Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 marca 2019 r.

Sąd Rejonowy Szczecin – Centrum w Szczecinie Wydział XI Gospodarczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 5 marca 2019 r. w Szczecinie

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W.

przeciwko (...) w S.

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od powoda (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w W. na rzecz pozwanej "(...) w S. kwotę 5756,31 zł (pięć tysięcy siedemset pięćdziesiąt sześć złotych trzydzieści jeden groszy tytułem kosztów procesu).

SSR Dariusz Plewczyński

XI GC 696/17

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 25 sierpnia 2016 r. (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w W. wniosła do Sądu Rejonowego dla m.st. Warszawy XV Wydziału Gospodarczego przeciwko „(...) w S. o zapłatę kwoty 29800 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 15 listopada 2015 r. do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwu powódka wskazała, iż zawarła z pozwaną umowę o świadczenie usług cateringowych podczas imprezy jubileuszowej (...) w S., zgodnie z którą powódka zobowiązana była do przygotowania cateringu dla 600 osób, przygotowania odpowiedniej ilości zastawy stołowej, aranżacji stołów wraz z elementami dekoracyjnymi, za co ustalono wynagrodzenie na kwotę 100 zł netto za menu dla jednej osoby, tj. 60000 zł netto za całość imprezy. Powódka podała, że dostarczyła i zapewniała catering zgodnie z ustaleniami zapisanymi w umowie, za co wystawiła pozwanej fakturę Vat na kwotę 64800 zł brutto, jednak pozwana odmówiła zapłaty za przedmiotową fakturę, zarzucając powódce, że w trakcie imprezy występowały braki w zaopatrzeniu gastronomicznym, miała miejsce zła koordynacja imprezy, występowały braki w sztućcach na stołach. Powódka podała, że pozwana ustaliła jednostronnie, że należne jej wynagrodzenie to kwota 35000 zł i taką kwotę zapłaciła powódce, odmawiając zapłaty pozostałej części wynagrodzenia. Powódka wytłumaczyła, że w trakcie imprezy goście korzystali z przygotowanych przez powódkę bufetów ponad stan, nakładali sobie więcej niż przypadało zgodnie z ilościami wskazanymi w umowie na jedna osobę, co spowodowało, że zaczęło brakować zaopatrzenia, jednak powódka starła się dostarczyć dodatkowe 60 porcji menu ok. godz. 21:30.

Nakazem zapłaty z dnia 31 sierpnia 2016 r. Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy XV Wydział Gospodarczy orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwana wniosła sprzeciw od ww. nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana potwierdziła zawarcie przedmiotowej umowy z powódką, jednak zarzuciła jej, że ustawiła 4 stoły szwedzkie ustawione w 3 punktach hali i już ok. godz. 21:30 pojawiły się braki w zaopatrzeniu gastronomicznym, wystąpił brak sztućców na stołach oraz nie było kontaktu z osobami odpowiedzialnymi za usługę cateringową, nadto powódka nie zapewniła obsługi kelnerskiej dla gości. Pozwana podała, że zastrzeżenia dot. realizacji umowy spisał przedstawiciel obiektu Azoty Arena M. C. i podniosła, że podejmowała próby wyjaśnienia powstałych zaniedbań i deklarowała ugodowe rozwiązanie sporu, jednak powódka zgodziła się na tylko jedno spotkanie proponując udzielenie rabatu w wysokości rzędu 2-3 tys. zł, co przy skali nieprawidłowości przy wykonaniu umowy było nie do przyjęcia. Odnosząc się do zarzutu, że goście nakładali porcje ponad miarę podała, że braki w zaopatrzeniu spowodowały brak jedzenia dla około połowy gości już ok. godz. 21:30, co potwierdzają nagrania z kamer umieszczonych w S..

Postanowieniem z dnia 3 stycznia 2017 roku Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy XV Wydział Gospodarczy stwierdził swą niewłaściwość i sprawę przekazał tut. Sądowi.

