Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 grudnia 2018 r.

Sąd Rejonowy w Nowym Dworze Mazowieckim II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR (...)

Protokolant: (...)

po rozpoznaniu w dniach (...)

sprawy (...)

s. (...) i (...)

ur. (...) w (...)

oskarżonego o to, że:

w dniu (...) roku w miejscowości (...), pow. (...), woj. (...), na ul. (...) kierował pojazdem mechanicznym marki (...) o nr rej. (...) w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości, tj. 0,81 mg/l i 0,75 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

to jest o czyn z art. 178a § 1 kk

o r z e k a

I. oskarżonego (...) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu, za który na podstawie art. 178a § 1 kk skazuje go i wymierza mu karę grzywny w wysokości 100 (stu) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda;

II. na podstawie art. 42 § 2 kk, art. 43 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 (trzech) lat;

III. na podstawie art. 43a § 2 kk orzeka wobec oskarżonego świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 5.000 (pięciu tysięcy) złotych;

IV. na podstawie art. 63 § 4 kk zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonego wobec niego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych czas zatrzymania prawa jazdy od dnia 20 stycznia 2018 r.;

V. na podstawie art. 627 kpk zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 290 (dwieście dziewięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów sądowych, w tym kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem opłaty, w pozostałym zakresie zwalnia go z kosztów postępowania.

Sygn. akt II K 183/18

UZASADNIENIE

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 20 stycznia 2018 roku około godziny 10:15 oskarżony (...) będąc w stanie nietrzeźwości prowadził samochód osobowy (...) o nr rej. (...) w miejscowości (...) na ul. (...). W pewnym momencie oskarżony został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji do kontroli drogowej. Oskarżony został poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Badanie wskazało wynik: 0,81 mg/l i 0,75 mg/l.

Oskarżony (...) urodził się w (...) roku,(...) ma wyższe (...) (...) z której uzyskuje dochód ok.(...)miesięczni. W przeszłości (...)za przestępstwa. Był (...)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: częściowo wyjaśnienia oskarżonego (k. 59), zeznania świadka (...) (k. 5,59-60), notatkę urzędową (k.1, 4), protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości urządzeniem elektronicznym (k. 2), świadectwo wzorcowania (k. 3), opinii biegłego toksykologa (k. 67-77), informacji o wpisach w ewidencji kierowców naruszających przepisy ruchu drogowego (k. 48), kartę karną (k. 14, 49).

Oskarżony w toku postępowania konsekwentnie nie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu wskazując w postępowaniu sądowym, że alkohol wypił po zatrzymaniu się na parkingu, a przed przystąpieniem przez funkcjonariuszy policji do czynności związanych z kontrolą.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje

Wyjaśnienia oskarżonego zasługują na wiarę jedynie w zakresie tego, że kierował w przedmiotowym dniu pojazdem, że co do zasady spożywał alkohol oraz, że przeprowadzona została w stosunku do niego kontrola badania trzeźwości. Jednak co do zasadniczej kwestii, tj. kierowania przez niego pojazdem w stanie nietrzeźwości uznać należało, że wyjaśnienia (...) pozbawione są logiki i potwierdzenia zarówno w świetle zebranego materiału dowodowego jak i wiedzy powszechnie dostępnej. W świetle opinii toksykologicznej należało odmówić wiary wyjaśnieniom oskarżonego, że spożywał alkohol po zatrzymaniu pojazdu w związku z czym nie prowadził pojazdu mechanicznego będąc w stanie nietrzeźwości. Przeprowadzone badania oskarżonego analizatorem wydechu (...)-Sensor IV CM wersja (...) jednoznacznie wykazały obecność alkoholu w wydychanym przez niego powietrzu. Biegły wskazał, że ilość spożytych przez oskarżonego napojów alkoholowych w postaci wódki oraz piwa przy uwzględnieniu jego parametrów antropologicznych oraz uwzględnieniu średniego, empirycznego współczynnika biotransformacji alkoholu etylowego z organizmu człowieka wskazują, że spożyty alkohol doprowadziłby do wygenerowania uzyskanych wyników. Biegły jasno stwierdził, że wyniki badań kategorycznie wykluczają możliwość spożycia alkoholu etylowego przez badanego w czasie 1 do 5 minut po zatrzymaniu pojazdu. Ostatecznie biegły, mając na względzie całokształt materiału dowodowego, wysunął wniosek, że oskarżony (...) w chwili prowadzenia pojazdu mechanicznego marki (...) o nr rej. (...) znajdował się w stanie nietrzeźwości, a stężenie alkoholu w Jego organizmie nie było mniejsze niż 1,7 promila. Także fakt, że wyniki dokonanych pomiarów wydychanego przez oskarżonego powietrza miały tendencję malejącą świadczą o tym, że alkohol nie był spożyty w bliskiej odległości czasowej od badania.

