Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W I M I E N I U R Z E C Z Y P O S P O L I T E J P O L S K I E J

Dnia 12 listopada 2012 r.

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze V Wydział Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 listopada 2012 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa M. N.

przeciwko R. R. (1) i T. R.

o zapłatę

I.  utrzymuje w całości w mocy nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Fabrycznej Wydział IV Gospodarczy z dn. 14.12.2011r. w sprawie sygn. akt IV GNc 4512/11.

Sygn. akt VGC 143/12

UZASADNIENIE

Powód M. N. w pozwie z dnia 10 października 2011 roku domagał się zasądzenia w postępowaniu nakazowym od pozwanych R. R. (2) i T. R. wspólników spółki cywilnej (...) kwoty 19.380,00 złotych wraz z ustawowymi odsetkami:

-od kwoty 4.620,00 złotych od dnia 12 lipca 2011 roku do dnia zapłaty

-od kwoty 7.830,00 złotych od dnia 12 września 2011 roku do dnia zapłaty

-od kwoty 7.830,00 złotych od dnia 13 września 2011 roku do dnia zapłaty

oraz kosztów postępowania

W uzasadnieniu żądania powód wskazał, iż na podstawie umowy o współpracy wykonywał na rzecz pozwanych prowadzących działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej usługi w miesiącu czerwcu, lipcu i sierpniu 2011 roku, za które wystawił trzy faktury zaakceptowane przez pozwanych. Tylko pierwsza z faktur została częściowo uregulowana. Bezskuteczne pozostało wezwanie do zapłaty skierowane do pozwanych zawierające żądanie zapłaty zobowiązań objętych fakturami.

Nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym z dnia 14 grudnia 2011 roku Sąd Rejonowy dla Wrocławia -Fabrycznej uwzględnił żądanie powoda.

Od nakazu tego pozwani wnieśli zarzuty domagając się uchylenia nakazu zapłaty w całości i oddalenia powództwa. Wskazali, iż dołączone do pozwu faktury nie zostały zaakceptowane przez pozwanych. Podpisy na fakturach oznaczają jedynie fakt złożenia faktur w firmie pozwanych. Faktury zostały podpisane przez J. W., która nie była umocowana do ich akceptacji. Pozwani wskazali ponadto, iż na podstawie umowy o współpracy powód zobowiązany był do realizacji obowiązków określonych w § 2 umowy ustęp 1-3 i ustęp 5 w tym do sporządzania receptur, dokumentacji technologicznych ( w tym opisów technicznych, kart bezpieczeństwa i opisów technicznych na opakowaniach), przeprowadzania szkoleń pracowników, przeprowadzania badań zwłaszcza laboratoryjnych i wdrożeniowych. Po zakończeniu każdego miesiąca powód był zobowiązany do pisemnego sprawozdania z zakresu dokonanych działań i uzyskanych oraz spodziewanych z tego tytułu wyników. Pozwani podnieśli, iż powód nie złożył sprawozdań za miesiące czerwiec, lipiec i sierpień 2011 roku. Za takie sprawozdania pozwani nie uznają zapisów zawartych na fakturach w rubryce „uwagi”. Pozwani podnieśli również, iż w spółce nie znajdują się żadne dokumenty potwierdzające przeprowadzenie szkoleń produktowych dla pracowników spółki oraz innych szkoleń z zakresu doradztwa technicznego lub gospodarczego, co oznacza, iż powód takich szkoleń nie przeprowadził. Pozwani wskazali w zarzutach, iż zgodnie z umową nie byli zobowiązani do zapłaty wynagrodzenia umownego, jeżeli powód nie wykonał lub nienależycie wykonał którąkolwiek z czynności stanowiących przedmiot umowy. Pozwani dodali, iż w związku z otrzymaniem zamówienia na produkcję kleju dyspersyjnego ponieśli koszty w kwocie 45.876,83 złotych oraz kwotę 24.778,47 złotych na zakupy surowca do jego produkcji, a także kwotę 10.688,00 złotych z tytułu korekty sprzedaży do (...), zaś klej okazał się wadliwy. Pozwani wskazali, iż powód zabrał bez ich wiedzy z firmy samochód z którego korzystał bez zezwolenia w okresie od 09 września 2011 roku do dnia 08 października 2011 roku. Koszt wynajmu takiego samochodu oszacowali na kwotę 3.000 złotych i kwota ta stanowi zatem odszkodowanie za bezumowne korzystanie przez powoda z ich pojazdu. Łącznie pozwani zgłosili w zarzutach do nakazu zapłaty do potrącenia kwotę 84.343,40 złotych ( 81.343,40 złotych plus 3.000 złotych).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

Powód M. N. oraz pozwani jako wspólnicy spółki cywilnej (...) z siedzibą w N. są przedsiębiorcami.

