Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Ca 426/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 lutego 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Aleksandra Janas (spr.)

Sędzia SO Gabriela Sobczyk

Sędzia SR (del.) Anna Hajda

Protokolant Kornelia Dziambor

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2014 r. w G.

sprawy z powództwa Skarbu Państwa – Starosty (...)

przeciwko Przedsiębiorstwu Produkcyjno – Handlowo – Usługowemu (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Z.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 20 września 2012 r., sygn. akt VIII C 934/12

oddala apelację.

SSR (del.) Anna Hajda SSO Aleksandra Janas SSO Gabriela Sobczyk

Sygn. akt III Ca 426/13

UZASADNIENIE

Powód Starosta (...) wystąpił z pozwem, w którym domagał się zasądzenia od pozwanej Przedsiębiorstwa Produkcyjno – Handlowo – Usługowego (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. kwoty 541,91zł z ustawowymi odsetkami od 1 kwietnia 2011r. jako opłaty za użytkowanie wieczyste nieruchomości należącej do powoda.

W dniu 6 grudnia 2011r. w sprawie wydano nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym. W sprzeciwie od tego nakazu pozwana podniosła między innymi, że pomiędzy stronami doszło do kompensaty wzajemnych zobowiązań, w związku czym żądanie zapłaty jest bezzasadne.

Wyrokiem z 20 września 2012r. Sąd Rejonowy w Zabrzu zasądził od pozwanej na rzecz powoda dochodzoną kwotę wraz z odsetkami oraz koszty procesu w wysokości 180zł, orzekł nadto o kosztach sądowych, od uiszczenia których powód był zwolniony. W podstaw orzeczenia legła niesporna okoliczność, że pozwana jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości należącej do powoda i nie uiściła należnej opłaty za 2011r. Wysokość tej opłaty także nie była kwestionowana. Sąd Rejonowy nie uwzględnił natomiast zarzutów pozwanej o potrąceniu dochodzonej kwoty z wierzytelnością przysługującą pozwanej wobec Skarbu Państwa ponieważ okoliczność ta nie została wykazana. Rozstrzygnięcie zapadło w oparciu o art.71 ust.1 ustawy z dnia 2 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami (Dz.U. z 2000r.,Nr 102, poz.651 ze zm.) oraz art.481 k.c. i art.482 k.c.

W apelacji od tego wyroku pozwana domagała się jego uchylenia w związku z „rażącym naruszeniem prawa na podstawie nieprawdziwych przesłanek”.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje.

Apelacja jest niezasadna.

Ustalenia faktyczne, jakie poczynił Sąd Rejonowy są prawidłowe ponieważ znajdowały oparcie w zgromadzonych dowodach, a nadto miały bezsporny charakter (co do wysokości opłaty rocznej oraz podstaw jej naliczenia).

Sąd Okręgowy podziela także w całości – bez zbędnego powtarzania, motywy prawne jakimi kierował się Sąd Rejonowy wydając zaskarżone orzeczenie. Zasadnie Sąd ten nie uwzględnił zarzutu potrącenia wobec niewykazania przez skarżącą ani tego, że przysługuje jej wobec powoda wierzytelność nadająca się do potrącenia (kompensaty), ani samego faktu potrącenia. Nie budzi przy tym wątpliwości, że skoro to pozwana z powołanego faktu wywodziła skutki prawne, na niej spoczywał – po myśli art.6 k.c. – obowiązek przedstawienia stosownych dowodów, czego nie uczyniła.

Skarżąca w swej apelacji zarzuca rażące naruszenie prawa, jednakże bliżej stanowiska tego nie wyjaśnia, co zwalnia Sąd Okręgowy od dalszego roztrząsania tej kwestii.

Z podanych wyżej przyczyn na mocy art.385 k.p.c. Sąd Okręgowy oddalił apelację jako całkowicie bezzasadną.

SR (del.) Anna Hajda SSO Aleksandra Janas SSO Gabriela Sobczyk