Sąd w całości obdarzył wiarą opinię pisemną biegłego z zakresu toksykologii. Jest ona pełna, jasna i rzeczowa, wydana przez uprawnioną osobę, dysponującą niezbędną wiedzą specjalistyczną, a Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania jej wiarygodności. Biegły wydając opinię wziął pod uwagę dostępny materiał dowodowy w tym protokół z k. 2 tj. z przebiegu badania, gdzie oskarżony wskazał ilość spożytego alkoholu, co do której to okoliczności nie odniósł się w wyjaśnieniach składanych przed sądem i odmówił odpowiedzi na pytania.

W ocenie Sądu zeznania świadka (...) są wiarygodne gdyż są konsekwentne, spójne, logiczne. Świadek jest osobą obcą dla oskarżonego, funkcjonariuszem Policji. Nie miał żadnego interesu w składaniu zeznań określonej treści i nie miał wątpliwości co do tego, że kontrola nastąpiła w bliskiej odległości czasowej od zatrzymania się oskarżonego na parkingu i że nie stracił nawet na chwilę pojazdu oskarżonego z oczu.

Prawdziwość, autentyczność i rzetelność sporządzenia ujawnionych dowodów nieosobowych nie wzbudziła wątpliwości Sądu.

Uwzględniając zebrany w sprawie materiał dowodowy stwierdzić należy, iż obdarzone przez Sąd wiarą dowody łączą się w logiczną całość i stanowią wystarczającą podstawę do uznania, iż okoliczności popełnienia przez oskarżonego zarzucanego mu w akcie oskarżenia czynu i jego wina nie budzą wątpliwości. Oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał przedmiotowe jak i podmiotowe znamiona przypisanego mu czynu, a jego wyjaśnienia były pozbawione logiki i nie znalazły potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym.

Swoim zachowaniem oskarżony wyczerpał ustawowe znamiona przestępstwa określonego w art. 178a § 1 k.k. W myśl tego przepisu – karze grzywny, ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności od lat dwóch – podlega ten, kto znajdując się w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym.

Oskarżony kierował pojazdem mechanicznym w ruchu lądowym w miejscowości (...) na ul. (...), a przeprowadzone badania wydychanego przez oskarżonego powietrza wykazały, że był wówczas w stanie nietrzeźwości.

Przystępując do wymiaru kary sąd miał na uwadze przesłanki określone w art. 53 kk mając w szczególności na uwadze motywację i sposób zachowania się sprawcy, rodzaj
i rozmiar ujemnych następstw przestępstwa, stopień społecznej szkodliwości czynu, właściwości i warunki osobiste sprawcy, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa
i zachowanie się po jego popełnieniu, dostosowanie dolegliwości kary do stopnia winy, cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć
w stosunku do skazanego, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Dyrektywy te dzieli się na okoliczności obciążające i okoliczności łagodzące.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę na wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu zarzucanego oskarżonemu, przy której Sąd kierował się wskazówkami wynikającymi z treści art. 115 § 2 kk. Wzięto zatem pod uwagę rodzaj i charakter naruszonego dobra, rozmiary wyrządzonej lub grożącej szkody, sposób i okoliczności popełnienia czynu, wagę naruszonych przez sprawcę obowiązków, jak również postać zamiaru, motywację sprawcy, rodzaj naruszonych reguł ostrożności i stopień ich naruszenia. Sąd dostrzegł okoliczność łagodzącą w postaci uprzedniej niekaralność oskarżonego, zaś nie dostrzegł okoliczności obciążających. Sąd uznał oskarżonego za (...) bowiem mimo treść (...) (k. 14,49) mając na względzie czas popełnienia umieszczonego tam przestępstwa należało uznać, że skazanie to uległo zatarciu, co potwierdziła dołączona po wydaniu wyroku karta karna (k. 92).

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu za przestępstwo z art. 178a § 1 kk karę grzywny w wymiarze 100 stawek dziennych po 20 złotych każda stawka dzienna.

Wobec skazania za czyn z art. 178a § 1 kk i w związku z treścią przepisów
art. 42 § 2 kk i art. 43a § 2 kk Sąd orzekł wobec oskarżonego obligatoryjnie środki karne
w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat oraz świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5.000 złotych, to jest w najniższych ich wymiarze.

Na podstawie art. 63 § 4 kk Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych okres zatrzymania prawa jazdy tj. od dnia 20 stycznia 2018 r.

Mając na uwadze sytuację materialną oskarżonego zgodnie z treścią art. 627 kpk Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w łącznej kwocie 290 zł, w tym 200 złotych tytułem opłaty, a w pozostałym zakresie zwolnił go z kosztów postępowania.

Z tych przyczyn sąd orzekł jak w wyroku.