Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 czerwca 2013 r.

Sąd Rejonowy VII Wydział Cywilny w Legnicy

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2013 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa D. S.

przeciwko stronie pozwanej (...) S.A. w W.

o zapłatę

I. zasądza od strony pozwanej (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda D. S. kwotę 6.000,00 złotych (słownie: sześć tysięcy złotych) z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 23 marca 2012 roku do dnia zapłaty;

II. zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 2.778,26 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.200 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego.

Sygn. akt VII C 1537/12

UZASADNIENIE

W pozwie wniesionym w dniu 2 listopada 2012 roku skierowanym przeciwko (...)S.A. z siedzibą w W. powód D. S. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej na swoją rzecz kwoty 6.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu żądania wskazał, że w dniu 28 września 2011 roku uległ wypadkowi komunikacyjnemu, w wyniku którego doznał obrażeń ciała. Strona pozwana uznała jej roszczenie jedynie do kwoty 1.000 zł. W ocenie powoda ww. kwota zadośćuczynienia jest nieadekwatna do rozmiaru doznanych przez niego obrażeń, związanego z nimi bólu i cierpienia, długotrwałości leczenia oraz rehabilitacji oraz innych negatywnych skutków, jakie wypadek wyrządził w jego życiu.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie od powoda jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu przyjętego stanowiska przyznała, że ponosi odpowiedzialność cywilną za skutki zdarzenia. Podała, że przeprowadziła postępowanie likwidacyjne szkody i wypłaciła kwotę 1.000 zł tytułem zadośćuczynienia, która – w jej ocenie – rekompensuje doznane przez powoda w związku z wypadkiem cierpienia fizyczne i psychiczne.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 września 2011 roku na skrzyżowaniu ulicy (...) we W., kierujący pojazdem marki V. o nr rej. (...) nie zachował dostatecznej ostrożności, nie udzielił pierwszeństwa przejazdu i doprowadził do potrącenia rowerzysty – D. S..

Sprawcę zdarzenia łączyła ze stroną pozwaną umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody osobowe i rzeczowe w związku z prowadzeniem określonej w umowie ubezpieczenia działalności i posiadaniem mienia wykorzystywanego w tej działalności.

/bezsporne/

W wyniku wypadku powód doznał urazu głowy i skręcenia kręgosłupa szyjnego, zranienia powieki górnej lewej, okolicy oczodołowej lewej, wargi górnej lewej i bródki. Powód doznał potłuczeń ogólnych.

Pierwszej pomocy udzielono powodowi w (...)we W., gdzie został przyjęty na Oddział Chirurgii Ogólnej. Wykonano specjalistyczne badania (m.in. TK twarzoczaszki, głowy, kręgosłupa szyjnego). Powoda wypisano po 3 dniach z zaleceniem kontynuowania leczenia opatrunkowego w poradni chirurgicznej, które trwało do dnia 10.11.2011 roku. Kontynuował leczenie w poradni ortopedycznej i okulistycznej. Leczenie zakończyło się po około 2 miesiącach.

Powód po wypadku odczuwał bóle kolana i nadgarstka. Przebywał w domu przez okres 1 miesiąca. Nie chodził na uczelnię, nie pracował. Przed zdarzeniem jeździł na rowerze, również w celach rekreacyjnych, brał udział w rajdach górskich. Był osobą zdrową, aktywną fizycznie, brał udział w treningach koszykówki.

Zakres ruchomości kręgosłupa szyjnego powoda mieści się w granicach normy dla jego przedziału wiekowego i płci. Powód powrócił do sprawności ruchowej, biega. W chwili obecnej nie występuje uszczerbek ze strony narządu ruchu.

Jedynym poważnym uszczerbkiem istotnym są blizny na twarzy, drobne, jednak przez charakter i częściowo zabarwienie, albowiem blizna pod lewym okiem ma kolor niebieskawy mogą być uznane za szpecące. Usunięcie blizna będzie wymagało operacji plastycznej. Ogólna sprawność organizmu powróciła do normy, a blizny można uznać za trwałe naruszenie pierwotnej struktury anatomicznej. Blizny na twarzy przeszkadzają powodowi. Blizny są widoczne.

Powód obecnie ma 24 lata. Z zawodu jest teleinformatykiem. Aktualnie odczuwa bóle głowy, sztywnienie mięśni karku, co wymaga rozmasowywania. Przy dłuższym siedzeniu w jednej pozycji odczuwa sztywnienie mięśni karku. Do tej pory nie jeździ na rowerze, porusza się komunikacją miejską.