W odpowiedzi na sprzeciw pozwanej powódka podniosła, że nie może odpowiadać za zamówienie przez pozwaną cateringu na imprezę jubileuszową w ilościach niewystarczających dla wszystkich zaproszonych gości oraz podała, że umowa stron nie przewidywał obsługi kelnerskiej przy stołach, a goście mieli korzystać z tzw. „stołu szwedzkiego”. Podała, że imprezę obsługiwało 30 pracowników, co było wystarczające do obsługi 600 osób oraz zapewniła odpowiednia liczbę sztućców, a fakt, że zabrakło ich na stołach potwierdza, że catering został wydany 600 osobom. Powódka podała także, że duża część gości zaczęła pakować produkty żywieniowe do papierowych toreb, co wpłynęło na braki produktów dla innych gości.

W toku postępowania strony podtrzymały swoje dotychczasowe stanowiska.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwana skontaktowała się z powodem w przedmiocie organizacji od strony gastronomicznej imprezy jubileuszowej na 600 osób w (...) w S.. (...) organizacji imprezy w formie szwedzkiego stołu wyszła od powoda, podobnie to powód ustalał ilość i gramaturę poszczególnych potraw. Pozwana mogła wskazać jakie chce potrawy, dodała m.in. jedną (ragout z karkówki).

W dniu 15 września 2015 roku pomiędzy powódką a pozwaną została zawarta umowa na świadczenie usług cateringowych. Przedmiotem umowy była obsługa cateringowa imprezy jubileuszowej(...) (...) w S. w dniu 17.10.2015 r. w godzinach 18:00 - 6:00 na 600 osób. Koszt menu dla jednej osoby ustalono na 100 zł netto. Menu stanowiło załącznik do umowy. Wykonawca zobowiązał się do świadczenia usługi na terenie obiektu (...) w S., ul. (...). (...)-(...) S.. Wykonawca zobowiązał się do przygotowaniu odpowiedniej ilości zastawy stołowej i uzupełnianie jej według powstających potrzeb, aranżacji stołów wraz z elementami dekoracyjnymi świeczki, kwiaty, numery stołów oraz stołów (...), aranżacji potraw na stołach cateringowych. Pozwana zobowiązała się do dnia 14 października 2015 roku wpłacić zadatek w kwocie 19000 zł brutto, co stanowiło około 30 % kwoty całkowitej. Pozostałą część wynagrodzenia pozwana miała zapłacić w ciągu 14 dni od wystawienia faktury Vat przez powódkę. W umowie zapisano, że wszelkie ewentualne spory rozstrzygać będzie właściwy rzeczowo Sąd Powszechny w Szczecinie. Menu przedstawiło się następująco:

Bufet ciepły:

Żurek staropolski gotowany na białej kiełbasie z jajkiem 10 ml

Kremowa zupa z pieczonych pomidorów pelatti z płatkami migdałowymi 100 ml

R. z soli nadziewane warzywami podane w sosie koperkowym 80 g

Sakiewki wieprzowe z porami w sosie musztardowo-pieprzowym 80 g

R. z kurczęcia, nadziewana serem i brokułami w sosie ziołowym 80 g

Makaron penne z warzywami orientalnymi w sosie curry 80 g

Pieczone ziemniaczki w przyprawach 80 g

Marchewka duszona w pomarańczach i miodzie 80 g

(...) sałat z serem feta i oliwkami w ziołowym sosie vinegrette 80 g

R. z karkówki

Bufet z przekąskami zimnymi:

Karkówka pieczona w aromacie czosnku i musztardy, francuskiej 50 g

R. z kurczaka nadziewane papryką 50 g

Schab wieprzowy w ziołowej panierce 50 g

Pasztet wiejski z żurawiną na grzance 50 g

Kruche babeczki nadziewane musem z tuńczyka 40 g

Pomidorki z musem chrzanowym i różyczką z łososia 40 g

S. ziołowy z pomidorkami koktajlowymi na pumpemiklu 50 g

M. tortilla z warzywami (...) 30 g

Pieczywo 70 g

Bufet słodki - łącznie 100 g na osobę

S. biszkoptowy S. z kruszonką

Jabłecznik przekładany kremem kokosowym

Ciasto jogurtowe z owocami

Korsarz - przekładanie z kremem owocowym

C.

