Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2019 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie XXV Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR (del.) Kamil Gołaszewski

Protokolant Katarzyna Konarzewska

po rozpoznaniu 13 lutego 2019 roku na rozprawie

sprawy z powództwa J. C.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej „(...)” w W.

o uchylenie uchwał nr (...)

I.  uchyla uchwały właścicieli lokali tworzących Wspólnotę Mieszkaniową „(...)” w W.:

1)  numer (...) o przyjęciu sprawozdania z prac zarządu za 2014 roku i udzieleniu absolutorium zarządowi wspólnoty,

2)  numer (...) o zatwierdzeniu sprawozdania finansowego wspólnoty za 2014 roku,

3)  numer (...) o pokryciu straty finansowej za 2014 r.,

4)  numer (...) o zatwierdzeniu planu gospodarczego za 2015 roku i ustaleniu wysokości miesięcznych zaliczek na utrzymanie części wspólnej nieruchomości;

II.  zasądza od Wspólnoty Mieszkaniowej „(...)” w W. na rzecz J. C. kwotę 1 630 zł (tysiąc sześćset trzydzieści złotych) tytułem kosztów procesu.

sygn. XXV C 1665/18

UZASADNIENIE

Powód J. C. w pozwie z 29 sierpnia 2015 r. skierowanym przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej „(...)” w W. (dalej również: Wspólnota) wniósł o uchylenie uchwał nr (...) pozwanej Wspólnoty oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu powód podniósł zarzuty wobec uchwał dotyczące niepodpisania sprawozdania finansowego Wspólnoty za 2014 r. przez wszystkich członków zarządu Wspólnoty, braku części merytorycznej, opisowej sprawozdania finansowego, rozbieżności w planie gospodarczym za 2014 r. i planie jego wykonania, bezprawnego obciążenia części lokatorów niektórymi kosztami, bezprawnego pobrania większego wynagrodzenia przez członków zarządu w 2014 r. niż przewidziane w planie gospodarczym na 2014 r. (pozew k. 3-5).

Dodatkowo w piśmie procesowym z dnia 12 października 2018 r. powód podniósł, że właściciele lokali nie podjęli uchwały przyznającej członkom zarządu wynagrodzenie wypłacone im w 2014 r. (pismo procesowe z 12.10.2018 r. k.328).

Pozwana Wspólnota Mieszkaniowa wnosiła w trakcie procesu o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Wyrokiem z dnia 14 grudnia 2015 r. Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił powództwo, uznając, że powód wniósł pozew po upływie terminu zawitego określonego w art. 25 ust.1a ustawy o własności lokali (wyrok SO w Warszawie z 14.12.2015 r. z uzasadnieniem k.149, 173-176).

Wyrokiem z dnia 11 kwietnia 2018 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie uchylił wyrok Sądu Okręgowego w Warszawie z dnia 14 grudnia 2015 r. i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania, uznając, że powód wniósł pozew w terminie (wyrok SA w Warszawie z 11.04.2018 r. k.309-314).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wspólnotę Mieszkaniową „(...)” tworzą właściciele lokali w budynkach położonych przy ul. (...) w W.. W budynkach wyodrębniono lokale mieszkalne oraz 2 lokale garażowe (wydruk z systemu elektronicznych ksiąg wieczystych k.6-8).

Powód jest współwłaścicielem lokalu mieszkalnego oraz lokalu garażowego w pozwanej Wspólnocie (okoliczność niesporna).

Na dzień 24 marca 2015 r. Zarząd Wspólnoty zwołał zebranie właścicieli lokali. W porządku zebrania przewidziano m.in. omówienie dotychczasowej działalności Zarządu Wspólnoty, podjęcie uchwały nr (...) ws. udzielenia Zarządowi absolutorium, podjęcie uchwały nr(...) ws. przyjęcia sprawozdania finansowego za 2014 r., podjęcie uchwały nr (...) ws. pokrycia straty z 2014 r. z nadwyżek z lat ubiegłych oraz podjęcie uchwały nr (...) ws. zatwierdzenia planu gospodarczego na 2015 r. oraz ustalenia wysokości miesięcznych zaliczek na utrzymanie części wspólnej nieruchomości (zaproszenie na zebranie z 06.03.2015 r. k.16).

