Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W., XVI Wydział Gospodarczy

w składzie:

Przewodniczący: SSR Joanna Chała - Małkowska

Protokolant: Paweł Cegiełka

po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2016 r. w W.,

na rozprawie

sprawy z powództwa P. S.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W.

o zapłatę kwoty 10.762,50 zł

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na rzecz powoda P. S. kwotę 10.762,50 (siedem dziesięć tysięcy siedemset sześćdziesiąt dwa 50/100) wraz odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 14 marca 2015 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na rzecz powoda P. S. kwotę 2.535 (dwa tysiące pięćset trzydzieści pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 2.400 (dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

III.  nakazuje pobrać od pozwanego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla m. st. Warszawy w W. kwotę 405 (czterysta pięć) złotych tytułem pozostałej nieuiszczonej części opłaty sądowej od pozwu.

Sygn. akt XVI GC 2442/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 29 kwietnia 2015 roku (data nadania) wniesionym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powód P. S. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Sp. z o.o. w W. kwoty 10.762,50 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 14 marca 2015 roku do dnia zapłaty, oraz kosztów procesu, wskazując, iż dochodzone roszczenie stanowi wynagrodzenie za wykonanie systemu zarządzania partnerami handlowymi na podstawie umowy z dnia 30 grudnia 2014 roku nr (...) (pozew, k. 3-4, 18-20)

W dniu 27 maja 2015 roku Sąd Rejonowy w Lublinie Lublin Zachód w L. wydała nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, od którego pozwany skutecznie wniósł sprzeciw. W sprzeciwie podniósł zarzut niewykonania prac zgodnie z umową pomimo wezwania do ich usunięcia. Zgodnie zaś z zapisami tejże umowy, oddanie działa z wagami niweluje prawo do domagania się wynagrodzenia (k. 7-8).
Postanowieniem z dnia 17 czerwca 2015 roku Sąd Rejonowy Lublin Zachód w Lublinie przekazał niniejszą spraw do tut. Sadu, wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu przez pozwanego.

W odpowiedzi na sprzeciw wniesiony w epu, powód podkreślił wykonanie i oddanie dzieła zgodnie z treścią umowy, a wobec tego prawo do domagania się zapłaty wynagrodzenia. Podniósł również, iż wydane działo nie posiadało wad, zaś zgłoszone poprzez pozwanego w kwietniu 2015 roku żądanie wydania dzieła wolnego od wad, zawierało w opisie elementy będące poza specyfikacją prac, bądź z nią niezwiązana a zatem nie dotyczące przedmiotu umowy (k. 54-56).

W dalszych pismach strony podtrzymały dotychczasowe stanowiska w sprawie.

S ąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 30 grudnia 2014 roku (...) Sp. z o.o. w W. (jako zamawiający) oraz P. S. (jako wykonawca) zawali umowę (nr (...)) przedmiotem której było wykonanie przez P. S. specjalnego programu – „systemu zarządzania partnerami” wraz z przekazania praw autorskich. Dokładny opis przedmiotu zamówienia znajdował się w „Specyfikacji przedmiotu zamówienia”, jako załącznik do umowy i stanowił jej integralną część. W razie wątpliwości co do treści przedmiotu zamówienia – określonego szczegółowo w specyfikacji strony mogły doprecyzować jego treść w formie wiadomości email. W razie natomiast opisu prac wymagającego rozszerzenia zakresu specyfikacji, dodania treści, modyfikacji przedmiotu zamówienia jak i zakresu prac w sposób znaczny strony zawrą aneks do umowy. Treść aneksu miała być przesłane przez zamawiającego wykonawcy.

Strony umówiły się, iż przed przystąpieniem do odbioru końcowego wykonawca przekaże zamawiającemu pliki w ustalonej przez strony formie – np. w formie udostępnienie pliku, czy linku w taki sposób, aby zamawiający mógł je otworzyć i przechowywać w normalnym toku czynności. Wykonawca miał poinformować zamawiającego w jakiej formie udostępnia przedmiot zamówienia oraz umożliwić dokonanie czynności sprawdzających.