Napoje

Kawa

Herbata

Alkohole i napoje zimne miała dostarczyć pozwana w ilości wskazanej przez powoda.

Dowód:

- odpisy z KRS powódki i pozwanej 10-30, 50-53,

- umowa k.31-32,

- załącznik nr 1 do umowy k.54-55,

- harmonogram k.93

- zeznania świadka G. P. k.153-154,

- zeznania świadka M. T. k.154-157,

- zeznania świadka A. R. k.217-221,

- zeznania świadka M. G. k.221-223,

- zeznania świadka G. Ł. k.259-262,

- zeznania za pozwaną P. S. k.271 verte-272 verte,

W dniu 17 października 2015 roku w trakcie trwania przedmiotowej imprezy już ok. 21.30 zaczęło brakować potraw dla znacznej ilości gości.

O godz. 22.07 M. C. został poproszony przez przedstawicieli firmy (...) o spisanie ich uwag dotyczących usług cateringowych firmy (...). W notatce wskazano: brak jedzenia na bufetach wystawienniczych, brak wystarczającej ilości sztućców na stołach, zła koordynacja obsługi kelnerskiej, brak kontaktu z osobami odpowiedzialnymi za usługę cateringową.

W zakresie ilości jedzenia sytuacja nie uległa istotnej poprawie, mimo podania dodatkowych porcji kurczaka. Alkoholu i napojów zimnych nie zabrakło.

Dowód:

- notatka k.56,

- nagranie z monitoringu k.61,

- zeznania świadka M. C. k.150-152,

- zeznania świadka M. M. k.152-153,

- zeznania świadka G. P. k.153-154,

- zeznania świadka M. T. k.154-157,

- zeznania świadka D. T. k.157-158,

- zeznania świadka J. K. k.158,

- zeznania świadka J. S. k.158-159,

- zeznania świadka T. B. (1) k.214-217,

- zeznania świadka A. R. k.217-221,

- zeznania świadka M. G. k.221-223,

- zeznania świadka R. S. k.224,

- zeznania świadka Z. P. k.225,

- zeznania świadka Z. Ś. k.225-226,

- zeznania świadka A. M. k.226-227,

- zeznania świadka N. R. k.228,

- zeznania świadka K. S. k.229-230,

- zeznania świadka E. W. k.258-259,

- zeznania świadka G. Ł. k.259-262,

- zeznania za pozwaną P. S. k.271 verte-272 verte,

W dniu 21 października 2015 roku pozwana wystosowała do powódki skargę dotyczącą wykonania usług wynikających w powyżej opisanej umowy. Dotyczyła ona ilości przygotowanych posiłków niezgodne z umową, tzn. rażącego braku od godziny 21:30, tj. godziny od „otwarcia” bufetów, braków odpowiedniej ilości zastawy stołowej: sztućców oraz braku uzupełniania jej według powstających potrzeb (braki zostały ujawnione już o godzinie 21:30). Pozwana zarzuciła, że woda do zaparzenia kawy i herbaty na jednym z sektorów była zupełnie zimna, zarzuciła, że owoce były brudne, nieumyte, co masowo zgłaszali goście, wskazała na brak zaplecza sanitarno-gastronomicznego przy hali głównej - talerze, sztućce, ciasto, owoce leżały bezpośrednio na podłodze, wskazała na brak serwetek na stołach oraz na brak nadzoru nad obsługą kelnerską i utrudniony kontakt z kierownictwem firmy cateringowej. Pozwana zażądała wyjaśnienia tej sytuacji i poinformowała, że do czasu złożenia wyjaśnień wstrzymuje realizację płatności.

Dowód:

- pismo pozwanej z dnia 21.10.2015 r. k. 57-58,

W dniu 19 października 2015 roku powódka wystawiła na pozwaną fakturę Vat nr (...) na kwotę 64800 zł brutto z tytułu obsługi cateringowej imprezy jubileuszowej (...) (...) z terminem płatności 14 listopada 2015 roku.

