Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 09 listopada 2018 roku

Sąd Rejonowy w Ostrołęce V Wydział Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Artur Kowalski

Protokolant: sekr. sądowy Emilia Górna

po rozpoznaniu w dniu 29 października 2018 roku w Ostrołęce

na rozprawie sprawy

z powództwa (...) Sp. z o.o. w O. (KRS nr (...))

przeciwko J. S. (PESEL (...))

o zapłatę kwoty 39.880,67 zł

orzeka:

1.  zasądza od pozwanego J. S. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. w O. kwotę 39.880,67 zł (trzydzieści dziewięć tysięcy osiemset osiemdziesiąt złotych 67/100) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 07 września 2017 roku do dnia zapłaty,

2.  tytułem zwrotu kosztów procesu zasądza od pozwanego J. S. na rzecz powoda (...) Sp. z o.o. w O. kwotę 5.612 zł (pięć tysięcy sześćset dwanaście złotych), w tym kwotę 3.600 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

SSR Artur Kowalski

Sygn. akt V GC 861/17

UZASADNIENIE

(...) Sp. z o.o. w O., w pozwie, który wpłynął do Sądu Rejonowego w Ostrołęce V Wydziału Gospodarczego w dniu 16.10.2017 r., skierowanym przeciwko J. S., wniosła o zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kwoty 39.880,67 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 07.09.2017 r. oraz o zasądzenie zwrotu kosztów procesu wg norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego żądania powódka podała, że w sprawie VII GC 31/16 Sądu Okręgowego w Białymstoku z powództwa J. S. przeciwko (...) Sp. z o.o. w O., o uchylenie uchwały wspólników, w dniu 27.06.2017 r., strony zawarły ugodę, na mocy której (...) Sp. z o.o. w O. zobowiązała się wypłacić Wspólnikowi J. S. świadczenie pieniężne w kwocie 182.000,00 zł brutto, tytułem zakończenia sporu sądowego pomiędzy J. S. a (...) Sp. z o.o. w O.. Zapłata w/w kwoty miała nastąpić na wskazany rachunek bankowy J. S. wraz z ustawowymi odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności, w dwóch ratach:

- kwota 91.000,00 zł brutto, w terminie do 15.07.2017 r.,

- kwota 91.000,00 zł brutto, w terminie do 15.08.2017 r.

W dniu 14.07.2017 r. (...) Sp. z o.o. w O. przelała na rachunek J. S. kwotę 74.620,00 zł (pierwsza rata – kwota 91.000,00 zł brutto pomniejszona o zaliczkę na podatek dochodowy). W dniu 14.08.2017 r. (...) Sp. z o.o. w O. przelała na rachunek J. S. kwotę 74.620,00 zł (druga rata – kwota 91.000,00 zł brutto pomniejszona o zaliczkę na podatek dochodowy).

W dniu 28.08.2017 r. J. S. wezwał Spółkę do zapłaty kwoty 32.760,00 zł. W odpowiedzi na powyższe wezwanie, Spółka udzieliła odpowiedzi, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych była zobowiązana, jako płatnik, pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od wypłaconego J. S. świadczenia, o którym mowa w art. 13. pkt 7 w/w ustawy. Jednocześnie powódka wskazała, że o tym, iż od kwoty 182.000,00 zł brutto zostanie naliczona i pobrana zaliczka na podatek dochodowy, obie strony wiedziały i na to się godziły. (...) Sp. z o.o. w O. w całości wykonała zobowiązanie wynikające z ugody, zgodnie z jej treścią. Pozwany bezpodstawnie wystąpił na drogę postępowania egzekucyjnego, zamiast dochodzić ewentualnie swoich racji w trybie art. 75 § 1 ustawy ordynacja podatkowa. Niniejszym pozwem powódka dochodzi zapłaty kwoty 39.880,67 zł, na którą składają się:

- należność główna 2 x 16.380,0 zł = 32.760,00 zł,

- oraz pozostałe koszty postępowania egzekucyjnego (opłata adwokacka, opłata egzekucyjna i inne).

Pozwany J. S. w dniu 07.02.2018 r. złożył do tut. Sądu odpowiedź na pozew, w której wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki na rzecz pozwanego kosztów procesu wg norm przepisanych.

Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie pozwany podniósł, iż strona powodowa nie wykazała żadnym dowodem, że faktycznie dokonała odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych na rachunek bankowy właściwego urzędu skarbowego w terminach spełnienia świadczenia z ugody na rzecz pozwanego. Ponadto pozwany wskazał, że pomimo jednoznacznej treści zawartej ugody sądowej oraz czynionych w trakcie negocjacji ustaleń, powodowa Spółka dokonała zapłaty na rzecz pozwanego jedynie części kwot wskazanych w treści zawartego porozumienia, podnosząc, że pozostała część została zatrzymana na pokrycie zaliczek na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych. Strona pozwana z takim działaniem i interpretacją zawartej ugody nie zgodziła się i mając na uwadze podstawę spełnianego świadczenia narzuconą w toku negocjacji przez powodową Spółkę oraz jednoznaczną treść zawartej ugody, która wskazała wprost jakie kwoty i w jakich terminach zapłacone wyczerpują roszczenia pozwanego, wezwała Spółkę do dobrowolnej zapłaty całości świadczenia. Jako, że strona powodowa odmówiła zapłaty, pozwany skierował sprawę na drogę postępowania egzekucyjnego, celem wyegzekwowania całości należnego mu świadczenia. Po wyegzekwowaniu całej należności, wynikającej z zawartej pomiędzy stronami ugody, pozwany otrzymał wezwanie do zapłaty i zwrotu wyegzekwowanej należności. W odpowiedzi na wezwanie do zapłaty J. S. wskazał, że występując na drogę postępowania egzekucyjnego, działał w oparciu o postanowienia zawartej pomiędzy stronami ugody sądowej. Ponadto pozwany zaznaczył, iż ze względu na jednoznaczną treść zawartej ugody oraz podstawę prawną świadczenia (tj. roszczenie z tytułu członkostwa pozwanego w powodowej Spółce), do którego zobowiązała się (...) Sp. z o.o. w O., powódka nie miała obowiązku, ani prawa naliczenia, potrącenia i odprowadzenia zaliczki na podatek dochodowy.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany J. S. jest wspólnikiem powódki (...) Sp. z o.o. w O., posiadającym (...) udziałów, o łącznej wartości 10.500,00 zł.