Na zebraniu w dniu 24 marca 2015 r. Zarząd omawiał swoją działalność w 2014 r. Opisowe sprawozdanie działalności Zarządu nie zostało w żaden sposób utrwalone na piśmie. Wobec zgłoszenia przez właścicieli poprawek do przedstawionych projektów uchwał, na zebraniu w dniu 24 marca 2015 r. nie doszło do głosowania nad nimi (zeznania świadka M. W. k.144, zeznania I. A. w charakterze strony pozwanej k.437-439, zeznania powoda k.444-446).

Na dzień 5 maja 2015 r. Zarząd Wspólnoty zwołał kolejne zebranie właścicieli lokali. W zaproszeniu wskazano, że na zebraniu omawiane będą uchwały i zbierane podpisy pod uchwałami oraz omawiane bieżące problemy występujące na nieruchomości (zaproszenie k.23).

W trakcie zebrania w dniu 5 maja 2015 r. Członek Zarządu przedstawił Uchwały od nr (...)do nr (...), które miały być głosowane w drodze indywidualnego zbierania głosów. Odnośnie do uchwały nr (...) w protokole zebrania zapisano, że zastrzeżenia właścicieli lokali i wyjaśnienia Członka Zarządu dotyczyły wypłaty wynagrodzeń na rzecz Zarządu. Z kolei odnośnie do uchwały nr(...)zapisano, że przedstawiono sprawozdania w poprawionej formie z bilansem oraz że wyjaśnienia i uwagi dotyczyły naliczania odsetek od właścicieli zalegających z zaliczkami (protokół zebrania z 05.05.2015 r. k.77-80).

Pismem z dnia 29 czerwca 2015 r. Zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej „(...)” zawiadomił właścicieli lokali o wynikach głosowania nad uchwałami przedstawionymi członkom Wspólnoty na zebraniu właścicieli w dniu 5 maja 2015 r. Zgodnie z zawiadomieniem Wspólnota podjęła m.in. uchwały nr (...). Zawiadomienie nie zawierało treści uchwał. Powód odebrał zawiadomienie 1 lipca 2015 r. (zawiadomienie z dnia 29.06.2015 r. k.28, pokwitowanie odbioru zawiadomienia k.67, zeznania świadka M. W. k.143-145).

W lipcu 2015 r. Administracja Wspólnoty ponowie wysyłała zawiadomienia o podjętych uchwałach wskazanych w zawiadomieniu z 29 czerwca 2015 r. wraz z załączonymi do tego zawiadomienia tekstami uchwał. Powód odebrał teksty uchwał 18 lipca 2015 r. (zeznania świadka M. W. k.143, pokwitowanie odbioru uchwał i zawiadomienia k.207-213).

Uchwała nr (...) ws. udzielenia absolutorium Zarządowi Wspólnoty za 2014 r. stanowi, że właściciele lokali we Wspólnocie Mieszkaniowej „(...)” przyjmują sprawozdanie z prac Zarządu za 2014 rok i postanawiają udzielić absolutorium Zarządowi Wspólnoty Mieszkaniowej (uchwała nr (...)k.29).

Uchwała nr (...) ws. zatwierdzenia sprawozdania finansowego za 2014 r. stanowi, że właściciele lokali we Wspólnocie Mieszkaniowej „(...)” postanawiają zatwierdzić sprawozdanie finansowe Wspólnoty za 2014 rok przedstawione w załączniku nr 1 do uchwały. Sprawozdanie zawiera m.in. rozliczenie kosztów stanowisk garażowych, w którym wydzielono osobno koszty „za udział w nieruchomości wspólnej” oraz „za wydatki związane z utrzymaniem garażu”. Wszystkie te koszty zostały uwzględnione w łącznym wyniku finansowym Wspólnoty za 2014 r., który stanowi stratę w wysokości 102 083,57 zł (uchwała nr (...)wraz z załącznikiem k.30-31).

Uchwała nr (...) ws. pokrycia straty finansowej za 2014 r. stanowi, że właściciele lokali we Wspólnocie Mieszkaniowej „(...)” postanawiają stratę finansową z 2014 roku wynikającą z różnicy zaliczek na koszty zarządu nieruchomością wspólną a poniesionymi kosztami w wysokości 102 083,57 zł pokryć z nadwyżek z lat ubiegłych (uchwała nr (...)k.32).