Strony ustaliły termin wykonania prac do 20 stycznia 2015 roku. Prace mogły być jednak wykonywane etapowo z uwzględnieniem specyfiki i charakteru przedmiotu zamówienia oraz czasu potrzebnego do jego realizacji. Zgodnie z zapisem par. 5 ust. 4 umowy w przypadku ukończenia określonego etapu, którego efekt końcowy wymagał poprawek zamawiający miał niezwłocznie przekazać żądanie dokonania poprawek i wyznaczyć w tym celu odpowiedni termin. W treści par. 7 strony uzgodniły wynagrodzenie w wysokości 8.750 zł netto – za wykonanie przedmiotu zamówienia, płatne w terminie 7 dni kalendarzowych od dnia wystawienia faktury VAT a 10 dni pod oddaniu dzieła i zaakceptowaniu przedmiotu zamówienia. Jeśli zaś przedmiot zamówienia oddany przez wykonawcę miał wady, zamawiający mógł żądać ich usunięcia wyznaczając odpowiedni termin, z zagrożeniem iż po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu wykonawca jest zobowiązany do zapłaty kary umownej w wysokości 40 % od umówionego wynagrodzenia od wartości przedmiotu zamówienia określonego w par. 2 ust. 1 umowy. Zamawiający zastrzegł sobie również możliwość dochodzenia odszkodowania uzupełniającego na zasadach ogólnych na wypadek gdy wysokość kary umownej jest niższa niż rzeczywiście poniesiona szkoda. (par. 6 ust. 1 umowy). W sytuacji wystąpienia niedających się usunąć wad albo gdyby z okoliczności wynikało, iż wykonawca nie zdoła ich usunąć w czasie odpowiednim zamawiający zastrzegł sobie możliwość odstąpienia od umowy. Wykonawcy nie przysługiwało wynagrodzenie określone w par. 7 ust. 1 ani wynagrodzenie składowe w przypadku oddania działa z wadami (par. 6 ust. 2 umowy).

W dniu 19 stycznia 2015 roku P. S. udostępnił (...) Sp. z o.o. w W. przedmiotowy system celem zgłoszenia ewentualnych uwag. (dowód: dokumentacja mailowa k. 57). Zamawiający mailowo i telefonicznie zgłaszał uwagi do przedmiotowego systemu, które były na bieżąco uwzględniane i wyjaśniane przez wykonawcę. Niektóre z uwag nie były uwzględniane z uwagi na brak objęcia systemu specyfikacją. Wykonawca proponował uwzględnienie również tych nie objętych specyfikacją, jednakże na podstawie aneksu do umowy i uzgodnienia dodatkowych warunków porozumienia. Udostępnił też link do przeprowadzenia testów sprawdzających funkcjonowanie systemu. Nie przekazał jednak kodu aktywacyjnego, co miało nastąpić dopiero po zapłacie wynagrodzenia. Aktywacja programu oznaczała przekazanie praw autorskich do programu, co z kolei stwarzało możliwości jego powielania, odtwarzania i rozpowszechnia w sieci komputerowej (par. 8 umowy). Ostatecznie w lutym 2015 roku zamawiający zaakceptował wykonanie przedmiotu umowy ( dowód : historia mailowa k. 57-73).

Powyższe stało się podstawą wystawienia w dniu 28 lutego 2015 roku przez wykonawcę faktury VAT nr (...) na kwotę 8.750 zł netto, 10.762,50 zł brutto, z terminem płatności do 13 marca 2015 roku. Zamawiający zaksięgował powyższą fakturę i odprowadził od niej podatek VAT. Nie zapłacił uzgodnionego w umowie wynagrodzenia, lecz pismem z dnia 08 kwietnia 2015 roku wezwał wykonawcę do poprawy działa wskazując, iż system posiada wiele wad. Niektóre z nich (jak sam wskazał) wymienił w treści pisma. Powołał się również na zapisy umowy, iż w razie wystąpienia wad przedmiotu umowy, brak podstaw do zapłaty wynagrodzenia ( bezsporne; poparte pismo k. 9-11).

W dniu 20 kwietnia wykonawca wezwał zamawiającego do zapłaty wynagrodzenia z tytułu wykonania przedmiotu umowy w wysokości 10.762,50 zł wraz z odsetkami ustawowymi, pod rygorem skierowania sprawy na drogę postępowania sądowego. Brak zapłaty przez zamawiającego powyższej kwoty, stał się podstawą wytoczenia powództwa w sprawie ( bezsporne; poparte: pismo k. 32)

Powyższy stan faktyczny był co do zasady bezsporny między stronami postępowania. Podstawę powyższych ustaleń stanowiły twierdzenia strony powodowej nie zakwestionowane albo wprost przyznane przez pozwanego (art. 230 k.p.c.) Dodatkowo Sąd oparł się na dowodach z dokumentów prywatnych uwierzytelnionych przez pełnomocnika powoda na podstawie art. 129 § 2 k.p.c. Wiarygodność przedłożonych w toku postępowania dokumentów nie była kwestionowana wzajemnie przez strony postępowania, a Sąd nie znalazł podstaw by czynić to z urzędu.