(dowód: odpis z KRS powódki – k. 56-60)

Uchwałą nr 1/2015, z dnia 19.12.2015 r., J. S. został odwołany z funkcji członka Zarządu i Wiceprezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. w O..

(dowód: uchwała nr 1/2015 – k. 61)

W związku z podjęciem w/w uchwały, J. S. wniósł do Sądu Okręgowego w Białymstoku VII Wydziału Gospodarczego pozew, opatrzony datą 14.01.2016 r., przeciwko (...) Sp. z o.o. w O., o stwierdzenie nieważności i uchylenie uchwały (...) Sp. z o.o. w O.. Sprawa zawisła pod sygn. akt VII GC 31/16.

(dowód: pozew J. S. z dnia 14.01.2016 r. – k. 62-68v)

W toku postępowania przed Sądem Okręgowym, na rozprawie w dniu 16 maja 2017 r. strony podjęły decyzję o przystąpieniu do rozmów ugodowych składając deklaracje zawarcia porozumienia w terminie 14 dni po zakończeniu rozprawy. Na w/w posiedzeniu strony wstępnie określiły, że powyższa ugoda ustali, że pozwany był członkiem zarządu Spółki do dnia odbycia zwyczajnego zgromadzenia wspólników w miesiącu czerwcu 2016 roku. Spółka zapłaci na rzecz pozwanego w terminie 2 miesięcy od dnia zawarcia ugody 182.000 zł, a ugoda ta wyczerpuje całość wzajemnych roszczeń stron z tytułu członkostwa pozwanego w organach spółki.
W związku z poczynionymi na posiedzeniu Sądu ustaleniami pozwany, w dniu 22 maja 2017 r. przesłał Spółce projekt ugody pozasądowej odnoszący się do przyjętych założeń oraz regulujący pozostałe kwestie sporne pomiędzy stronami.
Założeniem stron wynikającym z pierwotnej wersji ugody było uznanie uchwały z dnia 19 grudnia 2015 r. za niebyłą oraz traktowanie pozwanego jako Wiceprezesa Zarządu Spółki do końca czerwca 2016 r. W tej sytuacji wypłata kwoty 182.000 zł miała stanowić wynagrodzenie pozwanego za pełnienie funkcji w zarządzie, w tym okresie. W odpowiedzi na przesłany projekt ugody Spółka przesłała własny, który zmieniał podstawę faktyczną spełnianego świadczenia – projekt wskazywał, że Spółka wycofała się ze zgody na uznanie pozwanego za Wiceprezesa Zarządu Spółki do końca czerwca 2016 r., zaś wypłata miała nastąpić tytułem świadczenia, a nie wynagrodzenia z tytułu zasiadania w organie Spółki.

W dalszym toku negocjacji, po kolejnych rozmowach pełnomocników strony uzgadniały poszczególne zapisy postanowień ugody, jednakże Spółka zmierzała zdaniem pozwanego do pozbawienia związku spełnianego z ugody świadczenia z pełnieniem przez pozwanego funkcji w Zarządzie Spółki z o.o. Pozwany oczekiwał natomiast, że wypłata nastąpi z tytułu wynagrodzenia za pełnienie funkcji Wiceprezesa Zarządu Spółki i taki będzie tytuł przelewu i podstawa świadczenia. W odpowiedzi Spółka zaznaczyła, że tytuł wypłaty musi pozostać jako świadczenie, gdyż wynagrodzenie należy się członkom zarządu za udział w posiedzeniach, a pozwany w nich nie uczestniczył. W dalszym toku negocjacji pozwany podejmował próby doprecyzowywania podstawy prawnej oraz tytułu świadczenia, jakie na podstawie ugody ma zostać spełnione, proponując wypłatę tytułem odszkodowania lub zadośćuczynienia. Ostatecznie Spółka odmówiła zaakceptowania takich tytułów do wypłaty. Spółka odmówiła również uznania pozwanego za członka Zarządu po podjęciu uchwały o jego odwołaniu z dniem 19 grudnia 2015 r. Na posiedzeniu Sądu wyznaczonym na zawarcie ugody Spółka podkreśliła, że jest to świadczenie, którego celem jest tylko i wyłącznie zniesienie sporu pomiędzy stronami.

W dniu 27 czerwca 2017 r. (...) Sp. z o.o. w O. zawarli ugodę sądową, na mocy której (...) Sp. z o.o. w O. zobowiązała się wypłacić Wspólnikowi J. S. świadczenie pieniężne w kwocie 182.000,00 zł brutto, tytułem zakończenia sporu sądowego, pomiędzy nimi (pkt 1 ugody). Zapłata w/w kwoty miała zostać dokonana, wraz z odsetkami w przypadku uchybienia terminowi płatności, na rachunek bankowy J. S., w dwóch częściach:

a)  kwota 91.000,00 zł brutto w terminie do dnia 15.07.2017 r.,

b)  kwota 91.000,00 zł brutto w terminie do dnia 15.08.2017 r. (pkt 2 ugody).

Jednocześnie J. S. oświadczył, że wypłata przez (...) Sp. z o.o. w O. w/w kwoty zaspokaja w całości jego wszelkie roszczenia związane z uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników (...) Sp. z o.o. w O. z dnia 19.12.2015 r. w dniu podpisania ugody, jak i na przyszłość, tak wobec Spółki (...) Sp. z o.o. w O., jej Wspólników, jak i jej Członków Zarządu (pkt 3 ugody). Ponadto J. S. zobowiązał się w terminie 5 dni od dnia uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania w niniejszej sprawie cofnąć pozew wraz ze zrzeczeniem się roszczenia w sprawie o przywrócenie do pracy, zawisłej przed Sądem Rejonowym w Ostrołęce o sygn. akt IV P 304/15 (pkt 5 ugody).