Uchwały nr (...)ws. zatwierdzenia planu gospodarczego na 2015 r. oraz ustalenia wysokości miesięcznych zaliczek na utrzymanie części wspólnej nieruchomości stanowi w §1, że właściciele lokali we Wspólnocie Mieszkaniowej „(...)” postanawiają zatwierdzić plan gospodarczy na 2015 rok przedstawiony w załączniku nr 1 do uchwały. Zgodnie z §2 uchwały na pokrycie kosztów zarządu nieruchomością wspólną ustala się miesięczne stawki na zaliczkę eksploatacyjną: od lokalu mieszkalnego i garażowego w wysokości 2,73 zł/m ^{( 2)}, od lokalu garażowego w wysokości 3,63 zł/m ^{( 2)}, od lokalu mieszkalnego w wysokości 37,86 zł/lok. Stawki wymienione w §2 będą obowiązywały od 1 stycznia 2015 r. (§3). Plan gospodarczy zawiera oddzielne rubryki dotyczące kosztów nieruchomości wspólnej oraz kosztów lokali garażowych. Koszty te posłużyły do określenia stawek na zaliczkę eksploatacyjną od lokali garażowych w wysokości 3,63 zł/m ^{( 2)} (uchwała nr (...)wraz z załącznikiem k.33-34).

Na podstawie planu gospodarczego na 2015 r. właściciele lokali otrzymali propozycje wysokości zaliczek na 2015 r., w których zaliczki przypadające na garaż zostały podzielone pomiędzy współwłaścicieli proporcjonalnie do ich udziału w lokalu garażowym (propozycja wysokości zaliczek k.35).

Sprawozdanie finansowe jest przygotowywane na podstawie dokumentów źródłowych w postaci wyciągów bankowych i faktur. Jeśli sprawozdanie zarządu nie miało części opisowej, to zarząd szczegółowo omawiał sprawozdanie na zebraniu właścicieli (zeznania świadka M. W. k.433, zeznania I. A. w charakterze strony k.437-439).

Koszty utrzymania lokali garażowych są w pozwanej Wspólnocie rozliczane w sprawozdaniu finansowym Wspólnoty. Lokale garażowe nie mają odrębnych liczników poboru energii, ale korzystają z licznika głównego dla całej nieruchomości. Krąg właścicieli lokali garażowych nie pokrywa się z kręgiem właścicieli lokali tworzących pozwaną Wspólnotę (zeznania świadka M. W. k.430-434, zeznania N. G. w charakterze strony k.435-436, zeznania I. A. w charakterze strony k.437-439, zeznania powoda k.444-446).

Podstawę ustaleń faktycznych w rozpoznawanej sprawie stanowiły wskazane powyżej dokumenty, które nie były kwestionowane przez strony oraz zeznania świadka oraz stron, które sąd ocenił zasadniczo jako wiarygodne.

Przy ustalaniu stanu faktycznego, sąd pominął pozostałe zgromadzone w aktach sprawy dowody, w szczególności uchwały oraz inne dokumenty Wspólnoty, wskazujące na wcześniejszą i późniejszą praktykę Zarządu Wspólnoty dotyczącą treści i sposobu podejmowania uchwał, ponieważ okoliczności te nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd postanowił oddalić również wniosek o przesłuchanie pozostałych świadków, jako że istotne okoliczności sprawy zostały już dostatecznie ustalone (postanowienie dowodowe k.435).

Sąd zważył, co następuje:

Niniejsze powództwo zostało zgłoszone w trybie art. 25 ust. 1 ustawy o własności lokali z dnia 24 czerwca 1994 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1892) – dalej: u.w.l., zgodnie z którym właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę członków wspólnoty mieszkaniowej do sądu z powodu niezgodności tej uchwały z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali, albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy. Uchwałę, zgodnie z art. 25 ust. 1a u.w.l., można zaskarżyć do sądu w terminie 6 tygodni od dnia podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli lokali albo od dnia powiadomienia wytaczającego powództwo o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego zbierania głosów.

Powód złożył powództwo w terminie. Zaskarżone uchwały zostały podjęte w trybie indywidualnego zbierania głosów, zaś o treści uchwały powód został poinformowany w dniu 18 lipca 2015 r. W związku z tym, termin do wniesienia powództwa w sprawie uchylenia Uchwał mijał dnia 29 sierpnia 2015 r. W tym też dniu powód złożył pozew, co umożliwia merytoryczne rozpatrzenie zgłoszonych przez powoda zarzutów.

Wszystkie zaskarżone przez powoda uchwały podlegały uchyleniu, choć nie z powodu wszystkich podniesionych przez powoda zarzutów.