(zaświadczenie k: 7)

W dniu 30 maja 2009 roku pozwani zawarli z powodem M. N. pisemną umowę określając w niej treść obowiązków powoda jako czynności z zakresu doradztwa technicznego lub gospodarczego jak również czynności polegające na wykonywaniu usług transportowych. Zgodnie z § 2 umowy czynności doradztwa technicznego lub gospodarczego obejmowały w szczególności:

a. doradztwo technologiczne

b. doradztwo z zakresu technik sprzedaży

c. doradztwo z zakresu wdrażania określonych towarów do sprzedaży na konkretnych rynkach

d. szkolenia produktowe dla pracowników pozwanych lub członków organów zarządzających albo wskazanych firm.

e. inne szkolenia z zakresu dotyczącego doradztwa technicznego lub gospodarczego pracowników pozwanych lub członków organów zarządzających albo wskazanych firm

Ustalonymi formami wykonywania tych czynności były konsultacje osobiste, konsultacje telefoniczne, konsultacje za pośrednictwem internetu, konsultacje pisemne poprzez opiniowanie zagadnień, przygotowywanie opracowań, szkolenia w siedzibie firmy pozwanych lub poza jej siedzibą. Forma świadczenia usług objętych przedmiotem umowy miała być każdorazowo ustalana pomiędzy stronami. Po zakończeniu każdego miesiąca kalendarzowego powód zobowiązany był złożyć pisemne sprawozdanie z zakresu dokonanych działań i uzyskanych oraz spodziewanych z tego tytułu wyników.

Strony ustaliły, iż z tytułu wykonania czynności objętych umową powód otrzyma wynagrodzenie w kwocie 6.000 złotych netto plus VAT. Pozwani nie byli zobowiązani do zapłaty wynagrodzenia, jeżeli powód nie wykona lub nienależycie wykona którąkolwiek z czynności stanowiących przedmiot umowy.

( umowa k: 34-37)

W czerwcu 2011 roku w ramach umowy z pozwanymi powód wykonał usługi w postaci doradztwa technologicznego, szkolenia pracowników sprzedaży firmy (...), obsługę klientów przez magazyny we W. i P. oraz firm obcych: B., B., (...). Zajmował się przygotowaniem klejów dyspersyjnych. Uzyskał dokumentację badania typu dla kleju dyspersyjnego D1. Powód wystawił za te czynności fakturę na kwotę 7.380,00 złotych z terminem płatności do dnia 11 lipca 2011 roku. Szkolenia pracowników sprzedaży były przeprowadzane mailowo lub telefonicznie a ich przedmiotem były informacje o własnościach produktów w zakresie ich stosowania, w zakresie niezbędnej dokumentacji potrzebnej do wprowadzenia produktu na rynek. Wspomaganie przy reklamacjach. Doradztwo technologiczne obejmowało wspomaganie działu sprzedaży przy zakupie surowców, przy opracowywaniu nowych produktów, przy montażu instalacji, przy dopuszczaniu produktu do sprzedaży. Szkolenia powód przeprowadzał w oddziałach firmy pozwanych w P., B., W.. Przygotowanie kleju dyspersyjnego obejmowało konsultację w sprawie surowców, jakości dokumentacji, dopuszczeń do obrotu.

( faktura numer (...) k: 10-11, 21, zeznania powoda k: 259)

Po częściowej wpłacie do zapłaty z tej faktury pozostała kwota 4.620,00 złotych.