W przedmiotowej sprawie nie było sporu na okoliczność zawarcia umowy, jej treści, przedmiotu zlecenia, przystąpienia do wykonywania prac i ich wykonywania przez powoda. Ostatecznie nie było również sporu do co wydania dzieła i jego odebrania przez pozwanego, jak również co do wysokości uzgodnionego wynagrodzenia. Spór sprowadzał się do oceny zasadności podniesionego przez pozwanego zarzutu wad dzieła a przez to braku podstaw do żądania zapłaty wynagrodzenia. Powołując się na zapis par 5 i 7 umowy, podkreślił iż pomimo wezwania do poprawy wad dzieła, powód nie wykonał poprawek, a w związku z tym nie należy mu się prawo do domagania się zapłaty wynagrodzenia. Powód replikował, wskazując, iż dokonywał poprawek na tyle na ile te mieściły się w uzgodnionej specyfikacji. Ponadto wskazywał, iż pozwany odebrał prace ostatecznie w lutym, podczas gdy dopiero w kwietniu zgłosił żądanie usunięcia kolejnych wad. Żądanie to jest nieskuteczne z uwagi na niezachowanie uzgodnionego w umowie terminu żądania usunięcia usterek niezwłocznie od zgłoszenia, a ponadto niezasadne z uwagi na treść zgłoszonych wad. Wady i usterki podnoszone przez pozwanego w treści pisma z dnia 08 kwietnia 2015 roku pozostawały poza specyfikacją dzieła, bądź nie zostały w niej sprecyzowane, a przez to nie były objęte w ogóle treścią umowy.

S ąd zważył, co następuje:

Powództwo jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie w całości.

Powód swoje roszczenie wywodził umowy z zawartej z pozwanym z dnia 30 grudnia 2014 roku na wykonanie systemu zarządzenia partnerami handlowymi na podstawie szczegółowej specyfikacji przedmiotu zamówienia - stanowiącej integralną części umowy za kwotę 8.750 zł netto (10.762,50 zł brutto).

Specyfika przedmiotu umowy nakazuje uznać ją za umowę o dzieło, bowiem opracowanie i wykonanie odpowiedniego oprogramowania, systemu ma na celu dostosowanie go do potrzeb indywidualnych użytkowania, a co za tym idzie jego istotą jest rezultat usługi (w. SN z dnia 29 listopada 2006 r., II CSK 267/06). Istotą umowy o dzieło jest bowiem osiągniecie określonego, zindywidualizowanego rezultatu w postaci materialnej lub niematerialnej, zaś umowa o oświadczenie usług jest umową starannego działania, zatem jej celem jest wykonywanie określonych czynności, które nie muszą zmierzać do osiągniecia rezultatu. Jednym z kryteriów pozwalających na odróżnienie umowy o dzieło od umowy o świadczenie usług jest możliwość poddania umówionego rezultatu (dzieła) sprawdzianowi na istnienie wad fizycznych.

Umowa o dzieło jest umową konsensualną, dwustronnie zobowiązującą, wzajemną i odpłatną, a jej zawarcie następuje zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi umów. Stosunek prawny umowy o dzieło dochodzi do skutku w wypadku złożenia przez obie strony zgodnych oświadczeń woli. Ekwiwalentem świadczenia przyjmującego zamówienie, które polega na wykonaniu dzieła, jest świadczenie zamawiającego polegające na zapłacie wynagrodzenia z czego wynika odpłatny charakter umowy o dzieło. Zasadniczym obowiązkiem przyjmującego zamówienie jest wykonanie dzieła. Metodologia wykonania dzieła należy do uznania przyjmującego zamówienie, dzieło powinno jednakże posiadać cechy określone w umowie lub wynikające z charakteru danego dzieła. Wykonanie dzieła zwykle wymaga określonych kwalifikacji, umiejętności i środków. Podstawowym zaś obowiązkiem zamawiającego jest zapłata przyjmującemu zamówienie należnego wynagrodzenia (Z. R., J. L., Zobowiązania, 2008, s. 172-173). Jeżeli strony umowy o dzieło nie umówiły się inaczej, wynagrodzenie jest należne w momencie oddania (wydania) dzieła.

Zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne. Podobnie art. 232 k.p.c. stanowi, iż strony obowiązane są wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów, z których wywodzą skutki prawne.