Po pierwsze, za niewłaściwe należało uznać rozdzielenie przez Zarząd sprawozdania finansowego oraz sprawozdania opisowego z działalności Zarządu w 2014 r. i poddanie ich pod głosowanie pod dwiema odrębnymi uchwałami. Zgodnie bowiem z art. 30 ust. 1 pkt 2 u.w.l. zarząd wspólnoty jest obowiązany składać właścicielom lokali roczne sprawozdanie ze swojej działalności. Z kolei ust. 2 pkt 3 tego artykułu stanowi, że przedmiotem zebrania, o którym mowa w ust. 1, powinno być w szczególności sprawozdanie zarządu i podjęcie uchwały w przedmiocie udzielenia mu absolutorium. Z postanowień tych wynika, że sprawozdanie zarządu stanowi jeden akt, zaś wydzielenie w nim części finansowej oraz opisowej ma charakter jedynie techniczny, wynikający z praktyki działania wspólnot mieszkaniowych oraz ogólnych zasad sprawozdawczości jednostki gospodarczej. Niezgodne z prawem jest zatem prawne oddzielenie sprawozdania finansowego od opisowego sprawozdania zarządu i poddanie ich pod ocenę członków Wspólnoty w dwóch oddzielnych projektach uchwał, co uczyniła pozwana Wspólnota w Uchwałach nr (...)oraz (...). Konsekwencją takiego rozdzielenia mogłoby być w skrajnym przypadku zatwierdzenie jednej części sprawozdania, a odrzucenie drugiej, co należy uznać za niedopuszczalne.

Po drugie, za niezgodne z prawem należy uznać również brak utrwalenia na piśmie części opisowej sprawozdania Zarządu za 2014 r., które Zarząd Wspólnoty złożył na zebraniu w dniu 24 marca 2015 r. Brak utrwalenia na piśmie takiego sprawozdania, czy to w formie oddzielnego dokumentu, czy w formie protokołu zebrania, na którym Zarząd złożył sprawozdanie, uniemożliwia kontrolę działania Zarządu tym członkom Wspólnoty, którzy nie byli obecni na zebraniu, jak również sądowi, który rozpatruje powództwo w sprawie uchylenia uchwały o zatwierdzeniu sprawozdania zarządu. Bez utrwalenia sprawozdania zarządu fikcją staje się również głosowanie nad jego zatwierdzeniem w trybie indywidualnego zbierania głosów lub mieszanym. Osoby nieobecne na zebraniu nie miałyby żadnej możliwości zapoznania się z treścią sprawozdania zarządu, nad którym głosują, a samo głosowanie przerodziłoby się w istocie w plebiscyt popularności członków zarządu, a nie stanowiło ocenę konkretnych czynności dokonanych w ściśle określonym okresie.

Sprawozdanie zarządu winno być zatem złożone w takiej formie, aby każdy członek wspólnoty miał możliwość zapoznania się z jego treścią (zob. wyrok SA w Krakowie z dnia 26 sierpnia 2014 r., I ACa 715/14). W tym miejscu dodać jedynie należy, że sąd nie podziela poglądu powoda o konieczności podpisania sprawozdania przez wszystkich członków Zarządu. Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 2 u.w.l. gdy zarząd jest kilkuosobowy, oświadczenia woli za wspólnotę mieszkaniową składają przynajmniej dwaj jego członkowie. Sąd nie stoi również na stanowisku, że z przepisów ustawy o własności lokali wynika obowiązek przedłożenia sprawozdania zarządu w formie pisemnej. Nie wydaje się aby istniały przeszkody w jego ustnym zaprezentowaniu, jednak w takim przypadku powinno nastąpić jego utrwalenie w formie protokołu zebrania, na którym takie przedstawienie sprawozdania miało miejsce.

W związku z powyższym uchyleniu podlegały uchwały nr (...)oraz (...)dotyczące przyjęcia przez Wspólnotę sprawozdania Zarządu z działalności w 2014 r. Wobec niezgodności z prawem złożonego przez Zarząd sprawozdania, brak jest w dalszej kolejności podstaw do udzielenia członkom Zarządu absolutorium, co stanowiło zasadniczą część uchwały nr (...)i było kolejną podstawą jej uchylenia (zob. wyrok SA w Warszawie z dnia 10 grudnia 2014 r., I ACa 921/14).

Ostatnią podstawą uchylenia wszystkich zaskarżonych przez powoda uchwał, tj. zarówno uchwał o zatwierdzeniu sprawozdania za 2014 r. i udzieleniu Zarządowi absolutorium, jak i uchwał o pokryciu straty finansowej za 2014 r. i przyjęcia planu gospodarczego na 2015 r. było ujęcie w tych dokumentach finansowych Wspólnoty nie tylko kosztów zarządu nieruchomością wspólną, ale również kosztów utrzymania wyodrębnionych lokali w postaci garaży.