(dowód: zeznania Prezesa Zarządu powodowej Spółki J. M. – nagrania z rozpraw z dnia 31 sierpnia 2018 r. i 18 maja 2018 r. – k. 150v, 132, zeznania pozwanego J. S. – nagrania z rozpraw z dnia 31 sierpnia 2018 r. i 18 maja 2018 r. – k. 150v-151, 132-133)

Postanowieniem z dnia 27.06.2017 r. Sąd Okręgowy w Białymstoku VII Wydział Gospodarczy postępowanie w sprawie o sygn. akt VII GC 31/16 umorzył.

(dowód: dokumenty z akt sprawy Sądu Okręgowego w Białymstoku sygn. akt VII GC 31/16 w postaci: pozwu - k.2-8, protokołu z rozprawy z 27.06.2017r k.331, oryginału ugody - k. 332, postanowienia o umorzeniu - k. 333, dokumentów wymienianych pomiędzy stronami w ramach rozmów ugodowych - k.315-316, protokołu z rozprawy z 16.05.2017r. - k. 321, korespondencji - k. 322-329, 330)

W dniu 14.07.2017 r. (...) Sp. z o.o. w O. dokonała na rzecz J. S. przelewu kwoty 74.620,00 zł, tytułem: „pierwsza część kwoty z ugody sądowej sygn. akt VII GC 31/16 minus zaliczka na podatek”.

(dowód: potwierdzenie przelewu z dnia 14.07.2017 r. – k. 11)

W dniu 14.08.2017 r. (...) Sp. z o.o. w O. dokonała na rzecz J. S. przelewu kwoty 74.620,00 zł, tytułem: „rozliczenie końcowe z ugody sądowej sygn. akt VII GC 31/16 minus zaliczka na podatek”.

(dowód: potwierdzenie przelewu z dnia 14.08.2017 r. – k. 12)

Pismem z dnia 28.08.2017 r., zatytułowanym „ostateczne przedegzekucyjne wezwanie do zapłaty”, pełnomocnik J. S. wezwał (...) Sp. z o.o. w O. do zapłaty kwoty 32.760,00 zł, tytułem należności, wynikającej z ugody sądowej, zawartej pomiędzy stronami w dniu 27.06.2017 r. Pełnomocnik J. S. wskazał, że strony w ugodzie umówiły się, iż (...) Sp. z o.o. w O. zapłaci J. S. kwotę 182.000,00 zł, w dwóch częściach po 91.000,00 zł. (...) Sp. z o.o. w O. wpłaciła na rzecz pozwanego dwukrotnie kwoty jedynie po 74.620,00 zł. (...) Sp. z o.o. w O. nie była uprawniona do dokonywania jakichkolwiek potrąceń, ani zatrzymywania jakiejkolwiek części ze świadczenia, wynikającego z treści umowy, wobec czego należało stwierdzić, iż w/w ugoda nie została wykonana w całości i w sposób zgodny z ustaleniami. W związku z powyższym pełnomocnik J. S., podniósł, iż w razie braku uiszczenia całej w/w kwoty, jego mocodawca skieruje sprawę na drogę postępowania egzekucyjnego.

(dowód: ostateczne przedegzekucyjne wezwanie do zapłaty z dnia 28.08.2017 r. – k. 14-14v, 71-71v)

W odpowiedzi na pismo pełnomocnika J. S., z dnia 28.08.2017 r., pismem z dnia 29.08.2017 r., Prezes Zarządu (...) Sp. z o.o. w O., J. M., poinformował go, że zgodnie z art. 41. ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, (...) Sp. z o.o. w O. była zobowiązana, jako płatnik pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od wypłaconego J. S. świadczenia, o którym mowa w art. 13 pkt 7 w/w ustawy. Zgodnie z brzmieniem pkt 3 ugody z dnia 27.06.2017 r., wypłata kwoty 182.000,00 zł brutto stanowiła zaspokojenie w całości wszelkich roszczeń powoda wynikających z uchwały Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników z dnia 19.12.2015 r. o odwołaniu go z funkcji członka Zarządu i stanowiła przychód podatnika otrzymany przez osoby, niezależnie od sposobu jej powołania. Pobrana kwota zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 32.760,00 zł została przekazana na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Dlatego też (...) Sp. z o.o. w O. w sposób należyty, w całości, wykonała swoje zobowiązanie z ugody sądowej.

(dowód: pismo Prezesa Zarządu (...) Sp. z o.o. w O. z dnia 29.08.2017 r. – k. 15)

Pismem z dnia 05.09.2017 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym (...) M. S. (1), w sprawie o sygn. akt Km 426/17, zawiadomiła (...) Sp. z o.o. w O., jako dłużnika, iż na wniosek wierzyciela J. S., zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne, na podstawie tytuł wykonawczego – ugody sądowej z dnia 27.06.2017 r., sygn. akt VII GC 31/16, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności z dnia 19.07.2017 r., w którym zasądzono od dłużnika na rzecz wierzyciela m.in. należność główną w wysokości 16.380,00 zł oraz odsetki do 05.09.2017 r. w wysokości 44,88 zł.

(dowód: zawiadomienie o wszczęciu egzekucji z dnia 05.09.2017 r., w sprawie o sygn. akt Km 426/17 – k. 29, wniosek J. S. z dnia 31.08.2017 r. o wszczęcie egzekucji – k. 74)

Pismem z dnia 05.09.2017 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym (...) M. S. (1), w sprawie o sygn. akt Km 427/17, zawiadomiła (...) Sp. z o.o. w O., jako dłużnika, iż na wniosek wierzyciela J. S., zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne, na podstawie tytuł wykonawczego – ugody sądowej z dnia 27.06.2017 r., sygn. akt VII GC 31/16, zaopatrzonego w klauzulę wykonalności z dnia 19.07.2017 r., w którym zasądzono od dłużnika na rzecz wierzyciela m.in. należność główną w wysokości 16.380,00 zł oraz odsetki do 05.09.2017 r. w wysokości 114,44 zł.