Dowód:

- faktura Vat k.33,

Mailem z dnia 16 listopada 2015 roku M. T. zwróciła się do M. C. o zabezpieczenie monitoringu z gali z okazji 70-lecia pozwanej.

Dowód:

- mail k.59,

- nagranie z monitoringu k.61,

Pismem z dnia 2 lutego 2016 roku pozwana potwierdziła otrzymanie w dniu 29.01.2016 r. faktury (...) z dnia 19.10.2015 r. z terminem płatności 14.11.2015 r. dotyczącą obsługi cateringowej imprezy jubileuszowej (...) (...) w S. i doręczenie w dniu 2.02.2016 r. ostatecznego wezwanie do zapłaty kwoty 64.800 zł z tytułu określonego w fakturze z terminem zapłaty do dnia 31.01.2016 r. i podała, że z zestawienia dat, w określonych, powyższych dokumentach, wynika, iż terminy zapłaty określone w fakturze i wezwaniu do zapłaty nie korespondują z faktycznymi datami doręczenia tych dokumentów adresatowi tj. (...) (...) w S., w związku wniosła o powstrzymanie się od jakichkolwiek działań wobec (...) (...) w S..

Dowód:

- pismo pozwanej z dnia 02.02.2016 r. k.60,

W piśmie z dnia 4 lutego 2016 r. powódka odnosząc się do wezwania do zapłaty powiadomiła powódkę, że nie stanęła ona na wysokości zadania, podała, że stwierdzono braki w zaopatrzeniu gastronomicznym gości już ok. godz. 21.30, interweniowano u osoby zarządzającej realizacją umowy, ale bez skutku. Pozwana wskazała na sporządzenie notatki przez p. M. C. zawierającej uwagi dot. braków jedzenia w bufetach, braku wystarczającej ilości sztućców na stołach, złej koordynacji obsługi kelnerskiej orz brak kontaktu z osobami odpowiedzialnymi za usługę. Pozwana zarzuciła powódce, że braki wystąpiły po godzinie od wydania posiłków i wskazała, że powódka błędnie obliczyła ilość niezbędnych składników do produkcji dań.

Dowód:

- pismo pozwanej z dnia 4.02.2016 r. k.347-35,

Następnie w piśmie z dnia 23 lutego 2016 roku pozwana wskazała, że powódka nienależycie wykonywała umowę z dnia 15.09.2015 r., wskazała na notatkę sporządzoną przez przedstawiciela Azoty Arena oraz na pisemną reklamację zawierającą pełne wyszczególnienie nieprawidłowości dot. realizowanej umowy skierowanej w dniu 21.10.2015 r., powołała się na próby podjęcia rozmów w sprawie uzgodnienia wysokości wynagrodzenia za rzeczywiście wykonaną usługę i wskazała na brak odpowiedzi. W piśmie tym pozwana wysokość należnego wynagrodzenia, na podstawie posiadanej dokumentacji dot. zakresu wykonania umowy ustaliła na poziomie kwoty 35000 zł brutto. Wymienioną kwotę pozwana przelała na konto pozwanej i wniosła o odpowiednią korektę faktury.

Dowód:

- pismo pozwanej z dnia 23.02.2016 r. k.36,

- potwierdzenie przelewu k.37,

Nie ma możliwości ustalenia w oparciu o zgromadzony w aktach materiał w jakiej części powódka wykonała umowę.

Niepoprawnie zebrany wywiad spowodował niedostosowanie menu do rodzaju gości, charakteru i czasu trwania imprezy. Przy niekontrolowanej konsumpcji gramatura potraw była za mała, zwłaszcza bufetu ciepłego i zup. Biorąc pod uwagę godziny trwania bankietu, ilość potraw była niewystarczająca.

(...) kelnerska była właściwa.

Dowód:

- opinia biegłego H. K. k.281-194,

Sąd zważył, co następuje;

Powództwo jest niezasadne.