W pierwszej kolejności należy zastrzec, że nie można jednoznacznie wykluczyć możliwości podjęcia się przez wspólnotę mieszkaniową zarządu samodzielnymi lokalami należącymi do członków wspólnoty, tak jak to miało miejsce w sprawie niniejszej w przypadku lokali garażowych. Tym niemniej postulowane by było, aby objęcie takiego zarządu dokonało się w sposób bardziej sformalizowany, a nie poprzez czynności konkludentne, wskutek pewnego zwyczaju, co nie sprzyja prowadzeniu przez wspólnotę mieszkaniową odpowiedniej i zgodnej z prawem gospodarki nieruchomością wspólną. Zasadnicza dla oceny prawidłowości działania zarządu wspólnoty jest bowiem kwestia tego, czy odpowiednio rozdzielono prowadzenie zarządu nieruchomością wspólną oraz nieruchomościami garażowymi stanowiącymi odrębne lokale.

Przede wszystkim, należy mieć bowiem na uwadze, że wspólnota mieszkaniowa jest powołana do zarządu nieruchomością wspólną (art. 18 ust. 1 u.w.l.), którą stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (art. 3 ust. 2 u.w.l.). Tymczasem poszczególne nieruchomości lokalowe są i powinny być zarządzane na zasadach ogólnych przez swych właścicieli. Zasady te, w braku umowy współwłaścicieli, określone są w art.199-209 i 221 kodeksu cywilnego. W związku z tym zaliczenie kosztów utrzymania samodzielnego lokalu do kosztów zarządu nieruchomością wspólną stanowi przejaw nieprawidłowego, niezgodnego z prawem zarządzania nieruchomością wspólną (por. wyrok SA w Warszawie z dnia 11 grudnia 2012 r., VI ACa 541/12).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy, wskazać należy, że zarówno w sprawozdaniu finansowym za 2014 r., w uchwale o pokryciu straty finansowej za 2014 r. jak i w planie gospodarczym na 2015 r. uwzględniono do kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej koszty utrzymania lokali garażowych.

W przypadku sprawozdania finansowego za 2014r. w tabeli dotyczącej rozliczenia kosztów stanowisk garażowych odrębnie rozliczono koszty „za udział w nieruchomości wspólnej” oraz „za wydatki związane z utrzymaniem garaży”. Obie te kategorie kosztów złożyły się na koszty utrzymania stanowisk garażowych, które z kolei wpłynęły na wynik utrzymania garaży, który został następnie uwzględniony w wyniku finansowym Wspólnoty, który wyniósł -102 083,57 zł. Strata ta została następnie w uchwale nr (...) pokryta z nadwyżek z lat ubiegłych. Tym samym wynik finansowy Wspólnoty za 2014 r. został wypaczony poprzez uwzględnienie w nim kosztów utrzymania nieruchomości garażowych – odrębnych lokali. Praktyki te są zatem nie tylko niezgodne z prawem, ale stanowią również przejaw nieprawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną wskutek przyjęcia sprawozdania zarządu wspólnoty mieszkaniowej zawierającego nieprawidłowości i nieścisłości. Nawet w przypadku przyjęcia, że współwłaściciele lokalu garażowego mogą powierzyć wspólnocie mieszkaniowej sprawowanie zarządu tym lokalem (oczywiście powierzenie takie musiałoby nastąpić przy uwzględnieniu zasad wynikających z art. 199 kc, a zatem za zgoda wszystkich współwłaścicieli albo na podstawie orzeczenia sądu), konieczne byłoby ścisłe rozdzielenie zarządu nieruchomością wspólną sprawowaną przez wspólnotę mieszkaniową z mocy przepisów ustawy o własności lokalu oraz zarządu lokalem powierzonego przez jego współwłaścicieli. Rozdzielenie to musiałoby obejmować zarówno czynności faktyczne jak i sferę rachunkowości i rozliczania kosztów. W konsekwencji niedopuszczalne jest zaliczanie strat bądź dysponowanie nadwyżkami pochodzącymi z jednego za źródeł w celu pokrycia kosztów związanych z odrębną sferą zarządu. Środki, którymi dysponowałaby wspólnota mieszkaniowa jako zarządca lokalu garażowego należą wyłącznie do właścicieli tego lokalu i tylko oni, a nie wszyscy właściciele lokali, są uprawnieni do decydowania o ich losie.