(dowód: zawiadomienie o wszczęciu egzekucji z dnia 05.09.2017 r., w sprawie o sygn. akt Km 427/17 – k. 18-18v, wniosek J. S. z dnia 31.08.2017 r. o wszczęcie egzekucji – k. 73)

W związku z dokonanymi zajęciami komorniczymi (sygn. akt Km 426/17 i Km 427/17) (...) Sp. z o.o. w O., w piśmie skierowanym do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym (...) M. S. (1), oświadczyła, że wykonała ugodę sądową w sprawie o sygn. akt VII GC 31/16, zawartą przed Sądem Okręgowym w Białymstoku, w dniu 27.06.2017 r., w całości, w terminach w ugodzie tej wskazanych. Tym samym skierowanie sprawy do postępowania egzekucyjnego jest bezprawne i nieuzasadnione. Spółka zobowiązana była, jako płatnik pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od wypłacanych rat świadczenia, o czym informowała wierzyciela.

(dowód: pismo (...) Sp. z o.o. w O. dotyczące zajęć o nr KM 426/17 i KM 427/17 – k. 31)

Postanowieniem z dnia 11.09.2017 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym (...) M. S. (1), w sprawie o sygn. akt Km 426/17, wierzyciela J. S., przeciwko dłużnikowi (...) Sp. z o.o. w O., prowadzonej w oparciu o tytuł wykonawczy – ugodę sądową z dnia 27.06.2017 r., sygn. akt VII GC 31/16, zaopatrzony w klauzulę wykonalności z dnia 19.07.2017 r., przyznał wierzycielowi, reprezentowanemu w tym postępowaniu przez radcę prawnego M. S. (2), koszty zastępstwa w postępowaniu egzekucyjnym w kwocie 900,00 zł, ustalił koszty postępowania egzekucyjnego w sprawie w łącznej wysokości 2.522,43 zł i w całości obciążył nimi dłużnika. Powyższe koszty postępowania zostały zapłacone przez dłużnika do kwoty 2.522,43 zł. Wierzycielowi przekazano kwotę 17.461,36 zł (w tym 900,00 zł kosztów zastępstwa w egzekucji). Jednocześnie Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym (...) M. S. (1) zakończyła postępowanie egzekucyjne w sprawie i zwróciła wierzycielowi tytuł wykonawczy.

(dowód: postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym (...) M. S. (1) z dnia 11.09.2017 r., sygn. akt Km 427/17 – k. 23-23v)

Postanowieniem z dnia 11.09.2017 r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym (...) M. S. (1), w sprawie o sygn. akt Km 427/17, wierzyciela J. S., przeciwko dłużnikowi (...) Sp. z o.o. w O., prowadzonej w oparciu o tytuł wykonawczy – ugodę sądową z dnia 27.06.2017 r., sygn. akt VII GC 31/16, zaopatrzony w klauzulę wykonalności z dnia 19.07.2017 r., przyznał wierzycielowi, reprezentowanemu w tym postępowaniu przez radcę prawnego M. S. (2), koszty zastępstwa w postępowaniu egzekucyjnym w kwocie 900,00 zł, ustalił koszty postępowania egzekucyjnego w sprawie w łącznej wysokości 2.497,96 zł i w całości obciążył nimi dłużnika. Powyższe koszty postępowania zostały zapłacone przez dłużnika do kwoty 2.497,96 zł. Wierzycielowi przekazano kwotę 17.398,92 zł (w tym 900,00 zł kosztów zastępstwa w egzekucji). Jednocześnie Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym (...) M. S. (1) zakończyła postępowanie egzekucyjne w sprawie i zwróciła wierzycielowi tytuł wykonawczy.

(dowód: postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym (...) M. S. (1) z dnia 11.09.2017 r., sygn. akt Km 427/17 – k. 17-17v)

Pismem z dnia 06.10.2017 r. pełnomocnik (...) Sp. z o.o. w O. wezwał J. S. do zapłaty kwoty 39.880,67 zł, wraz z odsetkami od dnia 07.09.2017 r. Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie pełnomocnik wskazał, że Spółka miała obowiązek naliczyć, potrącić i odprowadzić od ustalonego ugodą świadczenia zaliczkę na podatek dochodowy, co też uczyniła. W przypadku zaś kwestionowania zasadności pobrania podatku, pozwany miał prawo, w trybie art. 75 § 1 ustawy ordynacja podatkowa, złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku.

(dowód: pismo pełnomocnika (...) Sp. z o.o. w O. z dnia 06.10.2017 r. – k. 32)

W odpowiedzi na pismo pełnomocnika powódki z dnia 06.10.2017 r., pełnomocnik J. S. wskazał, iż jego mocodawca stanowczo odmawia zapłaty na rzecz (...) Sp. z o.o. w O. kwoty 39.880,67 zł, wskazując, iż pozwany, występując na drogę postępowania egzekucyjnego, działał w oparciu o postanowienia zawartej pomiędzy stronami ugody sądowej.

(dowód: pismo pełnomocnika J. S. z dnia 17.10.2017 r. – k. 75)

Sąd Rejonowy zważył co następuje:

Powództwo było uzasadnione i zasługiwało na uwzględnianie w całości.

W ocenie Sądu powodowa Spółka była zobowiązana w świetle obowiązujących przepisów podatkowych do pobrania zaliczek na podatek dochodowy od należności ustalonych w ugodzie sądowej a w konsekwencji dokonać przelewów na rzecz pozwanego w niższych kwotach niż wymienione nominalnie w treści porozumienia.

Bezspornym jest, że pozwany jest wspólnikiem oraz pełnił funkcję Wiceprezesa Zarządu (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w O.. W dniu 19 grudnia 2015 r. w siedzibie Spółki odbyło się Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników w/w Spółki, którego przedmiotem była sprawa odwołania pozwanego z funkcji członka zarządu Spółki. Po przeprowadzeniu głosowania uchwała o odwołaniu zakresie została podjęta. Pozwany głosował przeciwko uchwale, a następnie po jej podjęciu zgłosił sprzeciw wskazując, że uchwała szkodzi Spółce, jest niezgodna z zasadami współżycia społecznego oraz ma na celu pokrzywdzenie wspólnika. Pozwany nie zgodził się z treścią podjętej uchwały i pozwem z dnia 14 stycznia 2016 r. skierowanym do Sądu Okręgowego w Białymstoku wniósł o jej uchylenie.