( okoliczność bezsporna, zeznania powoda k: 258)

W lipcu 2011 roku w ramach umowy z pozwanymi powód wykonał usługi w postaci doradztwa technologicznego, szkolenia pracowników sprzedaży firmy (...), obsługę klientów przez magazyny we W. i P. oraz firm obcych: B., B., (...). Zajmował się uruchomieniem produkcji klejów dyspersyjnych. Wyliczeniem receptur kolorów oraz wprowadzeniem surowców: L., A., które służą do produkcji tynków akrylowych i produkcji farb. Powód wystawił za te czynności fakturę na kwotę 7.380,00 złotych z terminem płatności do dnia 11 sierpnia 2011 roku. Powód nie zajmował się produkcją kleju, lecz udzielał informacji w zakresie produkcji kleju. Uruchomieniem produkcji zajmował się pan Ś. jako technolog firmy i (...) jako doradca technologiczny. Powód przygotował system kolorowania w formie programu komputerowego, przeszkolił pracowników do obsługi tego programu. Efektem tego działania są receptury kolorów, czyli ilości i rodzaje pigmentów w celu uzyskania danego koloru.

( faktura numer (...) k: 9, zeznania powoda k: 259)

W sierpniu 2011 roku w ramach umowy z pozwanymi powód wykonał usługi w postaci doradztwa technologicznego, szkolenia pracowników sprzedaży firmy (...), obsługę klientów przez magazyny we W. i P. oraz firm obcych: B., B., (...). Zajmował się (...) na pigmentach A. oraz wprowadzeniem nowego zagęstnika celulozowego. Powód wystawił za te czynności fakturę na kwotę 7.380,00 złotych z terminem płatności do dnia 12 września 2011 roku. (...) był to system kolorowania. Szkolenia pracowników odbywały się w formie indywidualnej lub grupowej. Ze szkoleń grupowych powstawał dokument pod którym podpisywali się pracownicy i który był dołączany do akt pracownika w dziale kadr. Pozwani w trakcie trwania umowy nie mieli zastrzeżeń co do jakości przeprowadzonych przez powoda szkoleń.

( faktura numer (...) k: 8, zeznania powoda k: 259)

Przez cały czas trwania umowy powód wystawiał pozwanym co miesiąc faktury w ten sam sposób z identyczną formą graficzną i treścią. Zmieniała się tylko treść uwag obejmująca zakres wykonanych prac w danym miesiącu. Pozwani nigdy nie zgłaszali zastrzeżeń co do treści i formy wystawionych przez powoda faktur. Nie domagali się od powoda sporządzania pisemnych sprawozdań ponad treść uwag podanych w fakturach. W okresie od 09 września 2011 roku do 08 października 2011 roku powód korzystał z samochodu służbowego wykonując prace na rzecz pozwanych.

( zeznania powoda k: 258, faktura numer (...) k: 289, faktura numer (...) k: 290,faktura (...) k: 294, faktura (...) k: 295, wydruki przelewów k: 292-293, zestawienie płatności k: 291 )

Pozwany R. R. (1) nie interesował się fakturami wystawionymi przez powoda, gdyż nie przebywał w siedzibie spółki. Nie został powiadomiony przez pełnomocników w firmie o tym, jakie są zastrzeżenia do treści faktur powoda i dlaczego faktury nie zostały zapłacone.

( zeznania pozwanego R. R. (1) k: 261)

Faktury za miesiące czerwiec, lipiec, sierpień 2011 roku zostały zaksięgowane w firmie pozwanych. W uwagach na fakturach wpisywany był zakres prac, które powód wykonywał na rzecz spółki. Zakres prac był jasny, faktury wystawiane były co miesiąc na tę samą kwotę. Współpraca stron trwała kilka lat. Przez cały okres współpracy faktury były wystawiane w ten sam sposób. Nie było polecenia aby domagać się od powoda przedstawiania załączników do faktur. Faktury nie zostały zapłacone na polecenie pełnomocnika firmy- L. R. z uwagi na bliżej nieokreślony konflikt stron.

( zeznania świadka J. W. k:258)

W dniu 19 października 2011 roku pozwani skierowali do powoda pismo zawierające oświadczenie o rozwiązaniu umowy.

( pismo k: 296-297)

Sprawozdania pisemne zdaniem pełnomocnika firmy (...) powinny być składane na ręce głównej księgowej E. S.. Płatność faktur powoda została wstrzymana z uwagi na wadliwość kleju dyspersyjnego.