Strona powodowa dochodzi wynagrodzenia wynikającego z umowy z dnia 15 września 2015r o świadczenie usług cateringowych. Przedmiotowa umowa przewidywała obowiązek powoda przygotowania potraw w ilości 600 porcji według menu stanowiącego załącznik do umowy oraz ich wydania w czasie zorganizowanej w dniu 17 października 2015r imprezy. Umowę tą zakwalifikować należy jako umowę o świadczenie usług, do której z mocy art. 750 k.c. odpowiednie zastosowanie mają przepisy o zleceniu. Przyjęcie, że jest to umowa o dzieło lub umowa nienazwana zawarta w ramach swobody umów nie wpłynęłoby na treść rozstrzygnięcia.

Niezależnie od przyjętej kwalifikacji prawnej umowy, powód chcąc uzyskać wynagrodzenie, powinien zgodnie z ogólną regułą art. 6 k.c. wykazać fakt wykonania umowy.

W ocenie Sądu ta kluczowa dla sprawy okoliczność nie została wykazana, a pozwana jej przeczy. W szczególności nie ma żadnego dokumentu potwierdzającego przygotowanie i wydanie potraw w ilości ustalonej w umowie. Na takie ustalenie nie pozwala analiza nagrania z monitoringu. Biegła w wydanej opinii wskazała, że w oparciu o dowody z akt sprawy nie jest w stanie określić w jakim procencie zrealizowano umowę. Okoliczności tej nie wykazują także zeznania świadków strony powodowej, choć w trakcie składania zeznań starali się oni przedstawić jak najbardziej korzystną dla powoda wersję zdarzeń. Świadek T. B. (1) nawet nie widział załącznika do umowy, trudno więc by mógł stwierdzić czy wydano odpowiednią ilość potraw. Świadek A. R., zeznała „za gramaturę i ilość posiłków odpowiadał szef kuchni T. B. (2)” i dalej „pozwanej nikt nie pokazywał przygotowanych potraw, bo ona takiej informacji nie potrzebowała” – k.219. W dalszej części zeznała „porcji nie liczyłam”, „z wydania towaru na kuchni i przyjęcia na hali nie ma dokumentacji” – k.220. Świadek G. Ł. zeznał, że „potrawy były odbierane (przewożone na halę) sukcesywnie, był przy kilku odebraniach ... Potrawy nie były liczone, gdyż to jest nasza firma” (k.260). Wskazał też, że był wszędzie na kuchni i na hali, co pozostaje z kolei w sprzeczności z zeznaniami R. S. (pomocnika kucharza), który zeznał, ze G. (Ł.) na kuchni był rzadko. Świadek S. nie potrafił wskazać ile potraw przygotowano, wykonywał on tylko polecenia szefa kuchni oraz „nie było procedury wystawiania dokumentów dotyczących ilości wydanych potraw” (k.224). Zeznania pracowników bezpośredniej obsługi (kelnerek) tym bardziej nie wskazują na ilość przygotowanych porcji.