W toku postępowania przed Sądem Okręgowym, na rozprawie w dniu 16 maja 2017 r. strony podjęły decyzję o przystąpieniu do rozmów ugodowych składając deklaracje zawarcia porozumienia w terminie 14 dni po zakończeniu rozprawy. Na w/w posiedzeniu strony wstępnie określiły, że powyższa ugoda ustali, że pozwany był członkiem zarządu Spółki do dnia odbycia zwyczajnego zgromadzenia wspólników w miesiącu czerwcu 2016 roku. Spółka zapłaci na rzecz pozwanego w terminie 2 miesięcy od dnia zawarcia ugody 182.000 zł, a ugoda ta wyczerpuje całość wzajemnych roszczeń stron z tytułu członkostwa pozwanego w organach spółki.
W związku z poczynionymi na posiedzeniu Sądu ustaleniami pozwany, w dniu 22 maja 2017 r. przesłał Spółce projekt ugody pozasądowej odnoszący się do przyjętych założeń oraz regulujący pozostałe kwestie sporne pomiędzy stronami.
Założeniem stron wynikającym z pierwotnej wersji ugody było uznanie uchwały z dnia 19 grudnia 2015 r. za niebyłą oraz traktowanie pozwanego jako Wiceprezesa Zarządu Spółki do końca czerwca 2016 r. W tej sytuacji wypłata kwoty 182.000 zł miała stanowić wynagrodzenie pozwanego za pełnienie funkcji w zarządzie, w tym okresie. W odpowiedzi na przesłany projekt ugody Spółka przesłała własny, który zmieniał podstawę faktyczną spełnianego świadczenia – projekt wskazywał, że Spółka wycofała się ze zgody na uznanie pozwanego za Wiceprezesa Zarządu Spółki do końca czerwca 2016 r., zaś wypłata miała nastąpić tytułem świadczenia, a nie wynagrodzenia z tytułu zasiadania w organie Spółki.

W dalszym toku negocjacji, po kolejnych rozmowach pełnomocników strony uzgadniały poszczególne zapisy postanowień ugody, jednakże Spółka zmierzała zdaniem pozwanego do pozbawienia związku spełnianego z ugody świadczenia z pełnieniem przez pozwanego funkcji w Zarządzie Spółki z o.o. Pozwany oczekiwał natomiast, że wypłata nastąpi z tytułu wynagrodzenia za pełnienie funkcji Wiceprezesa Zarządu Spółki i taki będzie tytuł przelewu i podstawa świadczenia. W odpowiedzi Spółka zaznaczyła, że tytuł wypłaty musi pozostać jako świadczenie, gdyż wynagrodzenie należy się członkom zarządu za udział w posiedzeniach, a pozwany w nich nie uczestniczył. W dalszym toku negocjacji pozwany podejmował próby doprecyzowywania podstawy prawnej oraz tytułu świadczenia, jakie na podstawie ugody ma zostać spełnione, proponując wypłatę tytułem odszkodowania lub zadośćuczynienia. Ostatecznie Spółka odmówiła zaakceptowania takich tytułów do wypłaty. Spółka odmówiła również uznania pozwanego za członka Zarządu po podjęciu uchwały o jego odwołaniu z dniem 19 grudnia 2015 r. Na posiedzeniu Sądu wyznaczonym na zawarcie ugody Spółka podkreśliła, że jest to świadczenie, którego celem jest tylko i wyłącznie zniesienie sporu pomiędzy stronami.

Na mocy zawartej ugody Spółka zobowiązała się zapłacić na rzecz Wnioskodawcy kwotę 182.000 zł brutto tytułem świadczenia pieniężnego w związku z zakończeniem toczącego się pomiędzy stronami sporu sądowego. Zapłata miała nastąpić w dwóch ratach po 91.000 zł brutto, w uzgodnionych przez strony terminach. Dodatkowo pozwany oświadczył, że wypłata przez Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością kwoty, o której mowa w pkt 2 ugody i w terminach z niej wynikających - czyli w raty po 91.000 zł brutto, zaspokoi w całości jego wszelkie roszczenia związane z uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z dnia 19 grudnia 2015 r. dzisiaj i na przyszłość tak wobec Spółki, jej Wspólników jak i członków Zarządu.

Kwestie zapłaty podatku od tak otrzymanego świadczenia regulują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy ordynacja podatkowa.

Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zasadą jest, że podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest osoba, która osiągnęła dochód ze źródeł wskazanych w przepisach ustawy. Powodowa Spółka podnosi, że była uprawniona do potrącenia zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 41 ust. 1 od wypłaconego pozwanemu świadczenia, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Sądu stanowisko powodowej Spółki jest uzasadnione a jej argumentacja znajduje potwierdzenie w obowiązujących przepisach podatkowych.

Stosownie do art. 41 ust. 1 w/w ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Z powyższego przepisu wynika, że potrącenie zaliczki na poczet podatku dochodowego jest dopuszczalne tylko i wyłącznie w razie dokonana świadczenia przez podmiot z tytułu ściśle określonej w ustawie, konkretnej działalności.
Powodowa Spółka dokonując potrącenia zaliczek na podatek dochodowy powołała się na podstawę prawną wskazaną w art. 13 pkt 7 ustawy, zgodnie z którym za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. poprzez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

Ogólne pojęcie przychodu ustawodawca zdefiniował w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja przychodu zawarta w art. 11, jak również określone w nim zasady ustalania wartości tego przychodu mają charakter ogólny, a zatem mają zastosowanie wówczas, gdy nie występują regulacje szczegółowe, inaczej normujące danego rodzaju przychód lub zasady jego ustalania.
Zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Przepis art. 10 ust. 1 ww. ustawy, określa źródła przychodów, gdzie między innymi ustawodawca w pkt 2 wymienia działalność wykonywaną osobiście.
Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, w myśl art. 13 pkt 7 ww. ustawy, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.
W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, otrzymane przez podatnika. Tym samym, za przychód członka zarządu z tytułu pełnionej funkcji uznaje się każde świadczenie – nie tylko wynagrodzenie z tego tytułu – ale także świadczenia otrzymywane w związku z pełnieniem obowiązków członka zarządu lub innego organu stanowiącego osoby prawnej, niezależnie od sposobu powołania.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.
Stosownie zaś do treści art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jednakże w przypadku gdy podatek został pobrany zgodnie z art. 30a ust. 2a, płatnicy, o których mowa w art. 41 ust. 10, przekazują kwotę tego podatku na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Pozwany wskazywał, że funkcję członka Zarządu Spółki pełnił tylko i wyłącznie na podstawie powołania. Z funkcją tą nie była powiązana żadna umowa, tj. ani umowa o pracę, ani umowa o zarządzanie, kontrakt menedżerski ani żadna inna umowa o podobnym charakterze. Wynagrodzenie za pełnienie funkcji w Zarządzie Spółki było wypłacane pozwanemu na podstawie tylko i wyłącznie uchwały Zgromadzenia Wspólników i zasadą było wypłacanie członkowi Zarząd Spółki określonej kwoty za udział w każdym posiedzeniu Zarządu Spółki.
W związku z powyższym, wobec braku umownego stosunku prawnego łączącego pozwanego ze Spółką, nie mogło dojść do jego rozwiązania za porozumieniem stron.
Jak wynika z treści ugody sądowej, świadczenie pieniężne wypłacone przez Spółkę na jej podstawie miało na celu zakończenie sporu toczącego się pomiędzy stronami przed Sądem.

