zapłaty. Nie ulega wątpliwości, że wykładnia przepisu dokonana w uzasadnieniu nowelizacji posiada charakter tzw. wykładni autentycznej, dokonanej przez samego ustawodawcę, z tej przyczyny w ocenie Sądu Okręgowego taka interpretacja art. 505 ³⁷ § 1 k.p.c. ma pierwszeństwo przed wykładnią doktrynalną, przyjętą jako podstawa rozstrzygnięcia przez Sąd Rejonowy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 § 4 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. uchylił zaskarżone orzeczenie.

Rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego pozostawiono Sądowi Rejonowemu w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.).