Obrażenia, jakich powód doznał w wypadku z dnia 28 września 2011 roku, skutkują 4% uszczerbkiem na jego zdrowiu.

Dowód: akta szkodowe;

opinia biegłego z zakresu ortopedii i neurologii k.48-51;

zeznania świadka B. P. k. 41;:

przesłuchanie powoda k. 41-42;

W toku postępowania przedsądowego strona pozwana uznała roszczenie powoda z tytułu zadośćuczynienia do kwoty 1.000 zł. W następstwie złożonego przez powódkę odwołania, strona pozwana nie zmieniła swojego stanowiska.

Dowód: akta szkodowe

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

W sprawie pozostawało bezspornym, że sprawca zdarzenia, któremu powód uległ w dniu 28 września 2011 roku był ubezpieczony z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia u strony pozwanej, zgodnie z zawartą z (...) sp. z o.o. umową ubezpieczenia OC, potwierdzoną polisą nr (...). Strona pozwana zresztą nie kwestionowała podstawy swojej odpowiedzialności. Istota przedmiotowego sporu sprowadzała się natomiast do ustalenia rozmiaru krzywdy doznanej przez powoda w następstwie wypadku, wysokości doznanego przez niego uszczerbku na zdrowiu.

Zgodnie z treścią art. 445 § 1 k.c. w związku z art. 444 k.c., w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Chodzi tu o krzywdę pojmowaną jako cierpienie fizyczne (ból i inne dolegliwości), cierpienia psychiczne, ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała albo rozstroju zdrowia w postaci np. zeszpecenia, niemożności uprawiania sportów, działalności naukowej, wyłączenia z normalnego życia itp. Zadośćuczynienie pieniężne ma na celu przede wszystkim złagodzenie tych cierpień. Obejmuje ono wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości. Ma więc ono charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego, mowa jest bowiem o „odpowiedniej sumie tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę” przyznawana jednorazowo. Przepis ten nie reguluje natomiast pojęcia „odpowiedniej” sumy zadośćuczynienia i pozostawia ją uznaniu Sądu.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy wskazać należy, że Sąd za punkt wyjścia uznał przede wszystkim ustalenie rzeczywistych następstw zdarzenia, jakiemu uległa powód. Od ich skali zależy bowiem wysokość należnego zadośćuczynienia. W ocenie Sądu, przyznane dotąd powodowi zadośćuczynienie w kwocie 1.000 zł jest rażąco zaniżone. Zadośćuczynienie ma na celu przede wszystkim skompensować niewymierną z natury rzeczy szkodę niemajątkową. Ustalając wysokość należnego powódce zadośćuczynienia, Sąd brał pod uwagę szereg okoliczności związanych z następstwami uszkodzenia ciała, jakiego doznał na skutek wypadku. Już sam rodzaj obrażeń, jakich doznał powód w wypadku, tj. uraz głowy i kręgosłupa szyjnego, zranienie powieki, okolicy oczodołowej związany jest z licznymi dolegliwościami bólowymi. Dolegliwości te powód intensywniej odczuwał bezpośrednio po zdarzeniu wypadkowym, obecnie odczuwa je już rzadziej, czasami drętwieje mu kark przy dłuższym pozostawaniu w jednej pozycji. Wprawdzie w chwili obecnej nie występuje uszczerbek na zdrowiu ze strony narządu uchu, jednak jak wynika z przesłuchania powoda, świadka oraz opinii biegłych, przez dłuższy czas po wypadku powód odczuwał bóle kolana i nagdarstka. Ograniczyło to jego dotychczasową aktywność ruchową, bowiem powód był osobą sprawną fizycznie. Po zdarzeniu zaprzestał treningów koszykówki, jazdy na rowerze. Obecnie powód powrócił do aktywności fizycznej, biega.