( zeznania L. R. k: 297)

Sąd zważył

Roszczenie powoda sformułowane w pozwie dotyczyło żądania zapłaty za usługi wykonane na rzecz pozwanych w ramach umowy o współpracy w miesiącach czerwiec, lipiec i sierpień 2011 roku. Bezsporne było, iż pozwani wypłacili powodowi część należności z faktury za miesiąc czerwiec. Odmawiając zapłaty pozostałej kwoty twierdzili, iż powód nie przedstawił sprawozdania z wykonanych czynności w tym okresie. Obowiązek składania takich sprawozdań wynikał z treści pisemnej umowy stron. Istotnie zapis taki znajdował się w §2 ustęp 11 umowy o współpracy. Podkreślenia wymaga jednak, iż na każdej z trzech spornych faktur w rubryce uwagi został zawarty przez powoda opis poszczególnych czynności wykonanych w danym miesiącu, za który domagał się zapłaty. Umowa stron obowiązywała od czerwca 2009 roku. Przez cały okres współpracy opis wykonywanych czynności przez powoda w danym miesiącu był umieszczany w treści faktury. Potwierdziły to zarówno zeznania powoda, jak również świadka J. W., która zajmowała się przyjmowaniem i księgowaniem faktur w firmie pozwanych. Oznacza to, iż na podstawie łączącej strony umowy wykształciła się praktyka umieszczania opisu dokonywanych czynności wyłącznie w treści faktur. Wszystkie faktury były sporządzane w ten sam sposób, w ten sam sposób przyjmowane i księgowane. Powód przedstawił do akt sprawy kilka przykładowych faktur z innego okresu a świadek J. W. okoliczności te potwierdziła w swoich zeznaniach. W ramach przeprowadzonego postępowania dowodowego pozwani nie wykazali, aby kiedykolwiek domagali się od powoda sporządzenia takiego sprawozdania w innej formie, niż na fakturze. Nigdy nie żądali od powoda przedstawienia żadnego dokumentu mającego stanowić załącznik do faktury. Wynikało to z zeznań powoda i świadka J. W. oraz zeznań świadka L. R., który określany był przez pozwanych pełnomocnikiem firmy. Świadek ten zeznał mianowicie, iż uważał, że sprawozdania takie powód powinien składać na ręce głównej księgowej S.. W niniejszej sprawie brak było jednak dowodu aby tę tak istotną uwagę w formie polecenia L. R. przekazał powodowi lub księgowej S.. E. S. została wprawdzie zawnioskowana przez pozwanych do przesłuchania w charakterze świadka, lecz na zupełnie inne okoliczności a mianowicie na okoliczność ustalenia jakie były podstawy i metodologia wyliczenia kosztów poniesionych przez pozwanych na wyprodukowanie kleju dyspersyjnego oraz jaki uszczerbek majątkowy i w jakiej wysokości ponieśli z tego tytułu. Zeznanie świadka L. R. w tym z zakresie Sąd uznał zatem za niewiarygodne i stworzone wyłącznie na potrzeby toczącego się postępowania. Świadek ten bywał w firmie pozwanych raz na kwartał lub co pół roku. Gdyby istotnie taki wymóg istniał w spółce to z pewnością główna księgowa firmy (...) w ramach nałożonych obowiązków zajęła by się egzekwowaniem od powoda miesięcznych sprawozdań również w innej formie, niż tylko tych umieszczonych w treści faktur. Nic takiego nie zaistniało od czerwca 2009 roku aż do dnia 19 października 2011 roku, w którym to dniu pozwani sporządzili pismo zawierające oświadczenie o rozwiązaniu umowy z powodem. Podkreślenia wymaga, iż jako główną przyczynę rozwiązania umowy pozwani wskazali, zaprzestanie wykonywania przez powoda obowiązków od dnia 09 września 2011 roku. Okoliczność ta zatem nie mogła mieć znaczenia w rozstrzyganej sprawie, skoro przedmiotem żądania powoda jest wynagrodzenie za usługi świadczone przez powoda w okresie od czerwca do sierpnia 2011 roku. W dalszej treści tego pisma pozwani wskazali, iż powód odpowiedzialny jest za poniesioną przez nich szkodę w łącznej kwocie 82.000 złotych ( 79.000 złotych plus 3.000 złotych ). W zarzutach do nakazu zapłaty pozwani zgłosili między innymi tę kwotę w formie zarzutu potrącenia ( całość zarzutu potrącenia dotyczyła kwoty 84.343,40 złotych).