W zaistniałej sytuacji jeżeli powód nie wykazał wykonania umowy, to dalsze czynności zaproszonych gości podnoszone przez powoda np. nakładanie zwiększonych porcji, zabieranie potraw mają wtórne znaczenie. Dla porządku wskazać należy, że bezspornie zabrakło jedzenia najpóźniej o godz. 22.07. Na tą okoliczność wskazuje notatka podpisana przez M. C. (k.56). Świadkowie jednej jak i drugiej strony w większości podają ok. pół godziny wcześniejszą godzinę, podobnie jak powód w pozwie, co jest wiarygodne jeśli weźmie się pod uwagę, że notatkę poprzedzały próby rozmów bezpośrednich reprezentantów pozwanej z pracownikami powoda. Brak jedzenia miał charakter masowy tzn. zabrakło nie jednej, czy dwóch potraw ale wszystkich (poza ciastem, napojami i alkoholem), nadto nie dotyczyło to pojedynczych osób ale zasadniczej grupy gości. Zarzuty powoda dotyczące rzekomego wynoszenia potraw, co miało mieć wpływ na ich ilość, w ocenie Sądu są niewiarygodne. Po pierwsze większość świadków strony pozwanej bardziej słyszała o takich sytuacjach niż je naocznie widziała. Po drugie stosunkowo trudno jest spakować w torebkę, czy serwetki dania w sosach, dania w panierce czy nawet przekąski (pomidorki z musem, m. tortilla z warzywami) zwłaszcza gdy jest się w stroju wieczorowym (panie z małymi torebkami itp.). Po trzecie dostępny był łatwiejszy do wyniesienia alkohol, którego nie zabrakło. Po czwarte potraw zaczęło brakować gdy sala była pełna, krótko po podaniu potraw, gdy impreza miała trwać, mało prawdopodobnym jest więc przygotowanie potraw do skrytego wyniesienia kilka godzin później. Co do rzekomego nakładania ogromnych porcji zauważyć należy, że musiałoby to dotyczyć nie jednej, czy dwóch potraw ale prawie wszystkich, bo prawie wszystkich zabrakło. Żeby zabrakło jedzenia dla połowy gości to druga połowa musiałaby nałożyć na talerze podwójną porcję każdej potrawy i to nie w przeciągu całej kilkugodzinnej imprezy ale już na początku, bo wtedy zabrakło jedzenia. Tego, że były osoby nakładające sobie zbyt duże porcje Sąd nie wyklucza ale w ocenie Sądu nie powinno to doprowadzić do takiej sytuacji jak zaistniała, że w krótkim czasie zabrakło prawie wszystkiego.

Na koniec zwrócić należy uwagę, że choć obie strony to przedsiębiorcy to jednak odpowiedzialność za przebieg imprezy w zakresie gastronomicznym nie powinna w ocenie Sądu rozkładać się po równo. Pozwana chciała zorganizować prestiżową jubileuszową imprezę z gośćmi honorowymi (posłowie, samorządowcy, ogólnopolscy kontrahenci, pracownicy wyższego szczebla) na 600 osób. Zmuszona była skorzystać z usług powoda, który miał monopol na gastronomię w tym obiekcie (wskazali na to świadkowie). (...) organizacji imprezy w formie szwedzkiego stołu wyszła od powoda, podobnie to powód ustalał ilość i gramaturę poszczególnych potraw. Pozwana mogła wskazać jakie chce potrawy, dodała też jedną (ragout z karkówki). Z wiarygodnych zeznań świadka M. T. oraz P. S. wynika, że gdyby powód, na etapie ustaleń wskazał na wątpliwości co do ilości lub gramatury potraw to pozwana zgodziłaby się na rozszerzenie menu w zakresie rodzaju lub ilości potraw oraz zwiększenie kosztów jakie mogłoby to pociągać za sobą. Biorąc pod uwagę prestiżowy charakter imprezy wydaje się to oczywiste. Jeżeli więc powód jako profesjonalista w tej dziedzinie, odpowiadał za rozmiar porcji i sposób obsługi (szwedzki stół), który umożliwiał każdemu dostęp do dowolnej ilości jedzenia, to nie powinien obarczać pozwanej winą za stan w którym uczestnicy z tego korzystali. Biegła w swojej opinii wskazała (str.6), „że przy niekontrolowanej konsumpcji gramatura potraw była za mała, zwłaszcza bufetu ciepłego i zup. Biorąc pod uwagę godziny trwania bankietu, ilość potraw była niewystarczająca”. Ten ostatni argument należy wzmocnić, gdyż jedzenia zabrakło nie na końcu bankietu ale już przed 22, a więc stosunkowo krótko po podaniu ciepłych posiłków.