Uszczerbek na zdrowiu powoda związany z urazami odniesionymi w wypadku ustalił opiniujący w nin. sprawie biegli sądowi z zakresu ortopedii i neurologii. W ocenie uszczerbek ten jest długotrwały i wynosi 4% (przy uwzględnieniu poz. 19a tabeli uszczerbkowej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania – Dz. U. z 2002 r. Nr 234, poz. 1974). Uszczerbek ten związany jest z pozostałymi bliznami na twarzy, które biegli uznali za trwałe naruszenie pierwotnej struktury anatomicznej. Opinia powyższa stanowiła dla Sądu podstawę w zakresie ustalenia procentowego uszczerbku na zdrowiu poszkodowanego. Sporządzona została przez osoby posiadające specjalistyczną wiedzę medyczną, zgodnie z zakresem zlecenia Sądu, w oparciu o badanie przedmiotowe powoda oraz zgromadzoną w sprawie dokumentację medyczną, jest jasna, czytelna i należycie uzasadniona. Strony nie wniosły do niej żadnych zastrzeżeń. Z powyższych względów Sąd uznał ją za wiarygodne źródło dowodowe.

Ustalając wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia Sąd wziął pod uwagę nie tylko wysokość uszczerbku na zdrowiu, ale także rozmiar doznanych przez niego obrażeń i cierpień, jak również okoliczności samego zdarzenia. W okresie bezpośrednio po wypadku powód zmuszony był zażywać leki przeciwbólowe, odczuwał lęk przed jazdą rowerem, który stanowił jego środek komunikacji przed zdarzeniem. Nie pracował, nie chodził na uczelnię. Kontynuował leczenie przez okres około 2 miesięcy. W przyszłości konieczna będzie operacja plastyczna w zakresie blizn pozostałych po zdarzeniu. Blizny te są widoczne, zauważalne przez osoby postronne, z uwagi na zabarwienie mogą być uznawane za szpecące. W tym względzie należy wziąć pod uwagę, ze powód jest osobą młodą, dla której wygląd zewnętrzny i postrzeganie są istotne. Obecnie u powoda nadal występuje obawa przed jazdą rowerem, porusza się środkami komunikacji miejskiej. Powyższe okoliczności niewątpliwie negatywnie wpłynęły na samopoczucie i stan psychiczny powoda. Okoliczności te, zdaniem Sądu, w powiązaniu z wysokością uszczerbku na zdrowiu powoda, wpływają na wysokość należnego zadośćuczynienia, które – w ocenie Sądu – winno kształtować się na poziomie 7.000 zł. Jako że powód otrzymał już od strony pozwanej kwotę 1.000 zł tytułem zadośćuczynienia, Sąd zasądził na jego rzecz dodatkowo kwotę 6.000 zł tytułem dalszego zadośćuczynienia, o czym orzekł w pkt I sentencji wyroku.

Od zasądzonego świadczenia powodowi należą się również odsetki ustawowe. Zgodnie z art. 817 § 1 k.c., ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Powyższa regulacja winna być rozpatrywana z treścią art. 455 k.c. oraz w poglądem judykatury, a dalej z poglądem przedstawicieli piśmiennictwa w tym zakresie. Wskazuje się, że skoro świadczenie z czynów niedozwolonych, jest świadczeniem bezterminowym, zobowiązany do jego spełnienia, w tym także ubezpieczyciel, winien spełnić świadczenie niezwłocznie po wezwaniu przez wierzyciela. W realiach przedmiotowej sprawy na niezwłoczność należy patrzeć przez pryzmat art. 817 § 1 k.c. Z chwilą wezwania do zapłaty (co powoduje przekształcenie zobowiązania bezterminowego w terminowe) oraz z upływem terminu do spełniania świadczenia, w tej sprawie z upływem 30 dni od daty wezwania, dłużnik – tu strona pozwana pozostaje w opóźnieniu ze spełnieniem danego świadczenia. A zatem skoro powód wezwał pozwanego do zapłaty zadośćuczynienia pismem z dnia 4 stycznia 2012 roku, a zadośćuczynienie przyznane zostało w dniu 22 marca 2012 roku, domaganie się odsetek ustawowym od dnia 23 marca 2012 roku jest uzasadnione.

O kosztach procesu Sąd orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. Powód jest stroną wygrywająca w sprawie, której pozwany winien zwrócić w świetle powyższej regulacji koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na zasądzone w pkt II koszty procesu składa się opłata od pozwu w wysokości 300 złotych, koszty zastępstwa procesowego w wysokości 1.200 zł. ustalone w oparciu o §6 pkt 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokacie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu ( Dz.U. z 2002r. Nr 163 poz. 1348 z późn.zm.) oraz uiszczona przez powoda zaliczka na wynagrodzenie opiniującego w sprawie biegłego w wysokości 1.261,26 złotych, opłata skarbowa za udzielone pełnomocnikowi powoda pełnomocnictwo w wysokości 17 złotych.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.