Zgodnie z art. 917 k.c. przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać. Ugoda jest zawierana w sytuacji, gdy między stronami stosunku prawnego istnieje niepewność albo spór, co do roszczeń wynikających z tego stosunku. Celem zawarcia ugody jest uchylenie tej niepewności lub sporu a strony dążą do osiągnięcia celu przez wzajemne ustępstwa. Poza tym, zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.

W przedmiotowej sprawie doszło do zawarcia ugody, na mocy której Spółka zobowiązała się do zapłaty stosownej kwoty tytułem świadczenia pieniężnego w związku z zakończeniem toczącego się pomiędzy stronami sporu sądowego. W ten sposób zostały zaspokojone wszelkie roszczenia pozwanego związane z uchwałą Nadzwyczajnego Zgromadzenia Wspólników Spółki z dnia 19 grudnia 2015 r., na mocy której pozwany został odwołany z funkcji członka zarządu Spółki.

Kwota świadczenia pieniężnego wynikająca z ustaleń zawartych między stronami ugody (ugody w rozumieniu art. 917 k.c.), której wysokość uwzględnia interesy obu stron wynikające z łączącego strony stosunku prawnego, ma rekompensować pozwanemu utracone przez niego, w wyniku odwołania z funkcji członka zarządu Spółki, spodziewane korzyści w postaci wynagrodzenia za pełnienie funkcji w Zarządzie Spółki.

Skoro kwota wypłaconego przez Spółkę na rzecz pozwanego świadczenia pieniężnego ma rekompensować utracone w wyniku odwołania z funkcji członka zarządu Spółki, spodziewane korzyści w postaci wynagrodzenia za pełnienie funkcji w Zarządzie Spółki, winna być zakwalifikowana do przychodu z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ wypłata tegoż świadczenia miała swe źródło w uprzednio łączącym Spółkę z pozwanym stosunkiem prawnym. Gdyby tego stosunku nie było – pozwany nie miałby podstaw występować z roszczeniem przeciwko Spółce. Otrzymana kwota ma więc tak naprawdę zrekompensować zarobek, jaki pozwany mógłby otrzymać, gdyby nie doszło do odwołania z funkcji członka zarządu Spółki.

W trakcie wyjaśnień stron potwierdzonych w ramach przesłuchania w charakterze stron, Prezes Zarządu powódki wskazywał, że Spółka zgodziła się zapłacić kwotę 182.000 zł brutto celem zakończenia trwającego półtora roku sporu odnośnie uchwały o odwołaniu pozwanego z członka zarządu. Świadczenie miało związek z tym, że pozwany był kiedyś członkiem zarządu Spółki. Sąd proponował, aby uznać że pozwany był członkiem zarządu do czerwca 2016 r. i żeby wypłacić w związku z tym wynagrodzenie za ten okres. Spółka nie chciała zgodzić się, aby świadczenie było przyznane jako wynagrodzenie, bowiem pozwany faktycznie nie pełnił w tym okresie funkcji członka zarządu i nie brał udziału w posiedzeniach. Finalnie kwota wymieniona w ugodzie była obliczona w ten sposób, że było to równowartość wynagrodzenia, jakie pozwany osiągnąłby w pierwszym półroczu 2016 r. plus dodatkowo wyrównanie jeszcze z okresu, kiedy pozwany pełnił funkcję członka Zarządu. Członkowie Zarządu łącznie z pozwanym obniżyli bowiem sobie wynagrodzenia, które następnie wyrównali już w okresie, kiedy pozwany tej funkcji nie pełnił. Kwota 2.000 zł były to dodatkowe koszty, które poniósł pozwany. Również pozwany potwierdził, że Spółka nie zgadzała się na użycie w treści ugody zapisu o wynagrodzeniu. Skutkowało to przyjęciem zapisu o świadczeniu pieniężnym. Jednakże sam pozwany przyznał, że kwota z ugody była to kwota jaką mógł uzyskać jako członek zarządu, gdyby sprawował tę funkcję (nagranie z rozprawy z dnia 18 maja 2018 r. od 01:26:44 – k. 133).

W tych okolicznościach bezpodstawne są oceny pozwanego, który zdaje się nie doszukiwać związku pomiędzy ustaloną w ugodzie kwotą a faktem wcześniejszego pełnienia przez niego funkcji członka Zarządu. Sam fakt, że w ugodzie nie użyto formalnie stwierdzenia „wynagrodzenie”, nie oznacza, że świadczenie oderwane jest od swojej podstawy, którą jest wcześniejsze pełnienie funkcji członka Zarządu. To na tym tle, a w szczególności uchwały o odwołaniu z funkcji powstał spór. Strony zdecydowały się natomiast na zakończenie tego sporu poprzez przyznanie świadczenie pieniężnego, które miało rekompensować pozwanemu utracone zarobki. Część świadczenia stanowiąca „wyrównanie” wprost odnosiła się do okresu kiedy pozwany był pełnoprawnym członkiem zarządu, jeszcze sprzed odwołania.
Jak wynika z powołanego już art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, oraz otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2016 r., poz. 1666, z późn. zm.), z wyjątkiem:

a.  określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,

b.  odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,

c.  odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,

d.  odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,

e.  odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,

f.  odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,

g.  odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.