Wobec powyższego powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Istotne elementy materiału dowodowego omówione zostały we wcześniejszej części uzasadnienia. Dla porządku wskazać należy, że Sąd dokonał ustaleń w oparciu o częściowo niesporne twierdzenia stron, dowody z dokumentów, nagranie, zeznania świadków i P. S. oraz dowód z opinii biegłego. Autentyczność i treść dokumentów nie była kwestionowana, strony wyprowadzały z nich jedynie częściowo odmienne wnioski. Zeznania świadków i P. S., tak jak wskazano powyżej, nie wykazują kluczowego elementu tj. wykonania umowy przez powoda. Dalsze kwestie, których dotyczą zeznania, także zostały omówione. Niewątpliwie z zeznań świadków jednej i drugiej strony wynika , że doszło do braku jedzenia i to przed godziną 22. W ocenie Sądu duży zakres tego niedostatku oraz wczesna pora jego zaistnienia nie pozwalają na ustalenie, że to wyłącznie zachowanie gości było tego przyczyną.

Dowód z opinii biegłego stosownie do utrwalonych w nauce i orzecznictwie poglądów, ze względu na swoją specyfikę może być oceniany przez sąd jedynie w płaszczyźnie poprawności logicznej, zgodności z zasadami doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej (por. Wyrok SN z dnia 7 kwietnia 2004r, sygn.akt II CK 572/04, Lex nr 151656). Sąd może oceniać opinię biegłego pod względem fachowości, rzetelności czy logiczności. Może pomijać pomyłki czy błędy rachunkowe. Nie może jednak nie podzielać poglądów biegłego, czy w ich miejsce wyprowadzać własne stwierdzenia (por. wyrok SN z dnia 19 grudnia 1990r sygn. akt I PR 148/90 opubl. Lex nr 5319, OSP 1991/11/300, wyrok SN z dnia 13 października 1987 r., II URN 228/87 opubl. PiZS 1988, nr 7, poz. 62, Komentarz do art.278 kodeksu postępowania cywilnego, [w:] Bodio J., Demendecki T., Jakubecki A., Marcewicz O., Telenga P., Wójcik M.P., Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz, Oficyna, 2008, wyd. III.). Biegła wydała opinię. Powód opinii nie kwestionował. Opinia ta nie potwierdziła wykonania umowy przez powoda. Jej treść wynika z niedostatku materiału źródłowego potwierdzającego ile i jakie potrawy wykonano, a następnie wydano. Trudno bowiem ustalać tą kwestię w oparciu o zeznania świadków, czy nawet monitoring lub zdjęcia, na co wskazała biegła. Wniosek o opinię uzupełniającą złożony przez powoda dopiero na rozprawie z 5 marca 2019r był spóźniony (strona mogła go złożyć już w ustosunkowaniu się do opinii), a nadto jak wskazano powyżej, istota zagadnienia sprowadza się do braku wiarygodnego materiału który mogłaby ocenić biegła. I w tym zakresie opinia uzupełniająca niczego by nie zmieniła. Dowód z zeznań świadka T. B. (2) został pominięty z uwagi na niewskazanie przez powoda jego adresu w zakreślonym terminie oraz dodatkowo z uwagi na upływ terminu z art. 242 k.p.c. Powód wskazał swój adres jako adres świadka do doręczeń, a następnie wobec zobowiązania Sądu adres na ul. (...). Sąd kilkukrotnie podjął bezskuteczną próbę doręczenia świadkowi wezwania na ten adres oraz nieudaną próbę doprowadzenia przez Policję. Sąd z urzędu ustalił także w bazie PESEL SAD, że świadek nie jest zameldowany pod tym adresem (k.238), a osób o takich danych personalnych jest 50. Inni świadkowie także nie potrafili wskazać jego adresu.

Sąd pominął dowód z przesłuchania przedstawiciela powoda z uwagi na jego niestawiennictwo.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę prawną w 108 § 1 zd. 1 k.p.c. w związku z art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i art. 99 k.p.c. Na poniesione przez pozwaną koszty złożyły się: opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych, wykorzystana zaliczka na biegłego 939,31zł i wynagrodzenie pełnomocnika – 4800 zł, ustalone na podstawie §2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r w sprawie opłat za czynności radów prawnych (Dz.U.2015.1804) w wersji obowiązującej na dzień wniesienia pozwu.

Pozostała cześć zaliczki zostanie zwrócona po uprawomocnieniu się wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.(...)

2. (...)

- (...)

-(...)

3. (...)