W niniejszej sprawie to na stronie powodowej spoczywał ciężar wykazania, iż zaistniały okoliczność na podstawie których mogła ona żądać od pozwanego zapłaty wynagrodzenia na podstawie § 7 umowy stron, w uzgodnionej kwocie. W okolicznościach sprawy Sąd uznał, iż strona powodowa skutecznie wykazała powyższe okoliczności. Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego powód wykonał zlecone prace i wydał system stronie pozwanej. Powód przedstawił dokumentację mailową, z której wynika, iż w dniu 19 stycznia 2015 roku przekazał program zamawiającemu (k. 57). Oczywiście dokonywał w nim poprawek sam, jak również na żądanie pozwanego, zgłoszone mailowo i telefonicznie. Powyższemu powód nie zaprzecza, wręcz przeciwnie sam przedstawia dokumentację mailową potwierdzająca powyższe okoliczności. Ostatecznie pozwany zaakceptował stworzony przez powoda program, a ten wystawił fakturę VAT. Sąd zobowiązał pozwanego do przedstawienia ewidencji rejestru zakupów VAT, za okres luty – kwiecień 2015 roku, pod rygorem uznania, iż załączona przez powoda do pozwu faktura Vat, została zaksięgowana i odliczono od niej podatek VAT. Pozwany nie odpowiedział na powyższe żądanie co stanowi na okoliczność rozliczenia przedmiotowej faktury powoda, odliczenia od niej podatku VAT, a tym samym zaakceptowania przez pozwanego. Zgodnie z zapisami par. 2 pkt 5 umowy pozwany mógł również dokonać sprawdzenia działania programu przed jego odbiorem za pomocą przesłanego linku. Z dokumentacji mailowej przesłanej przez powoda wynika, iż taki link został pozwanemu udostępniony, co było wystarczające z punktu widzenia zapisów umowy (maile k. 66, 68). Zgodnie bowiem z treścią par. 2 pkt. 5 umowy, przed przystąpieniem do odbioru końcowego wykonawca przekaże zamawiającemu pliki w ustalonej przez strony formie – np. w formie udostępnienie pliku, czy linku w taki sposób, aby zamawiający mógł je otworzyć i przechowywać w normalnym toku czynności. Przekazanie kodów aktywacyjnych całego programu nie było zatem konieczne, wręcz przeciwnie z punktu widzenia powoda wręcz nieopłacalne, skoro pozwany nie zapłacił wynagrodzenia za wykonane prace. Zgodnie z zapisami par. 8 umowy, dopiero zapłata całego wynagrodzenia była podstawą do żądania przez pozwanego przekazania do korzystania przedmiotów zamówienia w formie praw autorskich, w tym utrwalania utworu na jakimkolwiek nośniku, jego przetwarzania i rozpowszechniania. Skoro do obioru przedmiotowego programu doszło, to co do zasady pozwany jest zobowiązany do zapłaty uzgodnionego wynagrodzenia.