W przypadku, gdy wysokość lub zasady ustalania odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a) i b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z art. 21 ust. 1 pkt 3b w/w ustawy, wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

a.  otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,

b.  dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Warunkiem wystarczającym do powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie więc niezrealizowanie choćby jednej ze wskazanych wyżej przesłanek.

Podstawowym warunkiem zwolnienia świadczenia od opodatkowania na podstawie przytoczonego przepisu jest jego odszkodowawczy charakter. W/w przepis zwalnia od podatku jedynie takie odszkodowania (zadośćuczynienia), które nie stanowią ekonomicznego przysporzenia ponad stan majątkowy będący w posiadaniu podatnika przed ich wypłatą. Odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczenia polegającego na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszystkiego rodzaju dobrach przez prawo chronionych. Chodzi zarówno o uszczerbek majątkowy, jak i niemajątkowy. W praktyce szkoda może obejmować stratę polegającą na ubytku w majątku – wskutek doznania tej straty poszkodowany staje się uboższy niż był dotychczas lub może dotyczyć utraconych korzyści, jakich poszkodowany mógłby się spodziewać, gdyby mu szkody nie wyrządzono – wówczas poszkodowany nie staje się bogatszy, jakkolwiek mógł liczyć na wzbogacenie się.

Na podstawie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym – jako wyłączone ze zwolnienia – podlega odszkodowanie otrzymane (na podstawie wyroku lub ugody sądowej) z tytułu utraconych korzyści, które podatnik mógł otrzymać gdyby mu szkody nie wyrządzono. Opodatkowanie to wynika stąd, że gdyby podatnik osiągnął spodziewane korzyści, to korzyści te podlegałyby opodatkowaniu na zasadach ogólnych.
Oceniając zgromadzony w sprawie materiał dowodowy stwierdzić należy, że wypłacone na podstawie ugody sądowej świadczenie nie było ani odszkodowaniem, ani zadośćuczynieniem. Świadczenie to miało na celu zakończenie sporu toczącego się pomiędzy stronami przed sądem. Wnioskodawca oświadczył, że uznaje swoje roszczenia za zaspokojone. Do wypłaconego świadczenia nie ma zastosowania zwolnienie wynikające z art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy, gdyż ani zasady ustalania, ani wysokość kwoty nie wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, ale zostały ustalone przez obie strony (pozwanego i Spółkę) w drodze negocjacji w trakcie toczącego się postępowania sądowego, w efekcie którego została zawarta ugoda sądowa.
Ponadto wypłacone świadczenie nie ma charakteru odszkodowania (zadośćuczynienia) z tytułu poniesionych strat, lecz stanowi rekompensatę z tytułu utraconych korzyści (wynagrodzenia), zatem nie ma również zastosowania zwolnienie wynikające z treści art. 21 ust.1 pkt 3b ww. ustawy.

Wypłacone świadczenie na podstawie ugody sądowej zawartej ze Spółką stanowi dla pozwanego przychód z działalności wykonywanej osobiście, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji Spółka była zobowiązana, jako płatnik, do pobrania od w/w świadczenia pieniężnego zaliczki na podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 41 i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem Sądu nie bez znaczenia jest również, że w ugodzie zdecydowano o zapisie przy kwotach świadczeń – 182.000 zł, a także każdej z dwóch części po 91.000 zł, że są to kwoty brutto. Obie strony były w czasie negocjacji i podpisywania ugody reprezentowane przez profesjonalnych pełnomocników. Z pewnością znane im było znaczenie dopisku brutto a także różnica pomiędzy stwierdzeniem brutto a netto. Oczywistym być powinno, że zapis 182.000 zł brutto czy też 91.000 zł brutto oznacza kwotę z doliczoną zaliczką na podatek. Jeżeli pozwany postrzegał zapisy ugody w ten sposób, że wyrażone kwoty zostaną mu przelane w całości na konto a więc są to kwoty netto, niezrozumiałym jest, że zgodził się na podpisanie tak brzmiącej ugody. Tym bardziej, że pozwanemu była znana różnica pomiędzy kwotami nominalnego wynagrodzenia a kwotą otrzymywaną faktycznie do wypłaty. Pełnomocnik powódki przedstawił podpisane przez pozwanego pokwitowanie z rachunkiem za udział w posiedzeniach Zarządu, z którego wynika że członkowie Zarządu uzyskiwali z tytułu wynagrodzenia kwotę brutto, zaś po uwzględnieniu kwoty zaliczki na podatek dochodowy do wypłaty pozostawała kwota netto (k. 119). Taki sposób obliczania i wypłaty wynagrodzenia był oczywisty w świetle obowiązujących przepisów podatkowych.

W dniu 26 czerwca 2018 r. pozwany wystąpił do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego świadczenia pieniężnego na podstawie ugody sądowej.

We wniosku pozwany zadał następujące pytanie: „Czy w sytuacji, gdy zgodnie z wyraźną wolą stron wyrażoną w toku negocjacji oraz w treści zawartej pomiędzy stronami ugody, od świadczenia pieniężnego wypłaconego Wnioskodawcy przez Spółkę, które nie było ani wynagrodzeniem, ani odszkodowaniem, ani zadośćuczynieniem za odwołanie Wnioskodawcy z Zarządu Spółki, Spółka była uprawniona do potrącenia ze świadczenia zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych, na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?”.

Zdaniem wnioskodawcy (pozwanego), Spółka nie była uprawniona do potrącenia ze świadczenia zaliczki na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych.
Dokonując interpretacji indywidualnej na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 czerwca 2018 r. (data wpływu 26 czerwca 2018 r.) uzupełnione pismem z dnia 13 sierpnia 2018 r. (data nadania 13 sierpnia 2018 r., data wpływu 20 sierpnia 2018 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie z dnia 3 sierpnia 2018 r. Nr (...) (data nadania 6 sierpnia 2018 r., data doręczenia 10 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanego świadczenia pieniężnego na podstawie ugody sądowej – jest nieprawidłowe (numer dokumentu (...) – interpretacja na k. 160-171 akt sprawy).