Podobnie w przypadku planu gospodarczego na 2015 r., obok kosztów nieruchomości wspólnej wpisano oddzielnie koszty lokali garażowych, które posłużyły do określenia wysokości zaliczek na utrzymanie nieruchomości wspólnej przypadających na te lokale. Jednak następnie, w treści §2 uchwały, całość kosztów została uznana za koszty zarządu nieruchomością wspólną i na pokrycie tak określonych kosztów ustalono zaliczki. Tymczasem opis poszczególnych pozycji tabeli tworzącej Plan gospodarczy prowadzi do wniosku, że część ujętych w planie wydatków związana jest ściśle z garażem jako odrębną nieruchomością lokalową (separator, oświetlenie garażu, wentylacja). Z drugiej zaś strony, określając wysokość zaliczki na utrzymanie lokali garażowych w planie gospodarczym, pozostawiono tym samym tę decyzję właścicielom wszystkich nieruchomości tworzącym Wspólnotę, a nie jedynie współwłaścicielom lokali garażowych, którzy są wyłącznie uprawnieni do decydowania o sprawach zarządu rzeczą wspólną (art. 199 k.c.).

Równocześnie właściciele lokali, tworzący wspólnotę mieszkaniową, nie są uprawnieni do określania zasad podziału pomiędzy współwłaścicieli poszczególnych lokali kosztów zarządu nieruchomością wspólną przypadających na udział związany z własnością lokalu stanowiącego odrębną nieruchomość. Również podział tak określonych kosztów pomiędzy współwłaścicieli lokalu garażowego należy do ich samych, przy zastosowaniu zasad określonych w art. 207 kc. Konieczność ponoszenia kosztów utrzymania nieruchomości wspólnej jest dla współwłaścicieli lokalu wydatkiem związanych z rzeczą wspólną, który powinien być ponoszony w stosunku do wielkości udziałów w tej rzeczy.

Wyżej wskazane naruszenia prawa były wystarczające do uchylenia zaskarżonych uchwał. Tym samym co do zasady nie było konieczne odnoszenie się do pozostałych podniesionych przez powoda zarzutów. Można jedynie zauważyć, że zarzut powoda związany z podziałem pomiędzy współwłaścicieli garażu kosztów utrzymania lokalu garażowego oraz przypadających na lokal garażowych kosztów zarządu nieruchomością wspólną, o tyle nie może być przedmiotem pełnego rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie, że należy do sfery relacji pomiędzy współwłaścicielami każdego z lokali garażowych, a nie relacji pomiędzy współwłaścicielami tego lokalu a wspólnotą mieszkaniową. Jest on skuteczny jedynie w tym zakresie, w jakim, zgodnie z wcześniejszymi rozważaniami, należało w ogóle zakwestionować uprawnienie wspólnoty mieszkaniowej do dokonywania takiego podziału.

Odnosząc się do koncentrującej uwagę stron kwestii wynagrodzeń, które miały zostać pobrane przez Zarząd Wspólnoty bez podstawy prawnej, można wskazać, że nie może ona stanowić podstawy uchylenia Uchwały nr (...) w sprawie zatwierdzenia sprawozdania finansowego za 2014 r. Sprawozdanie stanowi bowiem relację z tego, co się faktycznie wydarzyło w działalności Wspólnoty, natomiast nie jest oceną merytoryczną zaistniałych faktów. Tym samym w sprawozdaniu należy uwzględnić wszystkie wydatki i przychody Wspólnoty poniesione w danym roku bez względu na zasadność czy legalność ich poniesienia (zob. wyrok SA w Warszawie z dnia 19 listopada 2014 r., I ACa 758/14),

W związku z wygraniem przez powoda sprawy w całości sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda całość kosztów procesu na podstawie art. 98 §1 i 2 k.p.c. Na poniesione przez powoda koszty składają się dwie opłaty po 800 zł (k. 42, 251) oraz opłata 30 zł od zażalenia (k.158). Sąd nie uwzględnił natomiast do kosztów procesu opłaty 200 zł od skargi na przewlekłość postepowania (postanowienie SA w Warszawie z 28.06.2018 r. k.317-320), ponieważ postępowanie wywołane wniesieniem tej skargi nie jest związane z rozstrzygnięciem sprawy, tocząc się ponadto w innym kształcie podmiotowym – bez udziału pozwanej Wspólnoty.

Z tych względów sąd orzekł jak w sentencji wyroku.