Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 lutego 2014 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Lidia Rogala

Protokolant: st.sekr.sądowy Iwona Stefańska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Augustyna Pindziaka

po rozpoznaniu w dniu 28 lutego 2014 roku

sprawy A. M.

oskarżonego o przestępstwo z art.178 a § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Skarżysku Kamiennej

z dnia 18 listopada 2013 roku sygn. akt II K 495/13

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że z podstawy prawnej orzeczenia zawartego w punkcie II eliminuje art. 42 § 2 i art. 43 § 1 kk oraz z podstawy prawnej orzeczenia zawartego w punkcie IV eliminuje art. 49 § 2 kk;

II.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 20 (dwadzieścia ) złotych tytułem wydatków poniesionych w postepowaniu odwoławczym.

IX Ka 39/14

UZASADNIENIE

A. M.został oskarżony o to, że w dniu 7 lipca 2013 roku w S.prowadził pojazd mechaniczny marki M. (...)o nr rej. (...)ruchu lądowym znajdując się w stanie nietrzeźwości z wynikami badań: 0,32 mg/l i 0,34 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu oraz 0,68 i 0,64 promila alkoholu we krwi, tj. o przestępstwo z art. 178a§1 kk.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Skarżysku Kamiennej z 18 listopada 2013 rok na podstawie art. 66 § 1 i 2 kk i art. 67 § 1 kk postępowanie karne przeciwko oskarżonemu warunkowo umorzono na okres próby wynoszący 1 rok;

Na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 42 § 2 kk i art. 43 § 1 kk orzeczono wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku;

Na podstawie art. 63 § 2 kk na poczet orzeczonego środka karnego zaliczono okres zatrzymania prawa jazdy od 7 lipca 2013 roku;

Na podstawie art. 67 § 3 kk w zw. z art. 49 § 2 kk orzeczono od A. M. świadczenie pieniężne w wąskości 500 zł na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej;

Sąd zasądził ponadto od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę190 złotych kosztów sądowych.

Apelację od tego wyroku wniósł prokurator zaskarżając go w całości na niekorzyść oskarżonego. W oparciu o przepis art. 438 pkt1 kpk orzeczeniu zarzucił:

obrazę przepisu prawa materialnego – art. 66 § 1 kk – poprzez wyrażenie przez Sąd błędnego poglądu prawnego, iż stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego – popełnionego w ustalonych przez Sąd okolicznościach – nie jest znaczny i w następstwie tego niesłuszne warunkowe umorzenie postępowania, podczas gdy prawidłowe rozumienie wyrażenia ustawowego „społeczna szkodliwość czynu nie jest znaczna”, określonego w art. 66 § 1 kk, prowadzi do wniosków odmiennych, jak również obrazę art. 115 § 2 kk poprzez nadanie nadmiernego znaczenia okoliczności, iż oskarżony prowadzi ustabilizowany tryb życia oraz zminimalizowanie znaczenia innych okoliczności takich jak – istotnie przekraczającą dozwoloną granicę stężenie alkoholu we krwi A. M., działanie w zamiarze bezpośrednim i naruszenie podstawowego obowiązku kierowcy, to jest obowiązku prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości.

W konkluzji autor apelacji wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Na rozprawie odwoławczej prokurator popierał apelacje a ponadto podniósł, że Sąd powołał nieprawidłowo podstawy prawne zawarte w pkt II i IV, gdyż w obu wypadkach podstawą orzeczonych środków karnych winien być tylko art. 64§ 3 kk jako samodzielna podstawa odnosząca się do warunkowego umorzenia postępowania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja prokuratora okazała się o tyle zasadna, że skutkowała częściową zmianą zaskarżonego wyroku.

Nie zasługuje jednak na uwzględnienie zarzut obrazy art. 66 § 1 kk.

Sąd Rejonowy poczynił prawidłowe ustalenia co do tego, że stopień społecznej szkodliwości czynu nie jest znaczny w rozumieniu powyższego przepisu.

Z niekwestionowanych przez żadną ze stron ustaleń faktycznych poczynionych przez Sąd orzekający wynika, że oskarżony kierował samochodem po drodze publicznej mając 0,68 i 0,64 promila alkoholu we krwi. Nie można się zgodzić ze stanowiskiem skarżącego jakoby stan nietrzeźwości stwierdzony u oskarżonego należało ocenić jako znaczy. W rzeczywistości był on zbliżony do dolnych progów określonych w art. 115 § 16 kk. Nieprawidłowy manewr wykonany przez oskarżonego na drodze, skutkujący zatrzymaniem go do kontroli został uwzględniony przez Sąd Rejonowy. Okoliczności tej nie można nadawać priorytetowego znaczenia, jak to uczynił autor apelacji.

Podnoszone w apelacji okoliczności w postaci zamiaru bezpośredniego oraz naruszenia podstawowej zasady obowiązującej uczestników ruchu drogowego przez oskarżonego należą do znamion czynu przypisanego oskarżonemu.

Na ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu miały przede wszystkim okoliczności popełnienia czynu, waga naruszonych przez oskarżonego obowiązków oraz rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia wymienione w art. 115 § 2 kk.

W konkretnym przypadku niezbyt duże stężenie alkoholu w organizmie oskarżonego pozwoliło Sądowi Rejonowemu w sposób prawidłowy ustalić, że stopień zawinienia i społecznej szkodliwości popełnionego przez niego czynu nie są znaczne.

Dotychczasowy ustabilizowany sposób życia oskarżonego, jego właściwości i warunki osobiste dawały z kolei podstawę do przyjęcia, że w przyszłości będzie przestrzegał porządku prawnego.

W zaskarżonym wyroku błędnie natomiast określono podstawę prawną orzeczonych w pkt II i IV środków karnych.

Art. 67 § 3 kk stanowi samodzielną podstawę orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów, ograniczonego do lat 2, jak również świadczenia pieniężnego wymienionego w art. 39 pkt 7 kk.

Przepisy art. 42 § 2 oraz art. 49 §2 kk mają zastosowanie do tych przypadków, w których dochodzi do skazania osoby kierującej pojazdem. Tymczasem warunkowe umorzenie postępowania jest samoistnym środkiem probacyjnym natomiast skazaniem nie jest.

Przepis art. 43 § 1 kk również nie mógł stanowić podstawy orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów, ponieważ art. 67 § 3 kk odrębnie reguluje czasokres, na jaki można orzec ten środek w przypadku warunkowego umorzenia postępowania.

Z uwagi na powyższe na podstawie art. 438§ 1 kpk w związku z art. 455 kpk należało zmienić zaskarżony wyrok poprzez poprawienie kwalifikacji prawnej przyjętych za podstawę orzeczeń zawartych w punktach II i IV .

W pozostałej części zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 634 kpk.

SSO Lidia Rogala