Zaznaczyć należy, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej dokonując interpretacji indywidualnej, opiera się w całości na stanie faktycznym wskazanym we wniosku przez wnioskodawcę. Zgodnie z procedurą Organ ten nie zwraca się o przedstawienie stanowiska przez inne strony, których może dotyczyć interpretacja. Organ ten przyjmuje zatem jako prawdziwe każde ze stwierdzeń wnioskodawcy (pozwanego), jako wiążący traktuje stan faktyczny z wniosku. Pozwany przedstawił we wniosku szczegółowy przebieg negocjacji pomiędzy stronami, zapisy ugody, podstawy w oparciu, o które powodowa Spółka dokonała potrącenia zaliczek na podatek dochodowy. Pomimo przedstawienia pełnej, szerokiej argumentacji i własnej interpretacji Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko pozwanego za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanego przez pozwanego wyroku z dnia 17 stycznia 2017 r. sygn. akt II FSK 3712/14 Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że dotyczy on konkretnej sprawy podatnika osądzonej w określonym stanie faktycznym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące. Natomiast Organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych sprawach podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Odnosząc się do twierdzenia pozwanego, iż powodowa Spółka nie wykazała, że faktycznie odprowadziła zaliczki na podatek dochodowy od należności wskazanych w ugodzie, na odparcie tego zarzutu pełnomocnik powódki przedłożył na rozprawie w dniu 18 maja 2018 r. stosowną dokumentację (dokumenty k. 121-128, nagranie z rozprawy od 00:26:23 – k. 130).

Nie sposób zgodzić się również ze stwierdzeniem pełnomocnika pozwanego zwartego w mowie końcowej, że niniejsza sprawa jest sprawą podatkową i należałoby rozważyć, czy powinna być rozstrzygana na drodze sądowej (nie złożono formalnego wniosku o odrzucenie pozwu). Niewątpliwie w sprawie pojawiła się kwestia podatkowa. Nie oznacza to jednakże, że niniejsza sprawa jest sprawą z zakresu prawa podatkowego. Powódka dochodziła zwrotu nienależnie spełnionego świadczenia wraz powstałymi kosztami egzekucji (art. 410 k.c.). Na potrzeby sprawy należało rozstrzygnąć, czy działanie powódki polegające na potrąceniu zaliczek na podatek dochodowy było działaniem znajdującym podstawę w przepisach prawa podatkowego i uzasadnionym w oparciu o brzmienie zapisów ugody. Należało w niezbędnym zakresie dokonać interpretacji przepisów podatkowych. Nie oznaczało to jednakże, że sprawa nie podlega rozpoznaniu na drodze sądowej.

W świetle powyższych okoliczności wystąpienie z wnioskiem o wszczęcie egzekucji było bezzasadne i pozwany winien zwrócić na rzecz powódki w całości wyegzekwowane kwoty odpowiadające równowartości potrąconym zaliczkom na podatek dochodowy wraz z poniesionymi kosztami egzekucji. Wyegzekwowana i przekazana przez komornika na rzecz pozwanego kwota stanowiąca równowartość potrąconych zaliczek na podatek dochodowy oraz kosztów zastępstwa prawnego w egzekucji jest – wobec prawidłowego i opartego na przepisach prawa działania Spółki - świadczeniem nienależnym, które winno podlegać na rzecz powódki. Z kolei koszty postępowania egzekucyjnego poniesione przez powódkę zostały wygenerowane bezpodstawnymi działaniami pozwanego zmierzającymi do wyegzekwowania nienależnego mu świadczenia. Także podlegają zwrotowi na rzecz powódki a zwrotu tego powinien dokonać pozwany.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w pkt 1 wyroku.

Na zasądzoną kwotę składały się:

- kwota 17.398,92 zł (w tym 900 zł kosztów zastępstwa w egzekucji) wyegzekwowana przez komornika w sprawie Km 427/17 – postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym (...) M. S. (1) z dnia 11 września 2017 r. Km 427/17 (k. 17) oraz kwota 2.497,96 zł kosztów postępowania egzekucyjnego zapłacona przez powódkę,

- kwota 17.461,36 zł (w tym 900 zł kosztów zastępstwa w egzekucji) wyegzekwowana przez komornika w sprawie Km 427/17 – postanowienie Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym (...) M. S. (1) z dnia 11 września 2017 r. Km 426/17 (k. 23) oraz kwota 2.522,43 zł kosztów postępowania egzekucyjnego zapłacona przez powódkę.

Łącznie była to dochodzona pozwem kwota 39.880,67 zł.

Powódka złożyła polecenie księgowania na powyższe kwoty (k. 13).

Dochodzoną kwotę Sąd zasądził wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 07 września 2017 r. do dnia zapłaty, tak jak o to wnosiła powódka.

Pismem z dnia 29 sierpnia 2017 r. Prezes Zarządu powodowej Spółki poinformował pełnomocnika pozwanego, że Spółka pobrała kwotę zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 32.760 zł i przekazała tę kwotę na rachunek właściwego urzędu skarbowego. Ugoda została we właściwy sposób wykonana a dalsze ewentualne działania przeciwko Spółce spotkają się z właściwą reakcją.

Pomimo jednoznacznej treści pisma pozwany zdecydował się na złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji. Pełne należności wraz z kosztami egzekucyjnymi zostały wpłacone komornikowi w dniu 07 września 2017 r. (k. 30). Z tym dniem kwota 39.880,67 zł wyszła z majątku powodowej Spółki. Spółka nie mogła tej kwoty zainwestować, zapłacić należności na rzecz innych podmiotów czy też spożytkować na inne cele. Mając na uwadze, że świadczenie przekazane przez komornika na rzecz pozwanego było świadczeniem mu nienależnym, odsetki należało zasądzić od daty zmniejszenia aktywów Spółki o wpłacone komornikowi kwoty.

O kosztach postępowania w pkt 2 wyroku Sąd orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015r., poz. 1800 z późn. zm.). Powodowa Spółka poniosła łączne koszty procesu w kwocie 5.612 zł (opłata od pozwu – 1.995 zł, opłata skarbowa od pełnomocnictwa – 17 zł, stawka minimalna pełnomocnika – 3.600 zł), które winny być zwrócone na jej rzecz przez pozwanego.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć pełnomocnikowi pozwanego.

dn. 29.11.2018 r.