Ewentualna szkoda pozwanych może być dochodzona w odrębnym postępowaniu z uwagi na brak możliwości rozpoznania tego zarzutu w tym postępowaniu. Z uwagi na fakt wytoczenia powództwa w dniu 10 października 2011 roku niniejsza sprawa podlegała rozpoznaniu według przepisów o postępowaniu w sprawach gospodarczych. Zgodnie z treścią art. 479 ( 14) k.p.c. do potrącenia w toku postępowania mogą być przedstawione tylko wierzytelności udowodnione dokumentami. Art. 493 k.p.c. stanowił, iż do potrącenia mogą być przedstawione tylko wierzytelności udowodnione dokumentami o których mowa w art. 485 k.c. Pozwani przed procesem nie złożyli oświadczenia o potrącenia, natomiast podnieśli zarzut potrącenia dopiero w zarzutach do nakazu zapłaty. Pozwani w celu udowodnienia zasadności i wysokości zgłoszonej do potrącenia w procesie kwoty powołali wprawdzie dowody z dokumentów, lecz uznając je za niewystarczające zawnioskowali również dowody z przesłuchania świadków, pozwanych oraz opinii biegłego sądowego. Sąd nie uwzględnił zgłoszonych wniosków wobec jednoznacznego brzmienia powołanych wyżej przepisów, natomiast pozostałe dowody w formie dokumentów nie były wystarczające do udowodnienia rozmiaru poniesionej przez pozwanych szkody zarówno co do zasady jaki i wysokości.

Pozwani w zarzutach do nakazu zapłaty twierdzili także, iż są zwolnieni z obowiązku zapłaty skoro powód nie wykonał czynności za które domaga się zapłaty. Pozwani wskazali na brak szkoleń pracowników. Sąd nie uznał tego zarzutu za zasadny. Z zeznań powoda i zapisów na fakturach wynika, iż powód w spornym okresie przeprowadzał szkolenia pracowników a dokumenty potwierdzające znajdują się w aktach osobowych poszczególnych pracowników. Z treści umowy stron wynikało, iż forma świadczenia usług miała być ustalana między stronami. Pozwani nie wykazali, aby domagali się od powoda innej formy szkolenia poza tą praktykowaną przez cały czas trwania umowy o współpracy. Podkreślenia wymaga, iż wbrew twierdzeniom pozwanych – powód nie był zobowiązany do sporządzania receptur, dokumentacji technologicznych, kart bezpieczeństwa i opisów technicznych. Żaden przepis umowy o współpracy na takie obowiązki powoda nie wskazuje.

Zobowiązania ujęte w fakturach nie zostały przez pozwanych zapłacone, albowiem faktur tych nie kazał płacić pełnomocnik firmy-L. R., natomiast pozwany R. R. (1) nie wiedział czego powód nie wykonał. Prawdopodobnie mówiła mu o tym księgowa E. S., ale nie wiedział co mu mówiła. Pełnomocnik firmy nie powiadomił go jakie są zastrzeżenia do treści faktur wystawionych przez powoda a on się nie pytał.

Zeznania świadka J. T. nie wniosły nic istotnego do sprawy w zakresie dotyczącym roszczenia powoda. Świadek zapoznał się z umową stron dopiero po październiku 2011 roku. Nigdy nie był pracownikiem w firmie pozwanych tylko zewnętrznym konsultantem poproszonym o wypowiedź. Nie wiedział dlaczego nie zostały zapłacone faktury powoda. Przyznał, że ustalał z powodem terminy szkoleń, lecz nie wie dlaczego powód odszedł z firmy. Pozostała część zeznań dotyczyła produkcji kleju dyspersyjnego, a te okoliczności nie były przedmiotem rozważań Sądu w ramach zgłoszonego zarzutu potrącenia z uwagi na treść przepisów art. 479 ( 14) k.p.c. i art. 493 k.p.c.

Mając na uwadze poczynione rozważania i ustalenia Sąd utrzymał w mocy nakaz zapłaty na podstawie art. 496 k.p.c.