W przypadku umowy o dzieło bardzo istotne z punktu widzenia roszczeń przysługujących zlecającemu ma moment oddania działa. Obowiązkowi wydania dzieła przez przyjmującego zamówienie odpowiada wyrażony w art. 643 k.c. obowiązek zamawiającego dokonania jego odbioru. "Odbiorem jest jednostronna czynność zamawiającego z dorozumianym przejawem woli przyjęcia dzieła i uznania świadczenia za wykonane" (Tak wyrok Sądu Apelacyjnego w S. z dnia 30 czerwca 2015 r. I ACa 407/14). W tym przypadku powód dokonał wydania programu a następnie wykonywał szereg poprawek za zgodą i na zlecenie pozwanego. W tym czasie ten nie wzywał powoda do poprawy dzieła pod rygorem odstąpienia od umowy albo powierzenia jej wykonania na koszt i niebezpieczeństwo wykonawcy. Powyższe reguluje przepis art. 636 k.c. tj. " Jeżeli przyjmujący zamówienie wykonywa dzieło w sposób wadliwy albo sprzeczny z umową, zamawiający może wezwać go do zmiany sposobu wykonania i wyznaczyć mu w tym celu odpowiedni termin. Po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu zamawiający może od umowy odstąpić albo powierzyć poprawienie lub dalsze wykonanie dzieła innej osobie na koszt i niebezpieczeństwo przyjmującego zamówienie". Jeśli chodzi o ten przepis to jednolita doktryna i orzecznictwo stoi na stanowisku, iż ma on zastosowanie wyłączenie przed oddaleniem działa - czyli wtedy kiedy jego wykonywanie jest w toku. W tej sprawie wobec braku złożenia oświadczenia o odstąpieniu od umowy, doszło do odbioru dzieła – zdaniem pozwanego, z wadami. Istotne znaczenie ma zatem ustalenie czy faktycznie doszło do obioru dzieła z wadami, a jeśli tak, czy okoliczności ta ma znaczenie z punktu widzenia zasadności żądania przez powoda zapłaty wynagrodzenia. Zgodnie z treścią art. 642 k.c., w braku odmiennej umowy przyjmującemu zamówienie należy się wynagrodzenie w chwili oddania dzieła. Przepis ten wiąże co do zasady oddanie prawidłowo wykonanego dzieła z powstaniem stanu wymagalności roszczenia o wynagrodzenie. Ma to uzasadnienie w regule ekwiwalentności świadczeń stron umowy o dzieło (wyrok SN z 14 lutego 2007 r., II CNP 70/2006, LexisNexis nr (...)). W orzecznictwie dominuje pogląd, że w sytuacjach, gdy oddawane dzieło jest dotknięte wadą istotną, tj. czyniącą je niezdatnym do zwykłego użytku lub sprzeciwiającą się w sposób wyraźny umowie, zamawiający jest uprawniony do odmowy odbioru dzieła, a tym samym wynagrodzenie nie staje się wymagalne. Jeżeli natomiast dzieło wykazuje jedynie wadę nieistotną, to jego oddanie powoduje w myśl art. 642 § 1 wymagalność wierzytelności przyjmującego zamówienie o wynagrodzenie, natomiast zamawiający powinien wówczas skorzystać z uprawnień z tytułu rękojmi. Chodzi o to, że istnienie wad dzieła nie zawsze upoważnia do odmowy odebrania dzieła. Wady te muszą mieć na tyle istotny charakter, że dyskwalifikują dzieło ze względu na jego przeznaczenie. Pozwany nie wykazał aby popełnione przez powoda błędy systemie (te opisane w piśmie z dnia 08 kwietnia 2015 roku) miały na tyle doniosły charakter, który dyskwalifikowałby całą pracę, co do zasady. Nie wykazał nawet, iż wskazane w tym piśnie zastrzeżenia były w rzeczywistości wadami programu związanymi z przedmiotem umowy. Powód zaprzecza powyższemu, wskazując, iż usterki te nie dotyczyły przedmiotu zamówienia, tj. nie były objęte umową. Skoro pozwany twierdzi, że było inaczej – powinien tę okoliczność wykazać za pomocą stosownych wniosków dowodowych. Z faktu istnienia wad dzieła to pozwany wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne, stąd to na nim – zgodnie z ogólnymi regułami dowodowymi, spoczywa ciężar wykazania powyższych okoliczności. Temu pozwany nie sprostał, zatem brak podstaw do uznania, iż zachodzą jakiekolwiek okoliczności wyłączające żądanie przez powoda zapłaty wynagrodzenia za wykonaną pracę. Pozwany nie zgłosił skutecznie roszczeń tak z rękojmi jak i nienależytego wykonania umowy.

Biorąc pod uwagę powyższe, powód skutecznie wykazał fakt wykonania umowy, co łączy się z obowiązkiem zapłaty wynagrodzenia przez pozwanego, a zarzuty pozwanego okazały się bezzasadne.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał, iż powództwo jest w pełni zasadne i zasądził na rzecz powoda od pozwanego kwotę 10.762,50 zł.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c., zgodnie z którym jeżeli dłużnik opóźnia się z zapłatą świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Termin zapłaty dochodzonego przez powoda roszczenia został wskazany w wystawionej przez powoda fakturze VAT, zgodnie z treścią umowy. Biorąc powyższe pod uwagę, zasadne było żądanie zasądzenia odsetek ustawowych zgodnie z żądaniem pozwu, również w zakresie odsetek ustawowych od dnia 14 marca 2015 do dnia zapłaty.

O kosztach postępowania orzeczono zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i kosztów celowych – art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c. i § 6 pkt 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348). Na koszty, poniesione przez powoda, który sprawę wygrał składają się: opłata sądowa od pozwu w kwocie 374 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika będącego adwokatem w kwocie 2.400 złotych oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych, łącznie 2.791 złotych.

W pkt III sentencji wyroku Sąd nakazał ściągnąć od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy w W. kwotę 2.535 zł na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r., Nr 90, poz. 594, j.t. ze zm.). Opłata sądowa w niniejszej sprawie wynosiła 540 zł, stanowiąc 5 % wartości przedmiotu sporu. Z uwagi na fakt, iż powód zapłacił ¼ przedmiotowej opłaty, pozostałymi kosztami stanowiącymi wydatki tymczasowo poniesione przez Skarb Państwa Sąd obciążył, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu, stronę przegrywającą sprawę. Pozostała część opłaty to 405 zł, obowiązkiem zapłaty której Sąd obciążył przegrywającego tj. pozwanego.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.